0:00:18.708,0:00:20.792
เมื่อต้นปี ค.ศ. 1905

0:00:20.792,0:00:27.370
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ในวัยใกล้จะครบ 26 ปี[br]ถูกมองว่าเป็นนักวิชาการตกอับ

0:00:27.370,0:00:30.486
นักฟิสิกส์ส่วนใหญ่ในเวลานั้น [br]คงหัวเราะเยาะถ้ามีใครบอกว่า

0:00:30.486,0:00:35.015
ข้าราชการชั้นผู้น้อยคนนี้อาจทำประโยชน์[br]อย่างใหญ่หลวงให้แก่วงการวิทยาศาสตร์

0:00:35.015,0:00:36.809
กระนั้น ในปีต่อมา

0:00:36.809,0:00:38.933
ไอน์สไตน์ได้ตีพิมพ์ผลงาน[br]ไม่เพียงแค่ หนึ่ง

0:00:38.933,0:00:40.251
ไม่ใช่ สอง

0:00:40.251,0:00:41.420
ไม่ใช่ สาม

0:00:41.420,0:00:45.577
แต่เป็นผลงานถึงสี่เรื่องที่ยอดเยี่ยม[br]ในหัวข้อที่แตกต่างกันไป

0:00:45.577,0:00:51.159
ที่จะพลิกโฉมความเข้าใจของเราเกี่ยวกับเอกภพ

0:00:51.159,0:00:54.740
เรื่องเล่าที่ว่าไอน์สไตน์ตกเลขนั้น[br]เป็นแค่ข่าวลือ

0:00:54.740,0:00:58.097
เขาศึกษาแคลคูลัส (Calculus) ด้วยตนเอง[br]จนเชี่ยวชาญ เมื่ออายุ 15 ปี

0:00:58.097,0:01:00.672
และมีผลการเรียนดี[br]ทั้งที่โรงเรียนมัธยมในมิวนิค

0:01:00.672,0:01:02.881
และที่สถาบันเทคโนโลยีสวิสเซอร์แลนด์

0:01:02.881,0:01:06.309
ที่ซึ่งเขาได้ศึกษาเพื่อเป็น [br]อาจารย์สาขาคณิตศาสตร์และฟิสิกส์

0:01:06.309,0:01:09.247
แต่เนื่องจากไม่ค่อยได้เข้าชั้นเรียน[br]เพราะไปหมกตัวอยู่ในห้องทดลอง

0:01:09.247,0:01:12.232
แถมยังไม่เคารพเชื่อฟังอาจารย์ของเขา

0:01:12.232,0:01:15.643
ทำให้เส้นทางการเป็นอาจารย์ของเขา[br]ไม่เป็นอย่างที่หวัง

0:01:15.643,0:01:18.034
ถูกปฏิเสธแม้กระทั่ง[br]ตำแหน่งผู้ช่วยในห้องแลป

0:01:18.034,0:01:21.520
เขาจึงต้องไปทำงาน[br]ที่สำนักงานสิทธิบัตรในสวิตเซอร์แลนด์

0:01:21.520,0:01:24.539
ด้วยความช่วยเหลือจาก[br]เพื่อนของพ่อ

0:01:24.539,0:01:26.592
ทำงาน 6 วันต่อสัปดาห์ ในตำแหน่ง[br]พนักงานตรวจสอบสิทธิบัตร

0:01:26.592,0:01:29.832
เขายังคงแบ่งเวลาส่วนหนึ่งให้กับฟิสิกส์

0:01:29.832,0:01:33.074
อภิปรายถึงงานวิจัยใหม่ๆ[br]ร่วมกับเพื่อนสนิทกลุ่มเล็กๆ

0:01:33.074,0:01:35.638
และได้ตีพิมพ์ผลงานเล็กๆ 2-3 เรื่อง

0:01:35.638,0:01:37.149
และแล้วเป็นที่น่าประหลาดใจ

0:01:37.149,0:01:42.737
ที่ในเดือนมีนาคม ปีค.ศ.1905 [br]เขาก็ได้ตีพิมพ์ผลงาน เสนอทฤษฎีที่น่าตกตะลึง

0:01:42.737,0:01:45.469
แม้จะมีหลักฐานยึนยันว่าแสงเป็นคลื่น[br]มาหลายทศวรรษแล้ว

0:01:45.469,0:01:49.132
ไอน์สไตน์กลับเสนอว่า[br]แสงอาจเป็นอนุภาค

0:01:49.132,0:01:53.049
โดยแสดงว่าปรากฎการณ์ที่ยังไม่มีคำอธิบาย [br]เช่น ปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริก

0:01:53.049,0:01:56.097
สามารถอธิบายได้ด้วยทฤษฎีของเขา

0:01:56.097,0:01:58.341
แนวคิดของเขาเป็นเรื่องน่าหัวร่อไปอีกหลายปี

0:01:58.341,0:02:01.997
แต่ไอน์สไตน์ก็แค่ล้ำหน้ากว่าคนอื่นๆ ไปยี่สิบปี

0:02:01.997,0:02:07.811
ทวิภาคของคลื่นและอนุภาคได้กลายเป็นหลักสำคัญ[br]ของศาสตร์แขนงใหม่เรื่องกลศาสตร์ควอนตัม

0:02:07.811,0:02:11.051
สองเดือนต่อมา ในเดือนพฤษภาคม[br]ไอน์สไตน์ได้ตีพิมพ์ผลงานชิ้นที่ 2

0:02:11.051,0:02:16.528
บทความนี้เกี่ยวกับคำถามเก่าแก่ที่ว่า[br]อะตอมมีจริงหรือไม่

0:02:16.528,0:02:19.866
แม้ว่าหลายทฤษฎีจะถูกสร้างขึ้นโดยอาศัย[br]แนวคิดที่ว่ามีอะตอมที่มองไม่เห็นอยู่

0:02:19.866,0:02:24.393
นักวิทยาศาสตร์ชื่อดังบางคนยังคงเชื่อว่า[br]มันเป็นสิ่งที่จินตนาการขึ้นมา

0:02:24.393,0:02:26.901
มากกว่าจะเป็นสิ่งที่มีตัวตนอยู่จริงๆ

0:02:26.901,0:02:29.028
แต่ไอน์สไตน์ได้ใช้ข้อพิสูจน์อันหลักแหลม

0:02:29.028,0:02:31.270
แสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมของอนุภาคขนาดเล็ก

0:02:31.270,0:02:35.372
ที่เคลื่อนที่ในของเหลวอย่างไม่เป็นระเบียบ[br]ที่เรียกว่า การเคลื่อนที่แบบบราวเนียน

0:02:35.372,0:02:37.085
นั้นสามารถทำนายได้อย่างแม่นยำ

0:02:37.085,0:02:40.424
โดยเกิดจากการชนกันของอะตอม[br]ที่มองไม่เห็นนับไม่ถ้วน

0:02:40.424,0:02:43.331
การทดลองในภายหลังได้พิสูจน์ยืนยัน[br]แบบจำลองของไอน์สไตน์

0:02:43.331,0:02:47.009
และข้อกังขาเกี่ยวกับการมีอยู่ของอะตอม[br]ก็สิ้นสุดลง

0:02:47.009,0:02:49.942
ผลงานชิ้นที่สามออกมาในเดือนมิถุนายน

0:02:49.942,0:02:51.012
นานมาแล้ว

0:02:51.012,0:02:53.461
ที่ไอน์สไตน์มีปัญหาเรื่อง[br]ความไม่สอดคล้องกัน

0:02:53.461,0:02:56.299
ของหลักฟิสิกส์พื้นฐานสองเรื่อง

0:02:56.299,0:02:58.637
หนึ่งคือ หลักสัมพันธภาพ (Principle of relativity)

0:02:58.637,0:03:00.655
ที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมา[br]ตั้งแต่ยุคกาลิเลโอ

0:03:00.655,0:03:04.178
ที่กล่าวว่า การเคลื่อนที่สัมบูรณ์[br]ไม่สามารถนิยามได้

0:03:04.178,0:03:07.357
และแต่ทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้า [br]ที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางเช่นกัน

0:03:07.357,0:03:10.181
กลับยืนยันว่า การเคลื่อนที่สัมบูรณ์มีอยู่จริง

0:03:10.181,0:03:13.322
ความขัดแย้งที่ว่านี้ [br]และการที่เขาไม่สามารถที่จะไขความกระจ่าง

0:03:13.322,0:03:17.635
ทำให้ไอน์สไตน์ตกอยู่ในภาวะที่เขาเรียกว่า[br]ภาวะความตึงเครียดทางจิตใจ

0:03:17.635,0:03:18.715
แต่วันหนึ่งในเดือนพฤษภาคม

0:03:18.715,0:03:21.838
หลังจากที่เขาขบคิดถึงปัญหานี้[br]กับเพื่อนชื่อ มิเชล เบส์โซ

0:03:21.838,0:03:24.016
เมฆหมอกบังตาก็หายไป

0:03:24.016,0:03:26.871
ไอน์สไตน์ตระหนักว่า[br]ความขัดแย้งกันนี้สามารถจัดการได้

0:03:26.871,0:03:29.861
ถ้าความเร็วแสงนั้นคงที่ตลอดเวลา

0:03:29.861,0:03:32.110
ไม่ว่าจะอยู่ในกรอบอ้างอิงใด

0:03:32.110,0:03:36.381
ขณะที่เวลาและพื้นที่นั้นสัมพัทธ์กับผู้สังเกต

0:03:36.381,0:03:39.434
ไอน์สไตน์ใช้เวลาเพียงไม่กีสัปดาห์จากนั้น[br]แต่งเติมรายละเอียด

0:03:39.434,0:03:43.614
และคิดค้นสิ่งที่ต่อมารู้จักกันในชื่อ[br]ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ (Special relativity)

0:03:43.614,0:03:46.821
ทฤษฎีนี้ไม่เพียงเปลี่ยนความเข้าใจของเรา[br]ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับความเป็นจริง

0:03:46.821,0:03:49.189
แต่ยังนำไปสู่ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี

0:03:49.189,0:03:51.186
ตั้งแต่เครื่องเร่งอนุภาค

0:03:51.186,0:03:53.752
ไปจนถึง ระบบกำหนดตำแหน่งบนโลก [br](Global positioning system)

0:03:53.752,0:03:55.587
บางคนอาจคิดว่าผลงานเท่านี้น่าจะเพียงพอแล้ว

0:03:55.587,0:03:56.593
แต่ในเดือนกันยายน

0:03:56.593,0:04:02.071
งานตีพิมพ์ชิ้นที่ 4 ได้ออกมา[br]ในฐานะภาคต่อของทฤษฎีสัมพันธภาพพิเศษ

0:04:02.071,0:04:04.931
ไอน์สไตน์ได้คิดต่อยอดจากทฤษฎีของเขา

0:04:04.931,0:04:08.694
และได้ตระหนักว่า[br]มันยังบ่งบอกถึงสสารและพลังงาน

0:04:08.694,0:04:12.479
ซึ่งอันหนึ่งมีตัวตน และอีกอันไม่มีตัวตน

0:04:12.479,0:04:15.059
ว่าจริงๆ แล้วเป็นอันเดียวกัน

0:04:15.059,0:04:18.928
ความสัมพันธ์ของมันสามารถแสดงออกมาได้เป็น

0:04:18.928,0:04:21.831
สมการอันโด่งดังในตำนาน

0:04:21.831,0:04:25.304
E=mc^2

0:04:25.304,0:04:29.947
ไอน์สไตน์ยังคงไม่เป็นที่รู้จักมากนัก[br]จนกระทั่งอีก 15 ปีถัดมา

0:04:29.947,0:04:34.795
ในตอนที่ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป[br]ได้รับการพิสูจน์ในปีค.ศ. 1919

0:04:34.795,0:04:38.515
โดยการวัดว่าแสงมีการโค้งเบน[br]ขณะเกิดสุริยุปราคา

0:04:38.515,0:04:41.441
ซึ่งสื่อได้ทำให้เขากลายเป็นคนดัง

0:04:41.441,0:04:44.590
แต่ต่อให้เขากลับไปหมกตัวทำงาน[br]ที่สำนักงานสิทธิบัตร

0:04:44.590,0:04:47.745
และไม่ได้สร้างผลงานอะไรออกมาอีกเลย[br]นับจากปีค.ศ. 1905 เป็นต้นมา

0:04:47.745,0:04:50.046
งานตีพิมพ์ทั้งสี่ในปีมหัศจรรย์ของเขา

0:04:50.046,0:04:55.697
ก็ยังคงเป็นสิ่งที่แสดงถึง[br]อัจฉริยภาพที่น่าทึ่งของเขาอยู่ดี