To ja w wieku dwóch lat 
- już jestem wielka.

(Śmiech)

To też ja, w wieku czterech lat.

Może tego nie widać,

ale jestem wielka.

Wszyscy jesteśmy wielcy.

Tacy się rodzimy.

To ja, na początku tego roku,

na jednym z największych 
konkursów baletowych na świecie,

the Youth America Grand Prix.

Wygrałam złoty medal

i wystąpiłam solo w Lincoln Center 
w Nowym Jorku.

(Brawa)

Dziękuję.

(Brawa)

To było spełnienie moich marzeń.

To SMS, którego wysłałam tacie 
zaraz przed wyjściem na scenę.

[Tato! Pozwalam sobie dziś być wielka!]

(Śmiech)

W mojej rodzinie często rozmawiamy

o byciu wielkim i doskonałym.

Dużo rozmawiamy też o konkurencji,

o występach oraz tańcu.

O technice, żywieniu i wielu lekcjach.

Moim trenerem jest mama.

Nie zawsze lubię lekcje, ale zwykle tak.

Nie zawsze podobają mi się rady, 
które dostaję od trenera,

jednak bardzo lubię występować,

a treningi to cena, jaką muszę zapłacić.

Parę lat temu,

dzień przed regionalnymi półfinałami,

dałam sobie niezły wycisk.

Rodzice powiedzieli mi wtedy:

"Czas, żebyś przestała 
brać udział w konkursach".

Byłam troszkę zaskoczona.

Zbliżał się finał, a ja bardzo 
chciałam wziąć w nim udział.

Ale rodzice powiedzieli: 
"To koniec. Nigdy więcej.

Czas, żebyś zaczęła po prostu tańczyć.

Występować, dobrze się bawić.

Będziesz wciąż rywalizować z innymi,

ale teraz powinnaś po prostu zatańczyć".

A potem dodali:

"Czas, żebyś przestała ciągle się oceniać.

To nie twój obowiązek.

Wszyscy inni ludzie

mogą i będą wciąż cię oceniać.

Ludzie już tak mają, zwłaszcza sędziowie.

To ich praca.

Ale tylko ty możesz 
pozwolić sobie na wspaniałość.

Tylko ty możesz być 
odpowiedzialna za swój sukces.

To twój obowiązek".

Wtedy właśnie to zrozumiałam.

Kocham tańczyć,

ale jeśli ty kochasz malować, to maluj.

Jeśli kochasz naukę, to eksperymentuj.

Jeśli chcesz śpiewać - śpiewaj.

Bądź sobą i bądź wielki.

Jesteśmy tak zajęci walką o doskonałość,

że często o tym zapominamy.

Każdy rodzi się do wielkości.

Trzeba pracować, by osiągnąć cel,

ale doskonałość to nie wspaniałość.

Tak jak czerwony to nie niebieski.

Satysfakcja nie zależy tylko 
od naszych osiągnięć i nagród,

chociaż są one całkiem fajne.

Żeby ją osiągnąć, 
trzeba pamiętać, kim jesteśmy,

kiedy się spotykamy,

kiedy w innych cząstkę siebie,

kiedy pamiętamy, kim jesteśmy.

Przesłanie na dzisiaj:

pamiętajmy, kim jesteśmy,

a jesteśmy wielcy.

(Brawa)

(Muzyka)

(Brawa)