در برخی موارد، بیشتر افراد فعال جنسی مبتلا به ویروس پاپیلومای انسانی، یا اچپیوی میشوند. بیش از ۱۰۰ نوع اچپیوی وجود دارد، و بیشتر زمانها، عفونتها بی هیچ علامتی از بین میروند، اما برخی از آنها میتوانند خطرات سلامتی جدی را به همراه داشته باشند. اچپیوی از طریق تماس مستقیم بین پوست افراد انتقال مییابد، که به این معناست که ویروس در سلولهای نزدیک نقطه عفونت باقی میماند تا اینکه در کل بدن گسترش یابد. از آنجا که اچپیوی معمولا از طریق فعالیت جنسی منتقل میشود، معمولا این یعنی سلولهای واژن، فرج (بخش بیرونی مهبل)، آلت تناسلی مردان، مقعد، دهان و گلو است. میتوانیم برای اچپیوی در سلولها از این مناطق آزمایش بدهیم، با اینکه آزمایش این ویروس از لحاظ علمی امکانپذیراست، اما معمول نیست. دلیل اصلی این است که با اینکه درمان اثرات نامطلوب سلامتیِ ناشی از اچپیوی موجود است، اما هیچ درمانی برای خود ویروس وجود ندارد. بنابراین آزمایش برای اچپیوی باعث ایجاد بسیاری از موارد مثبت میشود و اگرچه بیشتر آنها باعث نگرانی نمیشوند، هنوز هیچ برنامهای برای پاکسازی کالبد اصلی این ویروس وجود ندارد. اما راههای خوب دیگری برای محافظت از خود در برابر اچپیوی وجود دارد. میخواهیم مروری کنیم بر اینکه چگونه اچپیوی میتواند موجب آسیب شود، چه کسی در معرض خطر است، و چطور میتوان این خطرات را به حداقل رساند سیستم ایمنی بدن قادر است تا بیشتر گونههای اچپیوی را پیش از اینکه آسیب ببیند ریشهکن کند - حتی بی آنکه افراد بفهمند که آلوده شدهاند. برخی از ردههای دیگر- مانند اچپیوی ۶ و ۱۱ - باعث بروز ناهنجاریهای مادرزادی در سلولهای بافتِ آلوده میشوند، که میتوانند به زگیل در اندام تناسلی تبدیل شوند. در حالی که این بیماریها عفونی هستند و به درمان نیاز دارند، معمولا با استفاده از کرمهای موضعی، نژادهایی که باعث ایجاد زگیل هستند آسیبهای طولانیمدت ایجاد نمیکنند. اما ۱۳ گونه دیگر میتواند باعث ایجاد جهشهای دیانای شود، که باعث میشود سلولها سریعتر ازحالت عادی تقسیم شوند، و رشد تومورهای سرطانی را پیشرفت و گسترش دهند. به ویژه سلولهای دهانه رحم در معرض خطر هستند. دو گونه اچپیوی به طور خاص - اچپیوی ۱۶ و ۱۸ - مسئول اکثر موارد سرطان دهانه رحم هستند، که در حال حاضر چهارمین نوع سرطان شایع در میان زنان است. ممکن است میتواند تا ۲۰ سال طول بکشد تا علائم سرطان ظاهر شود، اما با غربالگری منظم، میتوانیم ناهنجاریهای سلولی را پیش از اینکه به سرطان تبدیل شوند، کشف کنیم. زنان بالای ۲۱ سال میتوانند به صورت منظم (تحت آزمایش) پاپ اسمیر قرار گیرند، که در آن یک نمونه از بافت به آرامی ازپوشش دهانه رحم برداشته میشود تا برای یافتن سلولهای غیرعادی آزمایش شوند. آزمایش مثبت به این معنا نیست که فرد مبتلا به سرطان دهانه رحم است، بلکه سلولهای بی قاعدهای در دهانه رحم وجود دارد که میتواند در آینده به سرطان تبدیل شود. سپس بیماران با آزمایش مکرر پاپ اسمیر بیشتر نظارت میشوند، یا برای بینظمیهای حاد، تحت روشی به نام کولپوسکوپی قرار میگیرند. این شامل معاینه دهانه رحم توسط یک پزشک از طریق میکروسکوپ و احتمالا نمونهبرداری کمی از بافت برای معاینه دقیقتر است. در برخی موارد، ممکن است بافت آسیبدیده برداشته شود. عفونت اچپیوی در گلو ممکن است منجر به سرطان سر و گردن شود، اما در حال حاضر هیچ معادلی برای آزمایش پاپ اسمیر برای گلو وجود ندارد. استفاده از کاندوم به جلوگیری از پخشِ اچپیوی در طول رابطه جنسی کمک میکند. و سه واکسن ایمن و موثر وجود دارد که همگی اچپیوی ۱۶ و ۱۸ را هدف قرار میدهند. این واکسن طی دو یا سه بار دارو در ماههای جداگانه باید اعمال شود، و فقط در صورتی مفید است که همه آنها را بزنید. در حال حاضر این واکسن بخشی از مراقبتهایِ استاندارد برای دختران ۱۱ تا ۱۸ ساله در بسیاری از کشورها است - هرچند که این واکسن بهطور فزایندهای در دسترس پسران نیز قرار میگیرد. زنان و مردان بالغ در کشورهایی از جمله آمریکا و انگلستان میتوانند واکسن دریافت کنند، و شواهد حاکی از آن است که واکسیناسیون زنان و مردان میتواند میزان شیوع جهانی سرطان رحم را تا حدود ۹۰ درصد کاهش دهد. پژوهشگران همچنین در حال ایجاد یک واکسن برای افرادی هستند که از پیش مبتلا به اچپیوی۱۶ و ۱۸ هستند، و سلولهای آلوده را هدف قرار میدهد تا مانع از تبدیل آنها به سلولهای سرطانی شود. بنابراین در حالی که هنوز جا برای بهبود در غربالگری، درمان و دسترسی به هر کدام آنها، استفاده از کاندوم، واکسیناسیون و غربالگری گردنی وجود دارد، هریک میتواند آسیب ناشی از اچپیوی را کاهش دهد.