[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:01.97,0:00:04.19,Default,,0000,0000,0000,,John Singleton Copley - 'Chłopiec z wiewiórką', 1765.
Dialogue: 0,0:00:05.30,0:00:06.41,Default,,0000,0000,0000,,Wyobraźcie sobie, że chcecie zostać artystą,
Dialogue: 0,0:00:06.41,0:00:14.21,Default,,0000,0000,0000,,ale żyjecie w mieście, w którym praktycznie nie ma artystów, Akademii Sztuk Pięknych, muzeów sztuki, galerii
Dialogue: 0,0:00:14.21,0:00:17.72,Default,,0000,0000,0000,,i nikogo, kto chciałby kupować prawdziwe dzieła sztuki.
Dialogue: 0,0:00:17.72,0:00:22.64,Default,,0000,0000,0000,,W dokładnie takiej sytuacji znalazł się John Singleton Copley mieszkający w Bostonie w latach 60. XVIII wieku.
Dialogue: 0,0:00:22.64,0:00:27.10,Default,,0000,0000,0000,,Patrzymy na portret przyrodniego brata Copleya.
Dialogue: 0,0:00:27.10,0:00:31.56,Default,,0000,0000,0000,,Jest to Henry Pelham, a obraz nosi nazwę 'Chłopiec z wiewiórką'.
Dialogue: 0,0:00:31.56,0:00:35.55,Default,,0000,0000,0000,,Jak na kogoś, kto był w znacznej mierze samoukiem, jest to niesamowity obraz.
Dialogue: 0,0:00:35.55,0:00:39.37,Default,,0000,0000,0000,,Mój wzrok pada na początku na twarz chłopca, na przepiękną czerwoną zasłonę,
Dialogue: 0,0:00:39.37,0:00:43.30,Default,,0000,0000,0000,,która przykuwa uwagę i wspaniale okala twarz. Następnie
Dialogue: 0,0:00:43.30,0:00:48.23,Default,,0000,0000,0000,,moje oczy wędrują w dół jego ramienia aż do ręki
Dialogue: 0,0:00:48.23,0:00:52.55,Default,,0000,0000,0000,,- spójrzcie tylko na precyzję, z jaką odzwierciedlono koniuszki palców,
Dialogue: 0,0:00:52.55,0:00:56.03,Default,,0000,0000,0000,,które wspaniale i z lekkością trzymają złoty łańcuch.
Dialogue: 0,0:00:56.03,0:01:01.14,Default,,0000,0000,0000,,Następnie kieruję wzrok niżej, oczywiście na wiewiórkę - jest niesamowicie urocza i ogryza małego orzecha,
Dialogue: 0,0:01:01.14,0:01:05.64,Default,,0000,0000,0000,,który następnie łączy się z miejscem, w którym ciemny grzbiet wiewiórki
Dialogue: 0,0:01:05.64,0:01:07.82,Default,,0000,0000,0000,,spotyka się z białym futerkiem na brzuchu,
Dialogue: 0,0:01:07.82,0:01:13.30,Default,,0000,0000,0000,,co przypomina brzeg mankietu. Następnie na mankiecie, po jednej stronie
Dialogue: 0,0:01:13.30,0:01:16.56,Default,,0000,0000,0000,,mamy przyciągające światło, a tuż obok cień,
Dialogue: 0,0:01:16.56,0:01:19.25,Default,,0000,0000,0000,,co przepięknie zmienia się względem siebie.
Dialogue: 0,0:01:19.25,0:01:22.55,Default,,0000,0000,0000,,Choć jest to portret brata przyrodniego Copleya, jest to również
Dialogue: 0,0:01:22.55,0:01:31.14,Default,,0000,0000,0000,,swego rodzaju dzieło pokazowe. Gdy w 1765 roku Copley malował ten portret, był uznanym profesjonalnym portrecistą
Dialogue: 0,0:01:31.14,0:01:37.64,Default,,0000,0000,0000,,w Bostonie, ale chciał czegoś więcej. Copley wiedział także, że malowanie portretów znajdowało się na dole
Dialogue: 0,0:01:37.64,0:01:44.47,Default,,0000,0000,0000,,w hierarchii tematów stworzonej przez Akademie Sztuki w Europie. Na samym szczycie znajdowały się
Dialogue: 0,0:01:44.47,0:01:49.39,Default,,0000,0000,0000,,obrazy o tematyce religijnej, mitologicznej, historycznej; najniżej była sztuka portretu i martwa natura.
Dialogue: 0,0:01:49.39,0:01:54.31,Default,,0000,0000,0000,,Ale to portrety były tym, czego chcieli ludzie w nowych miastach amerykańskich.
Dialogue: 0,0:01:54.31,0:02:01.14,Default,,0000,0000,0000,,Racja. Klasa kupiecka w Bostonie, bogata elita zaczęła doceniać wartość portretów.
Dialogue: 0,0:02:01.14,0:02:06.06,Default,,0000,0000,0000,,Ale Copley chciał czegoś więcej. Copley wiedział, że malarstwo europejskie to coś więcej,
Dialogue: 0,0:02:06.06,0:02:10.15,Default,,0000,0000,0000,,a więc stworzył ten obraz, jak powiedziałeś, jako dzieło pokazowe,
Dialogue: 0,0:02:10.15,0:02:13.97,Default,,0000,0000,0000,,by zobaczyć, czy może konkurować z europejskimi Akademiami Sztuki.
Dialogue: 0,0:02:13.97,0:02:18.88,Default,,0000,0000,0000,,Zapakował więc ten obraz do walizki kogoś, kto zmierzał do Londynu.
Dialogue: 0,0:02:18.88,0:02:25.89,Default,,0000,0000,0000,,Obraz został dobrze przyjęty przez Benjamina Westa, malarza amerykańskiego mieszkającego w Londynie i odnoszącego sukcesy,
Dialogue: 0,0:02:25.89,0:02:30.49,Default,,0000,0000,0000,,a także przez Joshuę Reynoldsa - głowę Akademii Królewskiej w Anglii.
Dialogue: 0,0:02:30.49,0:02:33.04,Default,,0000,0000,0000,,Pierwsza rzecz, którą zauważamy to fakt, że nie patrzymy na
Dialogue: 0,0:02:33.04,0:02:36.09,Default,,0000,0000,0000,,frontalne ujęcie twarzy postaci, ale patrzymy na jej profil.
Dialogue: 0,0:02:36.09,0:02:40.53,Default,,0000,0000,0000,,Uważamy, że Copley chciał pokazać, że jest w stanie malować nie tylko portrety,
Dialogue: 0,0:02:40.53,0:02:43.58,Default,,0000,0000,0000,,ale także obrazy tematyczne, na których sceny z życia codziennego ...
Dialogue: 0,0:02:43.58,0:02:48.57,Default,,0000,0000,0000,,myślę, że Copley w rzeczywistości chciał się popisać tym, jak potrafi posługiwać się perspektywą,
Dialogue: 0,0:02:48.57,0:02:51.62,Default,,0000,0000,0000,,co jest bardzo trudnym zabiegiem. Jeśli popatrzymy na
Dialogue: 0,0:02:51.62,0:02:57.10,Default,,0000,0000,0000,,prawą rękę modela widzimy, że perspektywa jest tu idealnie oddana, co ma miejsce także w przypadku rogu stołu.
Dialogue: 0,0:02:57.10,0:03:01.65,Default,,0000,0000,0000,,Kiedy obraz trafia do Anglii, Sir Joshua Reynolds chwali go,
Dialogue: 0,0:03:01.65,0:03:08.06,Default,,0000,0000,0000,,ale mówi - Lepiej byś przyjechał do Londynu jak najwcześniej i przeszedł prawdziwe szkolenie
Dialogue: 0,0:03:08.06,0:03:15.07,Default,,0000,0000,0000,,zanim twój styl i zmysł estetyczny zostaną skorumpowane albo zmienią się poprzez taką pracę
Dialogue: 0,0:03:15.07,0:03:22.55,Default,,0000,0000,0000,,w Bostonie. Myślę, że to ma sens, ponieważ Anglia przodowała jako ważny ośrodek artystyczny.
Dialogue: 0,0:03:22.55,0:03:29.37,Default,,0000,0000,0000,,Copley czuł, że sytuacja w Bostonie nie była sprzyjająca, że artyści jak to powiedział - byli traktowani jak
Dialogue: 0,0:03:29.37,0:03:35.32,Default,,0000,0000,0000,,szewcy. A więc Copley jest w pełni świadom ograniczeń jakie narzuca na niego Boston, ograniczeń kolonii.
Dialogue: 0,0:03:35.32,0:03:39.79,Default,,0000,0000,0000,,Jest świadom, że sztuka portretu, którą uprawia jest sztuką niższego rzędu, ale
Dialogue: 0,0:03:39.79,0:03:44.61,Default,,0000,0000,0000,,jest również w pewien sposób bardzo praktyczny - wie, że jest to coś, czego ludzie chcą i
Dialogue: 0,0:03:44.61,0:03:48.76,Default,,0000,0000,0000,,jest w stanie portretować po mistrzowsku i pięknie.
Dialogue: 0,0:03:48.76,0:03:56.87,Default,,0000,0000,0000,,Ale powraca wciąż poczucie, że nie odzwierciedla wspaniałej historii, nie porusza tematyki religijnej i mitologicznej
Dialogue: 0,0:03:56.87,0:04:00.54,Default,,0000,0000,0000,,związanej z tradycją europejską i może nie jest w stanie konkurować z artystami na takim poziomie.
Dialogue: 0,0:04:01.97,9:59:59.99,Default,,0000,0000,0000,,Mamy więc ten piękny i ambitny obraz, który umiejscawia Johna Singletona Copleya w tym konkretnym momencie historycznym.