1
00:00:01,039 --> 00:00:03,692
هرگز فراموششان نخواهم کرد.

2
00:00:03,692 --> 00:00:08,469
اصلان،آلیک،آندری،

3
00:00:08,469 --> 00:00:13,113
فرناندا،فرد،گالینا،گونیلد،

4
00:00:13,113 --> 00:00:18,407
هانس،انگئوبورگ،متی،ناتالیا،

5
00:00:18,407 --> 00:00:23,167
نانسی،شریل،عثمان،زارما

6
00:00:23,167 --> 00:00:25,125
لیست طولانی تر از این است.

7
00:00:26,255 --> 00:00:29,599
برای بسیاری از افراد، موجودیت و انسانیت آنها

8
00:00:29,599 --> 00:00:33,244
به آمار و ارقام تنزل یافته،

9
00:00:33,244 --> 00:00:37,540
که در پوشه ای به نام
"وقایع امنیتی" بایگانی شده.

10
00:00:37,540 --> 00:00:39,095
اما برای من، آنها همکارانی بودن

11
00:00:39,095 --> 00:00:42,625
عضو انجمن کمک های انسان دوستانه

12
00:00:42,625 --> 00:00:45,434
که تلاش میکردن تا رنگی از آرامش

13
00:00:45,434 --> 00:00:49,521
برای قربانیان جنگ چچن 
در دهه ۹۰ به ارمغان بیاورند.

14
00:00:49,521 --> 00:00:54,164
آنها پرستار،آمایشگر، متخصص پناهگاه

15
00:00:54,164 --> 00:00:56,997
دستیار حقوقی و مترجمانی بودن

16
00:00:56,997 --> 00:01:01,153
که در این راه جان خودشان رو از دست دادن.

17
00:01:01,153 --> 00:01:03,615
خانواده هایشان از هم پاشیده شد

18
00:01:03,615 --> 00:01:05,817
و داستانشان هم کلا فراموش شد.

19
00:01:06,827 --> 00:01:09,974
هیچ کس به خاطر این جنایات محکوم نشد.

20
00:01:10,884 --> 00:01:13,041
هیچ گاه فراموششان نخواهم کرد.

21
00:01:13,041 --> 00:01:15,090
آنها هر لحظه به نوعی با من هستند

22
00:01:15,090 --> 00:01:18,320
و یاد آنها به لحظات زندگی ام معنی می بخشد.

23
00:01:18,320 --> 00:01:22,751
اما در عین حال مدام در کوچه تاریک خاطراتم قدم می زنند.

24
00:01:22,751 --> 00:01:24,712
آنها به عنوان امدادگران انجمنهای بشردوستانه

25
00:01:24,712 --> 00:01:28,064
تصمیم گرفتند در کنار قربانیان باشند

26
00:01:28,064 --> 00:01:32,661
تا به آنها یاری رسانده و
امنیت و آرامش برایشان ایجاد کنند،

27
00:01:32,661 --> 00:01:35,587
اما وقتی خودشون نیاز به محافظت داشتن

28
00:01:35,587 --> 00:01:37,295
هیچ دستی برای کمک نبود.

29
00:01:37,685 --> 00:01:40,858
این روزها وقتی به تیتر روزنامه ها

30
00:01:40,858 --> 00:01:43,923
درباره جنگ عراق یا سوریه نگاه می کنیم

31
00:01:43,923 --> 00:01:48,087
امدادگران ربوده میشوند، گروگانها کشته میشوند--

32
00:01:48,087 --> 00:01:50,100
اما اینها چه کسانی هستند؟

33
00:01:50,100 --> 00:01:52,025
چرا اونجا بودند؟

34
00:01:52,025 --> 00:01:54,033
انگیزهشون چی بوده؟

35
00:01:54,033 --> 00:01:57,909
چرا اینقدر نسبت به این جنایات 
بی تفاوت شده ایم؟

36
00:01:57,909 --> 00:02:01,038
امروز برای همین اینجام.

37
00:02:01,038 --> 00:02:03,435
باید راهی بهتر برای
زنده کردن یاد آنها بیابیم.

38
00:02:04,575 --> 00:02:10,566
به علاوه باید به تشریح ارزشهایی که آنها 
جانشان را برایش دادند، بپردازیم.

39
00:02:10,566 --> 00:02:14,778
و برای آنها دادخواهی کنیم.

40
00:02:16,058 --> 00:02:17,939
وقتی سال ۱۹۹۶

41
00:02:17,939 --> 00:02:21,654
از طرف کمسیون ارشد حمایت از پناهندگان
به شمال قفقاز اعزام شدم

42
00:02:21,654 --> 00:02:23,526
با بعضی از خطرات آشنا بودم.

43
00:02:23,526 --> 00:02:25,879
پنج نفر از همکاران قبلا کشته شده بودن

44
00:02:25,879 --> 00:02:27,946
سه نفر به شدت مجروح شده بودن

45
00:02:27,946 --> 00:02:30,291
هفت نفر هم گروگان گرفته شده بودن.

46
00:02:30,291 --> 00:02:32,078
برای همین محتاط بودیم.

47
00:02:32,078 --> 00:02:36,152
برای همین از وسایل نقلیه مسلح 
، ماشین های گشت

48
00:02:36,152 --> 00:02:39,207
تغییر مسیر حرکت و محل اقامت

49
00:02:39,207 --> 00:02:41,998
و همه نوع اقدامات امنیتی بهره می بردیم.

50
00:02:43,258 --> 00:02:49,208
با این وجود یکی از شبهای زمستانی
ژانویه سال ۹۸، نوبت من شد.

51
00:02:49,208 --> 00:02:53,185
وقتی همراه محافظم به آپارتمانم در ولادیقفقاز وارد شدم

52
00:02:53,185 --> 00:02:55,341
یه سری افراد مسلح ما رو محاصره کردن.

53
00:02:56,781 --> 00:02:58,998
محافظ را گرفتند و روی زمین خواباندند

54
00:02:58,998 --> 00:03:01,622
جلوی چشمام زدنش

55
00:03:01,622 --> 00:03:04,306
بستنش و کشیدن بردن.

56
00:03:05,536 --> 00:03:10,321
دستها و چشمهام بسته بودن 
و روی زانو نشسته بودم

57
00:03:10,321 --> 00:03:14,204
همون موقعه صداخفهکن اسلحه را گذاشت پشت گردنم

58
00:03:14,204 --> 00:03:15,942
در این شرایط

59
00:03:15,942 --> 00:03:18,975
فرصتی برای فکر کردن 
یا دعا کردن ندارید.

60
00:03:20,045 --> 00:03:22,749
ذهنم به شکل خودکار

61
00:03:22,749 --> 00:03:27,115
تمام لحظات زندگی ام رو جلوی چشمام آورد.

62
00:03:27,115 --> 00:03:29,645
چند دقیقه ای طول کشید تا اینکه فهمیدم

63
00:03:29,645 --> 00:03:33,058
اون افراد نقاب دار برای کشتن من نیامدن

64
00:03:33,058 --> 00:03:37,231
اونها از یه جایی دستور دزدیدن منو داشتن.

65
00:03:38,551 --> 00:03:42,622
بعد همان روز پروسه غیرانسانی شروع شد.

66
00:03:42,622 --> 00:03:47,045
من براشون حکم یه شی را داشتم.

67
00:03:49,195 --> 00:03:51,011
معمولا درباره این موضوع حرف نمیزنم

68
00:03:51,011 --> 00:03:56,028
اما می خوام کمی از 
تجربه اون ۳۱۷ روز اسارتم بگم.

69
00:03:56,598 --> 00:03:59,654
در یک سرداب زیرزمینی نگه داری میشدم

70
00:03:59,654 --> 00:04:01,718
تاریکی مطلق،

71
00:04:01,718 --> 00:04:05,472
هر روز،۲۳ ساعت و ۴۵ دقیقه اونجا بودم.

72
00:04:05,472 --> 00:04:08,758
بعدش معمولا دو نگهبان می آمدند

73
00:04:08,758 --> 00:04:11,432
یک تکه بزرگ نان

74
00:04:11,432 --> 00:04:13,936
با یک کاسه سوپ و شمع می آوردن.

75
00:04:15,206 --> 00:04:19,280
شمع فقط برای ۱۵ دقیقه دوام می آورد.

76
00:04:19,280 --> 00:04:23,088
۱۵ دقیقه روشنایی ناب

77
00:04:23,088 --> 00:04:27,224
و بعد شمع را میبردند، و دوباره تاریکی مطلق.

78
00:04:29,024 --> 00:04:32,538
با یک زنجیر آهنی به تختم بسته شده بودم.

79
00:04:32,538 --> 00:04:35,780
فقط چهار قدم کوچک می تونستم راه برم.

80
00:04:36,950 --> 00:04:40,735
همیشه در حسرت قدم پنج بودم.

81
00:04:40,735 --> 00:04:44,976
نه تلوزیونی،نه رادیویی،
نه روزنامه ای و نه همصحبتی.

82
00:04:44,976 --> 00:04:49,069
نه حوله ای، نه صابونی و نه دستمال توالتی.

83
00:04:49,069 --> 00:04:55,356
اونجا فقط دو تا سطل فلزی در باز بود،
یکی برای آب، یکی هم برای فضولات.

84
00:04:57,926 --> 00:05:02,955
این نوع تحقیرها برای نگهبانها
حکم سرگرمی داشت.

85
00:05:02,955 --> 00:05:08,264
خصوصا وقتی طرف دچار دیگرآزاری بود
یا وقتی حوصلهاش سررفته بود یا مست بود.

86
00:05:09,665 --> 00:05:13,073
اعصابم ذره ذره خرد می شد.

87
00:05:13,073 --> 00:05:17,583
توصیف تنهایی و تاریکی 
کار خیلی دشواری است

88
00:05:17,583 --> 00:05:19,975
مگر میشه "هیچ " را توصیف کرد؟

89
00:05:19,975 --> 00:05:22,993
هیچ کلمه ای برای توصیف 
عمق تنهایی ام،

90
00:05:22,993 --> 00:05:28,968
در آن مرز باریک میان هشیاری و دیوانگی 
پیدا نمی کنم.

91
00:05:30,168 --> 00:05:35,408
گاهی در آن تاریکی 
تو خیالم چکرز بازی می کردم

92
00:05:35,408 --> 00:05:37,611
با مهره سیاه شروع می کردم

93
00:05:37,611 --> 00:05:39,270
بعدش با سفید

94
00:05:39,270 --> 00:05:41,879
دوباره مهره مشکی
و سعی می کردم سفیدها رو ببرم.

95
00:05:43,469 --> 00:05:46,860
دیگه چکرز بازی نمی کنم.

96
00:05:46,860 --> 00:05:53,177
فکرم مدام با یادآوری خانواده و همکاران 
و محاظفم، ادیک، عذابم می داد.

97
00:05:53,177 --> 00:05:55,987
نمی دونستم چه بلایی سرش اومده.

98
00:05:55,987 --> 00:05:58,472
برای اینکه از دست فکر کردن خلاص بشم

99
00:05:58,472 --> 00:05:59,932
سعی می کردم وقتم رو

100
00:05:59,932 --> 00:06:03,743
با نرمش در اون چند قدم پر کنم.

101
00:06:03,743 --> 00:06:08,353
خودم رو با دعا و انواع بازی های فکری
مشغول می کردم.

102
00:06:09,063 --> 00:06:13,456
ولی تاریکی در ذهن تصاویر و 
افکاری بوجود میاره که عادی نیستن.

103
00:06:13,456 --> 00:06:19,717
یک بخش از مغزت میخواد مقاومت کنه 
و فریاد بزنه

104
00:06:19,717 --> 00:06:23,154
و بخش دیگر مغز دستور میده که 
"ساکت باش

105
00:06:23,154 --> 00:06:25,963
و با این شرایط بساز".

106
00:06:25,963 --> 00:06:30,473
یک مناظره دائمی درونی است. 
بدون داور و قاضی.

107
00:06:31,163 --> 00:06:36,083
یک بار یکی از نگهبانها با پرخاش آمد
و بهم گفت:

108
00:06:36,083 --> 00:06:40,220
" امروز برای غذا
باید زانو بزنی و التماس کنی."

109
00:06:40,220 --> 00:06:43,842
تو شرایط روحی خوبی نبودم.
بهش فحش دادم.

110
00:06:43,842 --> 00:06:46,776
به مادرش و همه کس و کارش فحش دادم.

111
00:06:46,776 --> 00:06:51,207
نتیجه خیلی ساده بود:
غذا رو ریخت تو سطل فضولات.

112
00:06:51,207 --> 00:06:54,882
روز بعد دوباره اومد.
دوباره همون درخواست.

113
00:06:54,882 --> 00:06:57,321
منم همون جواب رو دادم،

114
00:06:57,321 --> 00:07:01,532
جواب کار همون بود.

115
00:07:01,532 --> 00:07:05,363
بعد از چهار روز تمام تنم درد می کرد.

116
00:07:05,363 --> 00:07:10,565
نمی دونستم گرسنگی، وقتی که غذا اونقدر کمه، چقدر میتونه دردناک باشه.

117
00:07:10,565 --> 00:07:15,059
برای همین دفعه بعد که آمد،

118
00:07:16,049 --> 00:07:19,063
زانو زدم.

119
00:07:19,063 --> 00:07:22,081
برای غذا التماس کردم.

120
00:07:22,081 --> 00:07:27,668
تسلیم شدن تنها راه 
رسیدن دوباره به شمع بود.

121
00:07:29,302 --> 00:07:31,113
بعد از دزدیده شدنم،

122
00:07:31,113 --> 00:07:34,270
از اوستیای شمالی به چچن منتقل شدم.

123
00:07:34,270 --> 00:07:38,590
سه روز در صندوق عقب چند ماشین
در راه بودم،

124
00:07:38,590 --> 00:07:40,889
به محض رسیدن، تا ۱۱ روز

125
00:07:40,889 --> 00:07:44,554
شخصی به نام روسلان بازجویی ام کرد.

126
00:07:44,554 --> 00:07:46,318
روند کار تقریبا هر روز یک جور بود:

127
00:07:46,318 --> 00:07:48,710
کمی نور بیشتر، ۴۵ دقیقه.

128
00:07:48,710 --> 00:07:50,985
به زیرزمین می آمد.

129
00:07:50,985 --> 00:07:53,249
به نگهبان ها می گفت من را به صندلی ببندند.

130
00:07:53,249 --> 00:07:56,349
و صدای موسیقی را زیاد می کرد.

131
00:07:56,349 --> 00:07:59,530
بعد با فریاد زدن سوال می کرد.

132
00:07:59,530 --> 00:08:02,325
فریاد می کشید. کتکم میزد.

133
00:08:02,325 --> 00:08:04,228
وارد جزییاتش نمی شم.

134
00:08:04,248 --> 00:08:06,681
خیلی از سوال ها را نمی فهمیدم.

135
00:08:06,681 --> 00:08:11,244
سوال های دیگری هم بود که 
اصلا نمی خواستم بفهمم.

136
00:08:12,254 --> 00:08:16,433
مدت زمان بازجویی درست به اندازه نوار بود:

137
00:08:16,433 --> 00:08:19,800
۱۵ آهنگ، کلا ۴۵ دقیقه.

138
00:08:19,800 --> 00:08:21,985
همیشه منتظر آهنگ آخری بودم.

139
00:08:22,575 --> 00:08:26,280
نمی دونم یه روز بود یا یه شب

140
00:08:26,280 --> 00:08:29,297
صدای بچه ای رو شنیدم
که بالای سرم گریه می کرد.

141
00:08:29,297 --> 00:08:32,129
صدای یه پسر بچه دو یا سه ساله.

142
00:08:32,129 --> 00:08:35,776
صدای پا می اومد،آدمها می دویدند، 
خیلی آشفته بود.

143
00:08:36,866 --> 00:08:39,900
برای همین وقتی روز بعد روسلان آمد

144
00:08:39,900 --> 00:08:42,369
قبل از اینکه سوال اول را بپرسه،

145
00:08:42,369 --> 00:08:45,968
ازش پرسیدم"حال پسرت امروز چطوره؟بهتره؟"

146
00:08:45,968 --> 00:08:48,754
خیلی جا خورد.

147
00:08:48,754 --> 00:08:51,583
عصبی شد. فکر می کرد 
نگهبان ها دهن لقی کرده اند

148
00:08:51,583 --> 00:08:54,161
و از زندگی خصوصیش به من گفته اند.

149
00:08:54,161 --> 00:08:58,874
درباره ان جی او هایی که به کلینیک های محلی دارو میدهند برایش گفتم

150
00:08:58,874 --> 00:09:01,785
که ممکن بود بتوانند حال پسرش را بهتر کنند.

151
00:09:01,785 --> 00:09:05,909
درباره آموزش و خانواده حرف زدیم.

152
00:09:05,909 --> 00:09:07,767
او از بچه هایش برایم گفت.

153
00:09:07,767 --> 00:09:09,833
من از دخترم برایش گفتم.

154
00:09:09,833 --> 00:09:13,223
بعد او درباره اسلحه، درباره اتومبیل و درباره زن حرف زد،

155
00:09:13,223 --> 00:09:17,542
و من هم باید درباره اسلحه و ماشین و زنان حرف می زدم.

156
00:09:17,542 --> 00:09:21,280
تا آخرین آهنگ نوار صحبت کردیم.

157
00:09:21,280 --> 00:09:26,923
روسلان بی رحم ترین آدمی بود
که در عمرم می دیدم.

158
00:09:26,923 --> 00:09:30,220
دیگر کتکم نزد.

159
00:09:30,220 --> 00:09:32,936
دیگر سوالی نپرسید.

160
00:09:32,936 --> 00:09:36,791
دیگر در چشمش حکم یک شی را نداشتم.

161
00:09:36,791 --> 00:09:41,760
دو روز بعد من را به جای دیگری بردند.

162
00:09:41,760 --> 00:09:46,866
آنجا یکی از نگهبان ها به من نزدیک شد
خیلی نزدیک--خیلی عجیب بود--

163
00:09:46,866 --> 00:09:50,025
و خیلی آرام گفت:

164
00:09:50,025 --> 00:09:52,649
می خواهم ازت تشکر کنم

165
00:09:52,649 --> 00:09:56,689
به خاطر کمک های سازمان شما به خانواده ام

166
00:09:56,689 --> 00:10:00,738
وقتی که در داغستان آواره شده بودیم.

167
00:10:02,308 --> 00:10:05,891
چه جوابی می توانستم بدهم؟

168
00:10:05,891 --> 00:10:10,667
خیلی دردناک بود.
مثل چاقویی بود که وارد شکمت بشه.

169
00:10:10,667 --> 00:10:14,011
چند هفته طول کشید تا بتوانم 
در ذهنم هضم کنم

170
00:10:14,011 --> 00:10:17,285
اهداف مثبتی را که برای کمک به آن خانواده داشتیم از یک طرف

171
00:10:17,285 --> 00:10:20,257
با مزدوری که او از آب درآمده بود، از طرف دیگر.

172
00:10:20,257 --> 00:10:22,370
او جوان بود و خجالتی.

173
00:10:22,370 --> 00:10:24,645
من هرگز صورتش را ندیدم.

174
00:10:24,645 --> 00:10:27,315
احتمالا قصدش مثبت بوده.

175
00:10:27,315 --> 00:10:29,707
اما در آن ۱۵ ثاینه

176
00:10:29,707 --> 00:10:33,422
باعث شد
همه فعالیت هایمان را زیر سوال ببرم.

177
00:10:33,422 --> 00:10:35,813
تمام از خودگذشتگی هایمان را.

178
00:10:35,813 --> 00:10:39,366
و همینطور باعث شد به این فکر کنم 
که آنها ما رو چطور می بینند.

179
00:10:39,366 --> 00:10:42,036
تا آن موقع فکر میکردم
آنها میدآنند ما چرا آنجا رفتیم

180
00:10:42,036 --> 00:10:44,915
و آنجا چه می کنیم.

181
00:10:44,915 --> 00:10:47,768
هیچ کس نمیتواند حدس بزند.

182
00:10:47,768 --> 00:10:52,020
توضیح این که چرا این کار را می کنیم، 
چندان آسان نیست،

183
00:10:52,020 --> 00:10:53,812
حتی برای نزدیکترین هایمان.

184
00:10:55,062 --> 00:10:58,459
ما نه عالی هستیم و نه فوق العاده،

185
00:10:58,459 --> 00:11:00,935
ما ارتش ناجی دنیا نیستیم،

186
00:11:00,935 --> 00:11:03,049
ابرقهرمان هم نیستیم،

187
00:11:03,049 --> 00:11:04,721
پایان دهنده جنگ نیستیم،

188
00:11:04,721 --> 00:11:10,105
می دانیم که راهکارهای بشردوستانه
جایگزین راه حل های سیاسی نیست.

189
00:11:10,105 --> 00:11:14,563
ولی این کار را میکنیم،
چون حتی یک جان هم ارزش دارد.

190
00:11:14,563 --> 00:11:16,816
گاهی این تنها کاری است که می کنیم--

191
00:11:16,816 --> 00:11:20,136
یک نفر، یک خانواده، 
گروه کوچکی از افراد--

192
00:11:20,136 --> 00:11:22,110
و این اهمیت دارد.

193
00:11:22,110 --> 00:11:24,967
در زمان وقوع سونامی، زمین لرزه
و یا طوفان

194
00:11:24,967 --> 00:11:29,075
می بینید که گروه های نجات از سراسر دنیا می آیند،

195
00:11:29,075 --> 00:11:32,117
و تا هفته ها به دنبال بازماندگان می گردند،

196
00:11:32,117 --> 00:11:34,671
چرا؟ هیچ کس این را نمی پرسد.

197
00:11:34,671 --> 00:11:36,784
هر جانی ارزش دارد،

198
00:11:36,784 --> 00:11:41,010
و یا باید ارزش داشته باشد.

199
00:11:41,010 --> 00:11:43,935
برای ما فرقی ندارد، وقتی به پناهجویان 
کمک می کنیم

200
00:11:43,935 --> 00:11:48,795
یا کسانی که به خاطر جنگ در کشور خود آواره شده اند
یا آدم های بی کشور،

201
00:11:49,595 --> 00:11:51,390
افراد زیادی را می شناسم

202
00:11:51,390 --> 00:11:54,398
که وقتی با دردی خانمان سوز مواجه میشوند

203
00:11:54,398 --> 00:11:58,169
احساس ناتوانی و بیچارگی می کنند 
و همانجا متوقف می شوند.

204
00:11:58,169 --> 00:12:02,046
این باعث تاسف است. چون راه های زیادی
برای کمک کردن هست.

205
00:12:02,046 --> 00:12:04,027
ما در این شرایط از پا در نمی آییم.

206
00:12:04,027 --> 00:12:06,678
هرکاری از دستمان برآید 
برای کمک انجام میدهیم.

207
00:12:06,678 --> 00:12:09,332
کمی حمایت، مقداری آسایش.

208
00:12:09,332 --> 00:12:11,093
مجبوریم.

209
00:12:11,093 --> 00:12:12,843
نمیشه بی تفاوت بود.

210
00:12:12,843 --> 00:12:18,197
این باعث میشود احساس داشته باشیم، 
چه می دانم، فقط انسان باشیم.

211
00:12:18,197 --> 00:12:22,316
این منم در روز آزادی ام.

212
00:12:22,316 --> 00:12:26,658
چند ماه بعد از آزادی،
با نخست وزیر وقت فرانسه دیدار کردم.

213
00:12:26,658 --> 00:12:28,700
دومین چیزی که بهم گفت:

214
00:12:28,700 --> 00:12:32,231
"رفتنت به شمال قفقاز بی مسئولیتی محض بود،

215
00:12:32,231 --> 00:12:36,137
نمی دونی چقدر دردسر برای ما درست کردی"

216
00:12:38,017 --> 00:12:39,852
ملاقات کوتاهی بود.

217
00:12:39,852 --> 00:12:41,571
(خنده حضار)

218
00:12:42,661 --> 00:12:47,235
به نظر من کمک به افرادی که در خطر هستند 
یک وظیفه است.

219
00:12:47,235 --> 00:12:51,763
در جنگی که هیچکس 
به شکل جدی نمی خواست پایان بگیرد

220
00:12:51,763 --> 00:12:54,108
و امروز هم با انواعش سر و کار داریم

221
00:12:54,108 --> 00:12:58,608
کمک رسانی به افراد محتاج 
و حفاظت از آنها

222
00:12:58,608 --> 00:13:00,517
فقط یک عمل بشر دوستانه نبود،

223
00:13:00,517 --> 00:13:03,419
بلکه ایجاد یک تغییر حقیقی 
در زندگی آدمها بود.

224
00:13:03,419 --> 00:13:06,670
چرا نمی توانست این را بفهمه؟

225
00:13:06,670 --> 00:13:08,597
ما وظیفه داریم که تلاش کنیم.

226
00:13:08,597 --> 00:13:12,431
حتما این اصطلاح رو شنیدید:
حفاظت از دیگران، وظیفه ماست.

227
00:13:12,431 --> 00:13:16,512
ولی نتیجه این عمل 
به شرایط متعددی بستگی داره،

228
00:13:16,512 --> 00:13:20,369
ممکنه حتی شکست بخوریم
اما از این بدتر هم هست--

229
00:13:20,369 --> 00:13:23,120
و آن کاری نکردن در زمانی است که می توانیم.

230
00:13:24,441 --> 00:13:28,316
اگر در راه قدم گذاشتید،
اگر این کار را انتخاب کردید،

231
00:13:28,316 --> 00:13:32,954
زندگی تان پر از شادی و غم خواهد بود

232
00:13:32,954 --> 00:13:35,633
چون افراد زیادی هستند که نمی توانیم 
کمکشان کنیم،

233
00:13:35,633 --> 00:13:39,557
نمی توانیم محافظتشان کنیم 
خیلی ها را نتوانستیم نجات دهیم.

234
00:13:39,557 --> 00:13:41,800
من اسمشون را گذاشتم "ارواح من"

235
00:13:41,800 --> 00:13:44,757
از نزدیک شاهد درد آنها بودن

236
00:13:44,757 --> 00:13:48,904
باعث میشود، شما هم آن درد را حس کنید.

237
00:13:49,304 --> 00:13:51,970
اکثرا امدادگران جوان

238
00:13:51,970 --> 00:13:54,988
اولین تجربشون، تجربه خیلی تلخ است.

239
00:13:54,988 --> 00:13:57,960
چون در موقعیت مشاهده قرار می گیرند

240
00:13:57,960 --> 00:14:01,072
اما توان ایجاد تغییر ندارند.

241
00:14:01,072 --> 00:14:03,579
آن ها باید یاد بگیرند که این را بپذیرند

242
00:14:03,579 --> 00:14:06,958
و به مرور زمان آن را
به انرژی مثبت تبدیل کنند.

243
00:14:06,958 --> 00:14:08,407
کار سختی است.

244
00:14:08,407 --> 00:14:10,945
خیلی ها از پسش بر نمی آیند.

245
00:14:10,945 --> 00:14:14,953
اما آنهایی که موفق می شوند 
آن را با هیچ کار دیگری عوض نمی کنند.

246
00:14:14,953 --> 00:14:18,733
هر روز می تونید شاهد 
تغییراتی که ایجاد کردید باشید.

247
00:14:19,643 --> 00:14:22,805
امدادگران خطراتی که به جان می خرند را می شناسند

248
00:14:22,805 --> 00:14:27,717
در مناطق درگیر جنگ 
یا جاهایی که تازه جنگ تمام شده.

249
00:14:27,717 --> 00:14:34,429
با این حال، تهدید علیه زندگی و حرفه ما 
هر روز بیش از قبل می شود.

250
00:14:34,429 --> 00:14:37,611
و حرمت کار و زندگی ما کم کم دارد از بین میرود.

251
00:14:39,441 --> 00:14:42,100
آیا می دانید از سال ۲۰۰۰ تاکنون

252
00:14:42,100 --> 00:14:46,419
شمار حمله به فعالان کمک های بشردوستانه
سه برابر شده؟

253
00:14:47,409 --> 00:14:50,041
سال ۲۰۱۳ رکورد جدیدی ثبت شد:

254
00:14:51,111 --> 00:14:54,383
۱۵۵ نفر از امدادگران کشته شدند،

255
00:14:54,383 --> 00:14:57,517
۱۷۱ تن از آنان به شدت مجروح شدند،

256
00:14:57,517 --> 00:15:00,975
و ۱۳۴ نفر گروگان گرفته شدند.

257
00:15:01,375 --> 00:15:05,178
بی شمار زندگی های از هم پاشیده.

258
00:15:05,178 --> 00:15:10,380
تا زمان وقوع جنگ داخلی در سومالی
در دهه ۸۰ میلادی،

259
00:15:10,380 --> 00:15:14,490
امدادگران گاهی

260
00:15:14,490 --> 00:15:16,487
قربانی چیزی می شدند که به آن آسیب های موازی می گوییم.

261
00:15:16,487 --> 00:15:20,202
اما عموما ما هدف این قبیل حملات نبودیم.

262
00:15:20,202 --> 00:15:21,756
این روند تغییر کرده.

263
00:15:21,756 --> 00:15:23,032
به این عکس نگاه کنید،

264
00:15:23,032 --> 00:15:25,866
بغداد، آگوست ۲۰۰۳:

265
00:15:25,866 --> 00:15:28,631
۲۴ نفر از همکارانم کشته شدند.

266
00:15:28,631 --> 00:15:32,157
گذشت آن زمانی که پرچم آبی سازمان ملل متحد یا صلیب سرخ

267
00:15:32,157 --> 00:15:35,933
به شکل خودبه خود از ما حفاظت می کرد.

268
00:15:35,933 --> 00:15:39,195
گروه های جنایتکار و برخی گروه های سیاسی

269
00:15:39,195 --> 00:15:42,051
طی ۲۰ سال گذشته با هم همدست شدند

270
00:15:42,051 --> 00:15:45,186
و این قبیل موقعیت های دوگانه را پدید آورده اند

271
00:15:45,186 --> 00:15:48,052
که به هیچ عنوان نمی توانیم با آن ها ارتباط برقرار کنیم.

272
00:15:48,052 --> 00:15:53,426
اصول انسان دوستانه مورد آزمایش قرار گرفته،
زیر سوال رفته و نا دیده گرفته شده.

273
00:15:53,426 --> 00:15:58,312
اما از همه مهمتر
ما دیگر به دنبال جست و جوی عدالت نیستیم.

274
00:15:58,312 --> 00:16:01,532
به نظر می رسد

275
00:16:01,532 --> 00:16:04,997
حمله به فعالان بشردوست، 
اصلا و ابدا هیچ عواقبی در پی ندارد.

276
00:16:04,997 --> 00:16:09,357
بعد از آزادی، به من گفته شد 
به هیچ وجه قضیه را پیگیری قضایی نکنم.

277
00:16:09,357 --> 00:16:12,584
گفتن: 
فایده ای نخواهد داشت.

278
00:16:12,584 --> 00:16:16,673
به علاوه اینجوری زندگی 
همکاران دیگر را هم به خطر می اندازی.

279
00:16:17,723 --> 00:16:20,884
سال ها طول کشید تا صدور حکم

280
00:16:20,884 --> 00:16:25,175
برای سه نفر از کسانی که 
در ربودنم نقش داشتن را ببینم.

281
00:16:25,175 --> 00:16:27,711
اما این مورد یک استثنا بود.

282
00:16:27,711 --> 00:16:32,230
هیچ گونه عدالتی برای امدادگرانی که


283
00:16:32,230 --> 00:16:36,518
بین سالهای ۹۵ تا ۹۹ در چچن کشته یا گروگان گرفته شدند 
صورت نگرفت.

284
00:16:36,518 --> 00:16:39,146
و این در همه جای دنیا مصداق دارد.

285
00:16:40,436 --> 00:16:42,583
این غیر قابل قبول است.

286
00:16:42,583 --> 00:16:44,394
هیچ عذری ندارد.

287
00:16:44,394 --> 00:16:49,107
طبق قوانین بین المللی حمله به
فعالان کارهای بشردوستانه جنایت جنگی محسوب میشود.

288
00:16:49,107 --> 00:16:52,195
این جنایات نباید بدون پاسخ بماند..

289
00:16:52,195 --> 00:16:54,935
چرخه مصونیت این جنایات باید پایان یابد

290
00:16:54,935 --> 00:16:58,766
باید اینگونه در نظر گرفت که 
حمله به فعالان کمک های بشر دوستانه

291
00:16:58,766 --> 00:17:02,319
حمله به اصل انسانیت است.

292
00:17:02,319 --> 00:17:05,944
این من را برمی آشوبد.

293
00:17:06,274 --> 00:17:12,398
در مقایسه با تمام پناهندگانی که
برایشان کار میکنم، من خیلی خوش شانسم

294
00:17:12,408 --> 00:17:16,041
من تصوری از صحنه ویرانی کامل شهرم ندارم،

295
00:17:16,041 --> 00:17:20,105
نمی دانم شلیک به اعضای خانواده ام
در برابر چشمم، چه حسی دارد،

296
00:17:20,105 --> 00:17:24,354
نمی دانم از دست دادن حمایت 
از سوی کشورم چیست.


297
00:17:24,354 --> 00:17:28,649
این را هم می دانم که در مقایسه با 
گروگانهای دیگر هم خیلی خوش شانس هستم.

298
00:17:28,649 --> 00:17:34,331
چهار روز قبل از آزادی پرماجرای من،
چهار نفر از گروگانها گردن زده شدند

299
00:17:34,331 --> 00:17:38,726
در چند مایلی جایی که من را نگه می داشتند.

300
00:17:38,726 --> 00:17:40,930
چرا آنها؟

301
00:17:40,930 --> 00:17:43,591
من امروز چرا اینجا هستم؟

302
00:17:44,641 --> 00:17:48,430
جواب ساده ای نداره.

303
00:17:48,430 --> 00:17:52,043
من از طرف خانواده ام حمایت زیادی دریافت کردم.

304
00:17:52,043 --> 00:17:55,862
از طرف همکاران، دوستانم،
و حتی کسانی که نمی شناسم.

305
00:17:55,862 --> 00:18:00,281
در طی این سالها، برای 
بیرون آمدن از تاریکی، آنها کمکم کردند.

306
00:18:00,291 --> 00:18:03,559
هر کسی این همه توجه و مراقبت را دریافت نمی کند.

307
00:18:04,189 --> 00:18:07,814
چند نفر از همکارام بعد از حادثه ای دردناک

308
00:18:07,814 --> 00:18:11,090
دست به خودکشی زدند؟

309
00:18:11,090 --> 00:18:14,819
حداقل نه نفر از آنها را شخصا می شناختم.

310
00:18:14,819 --> 00:18:18,547
چند نفر از آنها بعد از حادثه ای دردناک

311
00:18:18,547 --> 00:18:21,481
طلاق گرفتند؟

312
00:18:21,481 --> 00:18:26,209
چون دیگر نمی توانستند 
چیزی را به همسرشان توضیح دهند.

313
00:18:26,209 --> 00:18:28,663
شمارش از دستم در رفته.

314
00:18:28,663 --> 00:18:32,223
این هزینه این نوع زندگی است.

315
00:18:32,223 --> 00:18:36,856
در روسیه بالای تمام نمادهای یاد بود جنگ
این جمله زیبا نوشته شده:

316
00:18:36,856 --> 00:18:40,965
که می گوید، ( به زبان روسی )

317
00:18:40,965 --> 00:18:44,216
"هیچ کس فراموش نمی شود،
هیچ چیز فراموش نمی شود."

318
00:18:45,386 --> 00:18:48,523
من هرگز همکارانی که 
از دست داده ام را فراموش نمی کنم.

319
00:18:48,523 --> 00:18:50,859
نمی تونم فراموش کنم.

320
00:18:50,859 --> 00:18:54,072
از شما میخواهم که از خودگذشتگی آنها را به خاطر بسپارید

321
00:18:54,072 --> 00:18:57,578
و تلاش کنید تا 
تمام فعالان در سرتا سر دنیا

322
00:18:57,578 --> 00:19:00,155
بهتر محافظت بشوند.

323
00:19:00,155 --> 00:19:05,751
نباید بگذاریم نور امیدی که آنها 
به ارمغان آوردن، خاموش شود.

324
00:19:05,751 --> 00:19:10,441
بعد این تجربه تلخ، بسیاری از همکارانم از من پرسیدند
"چرا هنوز ادامه میدی؟"

325
00:19:10,441 --> 00:19:12,647
چرا این کار را میکنی؟

326
00:19:12,647 --> 00:19:15,201
چرا میخواهی برگردی سر کارت؟

327
00:19:15,201 --> 00:19:17,696
جواب من خیلی ساده بود:

328
00:19:18,066 --> 00:19:20,536
اگر کنار کشیده بودم

329
00:19:20,536 --> 00:19:24,553
این بدین معنی بود که ربایندگانم پیروز شدن

330
00:19:24,553 --> 00:19:26,904
بعنی آن ها روح من

331
00:19:26,904 --> 00:19:29,179
و انسانیتم را برده بودند.

332
00:19:29,179 --> 00:19:31,826
ممنونم.

333
00:19:31,826 --> 00:19:33,993
(تشویق حضار)