ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Ας ρίξουμε μια ματιά στον γέρο Σίγκυ,
τον Σίγκμουντ Φρόιντ.
Ο οποίος είχε σίγουρα το σερί του.
Λέει ότι η συμπεριφορά επηρεάζεται
από γονείς, όνειρα, αστεία, και σεξ.
Όχι απαραίτητα με τη σειρά αυτή.
Αλλά τι σημαίνει αυτό;
Είναι, για άλλη μια φορά,
η επιρροή απ' το περιβάλλον. Σωστά;
Πολλές επιστημονικές έρευνες
έχουν δείξει ένα προφανές γεγονός.
Ότι η συμπεριφορά ενός ανθρώπου
προκαλείται απ' το περιβάλλον.
Αν τα γονίδια προδιαθέτουν μια συμπεριφορά
αλλά το περιβάλλον δεν την υποστηρίζει...
...τότε αυτή η συμπεριφορά
δε θα εκδηλωθεί.
Σ' αυτή την περίπτωση, τα γονίδια
δε θα παίξουν σημαντικό ρόλο.
Ζούμε σε μια σημαντική εποχή.
Την εποχή της γονιδιωματικής.
Το γονιδίωμα σας
είναι ολόκληρη η ακολουθία του DNA σας.
Η δική σας και η δική μου ακολουθία
διαφέρουν κάπως.
Γι' αυτό διαφέρουμε.
Εγώ έχω καστανά μάτια.
Εσείς μπορεί να έχετε μπλε ή γκρι.
Μα δεν είναι μόνο επιφανειακές.
Στις ειδήσεις βλέπουμε ότι τα γονίδια
μπορούν να μας δώσουν φριχτές ασθένειες.
Ίσως και να διαμορφώνουν
την προσωπικότητά μας...
...ή να μας προκαλέσουν
ψυχικές διαταραχές.
Τα γονίδιά μας φαίνεται ότι ασκούν
μεγάλη επίδραση στο πεπρωμένο μας.
Κι όμως, προτιμώ να πιστεύω
ότι είμαι περισσότερο απ' τα γονίδιά μου.
Ομοίως, κάθε νευρωνική σύνδεση
αλλάζει με την πάροδο του χρόνου.
Τι είδους αλλαγές συμβαίνουν;
Οι νευρώνες, όπως τα δέντρα...
...μπορούν να αναπτύξουν νέους δενδρίτες
και να χάσουν παλιότερους.
Συνάψεις μπορούν να δημιουργηθούν
και να εξαλειφθούν.
Και οι συνάψεις μπορούν να μεγαλώσουν
και να συρρικνωθούν.
Δεύτερη ερώτηση.
Τι προκαλεί αυτές τις αλλαγές;
Ισχύει, μέχρις ενός σημείου, ότι έχουν
προγραμματιστεί απ' τα γονίδιά σας...
...αλλά δεν είναι μόνο αυτό,
επειδή υπάρχουν σήματα:
Ηλεκτρικά σήματα, που ταξιδεύουν
κατά μήκος των κλάδων των νευρώνων...
...που διασχίσουν κατά μήκος
τους δενδρίτες των νευρώνων...
...και χημικά σήματα, που μεταβιβάζονται
από δενδρίτη σε δενδρίτη.
Αυτά τα σήματα
αποτελούν τη νευρική δραστηριότητα.
Και υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία
ότι η νευρική δραστηριότητα...
...κωδικοποιεί τις σκέψεις,
τα συναισθήματα και τις αντιλήψεις μας.
Τις ψυχικές μας εμπειρίες.
Και υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία...
...ότι η νευρική δραστηριότητα μπορεί
να κάνει τις συνδέσεις σας να αλλάξουν.
Και αν βάλετε αυτά τα δύο γεγονότα μαζί...
...θα δείτε ότι οι εμπειρίες σας μπορούν
να αλλάξουν τις νευρωνικές σας συνδέσεις.
Και γι' αυτό κάθε νευρωνική συνδεσμολογία
είναι μοναδική...
...ακόμη κι εκείνων
στα γενετικά πανομοιότυπα δίδυμα.
Στις νευρωνικές συνδέσεις
η φύση συναντά την ανατροφή.
Και ίσως να ισχύει ότι
η απλή πράξη της σκέψης και μόνο...
...μπορεί να αλλάξει
τη νευρωτική σας συνδεσμολογία.
Μια ιδέα που ίσως σας κάνει πιο δυνατούς.
Ακούσατε όλοι αυτή την ερώτηση
σχετικά με το θέμα για το φύλλο...
...που προκαλείται κοινωνικά, έναντι
που προκαλείται βιολογικά και ορμονικά;
Φυσικά, προφανώς και κατσαδιάζω
λίγο παραπάνω τη βιολογική πλευρά, αλλά...
Έχοντας ολοκληρώσει έναν πολυετή κύκλο
μελετών στη βιολογία, σήμερα πιστεύω...
...και το πιστεύω πραγματικά αυτό,
ότι η συζήτηση "Φύση εναντίων Ανατροφή"...
...με πολλούς τρόπους θεωρώ πως πέθανε
σε αυτό το σημείο, για τον εξής λόγο:
Ο εγκέφαλος είναι πολύ ελατός.
Γεννιόμαστε όλοι μας
με αρσενικές ή θηλυκές προδιαθέσεις...
...και τότε θα έχουμε ορμόνες
που αυξάνουν τους συνδέσμους...
...για τη συμπεριφορά, η οποία
αυτό υποτίθεται ότι κάνει η ορμόνη.
Δουλειά μιας ορμόνης είναι να μας κάνει
να προϊδεάζουμε σε ορισμένες συμπεριφορές.
Ωστόσο, ο τρόπος που μεγαλώνουμε,
για παράδειγμα, τα μικρά αγόρια:
Μελέτες έχουν δείξει ότι τα μικρά αγόρια
που τους είχαν πει να μην πιάσουν κάτι...
...συχνά θα το αρπάξουν και
θα το πιάσουν, ενώ σ' ένα μικρό κορίτσι...
...μπορεί να δοθεί
μια λεκτική διαταγή να μην το πιάσει.
Παγκοσμίως, τα μικρά αγόρια
τιμωρούνται πιο συχνά για παραβάσεις.
Στα μικρά αγόρια λένε να μην κλαίνε.
Ότι πρέπει να γίνουν "άντρες", σωστά;
Ακόμη και σε νεαρή ηλικία, οι μπαμπάδες
μερικές φορές τρομάζουν πολύ...
...αν το αγοράκι τους δείξει
κάποιου είδους θηλυπρεπή συμπεριφορά.
Για παράδειγμα, θυμάμαι ότι πετούσα
μ' έναν τύπο που καθόταν δίπλα μου.
Είπε ότι ο 18χρονος γιος του, όταν είδε
την αδερφή του να ανοίγει ένα δώρο...
...νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.
Ήταν μια τσάντα. Είχε πάρει μια τσάντα.
Ήταν 4 ετών. Και ο γιος του είπε:
"Μπορώ να έχω κι εγώ μια τσάντα;"
Και είπε ότι ένιωσε
σαν κάποιος να τον κλώτσησε στο στομάχι.
Και απλά φώναξε στον 18χρονο γιο του:
"Όχι, τα αγόρια δεν έχουν τσάντες!"
Μου ανέφερε σε μένα αυτό το γεγονός και
μετά ένιωσε τόση ντροπή και αμηχανία...
...επειδή κατάλαβε ότι ο γιος του δεν εξέ-
φρασε κάτι που να είναι θηλυπρεπής ή όχι.
Έτσι, αυτά τα πράγματα: ο τρόπος που
μεγαλώνουμε τα μικρά αγόρια και κορίτσια.
Τα κυκλώματα του εγκεφάλου μας είναι τόσο εύκαμπτα. Για παράδειγμα .. δεν είχαμε γεννηθεί μαθαίνοντας να παίζουμε πιάνο, σωστά;
Το κάνετε εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση.
Μπορείτε να επανεκπαιδεύσετε τα κυκλώματα του εγκεφάλου, για να κάνετε μια ποικιλία από πράγματα.
Και .. όλη τη ζωή μας, έχουμε εκπαιδευθεί, εκπαιδευμένοι στο φύλο, να είσαστε περισσότερο από τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Άνδρες: οι εκφράσεις του προσώπου, για παράδειγμα, όταν τους μετρούν και βάζοντας ηλεκτρόδια σε αυτούς,
και να και δείχνοντας τους μια φωτογραφία που υποτίθεται ότι θα τους κάνει να εκφράσουν συναισθήματα,
οι εκφράσεις του προσώπου τους, σε σχέση με τις γυναίκες, έδειξε πραγματικά Περισσότερα συναισθηματική αντίδραση
στο χρόνο προτού να γίνει συνειδητή. (Στη συνέχεια) αμέσως μετά το δεύτερο επίπεδο, όταν γίνεται συνειδητή,
αρχίζουν να παγώνουν κάτω, τους μύες του προσώπου τους, είτε είναι συνοφρύωση ή χαμόγελο,
στις γυναίκες, μυς του προσώπου πραγματικά Ενισχύονται, και τα αρσενικά »πάει κάτω.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η υπόθεση είναι η, ότι οι άνδρες έχουν εκπαιδευτεί να καταστείλουν, μια συναισθηματική αίσθηση.
Έτσι, ευχαριστώ για την ερώτηση .. Είναι ένας κινούμενος στόχος για πολλους στις ζωές μας
Και οι τρόποι που έχουμε μεγαλώσει, και αυτό που μας επιτρέπεται να κάνει, τι επιτρέπεται στα αγόρια και δεν επιτρέπεται να κάνουν
έχει πολλά να κάνει με το πώς μεγαλώνουν να είναι άνδρες. "
Σκεφτείτε τον τρόπο που ενεργείτε, έκφραση του προσώπου σας,
οι αξίες που αποδέχεστε, τον τρόπο που μιλάτε, τα πάντα,
και να θυμάστε ότι είναι ένα αποτέλεσμα του περιβάλλοντός σας.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει μηχανισμό να αναγνωρίσει τι είναι σχετικό ή όχι.
[♪ ♫ Ψαλμωδίες♪ ♫ ]
[♪ ♫ ορχηστρική ΜΟΥΣΙΚΗ♪ ♫ ]
[Ζωγραφίζω τον εαυτό μου ,
επειδή θέλω να κερδίσω ένα κορίτσι. ]
♪ ♫ ♪ ♫
[ That guy’s really handsome. ]
[Όταν πίνουμε το αίμα, μας κάνει σκληρούς. ]
[Φυλή συναντά ένα λευκό άνδρα, για πρώτη φορά ... ]
♪ ♫ η ορχηστρική μουσική εξασθενίζει ελαφρώς.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως: κακό, ποινικό, τεμπέλη,
λαμπρούς ανθρώπους, κλέφτες, ή ρατσιστές.
Μόνο άτομα με προδιάθεση
για μια τέτοια συμπεριφορά.
αλλά αν το περιβάλλον δεν τους προκαλέσει,
η συμπεριφορά δεν εκδηλώνεται.
ΝΑ ΘΥΜΆΣΤΕ:
ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει μηχανισμό να αναγνωρίσει τι είναι σχετικό ή όχι.
♪ ♫ ορχηστρική μουσική συνεχίζει.
Η πιο ακραία περίπτωση αντιπροσωπεύεται από αδέσποτα παιδιά.
Ένα αδέσποτο παιδί είναι ένα ανθρώπινο παιδί που έχει ζήσει απομονωμένο
από την ανθρώπινη επαφή από πολύ μικρή ηλικία,
και έχει λίγο ή καθόλου την εμπειρία της ανθρώπινης φροντίδας,
αγάπης ή κοινωνικής συμπεριφοράς, και, κυρίως, της ανθρώπινης γλώσσας.
Αδέσποτα παιδιά στερούνται τις βασικές κοινωνικές δεξιότητες
οι οποίες συνήθως αποκομίζονται κατά τη διαδικασία της επανακοινωνικοποίησης.
Για παράδειγμα, ενδέχεται να μην μπορούν να μάθουν να χρησιμοποιούν μια τουαλέτα,
έχουν πρόβλημα να μάθουν να περπατούν σε όρθια θέση
και να εμφανίσει μια παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος στην ανθρώπινη δραστηριότητα γύρω από αυτά.
«Οξάνα Μαλαισία άρχισε τη ζωή της ζώντας με τα σκυλιά,
απορρίφθηκε από τη μητέρα και τον πατέρα της, εκείνη κατά κάποιο τρόπο επιβίωσε για έξι χρόνια,
ζώντας άγρια, προτού ληφθεί φροντίδα.
Υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις των άγριων παιδιών που έχουν κοινωνικοποιηθεί πλήρως.
για την αμέλεια που έχουν υποστεί.
Η Οξάνα είναι τώρα 22,
αλλά το μέλλον της κρέμεται ακόμα στην ισορροπία.
Έχουν οι επιστήμονες μάθει αρκετά από τις προηγούμενες περιπτώσεις, για την αποκατάσταση;
Για έξι χρόνια, Οξάνα Μαλαισία περάσει τη ζωή της, ζώντας ένα ρείθρο, με τα σκυλιά.
Πλήρως εγκαταλελειμμένη από τη μητέρα και τον πατέρα της,
ανακαλύφθηκε, να συμπεριφέρεται περισσότερο σαν ένα ζώο,
από ένα ανθρώπινο παιδί.
Για δύο αιώνες, τα άγρια παιδιά αποτέλεσαν αντικείμενο συναρπαστικής μελέτης.
Υπερυψωμένα χωρίς αγάπη, ή την κοινωνική αλληλεπίδραση,
άγρια (ή αδέσποτα) παιδιά θέτουν το ερώτημα:
Τι είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους;
Oxana γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1983. "
[γυναικεία φωνή]
"Όταν το κοριτσάκι γεννήθηκε, ζύγιζε 5 κιλά., 11 ουγγιές, και δεν είχε καμία ανωμαλία."
Τζίνι είχε περάσει 13 χρόνια, απομονωμένη,
σε ένα σχεδόν άδειο δωμάτιο, στερούμενη την κοινωνική επαφή.
Παρά το γεγονός ότι, δεν πάσχει από ψυχική ασθένεια,
εξαιτίας αυτού του περιβάλλοντος, εκείνη συμπεριφέρθηκε σαν ψυχασθενής.
Δεν μπορούσε να δημιουργήσει κοινωνικές σχέσεις,
δεν μπορούσε να μιλήσει ακόμα και το περπάτημα της ήταν παράξενο.
Μετά από λίγο, χάρη στην επιμονή των άλλων για να την αποκαταστήσουν,
Η Τζίνι άρχισε να εκφράζετε μέσω της νοηματικής γλώσσας
και να συναναστρέφεστε με τους ανθρώπους.
«Πήραν, επίσης, την ευθύνη για τη θεραπεία τις
προσπάθειες για να βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τη φρίκη της παιδικής της ηλικίας. "
"Εντάξει μωρό, άνοιξε το στόμα σου!"
«Σε αυτή την πρωτόγονη άσκηση
η Marilyn προσποιείται ότι είναι μητέρα της Τζίνι.
"Κάντε γρήγορα! Γρήγορα, γιατί δεν υπάρχει χρόνος.
Πατέρας θα θυμώσει. "
«Η Marilyn προσπαθεί να εκμαιεύσει τις αναμνήσεις του παρελθόντος της."
(Marilyn) «Αναρωτιέμαι τι σκέφτεστε." (Τζίνι) [ασαφές απαντήσεις].
Η Τζίνι είναι η ακραία απόδειξη της περιβαλλοντικής επίδρασης.
«Παρ 'όλα όσα είχε περάσει, τα προβλήματα της δεν είχαν τελειώσει».
Το πρώτο σπίτι της, Τζίνι είχε τιμωρηθεί αυστηρά επειδή έκανε εμετό.
Η εμπειρία ήταν τόσο τραυματική, που η Τζίνι κατέληξε πίσω στο νοσοκομείο για παιδιά,
όπου της προσφέρθηκε βοήθεια
" Δεν μπορούσες να το βοηθήσεις."
«Έτσι, τώρα κρατάς το στόμα κλειστό, να μην κάνεις εμετό."
«Τζίνι φοβόταν να ανοίξει το στόμα της.
Εάν δεν εκτίθεται ένας ανθρώπινος στο φόνο,
βιασμό, παιδεραστία, ζωοφιλία, νεκροφιλία, όπλα, ρατσισμό,
τότε δεν θα ξέρει τι είναι.
Είναι σαν να προσπαθείς να φανταστείς
ένα χρώμα που δεν έχεις ξαναδεί.