WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:00.500
สวัสดีค่ะ

00:00:00.580 --> 00:00:01.840
วิวจาก Channel Point of view ค่ะ

00:00:01.920 --> 00:00:03.900
กลับมาอีกครั้งนะคะกับซีรีส์รามเกียรติ์

00:00:04.000 --> 00:00:05.520
ทุกวันพุธเช่นเดิมเลยค่ะ

00:00:05.640 --> 00:00:06.900
ซึ่งตอนนี้นะคะ

00:00:07.040 --> 00:00:09.600
แน่นอนว่าเป็นกำเนิดของตัวละคร

00:00:09.600 --> 00:00:11.180
ที่สำคัญอีกตัวหนึ่งในเรื่องนะคะ

00:00:11.340 --> 00:00:13.980
เรายังวนเวียนอยู่กับพวกกำเนิดละครต่างๆนะ

00:00:14.100 --> 00:00:16.460
เพราะว่าเรื่องราวทั้งหมดเพิ่งจะเริ่มขึ้นนั่นเอง

00:00:16.600 --> 00:00:17.940
ดังนั้นอย่าถามนะ ว่าเมื่อไหร่จะจบ

00:00:17.940 --> 00:00:20.400
จากชื่อวีดีโอข้างล่างเนี่ย ตอนนี้คงเห็นกันแล้วใช่ไหมคะ

00:00:20.600 --> 00:00:22.140
ว่าเป็นตอนกำเนิดองคต

00:00:22.260 --> 00:00:25.180
ซึ่งเป็นทหารลิงตัวสำคัญตัวหนึ่งของพระรามเลยนะคะ

00:00:25.300 --> 00:00:26.500
รับประกันเลยนะคะว่า

00:00:26.580 --> 00:00:29.635
การเกิดขององคตเนี่ย เป็นการเกิดที่วายป่วงพอสมควร

00:00:29.640 --> 00:00:31.140
แล้วก็ แซ่บ ดราม่า

00:00:31.140 --> 00:00:32.680
เพราะว่าการเกิดนี้นะคะ

00:00:32.680 --> 00:00:35.575
เป็นหนึ่งในการเกิดที่ได้รับการจัดอันดับว่าเป็น

00:00:35.575 --> 00:00:38.585
1 ในการเกิดที่อนาถที่สุดในวรรณคดีไทยคะ

00:00:38.625 --> 00:00:41.605
จากหนังสือวรรณคดีไทยไดเจสต์ เล่มนี้เอง

00:00:41.605 --> 00:00:44.625
ซึ่งวิวเขียนเองนะคะ อย่าลืมไปอุดหนุนกันได้ ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป

00:00:44.625 --> 00:00:47.900
หรือว่าใครหาไม่เจอ เพราะมันหาค่อนข้างยาก

00:00:47.900 --> 00:00:51.020
ขาดตลาดพอสมควร ซื้อได้ทาง link ด้านล่างเลยค่ะ

00:00:51.920 --> 00:00:55.220
จบการขายของอย่างรวดเร็ว ได้เวลาที่จะเข้าสู่เนื้อเรื่องแล้วค่ะ

00:00:55.225 --> 00:00:57.725
ถ้าพร้อมกันแล้วก็ไปฟังกันเลย

00:01:01.620 --> 00:01:04.455
มัวแต่ขายหนังสือตัวเองลืมบอกนะคะ ว่ากำเนิดองคต

00:01:04.460 --> 00:01:07.260
เวอร์ชั่นที่เราจะนำมาจากเล่มเดิมค่ะ

00:01:07.260 --> 00:01:11.280
ก็คือ บทละครเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช นะคะ

00:01:11.280 --> 00:01:14.380
ปกติเวลาเราจะพูดถึงกำเนินของตัวละครสักตัวหนึ่งเนี่ย

00:01:14.380 --> 00:01:16.480
เรามักจะเริ่มจากพ่อแล้วก็แม่ ใช่ไหมค่ะ

00:01:16.480 --> 00:01:19.040
แต่เราน่าจะฟังมาจากตอนก่อนๆ แล้วว่า

00:01:19.040 --> 00:01:20.820
ตัวละครในรามเกียรติ์เนี่ย

00:01:20.820 --> 00:01:23.000
เรามักจะไม่ค่อยพูดถึงพ่อกับแม่เป็นหลัก

00:01:23.000 --> 00:01:24.880
เรื่องราวกำเนิดขององคตนี้ค่ะ

00:01:24.880 --> 00:01:27.680
เริ่มต้นที่ยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่าวิรุฬหก

00:01:27.740 --> 00:01:31.240
วิรุฬหกนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ขององคตแต่อย่างใดนะคะ

00:01:31.245 --> 00:01:33.395
เป็นยักษ์ตนหนึ่งที่มีฤทธิ์มาก

00:01:33.580 --> 00:01:37.040
อาศัยอยู่ในเมืองบาดาล และเป็นสาวกที่ซื่อสัตย์ของพระอิศวรนะคะ

00:01:37.100 --> 00:01:41.320
ในแต่ละปีนะคะ วิรุฬหกก็จะขึ้นไปเฝ้าพระอิศวรถึง 7 ครั้งด้วยกันค่ะ

00:01:41.420 --> 00:01:42.980
ก็เรียกได้ว่าไปบ่อยๆ ว่างั้นเถอะ

00:01:42.980 --> 00:01:45.440
วันหนึ่งถึงกำหนดที่วิรุฬหก

00:01:45.440 --> 00:01:47.800
จะต้องขึ้นไปเฝ้าพระอิศวรที่เขาไกรลาสคะ

00:01:47.800 --> 00:01:51.180
วิรุฬหกก็แต่งองค์ทรงเครื่อง แต่งตัวสวยงาม เดินทางไปที่เขาไกรลาส

00:01:51.180 --> 00:01:53.280
ปกติเวลาไปที่เขาไกรลาสเนี่ย

00:01:53.280 --> 00:01:54.220
นึกสภาพสภาพว่าเป็นภูเขา ใช่ไหม

00:01:54.220 --> 00:01:56.240
มีบันใด บันใด บันใด บันใด

00:01:56.340 --> 00:01:58.900
ที่นนทกเคยล้างเท้าคนอยู่ตรงนั้นแหละ

00:01:58.900 --> 00:01:59.660
ส่วนด้านบนเนี่ยก็จะเป็น

00:01:59.800 --> 00:02:03.795
ที่อยู่ของพระอิศวรอยู่ด้านบนใช่ไหม ปกติพระอิศวรก็จะเปิดบ้าน เหมือนห้องรับแขก

00:02:03.800 --> 00:02:06.900
แล้วตัวเองก็นั่งอยู่ตรงนั้น ให้ใครที่อยากมาเยี่ยม

00:02:06.900 --> 00:02:08.300
ก็เข้ามาเฝ้า เข้ามาเฝ้า

00:02:08.320 --> 00:02:11.080
วันนั้นค่ะ วิรุฬหกก็เดินตามบันใดขึ้นไป ตามปกติ

00:02:11.100 --> 00:02:12.700
กะว่าจะไปเฝ้าพระอิศวร

00:02:12.840 --> 00:02:15.580
เข้าใจว่าพระอิศวรเนี่ย ออกจากห้องนอนด้านหลังละ

00:02:15.920 --> 00:02:17.480
ออกมานั่งตรงที่ห้องรับแขกเรียบร้อย

00:02:17.600 --> 00:02:20.220
ด้วยความที่เป็นยักษ์ที่เคารพพระอิศวรมากนะคะ

00:02:20.220 --> 00:02:21.860
วิรุฬหกก็เลยเดินขึ้นไป

00:02:21.900 --> 00:02:24.500
แบบสงบเสงี่ยม เจี๋ยมเจี้ยม นอบน้อมสุดขีด

00:02:24.560 --> 00:02:27.540
ประมาณว่าหมอบคลานขึ้นไป

00:02:27.660 --> 00:02:30.260
อารมณ์ว่าแบบก้าวขึ้นบันใด หนึ่งขั้น

00:02:30.380 --> 00:02:33.060
ก็ขอเคารพพระอิศวรหนึ่งที

00:02:33.060 --> 00:02:36.620
ก้าวขึ้นบันใดหนึ่งขั้นก็ขอเคารพพระอิศวรอีกหนึ่งที

00:02:36.740 --> 00:02:40.520
ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ตีนเขา ขึ้นไปจนจะถึงยอดเขานะคะ

00:02:40.520 --> 00:02:42.760
บังเอิญว่าวันนั้นค่ะ พระอิศวร

00:02:42.765 --> 00:02:45.725
ยังนอนอยู่ ยังไม่ได้ออกมาห้องรับแขก ยังนอนอยู่ในห้องนอน

00:02:45.725 --> 00:02:49.820
วิรุฬหกก็เหมือนคำนับลมไปเรื่อยๆ คำนับอะไรก็ไม่รู้ ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นอะไร

00:02:49.900 --> 00:02:51.755
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้นะคะจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

00:02:51.755 --> 00:02:55.045
ถ้าไม่มีตุ๊กแกอยู่ตัวหนึ่งเนี่ย เกาะอยู่ตรงริมเขาไกลลาสนะ

00:02:55.045 --> 00:02:58.125
ตุ๊กแกตัวนี้ก็เกาะอยู่แล้วก็มองแล้ว ก็แบบ หื้อ

00:02:58.125 --> 00:02:59.495
วิรุฬหกมันคำนับใครวะ

00:03:00.120 --> 00:03:02.860
คำนับใครอะ คำนับใคร พระอิศวรก็ไม่อยู่

00:03:02.860 --> 00:03:06.335
ตุ๊กแกไม่รู้จะร้องยังไง ก็เลยร้อง

00:03:06.340 --> 00:03:07.040
ตุ๊กแก!

00:03:07.140 --> 00:03:12.200
พอวิรุฬหกคำนับอีกทีหนึ่ง ตุ๊กแก ก็ ตุ๊กแก! ก็แบบ คำนับ ตุ๊กแก!

00:03:12.200 --> 00:03:15.020
ไปสักพัก วิรุฬหกโดนแบบนั้นไปสักพักหนึ่ง

00:03:15.025 --> 00:03:18.015
ก็เริ่มรู้ตัวแล้วแหละ ว่าแบบ อะไร นี่ตุ๊กแกมันร้องเป็นจังหวะเกินไปละ

00:03:18.015 --> 00:03:21.105
ทำไมต้องเป็นจังหวะตรงกับที่ฉันคำนับทุกทีเลย

00:03:21.105 --> 00:03:22.080
นี่ให้จังหวะฉันรึเปล่า

00:03:22.080 --> 00:03:24.135
ก็เลยมองขึ้นไปบนเขาไกรลาสค่ะ

00:03:24.260 --> 00:03:26.172
ปรากฏว่ามองขึ้นไป อ่าว พระอิศวรก็ไม่อยู่

00:03:26.172 --> 00:03:27.245
นี่ฉันคำนับอะไรก็ไม่รู้

00:03:27.245 --> 00:03:30.260
อีตุ๊กแก แก นี่แกล้อเลียนฉันใช่ไหม

00:03:30.260 --> 00:03:31.480
โกรธ โกรธแล้วนะ

00:03:31.500 --> 00:03:33.080
ด้วยความโมโห วิรุฬหกไม่รู้จะทำอะไร

00:03:33.080 --> 00:03:35.940
ก็เลยหยิบสังวาลย์ของตัวเอง

00:03:35.940 --> 00:03:38.160
สังวาลย์นี่คือสร้อยที่ห้อยๆ พาดๆ อยู่นะ

00:03:38.560 --> 00:03:42.540
ก็เลยหยิบสังวาลย์ของตัวเอง ซึ่งเป็นสังวาลย์นาค ทำจากพญานาคอะนะ

00:03:42.540 --> 00:03:45.860
เขวี้ยงใส่ตุ๊กแกเต็มแรงประมาณว่าแบบแกตายซะ

00:03:45.940 --> 00:03:46.700
นะคะ

00:03:46.700 --> 00:03:49.255
เขวี้ยงไป แน่นอนตุ๊กแกไม่เหลือซาก

00:03:49.260 --> 00:03:51.140
ตาย แบนติดเขาไกรลาส

00:03:51.140 --> 00:03:55.680
แต่ด้วยความที่วิรุฬหกมีฤทธิ์มาก มีฤทธิ์แบบมากๆ อะนะ

00:03:55.700 --> 00:03:58.680
ไม่ใช่แค่ตุ๊กแกที่ตาย ไอ่สังวาลย์เนี่ยชนเขาไกรลาส

00:03:58.680 --> 00:04:01.880
แล้วเขาไกรลาสก็เอียงตามแรงไปเลย

00:04:02.100 --> 00:04:04.120
สรุปก็คือภูเขาเอียงอีกแล้วนะคะ

00:04:04.120 --> 00:04:05.680
ว่าแล้ว วิรุฬหกก็อารมณ์เสีย

00:04:05.680 --> 00:04:08.740
สะบัดก้นกลับบ้านไปเลย แล้วก็หายไปจากเรื่องนี้

00:04:08.740 --> 00:04:11.700
ไม่ได้มีบทบาทอะไรไปอีกนานนะคะ

00:04:11.700 --> 00:04:14.720
เหลือไว้แต่ปัญหาที่ตัวเองสร้าง คือเขาไกรลาสเนี่ยเอียง

00:04:14.780 --> 00:04:18.160
ตัดฉากมาที่พระอิศวรนะคะ กำลังนอนอย่างมีความสุขอยู่ในบ้าน

00:04:18.160 --> 00:04:19.640
ก็กำลังนอน นอนอยู่

00:04:21.080 --> 00:04:24.040
อยู่ดีๆ ก็มีอะไรก็ไม่รู้เขย่าบ้าน

00:04:24.040 --> 00:04:27.200
แบบแรงมาก แล้วบ้านก็เอียงนะคะ

00:04:27.200 --> 00:04:28.380
พระอิศวรตื่นมาก็เลยแบบ

00:04:28.680 --> 00:04:31.975
เกิดอะไรขึ้น ไหนๆๆ อะไม่เป็นไร เรามีฌาน

00:04:31.975 --> 00:04:35.005
พระอิศวรก็เลยนั่งสมาธิสอดส่องฌาณ ดูนู่นนี่นั่น

00:04:35.005 --> 00:04:38.660
แล้วก็พบว่า อ่อ วิรุฬหกเนี่ย เอาสังวาลย์ปาตุ๊กแกใช่ไหม

00:04:38.660 --> 00:04:40.755
แย่ละ เดี๋ยวฉันตั้งหาทางทำให้

00:04:40.760 --> 00:04:43.400
เขาไกรลาสเนี่ย ตั้งตรงกลับมาเหมือนเดิม

00:04:43.400 --> 00:04:46.875
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าทำไม พระอิศวรถึงไม่เอาขึ้นมาด้วยตัวเอง

00:04:46.880 --> 00:04:48.740
ทั้งที่ตัวเองก็มีฤทธิ์ค่อนข้างมากนะ

00:04:48.820 --> 00:04:51.920
พระอิศวรก็เลยป่าวประกาศออกไปหาทุกคนนะคะ บอกว่า

00:04:52.040 --> 00:04:54.040
อะ สวัสดีทุกคน ใครสามารถ

00:04:54.040 --> 00:04:57.740
เอาเขาไกรลาสกลับมาตั้งตรงเหมือนเดิมได้ ข้าจะมีรางวัลให้

00:04:57.740 --> 00:04:59.000
อยากขออะไรขอมาเลย

00:04:59.000 --> 00:05:00.800
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าทำไมพระอิศวรถึงจำ

00:05:00.800 --> 00:05:02.620
คราวเขาพระสุเมรุไม่ได้

00:05:02.620 --> 00:05:06.620
จริงๆ ถ้าเกิดไปเรียกพาลีกับสุครีพกลับมาดึงแบบเดิม อาจจะดึงขึ้นก็ได้นะ

00:05:06.780 --> 00:05:09.520
แต่พรอิศวรคราวนี้ไม่ค่ะ ก็ป่าวประกาศไปทั่วๆ

00:05:09.560 --> 00:05:12.980
เหล่าเทวดานางฟ้าต่างๆ ก็พยายามมาฉุดกระฉากลากถูเขาไกลลาส

00:05:12.980 --> 00:05:16.360
ให้กลับมาเหมือนเดิม ฉุดยังไงก็ฉุดไม่สำเร็จคะ ยังไงก็ไม่ขึ้น

00:05:16.540 --> 00:05:18.800
สุดท้ายนะคะ พระอิศวรก็เลยคิดว่าแบบ

00:05:19.280 --> 00:05:21.820
เออ จะว่าไปที่เมืองลงกาเนี่ย ก็มี

00:05:21.940 --> 00:05:25.240
ลูกของท้าวลัสเตียนอยู่ ท้าวลัสเตียนเนี่ยเป็นคนที่มีฤทธิ์มาก

00:05:25.465 --> 00:05:27.765
แถมลูกเนี่ยนะ มีตั้งสิบหน้ายี่สิบมือ

00:05:28.215 --> 00:05:31.085
น่าจะมีแรงมากๆ เลยแหละ เรียนวิชาอะไรมาก็เยอะ

00:05:31.085 --> 00:05:34.115
เออ ไปเรียกมันมาดีว่า ว่าแล้วนะคะพระอิศวรก็เรียกเทวดา

00:05:34.115 --> 00:05:37.045
นางฟ้าแถวนั่น อะ อะ ไปตามทศกัณฐ์มาซิ

00:05:37.045 --> 00:05:39.915
ไปตามมาจากเมืองลงกาเลย เอามา บอกว่าข้าเรียก

00:05:39.920 --> 00:05:43.060
แน่นอนว่าทศกัณฐ์ พอรู้ว่าพระอิศวรเรียกก็จะต้องรีบ

00:05:43.060 --> 00:05:45.635
ตาลีตาเหลือกขึ้นมาบนสวรรณ์นะคะ ด้วยความที่

00:05:45.635 --> 00:05:48.695
ทศกัณฐ์เป็นคนที่เคารพพระอิศวรมากนะ พอมาถึง

00:05:48.700 --> 00:05:50.690
พระอิศวรก็บอกว่า ทศกัณฐ์บ้านข้าเอียงเนี่ย

00:05:50.690 --> 00:05:52.000
ดันขึ้นมาให้เหมือนเดิมหน่อย

00:05:52.000 --> 00:05:55.340
สำหรับทศกันฐ์นะคะ การดันเขาไกรลาสขึ้นมา ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรค่ะ

00:05:55.360 --> 00:05:58.880
ทศกัณฐ์ก็แค่แปลงร่างให้ตัวเองใหญ่มาก สูงเท่าภูเขา

00:05:58.960 --> 00:06:03.300
แล้วก็ยืนอยู่ข้างภูเขา เอามือตัวเอง ยี่สิบมือเนี่ย จับภูเขาแล้วก็ดัน

00:06:03.360 --> 00:06:04.460
กลับขึ้นไปที่เดิมนะคะ

00:06:04.460 --> 00:06:06.460
พอดันเสร็จ ด้วยความที่ทศกัณฐ์เป็นคนที่

00:06:06.460 --> 00:06:08.960
แบบว่า ไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนใดๆ

00:06:09.040 --> 00:06:11.760
พระอิศวรบอกขออะไรก็ได้ ฉันก็ขออะไรก็ได้

00:06:11.765 --> 00:06:14.235
ทำความดีความชอบระดับนี้คิดว่าทศกัณฐ์อยากได้อะไรคะ

00:06:14.545 --> 00:06:17.565
แทนที่จะอยากได้อะไรดีๆ ด้วยนะ ทศกัณฐ์รู้สึกว่าแบบ

00:06:18.000 --> 00:06:19.920
สิ่งที่ฉันอยากได้ที่สุดคือ เมีย!

00:06:20.360 --> 00:06:24.140
คือ มีนางอัคคีอยู่ในเมืองแล้ว ไม่พอ สวยไม่พอ อยากได้เมียสวยๆ

00:06:24.140 --> 00:06:26.620
แล้วถามว่าผู้หญิงคนไหนสวยอันดับต้นๆ ของโลก

00:06:26.620 --> 00:06:29.380
เมียพระอิศวร พระอุมา นั่นเอง

00:06:29.385 --> 00:06:30.879
ทศกัณฐ์ก็เลยบอกว่า เออ พระอิศวรครับ

00:06:30.880 --> 00:06:33.680
ในเมื่อท่านบอกว่าขออะไรก็ได้บนโลกใบนี้น่ะนะ

00:06:33.760 --> 00:06:35.380
ข้าขอพระอุมาไปเป็นเมียข้าละกัน

00:06:35.560 --> 00:06:38.780
ถามว่าพระอิศวรช็อคไหม ช็อค โกรธไหม ไม่รู้ แต่ว่า

00:06:38.780 --> 00:06:41.720
พระอิศวรรู้ว่าต่อให้ทศกัณฐ์ได้พระอุมาไป

00:06:41.725 --> 00:06:44.865
ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะพระอุมานี่ถือว่าเป็นพระมารดาแห่งโลก

00:06:44.865 --> 00:06:47.875
แค่จะแตะตัวยังแตะไม่ได้เลยว่างั้นเถอะ

00:06:47.875 --> 00:06:49.875
พระอิศวรก็เลยบอกว่า อะ อะ อะ อยากได้ก็เอาไปละกัน

00:06:49.875 --> 00:06:50.725
ข้าให้เจ้า

00:06:50.725 --> 00:06:53.605
ไม่มีใครไปถามพระอุมานะ ว่าจริงๆ พระอุมารู้สึกยังไง

00:06:53.655 --> 00:06:55.235
พระอุมาอาจจะโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ

00:06:55.235 --> 00:06:56.325
หรือจะกลายเป็นพระแม่กาลี

00:06:56.325 --> 00:06:58.160
อยู่ตรงนั้นแล้วก็ได้นะ

00:06:58.160 --> 00:06:59.275
แต่ว่าสุดท้ายแล้วนะคะ

00:06:59.280 --> 00:07:01.160
ทศกัณฐ์ก็ได้พระอุมาไปค่ะ

00:07:01.160 --> 00:07:02.320
ปกติได้สาวงามมา

00:07:02.320 --> 00:07:04.320
ก็จะต้องช้อนตัวอุ้ม แล้วก็เหาะกลับเมืองใช่ไหม

00:07:04.320 --> 00:07:06.320
แต่คราวนี้ทศกัณฐ์ไม่สามารถทำได้

00:07:06.320 --> 00:07:08.320
เพราะแค่เข้าไปใกล้ๆ จะช้อนอุ้ม ก็แบบ

00:07:08.320 --> 00:07:11.515
ร้อน โอ้ย ร้อนจังเลย

00:07:11.515 --> 00:07:13.515
ไม่โอเคทำยังไงดี ไม่ได้ๆ

00:07:13.515 --> 00:07:14.605
สุดท้ายนะคะ

00:07:14.605 --> 00:07:17.705
ด้วยความที่พระอุมาเป็นของสูงค่ะ ทศกัณฐ์ทำอะไรไม่ได้

00:07:17.705 --> 00:07:20.265
ก็เลยได้แต่ช้อนเท้าพระอุมาเนี่ย

00:07:20.265 --> 00:07:22.840
เอาไว้เหนือหัวตัวเอง แล้วกก็เหาะกลับเมืองไป

00:07:22.840 --> 00:07:26.520
เหาะไปครึ่งทาง ร้อนก็ร้อน เพราะว่าจับเท้าพระอุมายังร้อนเลย

00:07:26.705 --> 00:07:28.705
แถมแดดก็เผา นู่นนี่นั้น

00:07:28.705 --> 00:07:29.355
สุดท้ายทศกัณฐ์

00:07:29.355 --> 00:07:32.605
ทำอะไรไม่ได้นะคะ ก็เลยพาพระอุมาลงไปเดินที่พื้นค่ะ

00:07:32.605 --> 00:07:34.815
แน่นอนว่าเจอเหตุการณ์แบบนี้เข้าไปนะคะ

00:07:34.820 --> 00:07:35.720
เหล่าเทวดานางฟ้า

00:07:35.720 --> 00:07:38.660
ก็รู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องนะ เฮ้ย ที่ทศกัณฐ์เนี่ย

00:07:38.660 --> 00:07:41.185
ขอพระอุมาไป ทำยังไงนะ

00:07:41.185 --> 00:07:43.280
ใครจะมาแก้ปัญหาใก้เราดี

00:07:43.280 --> 00:07:46.495
คิดว่าใครจะเป็นคนมาแก้ปัญหาให้พระอิศวรคะ

00:07:46.495 --> 00:07:49.475
แนะนอนนะคะ เหล่าเทวดา นางฟ้า ก็เลยวิ่งไปฟ้อง

00:07:49.475 --> 00:07:50.475
พระนารายณ์ ค่ะ

00:07:50.785 --> 00:07:53.835
ซึ่งพระนารายณ์เนี่ยก็บอกว่า อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก ทศกัณฐ์มันเอาไป

00:07:53.840 --> 00:07:56.620
ก็ทำอะไร ไม่ได้ มา มา เดี๋ยวเราจัดการให้เอง

00:07:56.620 --> 00:07:58.929
ว่าแล้วค่ะ พระนารายณ์ก็แปลงร่างนะคะ

00:07:58.929 --> 00:08:00.540
เป็นยักษ์แก่ น่าเกลียดอยู่ตนหนึ่งนะ

00:08:00.660 --> 00:08:03.020
แล้วก็ลงไปดักรอทศกัณฐ์

00:08:03.020 --> 00:08:04.860
ตรงทางที่จะเข้ากรุงลงกา

00:08:04.940 --> 00:08:08.535
ไปถึงก็ปลูกต้นไม้ก่อน ไม่ใช่รักธรรมชาตินะ เป็นอุบาย

00:08:08.540 --> 00:08:11.140
คือเอาต้นไม้มาต้นหนึ่ง เสร็จแล้วก็แทนที่จะปลูก

00:08:11.240 --> 00:08:14.255
แบบปกติเนี่ย ก็กลับหัวลงเอารากชี้ขึ้นฟ้า

00:08:14.255 --> 00:08:17.215
เอายอดเนี่ย ปักลงดิน แล้วก็รดน้ำพรวนดิน

00:08:17.220 --> 00:08:20.040
อย่างมีความสุข แกล้งทำเป็นคนบ้าไปเรื่อยๆ

00:08:20.040 --> 00:08:21.740
ฝ่ายทศกัณฐ์นะคะ พาพระอุมาเดินผ่านมา

00:08:23.120 --> 00:08:26.120
อุ้ย ไอ้ยักษ์แก่น่าเกลียด ทำอะไรโง่ๆ

00:08:26.120 --> 00:08:28.240
ปลูกต้นไม้แบบนี้มันจะไปขึ้นได้ยังไง

00:08:28.520 --> 00:08:30.086
ด้วยความที่เป็นพระราชานะ

00:08:30.086 --> 00:08:32.660
เหมือนแบบใส่ใจเรื่องของชาวบ้านชาวช่อง

00:08:32.780 --> 00:08:33.560
เขาไปทั่วอะนะ

00:08:33.560 --> 00:08:35.180
ฝั่งพระนารายณ์ที่ปลอมตัวมานะคะ

00:08:35.180 --> 00:08:36.820
ก็แกล้งทำเป็นบ้าค่ะ

00:08:36.820 --> 00:08:37.980
ก็หัวเราะ

00:08:37.980 --> 00:08:41.035
ใครว่าข้าโง่ คนโง่น่ะ ท่านต่างหาก

00:08:41.035 --> 00:08:43.035
ไม่เคยเห็นใครโง่ขนาดนี้มาก่อนเลยนะ

00:08:43.040 --> 00:08:44.420
ทศกัณฐ์ได้ยินอย่างนี้ก็ เอ๊ะ

00:08:44.420 --> 00:08:48.455
ก็แบบ ห่ะ ปกติในแถวกรุงลงกาไม่มีใครกล้าด่าฉันนะ

00:08:48.460 --> 00:08:50.880
แกเป็นใครมาจากไหนแกด่าฉันทำไม

00:08:50.880 --> 00:08:53.200
ไหนฉันโง่ยังไงบอกมาซิ ฉันโง่ยังไง

00:08:53.200 --> 00:08:57.340
พระนารายณ์ก้เลยบอกว่า โอ้ย จะไม่ให้ว่าโง่ได้ยังไง เนี่ย!

00:08:57.340 --> 00:08:59.118
ไปขอสาวมาแทนที่จะขอสาวที่ดีๆมา

00:08:59.118 --> 00:09:00.540
ขอสาวที่เป็นกาลากิณีมา

00:09:00.545 --> 00:09:03.415
แตะตัวยังไม่ได้เลย พาเข้าเมือง ไม่คิดว่าเมือง

00:09:03.415 --> 00:09:06.135
มันจะวอดวายไปทั้งเมืองเลยเหรอ แทนที่จะไปขอสาวดีๆ มา

00:09:06.135 --> 00:09:09.335
เนี่ย ที่บนสวรรค์มีสาวคนหนึ่ง ชือว่านางมณโฑ

00:09:09.335 --> 00:09:12.335
สวยมาก แล้วก็เป็นข้ารับใช้ของพระอุมา

00:09:12.620 --> 00:09:15.180
ถ้าเกิดไปได้คนนั้นมา น่าจะชีวิตคงจะดีกว่านี้นะ

00:09:15.180 --> 00:09:18.480
พอทศกัณฐ์ได้ยินอย่างนั้นก็เลยบอกว่า เอ่อ เป็นความคิดที่ดี

00:09:18.480 --> 00:09:21.780
ว่าแล้วก็เอาพระอุมา กลับไปคืนพระอิศวรเหมือนเดิมค่ะ

00:09:21.780 --> 00:09:23.580
แล้วก็ขอเปลี่ยนเป็นนางมณโฑมา

00:09:23.680 --> 00:09:25.700
เรื่องราวก็ควรจะจบแบบแฮปปี้

00:09:25.700 --> 00:09:27.200
แต่! มันยังไม่จบ เพราะว่า

00:09:27.200 --> 00:09:30.840
เราบอกว่าตอนนี้คือตอนกำเนินองคต องคตยังไม่เกิดเลย

00:09:30.840 --> 00:09:32.780
คือทศกัณฐ์เนี่ย พอได้นางมณโฑมา

00:09:32.800 --> 00:09:36.100
ด้วยความดีใจนะคะ ก็อุ้มนางมณโฑค่ะ คราวนี้อุ้มได้แล้วใช่ไหม

00:09:36.100 --> 00:09:38.960
เหาะกลับเมืองอย่างมีความสุข ระหว่างที่เหาะกลับมา ก็แบบ

00:09:39.080 --> 00:09:41.020
หยอกล้อกับนางมณโฑมาตลอดทาง

00:09:41.020 --> 00:09:42.980
เหาะไปหอมแก้ม

00:09:42.980 --> 00:09:45.995
นู่นนี่นั่น เพลินไปเรื่อยนะคะ ปรากฎว่าทศกัณฐ์ค่ะ

00:09:46.000 --> 00:09:48.080
เหาะผ่านน่านฟ้าของเมืองขีดขิน

00:09:48.080 --> 00:09:51.220
เมืองขีดขิตคือเมืองของพาลีกับสุครีพ จำได้ใช่ไหม

00:09:51.220 --> 00:09:53.440
พาลีเนี่ยกำลังว่าราชการอยู่อย่างมีความสุข

00:09:53.680 --> 00:09:57.240
ก็ อ่าว วันนี้เสนาบดีคนนี้ทำหน้าที่นั้น ทำหน้าที่นี้

00:09:57.540 --> 00:09:58.840
เงยหน้าขึ้นไปนอกหน้าต่าง

00:09:59.860 --> 00:10:02.760
เฮ้ย! ไอ่ทศกัณฐ์ ไอ่ยักษ์ยี่สิบมือแกกล้าดียังไง

00:10:02.760 --> 00:10:06.160
อุ้มผู้หญิงข้าวหัวฉันไปเนี่ย นี่มันหยามกันชัดๆ

00:10:06.220 --> 00:10:09.500
พาลีเห็นยังงั้น โกรธมากนะคะ เหาะออกจากหน้าต่างค่ะ

00:10:09.500 --> 00:10:11.780
ขึ้นไป แล้วก็ไปชี้หน้าด่าทศกัณฐ์เลย บอกว่า

00:10:11.780 --> 00:10:13.740
แก ไอ้ ไอ้ ไอ้ยักษ์ยี่สิบมือ

00:10:14.180 --> 00:10:15.780
แกกล้าดียังไงมาเหาะข้ามหัวฉัน

00:10:16.100 --> 00:10:17.780
ทศกัณฐ์ก็แบบ

00:10:17.860 --> 00:10:21.220
แก ไอ้ลิงเขียว แกกล้าดียังไงมาว่าฉันเหาะข้ามหัวเเก

00:10:21.220 --> 00:10:24.320
นี่มันอากาศท้องฟ้าธรรมดา นี่มันไม่มีเขต

00:10:24.320 --> 00:10:25.380
น่างฟง น่างฟ้า อะไร

00:10:25.380 --> 00:10:27.740
เหมือนเครื่องบินซะหน่อย จะได้บินผ่านไม่ได้

00:10:27.740 --> 00:10:30.220
แล้ว ถ้าแกมาด่าฉันว่าฉันเหาะข้ามหัวแก

00:10:30.400 --> 00:10:32.980
นี่แกไม่ออกมาหาเรื่องนกที่บินข้ามหัวแกเลยรึไง

00:10:33.040 --> 00:10:35.640
บนฟ้ามันก็มีอะไรบินตั้งเยอะ ทำไมแกต้องมาหาเรื่องฉันด้วย

00:10:35.740 --> 00:10:38.320
พอได้ยินแบบนั้นนะคะ พาลีก็แบบ โกรธ!

00:10:38.660 --> 00:10:40.784
โกรธด้วย ประกอบกับกันไปเห็นนางมณโฑ

00:10:40.784 --> 00:10:42.720
ที่ทศกัณฐ์อุ้มอยู่เนี่ย สวยด้วย

00:10:42.720 --> 00:10:44.475
พาลีก็เลยหาเรื่องกันเต็มที่ค่ะ

00:10:44.480 --> 00:10:47.020
สองฝั่งก็เลยเกิดการสู้กันขึ้น

00:10:47.020 --> 00:10:48.460
ก็สู้ไป สู้ สู้ สู้ สู้

00:10:48.600 --> 00:10:50.971
แน่นอนว่าพาลีได้รับพรจากพระอิศวรใช่ไหม

00:10:50.971 --> 00:10:54.840
ว่าใครมาสู้ด้วยเนี่ย ขอให้พลังลดลงครึ่งหนึ่งแล้วมาเพิ่มให้พาลี

00:10:54.840 --> 00:10:56.780
ดังนั้น พาลีก็เลยชนะแบบง่ายดายนะคะ

00:10:56.780 --> 00:10:59.065
ทศกัณฐ์พ่ายแพ้อย่างหนักหน่วง

00:10:59.065 --> 00:11:00.780
แล้วก็โดนชิงนางมณโฑไปค่ะ

00:11:00.840 --> 00:11:03.500
ทศกัณฐ์เห็นท่าไม่ดี ทำอะไรก็ไม่ได้ สู้ก็ไม่ได้

00:11:03.500 --> 00:11:06.260
ไม่รู้จะทำยังไงดี ก็เลยหนีกลับเมืองไปเลยนะคะ

00:11:06.260 --> 00:11:09.000
กลับไปถึงก็ไปนั่งเครียดร้องไห้ฟูมฟาย

00:11:09.000 --> 00:11:11.380
เหมือนคนจะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่ที่เมืองค่ะ

00:11:11.415 --> 00:11:13.715
ฝั่งพาลีเนี่ย ได้นางมณโฑมา แน่นอนว่า

00:11:13.720 --> 00:11:15.360
ก็ต้องมีการ จีบนางมณโฑ

00:11:15.460 --> 00:11:17.026
แล้วก็จัดการนางมณโฑ เสร็จสรรพ

00:11:17.026 --> 00:11:19.240
ให้นางมณโฑ อยู่ในเมืองในฐานะมเหสีนะ

00:11:19.240 --> 00:11:21.240
จนกระทั่งนางมณโฑเนี่ยท้อง

00:11:21.240 --> 00:11:23.040
ได้แบบครึ่งปี อะไรประมาณนี้

00:11:23.040 --> 00:11:25.200
ฝั่งทศกัณฐ์นั่งซึมเศร้าอยู่ที่เมืองค่ะ

00:11:25.200 --> 00:11:27.940
ก็อาละวาด นู่นนี่นั่น ใครเข้าหน้าไม่ติดสักคน

00:11:28.040 --> 00:11:30.920
สนม กำนัน เดินเข้าพยายามจะมาดูแล นึกออกป่ะ

00:11:30.920 --> 00:11:34.475
ผู้หญิงก็พยายามจะมาดูแล ทศกัณฐ์ก็แบบหงุดหงิด

00:11:34.480 --> 00:11:36.360
ไม่เห็นมีใครสวยเท่านางมณโฑของฉันเลย

00:11:36.360 --> 00:11:38.860
ออกไปให้หมด ใครมาคุยด้วยก็ไม่สนใจ

00:11:38.940 --> 00:11:42.280
ใครพาผู้หญิงคนอื่นมาให้ก็แบบ นี่แกจะมาล้อฉันใช่ไหม ว่าฉัน

00:11:42.480 --> 00:11:43.880
เสียนางมณโฑไปแล้วอะ

00:11:43.940 --> 00:11:45.220
เอาอะไรมาให้ฉัน ไม่ ไม่ ไม่

00:11:45.600 --> 00:11:46.940
เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าเนาะ

00:11:46.980 --> 00:11:50.020
กุมภกรรณกับพิเภกค่ะ ด้วยความเป็นห่วงไม่รู้จะทำยังไง

00:11:50.020 --> 00:11:51.375
ก็เลยคิดว่าต้องมีใครสักคน

00:11:51.380 --> 00:11:53.360
เข้าไปคุยกันทศกัณฐ์ให้ได้

00:11:53.360 --> 00:11:56.180
ก็เลยไปบอกพระฤาษีโคบุตร ที่เป็นอาจารย์ของทศกัณฐ์ค่ะ

00:11:56.180 --> 00:11:57.960
บอกว่า เข้ามาดูทศกัณฐ์หน่อย

00:11:57.960 --> 00:12:00.480
พอพระฤาษีโคบุตรเข้ามานะคะ ก็ถามทศกัณฐ์ว่าแบบ

00:12:00.480 --> 00:12:02.280
อ่าว ทศกัณฐ์เป็นอะไรลูก

00:12:02.285 --> 00:12:04.100
ไหนเล่าให้อาจารย์ฟังซิ

00:12:04.100 --> 00:12:06.580
พอพระอาจารย์มานะคะ ทศกัณฐ์ก็เลยตัดสินใจเปิดปากเล่าค่ะ

00:12:06.580 --> 00:12:07.080
ว่าแบบ

00:12:07.080 --> 00:12:08.720
เนี่ย ไปได้เมียมาคนหนึ่ง

00:12:08.940 --> 00:12:11.700
โดนพาลีแย่ง ทำไงดีอาจารย์ นู่นนี่นั่น

00:12:11.980 --> 00:12:14.029
พระฤาษีโคบุตรก็เลยบอกว่าไม่เห็นยากเลย

00:12:14.029 --> 00:12:16.300
เนี่ย ข้าเป็นอาจารย์เจ้า เจ้าฟังข้าใช่ไหม

00:12:16.300 --> 00:12:19.520
พาลีก็มีอาจารย์เหมือนกัน พาลีก็ฟังอาจารย์เหมือนกัน

00:12:19.700 --> 00:12:22.660
ไปหาพระฤาษีอังคตสิ พระฤาษีอังคตเนี่ย

00:12:22.780 --> 00:12:25.580
เป็นอาจารย์ของพาลีนะ พูดอะไรพาลีเชื่อหมด

00:12:25.580 --> 00:12:28.380
ทศกัณฐ์ก็เลยตัดสินใจออกจากเมืองไปค่ะ

00:12:28.400 --> 00:12:31.440
แล้วก็ไปร้องห่มร้องไห้ กอดขาพระฤาษีอังคตไว้

00:12:31.700 --> 00:12:32.700
พระฤาษีอังคตก็แบบ

00:12:32.900 --> 00:12:34.200
ห่ะ! ยักษ์ทศกัณฐ์

00:12:34.680 --> 00:12:37.800
มาเกาะแข้ง เกาะขาฉันทำไม ไหนมีเรื่องอะไรเล่าให้ฟังซิ

00:12:37.800 --> 00:12:40.440
ทศกัณฐ์ก็เลยร้องไห้ฟูมฟาย เล่าให้พระฤาษีอังคตฟังนะ

00:12:40.440 --> 00:12:40.940
ว่าแบบ

00:12:41.040 --> 00:12:44.360
เนี่ย ข้าอุสาห์ไปทำความดีความชอบกับพระอิศวรมา

00:12:44.360 --> 00:12:47.780
จนพระอิศวรให้นางมณโฑมา ลูกศิษย์ท่านน่ะ มาแย่งของข้า

00:12:47.780 --> 00:12:50.360
แล้วข้าก็สู้ไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงนะคะ

00:12:50.840 --> 00:12:54.280
สุดท้ายพระฤาษีอังคตก็เลยบอก เออ เดี๋ยวข้าไปขอคืนให้นะ

00:12:54.280 --> 00:12:56.625
แล้วพระฤาษีอังคตก็เข้าเมืองไปค่ะ

00:12:56.625 --> 00:12:59.240
ไปบอกพาลีว่า เออ พาลี

00:12:59.240 --> 00:13:01.900
ขอเมียคืนให้ทศกัณฐ์ด้วย เข้าใจไหม

00:13:01.900 --> 00:13:04.009
ไปแย่งเขามายังงี้ได้ยังไงน่ะ ห่ะ

00:13:04.009 --> 00:13:05.920
รู้ไหมว่าพระอิศวรประทานให้เขา

00:13:05.920 --> 00:13:07.740
เป็นของเขา ไปแย่งเขามาไม่ได้

00:13:07.740 --> 00:13:10.647
ตอนแรกนะคะ พาลีก็ไม่อยากคืนแต่ไม่รู้จะขัดอาจารย์ยังไง

00:13:10.647 --> 00:13:11.580
ก็เลยบอกประมาณว่า

00:13:11.580 --> 00:13:15.040
ก็อยากคืนอะนะ แต่คืนไม่ได้ คือตอนนี้นางมณโฑท้องอยู่

00:13:15.040 --> 00:13:17.780
ถ้าเกิดคืนไปเดี๋ยวลูกจะไปอยู่ในเมืองยักษ์

00:13:17.780 --> 00:13:18.760
เดี๋ยววุ่นวาย นู่นนี่นั่น

00:13:18.760 --> 00:13:20.760
พระฤาษีบอก ไม่ใช่ปัญหา

00:13:20.800 --> 00:13:23.860
นี่ไม่ใช่ประเด็น มีลูกใช่ไหม ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าผ่าออกให้

00:13:23.860 --> 00:13:26.140
เอาไปอุ้มบุญไว้ที่อื่นก่อน แล้วเดี๋ยว

00:13:26.140 --> 00:13:29.160
คลอดออกมาก็เป็นลูกเจ้าไง ส่วนนางมณโฑก็คืนทศกัณฐ์ไป

00:13:29.160 --> 00:13:32.620
พาลีก็เลยไม่รู้จะทำไงนะคะ จำใจจะต้องไปเรียกนางมณโทฑออกมา

00:13:32.640 --> 00:13:35.820
พอนางมณโฑมาถึงนะคะ พาลีก็เล่าให้ฟัง บอกว่า

00:13:35.820 --> 00:13:37.760
เนี่ย อาจารย์ข้า พระฤาษีอังคต

00:13:37.900 --> 00:13:41.100
มาบอกว่าจะเจ้าส่งกลับคืนทศกัณฐ์แล้วนะ

00:13:41.260 --> 00:13:43.940
คือ ส่วนลูกเนี่ย เดี๋ยวดูแลให้ อะไรอย่างงี้

00:13:43.940 --> 00:13:46.260
นางมณโฑได้ยินอย่างนั่นก็ตกใจมานะคะ แบบ

00:13:46.400 --> 00:13:48.341
ห่ะ! นี่จะให้ฉันมาสองผัวเหรอ

00:13:48.341 --> 00:13:50.420
ก็ร้องไห้ฟูมฟาย ร้อง ร้อง ร้อง

00:13:50.420 --> 00:13:52.680
ร้องจนกระทั่งตัวเองเนี่ยสลบไป

00:13:52.680 --> 00:13:54.600
ฝั่งพระฤาษีอังคต เห็นนางมณโฑสลบ

00:13:54.920 --> 00:13:58.180
อ่าว! ดีเลย ประหยัด ไม่ต้องใช้ยาสลบเลย

00:13:58.180 --> 00:14:00.640
สลบแล้วใช่ไหม งั้นข้าผ่าท้องเลยละกันนะพาลี

00:14:00.720 --> 00:14:04.220
พระฤาษีอังคตนะคะก็เลยผ่าท้องนางมณโฑค่ะ อุ้มลูกออกมา

00:14:04.280 --> 00:14:06.940
แล้วเอาลูกไปใส่ไว้ในท้องแพะตัวเมีย ตัวหนึ่ง

00:14:06.940 --> 00:14:10.700
ฝั่งนางมณโฑนี่ก็ปิดแผลอะไรให้เรียบร้อย เสกคาถา ฟิ้ง!

00:14:10.700 --> 00:14:14.280
ท้องเรียบเหมือนเดิมปกติ แล้วก็เอาไปส่งคืนให้ทศกัณฐ์ค่ะ

00:14:14.300 --> 00:14:17.100
แน่นอนว่าหลังจากที่แพะเนี่ยตั้งท้อง

00:14:17.100 --> 00:14:18.660
จนครบกำหนดคลอด อะไรแล้ว

00:14:18.800 --> 00:14:20.620
พระฤาษีก็กลับมาผ่าท้องแพะให้

00:14:20.620 --> 00:14:22.203
แล้วเด็กที่คลอดออกมาจากแพะนั่น

00:14:22.203 --> 00:14:25.440
ก็คือองคตที่เราจะพูดถึงในวันนี้นั่นเองค่ะ

00:14:25.780 --> 00:14:29.000
ซึ่งทำให้วิวสังเกตได้ว่าคลิปในวันนี้ก็ยาวพอสมควรแล้ว

00:14:29.000 --> 00:14:31.960
ควรจะตัดไปขึ้นตอนใหม่คลิปหน้าแล้วกันค่ะ

00:14:32.240 --> 00:14:35.560
ถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้นะคะก็อย่าลืม กด like เป็นกำลังใจให้วิว

00:14:35.560 --> 00:14:37.740
กด share เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกัน

00:14:37.740 --> 00:14:41.560
แล้วก็อย่าลืมกด subscribe เพื่อที่จะไม่พลาดวิดีโอใหม่ๆ นะคะ

00:14:41.560 --> 00:14:45.580
subscribe ไปแล้วอย่ากดปุ่มกระดิ่งด้วยนะ มันจะได้แจ้งเตือนทุกครั้งที่ออกคลิปใหม่ค่ะ

00:14:45.580 --> 00:14:48.320
จำตอนต้นที่โฆษณาวรรณคดีไทยไดเจสต์ไปได้ไหม

00:14:48.460 --> 00:14:50.860
อย่าลืมซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป

00:14:50.860 --> 00:14:52.220
หรือว่า link ด้านล่างนะคะ

00:14:52.420 --> 00:14:54.660
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ บ๊าย บาย

00:14:54.740 --> 00:14:55.260
สวัสดีค่ะ

00:14:55.260 --> 00:14:58.160
ก็ไม่ได้ตั้งใจจะขายตรงอะไรหรอกน้า

00:14:58.400 --> 00:14:59.920
วรรณคดีไทยไดเจสต์เนี่ย

00:14:59.940 --> 00:15:02.020
ถึงมันจะเป็นหนังสือที่ดีขนาดไหนก็ตาม

00:15:02.020 --> 00:15:03.300
ของมันต้องมีนะคะ

00:15:03.300 --> 00:15:05.640
สมควรมีติดบ้านไว้อย่างยิ่งยวดนะคะ

00:15:05.640 --> 00:15:08.240
แต่ก็ไม่ได้อยากจะขายตรงอะไร เท่าไหร่หรอก

00:15:08.240 --> 00:15:10.840
แค่บางทีรู้สึกว่ามันกลายเป็น signature ไปแล้วไง

00:15:10.840 --> 00:15:13.840
ถ้าไม่หยิบขึ้นมาบ่อยๆ ไม่หยิบมาขาย เดี๋ยวคนจะลืม

00:15:13.840 --> 00:15:17.260
เดี๋ยวคนจะคิดถึงกัน นะจ๊ะ บาย