WEBVTT

00:00:00.200 --> 00:00:01.880
สวัสดีค่ะ วิวจากแชนเนล Point of View ค่ะ

00:00:01.880 --> 00:00:03.680
จำกันได้ไหมคะว่าช่วงต้นปีที่แล้วเนี่ย

00:00:03.680 --> 00:00:06.040
วิวมีโอกาสมาบอกเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ ว่าช่วงเนี้ย

00:00:06.040 --> 00:00:09.540
วิวมีโอกาสได้มาเป็น curator ของนิทรรศการๆ นึงนะคะ

00:00:09.540 --> 00:00:12.740
ก็คือนิทรรศการมหาวชิราวุธราชบรรณาลัยนั่นเอง

00:00:12.740 --> 00:00:15.640
เป็นนิทรรศการเกียวกับรัชกาลที่ 6 ใช่ไหมคะ

00:00:15.640 --> 00:00:18.780
ซึ่งในนิทรรศการนี้ วิวกับพี่ฮ่องเต้ก็ร่วมมือกันนะคะ

00:00:18.780 --> 00:00:19.620
เป็น curator

00:00:19.620 --> 00:00:21.560
จัดนิทรรศการอะไรขึ้นมามากมาย

00:00:21.560 --> 00:00:24.600
ซึ่งเดี๋ยววิวจะมาอัปเดตให้ฟังต่อไปค่ะว่ามันมีเรื่องราวอะไร

00:00:24.600 --> 00:00:26.900
แต่จากที่วิวเคยทำคลิปเล่าไว้เนี่ย

00:00:26.900 --> 00:00:28.100
วิวก็สัญญากับทุกคนว่า

00:00:28.100 --> 00:00:30.960
เนื่องจากตอนนี้วิวกำลังทำนิทรรศการ กำลังอินได้ที่

00:00:30.960 --> 00:00:34.520
วิวก็จะนำเอาวรรณคดีประราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

00:00:34.520 --> 00:00:35.860
มาเล่าให้ทุกคนฟังใช่ไหมคะ

00:00:35.860 --> 00:00:38.020
โดยเฉพาะวรรณคดีทั้งหมด 6 เรื่อง

00:00:38.020 --> 00:00:40.980
ซึ่งมีนางในวรรณคดี 6 นางที่น่าสนใจ

00:00:40.980 --> 00:00:43.940
แล้วพี่ฮ่องเต้เนี่ย ได้นำเอานางในวรรณคดีเหล่าเนี้ย

00:00:43.940 --> 00:00:47.000
มา redesign ใหม่ให้เป็นนางในวรรณคดีเก๋ๆ

00:00:47.000 --> 00:00:48.440
ที่แบบ น่ารักมากนะคะ

00:00:48.440 --> 00:00:50.020
อย่างที่ทุกคนเห็นภาพกันมา

00:00:50.020 --> 00:00:53.280
วิวก็จะเอาเรื่องราวของทั้ง 6 นางเนี่ย มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

00:00:53.280 --> 00:00:55.800
ซึ่งในวันเนี้ย วิวจะพูดถึงหนึ่งใน 6 นางเนี่ยละค่ะ

00:00:55.800 --> 00:00:57.060
แต่ในบรรดา 6 นางนะคะ

00:00:57.060 --> 00:00:59.540
ไม่ว่าจะเป็นนางศกุนตลา นางมัทนา

00:00:59.540 --> 00:01:01.560
นางจูเลียต นางอันโดรเมดา

00:01:01.560 --> 00:01:02.740
หรือว่านางอุษาเนี่ย

00:01:02.740 --> 00:01:04.560
ก็เชื่อว่าในบรรดา 5 นางที่เหลือเนี่ย

00:01:04.560 --> 00:01:06.260
หลายๆ คนน่าจะรู้จักกันแล้วละค่ะ

00:01:06.260 --> 00:01:08.000
เพราะว่าเป็นนางที่ดังๆ ทั้งนั้นเลยนะ

00:01:08.000 --> 00:01:10.260
แต่มีอยู่นางนึงนะคะ ที่หลายคนอาจจะแบบ

00:01:10.260 --> 00:01:11.680
ฟังชื่อปุ๊บแล้วแบบ ใครอะ

00:01:11.680 --> 00:01:13.780
นั่นก็คือนางลออนั่นเองนะคะ

00:01:13.780 --> 00:01:17.280
ขอบอกว่านางลออเนี่ยเป็นหนึ่งในสาวคนที่เก๋มากๆ เลย

00:01:17.280 --> 00:01:18.920
เพราะว่าเป็นนางที่สมัยใหม่ที่สุด

00:01:18.920 --> 00:01:20.800
ในบรรดา 6 นางที่วิวพูดถึงเลยค่ะ

00:01:20.800 --> 00:01:22.240
ที่เนี้ย ปัญหาก็คือ

00:01:22.240 --> 00:01:24.380
นางเป็นใคร นางมาจากเรื่องไหนนะคะ

00:01:24.380 --> 00:01:25.880
ก็เห็นจากด้านล่างแล้วใช่ไหมคะ

00:01:25.880 --> 00:01:28.860
นางลออเนี่ยนะคะ มาจากบทละครเรื่องเห็นแก่ลูกค่ะ

00:01:28.860 --> 00:01:30.520
ซึ่งหลายๆ คนฟังปุ๊บก็จะแบบ

00:01:30.520 --> 00:01:33.180
"เห็นแก่ลูก.. เห็นแก่ลูก เรื่องอะไรอะ ไม่รู้จัก" นะคะ

00:01:33.400 --> 00:01:34.840
ยกเว้นน้องๆ ม.3 ใช่ไหมคะ

00:01:34.840 --> 00:01:36.620
ที่มีโอกาสได้เรียนเรื่องนี้ในห้องเรียน

00:01:36.620 --> 00:01:38.280
ดังนั้นวันนี้วิวก็เลยคิดว่า

00:01:38.280 --> 00:01:40.680
วิวควรจะมาเล่าเรื่องเห็นแก่ลูกให้ทุกคนฟังค่ะ

00:01:40.680 --> 00:01:42.840
จะได้รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับนางลออ

00:01:42.840 --> 00:01:43.900
นางในวรรณคดีรัชกาลที่ 6

00:01:43.900 --> 00:01:46.280
ที่หลายๆ คนอาจจะไม่ค่อยได้รู้จักเท่าไรค่ะ

00:01:46.280 --> 00:01:47.280
แต่สำหรับตอนนี้นะคะ

00:01:47.280 --> 00:01:49.200
อย่าลืมกดติดตามวิวให้ครบทุกช่องทางค่ะ

00:01:49.200 --> 00:01:50.660
ไม่ว่าจะเป็นทาง Youtube, Facebook,

00:01:50.660 --> 00:01:51.980
Twitter, Instagram นะคะ

00:01:51.980 --> 00:01:54.020
เพื่อที่จะได้ติดตามคลิปวิดิโอสนุกๆ

00:01:54.020 --> 00:01:56.700
แล้วก็ติดตามข่าวสารดีๆ จากช่อง Point of View ค่ะ

00:01:56.700 --> 00:01:57.840
รวมไปถึงข่าวสารดีๆ

00:01:57.840 --> 00:02:00.400
เกี่ยวกับมหาวชิราวุธราชบรรณาลัยด้วยนะคะ

00:02:00.400 --> 00:02:02.500
ว่านิทรรศการนี้จะเป็นยังไงต่อไป

00:02:02.500 --> 00:02:05.100
ขอบอกว่าสนุกแน่ๆ อย่าพลาดกันนะคะทุกคน

00:02:05.100 --> 00:02:06.900
เอาละ สำหรับตอนนี้พร้อมจะไปฟัง

00:02:06.900 --> 00:02:09.520
เรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระกันรึยังคะ

00:02:09.740 --> 00:02:11.540
ถ้าพร้อมกันแล้วก็ไปฟังกันเลยค่ะ

00:02:15.560 --> 00:02:17.220
บทละครเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

00:02:17.220 --> 00:02:18.960
เป็นบทละครพูดองค์เดียวค่ะ

00:02:18.960 --> 00:02:21.340
เรียกได้ว่าเป็นบทละครพูดที่สั้นมากๆ เลยนะคะ

00:02:21.340 --> 00:02:23.800
แล้วก็มีตัวละครน้อยมากค่ะ

00:02:23.800 --> 00:02:26.300
มีตัวละครแค่ทั้งหมด 4 ตัวด้วยกันนะคะ

00:02:26.300 --> 00:02:30.160
ซึ่งเรื่องนี้เป็นพระราชนิพนธ์
ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

00:02:30.160 --> 00:02:31.760
รัชกาลที่ 6 นั่นเองค่ะ

00:02:31.760 --> 00:02:33.460
โดยตอนที่ท่านพระราชนิพนธ์เนี่ยนะคะ

00:02:33.460 --> 00:02:34.720
ท่านใช้พระนามแฝงค่ะ

00:02:34.720 --> 00:02:37.340
ท่านลงพระนามแฝงไว้ว่าพระขรรค์เพ็ชรค่ะ

00:02:37.340 --> 00:02:40.440
ซึ่งเรื่องนี้นะคะ เราเชื่อกันว่าเป็นบทละครพูดเรื่องแรกเลยค่ะ

00:02:40.440 --> 00:02:43.680
ที่พระองค์เนี่ย พระราชนิพนธ์ขึ้นมาเองใหม่ทั้งหมดเลย

00:02:43.680 --> 00:02:45.700
ไม่ได้พระราชนิพนธ์แปลมาจากภาษาอังกฤษ

00:02:45.700 --> 00:02:46.960
หรือภาษาอะไรนะคะ

00:02:46.960 --> 00:02:48.680
ซึ่งหลังจากที่พระราชนิพนธ์ขึ้นมาแล้วนะคะ

00:02:48.680 --> 00:02:50.420
ก็ได้มีการนำมาใช้เล่นจริงด้วยนะคะ

00:02:50.420 --> 00:02:51.740
เพราะว่าในยุคสมัยของท่านเนี่ยนะคะ

00:02:51.740 --> 00:02:54.120
เป็นยุคที่แบบว่า เรียกได้ว่าเป็นการบุกเบิก

00:02:54.120 --> 00:02:56.880
ละครแบบสไตล์ตะวันตกในประเทศไทยเลยทีเดียว

00:02:56.880 --> 00:02:59.380
คือจริงๆ ก็แอบเข้ามาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 แล้วแหละ

00:02:59.380 --> 00:03:01.600
แต่ว่ามาบูมจริงๆ ในสมัยรัชกาลที่ 6 นะคะ

00:03:01.600 --> 00:03:04.100
เพราะว่าก่อนหน้านี้นะคะ ถ้าเรานึกถึงละครไทยจะเป็นยังไง

00:03:04.180 --> 00:03:06.020
หยุด! อย่าเพิ่งไปนึกถึงฉากตบๆ

00:03:06.020 --> 00:03:07.640
แล้วนางเอกล้ม อะไรอย่างนี้นะคะ

00:03:07.640 --> 00:03:09.100
นั่นไม่ใช่ นั่นละครสมัยใหม่

00:03:09.100 --> 00:03:10.820
นึกภาพละครไทยสมัยก่อน

00:03:10.820 --> 00:03:13.260
เราก็จะไปนึกถึงละครรำแบบอิเหนา

00:03:13.260 --> 00:03:15.360
ไปนึกถึงบทละครแบบรามเกียรติ์

00:03:15.360 --> 00:03:16.120
อะไรอย่างนี้ใช่ไหมคะ

00:03:16.120 --> 00:03:19.680
ก็จะเป็นรำๆ ร้องๆ เน้นฉากสวยงาม

00:03:19.680 --> 00:03:21.240
คือทุกคนรู้เรื่องหมดอยู่แล้ว

00:03:21.240 --> 00:03:23.780
แค่เน้นมาว่าแบบ เออ รำสวยนะ

00:03:23.780 --> 00:03:25.960
ภาพสวยนะ ฟังเพราะเนอะ

00:03:25.960 --> 00:03:26.920
อะไรอย่างนี้นะคะ

00:03:26.920 --> 00:03:29.760
แล้วเวลาเล่าเรื่องราวเนี่ย มันก็จะเป็นเรื่องราวที่แบบ

00:03:29.760 --> 00:03:31.480
เออ ก็รู้อยู่แล้วแหละ หรือว่าถ้าใครยังไม่รู้

00:03:31.480 --> 00:03:33.100
ก็จะต้องทวนให้รู้ทั้งเรื่อง

00:03:33.100 --> 00:03:34.460
เหมือนกับพวกตัวละครเนี่ยนะคะ

00:03:34.460 --> 00:03:36.200
เล่าเรื่องออกมาตรงๆ เลยใช่มะ เช่น

00:03:36.200 --> 00:03:38.720
อะ ตอนนั้นพระรามกำลังคิดว่าอย่างนี้

00:03:38.720 --> 00:03:42.680
เพราะในสมัยอดีตนั้น หนุมานได้เป็นลูกของคนนั้นคนนี้

00:03:42.680 --> 00:03:44.760
คือเล่าออกมาตรงๆ เลย ว่าอย่างนั้นเถอะ

00:03:44.760 --> 00:03:47.660
เรียกได้ว่าเสพง่ายๆ เน้นเสพศิลปะว่าหยังงั้นเถอะค่ะ

00:03:47.660 --> 00:03:49.520
แต่จุดแตกต่างของละครตะวันตก

00:03:49.520 --> 00:03:51.820
ที่เข้ามาในช่วงสมัยรัชกาลที่ 6 เนี่ยคือ

00:03:51.820 --> 00:03:53.160
มันจะเป็นละครเหมือนที่แบบ

00:03:53.160 --> 00:03:54.800
เราดูหนังดูละครปัจจุบันเนี่ย

00:03:54.800 --> 00:03:56.620
คือเราต้องฟังบทพูดของเขาไง

00:03:56.620 --> 00:03:58.300
คือมันจะไม่มีการรำการร้องอะไรหรอก

00:03:58.300 --> 00:04:00.280
เพราะว่ามันก็ขึ้นชื่อว่าบทละครพูดอะนะ

00:04:00.280 --> 00:04:03.060
แล้วเราต้องคอยฟังคำพูดอะไรต่างๆ ของเขา

00:04:03.060 --> 00:04:04.880
แล้วก็มาปะติดปะต่อเป็นเรื่องราวกันเอง

00:04:04.880 --> 00:04:08.120
คือมันจะไม่มาบอกตรงๆ ว่า "สวัสดี ข้าเป็นพระเอกนะ

00:04:08.120 --> 00:04:10.860
ข้าเป็นลูกของคนนั้น สืบเชื้อสายมาจากคนนี้

00:04:10.860 --> 00:04:13.400
ในอดีตได้มีวีรกรรมนั้นวีรกรรมนี้มา"

00:04:13.400 --> 00:04:15.060
มันจะไม่ใช่แบบนั้นนะคะ มันจะเป็นแบบ

00:04:15.060 --> 00:04:16.740
"เฮ้ยแก พ่อแกเป็นไงบ้างล่ะ"

00:04:16.740 --> 00:04:18.480
"อ๋อ พ่อข้าก็อยู่สบายดี"

00:04:18.480 --> 00:04:20.780
"อ๋อ พ่อแกที่เป็นคนนั้นใช่ไหม" อะไรอย่างเนี้ย

00:04:20.780 --> 00:04:22.660
แล้วเราก็ต้องมาปะติดปะต่อเองใช่ไหมคะ

00:04:22.660 --> 00:04:23.960
ดังนั้นนี่ก็คือจุดนึงนะคะ

00:04:23.960 --> 00:04:26.560
ที่ทำให้วงการละครไทยเนี่ยเปลี่ยนแปลงไป

00:04:26.560 --> 00:04:27.440
ประมาณนั้นเลยค่ะ

00:04:27.440 --> 00:04:29.560
เอาล่ะ เกริ่นมายาวนานมากพอแล้วนะคะ

00:04:29.560 --> 00:04:31.520
เดี๋ยวเราไปเข้าเรื่องเห็นแก่ลูกกันดีกว่า

00:04:31.520 --> 00:04:33.280
ว่าเรื่องราวของเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

00:04:33.280 --> 00:04:36.160
มันเห็นแก่ลูกยังไง มันเป็นใคร เรื่องราวเป็นยังไงบ้าง

00:04:36.160 --> 00:04:38.000
ขอบอกว่าเรื่องราวไม่ยาวเลยค่ะ

00:04:38.000 --> 00:04:39.940
สั้นๆ แต่ว่าจับใจนะคะ

00:04:39.940 --> 00:04:40.900
อะ ไปฟังกัน

00:04:41.020 --> 00:04:42.740
บทละครเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

00:04:42.740 --> 00:04:46.340
บอกเลยว่าเป็นบทละครพูดที่ใช้ตัวละครน้อยมากค่ะ

00:04:46.340 --> 00:04:47.140
อย่างที่วิวบอกไป

00:04:47.140 --> 00:04:49.820
ก็คือมีตัวละครทั้งหมดแค่ 4 ตัวด้วยกันนะคะ

00:04:49.820 --> 00:04:52.100
ตัวละครแรกนะคะ ก็คือพระยาภักดีนฤนาถค่ะ

00:04:52.100 --> 00:04:53.380
ผู้เป็นเจ้าของบ้าน

00:04:53.380 --> 00:04:57.020
แล้วก็เป็นเจ้าของห้องทำงานที่เป็นฉากๆ เดียวของเรื่องนี้นะคะ

00:04:57.020 --> 00:04:58.820
ส่วนตัวละครที่สองค่ะ ก็คือ

00:04:58.820 --> 00:05:00.380
ตัวละครนายล้ำนั่นเองค่ะ

00:05:00.380 --> 00:05:03.900
ซึ่งเคยรับราชการนะคะ แล้วก็มีราชทินนามว่าทิพเดชะค่ะ

00:05:03.900 --> 00:05:05.900
ส่วนอีกสองตัวละครเนี่ย ก็ได้แก่

00:05:05.900 --> 00:05:08.860
อ้ายคำนะคะ ซึ่งเป็นคนรับใช้ของพระยาภักดี

00:05:08.860 --> 00:05:11.680
แล้วก็ตัวละครสุดท้าย แม่ลออของเราเนี่ยละค่ะ

00:05:11.680 --> 00:05:13.520
นางเอกผู้มีบทน้อยมากๆ นะคะ

00:05:13.520 --> 00:05:16.220
มีบทพูดแค่ทั้งหมด 10 ประโยคถ้วนด้วยกันค่ะ

00:05:16.220 --> 00:05:18.700
นี่นับรวมแบบ "นั่นใครคะ" อย่างนี้แล้วด้วยนะ

00:05:18.700 --> 00:05:20.100
ก็เรียกได้ว่าบทน้อยจริงๆ

00:05:20.100 --> 00:05:21.440
แต่ว่าเรื่องราวทั้งหมดเนี่ย

00:05:21.440 --> 00:05:23.760
มันก็จะวนอยู่รอบตัวแม่ลออของเรานี่ละค่ะ

00:05:23.760 --> 00:05:25.100
อย่างที่วิวบอกไปเมื่อกี้นะคะ

00:05:25.100 --> 00:05:26.880
เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ย

00:05:26.880 --> 00:05:29.460
เกิดขึ้นที่ห้องหนังสือของพระยาภักดีนฤนาถค่ะ

00:05:29.460 --> 00:05:31.680
ในตอนนั้นเนี่ยพระยาภักดียังไม่ได้ออกมานะคะ

00:05:31.680 --> 00:05:34.200
คนแรกที่ออกมาเนี่ยนะคะ ก็คือนายล้ำนั่นเองค่ะ

00:05:34.200 --> 00:05:37.240
กับอ้ายคำ ซึ่งเป็นคนรับใช้ของพระยาภักดีนะคะ

00:05:37.240 --> 00:05:40.080
เรื่องของเรื่องคือนายล้ำเนี่ย มาเยี่ยมพระยาภักดีค่ะ

00:05:40.080 --> 00:05:43.440
ทีนี้พอเข้ามาถึง ปรากฏว่าพระยาภักดียังไม่อยู่บ้านนะคะ

00:05:43.440 --> 00:05:44.480
นายล้ำก็เลยบอกว่า

00:05:44.480 --> 00:05:46.880
เออ เดี๋ยวจะเข้ามารอพระยาภักดีที่ห้องหนังสือนะ

00:05:46.880 --> 00:05:49.780
ซึ่งอ้ายคำเนี่ยนะคะ ก็พานายล้ำเนี่ย มาที่ห้องนี้ปุ๊บ

00:05:49.780 --> 00:05:52.340
แล้วตัวเองก็นั่งแปะ รออยู่ในห้องหนังสือด้วยค่ะ

00:05:52.340 --> 00:05:54.500
นายล้ำก็พยายามจะบอกอ้ายคำ ประมาณว่า

00:05:54.500 --> 00:05:57.760
"เอ้า จะมารออยู่ตรงนี้ทำไม จะไปทำอะไรก็ไปสิ ไปๆๆ

00:05:57.760 --> 00:05:59.260
ชั้นเป็นเพื่อนพระยาภักดีนะ"

00:05:59.260 --> 00:06:01.000
แต่อ้ายคำเนี่ยนะคะ ก็ไม่ยอมไปไหน

00:06:01.000 --> 00:06:03.540
คือก็ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ เพราะว่ากลัวเสียมารยาทนะ

00:06:03.540 --> 00:06:04.740
จริงๆ แล้วอ้ายคำเนี่ยนะคะ

00:06:04.740 --> 00:06:07.280
นั่งเฝ้าอยู่เพราะเห็นสารรูปของนายล้ำแล้วรู้สึกว่าแบบ

00:06:07.280 --> 00:06:08.340
"ไอ้นี่ไม่น่าไว้ใจเลย

00:06:08.340 --> 00:06:10.820
จะเข้ามาขโมยของบ้านเจ้านายชั้นรึเปล่าเนี่ย"

00:06:10.820 --> 00:06:13.580
เพราะว่านายล้ำเนี่ยนะคะ แต่งตัวปอนๆ ค่ะ

00:06:13.580 --> 00:06:16.400
โทรมๆ แล้วก็หน้าตาดูแบบ เป็นคนติดเหล้าเต็มที่

00:06:16.400 --> 00:06:18.560
แถมยังดูแก่ๆ หง่อมๆ อีก คือแบบ

00:06:18.560 --> 00:06:21.820
เรียกได้ว่าหน้าตาดูแบบ ไม่น่าใช่เพื่อนพระยาภักดีอะ

00:06:21.820 --> 00:06:24.180
ระดับพระยาภักดีนฤนาถ เจ้านายของเราเนี่ย

00:06:24.180 --> 00:06:26.540
น่าจะมีเพื่อนที่ดูดีกว่านี้ไหม

00:06:26.540 --> 00:06:28.960
ไม่น่าจะคบหาสมาคมอะไรคนแบบนี้นะคะ

00:06:28.960 --> 00:06:30.620
อย่างไรก็ตามค่ะ นายล้ำก็แบบ

00:06:30.620 --> 00:06:32.220
"อ้าว เจ้ามารออยู่ทำไม" นะคะ

00:06:32.220 --> 00:06:34.300
ก็ถามไปถามมาจนได้คำตอบว่า

00:06:34.300 --> 00:06:35.600
พระยาภักดีนฤนาถเนี่ยนะคะ

00:06:35.600 --> 00:06:38.300
จะกลับมาจากการทำงานประมาณ 5 โมงเศษๆ ค่ะ

00:06:38.300 --> 00:06:39.500
นายล้ำก็รอไปเรื่อยๆ

00:06:39.500 --> 00:06:41.820
จนกระทั่งพระยาภักดีกลับมาบ้านนะคะ

00:06:41.820 --> 00:06:44.420
กลับมาถึง อ้ายคำก็รีบไปรายงานค่ะ ประมาณว่า

00:06:44.560 --> 00:06:47.280
"ท่านๆ มีเพื่อนท่านมาเยี่ยมอะ อยู่นู่นๆ

00:06:47.280 --> 00:06:49.820
คือไล่ไปไหนก็ไม่ไป ก็เลยนั่งเฝ้าอยู่นี่แหละ"

00:06:49.820 --> 00:06:51.820
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็ชื่นชมอ้ายคำค่ะ

00:06:51.820 --> 00:06:54.340
ซึ่งทำงานอย่างซื่อสัตย์นะ นั่งเฝ้าไว้ให้

00:06:54.340 --> 00:06:56.240
แล้วก็บอกว่า "อะ ไปรออยู่หน้าห้องแล้วกัน

00:06:56.240 --> 00:06:57.460
เดี๋ยวมีอะไรเดี๋ยวชั้นเรียก

00:06:57.460 --> 00:06:59.780
แล้วก็ถ้าสมมุติว่าคุณลออเนี่ยกลับมา

00:06:59.780 --> 00:07:01.000
เรียกชั้นด้วยแล้วกันนะ"

00:07:01.000 --> 00:07:02.760
เรื่องก็เริ่มเปิดเผยมากขึ้นนะคะ

00:07:02.760 --> 00:07:05.960
ว่าคุณลออเนี่ย เหมือนจะเป็นลูกสาวของพระยาภักดีนะคะ

00:07:05.960 --> 00:07:09.280
อย่างไรก็ตามค่ะ พระยาภักดีก็เดินเข้าไปคุยกับนายล้ำนะคะ

00:07:09.280 --> 00:07:11.400
เรื่องราวที่คุยกัน เนื้อหาก็ประมาณว่าแบบ

00:07:11.400 --> 00:07:13.340
"อ้าว สวัสดี มาหาใครล่ะ"

00:07:13.340 --> 00:07:15.900
นายล้ำก็มีความแบบ "จำผมไม่ได้เหรอ ใต้เท้า"

00:07:15.900 --> 00:07:17.720
ประมาณนี้ ก็เริ่มคุยๆ กันประมาณว่า

00:07:17.720 --> 00:07:20.060
อะไร จำเพื่อนไม่ได้เหรอ นี่เพื่อนเองนะ

00:07:20.060 --> 00:07:21.480
ได้ดีแล้วลืมเพื่อนเหรอจ้ะ

00:07:21.480 --> 00:07:22.700
ซึ่งพระยาภักดีก็แบบ

00:07:22.700 --> 00:07:25.320
"อืม หน้าตาเปลี่ยนไปเยอะนะเรา ใครเนี่ย

00:07:25.320 --> 00:07:26.900
อ๋อ นายล้ำใช่ไหม"

00:07:26.900 --> 00:07:29.840
นายล้ำก็บอกว่า "ใช่ เนี่ย นายล้ำ ทิพเดชะเอง

00:07:29.840 --> 00:07:32.440
ที่เคยเป็นเพื่อนเก่า ก็ไม่ได้มาตั้งนาน

00:07:32.440 --> 00:07:34.680
เรื่องก็เริ่มเปิดเผยขึ้นนะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

00:07:34.680 --> 00:07:37.520
หายไปจากชีวิตเจ้าคุณทั้งหมด 15 ปีด้วยกันค่ะ

00:07:37.520 --> 00:07:39.400
ถามว่าทำไมนายล้ำถึงหายตัวไป

00:07:39.400 --> 00:07:41.880
สาเหตุที่นายล้ำหายตัวไปเนี่ยนะคะ เพราะว่า

00:07:41.880 --> 00:07:44.500
นายล้ำเนี่ยเคยรับราชการอยู่กับเจ้าคุณค่ะ

00:07:44.500 --> 00:07:47.200
สมัยก่อนก็เป็นเหมือนเพื่อนกัน ตำแหน่งพอๆ กันเนี่ย

00:07:47.200 --> 00:07:50.200
ตั้งแต่สมัยที่พระยาภักดีนฤนาถเนี่ย เป็นแค่หลวงนะคะ

00:07:50.200 --> 00:07:52.380
ก็เรียกได้ว่าตำแหน่งเล็กกว่านี้เยอะเลยนะ

00:07:52.380 --> 00:07:54.920
ถ้าใครงงก็ไปดูคลิปที่วิวเคยไล่ลำดับยศ

00:07:54.920 --> 00:07:57.200
ลำดับตำแหน่งของขุนนางไทยไว้นะคะ

00:07:57.200 --> 00:07:59.400
ก็น่าจะเก็ตว่าตำแหน่งมันห่างกันค่อนข้างเยอะ

00:07:59.400 --> 00:08:02.360
15 ปีที่แล้วค่ะ พระยาภักดีเนี่ย เป็นแค่หลวงเท่านั้นแหละ

00:08:02.360 --> 00:08:05.200
และนายล้ำเนี่ยก็มีราชทินนามว่าทิพเดชะ

00:08:05.200 --> 00:08:07.400
รับราชการอยู่ด้วยกันนะคะ เป็นเพื่อนกัน

00:08:07.400 --> 00:08:09.960
ปรากฏว่านายล้ำเนี่ย ไปฉ้อโกงค่ะ

00:08:09.960 --> 00:08:11.820
ประมาณว่าไปโกงหลวงว่าอย่างนั้นเถอะ

00:08:11.820 --> 00:08:13.980
ก็เลยติดคุกไปทั้งหมด 10 ปีนะคะ

00:08:13.980 --> 00:08:16.640
ซึ่งก็ทำให้พระยาภักดีเนี่ยก็ถามนายล้ำต่อค่ะว่า

00:08:16.640 --> 00:08:17.860
"อ้าว แล้วออกจากคุกมาแล้วเนี่ย

00:08:17.860 --> 00:08:19.440
ไปทำอะไร ที่ไหน ยังไง" นะคะ

00:08:19.440 --> 00:08:21.340
เรื่องราวก็ค่อยๆ เปิดเผยมากขึ้นค่ะ

00:08:21.340 --> 00:08:23.840
ว่านายล้ำเนี่ยก็บอกว่า "เออ ติดคุกแล้วชั้นก็อายไหม

00:08:23.840 --> 00:08:26.240
จะให้ชั้นอยู่ที่พระนครต่อไปก็ไม่ใช่เรื่อง

00:08:26.240 --> 00:08:28.180
ชั้นก็เลยขึ้นไปที่พิษณุโลกนะ

00:08:28.180 --> 00:08:29.840
แล้วก็ไปทำงานทำการอยู่ที่นั่น"

00:08:29.840 --> 00:08:32.000
พระยาภักดีนะคะ ก็ถามต่อ ประมาณว่า

00:08:32.000 --> 00:08:34.120
"แล้วไปทำงานทำการอะไรอยู่ที่พิษณุโลกล่ะ

00:08:34.120 --> 00:08:35.200
เล่าให้ชั้นฟังบ้างสิ"

00:08:35.200 --> 00:08:37.460
นายล้ำก็เลยเล่าให้ฟังนะคะ ว่าตอนแรกเนี่ย

00:08:37.460 --> 00:08:39.740
ขึ้นไปพิษณุโลกก็ไปทำงานเป็นเสมียนนี่แหละ

00:08:39.740 --> 00:08:41.340
แต่ว่าเหมือนไม่ค่อยรอดเท่าไร

00:08:41.340 --> 00:08:42.800
ประมาณว่ามันก็ไม่พอกินน่ะ

00:08:42.800 --> 00:08:45.520
ก็เลยหันมาเอาดีทางด้านการค้าขายแทน

00:08:45.520 --> 00:08:47.340
โดยร่วมมือกับชาวจีน 2 คนนะคะ

00:08:47.340 --> 00:08:50.580
ค้าขาย ได้นั่นได้นี่ ก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้

00:08:50.580 --> 00:08:53.540
ตอนแรกพระยาภักดีก็รู้สึกว่าแบบ "อ้าว ก็โอเคนี่

00:08:53.540 --> 00:08:55.560
แต่เอ้ มาอย่างนี้มันผิดปกตินะ

00:08:55.560 --> 00:08:57.080
อ้าว แล้วค้าขายเป็นยังไงบ้างล่ะ"

00:08:57.080 --> 00:08:58.760
นายล้ำนะคะ ก็เลยเล่าให้ฟังว่า

00:08:58.760 --> 00:09:00.860
"ตอนแรกค้าขายก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้แหละ

00:09:00.860 --> 00:09:03.740
แต่ค้าขายไปซักพัก มันก็ไม่ได้รุ่งเรืองขนาดนั้น

00:09:03.740 --> 00:09:06.020
นิสัยเก่ามันก็เลยกำเริบ ประมาณว่าแบบ

00:09:06.020 --> 00:09:07.960
อยากได้กำไรเยอะๆ อะ เข้าใจไหม

00:09:07.960 --> 00:09:10.060
คือความโลภเริ่มครอบงำอีกรอบนะคะ

00:09:10.060 --> 00:09:13.540
ดังนั้นเขาก็เลยหาช่องทางทำกินใหม่ที่มันได้เร็วๆ ค่ะ

00:09:13.540 --> 00:09:15.840
ซึ่งพระยาภักดีก็มีความพยายามถาม ประมาณว่า

00:09:15.840 --> 00:09:18.080
"อะไร ไปโกงอะไรเขาอีกเหรอ" อะไรอย่างนี้นะคะ

00:09:18.080 --> 00:09:20.540
ซึ่งนายล้ำก็บอกว่า "จะบ้าเหรอ ไปโกงไม่ได้

00:09:20.540 --> 00:09:22.700
ใครจะไปโกงซ้ำให้ติดคุกอีกรอบล่ะ

00:09:22.700 --> 00:09:25.380
ชั้นไม่ใช่ข้าราชการแล้ว ชั้นไปโกงแบบเดิมไม่ได้

00:09:25.380 --> 00:09:28.420
แต่ชั้นเนี่ยก็ค้าขายอะไรที่มันกำไรเยอะนิดนึง

00:09:28.420 --> 00:09:30.860
ก็เลยไปลงทุนร่วมกับคนจีน 2 คนเนี่ย

00:09:30.860 --> 00:09:32.220
ค้าขายสิ่งนึงแหละ

00:09:32.220 --> 00:09:33.800
พระยาภักดีก็ถามว่า "อะไรอะ"

00:09:33.800 --> 00:09:36.180
นายล้ำก็เลยเฉลยออกมานะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

00:09:36.180 --> 00:09:37.300
ไปค้าฝิ่นค่ะ

00:09:37.300 --> 00:09:40.060
ซึ่งพระยาภักดีก็แบบ "อุ้ย ค้าฝิ่นแล้วเป็นยังไง

00:09:40.060 --> 00:09:41.600
นายล้ำก็บอกว่า "เจ๊งไง"

00:09:41.600 --> 00:09:42.900
คือถามว่าทำไมเจ๊งนะคะ

00:09:42.900 --> 00:09:45.580
เรื่องของเรื่องก็คือค้าฝิ่นเนี่ย มันผิดกฎหมายค่ะ

00:09:45.580 --> 00:09:47.880
ดังนั้นนายล้ำก็เลยโดนจับได้นะคะ

00:09:47.880 --> 00:09:49.920
แต่ว่าตัวเองเนี่ย ไม่ได้ติดคุกเพราะว่า

00:09:49.920 --> 00:09:52.400
ที่ผ่านมาไม่เคยออกหน้าเลยว่าตัวเองค้าฝิ่น

00:09:52.400 --> 00:09:54.560
คือให้เงินเนี่ย แล้วไปค้าขายแทนค่ะ

00:09:54.640 --> 00:09:57.020
ทีเนี้ยพอโดนจับได้ก็เลยไม่มีพยานหลักฐานไง

00:09:57.020 --> 00:09:59.100
ว่าตัวเองเป็นคนร่วมค้ากับเขาด้วย

00:09:59.100 --> 00:10:01.820
เวลาที่เขาไปขึ้นศงขึ้นศาลกัน ก็ไปบอกเขาประมาณว่า

00:10:01.820 --> 00:10:04.300
ไม่รู้เรื่องๆ แค่ชาวจีน 2 คนเนี้ย

00:10:04.300 --> 00:10:06.420
มาขอเงินไปทำทุนไปทำกำไร

00:10:06.420 --> 00:10:09.660
ตัวเองก็เข้าใจว่าชาวจีน 2 คนนี้จะไปค้าข้าวไปค้าอะไร

00:10:09.660 --> 00:10:11.340
ไม่ได้คิดว่าเขาจะไปค้าฝิ่นนี่

00:10:11.340 --> 00:10:14.140
สุดท้ายนะคะ นายล้ำก็เลยรอดค่ะ แล้วก็ไม่โดนจับ

00:10:14.140 --> 00:10:16.460
แต่ปัญหาก็คือหมดช่องทางทำกินนะคะ

00:10:16.460 --> 00:10:19.200
ดังนั้นนายล้ำนะคะ ก็เลยลงมาหาพระยาภักดีนี่ละค่ะ

00:10:19.200 --> 00:10:22.160
หลังจากที่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบนะคะ เราก็รู้มาได้ว่า

00:10:22.160 --> 00:10:23.460
นายล้ำเนี่ยรอดมาได้แบบ

00:10:23.460 --> 00:10:25.840
ก็ไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นเนี่ยนะคะ

00:10:25.840 --> 00:10:27.460
นายล้ำก็พยายามเปลี่ยนเรื่องค่ะ

00:10:27.460 --> 00:10:29.020
ด้วยการอยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นมาว่า

00:10:29.020 --> 00:10:31.420
"เอ๊ะ คอแห้งจริงเนอะ ตอนนี้อากาศร้อน

00:10:31.420 --> 00:10:33.040
น่าจะมีอะไรให้ดื่มนิดนึงนะ

00:10:33.040 --> 00:10:35.980
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็เลยเรียกอ้ายคำเข้ามาค่ะ บอกว่า

00:10:35.980 --> 00:10:38.980
"อะ ไปเอาโซดามาให้เขากินหน่อยแล้วกันนะ เขาหิวน้ำ"

00:10:38.980 --> 00:10:40.720
นายล้ำนะคะ ก็ยังมีความถามว่า

00:10:40.720 --> 00:10:42.220
"โซดาเปล่าเหรอครับ ใต้เท้า

00:10:42.220 --> 00:10:44.500
คือ ไม่มีอะไรให้กินกับโซดาหน่อยเหรอ

00:10:44.500 --> 00:10:45.960
คือให้กินโซดาเปล่าจริงๆ เหรอ"

00:10:45.960 --> 00:10:48.600
ซึ่งพระยาภักดีก็บอกว่า "หรือจะเอาครีมโซดา

00:10:48.600 --> 00:10:51.480
หรือจะใส่น้ำแดงไหม หรือว่าจะปรุงโซดากับอะไรดี" นะคะ

00:10:51.480 --> 00:10:53.180
นายล้ำก็พยายามจะบอกค่ะ ประมาณว่าแบบ

00:10:53.180 --> 00:10:55.560
"แล้ว แล้วไอ้น้ำเหลืองๆ อะ ไม่มีให้กินหน่อยเหรอ

00:10:55.560 --> 00:10:57.300
คือไม่ได้อยากกินครีมโซดาอะ

00:10:57.300 --> 00:10:59.320
อยากกินโซดากับอะไรบางอย่างเนี่ยแหละ

00:10:59.320 --> 00:11:01.020
ก็แสดงให้เห็นนะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

00:11:01.020 --> 00:11:03.160
เป็นคนที่ค่อนข้างจะติดเหล้าพอสมควรเลย

00:11:03.160 --> 00:11:05.260
แต่ว่าพระยาภักดีก็ไม่ได้ให้กินค่ะ

00:11:05.260 --> 00:11:07.080
ปรากฏว่าพอไม่ได้ให้กินเนี่ยนะคะ

00:11:07.080 --> 00:11:09.800
พระยาภักดีก็เลยถามนายล้ำตรงๆ ค่ะ ประมาณว่า

00:11:09.800 --> 00:11:12.520
"อะ ไหนๆ เราก็เป็นเพื่อนเก่ากันมาตั้งขนาดนี้

00:11:12.520 --> 00:11:14.680
ลงมาตรงเนี้ยต้องการอะไร บอกชั้นมาเถอะ

00:11:14.680 --> 00:11:15.900
อย่าเกรงใจกันเลย"

00:11:15.900 --> 00:11:18.260
นายล้ำนะคะ ก็เลยเปิดปากพูดค่ะ ประมาณว่า

00:11:18.260 --> 00:11:21.140
"เออ จริงๆ ลงมาเนี่ย ก็อยากจะมาเจอแม่ลออเนี่ยแหละ

00:11:21.140 --> 00:11:23.000
ได้ข่าวว่าแม่ลออโตเป็นสาวใหญ่แล้วนี่

00:11:23.000 --> 00:11:24.220
อายุ 17 แล้วใช่ไหม"

00:11:24.220 --> 00:11:26.380
นี่ อายุ 17 สมัยนั้นเขาเรียกสาวใหญ่แล้วนะคะ

00:11:26.380 --> 00:11:27.740
อย่างไรก็ตาม ช่างมันเถอะค่ะ

00:11:27.740 --> 00:11:29.700
พระยาภักดีก็มีความแบบ "เออๆ"

00:11:29.700 --> 00:11:31.060
แต่แบบ ก็ยังงงๆ อยู่

00:11:31.060 --> 00:11:33.160
ประมาณว่า "มาถามหาแม่ลออทำไม" นะคะ

00:11:33.160 --> 00:11:35.000
นายล้ำก็ถามต่อค่ะ ประมาณว่า

00:11:35.000 --> 00:11:36.480
"ได้ข่าวว่าหน้าเหมือนแม่เขาไม่ใช่เหรอ

00:11:36.480 --> 00:11:37.820
ขอเจอซักทีได้ไหมอะ"

00:11:37.820 --> 00:11:40.520
ทีนี้นะคะ พระยาภักดีมีความตอบปัดๆ เลยค่ะ

00:11:40.520 --> 00:11:42.460
ประมาณว่า "เออ เดี๋ยวไว้ค่อยบอกแล้วกันนะ

00:11:42.460 --> 00:11:44.320
ว่าเมื่อไรจะมีโอกาสพบแม่ลออ"

00:11:44.320 --> 00:11:46.360
ทั้งๆ ที่ตอนที่พระยาภักดีเดินเข้ามาเนี่ยนะคะ

00:11:46.360 --> 00:11:48.660
ยังได้ยินพระยาภักดีสั่งอ้ายคำอยู่เลย

00:11:48.660 --> 00:11:50.680
ว่าแม่ลออกำลังจะกลับมาใช่ไหมคะ

00:11:50.680 --> 00:11:51.740
นายล้ำก็มีความแบบ

00:11:51.740 --> 00:11:54.040
"อ้าว ทำไมไม่เต็มใจให้ผมพบแม่ลออล่ะ

00:11:54.040 --> 00:11:55.540
ทำไมต้องกีดกันกันด้วยอะ"

00:11:55.540 --> 00:11:57.020
อะ ทีนี้งงกันไหมว่า

00:11:57.020 --> 00:11:59.740
ทำไมอยู่ดีๆ นายล้ำจะต้องอยากเจอแม่ลออนะคะ

00:11:59.740 --> 00:12:01.660
ปรากฏว่าพระยาภักดีกับนายล้ำ

00:12:01.660 --> 00:12:03.280
ก็มีความเถียงกันขึ้นมาค่ะ

00:12:03.280 --> 00:12:04.460
นายล้ำก็มีความพยายามแบบ

00:12:04.460 --> 00:12:05.940
"ทำไมอะ ท่านจะบอกว่าผมเป็นคนเลว

00:12:05.940 --> 00:12:07.520
เป็นคนขี้คุก ขี้ตารางงี้เหรอ

00:12:07.520 --> 00:12:08.960
หลายๆ คนก็เคยติดคุกเหมือนกัน

00:12:08.960 --> 00:12:10.020
เขายังกลับตัวได้เลย

00:12:10.020 --> 00:12:12.200
ทำไมแค่นี้ผมจะเจอแม่ลออไม่ได้"

00:12:12.200 --> 00:12:14.040
พระยาภักดีนะคะ ก็พยายามจะบอกว่า

00:12:14.040 --> 00:12:16.600
"คือติดคุกมาแล้วเนี่ย ถ้าออกมาแล้วกลับตัวกลับใจ

00:12:16.600 --> 00:12:19.540
แสดงให้เห็นอย่างจริงใจว่าตัวเองกลับตัวแล้วมันก็โอเค

00:12:19.540 --> 00:12:21.220
แล้วความผิดเนี่ยมันก็มีหลายสถาน

00:12:21.220 --> 00:12:24.120
มีแบบว่า คนนั้นบางคนก็พลาด บางคนก็อะไรยังไง

00:12:24.120 --> 00:12:26.440
แต่ว่าฉ้อโกงเนี่ย มันก็.. อะไรนิดนึงนะ

00:12:26.440 --> 00:12:29.340
แล้วแกก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าแกตั้งใจจะกลับตัวเลยนะ

00:12:29.340 --> 00:12:32.000
ที่ไปทำงานที่พิษณุโลกนี่ก็ทรงเดิมเลย

00:12:32.000 --> 00:12:34.760
ก็ไม่ได้อยากให้แม่ลออมาคบค้าสมาคมด้วย

00:12:34.760 --> 00:12:36.640
นายล้ำก็มีความแบบ โกรธขึ้นมานะคะ

00:12:36.640 --> 00:12:39.940
ประมาณว่า "แหมท่านเจ้าคุณ พูดอย่างกับตัวเองไม่เคย"

00:12:39.940 --> 00:12:41.760
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็มีความประมาณว่า

00:12:41.760 --> 00:12:43.500
"นี่เห็นว่าเป็นเพื่อนเก่านะ

00:12:43.500 --> 00:12:46.060
ถ้าไม่ใช่เพื่อนเก่านี่ถือว่าหมิ่นประมาทแล้วนะ หื้ม"

00:12:46.060 --> 00:12:48.000
สุดท้ายนะคะ นายล้ำก็เลยสรุปว่า

00:12:48.000 --> 00:12:49.500
"ก็ผมรักชีวิตของผมอะ"

00:12:49.500 --> 00:12:51.440
คือประมาณว่า "ก็ผมไม่มีอะไรจะกิน

00:12:51.440 --> 00:12:54.080
ผมอยากได้เงิน ผมก็เลยทำอะไรได้ก็ทำ" นะคะ

00:12:54.080 --> 00:12:55.320
ซึ่งทำให้พระยาภักดีแบบ

00:12:55.320 --> 00:12:57.380
"เออๆๆ ปล่อยไปเถอะ ขีเกียจเถียงด้วย" นะคะ

00:12:57.380 --> 00:12:58.620
แล้วก็หันมาถามค่ะว่า

00:12:58.620 --> 00:13:00.360
"ว่าแต่อยากเจอแม่ลออทำไมล่ะ"

00:13:00.360 --> 00:13:01.980
นายล้ำนะคะ ก็เลยบอกประมาณว่า

00:13:01.980 --> 00:13:04.880
"ก็ผมไม่ได้เจอแม่ลออมาตั้งแต่อายุ 2 ขวบกว่าแล้ว

00:13:04.880 --> 00:13:06.540
ก็อยากเห็นหน้าค่าตาบ้าง"

00:13:06.540 --> 00:13:08.580
พระยาภักดีนะคะ ก็เลยพยายามบอกประมาณว่า

00:13:08.580 --> 00:13:11.300
"ก็ไม่ต้องเจอตัวหรอก อยากเห็นหน้าก็ดูรูปเอาสิ

00:13:11.300 --> 00:13:13.960
นู่นๆๆ รูปเพิ่งถ่าย วางอยู่นั่นแหละ หยิบมาดูสิ"

00:13:13.960 --> 00:13:16.240
นายล้ำนะคะ ก็หยิบรูปแม่ลออขึ้นมาดูค่ะ

00:13:16.240 --> 00:13:18.400
ดูเสร็จก็เริ่มหลุดออกมาค่ะ ประมาณว่า

00:13:18.400 --> 00:13:19.780
"อ้อ เนี่ยเหรอแม่ลออ

00:13:19.780 --> 00:13:22.040
ได้ข่าวว่ากำลังจะแต่งงานกับคุณทองคำ

00:13:22.040 --> 00:13:23.640
ลูกเจ้าคุณรณชิตใช่ไหม"

00:13:23.640 --> 00:13:25.980
อะฮ่า เรื่องเริ่มเปิดเผยนะคะว่า

00:13:25.980 --> 00:13:28.560
แม่ลออกำลังจะแต่งงานกับลูกคนใหญ่คนโต

00:13:28.560 --> 00:13:30.080
ที่ร่ำรวยมากๆ ค่ะ

00:13:30.080 --> 00:13:32.680
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็ต้องบอกว่าใช่ค่ะ

00:13:32.680 --> 00:13:34.600
ที่นี้นายล้ำก็เอาใหญ่เลยค่ะ ประมาณว่า

00:13:34.600 --> 00:13:37.640
"อ้าวเหรอ แต่งวันไหน บอกผมสิ ผมจะได้มารดน้ำ"

00:13:37.640 --> 00:13:39.540
พระยาภักดีก็พยายามปัดนะคะ ประมาณว่าแบบ

00:13:39.540 --> 00:13:41.540
"จะมาทำไม ไม่ต้องมาหรอก"

00:13:41.540 --> 00:13:43.760
นายล้ำนะคะ ก็เลยเฉลยออกมาค่ะ ประมาณว่า

00:13:43.760 --> 00:13:45.520
"ก็ผมจะไม่มารดน้ำได้ยังไง

00:13:45.520 --> 00:13:48.020
ในเมื่อผมเนี่ยเป็นพ่อแท้ๆ ของแม่ลออ"

00:13:48.020 --> 00:13:49.240
ซึ่งก็ทำให้พระยาภักดีนะคะ

00:13:49.240 --> 00:13:50.760
หันไปถามนายล้ำ ประมาณว่า

00:13:50.760 --> 00:13:52.140
"อ้าว ยังจำได้อยู่อีกเหรอ

00:13:52.140 --> 00:13:53.360
ว่าแม่ลออเป็นลูกตัวเองเนี่ย

00:13:53.360 --> 00:13:55.120
นี่เกือบลืมไปแล้วนะว่าเป็นพ่อเนี่ย

00:13:55.120 --> 00:13:57.620
หายไปนานขนาดนี้ ไม่มาดูแลลูกเลย"

00:13:57.660 --> 00:13:59.960
นายล้ำนะคะ ได้โอกาสก็เลยบอกประมาณว่า

00:13:59.960 --> 00:14:02.860
"ก็นี่ไง ผมนึกได้แล้วว่าผมไม่เคยดูแลแม่ลออเลย

00:14:02.860 --> 00:14:04.720
ตอนนี้ก็เลยจะกลับมาดูแลนั่นแหละ"

00:14:04.720 --> 00:14:06.620
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็มีความประมาณว่า

00:14:06.620 --> 00:14:08.480
"ไม่ต้องดูแลแล้วมั้ง เขาจะแต่งงานแล้ว

00:14:08.480 --> 00:14:10.480
เขาย้ายออกไป มันก็ไม่ต้องดูแลแล้วมั้ย"

00:14:10.480 --> 00:14:12.500
แต่งงานมีสามีแล้ว สมัยก่อนก็คือ

00:14:12.500 --> 00:14:14.600
ถือว่าเป็นแบบ ผู้ใหญ่แล้ว ประมาณนั้นนะคะ

00:14:14.600 --> 00:14:16.600
นายล้ำก็มีความบอกต่อค่ะ ประมาณว่า

00:14:16.600 --> 00:14:19.580
"ก็ตอนอยู่ในบ้านเจ้าคุณเนี่ย ผมก็ไม่ได้ห่วงอะไรเท่าไรหรอก

00:14:19.580 --> 00:14:21.220
แต่ตอนเนี้ยแต่งงานไปอยู่บ้านอื่น

00:14:21.220 --> 00:14:23.160
ผมก็ต้องตามไปดูแลลูกผมสิ"

00:14:23.160 --> 00:14:25.660
ทีนี้พระยาภักดีนะคะ เริ่มไม่โอเคละ

00:14:25.660 --> 00:14:26.540
เริ่มถามประมาณว่า

00:14:26.540 --> 00:14:28.560
"แล้วจะตามไปยังไง จะไปดูแลอะไรเขา"

00:14:28.560 --> 00:14:30.460
นายล้ำนะคะ ก็เลยเฉลยออกมาค่ะ

00:14:30.460 --> 00:14:32.980
ว่าตัวเองเนี่ย ตั้งจะจะตามแม่ลออนะคะ

00:14:32.980 --> 00:14:35.760
ไปอยู่ที่บ้านของสามี ซึ่งเป็นคนร่ำรวยด้วย

00:14:35.760 --> 00:14:38.220
เพราะว่าตั้งใจจะให้ลูกเนี่ย เลี้ยงดูตัวเอง

00:14:38.220 --> 00:14:39.840
ที่แบบหมดสิ้นเนื้อประดาตัว

00:14:39.840 --> 00:14:42.340
แล้วก็ไม่อยากทำงานทำการแล้วนั่นเองค่ะ

00:14:42.340 --> 00:14:44.140
และเรื่องราวก็ยังเฉลยต่อมานะคะ

00:14:44.140 --> 00:14:46.660
ว่านายล้ำก็มีความถามพระยาภักดีนะคะ ประมาณว่า

00:14:46.660 --> 00:14:48.300
"แม่ลออเขารู้รึเปล่าเนี่ย ว่าผมเป็นพ่อ

00:14:48.300 --> 00:14:50.480
หรือเขาคิดว่าใต้เท้าเนี่ยเป็นพ่อจริงๆ แล้วนะ"

00:14:50.480 --> 00:14:51.700
พระยาภักดีนะคะ ก็บอก

00:14:51.700 --> 00:14:53.340
"เขาก็รู้แหละ ว่าชั้นน่ะเป็นพ่อเลี้ยง

00:14:53.340 --> 00:14:55.520
แต่เขาคิดว่าพ่อจริงๆ ของเขาอะ ตายไปแล้ว

00:14:55.520 --> 00:14:58.460
คือก็ไม่ได้อยากให้มารู้ว่าพ่อติดคุกติดตารางอะนะ

00:14:58.460 --> 00:15:00.880
นายล้ำนะคะ ก็เลยมีความถามต่อ ประมาณว่า

00:15:00.880 --> 00:15:02.540
"อ้าว แล้วแม่เขาไม่เล่าอะไรให้ฟังหน่อยเหรอ

00:15:02.540 --> 00:15:04.240
ว่าพ่อเขาเป็นใครมาจากไหน" นะคะ

00:15:04.240 --> 00:15:06.860
ซึ่งเรื่องราวนะคะ ก็เปิดเผยออกมามากขึ้นค่ะ

00:15:06.860 --> 00:15:08.960
ว่าแม่ของแม่ลออ หรือว่าแม่นวลเนี่ยนะคะ

00:15:08.960 --> 00:15:11.620
รู้สึกว่านายล้ำเนี่ยเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องค่ะ

00:15:11.620 --> 00:15:14.380
ก็เลยไม่เล่าเรื่องพ่อของตัวเองให้ลูกฟังนะคะ

00:15:14.380 --> 00:15:17.140
และที่สำคัญนะคะ แม่นวลตายจากไปนานมากแล้วค่ะ

00:15:17.140 --> 00:15:20.340
แม่นวลก็เลยเอาแม่ลออมาฝากพระยาภักดีนะคะ

00:15:20.340 --> 00:15:22.880
ซึ่งเป็นคนที่เคยชอบแม่นวลเหมือนกันเนี่ย

00:15:22.880 --> 00:15:24.140
เลี้ยงเอาไว้ตั้งแต่เด็กค่ะ

00:15:24.140 --> 00:15:25.860
คือประมาณว่า ในตอนแรกเนี่ย

00:15:25.860 --> 00:15:28.560
นายล้ำกับพระยาภักดีเนี่ย เคยจีบแม่นวลแข่งกัน

00:15:28.560 --> 00:15:30.160
แล้วเผอิญว่าแม่นวลเนี่ยเลือกผิด

00:15:30.160 --> 00:15:31.380
ไปเลือกโดนนายล้ำนะคะ

00:15:31.420 --> 00:15:33.360
พระยาภักดีก็เลยเลี้ยงแม่ลออเหมือนกับเป็น

00:15:33.360 --> 00:15:35.820
ลูกแท้ๆ ของตัวเองมาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาค่ะ

00:15:35.820 --> 00:15:38.280
แล้วก็บอกแค่ว่าพ่อเนี่ยตายไปแล้วนะคะ

00:15:38.280 --> 00:15:40.100
หลังจากนั้นค่ะ พระยาภักดีกับนายล้ำ

00:15:40.100 --> 00:15:42.020
ก็มีความโต้เถียงกันใหญ่โตนะคะ

00:15:42.020 --> 00:15:44.680
นายล้ำเนี่ยก็ยืนยันว่าตัวเองจะไปอยู่กับลูกให้ได้

00:15:44.680 --> 00:15:47.160
พระยาภักดีก็ถามว่า "แล้วจะไปอยู่กับเขาในฐานะอะไร

00:15:47.160 --> 00:15:49.160
ทำไมลูกเขยเขาจะต้องเลี้ยงแกด้วย

00:15:49.160 --> 00:15:50.800
คือแกไปมีบุญคุณอะไรกับเขา

00:15:50.800 --> 00:15:51.980
นายล้ำก็พยายามจะบอกอีกว่า

00:15:51.980 --> 00:15:54.740
"ก็ชั้นเป็นพ่อแม่ลออ แค่นี้ก็มีบุญคุณมากพอแล้ว"

00:15:54.740 --> 00:15:56.740
ทีนี้นะคะ พระยาภักดีก็เลยถามว่า

00:15:56.740 --> 00:15:59.980
"งี้แกจะบอกทุกคนไปหมดเลยใช่ไหมว่าแกเนี่ยเป็นพ่อแม่ลออ

00:15:59.980 --> 00:16:02.540
แล้วคนเขาจะไม่รังเกียจแม่ลออเหรอที่มีพ่อแบบนี้

00:16:02.540 --> 00:16:04.880
พ่อเป็นคนขี้คุก เป็นคนขี้โกง

00:16:04.880 --> 00:16:07.020
เป็นคน โอ้ย สารพัดจะแย่

00:16:07.020 --> 00:16:09.040
เดี๋ยวคนเขาก็เลิกคบแม่ลออกันหมดหรอก

00:16:09.040 --> 00:16:11.920
ตอนนี้แม่ลออเป็นผู้ดีอยู่ในสังคมชั้นสูง

00:16:11.920 --> 00:16:13.740
ว่าที่สามีเขาก็เป็นผู้ดี

00:16:13.740 --> 00:16:15.960
เดี๋ยวคนรอบตัวเขาจะเกลียดกันหมดนะ"

00:16:15.960 --> 00:16:18.500
ด้วยความโกรธนะคะ นายล้ำก็เลยหลุดออกมาหมดเลยค่ะ

00:16:18.500 --> 00:16:20.860
ประมาณว่า "อ้าว ก็ผมไม่มีหนทางทำกินแล้ว

00:16:20.860 --> 00:16:22.680
ผมจะทำอะไรได้นอกจากเกาะลูกกินอะ

00:16:22.680 --> 00:16:25.200
ผมมีลูกอยู่ นี่ก็เป็นช่องทางทำกินของผมไง"

00:16:25.340 --> 00:16:27.460
ทำให้พระยาภักดีนะคะ เก็ตค่ะว่า

00:16:27.460 --> 00:16:29.400
"อ๋อ จริงๆ แล้วต้องการเงินใช่ไหม

00:16:29.400 --> 00:16:31.760
อะ ถ้าอยากได้เงิน ไม่ต้องไปยุ่งกับลูก เอาเงินชั้นไป

00:16:31.760 --> 00:16:34.340
จะเอาเท่าไรว่ามา 10 ชั่งพอไหม อะไม่พอ

00:16:34.340 --> 00:16:35.460
20 ชั่งพอป่าว

00:16:35.460 --> 00:16:37.860
อะ 20 ชั่งไม่พอเหรอ 50 ชั่งเลย"

00:16:37.860 --> 00:16:39.560
50 ชั่งนี่เยอะมากนะคะทุกคน

00:16:39.560 --> 00:16:41.560
นายล้ำก็บอกว่า "จะไปพอได้ยังไง

00:16:41.560 --> 00:16:45.320
ที่ผมเจ๊งที่ภาคเหนือเนี่ย ก็เจ๊งไปร่วม 100 ชั่งได้แล้วนะ"

00:16:45.320 --> 00:16:47.400
ถามว่าพระยาภักดีสู้ไหม

00:16:47.400 --> 00:16:49.280
เงิน 100 ชั่งนี่เยอะมากนะคะทุกคน

00:16:49.280 --> 00:16:50.400
ถ้าใครเคยได้ยินสำนวน

00:16:50.400 --> 00:16:52.120
จะเคยได้ยินสำนวน สาวน้อยร้องชั่ง

00:16:52.120 --> 00:16:54.740
แปลว่าผู้หญิงที่มีค่าตัวแพงมาก ประมาณนั้นนะ

00:16:54.740 --> 00:16:57.560
พระยาภักดีสู้ค่ะ ด้วยความที่รักแม่ลออมากนะ

00:16:57.560 --> 00:17:00.160
ก็บอกว่า "100 ชั่ง เอาไปเลย แล้วอย่ามายุ่งกับแม่ลออ"

00:17:00.160 --> 00:17:02.160
ซึ่งถามว่านายล้ำเอาไหมนะคะ นายล้ำบอกว่า

00:17:02.160 --> 00:17:03.940
"100 ชั่ง ผมจะเอาไปทำไม

00:17:03.940 --> 00:17:06.640
ถ้าผมไปเกาะลูกเขยกินเนี่ย ได้เยอะกว่านี้ตั้งเยอะ

00:17:06.640 --> 00:17:07.420
ไม่เอาหรอก"

00:17:07.420 --> 00:17:10.060
หลังจากนั้นนะคะ ทั้งคู่ก็เลยเหมือนจะทะเลาะกันใหญ่โตขึ้น

00:17:10.060 --> 00:17:12.040
ถึงขั้นจะลงไม้ลงมือกันค่ะ

00:17:12.040 --> 00:17:13.740
คือพระยาภักดีนี่หยิบแส้ออกมาแล้วนะ

00:17:13.740 --> 00:17:16.000
เป็นแส้ม้าอะ ตั้งใจจะแบบ ฟาดนายล้ำอะแบบ

00:17:16.000 --> 00:17:18.760
"อย่ามายุ่งกับลูกชั้นนะ เดี๋ยวโดนๆ"

00:17:18.760 --> 00:17:19.780
ประมาณนั้นเลยค่ะ

00:17:19.900 --> 00:17:23.000
ปรากฏว่าในจังหวะที่กำลังจะลงไม้ลงมือกันเนี่ยนะคะ

00:17:23.000 --> 00:17:25.760
บังเอิญว่าอ้ายคำเนี่ยเข้ามาค่ะ บอกว่า

00:17:25.760 --> 00:17:27.020
แม่ลออกลับมาแล้ว

00:17:27.020 --> 00:17:29.340
ซึ่งทำให้นายล้ำนะคะ ยิ้มร่าเลย ประมาณว่า

00:17:29.340 --> 00:17:30.480
"เสียใจด้วยนะใต้เท้า

00:17:30.480 --> 00:17:32.500
ใต้เท้าจะกันผมยังไงก็กันไม่ได้หรอก

00:17:32.500 --> 00:17:33.700
เพราะว่าแม่ลออก็กลับมาแล้ว

00:17:33.700 --> 00:17:36.360
ยังไงแม่ลออก็ต้องมาเจอผมตอนนี้นี่แหละ"

00:17:36.360 --> 00:17:38.360
ปรากฏว่าแม่ลออก็เข้ามานะคะ

00:17:38.360 --> 00:17:40.200
เข้ามาแบบผู้ดีเต็มที่เลย

00:17:40.200 --> 00:17:41.820
ผู้ดี แล้วก็เรียบร้อยน่ารัก

00:17:41.820 --> 00:17:43.820
เป็นผู้หญิงแบบว่าเรียบร้อยจริงๆ นะคะ

00:17:43.820 --> 00:17:46.200
แล้วก็เข้ามาแล้วก็แบบ สวัสดีพระยาภักดีก่อน

00:17:46.200 --> 00:17:50.000
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ ทำไมวันนี้คุณพ่อกลับบ้านเร็วจังเลยอะคะ"

00:17:50.000 --> 00:17:51.220
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็แบบ

00:17:51.220 --> 00:17:53.060
"อ๋อ เลิกงานแล้วก็กลับมาเลยล่ะลูก"

00:17:53.060 --> 00:17:54.540
ก็คือเปลี่ยนสีหน้าทันทีนะคะ

00:17:54.540 --> 00:17:56.780
เพื่อไม่ให้แม่ลออรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะ

00:17:56.780 --> 00:17:59.120
ทีนี้แม่ลออนะคะ ก็หันไปเห็นนายล้ำค่ะ

00:17:59.120 --> 00:18:00.380
ก็สวัสดีบ้าง ก็ประมาณว่า

00:18:00.380 --> 00:18:03.000
"สวัสดีค่ะ เพื่อนคุณพ่อเหรอคะ มาทำอะไรเหรอ

00:18:03.000 --> 00:18:05.260
ทำไมไม่เคยรู้จักคุณอาเลย" นะคะ

00:18:05.260 --> 00:18:07.300
ทั้งคู่ก็เลยได้มีโอกาสคุยกันค่ะ

00:18:07.300 --> 00:18:09.280
นายล้ำก็มีความทักทายประมาณว่า

00:18:09.280 --> 00:18:10.680
"อ๋อ หล่อนน่ะไม่เคยเจอชั้น

00:18:10.680 --> 00:18:13.200
แต่ชั้นน่ะเคยเจอหล่อนตั้งแต่ตอนตัวเล็กๆ นั่นแหละ"

00:18:13.200 --> 00:18:15.880
พอพูดแบบนี้นะคะ แม่ลออก็เลยชวนคุยขึ้นมาค่ะ

00:18:15.880 --> 00:18:18.080
ประมาณว่า "อ้าวเหรอ เคยเห็นชั้นตั้งแต่เด็กๆ

00:18:18.080 --> 00:18:20.160
แปลว่าก็ต้องรู้จักคุณพ่อของชั้นด้วยสิ"

00:18:20.160 --> 00:18:23.060
ซึ่งก็เป็นการถามแบบจี้ใจดำนายล้ำเลยนะคะ

00:18:23.060 --> 00:18:24.980
นายล้ำก็เลยบอกว่า "อ๋อ รู้จักสิ

00:18:24.980 --> 00:18:27.100
คุณพ่อของหล่อนน่ะ ชั้นรู้จักดีเลยทีเดียวล่ะ"

00:18:27.100 --> 00:18:29.240
แม่ลออนะ ไม่ทันฟังนายล้ำต่อค่ะ

00:18:29.240 --> 00:18:30.540
ก็พูดขึ้นมาประมาณว่า

00:18:30.540 --> 00:18:32.420
"หู คุณอานี่โชคดีจริงๆ นะคะ

00:18:32.420 --> 00:18:34.800
ที่ได้มีโอกาสรู้จักกับพ่อของดิชั้นเนี่ย

00:18:34.800 --> 00:18:37.320
คือดิชั้นน่ะโชคร้าย คุณพ่อเสียไปตั้งแต่เด็กๆ

00:18:37.320 --> 00:18:39.920
ก็เลยไม่ได้รู้จัก เคยเห็นแต่ในรูปเนี่ยละค่ะ

00:18:39.920 --> 00:18:42.920
ที่วางอยู่ในห้องนอนนะ เห็นว่าเป็นคนตัวสูงๆ โปร่งๆ

00:18:42.920 --> 00:18:45.560
ดูใจดี ดูแล้วเป็นคนดีแน่ๆ เลยนะคะ"

00:18:45.560 --> 00:18:47.180
น่ะ ไปพูดอย่างนี้ใส่เขาอีก

00:18:47.180 --> 00:18:49.040
นายล้ำก็มีความจึ้กอะค่ะ ประมาณว่าแบบ

00:18:49.040 --> 00:18:51.180
"อุ้ยตาย ลูกเข้าใจว่าชั้นเป็นคนดี"

00:18:51.180 --> 00:18:53.260
แล้วก็ยังมีความไปถามนายล้ำอีกนะ ประมาณว่า

00:18:53.260 --> 00:18:55.080
"พ่อของดิชั้นเป็นคนดีจริงไหมคะ

00:18:55.080 --> 00:18:57.200
คือคุณพ่อพระยาภักดีเนี่ยก็เล่าให้ฟังว่า

00:18:57.200 --> 00:18:59.700
พ่อเป็นคนดีมาก เสียดายที่เสียไปตั้งแต่เด็กๆ"

00:18:59.700 --> 00:19:01.520
อะไรอย่างนี้นะคะ พูดไปพูดมาค่ะ

00:19:01.520 --> 00:19:03.900
นึกสภาพนายล้ำ ตั้งใจจะมาไถเงินลูก

00:19:03.900 --> 00:19:06.160
เจอลูกพูดใส่ว่าแบบ พ่อชั้นเป็นคนดี

00:19:06.160 --> 00:19:08.740
พ่อในหัวชั้นนี่แบบว่า สีรุ้งมากๆ

00:19:08.740 --> 00:19:12.160
จะต้องเป็นคนดีสุดๆ ไปเลย พ่อเป็นไอดอลของหนู

00:19:12.160 --> 00:19:13.180
ประมาณนั้นนะคะ

00:19:13.180 --> 00:19:14.780
นายล้ำละอายใจค่ะ

00:19:14.780 --> 00:19:16.720
สุดท้ายก็เลยไม่กล้าทำอะไรนะคะ

00:19:16.720 --> 00:19:19.160
ต่อให้แม่ลออเนี่ย พยายามจะชวน ประมาณว่า

00:19:19.160 --> 00:19:21.800
"คุณอารู้ไหมคะ ว่าชั้นเนี่ยกำลังจะแต่งงานนะ

00:19:21.800 --> 00:19:24.180
คุณอาเนี่ย มารดน้ำสังข์ดิชั้นด้วยนะ"

00:19:24.180 --> 00:19:25.880
นายล้ำก็ไม่กล้านะคะ

00:19:25.880 --> 00:19:28.380
นายล้ำตอนนี้ละอายใจเรียบร้อยแล้วค่ะ ก็เลยบอกว่า

00:19:28.380 --> 00:19:31.700
"เออ เสียใจด้วยนะที่อาคงอยู่รดน้ำสังข์หนูไม่ได้อะ

00:19:31.700 --> 00:19:34.460
คืออาต้องรีบกลับภาคเหนือ เดี๋ยวต้องกลับด่วนเลย"

00:19:34.460 --> 00:19:36.180
แม่ลออนะคะ ด้วยความที่ไม่สนิทใจ

00:19:36.180 --> 00:19:38.120
แล้วก็ไม่รู้ว่านายล้ำเนี่ยมีความสำคัญยังไง

00:19:38.120 --> 00:19:40.340
ก็เลยบอกลาค่ะ แล้วก็ขึ้นห้องไป

00:19:40.340 --> 00:19:42.740
ทิ้งให้นายล้ำเนี่ยนะคะ อยู่กับพระยาภักดีค่ะ

00:19:42.740 --> 00:19:44.900
ก็เลยเกิดความ awkward เล็กๆ ประมาณว่าแบบ

00:19:44.900 --> 00:19:47.140
"เอ้อ เจ้าคุณ ผมไม่เอาอะไรแล้วดีกว่า

00:19:47.140 --> 00:19:48.780
คือตอนนี้ผมอายลูกอะ

00:19:48.780 --> 00:19:51.920
ปล่อยให้ลูกเขาจำภาพผมเป็นคนดีๆ ในหัวต่อไปแล้วกัน

00:19:51.920 --> 00:19:53.440
คือผมไม่อยากให้เขามารู้ว่า

00:19:53.440 --> 00:19:55.300
ตัวผมเองจริงๆ เป็นคนแบบไหนอะ

00:19:55.380 --> 00:19:56.700
คือใต้เท้าอะพูดถูก

00:19:56.700 --> 00:19:59.640
ลูกผมไม่ควรจะต้องลงมาเกลือกกลั้วกับคนอย่างผมหรอก นะ"

00:19:59.640 --> 00:20:01.620
ดังนั้นนะคะ สุดท้ายนายล้ำก็เลย

00:20:01.620 --> 00:20:03.220
พยายามลากลับบ้านไปค่ะ

00:20:03.220 --> 00:20:05.880
ก่อนกลับไปเนี่ย ก็ถอดแหวนของตัวเองไว้วงนึงนะคะ

00:20:05.880 --> 00:20:07.020
บอกพระยาภักดีว่า

00:20:07.020 --> 00:20:08.540
"ฝากแหวนนี้ให้แม่ลออด้วยแล้วกัน

00:20:08.540 --> 00:20:10.540
นี่เป็นของที่แม่นวลเนี่ย ให้ผมเอาไว้

00:20:10.540 --> 00:20:13.140
ส่วนตัวผมคงไม่กล้าอยู่ดูหน้าแม่ลออแล้วแหละ"

00:20:13.140 --> 00:20:14.440
แล้วก็ทำท่าจะกลับนะคะ

00:20:14.500 --> 00:20:16.740
ฝั่งพระยาภักดีค่ะ ก่อนกลับก็เลยบอกว่า

00:20:16.740 --> 00:20:19.240
"อะ ไหนๆ ก็ไหนๆ เอาเงินไปเถอะ จะได้อยู่ได้นะ"

00:20:19.240 --> 00:20:20.940
แล้วก็ให้เงินนายล้ำไปนะคะ

00:20:20.940 --> 00:20:23.800
พร้อมกับมอบรูปของแม่ลออไปให้ด้วยค่ะ บอกว่า

00:20:23.800 --> 00:20:25.260
"เอารูปลูกไปดูนะจ้ะ"

00:20:25.260 --> 00:20:27.700
และเรื่องราวก็จบลงแต่เพียงเท่านี้ค่ะ

00:20:27.700 --> 00:20:30.740
นี่คือเรื่องราวของบทละครพูดเรื่องเห็นแก่ลูกนะคะ

00:20:30.740 --> 00:20:32.100
จะเห็นว่านายล้ำเนี่ย

00:20:32.100 --> 00:20:34.540
แม้ว่าจะมาอย่างคนเห็นแก่ตัวเต็มที่

00:20:34.540 --> 00:20:36.600
ตั้งใจจะมาเกาะลูกกินเต็มที่นะคะ

00:20:36.600 --> 00:20:38.900
แต่ว่าด้วยความดีความงามของแม่ลออเนี่ย

00:20:38.900 --> 00:20:40.900
ก็ทำให้นายล้ำเนี่ย เห็นแก่ลูก

00:20:41.000 --> 00:20:43.120
และในที่สุดก็เลยกลับตัวกลับใจ

00:20:43.120 --> 00:20:45.180
ล่าถอยกลับภาคเหนือไปในที่สุดค่ะ

00:20:45.180 --> 00:20:47.800
เป็นไงบ้างคะ ได้รับรู้เรื่องราวของแม่ลออมากขึ้นไหม

00:20:47.800 --> 00:20:50.540
ว่าแม่ลออเนี่ยเป็นคนที่จิตใจงดงามขนาดไหนค่ะ

00:20:50.540 --> 00:20:52.980
เรียกได้ว่างดงามถึงขั้นที่เปลี่ยนใจของคนๆ นึง

00:20:52.980 --> 00:20:55.760
ที่ตั้งใจจะมาตักตวงผลประโยชน์กับตัวเองได้เลยนะคะ

00:20:55.760 --> 00:20:58.020
โดยที่ตัวเองเนี่ยไม่ได้รู้ตัวซักนิดเดียว

00:20:58.020 --> 00:20:59.940
ว่าตัวเองได้เปลี่ยนใจใครบ้างค่ะ

00:20:59.940 --> 00:21:01.460
สำหรับใครที่ชื่นชอบคลิปนี้นะคะ

00:21:01.460 --> 00:21:02.920
อย่าลืมกดไลก์เป็นกำลังใจให้วิว

00:21:02.920 --> 00:21:05.000
แล้วก็กดแชร์เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันค่ะ

00:21:05.000 --> 00:21:07.240
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ บ๊ายบาย~

00:21:07.420 --> 00:21:08.260
สวัสดีค่ะ

00:21:08.260 --> 00:21:10.660
อย่างที่บอกนะคะว่าแม่ลออเนี่ย เป็นหนึ่งในนางทั้งหก

00:21:10.660 --> 00:21:13.960
ซึ่งประกอบอยู่ในนิทรรศการมหาวชิราวุธราชบรรณาลัย

00:21:13.960 --> 00:21:17.040
ซึ่งเป็น Phase 2 ของจุฬาลงกรณ์ราชบรรณาลัยค่ะ

00:21:17.040 --> 00:21:19.540
ดังนั้นอย่าลืมติดตามข่าวสารของนิทรรศการนี้ค่ะ

00:21:19.540 --> 00:21:21.540
ซึ่งเดี๋ยววิจะมาอัปเดตให้ทุกคนฟังเรื่อยๆ นะคะ

00:21:21.540 --> 00:21:23.960
ดังนั้นอย่าลืมกดติดตามเพจ Point of View ไว้ค่ะ

00:21:23.960 --> 00:21:26.540
สำหรับวันนี้ลาไปก่อนนะคะทุกคน บ๊ายบาย~

00:21:26.860 --> 00:21:28.540
สวัสดีค่ะ