WEBVTT

00:00:11.500 --> 00:00:14.315
ကျွန်တော့အမေကို လုံးလုံး မသိခဲ့ရပါဘူး။

00:00:14.777 --> 00:00:19.997
အကြောင်းက ကျွန်တော့ကို မွေးပြီး
ခုနှစ်ရက်အကြာမှာပဲ ဆုံးသွားခဲ့လိုပါ။

00:00:19.997 --> 00:00:25.469
ကျွန်တော်ဟာ စစ်ကိုင်းတိုင်းက မြောင်ဆိုတဲ့
မြို့ငယ်လေးမှာ မွေးဖွားခဲ့ပါတယ်၊

00:00:25.469 --> 00:00:29.169
ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်ကြီး ပြီးခါနီးလေးပေါ့။

00:00:29.639 --> 00:00:32.648
အဖေ့ဘက်က အဖိုးက "နေအုပ်"ဆိုပြီး


00:00:33.618 --> 00:00:37.468
ထူးခြားတဲ့ မြန်မာအမည်ကို ပေးခဲ့တယ်၊

00:00:38.118 --> 00:00:40.999
အဓိပ္ပါယ်က "နေကို အုပ်စိုးသူ"ပါ။

00:00:40.999 --> 00:00:46.329
အကြောင်းက ကျွန်တော်မွေးခဲ့တာက
နေဝန်းနီ အမှတ်တံဆိပ်ပါတဲ့ အလံတွေနဲ့

00:00:46.909 --> 00:00:49.544
ဖက်ဆစ်ဂျပန်တွေ မြန်မာပြည်မှာ

00:00:49.544 --> 00:00:51.974
စစ်ရှုံးနေတဲ့ အချိန်ဖြစ်လို့ပါ။

00:00:51.974 --> 00:00:55.799
နောက်ပြီး ကျွန်တော်ဟာ
စနေသားလည်းဖြစ်တာကြောင့်ပါ။

00:00:55.999 --> 00:00:59.720
စစ်ပြီးတော့ မိသားစုဟာ 
ရန်ကုန်ကို ပြန်ပြောင်းလာခဲ့ပြီး

00:00:59.720 --> 00:01:01.205
ကျောင်းပညာကို St. Paul ခေါ်

00:01:01.205 --> 00:01:05.220
ခရစ်ယာန် သာသနာပြု ကျောင်းမှာ စတင်ခဲ့တယ်။

00:01:05.400 --> 00:01:08.500
မူလတန်းကျောင်း ပထမနှစ်ကနေပြီး

00:01:08.507 --> 00:01:12.627
နိုင်ငံ့ဂုဏ်ဆောင် ကဗျာဆရာကြီး 
မင်းသုဝဏ်ရေးတဲ့

00:01:12.627 --> 00:01:16.957
ကလေးတေး ကဗျာတွေ လေ့လာခဲ့ရတယ်။

00:01:18.509 --> 00:01:21.078
သူဟာ ကမ္ဘာ့အကြီးကျယ်ဆုံး ကဗျာဆရာ ၁၀၀ ထဲမှာ

00:01:21.638 --> 00:01:26.798
စာရင်းသွင်းခံရတဲ့ တစ်ဦးတည်းသော
မြန်မာကဗျာဆရာပါ။

00:01:27.881 --> 00:01:31.791
ကလေးတေးကဗျာ ၁၃ ပုဒ်ရေးခဲ့ပြီး

00:01:32.768 --> 00:01:36.858
အခုလိုပဲ အဲဒီတုန်းကပါ လူကြိုက်များခဲ့ပါတယ်။

00:01:37.323 --> 00:01:42.673
မြန်မာကျောင်းသား ကလေးအားလုံး
ဒါတွေကို အလွတ်ဆိုနိုင်ပါတယ်။

00:01:43.146 --> 00:01:45.300
ဟောဒီမှာ ကျွန်တော်အကြိုက်ဆုံးတစ်ပုဒ်ပါ။

NOTE Paragraph

00:01:47.080 --> 00:01:48.781
"သပြေသီးကောက်

NOTE Paragraph

00:01:49.261 --> 00:01:54.031
ဝါဆိုဝါခေါင် ရေတွေကြီးလို့
သပြေသီးမှည့် ကောက်စို့ကွယ်။

00:01:54.031 --> 00:01:58.741
ခရာဆူးချုံ ဟိုအထဲက
မျှော့နက်မည်းကြီး တွယ်တတ်တယ်။

00:01:58.741 --> 00:02:03.446
မျှော့နက်ဆိုတာ ချိုနဲ့လားကွဲ့
မြွေနဂါးတောင် ကြောက်ဘူးကွယ်။

00:02:03.446 --> 00:02:07.788
တို့လည်းကြောက်ပေါင် အတူသွားစို့
အုန်းလက်နွားလေးထားခဲ့မယ်။

00:02:07.788 --> 00:02:10.201
သွားကွယ်၊ သွားကွယ်။."

00:02:10.351 --> 00:02:16.567
ပါမောက္ခ G.H. Luce က "Rose Apple 
Gatherers"လို့ အင်္ဂလိပ်လို ပြန်ဆိုခဲ့တယ်-

00:02:16.977 --> 00:02:21.707
"July, August, rain and flood,
let's go pick the ripe rose-apple.

NOTE Paragraph

00:02:21.707 --> 00:02:27.360
Hi, take care in thorns and mud.
That's where big, black leeches grapple.

00:02:27.360 --> 00:02:33.010
Leeches? Pah! The hornless things.
I'll fight snakes or serpent-kings.

NOTE Paragraph

00:02:33.278 --> 00:02:38.578
Who's afraid? Let’s all go now.
I'll just leave my coconut cow.

00:02:38.578 --> 00:02:40.338
Come on! Come on!"

00:02:41.332 --> 00:02:48.182
ဒီတေးအားလုံးကို ကျွန်တော်တို့ 
အလွတ်ကျက်ပြီး အတန်းတဲမှာ ဆိုခဲ့ရပါတယ်။

00:02:49.260 --> 00:02:52.840
တစ်နေ့ ကျွန်တော် ဒုတိယတန်းမှာရှိစဉ်က


00:02:52.840 --> 00:02:55.429
ကျွန်တော့ရဲ့ မြန်မာစာဆရာက
ကျွန်တော့ကို မေးလိုက်တာက

00:02:55.809 --> 00:03:00.059
"ဒီကလေးတေးကဗျာကို ရေးခဲ့တဲ့
ကဗျာဆရာကို မင်းသိလားကွ။"

00:03:00.369 --> 00:03:03.439
ကျွန်တော်က "သိပါတယ်ဗျ၊ မင်းသုဝဏ်ပါ။"

00:03:03.439 --> 00:03:07.599
သူက "မဟုတ်ဘူးကွ၊ ငါဆိုလိုတာက
မင်းသူ့ကို လူကိုယ်တိုင် သိလား။"

00:03:07.869 --> 00:03:11.169
ကျွန်တော်က "မသိပါဘူး"လို့ ဆိုတော့ သူက

00:03:12.522 --> 00:03:16.942
"ဒီကဗျာဆရာက ကောလိပ်တုန်းက 
မင်းအမေရဲ့ ရည်းစားလေ။"

00:03:17.402 --> 00:03:20.872
ကျွန်တော်ဟာ လုံးဝ မွှန်ထူသွားခဲ့တယ်။

NOTE Paragraph

00:03:21.196 --> 00:03:25.496
တစ်တန်းလုံး ငြိမ်ကျသွားတယ်၊ အားလုံးရဲ့ 
မျက်လုံးတွေက ကျွန်တော့ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။

00:03:25.496 --> 00:03:27.656
ကျွန်တော် အရမ်းရှက်သွားတာပေါ့။

00:03:27.658 --> 00:03:33.298
အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ကျွန်တော့ထက် 
ခုနှစ်နှစ်ပိုကြီးတဲ့ အမကို မေးခဲ့တယ်၊

00:03:33.608 --> 00:03:36.388
သူက အကုန်လုံး ကျွန်တော့ကို ရှင်းပြခဲ့တယ်။

00:03:37.578 --> 00:03:42.528
မိထွေးဟာ တယုတယနဲ့ကျွန်တော့ကို စောင့်ရှောက်
ခဲ့တဲ့ အင်မတန်ကြင်နာတတ်တဲ့အမျိုးသမီးပါ။

00:03:42.528 --> 00:03:46.448
ကျွန်တော့ရဲ့မိခင်အရင်းလို့ 
အမြဲတမ်း ထင်ခဲ့တယ်လေ။

00:03:46.958 --> 00:03:48.804
ကျွန်တော်လန့်သွားခဲ့တာ ဟုတ်ပါတယ်။

00:03:48.804 --> 00:03:54.934
ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့ မိခင်အစစ်က ဘယ်သူဆို
တာသိရတော့ အတော်လေး ကျေနပ်မိပါတယ်။

00:03:57.112 --> 00:03:59.512
ကျွန်တော် အလယ်တန်းကျောင်းရောက်တော့

00:04:00.895 --> 00:04:06.365
ကျွန်တော့အမေနဲ့ မင်းသုဝဏ် နှစ်ဦးစလုံးရဲ့
ကဗျာတွေကို ကျောင်းဖတ်စာအုပ်ထဲမှာ

00:04:06.365 --> 00:04:08.265
တစ်ဖန် တွေ့ရှိရပြန်တယ်။

00:04:08.477 --> 00:04:12.945
အဲဒီအချိန်မတိုင်ခင်က ဆရာတွေနဲ့ 
ကျောင်းသားအားလုံးဟာ

00:04:12.945 --> 00:04:16.415
ဒီကဗျာစာဆိုနှစ်ဦးနဲ့ သူတို့ရဲ့ချစ်သံယောဇဉ်
အကြောင်း သိခဲ့ပြီးသားပါ။

00:04:16.536 --> 00:04:19.816
သူတို့ကို သိလိုက်ရတာ အတော်လေး
နေသာလာခဲ့တယ်။

00:04:20.411 --> 00:04:23.471
ကျွန်တော်တွေ့ရှိရတာက အမေ့ကဗျာတွေဟာ


00:04:24.121 --> 00:04:30.501
ထိခိုက်ဖွယ်၊ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးဆန်ကာ တစ်ခါတစ်ရံ
ချစ်ရေးချစ်ရာ၊တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်အားငယ်စရာပါ

00:04:30.501 --> 00:04:36.128
မင်းသုဝဏ်ရဲ့ ကဗျာတွေကတော့ အမြဲတမ်း
အင်မတန် ချစ်စရာ၊၊ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာတွေပါ၊

00:04:36.128 --> 00:04:38.513
တစ်ခါတစ်လေ ဒဿနဆန်ပါတယ်၊

NOTE Paragraph

00:04:38.513 --> 00:04:44.403
အကြောင်းက သူဟာ အများစုအနေနဲ့ ကျေးလက်
ဘဝနဲ့ ရိုးရာတွေအကြောင်းသီဖွဲ့လို့ပါ။

00:04:46.618 --> 00:04:50.603
ကဗျာတွေကို လေ့လာပြီးတဲ့အခါမှသာ

00:04:51.173 --> 00:04:54.868
ကျွန်တော့အမေကို မြင်ယောင်လို့ရခဲ့တာပါ။


00:04:55.514 --> 00:05:01.904
တကယ်တမ်းက ကျွန်တော့အိမ်မှာ အမေ့ရဲ့
ပန်းချီကားတွေနဲ့ ပုံတူတွေရှိပါတယ်။

NOTE Paragraph

00:05:02.264 --> 00:05:04.624
ဒါပေမဲ့ ဒါတွေက အတော့ကို အသက်မပါပါဘူး၊

00:05:05.774 --> 00:05:09.744
သူမရဲ့ကဗျာတွေက သူမကို ကျွန်တော့
စိတ်ထဲမှာ အသက်သွင်းပေးခဲ့ကြတာပါ။

00:05:09.944 --> 00:05:15.808
ကျွန်တော်ငယ်ငယ်တုန်းက
ခင်စောမူရဲ့သားလို့ မိတ်ဆက်ခံရတိုင်း

00:05:15.808 --> 00:05:17.781
ဒါ ကျွန်တော့အမေရဲ့ အမည်ပါ၊

00:05:17.921 --> 00:05:20.906
ပထမဆုံးကြားခဲ့ရတဲ့ ချီးကျူးသံက

00:05:20.906 --> 00:05:24.966
"အိုး၊ မင်းအမေကတော့ တကယ်ကို
လှတယ်ဟေ့"လို့ပါ။

00:05:25.933 --> 00:05:28.803
အမေ့ကို လူကိုယ်တိုင် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပေမဲ့

00:05:28.803 --> 00:05:32.203
သူမဟာ အတော့ကို လှပမှာပဲလို့ 
သဘောပေါက်ခဲ့တယ်။

00:05:33.628 --> 00:05:39.008
ဒါပေမဲ့ သူမရဲ့အတွေးတွေ၊ စိတ်ခံစားမှုတွေ၊
ခံစားချက်တွေကျတာ့ရော။

00:05:40.271 --> 00:05:42.811
သူမရဲ့ကဗျာတွေက ကျွန်တော့ကို ဖွင့်ပြခဲ့တယ်။


00:05:43.056 --> 00:05:47.186
ကျွန်တော့အမေဆီမှာ အလှအပ
ထက် ပိုတာရှိတယ်ဆိုတာပါ။

00:05:47.606 --> 00:05:53.558
ကျွန်တော်တွေ့ရှိရတာက အမေဟာ ချစ်စရာကောင်း၊
သိမ်မွေ့ပြီး ယုယကြင်နာတတ်တဲ့သူ

00:05:53.575 --> 00:05:58.876
အစဉ်ချစ်ခင်သစ္စာရှိတဲ့မိခင်၊ နာခံတတ်တဲ့
သမီး၊ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အမ၊

00:05:58.876 --> 00:06:03.146
ဒါတွေအပြင် ဝတ္တရားကျေတဲ့ ဇနီးသည်တစ်ဦးပါ။

00:06:05.099 --> 00:06:07.929
အံ့သြဖွယ်ကော်းတဲ့ ဒီကဗျာတွေအားလုံးကို

00:06:07.946 --> 00:06:12.266
သူမသီဖွဲ့ခဲ့တာကို 
ကျွန်တော် သိပ် ဝမ်းမြောက်မိတယ်။

00:06:12.788 --> 00:06:14.428
ဒီကဗျာတွေသာ မရှိခဲ့ကြဘူးဆိုရင်

00:06:14.428 --> 00:06:18.708
ကျွန်တော့အမေကို ကျွန်တော် ဘယ်တော့မှ
ရင်းရင်းနှီးနှီး သိခဲ့ရမှာ မဟုတ်ပါဘူ။

00:06:20.182 --> 00:06:24.892
ကျွန်တော့ အမေဘက်က အဖိုးအဖွားတွေဟာ
မြန်မာမင်းမျိုးစိုးနွယ်ဝင် မိသားစုတစ်ခုရဲ့

00:06:24.932 --> 00:06:30.167
ဓလေ့ထုံးစံတွေနဲ့ အစဉ်အလာတွေကို 
တင်းကျပ်စွာ လိုက်နာရင်း သူတို့ကလေးတွေကို

00:06:30.167 --> 00:06:33.322
ဆုံးမသွန်သင်ခဲ့ကြပါတယ်။

00:06:33.348 --> 00:06:39.298
ကျွန်တော့အဖိုးက ဗြိတိသျှ ကိုလိုနီအစိုးရ
ဌာနမှာ အဆင့်မြင့် အရာရှိတစ်ဦးပါ။

00:06:43.415 --> 00:06:49.785
သူဟာ သားသမီးခုနစ်ယောက်အား
သူ့ရဲ့ အမွေအနှစ်တွေကို ကမ်းပေးခဲ့ပါတယ်။

00:06:50.226 --> 00:06:55.236
အံ့ဖွယ်ကောင်းတာက ခုနှစ်ယောက်စလုံး
သားလေးယောက်၊ သမီးသုံးယောက်ဟာ

00:06:55.236 --> 00:06:57.716
အလွန်တော်တဲ့ ပညာရှင်တွေဖြစ်လာကြတာပါ။

00:06:58.329 --> 00:07:00.940
ကျွန်တော့အဖိုး ကွယ်လွန်တော့

00:07:00.940 --> 00:07:05.210
အကြီးဆုံးဦးလေးက မိသားစုရဲ့ 
ဦးစီးအဖြစ် သူ့နေရာ ဆက်ခံခဲ့ပါတယ်။

00:07:05.210 --> 00:07:09.860
ဦးလေးက အဖိုးထက်တောင် 
ပိုတင်းကျပ်သေးတယ်။


00:07:10.880 --> 00:07:16.750
ညီအမသုံးယောက်ဟာ သူတို့ရဲ့ကျောင်းနဲ့ 
ကောလိပ်အားလပ်ရက်အားလုံးကို

00:07:16.770 --> 00:07:18.810
သူတာဝန်ကျတဲ့ ဒေသရာမှာ ကုန်ဆုံးခဲ့ရတယ်။

00:07:19.558 --> 00:07:24.176
ကျွန်တော့အမေဟာ နွေရာသီ 
အားလပ်ရက်ရှည်တွေအတွင်း

00:07:24.176 --> 00:07:26.106
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆက်သွယ်ခွင့်မရှိရှာဘူး၊

00:07:26.106 --> 00:07:28.370
ပြောချင်တာတော့ သူ့ရည်းစားနဲ့ပေါ့။

00:07:28.370 --> 00:07:33.800
ဒီတော့ အဲဒီအချိန်က အလွန်လူကြိုက်များတဲ့
"ဂန္ထလောက"လို့ခေါ်တဲ့

00:07:34.256 --> 00:07:39.766
စာစောင်ကနေ သူတို့အချင်းချင်း
ကဗျာတွေနဲ့ ဆက်သွယ်ခဲ့တယ်။

00:07:41.797 --> 00:07:47.282
နွေရာသီ အားလပ်ရက်တွေအတွင်း သူတို့
ရေးခဲ့တဲ့ ကဗျာတွေဟာ ဂန္ထဝင်ဖြစ်လာခဲ့ပြီး

00:07:47.282 --> 00:07:53.532
အခုဆို ၎င်းတို့ကို ကျောင်းနဲ့ ကောလိပ်
ပြဌာန်းစာအုပ်တွေမှာ ထည့်ထားပါတယ်။

00:07:54.322 --> 00:07:58.712
ဟောဒီမှာတော့ နွေရာသီ လရှည်တွေအတွင်း
ကျွန်တော့အမေ ရေးတဲ့ကဗျာတွေထဲက

00:07:58.712 --> 00:08:01.684
ကောက်နှုတ်ချက်တစ်ခုပါ။

00:08:01.684 --> 00:08:04.062
"လိပ်ပြာနဲ့ ကြာကုမုဒ်"

NOTE Paragraph

00:08:04.472 --> 00:08:10.922
မြကန်သာဝယ် သင်းပျံ့ကြွယ်သည်
သွယ်သွယ်ကနုတ် ကြာကုမုဒ်တို့

00:08:11.092 --> 00:08:17.102
လဲ့လုတ်လဲ့လီ ဖူးဖွင်ချီသည်
ဒေဝီနတ်မိ တို့နှယ်တကား။

00:08:17.102 --> 00:08:23.017
ဖူးလိပ်ပြေစ ရွက်ညိုမြတွင်
ရွရွနားကာ ပန်းလိပ်ပြာသည်

00:08:23.177 --> 00:08:28.852
သက်လျာနှမ ကုမုဒါငယ်
စောင့်ရနောင့်ကို ချစ်ကြည်ညိုက"

00:08:30.002 --> 00:08:31.792
ဒါက ကောက်နှုတ်ချက်လေးပါပဲ။

00:08:32.292 --> 00:08:34.139
ဒီကဗျာထဲမှာ

00:08:35.119 --> 00:08:41.826
လိပ်ပြာနဲ့ ကုမုဒြာလို့ခေါ်တဲ့ ကြာပန်း
တစ်မျိုးဟာ ဘယ်တော့မှ မဆုံနိုင်ကြဘူး၊

NOTE Paragraph

00:08:42.166 --> 00:08:46.931
အကြောင်းက လိပ်ပြာက နေ့အခါမှာသာ
ထွက်ပြီး

00:08:46.931 --> 00:08:51.281
ကြာပန်းက လရောင်နဲ့မှ ပွင့်တာကြောင့်ပါ။

00:08:51.415 --> 00:08:56.895
ဒီတော့ လိပ်ပြာဟာ တစ်နေ့လုံး
သစ်ရွက်ပေါ်မှာ ရွရွကလေးနားပြီး

00:08:56.895 --> 00:09:00.363
ကြာပန်းကို နေဝင်တဲ့အထိ


00:09:00.363 --> 00:09:04.953
ပွင့်ဖို့ပဲ တောင်းခံပါတယ်။

00:09:05.569 --> 00:09:11.309
ညဘက်ရောက်တော့ ကြာပန်းဟာ
လရောင်အောက်မှာ ပွင့်ပြီး

00:09:11.329 --> 00:09:16.559
လိပ်ပြာကို အရုဏ်တက်သည့်တိုင်အောင်
တစ်ဖန် ရှာဖွေနေပါလိမ့်မယ်။

00:09:16.559 --> 00:09:20.049
ဒါဟာ ခံစားမှုပိုင်းအရ ကရုဏာ
သက်ဖွယ် ကဗျာတစ်ပုဒ်ပါ။

00:09:20.081 --> 00:09:23.533
ကျွန်တော်ထင်တာက အမေ ဒီကဗျာကိုရေးတုန်းက

00:09:23.533 --> 00:09:27.583
သူ့ရည်းစားကို တွေဖို့တမ်းတနေမယ်ဆိုတာ
အသေချာပါပဲ။

00:09:28.537 --> 00:09:33.847
ဒီမှာတော့ မင်းသုဝဏ်ရေးတဲ့
ကြည်နူးဖွယ်ကဗျာ နောက်တစ်ပုဒ်ပါ။

00:09:34.113 --> 00:09:40.653
"နှင်းဆီပွင့်"လို့ခေါ်တဲ့ စိတ်ထိခိုက်စရာ
ဆိုပေမဲ့ ကြည်နူးဖွယ်ကဗျာပါ၊

00:09:41.378 --> 00:09:43.219
"နှင်းဆီပွင့်။ 
လယ်တောက ပြန်

00:09:43.219 --> 00:09:46.919
ပန်ချင်တယ် ခရေဖူးဆိုလို့
မောင်ခူးကာပေး။



00:09:46.919 --> 00:09:49.919
မနက်တုန်းဆီက
ကြော့ဆုံးကို မောင်မြင်တော့

00:09:49.919 --> 00:09:53.909
သူ့ဆံပင် နှင်းဆီပွင့်တွေနှင့်
ဂုဏ်တင့်တယ်လေး။"

00:09:53.909 --> 00:09:57.634
ဦးခင်ဇော်ကနေပြီးတော့

00:09:57.634 --> 00:10:01.559
"Roses":ဆိုပြီး ကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ်
အင်္ဂလိပ်လို ပြန်ဆိုခဲ့ပါတယ်။

00:10:01.612 --> 00:10:06.952
"Last eve her ladyship fancied
some flowers we saw on the wild-wood way.

00:10:06.952 --> 00:10:10.582
I plucked them for her,
those forest flowers.

00:10:10.582 --> 00:10:14.593
Alas, today in her hair are roses, roses

00:10:14.593 --> 00:10:17.573
very pretty she looks with roses!

NOTE Paragraph

00:10:17.573 --> 00:10:22.393
ကဗျာဆရာက ဒီကဗျာကို ကျွန်တော့
အမေကို ရည်းစူးခဲ့တာလို ထင်ပါတယ်။

00:10:24.265 --> 00:10:29.215
ကျန်တော့အမေ ကောလိပ်
နောက်ဆုံးနှစ်ပြီးတော့

00:10:29.493 --> 00:10:32.448
ခါတိုင်းလိုပဲ နွေရာသီအားလပ်ရက်ကို 
သူမရဲ့အကြီးဆုံး အကို၊

00:10:32.448 --> 00:10:35.403
ကျွန်တော့ဦးလေးနဲ့ ကုန်ဆုံးခဲ့ရတယ်။

00:10:35.939 --> 00:10:38.639
နွေရာသီ အားလပ်ရက်တွေအတွင်းမှာ

00:10:38.639 --> 00:10:45.049
ကျွန်တော့အမေနဲ့ အဖေကို အလျင်စလို
လက်ထပ်ပေးဖို့ စီစဉ်ခဲ့တယ်။

00:10:45.223 --> 00:10:49.336
အဲဒီအချိန်က ကျွန်တော့ဦးလေးဟာ 
ပြည်မှာ ခရိုင်မင်းကြီးဖြစ်ပြီး

00:10:49.336 --> 00:10:53.866
ကျွန်တော့အဖေကတော့ 
လက်ထောက် ခရိုင်မင်းကြီးပါ။

00:10:54.366 --> 00:10:58.996
ကျွန်တော့အဖေ ဦးဘတင့်နဲ့ ကျွန်တော့
ဦးလေး ဦးတင်ထွဋ်တို့ နှစ်ဦးစလုံးဟာ

NOTE Paragraph

00:11:00.874 --> 00:11:06.574
အင်မတန် အထက်တန်းကျတဲ့
ICS လို့ခေါ်တဲ့ Indian Civil Service

00:11:06.574 --> 00:11:08.164
အဆင့် ပြည်သူ့ဝန်ထမ်းတွေပါ။

NOTE Paragraph

00:11:08.976 --> 00:11:14.581
ဗြိတိသျှတွေဟာ ကောလိပ်မှာ 
ထူးခွန်တဲ့ ပညာရှင်တွေကို ရွေးပြီး

00:11:15.041 --> 00:11:18.251
ထပ်ဆောင်း လေ့လာမှုတွေအတွက် 
UK ကို ပို့ပေးခဲ့ကာ

00:11:18.541 --> 00:11:24.761
ဗြိတိသျှ ကိုလိုနီ ဌာနရဲ့အစိတ်အပိုင်း
ဖြစ်ဖို့ သီးသန့် လေ့ကျင့်ပေးခဲ့တယ်။

NOTE Paragraph

00:11:24.761 --> 00:11:29.061
အဲဒီအချိန်တွေတုန်းကတော့ 
သူတို့ဟာ လူ့မလိုင်တွေပေါ့။

00:11:29.061 --> 00:11:35.455
ကျွန်တော့အမေဟာ အမြဲတမ်း နာခံတတ်တဲ့ 
ညီမဖြစ်တော့ ဘာမှ ဆန့်ကျင်တာတွေမလုပ်ခဲ့ဘဲ

00:11:35.733 --> 00:11:42.553
အကြီးတန်း အစိုးရ အရာရှိကတော်အဖြစ်နဲ့
သူမရဲ့ ကံကြမ္မာပဲလို့ ခံယူခဲ့တယ်။

00:11:43.887 --> 00:11:46.337
ဒီကာလအတွင်းမှာပဲ

NOTE Paragraph

00:11:46.467 --> 00:11:52.014
မြန်မာစာပေဟာ မင်းသုဝဏ်ရေးတဲ့
ထာဝရရှင်သန်နေတဲ့

00:11:52.014 --> 00:11:56.464
“ဘကြီးအောင်ညာတယ်”
ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုတိုတစ်ပုဒ်နဲ့ ကြွယ်ဝခဲ့ပါတယ်။

00:11:56.464 --> 00:12:00.145
အဓိပ္ပါယ်ကတော့ "ဦးလေးအောင် 
ကတိမတည်ဘူး"ပေါ့။

00:12:00.145 --> 00:12:06.619
ဒါက မိန်းမပျို သစ်သားပန်းပုရုပ်ကို
စွဲလမ်းမိသွားတဲ့

00:12:07.339 --> 00:12:12.727
ဆယ်နှစ်အရွယ် ရွာက ကောင်လေးတစ်ယောက်
အကြောင်း ထိခိုက်ဖွယ် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပါ။

00:12:12.847 --> 00:12:19.004
သူက ပန်းပုပညာကိုချစ်တော့ ရွာက ပန်းပုဆရာ
ဦးအောင်ဆီကို မကြာခဏ သွားလည်ပတ်ကာ

00:12:19.994 --> 00:12:22.664
ပုံသဏ္ဌာန်မဲ့ သစ်သားတုံးတွေကနေ

00:12:23.568 --> 00:12:28.488
လှပတဲ့ ပန်းပုလက်ရာတွေကို ထုလုပ်ပုံ
သွင်းတာကို စောင့်ကြည့်တယ်။

NOTE Paragraph

00:12:29.013 --> 00:12:33.403
ဒီမိန်းမပျိုရုပ်ထုလေးဟာ 
အလှဆုံးပဲလို့ သူထင်ခဲ့တယ်၊

00:12:34.443 --> 00:12:37.193
သူမျက်စိကျသွားခဲ့တာပေါ့။

00:12:37.472 --> 00:12:39.081
ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့မှာ

00:12:39.911 --> 00:12:45.580
မနေနိုင်တော့ပဲ ပန်းပုဆရာကြီးကို 
မဝံ့မရဲနဲ့ မေးလိုက်တာက

00:12:45.580 --> 00:12:50.950
"ဒီရုပ်ထုကိုဝယ်ဖို့ ဘယ်လောက်ပေးရမလဲဗျ။"

00:12:50.950 --> 00:12:56.269
ပန်းပုဆရာကြီးက "တစ်ရူပီး"လို့ ပြောလိုက်
တဲ့အခါ ရင်ကွဲမတတ်ဖြစ်သွားခဲ့တယ်၊

00:12:56.459 --> 00:12:59.289
အကြောင်းက ဒီပိုက်ဆံမျိုး
သူတစ်ခါမှ မရှိခဲ့ဖူးဘူးလေ။

00:12:59.289 --> 00:13:04.716
သူက တစ်နေ့ကို မုန့်ဖိုးတစ်နေ့မှ
တစ်ပိုက်စ်ပဲ ရနေခဲ့တာပါ။

00:13:04.716 --> 00:13:06.646
ကိုလိုနီခေတ်တုန်းက

00:13:06.646 --> 00:13:12.496
ကျွန်တော်တို့ဟာ အိန္ဒိယငွေကြေးဖြစ်တဲ့
ရူပီး၊ အန်နာနဲ့ ပိုက်စ်တွေ သုံးခဲ့ရတယ်။

00:13:12.496 --> 00:13:16.816
တစ်ရူပီထဲမှာ ၆၄ ပိုက်စ် ရှိပါတယ်။

00:13:17.755 --> 00:13:23.295
ဒါပေမည့်လည်း သူက ပန်းပုဆရာကြီးကို 
သူ့အတွက်ထားပေးဖို့ တောင်းပန်ခဲ့တယ်။

00:13:23.295 --> 00:13:28.965
အကြောင်းက ဒီအရုပ်အတွက် 
ငွေစုလို့ပြည့်တဲ့အခါ သူပြန်လာမှာမို့ပါ။

00:13:29.495 --> 00:13:35.355
ပန်းပုဆရာကြီးက ဒါကို ဘယ်သူ့ကိုမှ 
မရောင်းဘူးလို့ အလေးအနက်ကတိပေးခဲ့တယ်။

NOTE Paragraph

00:13:35.899 --> 00:13:40.539
ဒီတော့ ဆင်းရဲ့သားကောင်လေးဟာ 
သူကြိုက်တဲ့မုန့်တွေကို မစားတော့ပဲ

00:13:40.539 --> 00:13:45.254
သူ့မုန့်ဖိုးကို ဝါးကျည်ထောက်တစ်ခု
ထဲမှာ စပြီးစုခဲ့တယ်။

00:13:46.068 --> 00:13:48.988
ညနေတိုင်း သူအိပ်ရာမဝင်ခင်မှာ

00:13:49.096 --> 00:13:53.516
ငွေအကြွေစေ့တွေကို ထုတ်ပြီး
ရေရေတွက်ကြည့်တယ်။

00:13:53.816 --> 00:13:55.977
ဒါက အတော့ကို နှေးတဲ့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုဆိုတော့

00:13:55.977 --> 00:14:01.017
လက်တိုလက်တောင်းလေးတွေလုပ်ပြီး
အပိုဝင်ငွေရဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

00:14:01.050 --> 00:14:05.530
သူ့အိမ်နီးနားချင်းတွေအတွက်
ရေခပ်ပေးတာတို့၊ ထင်းခွေပေးတာတို့ပေါ့။

00:14:05.666 --> 00:14:10.006
သူ့စုတာ ပြည့်သွားတဲ့အခါ၊ 
ပြည့်လုနီးနီးမှာပေါ့

00:14:10.006 --> 00:14:12.906
ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာတော့ 
သူဝယ်နိုင်တော့မယ်လို့

00:14:12.906 --> 00:14:16.696
ပန်းပုဆရာကြီးဆီသွားပြီး 
အကြောင်းကြားခဲ့တယ်။

00:14:16.696 --> 00:14:21.101
ဒါပေမဲ့ စိတ်မကောင်းစရာက 
ရုပ်ထုကမရှိတော့ဘူး။

00:14:21.531 --> 00:14:26.116
ပန်းပုဆရာကြီးက 
တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ ပြောတာက

00:14:26.116 --> 00:14:32.586
အစိုးရ အဆင့်မြင့်အရာရှိကြီးတစ်ဦးက
ခုပဲ ဝယ်သွားပြီတဲ့။

00:14:32.966 --> 00:14:36.126
ဆင်းရဲသားကောင်လေးဟာ အသည်းကွဲတော့တာပေါ့။

00:14:36.126 --> 00:14:41.602
သူဟာ နေ့ပေါင်းမျာစွာ စားလည်းမစား၊ အိပ်လည်း
မအိပ်၊ ဘယ်သူ့နဲ့မှ စကားလည်း မပြောတော့ဘူး။

00:14:41.602 --> 00:14:43.477
ဘာကြောင့်ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ မသိကြဘူးလေ။

00:14:43.877 --> 00:14:50.414
မကြာခင်မှာပဲ အပြင်းဖျားခဲ့ပြီး
ကုတင်ထက်မှာ သေလုမျောပါးဖြစ်ခဲ့တယ်။

00:14:50.414 --> 00:14:51.830
သူမဆုံးခင်လေးမှာ

00:14:51.830 --> 00:14:57.527
ဝါးကျည်ထောက်ထဲက သူစုထားသမျှ
အားလုံးကို ရွာဘုန်းကြီးကျောင်းကို လှူဖို့

00:14:57.527 --> 00:14:59.837
သူ့ရဲ့အမေကိုပြောခဲ့တယ်။


NOTE Paragraph

00:15:00.472 --> 00:15:04.745
သူ့ရဲ့နောက်ဆုံးစကားကတော့ 
'ဘကြီးအောင်ညာတယ်,”

00:15:04.745 --> 00:15:09.165
အဓိပ္ပါယ်ကတော့ "ဦးလေးအောင် 
ကတိမတည်ဘူး"ပေါ့။

00:15:09.165 --> 00:15:14.214
အင်မတန် စိတ်ထိခိုက်ဖွယ်ဆိုပေမဲ့ 
ဂန္ဓဝင်စာပေကို

NOTE Paragraph

00:15:14.594 --> 00:15:17.884
ဖန်တီးပေးခဲ့တဲ့
လူသားဆန်တဲ့ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ပါ။

00:15:17.884 --> 00:15:24.904
ဒီဝတ္ထုကိုနှစ်သက်မှုက ၎င်းကို ခံစားမှုတွေ 
သွန်းလောင်းပေးသူတွေထက် အမြဲ ပိုရှည်ခဲ့တယ်။

00:15:26.431 --> 00:15:31.781
စာရေးသူ၊ ကျွန်တေ့အမေ၊ 
ကျွန်တော့အေဖနဲ့ ဦးလေးတို့ဟာ

00:15:31.781 --> 00:15:35.571
အားလုံးသော သေမျိုးတွေဟာ
ကွယ်လွန်သွားကြပါပြီ။

00:15:35.571 --> 00:15:42.023
ကဗျာတွေနဲ့ ဝတ္ထုတွေကတော့ 
ထာဝရ၊ ရှင်သန်နေတုန်းပါ။

00:15:42.503 --> 00:15:46.072
ဒီဝတ္ထုဟာ အင်မတန် လူကြိက်များတဲ့
ပြဇာတ်တစ်ပုဒ်ဖြစ်လာခဲ့ပြီး

00:15:46.072 --> 00:15:51.982
တစ်နိုင်ငံလုံးမှာရှိတဲ့ ဘုရာပွဲတော်တွမှာ
ဖျော်ဖြေတင်ဆက်တုန်းပါ။

00:15:51.982 --> 00:15:59.097
ရွာသားတွေနဲ့ ကလေးငယ်တွေဟာ ဒီဝတ္ထုကို
သိနေတာ ဆယ်စုနှစ်တွေချီနေပါပြီ။

NOTE Paragraph

00:15:59.097 --> 00:16:03.766
မနှစ်က ရန်ကုန်လို့ထင်တယ်၊
ရန်ကုန်က စာပေပွဲတစ်ခုမှာ

00:16:03.786 --> 00:16:07.402
နာမည်ကျာ် ဒါရိုက်တာတစ်ဦးကနေ
ဒါကို တင်ဆက်ခဲ့ရာ

00:16:07.402 --> 00:16:12.602
ပွဲတော်ရဲ့ အဓိက တင်ဆက်ပွဲကြီး ဖြစ်လာတယ်။

00:16:13.341 --> 00:16:17.540
ကောင်းပါပြီ၊ ဒါကတော့ ကျွန်တော့အမေ၊


00:16:17.950 --> 00:16:22.575
ကြာပြီဆိုပေမဲ့ ထာဝရရှင်ကျန်နေတဲ့ 
သူမရဲ့ကဗျာတွေနဲ့

00:16:22.575 --> 00:16:26.220
မင်းသုဝဏ်ရဲ့ ကဗျာတွေ၊ 
ဝတ္ထုတွေရဲ့ဇာတ်လမ်းပါ

00:16:26.220 --> 00:16:31.330
ဒီအပြောင်မြောက်ဆုံးလက်ရာတွေကို 
ရေးစဉ်က ကဗျာစာဆိုတွေက

00:16:31.330 --> 00:16:36.095
ဘယ်သူကို ရည်ညွှန်းခဲ့တယ်ဆိုတာကို 
မြန်မာ စာပေအသိုင်းအဝိုင်းမှာ

00:16:36.095 --> 00:16:38.900
ယနေ့ထိတိုင် ငြင်းခုံဆွေးနွေနေဆဲပါ။

00:16:38.900 --> 00:16:42.150
အဲဒါဟာ အခုတော့ အရေးမကြီးဘူးထင်ပါတယ်၊

00:16:42.150 --> 00:16:45.069
အရေးကြီးတဲ့ အကြောင်းက

00:16:45.069 --> 00:16:51.449
ဒီကဗျာတွေဟာ မြန်မာစာပေမှာ တကယ့်ကို 
အပြောင်မြောက်ဆုံး လက်ရာတွေဖြစ်လာတာပါ၊

00:16:51.449 --> 00:16:56.520
ကျွန်တော်တို့အားလုံး မရှိတော့တဲ့
နောက်မှာလည်း တည်ရှိနေကြမှာပါ။

00:16:58.985 --> 00:17:04.105
လူတွေရဲ့ စာပေကို ချစ်မြတ်နိုးမှုဟာ 
ကမ္ဘာအနှံ့ မှေးမှိန်လာနေပါတယ်။

00:17:04.685 --> 00:17:07.442
စာဖတ်သူတွေကို ပိုပိုပြီး 
သုံးခွင့်ရအောင်လုပ်ပေးနိုင်တဲ့

00:17:07.442 --> 00:17:14.121
အိလက်ထရွန်းနစ် ပစ္စည်းတွေဟာ
လုံးဝ ကူညီမနိုင်ကြဘူး။

00:17:14.121 --> 00:17:20.111
အကြောင်းက ဂန္ထဝင်စာပေတွေဖတ်ခြင်းထက် 
ဒီပစ္စည်းတွေက ပိုအသုံးကျတာတွေရှိတယ်လို့

00:17:20.126 --> 00:17:23.616
လက်ရှိမျိုးဆက်က ထင်မြင်နေကြလို့ပါ။

00:17:24.236 --> 00:17:28.968
ယနေ့ ပညာရေးဟာ အလုပ်ကို 
ဦးစားပေးတာမျိုး ဖြစ်လာတယ်။

00:17:28.968 --> 00:17:35.500
ကမ္ဘာကြီးဟာ ရှင်ကျန်ဖို့ အသက်မွေးမှု 
ကျွမ်းကျင်မှုတွေ လိုအပ်တဲ့နေရာဖြစ်လာတယ်။

00:17:36.150 --> 00:17:40.047
မှန်ပါတယ်၊ အလုပ်အကိုင်တွေက
သင့်ဝမ်းကို ဖြည့်ပေးကြပါတယ်။

00:17:40.047 --> 00:17:43.527
ဒါပေမဲ့ နှလုံသားအတွက်ကျတော့ရော။
စိတ်အတွက်ကျတာ့တော့ရော။

00:17:43.537 --> 00:17:49.659
စာပေပါ၊ နှလုံးသားနဲ့ စိတ်ကို ကျွေးမွေးပြီး
သင့်ကို လူသားတစ်ဦးလည်း ဖြစ်လာစေတာက

00:17:49.659 --> 00:17:52.139
ကဗျာစာပေပါ။

00:17:53.075 --> 00:17:59.145
နိဂုံးချုပ်အနေနဲ့ ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်ရဲ့ 
ဆိုရိုးစကားတစ်ခုကို ကိုးကားချင်ပါတယ်။

00:17:59.395 --> 00:18:01.803
ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်အား တစ်ခါ မေးမြန်းခဲ့ဖူးတာက

00:18:01.803 --> 00:18:08.349
"ချစ်တာနဲ့ ကြိုက်တာကို အရှင်ဘုရား
ဘယ်လို ခွဲခြားသိမြင်နိုင်သလဲ"တဲ့။

00:18:08.599 --> 00:18:14.857
ဗုဒ္ဓမိန့်ဆိုတာက "သင်ဟာ ပန်းတစ်ပွင့်ကို
ကြိုက်ရင် အဲဒီပန်းကို သင်ဟာ ခူးယူတယ်၊

00:18:15.337 --> 00:18:20.350
ဒါပေမဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်ကို သင်ချစ်တယ်ဆိုရင်
နေ့စဉ် ရေလောင်းပေးလိမ့်မယ်။

00:18:20.350 --> 00:18:26.240
သင်ဒါကို နားလည်ပြီဆိုရင်
ဘဝကို နားလည်လိမ့်မယ်"တဲ့။

00:18:26.240 --> 00:18:27.775
ကျေးဇူးအမျာကြီးတင်ပါတယ်။

00:18:27.775 --> 00:18:30.843
(လက်ခုပ်သံများ)