زبانها بطور طبیعی نمیمیرند. مردم زبان مادری خود را رها میکنند، چون مجبور میشوند. گاهی فشار سیاسی است. در سال ۱۸۹۲، ژنرال امریکایی ریچارد هنری پرات گفت کشتن فرهنگهای بومی تنها راه جایگزین برای کشتن مردم بومی است. او گفت:« سرخپوستان را بکشید» «اما انسان را نجات دهید.» و تا سال ۱۹۷۸، دولت این کار را کرد، گرفتن بچه های بومیان از خانواده هایشان و مجبورکردن آنها به ماندن در مدارس شبانه روزی جایی که به آنها اسمهای انگلیسی داده میشد و به خاطر صحبت کردن به زبانشان تنبیه میشدند. سیاست جذب توجیه ای برای نسل کشی بود. امروزه هفت هزار زبان موجود است، اما تعداد محدودی از سوی دولتهایشان شناخته شده یا آنلاین پشتیبانی میشوند. پس برای مردم از بیشتر فرهنگها جهانی شدن نمود بیگانگی است. به این معناست که به خاطر دیگری از زبان خودت دست بکشی. و اگر چیزی تغییری نکند، حدود سه هزار زبان طی هشتاد سال را میتواند نابود کند. اما اوضاع در حال تغییر است. درسراسر جهان، مردم زبانهای اجداد خود را احیا میکنند و فرهنگهای خود را بازسازی میکنند. تا جایی که میدانیم، احیای زبان از دهه ۱۸۸۰ شروع شد، وقتی در زمان ظهور یهودستیزی، جامعه یهودی به زبان اجدای خود، عبری بعنوان احیای فرهنگی نگاه کرد. هرچند برای بیش از هزار سال خفته بود، اما در کتابهای فلسفه و دین یهود بخوبی نگهداری شده بود. پس طرفداران یهودی مطالعه کردند و به فرزندانشان یاد دادند، رشد اولین کسانی که زبان بومی را صحبت میکردند تقریبا طی صد نسل. امروزه، این زبان مادری پنج میلیون یهودی است. حداقل برای من، بعنوان عضو جذب شده انگلیسی زبان از قوم آواره یهود، ی ستون حاکمیت فرهنگی. دو هزار سال بعد، ما هنوز اینجا بودیم. الان، اخیرا، احیای دوباره عبری یک ناهنجاری بود. زبانهای کمی مانند زبان ما حفظ شدند، و تاسیس اسراییل، اولین دولت یهودی بعد از هزار سال، فضایی برای استفاده روزانه از زبان عبری فراهم کرد. بعبارت دیگر، بیشتر فرهنگها هنوز این فرصت را نداشته اند. (ویدئو) شب بخیر، من الیزابت هستم و در کورونوال زندگی میکنم. زبان نیاکان ما، در کورونوال، کورنی است، که امروزه روستایی در جنوب انگلستان است. در دهه ۱۹۹۰، فعالان کورنی برای فرهنگ خود مبارزه کردند. زبانشان برای بیش از صد سال استفاده نشده بود، اما ازکتابها و نمایشنامه های قدیمی برای آموزش فرزندان خود استفاده کردند. هرچند این نسل جدیدی که کورنی صحبت میکرد در سراسر کورنوال پخش شدند و نتوانستند آزادانه از زبان خود استفاده کنند. در دهه ۱۹۹۰، زبان کورنی زنده شد، اما خیلی دوام نداشت. سپس، در اوایل دهه ۲۰۰۰، کسانی که کورنی صحبت میکنند، راه دیگری بصورت آنلاین پیدا کردند و از فضای مجازی برای صحبتهای روزانه استفاده کردند. بعد از آن، مراسم ماهانه و هفتگی برنامه ریزی کردند جایی که میتوانستند دورهم باشند و در جمع صحبت کنند. امروزه، دربرخی مدارس کورنی تدریس میشود. علائم زبان کورنیایی هست، تبلیغات بستنی، ویکی پیدیا، وحتی الگوهای رفتاری. (خنده حضار) (خنده حضار) و زبان آنها یکبار دیگر دست نخورده باقی ماند، مردم کورونوال بعنوان ملت سلتیک درکنارایرلند، اسکاتلند و ولز به رسمیت شناخته شد. آنها با بی توجهی به سالها قانون جذب اجباری گفتند: « ما یک روستا در انگلستان نیستیم ما مردمی با حقوق خودمان هستیم. و هنوز اینجا هستیم.» و آنها تنها نیستند. قبیله تونیکا-بیلوکسی در لوئیزانا درحال احیای زبان خود است. (ویدئو) اسمم تیناست. دوستانم مرا «توفان خاموش» میخوانند. از دهه ۱۹۸۰ شروع شد، وقتی دونا پیرتی و خانواده اش سفر به بوتون روگ و نیواورلناز را شروع کردند جهت عکسبرداری ازقاموسهایی که در دانشگاه آرشیو شده بود. هدف آنها مطالعه تونیکا بود وتدریس آن به کودکانشان و به اشتراک گذاشتن با جامعه. امروزه، آنها یک رنسانس تونیکا را رهبری میکنند. از سال ۲۰۱۴، تقریبا صد نفر در کلاسهای آنها شرکت کرده اند و براساس سرشماری ۲۰۱۷، سی و دو نفر در این زبان روان هستند، و برخی مثل دختردونا، الیزابت، به کودکانشان زبان تونیکا را یاد میدهند اینها محتوا تولید میکنند، فیس بوکف ویدیو و الگوهای رفتاری. (خنده حضار) (خنده حضار) (خنده حضار) وهرچه بیشتر منتشر می کنند، مردم بیشتری از تونیکا برای درگیر شدن الهام میگیرند. اخیرا، یکی از اعضای قبیله که در تکزاس زندگی میکند، در فیس بوک الیزابت نوشت، پرسید که چگونه میتوان گفت: «برکت به این سرزمینها.» برای یک علامت روی زمین بود، اینگونه میتوانست به همسایگانش بگوید که فرهنگش زنده است و رونق دارد. امروزه، عبری، کرونی و تونیکا فقط سه مثال از موج فعالان درهر قاره است. فرقی نمی کند که آنها جریزیس زبان هستند از جزایر مانش یا زبان اشاره کنیایی از نایروبی، همه جوامعی که برای حفظ یا بازیابی زبان خود تلاش میکنند یک چیز مشترک دارند، رسانه، تا زبان خود را میتوانند آموزش داده یا به اشتراک بگذارند. و با رشد اینترنت دسترسی وایجاد رسانه ها گسترش پیدا میکند، حفظ و بازیابی زبان نیاکان اینک نسبت به گذشته امکان بیشتری دارند. زبانهای نیاکان شما چیست؟ زبان من عبری، ییدیشی، مجاری اسکاتلندی، حتی اگر به زبان انگلیسی بزرگ شده باشم. خوشبختانه همه این زبانها آنلاین موجود است. بطور مشخص، زبان عبری در آیفون من قابلیت دارد، گوگل ترجمه هم از آن حمایت میکند، حتی بطور خودکار تصحیح میکند. و در صورتیکه از زبان شما بطور گسترده حمایت نمیشود من شما را تشویق به تحقیق میکنم، زیرا این احتمال هست که یک کسی، یک جایی آنلاین شروع کرده باشد. بازیابی زبانتان و پذیرش فرهنگتان راه قدرتمندی است برای اینکه در این عصر جهانی شدن، خودتان باشید، همانطور که من اخیرا به عبری آموخته ام « به زبان عبری» ما هنوز هستیم. متشکرم (تشویق حضار)