0:00:00.000,0:00:06.531
[W chwili natchnienia...]

0:00:13.423,0:00:14.791
Jest rok 1816.

0:00:14.791,0:00:17.703
35-letni lekarz René Laennec

0:00:17.703,0:00:20.473
przechadza się ulicami Paryża.

0:00:20.473,0:00:23.803
Zatrzymuje się, żeby popatrzeć,[br]jak dwójka dzieci komunikuje się

0:00:23.803,0:00:27.013
za pomocą długiego,[br]pustego w środku kijka.

0:00:27.013,0:00:29.303
Jedno dziecko trzyma przy uchu kijek,

0:00:29.303,0:00:31.473
drugie skrobie jego przeciwny koniec,

0:00:31.473,0:00:36.413
a wzmocniony dźwięk dociera[br]po kijku do drugiego końca.

0:00:36.413,0:00:41.955
Jakiś czas później Laennec zostaje wezwany[br]do młodej kobiety chorej na serce.

0:00:41.955,0:00:44.934
Pacjentka jest hojnie[br]obdarzona przez naturę

0:00:44.934,0:00:46.944
i Laennec czuje się skrępowany,

0:00:46.944,0:00:51.354
przykładając ucho bezpośrednio[br]do jej klatki piersiowej.

0:00:51.354,0:00:53.704
Laennec przypomina sobie dzieci z kijkiem.

0:00:53.704,0:00:57.035
W chwili natchnienia i przyzwoitości

0:00:57.035,0:00:59.092
mocno zwija arkusz papieru.

0:00:59.092,0:01:01.253
Jeden koniec przykłada do swojego ucha,

0:01:01.253,0:01:05.974
a drugi do klatki piersiowej pacjentki.

0:01:05.974,0:01:10.273
Jakość dźwięku jest doskonała.

0:01:10.273,0:01:13.465
Laennec spędza kolejne trzy lata[br]na rozwijaniu i testowaniu

0:01:13.465,0:01:15.256
różnych materiałów i mechanizmów,

0:01:15.256,0:01:18.015
zanim zdecyduje się na wydrążoną[br]w środku drewnianą rurkę

0:01:18.015,0:01:19.805
ze zdejmowaną głowicą.

0:01:19.805,0:01:21.723
Przyrząd Laenneca jest prekursorem

0:01:21.723,0:01:26.255
stetoskopów z metalu, plastiku i gumy,[br]jakich używamy do dziś.