Deze automaat staat in Los Angeles in een winkelcentrum. Hij verkoopt visseneitjes. Een automaat waar je kaviaar kunt kopen. Dit is de Art-o-mat. Een automaat die kunst verkoopt, allerlei kleine kunstvoorwerpen zoals houten blokjes of luciferdoosjes, in een beperkte oplage. Oliver Medvedik is geen automaat, maar medeoprichter van Genspace, een biolab in Brooklyn, New York, waar je les kunt volgen, en kunt leren hoe je lichtgevende E. colibacteriën kweekt, of hoe je een DNA-staal neemt van een aardbei. Een jaar geleden heb ik gezien hoe Oliver dat deed bij een aardbei. Dat bracht me op het bizarre pad waarover ik het nu wil hebben. DNA van een aardbei is fascinerend omdat het zo mooi is. Ik had DNA nooit als iets moois gezien, totdat ik het in deze vorm zag. De meeste mensen, vooral kunstenaars gaan meestal anders om met wetenschap. Ik heb me meteen aangesloten bij Genspace. Als je DNA van een aardbei kunt nemen, kan het dan ook bij mensen? Een minuut of tien later schudden we buisjes met DNA, en bedachten we een protocol voor DNA-extractie bij mensen. Eerst ben ik bij mezelf begonnen. Zo ziet m'n eigen DNA er uit. Tijdens een etentje met kunstenaars zat ik te vertellen over het DNA-project. Ze konden niet geloven dat je DNA echt kan zien. Laten we maar meteen een voorraadje maken, zei ik. Toen ben ik elke vrijdag etentjes bij mij thuis gaan organiseren. Mensen kwamen gewoon bij me langs, en we namen DNA-stalen bij ze af. Ik heb dat allemaal gefilmd omdat het eigenlijk best wel grappige beelden oplevert. (Gelach) Het zijn mensen die zich niet bezighouden met wetenschap. Gewoon nooit. Dat kun je wel zien aan de manier waarop ze reageren. Ze raakten erdoor gefascineerd. Ik vond het spannend om te zien dat ze wetenschap leuk gingen vinden. Toen ben ik regelmatig avondjes gaan organiseren. Beetje raar om zo je vrijdagavond door te brengen, maar zo is het begonnen. Van al m'n vrienden ben ik DNA gaan verzamelen in buisjes, en die heb ik toen geordend. Dat zag er zo uit. Dat heeft me toen aan het denken gezet. Ten eerste leek het op m'n Facebook-fotogalerij. Eigenlijk heb ik een soort genetisch netwerk gemaakt, een genetisch sociaal netwerk. Toen een vriend een keer bij me langskwam, en hij het op tafel zag liggen, had hij zoiets van: Waarom zijn ze genummerd? Is deze persoon zeldzamer dan die? Daar had ik niet eens over nagedacht. Ik had ze gewoon genummerd in volgorde van DNA-afname. Dat zette me aan het denken over speelgoed. Over die rage van het moment: speelgoed in doosjes waarvan je de inhoud niet weet. Apart speelgoed dat je kunt verzamelen. Je koopt een doos, maar je weet niet wat er inzit. En als je hem openmaakt, zit er allerlei speelgoed in. Dat vond ik interessant. Ik dacht toen aan de automaat met kaviaar en de Art-o-mat. Op een avond maakte ik een tekening van een automaat. Ik wou er een schilderij van maken. Het buisje met mijn DNA stond voor me. Opeens zag ik een prachtige connectie tussen de DNA-strengen en de ringen van een automaat. Dus besloot ik er een kunst-installatie van te maken. Ik noemde het de DNA Vending Machine. Dit is hem. (Muziek) Een installatie over de steeds groter wordende toegang tot de biotechnologie. Voor weinig geld kun je een staal kopen van menselijk DNA uit een gewone automaat. In de verpakking van elke staal zit een foto van de eigenaar van het DNA. De DNA-automaat behandelt DNA als iets dat je kunt verzamelen en geeft een beeld van de juridische aspecten van het eigendomsrecht van DNA. Gabriel Barcia-Colombo: De DNA Vending Machine staat in een paar galerieën in New York. De verkoop loopt als een trein. We zitten in de eerste serie van 100 stuks, en hopelijk komt er gauw een nieuwe. Eigenlijk zie ik ze liever in een station, zoals Grand Central of Penn Station, naast de andere automaten die daar altijd al staan. Met dit kunstproject, en met al m'n kunst wil ik het publiek een vraag voorleggen: als de biotechnologie en het ordenen van DNA net zo goedkoop wordt als bijvoorbeeld slijpen met een laser, of 3D-printen of kaviaar kopen uit een automaat, wil je dan nog steeds dat je DNA uit een automaat te koop is, en hoeveel zou je staal dan waard zijn? Zou je het DNA van iemand anders kopen, en wat zou je er dan mee kunnen doen? Dank u. (Applaus)