Κοντά σε μια μαύρη τρύπα ο χώρος και ο χρόνος συμπεριφέρονται περίεργα επειδή μάλλον οι μαύρες τρύπες είναι τα πιο

βίαια μέρη που ξέρουμε στο σύμπαν. Αυτό το ποτάμι αποτελεί μια ωραία αναλογία του τι συμβαίνει

στο χώρο και στο χρόνο καθώς πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά στη μαύρη τρύπα.

Τώρα ψηλά στο ποτάμι το νερό ρέει αρκετά αργά.

Ας φανταστούμε ότι ρέει με 3 χιλιόμετρα ανά ώρα

και εγώ μπορώ να κολυμπήσω με 4, έτσι κολυμπώ ταχύτερα από τη ροή και μπορώ εύκολα να δραπετεύσω

Αλλά όσο προχωράμε παρακάτω στο ποτάμι προς

το καταρράκτη, η ροή είναι ταχύτερη και ταχύτερη.

Φανταστείτε ότι αποφασίζω να πηδήξω στο ποτάμι ακριβώς εκεί, στην άκρη του καταρράκτη

Το νερό ρέει πολύ πιο γρήγορα από ότι μπορώ να κολυμπήσω.

Έτσι, ότι και αν έκανα, όσο σκληρά και αν προσπαθούσα

δεν θα μπορούσα να κολυμπήσω ανάποδα από την ροή

Θα παρασυρόμουν ανεξέλεγκτα προς την άκρη και θα εξαφανιζόμουν μέσα στους καταρράκτες

Λοιπόν, το ίδιο συμβαίνει και κοντά στη μαύρη τρύπα,

επειδή ο χώρος ρέει γρηγορότερα,γρηγορότερα και γρηγορότερα

προς την μαύρη τρύπα.

Κυριολεκτικά, αυτός ο χώρος που με περικλείει, ρέει από το χείλος, μέσα στη μαύρη τρύπα.

Και τότε, σε ένα πολύ ιδιαίτερο σημείο, που ονομάζεται ορίζοντας γεγονότων, ο χώρος ρέει

με τη ταχύτητα του φωτός μέσα στη μαύρη τρύπα.

Το ίδιο το φως, που ταξιδεύει με 300,000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο δεν πηγαίνει αρκετά γρήγορα ώστε να ξεφύγει από την ροή

και έτσι το ίδιο το φως θα βυθιστεί μέσα στη μαύρη τρύπα.

Λοιπόν, καθώς πέφτουμε μέσα στη μαύρη τρύπα, πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων, τότε αν πήγαιναν τα πόδια σας πρώτα, θα

επιταχύνουν γρηγορότερα από το κεφάλι, με αποτέλεσμα να τεντωθείτε

και να γίνεται κυριολεκτικά σαν μακαρόνι.

Τώρα όσο πλησιάζετε στο κέντρο,

τότε οι νόμοι της φυσικής που γνωρίζουμε δεν υφίστανται πλέον.

Η θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αινστάιν, η καλύτερη θεωρία του χώρου και του χρόνου που έχουμε,

λέει ότι ο χώρος και ο χρόνος καμπυλώνονται απείρως και

ότι το κέντρο της τρύπας καθίσταται απείρως πυκνή

Αυτό το μέρος ονομάζεται σημείο μοναδικότητας και είναι το σημείο

όπου η κατανόηση μας για το σύμπαν, σταματάει.