1
00:00:00,000 --> 00:00:00,500
สวัสดีค่ะ

2
00:00:00,580 --> 00:00:01,840
วิวจาก Channel Point of view ค่ะ

3
00:00:01,920 --> 00:00:03,900
กลับมาอีกครั้งนะคะกับซีรีส์รามเกียรติ์

4
00:00:04,000 --> 00:00:05,520
ทุกวันพุธเช่นเดิมเลยค่ะ

5
00:00:05,640 --> 00:00:06,900
ซึ่งตอนนี้นะคะ

6
00:00:07,040 --> 00:00:09,600
แน่นอนว่าเป็นกำเนิดของตัวละคร

7
00:00:09,600 --> 00:00:11,180
ที่สำคัญอีกตัวหนึ่งในเรื่องนะคะ

8
00:00:11,340 --> 00:00:13,980
เรายังวนเวียนอยู่กับพวกกำเนิดละครต่างๆนะ

9
00:00:14,100 --> 00:00:16,460
เพราะว่าเรื่องราวทั้งหมดเพิ่งจะเริ่มขึ้นนั่นเอง

10
00:00:16,600 --> 00:00:17,940
ดังนั้นอย่าถามนะ ว่าเมื่อไหร่จะจบ

11
00:00:17,940 --> 00:00:20,400
จากชื่อวีดีโอข้างล่างเนี่ย ตอนนี้คงเห็นกันแล้วใช่ไหมคะ

12
00:00:20,600 --> 00:00:22,140
ว่าเป็นตอนกำเนิดองคต

13
00:00:22,260 --> 00:00:25,180
ซึ่งเป็นทหารลิงตัวสำคัญตัวหนึ่งของพระรามเลยนะคะ

14
00:00:25,300 --> 00:00:26,500
รับประกันเลยนะคะว่า

15
00:00:26,580 --> 00:00:29,635
การเกิดขององคตเนี่ย เป็นการเกิดที่วายป่วงพอสมควร

16
00:00:29,640 --> 00:00:31,140
แล้วก็ แซ่บ ดราม่า

17
00:00:31,140 --> 00:00:32,680
เพราะว่าการเกิดนี้นะคะ

18
00:00:32,680 --> 00:00:35,575
เป็นหนึ่งในการเกิดที่ได้รับการจัดอันดับว่าเป็น

19
00:00:35,575 --> 00:00:38,585
1 ในการเกิดที่อนาถที่สุดในวรรณคดีไทยคะ

20
00:00:38,625 --> 00:00:41,605
จากหนังสือวรรณคดีไทยไดเจสต์ เล่มนี้เอง

21
00:00:41,605 --> 00:00:44,625
ซึ่งวิวเขียนเองนะคะ อย่าลืมไปอุดหนุนกันได้ ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป

22
00:00:44,625 --> 00:00:47,900
หรือว่าใครหาไม่เจอ เพราะมันหาค่อนข้างยาก

23
00:00:47,900 --> 00:00:51,020
ขาดตลาดพอสมควร ซื้อได้ทาง link ด้านล่างเลยค่ะ

24
00:00:51,920 --> 00:00:55,220
จบการขายของอย่างรวดเร็ว ได้เวลาที่จะเข้าสู่เนื้อเรื่องแล้วค่ะ

25
00:00:55,225 --> 00:00:57,725
ถ้าพร้อมกันแล้วก็ไปฟังกันเลย

26
00:01:01,620 --> 00:01:04,455
มัวแต่ขายหนังสือตัวเองลืมบอกนะคะ ว่ากำเนิดองคต

27
00:01:04,460 --> 00:01:07,260
เวอร์ชั่นที่เราจะนำมาจากเล่มเดิมค่ะ

28
00:01:07,260 --> 00:01:11,280
ก็คือ บทละครเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช นะคะ

29
00:01:11,280 --> 00:01:14,380
ปกติเวลาเราจะพูดถึงกำเนินของตัวละครสักตัวหนึ่งเนี่ย

30
00:01:14,380 --> 00:01:16,480
เรามักจะเริ่มจากพ่อแล้วก็แม่ ใช่ไหมค่ะ

31
00:01:16,480 --> 00:01:19,040
แต่เราน่าจะฟังมาจากตอนก่อนๆ แล้วว่า

32
00:01:19,040 --> 00:01:20,820
ตัวละครในรามเกียรติ์เนี่ย

33
00:01:20,820 --> 00:01:23,000
เรามักจะไม่ค่อยพูดถึงพ่อกับแม่เป็นหลัก

34
00:01:23,000 --> 00:01:24,880
เรื่องราวกำเนิดขององคตนี้ค่ะ

35
00:01:24,880 --> 00:01:27,680
เริ่มต้นที่ยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่าวิรุฬหก

36
00:01:27,740 --> 00:01:31,240
วิรุฬหกนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ขององคตแต่อย่างใดนะคะ

37
00:01:31,245 --> 00:01:33,395
เป็นยักษ์ตนหนึ่งที่มีฤทธิ์มาก

38
00:01:33,580 --> 00:01:37,040
อาศัยอยู่ในเมืองบาดาล และเป็นสาวกที่ซื่อสัตย์ของพระอิศวรนะคะ

39
00:01:37,100 --> 00:01:41,320
ในแต่ละปีนะคะ วิรุฬหกก็จะขึ้นไปเฝ้าพระอิศวรถึง 7 ครั้งด้วยกันค่ะ

40
00:01:41,420 --> 00:01:42,980
ก็เรียกได้ว่าไปบ่อยๆ ว่างั้นเถอะ

41
00:01:42,980 --> 00:01:45,440
วันหนึ่งถึงกำหนดที่วิรุฬหก

42
00:01:45,440 --> 00:01:47,800
จะต้องขึ้นไปเฝ้าพระอิศวรที่เขาไกรลาสคะ

43
00:01:47,800 --> 00:01:51,180
วิรุฬหกก็แต่งองค์ทรงเครื่อง แต่งตัวสวยงาม เดินทางไปที่เขาไกรลาส

44
00:01:51,180 --> 00:01:53,280
ปกติเวลาไปที่เขาไกรลาสเนี่ย

45
00:01:53,280 --> 00:01:54,220
นึกสภาพสภาพว่าเป็นภูเขา ใช่ไหม

46
00:01:54,220 --> 00:01:56,240
มีบันใด บันใด บันใด บันใด

47
00:01:56,340 --> 00:01:58,900
ที่นนทกเคยล้างเท้าคนอยู่ตรงนั้นแหละ

48
00:01:58,900 --> 00:01:59,660
ส่วนด้านบนเนี่ยก็จะเป็น

49
00:01:59,800 --> 00:02:03,795
ที่อยู่ของพระอิศวรอยู่ด้านบนใช่ไหม ปกติพระอิศวรก็จะเปิดบ้าน เหมือนห้องรับแขก

50
00:02:03,800 --> 00:02:06,900
แล้วตัวเองก็นั่งอยู่ตรงนั้น ให้ใครที่อยากมาเยี่ยม

51
00:02:06,900 --> 00:02:08,300
ก็เข้ามาเฝ้า เข้ามาเฝ้า

52
00:02:08,320 --> 00:02:11,080
วันนั้นค่ะ วิรุฬหกก็เดินตามบันใดขึ้นไป ตามปกติ

53
00:02:11,100 --> 00:02:12,700
กะว่าจะไปเฝ้าพระอิศวร

54
00:02:12,840 --> 00:02:15,580
เข้าใจว่าพระอิศวรเนี่ย ออกจากห้องนอนด้านหลังละ

55
00:02:15,920 --> 00:02:17,480
ออกมานั่งตรงที่ห้องรับแขกเรียบร้อย

56
00:02:17,600 --> 00:02:20,220
ด้วยความที่เป็นยักษ์ที่เคารพพระอิศวรมากนะคะ

57
00:02:20,220 --> 00:02:21,860
วิรุฬหกก็เลยเดินขึ้นไป

58
00:02:21,900 --> 00:02:24,500
แบบสงบเสงี่ยม เจี๋ยมเจี้ยม นอบน้อมสุดขีด

59
00:02:24,560 --> 00:02:27,540
ประมาณว่าหมอบคลานขึ้นไป

60
00:02:27,660 --> 00:02:30,260
อารมณ์ว่าแบบก้าวขึ้นบันใด หนึ่งขั้น

61
00:02:30,380 --> 00:02:33,060
ก็ขอเคารพพระอิศวรหนึ่งที

62
00:02:33,060 --> 00:02:36,620
ก้าวขึ้นบันใดหนึ่งขั้นก็ขอเคารพพระอิศวรอีกหนึ่งที

63
00:02:36,740 --> 00:02:40,520
ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ตีนเขา ขึ้นไปจนจะถึงยอดเขานะคะ

64
00:02:40,520 --> 00:02:42,760
บังเอิญว่าวันนั้นค่ะ พระอิศวร

65
00:02:42,765 --> 00:02:45,725
ยังนอนอยู่ ยังไม่ได้ออกมาห้องรับแขก ยังนอนอยู่ในห้องนอน

66
00:02:45,725 --> 00:02:49,820
วิรุฬหกก็เหมือนคำนับลมไปเรื่อยๆ คำนับอะไรก็ไม่รู้ ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นอะไร

67
00:02:49,900 --> 00:02:51,755
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้นะคะจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

68
00:02:51,755 --> 00:02:55,045
ถ้าไม่มีตุ๊กแกอยู่ตัวหนึ่งเนี่ย เกาะอยู่ตรงริมเขาไกลลาสนะ

69
00:02:55,045 --> 00:02:58,125
ตุ๊กแกตัวนี้ก็เกาะอยู่แล้วก็มองแล้ว ก็แบบ หื้อ

70
00:02:58,125 --> 00:02:59,495
วิรุฬหกมันคำนับใครวะ

71
00:03:00,120 --> 00:03:02,860
คำนับใครอะ คำนับใคร พระอิศวรก็ไม่อยู่

72
00:03:02,860 --> 00:03:06,335
ตุ๊กแกไม่รู้จะร้องยังไง ก็เลยร้อง

73
00:03:06,340 --> 00:03:07,040
ตุ๊กแก!

74
00:03:07,140 --> 00:03:12,200
พอวิรุฬหกคำนับอีกทีหนึ่ง ตุ๊กแก ก็ ตุ๊กแก! ก็แบบ คำนับ ตุ๊กแก!

75
00:03:12,200 --> 00:03:15,020
ไปสักพัก วิรุฬหกโดนแบบนั้นไปสักพักหนึ่ง

76
00:03:15,025 --> 00:03:18,015
ก็เริ่มรู้ตัวแล้วแหละ ว่าแบบ อะไร นี่ตุ๊กแกมันร้องเป็นจังหวะเกินไปละ

77
00:03:18,015 --> 00:03:21,105
ทำไมต้องเป็นจังหวะตรงกับที่ฉันคำนับทุกทีเลย

78
00:03:21,105 --> 00:03:22,080
นี่ให้จังหวะฉันรึเปล่า

79
00:03:22,080 --> 00:03:24,135
ก็เลยมองขึ้นไปบนเขาไกรลาสค่ะ

80
00:03:24,260 --> 00:03:26,172
ปรากฏว่ามองขึ้นไป อ่าว พระอิศวรก็ไม่อยู่

81
00:03:26,172 --> 00:03:27,245
นี่ฉันคำนับอะไรก็ไม่รู้

82
00:03:27,245 --> 00:03:30,260
อีตุ๊กแก แก นี่แกล้อเลียนฉันใช่ไหม

83
00:03:30,260 --> 00:03:31,480
โกรธ โกรธแล้วนะ

84
00:03:31,500 --> 00:03:33,080
ด้วยความโมโห วิรุฬหกไม่รู้จะทำอะไร

85
00:03:33,080 --> 00:03:35,940
ก็เลยหยิบสังวาลย์ของตัวเอง

86
00:03:35,940 --> 00:03:38,160
สังวาลย์นี่คือสร้อยที่ห้อยๆ พาดๆ อยู่นะ

87
00:03:38,560 --> 00:03:42,540
ก็เลยหยิบสังวาลย์ของตัวเอง ซึ่งเป็นสังวาลย์นาค ทำจากพญานาคอะนะ

88
00:03:42,540 --> 00:03:45,860
เขวี้ยงใส่ตุ๊กแกเต็มแรงประมาณว่าแบบแกตายซะ

89
00:03:45,940 --> 00:03:46,700
นะคะ

90
00:03:46,700 --> 00:03:49,255
เขวี้ยงไป แน่นอนตุ๊กแกไม่เหลือซาก

91
00:03:49,260 --> 00:03:51,140
ตาย แบนติดเขาไกรลาส

92
00:03:51,140 --> 00:03:55,680
แต่ด้วยความที่วิรุฬหกมีฤทธิ์มาก มีฤทธิ์แบบมากๆ อะนะ

93
00:03:55,700 --> 00:03:58,680
ไม่ใช่แค่ตุ๊กแกที่ตาย ไอ่สังวาลย์เนี่ยชนเขาไกรลาส

94
00:03:58,680 --> 00:04:01,880
แล้วเขาไกรลาสก็เอียงตามแรงไปเลย

95
00:04:02,100 --> 00:04:04,120
สรุปก็คือภูเขาเอียงอีกแล้วนะคะ

96
00:04:04,120 --> 00:04:05,680
ว่าแล้ว วิรุฬหกก็อารมณ์เสีย

97
00:04:05,680 --> 00:04:08,740
สะบัดก้นกลับบ้านไปเลย แล้วก็หายไปจากเรื่องนี้

98
00:04:08,740 --> 00:04:11,700
ไม่ได้มีบทบาทอะไรไปอีกนานนะคะ

99
00:04:11,700 --> 00:04:14,720
เหลือไว้แต่ปัญหาที่ตัวเองสร้าง คือเขาไกรลาสเนี่ยเอียง

100
00:04:14,780 --> 00:04:18,160
ตัดฉากมาที่พระอิศวรนะคะ กำลังนอนอย่างมีความสุขอยู่ในบ้าน

101
00:04:18,160 --> 00:04:19,640
ก็กำลังนอน นอนอยู่

102
00:04:21,080 --> 00:04:24,040
อยู่ดีๆ ก็มีอะไรก็ไม่รู้เขย่าบ้าน

103
00:04:24,040 --> 00:04:27,200
แบบแรงมาก แล้วบ้านก็เอียงนะคะ

104
00:04:27,200 --> 00:04:28,380
พระอิศวรตื่นมาก็เลยแบบ

105
00:04:28,680 --> 00:04:31,975
เกิดอะไรขึ้น ไหนๆๆ อะไม่เป็นไร เรามีฌาน

106
00:04:31,975 --> 00:04:35,005
พระอิศวรก็เลยนั่งสมาธิสอดส่องฌาณ ดูนู่นนี่นั่น

107
00:04:35,005 --> 00:04:38,660
แล้วก็พบว่า อ่อ วิรุฬหกเนี่ย เอาสังวาลย์ปาตุ๊กแกใช่ไหม

108
00:04:38,660 --> 00:04:40,755
แย่ละ เดี๋ยวฉันตั้งหาทางทำให้

109
00:04:40,760 --> 00:04:43,400
เขาไกรลาสเนี่ย ตั้งตรงกลับมาเหมือนเดิม

110
00:04:43,400 --> 00:04:46,875
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าทำไม พระอิศวรถึงไม่เอาขึ้นมาด้วยตัวเอง

111
00:04:46,880 --> 00:04:48,740
ทั้งที่ตัวเองก็มีฤทธิ์ค่อนข้างมากนะ

112
00:04:48,820 --> 00:04:51,920
พระอิศวรก็เลยป่าวประกาศออกไปหาทุกคนนะคะ บอกว่า

113
00:04:52,040 --> 00:04:54,040
อะ สวัสดีทุกคน ใครสามารถ

114
00:04:54,040 --> 00:04:57,740
เอาเขาไกรลาสกลับมาตั้งตรงเหมือนเดิมได้ ข้าจะมีรางวัลให้

115
00:04:57,740 --> 00:04:59,000
อยากขออะไรขอมาเลย

116
00:04:59,000 --> 00:05:00,800
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าทำไมพระอิศวรถึงจำ

117
00:05:00,800 --> 00:05:02,620
คราวเขาพระสุเมรุไม่ได้

118
00:05:02,620 --> 00:05:06,620
จริงๆ ถ้าเกิดไปเรียกพาลีกับสุครีพกลับมาดึงแบบเดิม อาจจะดึงขึ้นก็ได้นะ

119
00:05:06,780 --> 00:05:09,520
แต่พรอิศวรคราวนี้ไม่ค่ะ ก็ป่าวประกาศไปทั่วๆ

120
00:05:09,560 --> 00:05:12,980
เหล่าเทวดานางฟ้าต่างๆ ก็พยายามมาฉุดกระฉากลากถูเขาไกลลาส

121
00:05:12,980 --> 00:05:16,360
ให้กลับมาเหมือนเดิม ฉุดยังไงก็ฉุดไม่สำเร็จคะ ยังไงก็ไม่ขึ้น

122
00:05:16,540 --> 00:05:18,800
สุดท้ายนะคะ พระอิศวรก็เลยคิดว่าแบบ

123
00:05:19,280 --> 00:05:21,820
เออ จะว่าไปที่เมืองลงกาเนี่ย ก็มี

124
00:05:21,940 --> 00:05:25,240
ลูกของท้าวลัสเตียนอยู่ ท้าวลัสเตียนเนี่ยเป็นคนที่มีฤทธิ์มาก

125
00:05:25,465 --> 00:05:27,765
แถมลูกเนี่ยนะ มีตั้งสิบหน้ายี่สิบมือ

126
00:05:28,215 --> 00:05:31,085
น่าจะมีแรงมากๆ เลยแหละ เรียนวิชาอะไรมาก็เยอะ

127
00:05:31,085 --> 00:05:34,115
เออ ไปเรียกมันมาดีว่า ว่าแล้วนะคะพระอิศวรก็เรียกเทวดา

128
00:05:34,115 --> 00:05:37,045
นางฟ้าแถวนั่น อะ อะ ไปตามทศกัณฐ์มาซิ

129
00:05:37,045 --> 00:05:39,915
ไปตามมาจากเมืองลงกาเลย เอามา บอกว่าข้าเรียก

130
00:05:39,920 --> 00:05:43,060
แน่นอนว่าทศกัณฐ์ พอรู้ว่าพระอิศวรเรียกก็จะต้องรีบ

131
00:05:43,060 --> 00:05:45,635
ตาลีตาเหลือกขึ้นมาบนสวรรณ์นะคะ ด้วยความที่

132
00:05:45,635 --> 00:05:48,695
ทศกัณฐ์เป็นคนที่เคารพพระอิศวรมากนะ พอมาถึง

133
00:05:48,700 --> 00:05:50,690
พระอิศวรก็บอกว่า ทศกัณฐ์บ้านข้าเอียงเนี่ย

134
00:05:50,690 --> 00:05:52,000
ดันขึ้นมาให้เหมือนเดิมหน่อย

135
00:05:52,000 --> 00:05:55,340
สำหรับทศกันฐ์นะคะ การดันเขาไกรลาสขึ้นมา ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรค่ะ

136
00:05:55,360 --> 00:05:58,880
ทศกัณฐ์ก็แค่แปลงร่างให้ตัวเองใหญ่มาก สูงเท่าภูเขา

137
00:05:58,960 --> 00:06:03,300
แล้วก็ยืนอยู่ข้างภูเขา เอามือตัวเอง ยี่สิบมือเนี่ย จับภูเขาแล้วก็ดัน

138
00:06:03,360 --> 00:06:04,460
กลับขึ้นไปที่เดิมนะคะ

139
00:06:04,460 --> 00:06:06,460
พอดันเสร็จ ด้วยความที่ทศกัณฐ์เป็นคนที่

140
00:06:06,460 --> 00:06:08,960
แบบว่า ไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนใดๆ

141
00:06:09,040 --> 00:06:11,760
พระอิศวรบอกขออะไรก็ได้ ฉันก็ขออะไรก็ได้

142
00:06:11,765 --> 00:06:14,235
ทำความดีความชอบระดับนี้คิดว่าทศกัณฐ์อยากได้อะไรคะ

143
00:06:14,545 --> 00:06:17,565
แทนที่จะอยากได้อะไรดีๆ ด้วยนะ ทศกัณฐ์รู้สึกว่าแบบ

144
00:06:18,000 --> 00:06:19,920
สิ่งที่ฉันอยากได้ที่สุดคือ เมีย!

145
00:06:20,360 --> 00:06:24,140
คือ มีนางอัคคีอยู่ในเมืองแล้ว ไม่พอ สวยไม่พอ อยากได้เมียสวยๆ

146
00:06:24,140 --> 00:06:26,620
แล้วถามว่าผู้หญิงคนไหนสวยอันดับต้นๆ ของโลก

147
00:06:26,620 --> 00:06:29,380
เมียพระอิศวร พระอุมา นั่นเอง

148
00:06:29,385 --> 00:06:30,879
ทศกัณฐ์ก็เลยบอกว่า เออ พระอิศวรครับ

149
00:06:30,880 --> 00:06:33,680
ในเมื่อท่านบอกว่าขออะไรก็ได้บนโลกใบนี้น่ะนะ

150
00:06:33,760 --> 00:06:35,380
ข้าขอพระอุมาไปเป็นเมียข้าละกัน

151
00:06:35,560 --> 00:06:38,780
ถามว่าพระอิศวรช็อคไหม ช็อค โกรธไหม ไม่รู้ แต่ว่า

152
00:06:38,780 --> 00:06:41,720
พระอิศวรรู้ว่าต่อให้ทศกัณฐ์ได้พระอุมาไป

153
00:06:41,725 --> 00:06:44,865
ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะพระอุมานี่ถือว่าเป็นพระมารดาแห่งโลก

154
00:06:44,865 --> 00:06:47,875
แค่จะแตะตัวยังแตะไม่ได้เลยว่างั้นเถอะ

155
00:06:47,875 --> 00:06:49,875
พระอิศวรก็เลยบอกว่า อะ อะ อะ อยากได้ก็เอาไปละกัน

156
00:06:49,875 --> 00:06:50,725
ข้าให้เจ้า

157
00:06:50,725 --> 00:06:53,605
ไม่มีใครไปถามพระอุมานะ ว่าจริงๆ พระอุมารู้สึกยังไง

158
00:06:53,655 --> 00:06:55,235
พระอุมาอาจจะโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ

159
00:06:55,235 --> 00:06:56,325
หรือจะกลายเป็นพระแม่กาลี

160
00:06:56,325 --> 00:06:58,160
อยู่ตรงนั้นแล้วก็ได้นะ

161
00:06:58,160 --> 00:06:59,275
แต่ว่าสุดท้ายแล้วนะคะ

162
00:06:59,280 --> 00:07:01,160
ทศกัณฐ์ก็ได้พระอุมาไปค่ะ

163
00:07:01,160 --> 00:07:02,320
ปกติได้สาวงามมา

164
00:07:02,320 --> 00:07:04,320
ก็จะต้องช้อนตัวอุ้ม แล้วก็เหาะกลับเมืองใช่ไหม

165
00:07:04,320 --> 00:07:06,320
แต่คราวนี้ทศกัณฐ์ไม่สามารถทำได้

166
00:07:06,320 --> 00:07:08,320
เพราะแค่เข้าไปใกล้ๆ จะช้อนอุ้ม ก็แบบ

167
00:07:08,320 --> 00:07:11,515
ร้อน โอ้ย ร้อนจังเลย

168
00:07:11,515 --> 00:07:13,515
ไม่โอเคทำยังไงดี ไม่ได้ๆ

169
00:07:13,515 --> 00:07:14,605
สุดท้ายนะคะ

170
00:07:14,605 --> 00:07:17,705
ด้วยความที่พระอุมาเป็นของสูงค่ะ ทศกัณฐ์ทำอะไรไม่ได้

171
00:07:17,705 --> 00:07:20,265
ก็เลยได้แต่ช้อนเท้าพระอุมาเนี่ย

172
00:07:20,265 --> 00:07:22,840
เอาไว้เหนือหัวตัวเอง แล้วกก็เหาะกลับเมืองไป

173
00:07:22,840 --> 00:07:26,520
เหาะไปครึ่งทาง ร้อนก็ร้อน เพราะว่าจับเท้าพระอุมายังร้อนเลย

174
00:07:26,705 --> 00:07:28,705
แถมแดดก็เผา นู่นนี่นั้น

175
00:07:28,705 --> 00:07:29,355
สุดท้ายทศกัณฐ์

176
00:07:29,355 --> 00:07:32,605
ทำอะไรไม่ได้นะคะ ก็เลยพาพระอุมาลงไปเดินที่พื้นค่ะ

177
00:07:32,605 --> 00:07:34,815
แน่นอนว่าเจอเหตุการณ์แบบนี้เข้าไปนะคะ

178
00:07:34,820 --> 00:07:35,720
เหล่าเทวดานางฟ้า

179
00:07:35,720 --> 00:07:38,660
ก็รู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องนะ เฮ้ย ที่ทศกัณฐ์เนี่ย

180
00:07:38,660 --> 00:07:41,185
ขอพระอุมาไป ทำยังไงนะ

181
00:07:41,185 --> 00:07:43,280
ใครจะมาแก้ปัญหาใก้เราดี

182
00:07:43,280 --> 00:07:46,495
คิดว่าใครจะเป็นคนมาแก้ปัญหาให้พระอิศวรคะ

183
00:07:46,495 --> 00:07:49,475
แนะนอนนะคะ เหล่าเทวดา นางฟ้า ก็เลยวิ่งไปฟ้อง

184
00:07:49,475 --> 00:07:50,475
พระนารายณ์ ค่ะ

185
00:07:50,785 --> 00:07:53,835
ซึ่งพระนารายณ์เนี่ยก็บอกว่า อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก ทศกัณฐ์มันเอาไป

186
00:07:53,840 --> 00:07:56,620
ก็ทำอะไร ไม่ได้ มา มา เดี๋ยวเราจัดการให้เอง

187
00:07:56,620 --> 00:07:58,929
ว่าแล้วค่ะ พระนารายณ์ก็แปลงร่างนะคะ

188
00:07:58,929 --> 00:08:00,540
เป็นยักษ์แก่ น่าเกลียดอยู่ตนหนึ่งนะ

189
00:08:00,660 --> 00:08:03,020
แล้วก็ลงไปดักรอทศกัณฐ์

190
00:08:03,020 --> 00:08:04,860
ตรงทางที่จะเข้ากรุงลงกา

191
00:08:04,940 --> 00:08:08,535
ไปถึงก็ปลูกต้นไม้ก่อน ไม่ใช่รักธรรมชาตินะ เป็นอุบาย

192
00:08:08,540 --> 00:08:11,140
คือเอาต้นไม้มาต้นหนึ่ง เสร็จแล้วก็แทนที่จะปลูก

193
00:08:11,240 --> 00:08:14,255
แบบปกติเนี่ย ก็กลับหัวลงเอารากชี้ขึ้นฟ้า

194
00:08:14,255 --> 00:08:17,215
เอายอดเนี่ย ปักลงดิน แล้วก็รดน้ำพรวนดิน

195
00:08:17,220 --> 00:08:20,040
อย่างมีความสุข แกล้งทำเป็นคนบ้าไปเรื่อยๆ

196
00:08:20,040 --> 00:08:21,740
ฝ่ายทศกัณฐ์นะคะ พาพระอุมาเดินผ่านมา

197
00:08:23,120 --> 00:08:26,120
อุ้ย ไอ้ยักษ์แก่น่าเกลียด ทำอะไรโง่ๆ

198
00:08:26,120 --> 00:08:28,240
ปลูกต้นไม้แบบนี้มันจะไปขึ้นได้ยังไง

199
00:08:28,520 --> 00:08:30,086
ด้วยความที่เป็นพระราชานะ

200
00:08:30,086 --> 00:08:32,660
เหมือนแบบใส่ใจเรื่องของชาวบ้านชาวช่อง

201
00:08:32,780 --> 00:08:33,560
เขาไปทั่วอะนะ

202
00:08:33,560 --> 00:08:35,180
ฝั่งพระนารายณ์ที่ปลอมตัวมานะคะ

203
00:08:35,180 --> 00:08:36,820
ก็แกล้งทำเป็นบ้าค่ะ

204
00:08:36,820 --> 00:08:37,980
ก็หัวเราะ

205
00:08:37,980 --> 00:08:41,035
ใครว่าข้าโง่ คนโง่น่ะ ท่านต่างหาก

206
00:08:41,035 --> 00:08:43,035
ไม่เคยเห็นใครโง่ขนาดนี้มาก่อนเลยนะ

207
00:08:43,040 --> 00:08:44,420
ทศกัณฐ์ได้ยินอย่างนี้ก็ เอ๊ะ

208
00:08:44,420 --> 00:08:48,455
ก็แบบ ห่ะ ปกติในแถวกรุงลงกาไม่มีใครกล้าด่าฉันนะ

209
00:08:48,460 --> 00:08:50,880
แกเป็นใครมาจากไหนแกด่าฉันทำไม

210
00:08:50,880 --> 00:08:53,200
ไหนฉันโง่ยังไงบอกมาซิ ฉันโง่ยังไง

211
00:08:53,200 --> 00:08:57,340
พระนารายณ์ก้เลยบอกว่า โอ้ย จะไม่ให้ว่าโง่ได้ยังไง เนี่ย!

212
00:08:57,340 --> 00:08:59,118
ไปขอสาวมาแทนที่จะขอสาวที่ดีๆมา

213
00:08:59,118 --> 00:09:00,540
ขอสาวที่เป็นกาลากิณีมา

214
00:09:00,545 --> 00:09:03,415
แตะตัวยังไม่ได้เลย พาเข้าเมือง ไม่คิดว่าเมือง

215
00:09:03,415 --> 00:09:06,135
มันจะวอดวายไปทั้งเมืองเลยเหรอ แทนที่จะไปขอสาวดีๆ มา

216
00:09:06,135 --> 00:09:09,335
เนี่ย ที่บนสวรรค์มีสาวคนหนึ่ง ชือว่านางมณโฑ

217
00:09:09,335 --> 00:09:12,335
สวยมาก แล้วก็เป็นข้ารับใช้ของพระอุมา

218
00:09:12,620 --> 00:09:15,180
ถ้าเกิดไปได้คนนั้นมา น่าจะชีวิตคงจะดีกว่านี้นะ

219
00:09:15,180 --> 00:09:18,480
พอทศกัณฐ์ได้ยินอย่างนั้นก็เลยบอกว่า เอ่อ เป็นความคิดที่ดี

220
00:09:18,480 --> 00:09:21,780
ว่าแล้วก็เอาพระอุมา กลับไปคืนพระอิศวรเหมือนเดิมค่ะ

221
00:09:21,780 --> 00:09:23,580
แล้วก็ขอเปลี่ยนเป็นนางมณโฑมา

222
00:09:23,680 --> 00:09:25,700
เรื่องราวก็ควรจะจบแบบแฮปปี้

223
00:09:25,700 --> 00:09:27,200
แต่! มันยังไม่จบ เพราะว่า

224
00:09:27,200 --> 00:09:30,840
เราบอกว่าตอนนี้คือตอนกำเนินองคต องคตยังไม่เกิดเลย

225
00:09:30,840 --> 00:09:32,780
คือทศกัณฐ์เนี่ย พอได้นางมณโฑมา

226
00:09:32,800 --> 00:09:36,100
ด้วยความดีใจนะคะ ก็อุ้มนางมณโฑค่ะ คราวนี้อุ้มได้แล้วใช่ไหม

227
00:09:36,100 --> 00:09:38,960
เหาะกลับเมืองอย่างมีความสุข ระหว่างที่เหาะกลับมา ก็แบบ

228
00:09:39,080 --> 00:09:41,020
หยอกล้อกับนางมณโฑมาตลอดทาง

229
00:09:41,020 --> 00:09:42,980
เหาะไปหอมแก้ม

230
00:09:42,980 --> 00:09:45,995
นู่นนี่นั่น เพลินไปเรื่อยนะคะ ปรากฎว่าทศกัณฐ์ค่ะ

231
00:09:46,000 --> 00:09:48,080
เหาะผ่านน่านฟ้าของเมืองขีดขิน

232
00:09:48,080 --> 00:09:51,220
เมืองขีดขิตคือเมืองของพาลีกับสุครีพ จำได้ใช่ไหม

233
00:09:51,220 --> 00:09:53,440
พาลีเนี่ยกำลังว่าราชการอยู่อย่างมีความสุข

234
00:09:53,680 --> 00:09:57,240
ก็ อ่าว วันนี้เสนาบดีคนนี้ทำหน้าที่นั้น ทำหน้าที่นี้

235
00:09:57,540 --> 00:09:58,840
เงยหน้าขึ้นไปนอกหน้าต่าง

236
00:09:59,860 --> 00:10:02,760
เฮ้ย! ไอ่ทศกัณฐ์ ไอ่ยักษ์ยี่สิบมือแกกล้าดียังไง

237
00:10:02,760 --> 00:10:06,160
อุ้มผู้หญิงข้าวหัวฉันไปเนี่ย นี่มันหยามกันชัดๆ

238
00:10:06,220 --> 00:10:09,500
พาลีเห็นยังงั้น โกรธมากนะคะ เหาะออกจากหน้าต่างค่ะ

239
00:10:09,500 --> 00:10:11,780
ขึ้นไป แล้วก็ไปชี้หน้าด่าทศกัณฐ์เลย บอกว่า

240
00:10:11,780 --> 00:10:13,740
แก ไอ้ ไอ้ ไอ้ยักษ์ยี่สิบมือ

241
00:10:14,180 --> 00:10:15,780
แกกล้าดียังไงมาเหาะข้ามหัวฉัน

242
00:10:16,100 --> 00:10:17,780
ทศกัณฐ์ก็แบบ

243
00:10:17,860 --> 00:10:21,220
แก ไอ้ลิงเขียว แกกล้าดียังไงมาว่าฉันเหาะข้ามหัวเเก

244
00:10:21,220 --> 00:10:24,320
นี่มันอากาศท้องฟ้าธรรมดา นี่มันไม่มีเขต

245
00:10:24,320 --> 00:10:25,380
น่างฟง น่างฟ้า อะไร

246
00:10:25,380 --> 00:10:27,740
เหมือนเครื่องบินซะหน่อย จะได้บินผ่านไม่ได้

247
00:10:27,740 --> 00:10:30,220
แล้ว ถ้าแกมาด่าฉันว่าฉันเหาะข้ามหัวแก

248
00:10:30,400 --> 00:10:32,980
นี่แกไม่ออกมาหาเรื่องนกที่บินข้ามหัวแกเลยรึไง

249
00:10:33,040 --> 00:10:35,640
บนฟ้ามันก็มีอะไรบินตั้งเยอะ ทำไมแกต้องมาหาเรื่องฉันด้วย

250
00:10:35,740 --> 00:10:38,320
พอได้ยินแบบนั้นนะคะ พาลีก็แบบ โกรธ!

251
00:10:38,660 --> 00:10:40,784
โกรธด้วย ประกอบกับกันไปเห็นนางมณโฑ

252
00:10:40,784 --> 00:10:42,720
ที่ทศกัณฐ์อุ้มอยู่เนี่ย สวยด้วย

253
00:10:42,720 --> 00:10:44,475
พาลีก็เลยหาเรื่องกันเต็มที่ค่ะ

254
00:10:44,480 --> 00:10:47,020
สองฝั่งก็เลยเกิดการสู้กันขึ้น

255
00:10:47,020 --> 00:10:48,460
ก็สู้ไป สู้ สู้ สู้ สู้

256
00:10:48,600 --> 00:10:50,971
แน่นอนว่าพาลีได้รับพรจากพระอิศวรใช่ไหม

257
00:10:50,971 --> 00:10:54,840
ว่าใครมาสู้ด้วยเนี่ย ขอให้พลังลดลงครึ่งหนึ่งแล้วมาเพิ่มให้พาลี

258
00:10:54,840 --> 00:10:56,780
ดังนั้น พาลีก็เลยชนะแบบง่ายดายนะคะ

259
00:10:56,780 --> 00:10:59,065
ทศกัณฐ์พ่ายแพ้อย่างหนักหน่วง

260
00:10:59,065 --> 00:11:00,780
แล้วก็โดนชิงนางมณโฑไปค่ะ

261
00:11:00,840 --> 00:11:03,500
ทศกัณฐ์เห็นท่าไม่ดี ทำอะไรก็ไม่ได้ สู้ก็ไม่ได้

262
00:11:03,500 --> 00:11:06,260
ไม่รู้จะทำยังไงดี ก็เลยหนีกลับเมืองไปเลยนะคะ

263
00:11:06,260 --> 00:11:09,000
กลับไปถึงก็ไปนั่งเครียดร้องไห้ฟูมฟาย

264
00:11:09,000 --> 00:11:11,380
เหมือนคนจะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่ที่เมืองค่ะ

265
00:11:11,415 --> 00:11:13,715
ฝั่งพาลีเนี่ย ได้นางมณโฑมา แน่นอนว่า

266
00:11:13,720 --> 00:11:15,360
ก็ต้องมีการ จีบนางมณโฑ

267
00:11:15,460 --> 00:11:17,026
แล้วก็จัดการนางมณโฑ เสร็จสรรพ

268
00:11:17,026 --> 00:11:19,240
ให้นางมณโฑ อยู่ในเมืองในฐานะมเหสีนะ

269
00:11:19,240 --> 00:11:21,240
จนกระทั่งนางมณโฑเนี่ยท้อง

270
00:11:21,240 --> 00:11:23,040
ได้แบบครึ่งปี อะไรประมาณนี้

271
00:11:23,040 --> 00:11:25,200
ฝั่งทศกัณฐ์นั่งซึมเศร้าอยู่ที่เมืองค่ะ

272
00:11:25,200 --> 00:11:27,940
ก็อาละวาด นู่นนี่นั่น ใครเข้าหน้าไม่ติดสักคน

273
00:11:28,040 --> 00:11:30,920
สนม กำนัน เดินเข้าพยายามจะมาดูแล นึกออกป่ะ

274
00:11:30,920 --> 00:11:34,475
ผู้หญิงก็พยายามจะมาดูแล ทศกัณฐ์ก็แบบหงุดหงิด

275
00:11:34,480 --> 00:11:36,360
ไม่เห็นมีใครสวยเท่านางมณโฑของฉันเลย

276
00:11:36,360 --> 00:11:38,860
ออกไปให้หมด ใครมาคุยด้วยก็ไม่สนใจ

277
00:11:38,940 --> 00:11:42,280
ใครพาผู้หญิงคนอื่นมาให้ก็แบบ นี่แกจะมาล้อฉันใช่ไหม ว่าฉัน

278
00:11:42,480 --> 00:11:43,880
เสียนางมณโฑไปแล้วอะ

279
00:11:43,940 --> 00:11:45,220
เอาอะไรมาให้ฉัน ไม่ ไม่ ไม่

280
00:11:45,600 --> 00:11:46,940
เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าเนาะ

281
00:11:46,980 --> 00:11:50,020
กุมภกรรณกับพิเภกค่ะ ด้วยความเป็นห่วงไม่รู้จะทำยังไง

282
00:11:50,020 --> 00:11:51,375
ก็เลยคิดว่าต้องมีใครสักคน

283
00:11:51,380 --> 00:11:53,360
เข้าไปคุยกันทศกัณฐ์ให้ได้

284
00:11:53,360 --> 00:11:56,180
ก็เลยไปบอกพระฤาษีโคบุตร ที่เป็นอาจารย์ของทศกัณฐ์ค่ะ

285
00:11:56,180 --> 00:11:57,960
บอกว่า เข้ามาดูทศกัณฐ์หน่อย

286
00:11:57,960 --> 00:12:00,480
พอพระฤาษีโคบุตรเข้ามานะคะ ก็ถามทศกัณฐ์ว่าแบบ

287
00:12:00,480 --> 00:12:02,280
อ่าว ทศกัณฐ์เป็นอะไรลูก

288
00:12:02,285 --> 00:12:04,100
ไหนเล่าให้อาจารย์ฟังซิ

289
00:12:04,100 --> 00:12:06,580
พอพระอาจารย์มานะคะ ทศกัณฐ์ก็เลยตัดสินใจเปิดปากเล่าค่ะ

290
00:12:06,580 --> 00:12:07,080
ว่าแบบ

291
00:12:07,080 --> 00:12:08,720
เนี่ย ไปได้เมียมาคนหนึ่ง

292
00:12:08,940 --> 00:12:11,700
โดนพาลีแย่ง ทำไงดีอาจารย์ นู่นนี่นั่น

293
00:12:11,980 --> 00:12:14,029
พระฤาษีโคบุตรก็เลยบอกว่าไม่เห็นยากเลย

294
00:12:14,029 --> 00:12:16,300
เนี่ย ข้าเป็นอาจารย์เจ้า เจ้าฟังข้าใช่ไหม

295
00:12:16,300 --> 00:12:19,520
พาลีก็มีอาจารย์เหมือนกัน พาลีก็ฟังอาจารย์เหมือนกัน

296
00:12:19,700 --> 00:12:22,660
ไปหาพระฤาษีอังคตสิ พระฤาษีอังคตเนี่ย

297
00:12:22,780 --> 00:12:25,580
เป็นอาจารย์ของพาลีนะ พูดอะไรพาลีเชื่อหมด

298
00:12:25,580 --> 00:12:28,380
ทศกัณฐ์ก็เลยตัดสินใจออกจากเมืองไปค่ะ

299
00:12:28,400 --> 00:12:31,440
แล้วก็ไปร้องห่มร้องไห้ กอดขาพระฤาษีอังคตไว้

300
00:12:31,700 --> 00:12:32,700
พระฤาษีอังคตก็แบบ

301
00:12:32,900 --> 00:12:34,200
ห่ะ! ยักษ์ทศกัณฐ์

302
00:12:34,680 --> 00:12:37,800
มาเกาะแข้ง เกาะขาฉันทำไม ไหนมีเรื่องอะไรเล่าให้ฟังซิ

303
00:12:37,800 --> 00:12:40,440
ทศกัณฐ์ก็เลยร้องไห้ฟูมฟาย เล่าให้พระฤาษีอังคตฟังนะ

304
00:12:40,440 --> 00:12:40,940
ว่าแบบ

305
00:12:41,040 --> 00:12:44,360
เนี่ย ข้าอุสาห์ไปทำความดีความชอบกับพระอิศวรมา

306
00:12:44,360 --> 00:12:47,780
จนพระอิศวรให้นางมณโฑมา ลูกศิษย์ท่านน่ะ มาแย่งของข้า

307
00:12:47,780 --> 00:12:50,360
แล้วข้าก็สู้ไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงนะคะ

308
00:12:50,840 --> 00:12:54,280
สุดท้ายพระฤาษีอังคตก็เลยบอก เออ เดี๋ยวข้าไปขอคืนให้นะ

309
00:12:54,280 --> 00:12:56,625
แล้วพระฤาษีอังคตก็เข้าเมืองไปค่ะ

310
00:12:56,625 --> 00:12:59,240
ไปบอกพาลีว่า เออ พาลี

311
00:12:59,240 --> 00:13:01,900
ขอเมียคืนให้ทศกัณฐ์ด้วย เข้าใจไหม

312
00:13:01,900 --> 00:13:04,009
ไปแย่งเขามายังงี้ได้ยังไงน่ะ ห่ะ

313
00:13:04,009 --> 00:13:05,920
รู้ไหมว่าพระอิศวรประทานให้เขา

314
00:13:05,920 --> 00:13:07,740
เป็นของเขา ไปแย่งเขามาไม่ได้

315
00:13:07,740 --> 00:13:10,647
ตอนแรกนะคะ พาลีก็ไม่อยากคืนแต่ไม่รู้จะขัดอาจารย์ยังไง

316
00:13:10,647 --> 00:13:11,580
ก็เลยบอกประมาณว่า

317
00:13:11,580 --> 00:13:15,040
ก็อยากคืนอะนะ แต่คืนไม่ได้ คือตอนนี้นางมณโฑท้องอยู่

318
00:13:15,040 --> 00:13:17,780
ถ้าเกิดคืนไปเดี๋ยวลูกจะไปอยู่ในเมืองยักษ์

319
00:13:17,780 --> 00:13:18,760
เดี๋ยววุ่นวาย นู่นนี่นั่น

320
00:13:18,760 --> 00:13:20,760
พระฤาษีบอก ไม่ใช่ปัญหา

321
00:13:20,800 --> 00:13:23,860
นี่ไม่ใช่ประเด็น มีลูกใช่ไหม ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าผ่าออกให้

322
00:13:23,860 --> 00:13:26,140
เอาไปอุ้มบุญไว้ที่อื่นก่อน แล้วเดี๋ยว

323
00:13:26,140 --> 00:13:29,160
คลอดออกมาก็เป็นลูกเจ้าไง ส่วนนางมณโฑก็คืนทศกัณฐ์ไป

324
00:13:29,160 --> 00:13:32,620
พาลีก็เลยไม่รู้จะทำไงนะคะ จำใจจะต้องไปเรียกนางมณโทฑออกมา

325
00:13:32,640 --> 00:13:35,820
พอนางมณโฑมาถึงนะคะ พาลีก็เล่าให้ฟัง บอกว่า

326
00:13:35,820 --> 00:13:37,760
เนี่ย อาจารย์ข้า พระฤาษีอังคต

327
00:13:37,900 --> 00:13:41,100
มาบอกว่าจะเจ้าส่งกลับคืนทศกัณฐ์แล้วนะ

328
00:13:41,260 --> 00:13:43,940
คือ ส่วนลูกเนี่ย เดี๋ยวดูแลให้ อะไรอย่างงี้

329
00:13:43,940 --> 00:13:46,260
นางมณโฑได้ยินอย่างนั่นก็ตกใจมานะคะ แบบ

330
00:13:46,400 --> 00:13:48,341
ห่ะ! นี่จะให้ฉันมาสองผัวเหรอ

331
00:13:48,341 --> 00:13:50,420
ก็ร้องไห้ฟูมฟาย ร้อง ร้อง ร้อง

332
00:13:50,420 --> 00:13:52,680
ร้องจนกระทั่งตัวเองเนี่ยสลบไป

333
00:13:52,680 --> 00:13:54,600
ฝั่งพระฤาษีอังคต เห็นนางมณโฑสลบ

334
00:13:54,920 --> 00:13:58,180
อ่าว! ดีเลย ประหยัด ไม่ต้องใช้ยาสลบเลย

335
00:13:58,180 --> 00:14:00,640
สลบแล้วใช่ไหม งั้นข้าผ่าท้องเลยละกันนะพาลี

336
00:14:00,720 --> 00:14:04,220
พระฤาษีอังคตนะคะก็เลยผ่าท้องนางมณโฑค่ะ อุ้มลูกออกมา

337
00:14:04,280 --> 00:14:06,940
แล้วเอาลูกไปใส่ไว้ในท้องแพะตัวเมีย ตัวหนึ่ง

338
00:14:06,940 --> 00:14:10,700
ฝั่งนางมณโฑนี่ก็ปิดแผลอะไรให้เรียบร้อย เสกคาถา ฟิ้ง!

339
00:14:10,700 --> 00:14:14,280
ท้องเรียบเหมือนเดิมปกติ แล้วก็เอาไปส่งคืนให้ทศกัณฐ์ค่ะ

340
00:14:14,300 --> 00:14:17,100
แน่นอนว่าหลังจากที่แพะเนี่ยตั้งท้อง

341
00:14:17,100 --> 00:14:18,660
จนครบกำหนดคลอด อะไรแล้ว

342
00:14:18,800 --> 00:14:20,620
พระฤาษีก็กลับมาผ่าท้องแพะให้

343
00:14:20,620 --> 00:14:22,203
แล้วเด็กที่คลอดออกมาจากแพะนั่น

344
00:14:22,203 --> 00:14:25,440
ก็คือองคตที่เราจะพูดถึงในวันนี้นั่นเองค่ะ

345
00:14:25,780 --> 00:14:29,000
ซึ่งทำให้วิวสังเกตได้ว่าคลิปในวันนี้ก็ยาวพอสมควรแล้ว

346
00:14:29,000 --> 00:14:31,960
ควรจะตัดไปขึ้นตอนใหม่คลิปหน้าแล้วกันค่ะ

347
00:14:32,240 --> 00:14:35,560
ถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้นะคะก็อย่าลืม กด like เป็นกำลังใจให้วิว

348
00:14:35,560 --> 00:14:37,740
กด share เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกัน

349
00:14:37,740 --> 00:14:41,560
แล้วก็อย่าลืมกด subscribe เพื่อที่จะไม่พลาดวิดีโอใหม่ๆ นะคะ

350
00:14:41,560 --> 00:14:45,580
subscribe ไปแล้วอย่ากดปุ่มกระดิ่งด้วยนะ มันจะได้แจ้งเตือนทุกครั้งที่ออกคลิปใหม่ค่ะ

351
00:14:45,580 --> 00:14:48,320
จำตอนต้นที่โฆษณาวรรณคดีไทยไดเจสต์ไปได้ไหม

352
00:14:48,460 --> 00:14:50,860
อย่าลืมซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป

353
00:14:50,860 --> 00:14:52,220
หรือว่า link ด้านล่างนะคะ

354
00:14:52,420 --> 00:14:54,660
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ บ๊าย บาย

355
00:14:54,740 --> 00:14:55,260
สวัสดีค่ะ

356
00:14:55,260 --> 00:14:58,160
ก็ไม่ได้ตั้งใจจะขายตรงอะไรหรอกน้า

357
00:14:58,400 --> 00:14:59,920
วรรณคดีไทยไดเจสต์เนี่ย

358
00:14:59,940 --> 00:15:02,020
ถึงมันจะเป็นหนังสือที่ดีขนาดไหนก็ตาม

359
00:15:02,020 --> 00:15:03,300
ของมันต้องมีนะคะ

360
00:15:03,300 --> 00:15:05,640
สมควรมีติดบ้านไว้อย่างยิ่งยวดนะคะ

361
00:15:05,640 --> 00:15:08,240
แต่ก็ไม่ได้อยากจะขายตรงอะไร เท่าไหร่หรอก

362
00:15:08,240 --> 00:15:10,840
แค่บางทีรู้สึกว่ามันกลายเป็น signature ไปแล้วไง

363
00:15:10,840 --> 00:15:13,840
ถ้าไม่หยิบขึ้นมาบ่อยๆ ไม่หยิบมาขาย เดี๋ยวคนจะลืม

364
00:15:13,840 --> 00:15:17,260
เดี๋ยวคนจะคิดถึงกัน นะจ๊ะ บาย