1
00:00:00,200 --> 00:00:01,880
สวัสดีค่ะ วิวจากแชนเนล Point of View ค่ะ

2
00:00:01,880 --> 00:00:03,680
จำกันได้ไหมคะว่าช่วงต้นปีที่แล้วเนี่ย

3
00:00:03,680 --> 00:00:06,040
วิวมีโอกาสมาบอกเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ ว่าช่วงเนี้ย

4
00:00:06,040 --> 00:00:09,540
วิวมีโอกาสได้มาเป็น curator ของนิทรรศการๆ นึงนะคะ

5
00:00:09,540 --> 00:00:12,740
ก็คือนิทรรศการมหาวชิราวุธราชบรรณาลัยนั่นเอง

6
00:00:12,740 --> 00:00:15,640
เป็นนิทรรศการเกียวกับรัชกาลที่ 6 ใช่ไหมคะ

7
00:00:15,640 --> 00:00:18,780
ซึ่งในนิทรรศการนี้ วิวกับพี่ฮ่องเต้ก็ร่วมมือกันนะคะ

8
00:00:18,780 --> 00:00:19,620
เป็น curator

9
00:00:19,620 --> 00:00:21,560
จัดนิทรรศการอะไรขึ้นมามากมาย

10
00:00:21,560 --> 00:00:24,600
ซึ่งเดี๋ยววิวจะมาอัปเดตให้ฟังต่อไปค่ะว่ามันมีเรื่องราวอะไร

11
00:00:24,600 --> 00:00:26,900
แต่จากที่วิวเคยทำคลิปเล่าไว้เนี่ย

12
00:00:26,900 --> 00:00:28,100
วิวก็สัญญากับทุกคนว่า

13
00:00:28,100 --> 00:00:30,960
เนื่องจากตอนนี้วิวกำลังทำนิทรรศการ กำลังอินได้ที่

14
00:00:30,960 --> 00:00:34,520
วิวก็จะนำเอาวรรณคดีประราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

15
00:00:34,520 --> 00:00:35,860
มาเล่าให้ทุกคนฟังใช่ไหมคะ

16
00:00:35,860 --> 00:00:38,020
โดยเฉพาะวรรณคดีทั้งหมด 6 เรื่อง

17
00:00:38,020 --> 00:00:40,980
ซึ่งมีนางในวรรณคดี 6 นางที่น่าสนใจ

18
00:00:40,980 --> 00:00:43,940
แล้วพี่ฮ่องเต้เนี่ย ได้นำเอานางในวรรณคดีเหล่าเนี้ย

19
00:00:43,940 --> 00:00:47,000
มา redesign ใหม่ให้เป็นนางในวรรณคดีเก๋ๆ

20
00:00:47,000 --> 00:00:48,440
ที่แบบ น่ารักมากนะคะ

21
00:00:48,440 --> 00:00:50,020
อย่างที่ทุกคนเห็นภาพกันมา

22
00:00:50,020 --> 00:00:53,280
วิวก็จะเอาเรื่องราวของทั้ง 6 นางเนี่ย มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

23
00:00:53,280 --> 00:00:55,800
ซึ่งในวันเนี้ย วิวจะพูดถึงหนึ่งใน 6 นางเนี่ยละค่ะ

24
00:00:55,800 --> 00:00:57,060
แต่ในบรรดา 6 นางนะคะ

25
00:00:57,060 --> 00:00:59,540
ไม่ว่าจะเป็นนางศกุนตลา นางมัทนา

26
00:00:59,540 --> 00:01:01,560
นางจูเลียต นางอันโดรเมดา

27
00:01:01,560 --> 00:01:02,740
หรือว่านางอุษาเนี่ย

28
00:01:02,740 --> 00:01:04,560
ก็เชื่อว่าในบรรดา 5 นางที่เหลือเนี่ย

29
00:01:04,560 --> 00:01:06,260
หลายๆ คนน่าจะรู้จักกันแล้วละค่ะ

30
00:01:06,260 --> 00:01:08,000
เพราะว่าเป็นนางที่ดังๆ ทั้งนั้นเลยนะ

31
00:01:08,000 --> 00:01:10,260
แต่มีอยู่นางนึงนะคะ ที่หลายคนอาจจะแบบ

32
00:01:10,260 --> 00:01:11,680
ฟังชื่อปุ๊บแล้วแบบ ใครอะ

33
00:01:11,680 --> 00:01:13,780
นั่นก็คือนางลออนั่นเองนะคะ

34
00:01:13,780 --> 00:01:17,280
ขอบอกว่านางลออเนี่ยเป็นหนึ่งในสาวคนที่เก๋มากๆ เลย

35
00:01:17,280 --> 00:01:18,920
เพราะว่าเป็นนางที่สมัยใหม่ที่สุด

36
00:01:18,920 --> 00:01:20,800
ในบรรดา 6 นางที่วิวพูดถึงเลยค่ะ

37
00:01:20,800 --> 00:01:22,240
ที่เนี้ย ปัญหาก็คือ

38
00:01:22,240 --> 00:01:24,380
นางเป็นใคร นางมาจากเรื่องไหนนะคะ

39
00:01:24,380 --> 00:01:25,880
ก็เห็นจากด้านล่างแล้วใช่ไหมคะ

40
00:01:25,880 --> 00:01:28,860
นางลออเนี่ยนะคะ มาจากบทละครเรื่องเห็นแก่ลูกค่ะ

41
00:01:28,860 --> 00:01:30,520
ซึ่งหลายๆ คนฟังปุ๊บก็จะแบบ

42
00:01:30,520 --> 00:01:33,180
"เห็นแก่ลูก.. เห็นแก่ลูก เรื่องอะไรอะ ไม่รู้จัก" นะคะ

43
00:01:33,400 --> 00:01:34,840
ยกเว้นน้องๆ ม.3 ใช่ไหมคะ

44
00:01:34,840 --> 00:01:36,620
ที่มีโอกาสได้เรียนเรื่องนี้ในห้องเรียน

45
00:01:36,620 --> 00:01:38,280
ดังนั้นวันนี้วิวก็เลยคิดว่า

46
00:01:38,280 --> 00:01:40,680
วิวควรจะมาเล่าเรื่องเห็นแก่ลูกให้ทุกคนฟังค่ะ

47
00:01:40,680 --> 00:01:42,840
จะได้รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับนางลออ

48
00:01:42,840 --> 00:01:43,900
นางในวรรณคดีรัชกาลที่ 6

49
00:01:43,900 --> 00:01:46,280
ที่หลายๆ คนอาจจะไม่ค่อยได้รู้จักเท่าไรค่ะ

50
00:01:46,280 --> 00:01:47,280
แต่สำหรับตอนนี้นะคะ

51
00:01:47,280 --> 00:01:49,200
อย่าลืมกดติดตามวิวให้ครบทุกช่องทางค่ะ

52
00:01:49,200 --> 00:01:50,660
ไม่ว่าจะเป็นทาง Youtube, Facebook,

53
00:01:50,660 --> 00:01:51,980
Twitter, Instagram นะคะ

54
00:01:51,980 --> 00:01:54,020
เพื่อที่จะได้ติดตามคลิปวิดิโอสนุกๆ

55
00:01:54,020 --> 00:01:56,700
แล้วก็ติดตามข่าวสารดีๆ จากช่อง Point of View ค่ะ

56
00:01:56,700 --> 00:01:57,840
รวมไปถึงข่าวสารดีๆ

57
00:01:57,840 --> 00:02:00,400
เกี่ยวกับมหาวชิราวุธราชบรรณาลัยด้วยนะคะ

58
00:02:00,400 --> 00:02:02,500
ว่านิทรรศการนี้จะเป็นยังไงต่อไป

59
00:02:02,500 --> 00:02:05,100
ขอบอกว่าสนุกแน่ๆ อย่าพลาดกันนะคะทุกคน

60
00:02:05,100 --> 00:02:06,900
เอาละ สำหรับตอนนี้พร้อมจะไปฟัง

61
00:02:06,900 --> 00:02:09,520
เรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระกันรึยังคะ

62
00:02:09,740 --> 00:02:11,540
ถ้าพร้อมกันแล้วก็ไปฟังกันเลยค่ะ

63
00:02:15,560 --> 00:02:17,220
บทละครเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

64
00:02:17,220 --> 00:02:18,960
เป็นบทละครพูดองค์เดียวค่ะ

65
00:02:18,960 --> 00:02:21,340
เรียกได้ว่าเป็นบทละครพูดที่สั้นมากๆ เลยนะคะ

66
00:02:21,340 --> 00:02:23,800
แล้วก็มีตัวละครน้อยมากค่ะ

67
00:02:23,800 --> 00:02:26,300
มีตัวละครแค่ทั้งหมด 4 ตัวด้วยกันนะคะ

68
00:02:26,300 --> 00:02:30,160
ซึ่งเรื่องนี้เป็นพระราชนิพนธ์
ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

69
00:02:30,160 --> 00:02:31,760
รัชกาลที่ 6 นั่นเองค่ะ

70
00:02:31,760 --> 00:02:33,460
โดยตอนที่ท่านพระราชนิพนธ์เนี่ยนะคะ

71
00:02:33,460 --> 00:02:34,720
ท่านใช้พระนามแฝงค่ะ

72
00:02:34,720 --> 00:02:37,340
ท่านลงพระนามแฝงไว้ว่าพระขรรค์เพ็ชรค่ะ

73
00:02:37,340 --> 00:02:40,440
ซึ่งเรื่องนี้นะคะ เราเชื่อกันว่าเป็นบทละครพูดเรื่องแรกเลยค่ะ

74
00:02:40,440 --> 00:02:43,680
ที่พระองค์เนี่ย พระราชนิพนธ์ขึ้นมาเองใหม่ทั้งหมดเลย

75
00:02:43,680 --> 00:02:45,700
ไม่ได้พระราชนิพนธ์แปลมาจากภาษาอังกฤษ

76
00:02:45,700 --> 00:02:46,960
หรือภาษาอะไรนะคะ

77
00:02:46,960 --> 00:02:48,680
ซึ่งหลังจากที่พระราชนิพนธ์ขึ้นมาแล้วนะคะ

78
00:02:48,680 --> 00:02:50,420
ก็ได้มีการนำมาใช้เล่นจริงด้วยนะคะ

79
00:02:50,420 --> 00:02:51,740
เพราะว่าในยุคสมัยของท่านเนี่ยนะคะ

80
00:02:51,740 --> 00:02:54,120
เป็นยุคที่แบบว่า เรียกได้ว่าเป็นการบุกเบิก

81
00:02:54,120 --> 00:02:56,880
ละครแบบสไตล์ตะวันตกในประเทศไทยเลยทีเดียว

82
00:02:56,880 --> 00:02:59,380
คือจริงๆ ก็แอบเข้ามาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 แล้วแหละ

83
00:02:59,380 --> 00:03:01,600
แต่ว่ามาบูมจริงๆ ในสมัยรัชกาลที่ 6 นะคะ

84
00:03:01,600 --> 00:03:04,100
เพราะว่าก่อนหน้านี้นะคะ ถ้าเรานึกถึงละครไทยจะเป็นยังไง

85
00:03:04,180 --> 00:03:06,020
หยุด! อย่าเพิ่งไปนึกถึงฉากตบๆ

86
00:03:06,020 --> 00:03:07,640
แล้วนางเอกล้ม อะไรอย่างนี้นะคะ

87
00:03:07,640 --> 00:03:09,100
นั่นไม่ใช่ นั่นละครสมัยใหม่

88
00:03:09,100 --> 00:03:10,820
นึกภาพละครไทยสมัยก่อน

89
00:03:10,820 --> 00:03:13,260
เราก็จะไปนึกถึงละครรำแบบอิเหนา

90
00:03:13,260 --> 00:03:15,360
ไปนึกถึงบทละครแบบรามเกียรติ์

91
00:03:15,360 --> 00:03:16,120
อะไรอย่างนี้ใช่ไหมคะ

92
00:03:16,120 --> 00:03:19,680
ก็จะเป็นรำๆ ร้องๆ เน้นฉากสวยงาม

93
00:03:19,680 --> 00:03:21,240
คือทุกคนรู้เรื่องหมดอยู่แล้ว

94
00:03:21,240 --> 00:03:23,780
แค่เน้นมาว่าแบบ เออ รำสวยนะ

95
00:03:23,780 --> 00:03:25,960
ภาพสวยนะ ฟังเพราะเนอะ

96
00:03:25,960 --> 00:03:26,920
อะไรอย่างนี้นะคะ

97
00:03:26,920 --> 00:03:29,760
แล้วเวลาเล่าเรื่องราวเนี่ย มันก็จะเป็นเรื่องราวที่แบบ

98
00:03:29,760 --> 00:03:31,480
เออ ก็รู้อยู่แล้วแหละ หรือว่าถ้าใครยังไม่รู้

99
00:03:31,480 --> 00:03:33,100
ก็จะต้องทวนให้รู้ทั้งเรื่อง

100
00:03:33,100 --> 00:03:34,460
เหมือนกับพวกตัวละครเนี่ยนะคะ

101
00:03:34,460 --> 00:03:36,200
เล่าเรื่องออกมาตรงๆ เลยใช่มะ เช่น

102
00:03:36,200 --> 00:03:38,720
อะ ตอนนั้นพระรามกำลังคิดว่าอย่างนี้

103
00:03:38,720 --> 00:03:42,680
เพราะในสมัยอดีตนั้น หนุมานได้เป็นลูกของคนนั้นคนนี้

104
00:03:42,680 --> 00:03:44,760
คือเล่าออกมาตรงๆ เลย ว่าอย่างนั้นเถอะ

105
00:03:44,760 --> 00:03:47,660
เรียกได้ว่าเสพง่ายๆ เน้นเสพศิลปะว่าหยังงั้นเถอะค่ะ

106
00:03:47,660 --> 00:03:49,520
แต่จุดแตกต่างของละครตะวันตก

107
00:03:49,520 --> 00:03:51,820
ที่เข้ามาในช่วงสมัยรัชกาลที่ 6 เนี่ยคือ

108
00:03:51,820 --> 00:03:53,160
มันจะเป็นละครเหมือนที่แบบ

109
00:03:53,160 --> 00:03:54,800
เราดูหนังดูละครปัจจุบันเนี่ย

110
00:03:54,800 --> 00:03:56,620
คือเราต้องฟังบทพูดของเขาไง

111
00:03:56,620 --> 00:03:58,300
คือมันจะไม่มีการรำการร้องอะไรหรอก

112
00:03:58,300 --> 00:04:00,280
เพราะว่ามันก็ขึ้นชื่อว่าบทละครพูดอะนะ

113
00:04:00,280 --> 00:04:03,060
แล้วเราต้องคอยฟังคำพูดอะไรต่างๆ ของเขา

114
00:04:03,060 --> 00:04:04,880
แล้วก็มาปะติดปะต่อเป็นเรื่องราวกันเอง

115
00:04:04,880 --> 00:04:08,120
คือมันจะไม่มาบอกตรงๆ ว่า "สวัสดี ข้าเป็นพระเอกนะ

116
00:04:08,120 --> 00:04:10,860
ข้าเป็นลูกของคนนั้น สืบเชื้อสายมาจากคนนี้

117
00:04:10,860 --> 00:04:13,400
ในอดีตได้มีวีรกรรมนั้นวีรกรรมนี้มา"

118
00:04:13,400 --> 00:04:15,060
มันจะไม่ใช่แบบนั้นนะคะ มันจะเป็นแบบ

119
00:04:15,060 --> 00:04:16,740
"เฮ้ยแก พ่อแกเป็นไงบ้างล่ะ"

120
00:04:16,740 --> 00:04:18,480
"อ๋อ พ่อข้าก็อยู่สบายดี"

121
00:04:18,480 --> 00:04:20,780
"อ๋อ พ่อแกที่เป็นคนนั้นใช่ไหม" อะไรอย่างเนี้ย

122
00:04:20,780 --> 00:04:22,660
แล้วเราก็ต้องมาปะติดปะต่อเองใช่ไหมคะ

123
00:04:22,660 --> 00:04:23,960
ดังนั้นนี่ก็คือจุดนึงนะคะ

124
00:04:23,960 --> 00:04:26,560
ที่ทำให้วงการละครไทยเนี่ยเปลี่ยนแปลงไป

125
00:04:26,560 --> 00:04:27,440
ประมาณนั้นเลยค่ะ

126
00:04:27,440 --> 00:04:29,560
เอาล่ะ เกริ่นมายาวนานมากพอแล้วนะคะ

127
00:04:29,560 --> 00:04:31,520
เดี๋ยวเราไปเข้าเรื่องเห็นแก่ลูกกันดีกว่า

128
00:04:31,520 --> 00:04:33,280
ว่าเรื่องราวของเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

129
00:04:33,280 --> 00:04:36,160
มันเห็นแก่ลูกยังไง มันเป็นใคร เรื่องราวเป็นยังไงบ้าง

130
00:04:36,160 --> 00:04:38,000
ขอบอกว่าเรื่องราวไม่ยาวเลยค่ะ

131
00:04:38,000 --> 00:04:39,940
สั้นๆ แต่ว่าจับใจนะคะ

132
00:04:39,940 --> 00:04:40,900
อะ ไปฟังกัน

133
00:04:41,020 --> 00:04:42,740
บทละครเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

134
00:04:42,740 --> 00:04:46,340
บอกเลยว่าเป็นบทละครพูดที่ใช้ตัวละครน้อยมากค่ะ

135
00:04:46,340 --> 00:04:47,140
อย่างที่วิวบอกไป

136
00:04:47,140 --> 00:04:49,820
ก็คือมีตัวละครทั้งหมดแค่ 4 ตัวด้วยกันนะคะ

137
00:04:49,820 --> 00:04:52,100
ตัวละครแรกนะคะ ก็คือพระยาภักดีนฤนาถค่ะ

138
00:04:52,100 --> 00:04:53,380
ผู้เป็นเจ้าของบ้าน

139
00:04:53,380 --> 00:04:57,020
แล้วก็เป็นเจ้าของห้องทำงานที่เป็นฉากๆ เดียวของเรื่องนี้นะคะ

140
00:04:57,020 --> 00:04:58,820
ส่วนตัวละครที่สองค่ะ ก็คือ

141
00:04:58,820 --> 00:05:00,380
ตัวละครนายล้ำนั่นเองค่ะ

142
00:05:00,380 --> 00:05:03,900
ซึ่งเคยรับราชการนะคะ แล้วก็มีราชทินนามว่าทิพเดชะค่ะ

143
00:05:03,900 --> 00:05:05,900
ส่วนอีกสองตัวละครเนี่ย ก็ได้แก่

144
00:05:05,900 --> 00:05:08,860
อ้ายคำนะคะ ซึ่งเป็นคนรับใช้ของพระยาภักดี

145
00:05:08,860 --> 00:05:11,680
แล้วก็ตัวละครสุดท้าย แม่ลออของเราเนี่ยละค่ะ

146
00:05:11,680 --> 00:05:13,520
นางเอกผู้มีบทน้อยมากๆ นะคะ

147
00:05:13,520 --> 00:05:16,220
มีบทพูดแค่ทั้งหมด 10 ประโยคถ้วนด้วยกันค่ะ

148
00:05:16,220 --> 00:05:18,700
นี่นับรวมแบบ "นั่นใครคะ" อย่างนี้แล้วด้วยนะ

149
00:05:18,700 --> 00:05:20,100
ก็เรียกได้ว่าบทน้อยจริงๆ

150
00:05:20,100 --> 00:05:21,440
แต่ว่าเรื่องราวทั้งหมดเนี่ย

151
00:05:21,440 --> 00:05:23,760
มันก็จะวนอยู่รอบตัวแม่ลออของเรานี่ละค่ะ

152
00:05:23,760 --> 00:05:25,100
อย่างที่วิวบอกไปเมื่อกี้นะคะ

153
00:05:25,100 --> 00:05:26,880
เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ย

154
00:05:26,880 --> 00:05:29,460
เกิดขึ้นที่ห้องหนังสือของพระยาภักดีนฤนาถค่ะ

155
00:05:29,460 --> 00:05:31,680
ในตอนนั้นเนี่ยพระยาภักดียังไม่ได้ออกมานะคะ

156
00:05:31,680 --> 00:05:34,200
คนแรกที่ออกมาเนี่ยนะคะ ก็คือนายล้ำนั่นเองค่ะ

157
00:05:34,200 --> 00:05:37,240
กับอ้ายคำ ซึ่งเป็นคนรับใช้ของพระยาภักดีนะคะ

158
00:05:37,240 --> 00:05:40,080
เรื่องของเรื่องคือนายล้ำเนี่ย มาเยี่ยมพระยาภักดีค่ะ

159
00:05:40,080 --> 00:05:43,440
ทีนี้พอเข้ามาถึง ปรากฏว่าพระยาภักดียังไม่อยู่บ้านนะคะ

160
00:05:43,440 --> 00:05:44,480
นายล้ำก็เลยบอกว่า

161
00:05:44,480 --> 00:05:46,880
เออ เดี๋ยวจะเข้ามารอพระยาภักดีที่ห้องหนังสือนะ

162
00:05:46,880 --> 00:05:49,780
ซึ่งอ้ายคำเนี่ยนะคะ ก็พานายล้ำเนี่ย มาที่ห้องนี้ปุ๊บ

163
00:05:49,780 --> 00:05:52,340
แล้วตัวเองก็นั่งแปะ รออยู่ในห้องหนังสือด้วยค่ะ

164
00:05:52,340 --> 00:05:54,500
นายล้ำก็พยายามจะบอกอ้ายคำ ประมาณว่า

165
00:05:54,500 --> 00:05:57,760
"เอ้า จะมารออยู่ตรงนี้ทำไม จะไปทำอะไรก็ไปสิ ไปๆๆ

166
00:05:57,760 --> 00:05:59,260
ชั้นเป็นเพื่อนพระยาภักดีนะ"

167
00:05:59,260 --> 00:06:01,000
แต่อ้ายคำเนี่ยนะคะ ก็ไม่ยอมไปไหน

168
00:06:01,000 --> 00:06:03,540
คือก็ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ เพราะว่ากลัวเสียมารยาทนะ

169
00:06:03,540 --> 00:06:04,740
จริงๆ แล้วอ้ายคำเนี่ยนะคะ

170
00:06:04,740 --> 00:06:07,280
นั่งเฝ้าอยู่เพราะเห็นสารรูปของนายล้ำแล้วรู้สึกว่าแบบ

171
00:06:07,280 --> 00:06:08,340
"ไอ้นี่ไม่น่าไว้ใจเลย

172
00:06:08,340 --> 00:06:10,820
จะเข้ามาขโมยของบ้านเจ้านายชั้นรึเปล่าเนี่ย"

173
00:06:10,820 --> 00:06:13,580
เพราะว่านายล้ำเนี่ยนะคะ แต่งตัวปอนๆ ค่ะ

174
00:06:13,580 --> 00:06:16,400
โทรมๆ แล้วก็หน้าตาดูแบบ เป็นคนติดเหล้าเต็มที่

175
00:06:16,400 --> 00:06:18,560
แถมยังดูแก่ๆ หง่อมๆ อีก คือแบบ

176
00:06:18,560 --> 00:06:21,820
เรียกได้ว่าหน้าตาดูแบบ ไม่น่าใช่เพื่อนพระยาภักดีอะ

177
00:06:21,820 --> 00:06:24,180
ระดับพระยาภักดีนฤนาถ เจ้านายของเราเนี่ย

178
00:06:24,180 --> 00:06:26,540
น่าจะมีเพื่อนที่ดูดีกว่านี้ไหม

179
00:06:26,540 --> 00:06:28,960
ไม่น่าจะคบหาสมาคมอะไรคนแบบนี้นะคะ

180
00:06:28,960 --> 00:06:30,620
อย่างไรก็ตามค่ะ นายล้ำก็แบบ

181
00:06:30,620 --> 00:06:32,220
"อ้าว เจ้ามารออยู่ทำไม" นะคะ

182
00:06:32,220 --> 00:06:34,300
ก็ถามไปถามมาจนได้คำตอบว่า

183
00:06:34,300 --> 00:06:35,600
พระยาภักดีนฤนาถเนี่ยนะคะ

184
00:06:35,600 --> 00:06:38,300
จะกลับมาจากการทำงานประมาณ 5 โมงเศษๆ ค่ะ

185
00:06:38,300 --> 00:06:39,500
นายล้ำก็รอไปเรื่อยๆ

186
00:06:39,500 --> 00:06:41,820
จนกระทั่งพระยาภักดีกลับมาบ้านนะคะ

187
00:06:41,820 --> 00:06:44,420
กลับมาถึง อ้ายคำก็รีบไปรายงานค่ะ ประมาณว่า

188
00:06:44,560 --> 00:06:47,280
"ท่านๆ มีเพื่อนท่านมาเยี่ยมอะ อยู่นู่นๆ

189
00:06:47,280 --> 00:06:49,820
คือไล่ไปไหนก็ไม่ไป ก็เลยนั่งเฝ้าอยู่นี่แหละ"

190
00:06:49,820 --> 00:06:51,820
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็ชื่นชมอ้ายคำค่ะ

191
00:06:51,820 --> 00:06:54,340
ซึ่งทำงานอย่างซื่อสัตย์นะ นั่งเฝ้าไว้ให้

192
00:06:54,340 --> 00:06:56,240
แล้วก็บอกว่า "อะ ไปรออยู่หน้าห้องแล้วกัน

193
00:06:56,240 --> 00:06:57,460
เดี๋ยวมีอะไรเดี๋ยวชั้นเรียก

194
00:06:57,460 --> 00:06:59,780
แล้วก็ถ้าสมมุติว่าคุณลออเนี่ยกลับมา

195
00:06:59,780 --> 00:07:01,000
เรียกชั้นด้วยแล้วกันนะ"

196
00:07:01,000 --> 00:07:02,760
เรื่องก็เริ่มเปิดเผยมากขึ้นนะคะ

197
00:07:02,760 --> 00:07:05,960
ว่าคุณลออเนี่ย เหมือนจะเป็นลูกสาวของพระยาภักดีนะคะ

198
00:07:05,960 --> 00:07:09,280
อย่างไรก็ตามค่ะ พระยาภักดีก็เดินเข้าไปคุยกับนายล้ำนะคะ

199
00:07:09,280 --> 00:07:11,400
เรื่องราวที่คุยกัน เนื้อหาก็ประมาณว่าแบบ

200
00:07:11,400 --> 00:07:13,340
"อ้าว สวัสดี มาหาใครล่ะ"

201
00:07:13,340 --> 00:07:15,900
นายล้ำก็มีความแบบ "จำผมไม่ได้เหรอ ใต้เท้า"

202
00:07:15,900 --> 00:07:17,720
ประมาณนี้ ก็เริ่มคุยๆ กันประมาณว่า

203
00:07:17,720 --> 00:07:20,060
อะไร จำเพื่อนไม่ได้เหรอ นี่เพื่อนเองนะ

204
00:07:20,060 --> 00:07:21,480
ได้ดีแล้วลืมเพื่อนเหรอจ้ะ

205
00:07:21,480 --> 00:07:22,700
ซึ่งพระยาภักดีก็แบบ

206
00:07:22,700 --> 00:07:25,320
"อืม หน้าตาเปลี่ยนไปเยอะนะเรา ใครเนี่ย

207
00:07:25,320 --> 00:07:26,900
อ๋อ นายล้ำใช่ไหม"

208
00:07:26,900 --> 00:07:29,840
นายล้ำก็บอกว่า "ใช่ เนี่ย นายล้ำ ทิพเดชะเอง

209
00:07:29,840 --> 00:07:32,440
ที่เคยเป็นเพื่อนเก่า ก็ไม่ได้มาตั้งนาน

210
00:07:32,440 --> 00:07:34,680
เรื่องก็เริ่มเปิดเผยขึ้นนะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

211
00:07:34,680 --> 00:07:37,520
หายไปจากชีวิตเจ้าคุณทั้งหมด 15 ปีด้วยกันค่ะ

212
00:07:37,520 --> 00:07:39,400
ถามว่าทำไมนายล้ำถึงหายตัวไป

213
00:07:39,400 --> 00:07:41,880
สาเหตุที่นายล้ำหายตัวไปเนี่ยนะคะ เพราะว่า

214
00:07:41,880 --> 00:07:44,500
นายล้ำเนี่ยเคยรับราชการอยู่กับเจ้าคุณค่ะ

215
00:07:44,500 --> 00:07:47,200
สมัยก่อนก็เป็นเหมือนเพื่อนกัน ตำแหน่งพอๆ กันเนี่ย

216
00:07:47,200 --> 00:07:50,200
ตั้งแต่สมัยที่พระยาภักดีนฤนาถเนี่ย เป็นแค่หลวงนะคะ

217
00:07:50,200 --> 00:07:52,380
ก็เรียกได้ว่าตำแหน่งเล็กกว่านี้เยอะเลยนะ

218
00:07:52,380 --> 00:07:54,920
ถ้าใครงงก็ไปดูคลิปที่วิวเคยไล่ลำดับยศ

219
00:07:54,920 --> 00:07:57,200
ลำดับตำแหน่งของขุนนางไทยไว้นะคะ

220
00:07:57,200 --> 00:07:59,400
ก็น่าจะเก็ตว่าตำแหน่งมันห่างกันค่อนข้างเยอะ

221
00:07:59,400 --> 00:08:02,360
15 ปีที่แล้วค่ะ พระยาภักดีเนี่ย เป็นแค่หลวงเท่านั้นแหละ

222
00:08:02,360 --> 00:08:05,200
และนายล้ำเนี่ยก็มีราชทินนามว่าทิพเดชะ

223
00:08:05,200 --> 00:08:07,400
รับราชการอยู่ด้วยกันนะคะ เป็นเพื่อนกัน

224
00:08:07,400 --> 00:08:09,960
ปรากฏว่านายล้ำเนี่ย ไปฉ้อโกงค่ะ

225
00:08:09,960 --> 00:08:11,820
ประมาณว่าไปโกงหลวงว่าอย่างนั้นเถอะ

226
00:08:11,820 --> 00:08:13,980
ก็เลยติดคุกไปทั้งหมด 10 ปีนะคะ

227
00:08:13,980 --> 00:08:16,640
ซึ่งก็ทำให้พระยาภักดีเนี่ยก็ถามนายล้ำต่อค่ะว่า

228
00:08:16,640 --> 00:08:17,860
"อ้าว แล้วออกจากคุกมาแล้วเนี่ย

229
00:08:17,860 --> 00:08:19,440
ไปทำอะไร ที่ไหน ยังไง" นะคะ

230
00:08:19,440 --> 00:08:21,340
เรื่องราวก็ค่อยๆ เปิดเผยมากขึ้นค่ะ

231
00:08:21,340 --> 00:08:23,840
ว่านายล้ำเนี่ยก็บอกว่า "เออ ติดคุกแล้วชั้นก็อายไหม

232
00:08:23,840 --> 00:08:26,240
จะให้ชั้นอยู่ที่พระนครต่อไปก็ไม่ใช่เรื่อง

233
00:08:26,240 --> 00:08:28,180
ชั้นก็เลยขึ้นไปที่พิษณุโลกนะ

234
00:08:28,180 --> 00:08:29,840
แล้วก็ไปทำงานทำการอยู่ที่นั่น"

235
00:08:29,840 --> 00:08:32,000
พระยาภักดีนะคะ ก็ถามต่อ ประมาณว่า

236
00:08:32,000 --> 00:08:34,120
"แล้วไปทำงานทำการอะไรอยู่ที่พิษณุโลกล่ะ

237
00:08:34,120 --> 00:08:35,200
เล่าให้ชั้นฟังบ้างสิ"

238
00:08:35,200 --> 00:08:37,460
นายล้ำก็เลยเล่าให้ฟังนะคะ ว่าตอนแรกเนี่ย

239
00:08:37,460 --> 00:08:39,740
ขึ้นไปพิษณุโลกก็ไปทำงานเป็นเสมียนนี่แหละ

240
00:08:39,740 --> 00:08:41,340
แต่ว่าเหมือนไม่ค่อยรอดเท่าไร

241
00:08:41,340 --> 00:08:42,800
ประมาณว่ามันก็ไม่พอกินน่ะ

242
00:08:42,800 --> 00:08:45,520
ก็เลยหันมาเอาดีทางด้านการค้าขายแทน

243
00:08:45,520 --> 00:08:47,340
โดยร่วมมือกับชาวจีน 2 คนนะคะ

244
00:08:47,340 --> 00:08:50,580
ค้าขาย ได้นั่นได้นี่ ก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้

245
00:08:50,580 --> 00:08:53,540
ตอนแรกพระยาภักดีก็รู้สึกว่าแบบ "อ้าว ก็โอเคนี่

246
00:08:53,540 --> 00:08:55,560
แต่เอ้ มาอย่างนี้มันผิดปกตินะ

247
00:08:55,560 --> 00:08:57,080
อ้าว แล้วค้าขายเป็นยังไงบ้างล่ะ"

248
00:08:57,080 --> 00:08:58,760
นายล้ำนะคะ ก็เลยเล่าให้ฟังว่า

249
00:08:58,760 --> 00:09:00,860
"ตอนแรกค้าขายก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้แหละ

250
00:09:00,860 --> 00:09:03,740
แต่ค้าขายไปซักพัก มันก็ไม่ได้รุ่งเรืองขนาดนั้น

251
00:09:03,740 --> 00:09:06,020
นิสัยเก่ามันก็เลยกำเริบ ประมาณว่าแบบ

252
00:09:06,020 --> 00:09:07,960
อยากได้กำไรเยอะๆ อะ เข้าใจไหม

253
00:09:07,960 --> 00:09:10,060
คือความโลภเริ่มครอบงำอีกรอบนะคะ

254
00:09:10,060 --> 00:09:13,540
ดังนั้นเขาก็เลยหาช่องทางทำกินใหม่ที่มันได้เร็วๆ ค่ะ

255
00:09:13,540 --> 00:09:15,840
ซึ่งพระยาภักดีก็มีความพยายามถาม ประมาณว่า

256
00:09:15,840 --> 00:09:18,080
"อะไร ไปโกงอะไรเขาอีกเหรอ" อะไรอย่างนี้นะคะ

257
00:09:18,080 --> 00:09:20,540
ซึ่งนายล้ำก็บอกว่า "จะบ้าเหรอ ไปโกงไม่ได้

258
00:09:20,540 --> 00:09:22,700
ใครจะไปโกงซ้ำให้ติดคุกอีกรอบล่ะ

259
00:09:22,700 --> 00:09:25,380
ชั้นไม่ใช่ข้าราชการแล้ว ชั้นไปโกงแบบเดิมไม่ได้

260
00:09:25,380 --> 00:09:28,420
แต่ชั้นเนี่ยก็ค้าขายอะไรที่มันกำไรเยอะนิดนึง

261
00:09:28,420 --> 00:09:30,860
ก็เลยไปลงทุนร่วมกับคนจีน 2 คนเนี่ย

262
00:09:30,860 --> 00:09:32,220
ค้าขายสิ่งนึงแหละ

263
00:09:32,220 --> 00:09:33,800
พระยาภักดีก็ถามว่า "อะไรอะ"

264
00:09:33,800 --> 00:09:36,180
นายล้ำก็เลยเฉลยออกมานะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

265
00:09:36,180 --> 00:09:37,300
ไปค้าฝิ่นค่ะ

266
00:09:37,300 --> 00:09:40,060
ซึ่งพระยาภักดีก็แบบ "อุ้ย ค้าฝิ่นแล้วเป็นยังไง

267
00:09:40,060 --> 00:09:41,600
นายล้ำก็บอกว่า "เจ๊งไง"

268
00:09:41,600 --> 00:09:42,900
คือถามว่าทำไมเจ๊งนะคะ

269
00:09:42,900 --> 00:09:45,580
เรื่องของเรื่องก็คือค้าฝิ่นเนี่ย มันผิดกฎหมายค่ะ

270
00:09:45,580 --> 00:09:47,880
ดังนั้นนายล้ำก็เลยโดนจับได้นะคะ

271
00:09:47,880 --> 00:09:49,920
แต่ว่าตัวเองเนี่ย ไม่ได้ติดคุกเพราะว่า

272
00:09:49,920 --> 00:09:52,400
ที่ผ่านมาไม่เคยออกหน้าเลยว่าตัวเองค้าฝิ่น

273
00:09:52,400 --> 00:09:54,560
คือให้เงินเนี่ย แล้วไปค้าขายแทนค่ะ

274
00:09:54,640 --> 00:09:57,020
ทีเนี้ยพอโดนจับได้ก็เลยไม่มีพยานหลักฐานไง

275
00:09:57,020 --> 00:09:59,100
ว่าตัวเองเป็นคนร่วมค้ากับเขาด้วย

276
00:09:59,100 --> 00:10:01,820
เวลาที่เขาไปขึ้นศงขึ้นศาลกัน ก็ไปบอกเขาประมาณว่า

277
00:10:01,820 --> 00:10:04,300
ไม่รู้เรื่องๆ แค่ชาวจีน 2 คนเนี้ย

278
00:10:04,300 --> 00:10:06,420
มาขอเงินไปทำทุนไปทำกำไร

279
00:10:06,420 --> 00:10:09,660
ตัวเองก็เข้าใจว่าชาวจีน 2 คนนี้จะไปค้าข้าวไปค้าอะไร

280
00:10:09,660 --> 00:10:11,340
ไม่ได้คิดว่าเขาจะไปค้าฝิ่นนี่

281
00:10:11,340 --> 00:10:14,140
สุดท้ายนะคะ นายล้ำก็เลยรอดค่ะ แล้วก็ไม่โดนจับ

282
00:10:14,140 --> 00:10:16,460
แต่ปัญหาก็คือหมดช่องทางทำกินนะคะ

283
00:10:16,460 --> 00:10:19,200
ดังนั้นนายล้ำนะคะ ก็เลยลงมาหาพระยาภักดีนี่ละค่ะ

284
00:10:19,200 --> 00:10:22,160
หลังจากที่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบนะคะ เราก็รู้มาได้ว่า

285
00:10:22,160 --> 00:10:23,460
นายล้ำเนี่ยรอดมาได้แบบ

286
00:10:23,460 --> 00:10:25,840
ก็ไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นเนี่ยนะคะ

287
00:10:25,840 --> 00:10:27,460
นายล้ำก็พยายามเปลี่ยนเรื่องค่ะ

288
00:10:27,460 --> 00:10:29,020
ด้วยการอยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นมาว่า

289
00:10:29,020 --> 00:10:31,420
"เอ๊ะ คอแห้งจริงเนอะ ตอนนี้อากาศร้อน

290
00:10:31,420 --> 00:10:33,040
น่าจะมีอะไรให้ดื่มนิดนึงนะ

291
00:10:33,040 --> 00:10:35,980
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็เลยเรียกอ้ายคำเข้ามาค่ะ บอกว่า

292
00:10:35,980 --> 00:10:38,980
"อะ ไปเอาโซดามาให้เขากินหน่อยแล้วกันนะ เขาหิวน้ำ"

293
00:10:38,980 --> 00:10:40,720
นายล้ำนะคะ ก็ยังมีความถามว่า

294
00:10:40,720 --> 00:10:42,220
"โซดาเปล่าเหรอครับ ใต้เท้า

295
00:10:42,220 --> 00:10:44,500
คือ ไม่มีอะไรให้กินกับโซดาหน่อยเหรอ

296
00:10:44,500 --> 00:10:45,960
คือให้กินโซดาเปล่าจริงๆ เหรอ"

297
00:10:45,960 --> 00:10:48,600
ซึ่งพระยาภักดีก็บอกว่า "หรือจะเอาครีมโซดา

298
00:10:48,600 --> 00:10:51,480
หรือจะใส่น้ำแดงไหม หรือว่าจะปรุงโซดากับอะไรดี" นะคะ

299
00:10:51,480 --> 00:10:53,180
นายล้ำก็พยายามจะบอกค่ะ ประมาณว่าแบบ

300
00:10:53,180 --> 00:10:55,560
"แล้ว แล้วไอ้น้ำเหลืองๆ อะ ไม่มีให้กินหน่อยเหรอ

301
00:10:55,560 --> 00:10:57,300
คือไม่ได้อยากกินครีมโซดาอะ

302
00:10:57,300 --> 00:10:59,320
อยากกินโซดากับอะไรบางอย่างเนี่ยแหละ

303
00:10:59,320 --> 00:11:01,020
ก็แสดงให้เห็นนะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

304
00:11:01,020 --> 00:11:03,160
เป็นคนที่ค่อนข้างจะติดเหล้าพอสมควรเลย

305
00:11:03,160 --> 00:11:05,260
แต่ว่าพระยาภักดีก็ไม่ได้ให้กินค่ะ

306
00:11:05,260 --> 00:11:07,080
ปรากฏว่าพอไม่ได้ให้กินเนี่ยนะคะ

307
00:11:07,080 --> 00:11:09,800
พระยาภักดีก็เลยถามนายล้ำตรงๆ ค่ะ ประมาณว่า

308
00:11:09,800 --> 00:11:12,520
"อะ ไหนๆ เราก็เป็นเพื่อนเก่ากันมาตั้งขนาดนี้

309
00:11:12,520 --> 00:11:14,680
ลงมาตรงเนี้ยต้องการอะไร บอกชั้นมาเถอะ

310
00:11:14,680 --> 00:11:15,900
อย่าเกรงใจกันเลย"

311
00:11:15,900 --> 00:11:18,260
นายล้ำนะคะ ก็เลยเปิดปากพูดค่ะ ประมาณว่า

312
00:11:18,260 --> 00:11:21,140
"เออ จริงๆ ลงมาเนี่ย ก็อยากจะมาเจอแม่ลออเนี่ยแหละ

313
00:11:21,140 --> 00:11:23,000
ได้ข่าวว่าแม่ลออโตเป็นสาวใหญ่แล้วนี่

314
00:11:23,000 --> 00:11:24,220
อายุ 17 แล้วใช่ไหม"

315
00:11:24,220 --> 00:11:26,380
นี่ อายุ 17 สมัยนั้นเขาเรียกสาวใหญ่แล้วนะคะ

316
00:11:26,380 --> 00:11:27,740
อย่างไรก็ตาม ช่างมันเถอะค่ะ

317
00:11:27,740 --> 00:11:29,700
พระยาภักดีก็มีความแบบ "เออๆ"

318
00:11:29,700 --> 00:11:31,060
แต่แบบ ก็ยังงงๆ อยู่

319
00:11:31,060 --> 00:11:33,160
ประมาณว่า "มาถามหาแม่ลออทำไม" นะคะ

320
00:11:33,160 --> 00:11:35,000
นายล้ำก็ถามต่อค่ะ ประมาณว่า

321
00:11:35,000 --> 00:11:36,480
"ได้ข่าวว่าหน้าเหมือนแม่เขาไม่ใช่เหรอ

322
00:11:36,480 --> 00:11:37,820
ขอเจอซักทีได้ไหมอะ"

323
00:11:37,820 --> 00:11:40,520
ทีนี้นะคะ พระยาภักดีมีความตอบปัดๆ เลยค่ะ

324
00:11:40,520 --> 00:11:42,460
ประมาณว่า "เออ เดี๋ยวไว้ค่อยบอกแล้วกันนะ

325
00:11:42,460 --> 00:11:44,320
ว่าเมื่อไรจะมีโอกาสพบแม่ลออ"

326
00:11:44,320 --> 00:11:46,360
ทั้งๆ ที่ตอนที่พระยาภักดีเดินเข้ามาเนี่ยนะคะ

327
00:11:46,360 --> 00:11:48,660
ยังได้ยินพระยาภักดีสั่งอ้ายคำอยู่เลย

328
00:11:48,660 --> 00:11:50,680
ว่าแม่ลออกำลังจะกลับมาใช่ไหมคะ

329
00:11:50,680 --> 00:11:51,740
นายล้ำก็มีความแบบ

330
00:11:51,740 --> 00:11:54,040
"อ้าว ทำไมไม่เต็มใจให้ผมพบแม่ลออล่ะ

331
00:11:54,040 --> 00:11:55,540
ทำไมต้องกีดกันกันด้วยอะ"

332
00:11:55,540 --> 00:11:57,020
อะ ทีนี้งงกันไหมว่า

333
00:11:57,020 --> 00:11:59,740
ทำไมอยู่ดีๆ นายล้ำจะต้องอยากเจอแม่ลออนะคะ

334
00:11:59,740 --> 00:12:01,660
ปรากฏว่าพระยาภักดีกับนายล้ำ

335
00:12:01,660 --> 00:12:03,280
ก็มีความเถียงกันขึ้นมาค่ะ

336
00:12:03,280 --> 00:12:04,460
นายล้ำก็มีความพยายามแบบ

337
00:12:04,460 --> 00:12:05,940
"ทำไมอะ ท่านจะบอกว่าผมเป็นคนเลว

338
00:12:05,940 --> 00:12:07,520
เป็นคนขี้คุก ขี้ตารางงี้เหรอ

339
00:12:07,520 --> 00:12:08,960
หลายๆ คนก็เคยติดคุกเหมือนกัน

340
00:12:08,960 --> 00:12:10,020
เขายังกลับตัวได้เลย

341
00:12:10,020 --> 00:12:12,200
ทำไมแค่นี้ผมจะเจอแม่ลออไม่ได้"

342
00:12:12,200 --> 00:12:14,040
พระยาภักดีนะคะ ก็พยายามจะบอกว่า

343
00:12:14,040 --> 00:12:16,600
"คือติดคุกมาแล้วเนี่ย ถ้าออกมาแล้วกลับตัวกลับใจ

344
00:12:16,600 --> 00:12:19,540
แสดงให้เห็นอย่างจริงใจว่าตัวเองกลับตัวแล้วมันก็โอเค

345
00:12:19,540 --> 00:12:21,220
แล้วความผิดเนี่ยมันก็มีหลายสถาน

346
00:12:21,220 --> 00:12:24,120
มีแบบว่า คนนั้นบางคนก็พลาด บางคนก็อะไรยังไง

347
00:12:24,120 --> 00:12:26,440
แต่ว่าฉ้อโกงเนี่ย มันก็.. อะไรนิดนึงนะ

348
00:12:26,440 --> 00:12:29,340
แล้วแกก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าแกตั้งใจจะกลับตัวเลยนะ

349
00:12:29,340 --> 00:12:32,000
ที่ไปทำงานที่พิษณุโลกนี่ก็ทรงเดิมเลย

350
00:12:32,000 --> 00:12:34,760
ก็ไม่ได้อยากให้แม่ลออมาคบค้าสมาคมด้วย

351
00:12:34,760 --> 00:12:36,640
นายล้ำก็มีความแบบ โกรธขึ้นมานะคะ

352
00:12:36,640 --> 00:12:39,940
ประมาณว่า "แหมท่านเจ้าคุณ พูดอย่างกับตัวเองไม่เคย"

353
00:12:39,940 --> 00:12:41,760
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็มีความประมาณว่า

354
00:12:41,760 --> 00:12:43,500
"นี่เห็นว่าเป็นเพื่อนเก่านะ

355
00:12:43,500 --> 00:12:46,060
ถ้าไม่ใช่เพื่อนเก่านี่ถือว่าหมิ่นประมาทแล้วนะ หื้ม"

356
00:12:46,060 --> 00:12:48,000
สุดท้ายนะคะ นายล้ำก็เลยสรุปว่า

357
00:12:48,000 --> 00:12:49,500
"ก็ผมรักชีวิตของผมอะ"

358
00:12:49,500 --> 00:12:51,440
คือประมาณว่า "ก็ผมไม่มีอะไรจะกิน

359
00:12:51,440 --> 00:12:54,080
ผมอยากได้เงิน ผมก็เลยทำอะไรได้ก็ทำ" นะคะ

360
00:12:54,080 --> 00:12:55,320
ซึ่งทำให้พระยาภักดีแบบ

361
00:12:55,320 --> 00:12:57,380
"เออๆๆ ปล่อยไปเถอะ ขีเกียจเถียงด้วย" นะคะ

362
00:12:57,380 --> 00:12:58,620
แล้วก็หันมาถามค่ะว่า

363
00:12:58,620 --> 00:13:00,360
"ว่าแต่อยากเจอแม่ลออทำไมล่ะ"

364
00:13:00,360 --> 00:13:01,980
นายล้ำนะคะ ก็เลยบอกประมาณว่า

365
00:13:01,980 --> 00:13:04,880
"ก็ผมไม่ได้เจอแม่ลออมาตั้งแต่อายุ 2 ขวบกว่าแล้ว

366
00:13:04,880 --> 00:13:06,540
ก็อยากเห็นหน้าค่าตาบ้าง"

367
00:13:06,540 --> 00:13:08,580
พระยาภักดีนะคะ ก็เลยพยายามบอกประมาณว่า

368
00:13:08,580 --> 00:13:11,300
"ก็ไม่ต้องเจอตัวหรอก อยากเห็นหน้าก็ดูรูปเอาสิ

369
00:13:11,300 --> 00:13:13,960
นู่นๆๆ รูปเพิ่งถ่าย วางอยู่นั่นแหละ หยิบมาดูสิ"

370
00:13:13,960 --> 00:13:16,240
นายล้ำนะคะ ก็หยิบรูปแม่ลออขึ้นมาดูค่ะ

371
00:13:16,240 --> 00:13:18,400
ดูเสร็จก็เริ่มหลุดออกมาค่ะ ประมาณว่า

372
00:13:18,400 --> 00:13:19,780
"อ้อ เนี่ยเหรอแม่ลออ

373
00:13:19,780 --> 00:13:22,040
ได้ข่าวว่ากำลังจะแต่งงานกับคุณทองคำ

374
00:13:22,040 --> 00:13:23,640
ลูกเจ้าคุณรณชิตใช่ไหม"

375
00:13:23,640 --> 00:13:25,980
อะฮ่า เรื่องเริ่มเปิดเผยนะคะว่า

376
00:13:25,980 --> 00:13:28,560
แม่ลออกำลังจะแต่งงานกับลูกคนใหญ่คนโต

377
00:13:28,560 --> 00:13:30,080
ที่ร่ำรวยมากๆ ค่ะ

378
00:13:30,080 --> 00:13:32,680
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็ต้องบอกว่าใช่ค่ะ

379
00:13:32,680 --> 00:13:34,600
ที่นี้นายล้ำก็เอาใหญ่เลยค่ะ ประมาณว่า

380
00:13:34,600 --> 00:13:37,640
"อ้าวเหรอ แต่งวันไหน บอกผมสิ ผมจะได้มารดน้ำ"

381
00:13:37,640 --> 00:13:39,540
พระยาภักดีก็พยายามปัดนะคะ ประมาณว่าแบบ

382
00:13:39,540 --> 00:13:41,540
"จะมาทำไม ไม่ต้องมาหรอก"

383
00:13:41,540 --> 00:13:43,760
นายล้ำนะคะ ก็เลยเฉลยออกมาค่ะ ประมาณว่า

384
00:13:43,760 --> 00:13:45,520
"ก็ผมจะไม่มารดน้ำได้ยังไง

385
00:13:45,520 --> 00:13:48,020
ในเมื่อผมเนี่ยเป็นพ่อแท้ๆ ของแม่ลออ"

386
00:13:48,020 --> 00:13:49,240
ซึ่งก็ทำให้พระยาภักดีนะคะ

387
00:13:49,240 --> 00:13:50,760
หันไปถามนายล้ำ ประมาณว่า

388
00:13:50,760 --> 00:13:52,140
"อ้าว ยังจำได้อยู่อีกเหรอ

389
00:13:52,140 --> 00:13:53,360
ว่าแม่ลออเป็นลูกตัวเองเนี่ย

390
00:13:53,360 --> 00:13:55,120
นี่เกือบลืมไปแล้วนะว่าเป็นพ่อเนี่ย

391
00:13:55,120 --> 00:13:57,620
หายไปนานขนาดนี้ ไม่มาดูแลลูกเลย"

392
00:13:57,660 --> 00:13:59,960
นายล้ำนะคะ ได้โอกาสก็เลยบอกประมาณว่า

393
00:13:59,960 --> 00:14:02,860
"ก็นี่ไง ผมนึกได้แล้วว่าผมไม่เคยดูแลแม่ลออเลย

394
00:14:02,860 --> 00:14:04,720
ตอนนี้ก็เลยจะกลับมาดูแลนั่นแหละ"

395
00:14:04,720 --> 00:14:06,620
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็มีความประมาณว่า

396
00:14:06,620 --> 00:14:08,480
"ไม่ต้องดูแลแล้วมั้ง เขาจะแต่งงานแล้ว

397
00:14:08,480 --> 00:14:10,480
เขาย้ายออกไป มันก็ไม่ต้องดูแลแล้วมั้ย"

398
00:14:10,480 --> 00:14:12,500
แต่งงานมีสามีแล้ว สมัยก่อนก็คือ

399
00:14:12,500 --> 00:14:14,600
ถือว่าเป็นแบบ ผู้ใหญ่แล้ว ประมาณนั้นนะคะ

400
00:14:14,600 --> 00:14:16,600
นายล้ำก็มีความบอกต่อค่ะ ประมาณว่า

401
00:14:16,600 --> 00:14:19,580
"ก็ตอนอยู่ในบ้านเจ้าคุณเนี่ย ผมก็ไม่ได้ห่วงอะไรเท่าไรหรอก

402
00:14:19,580 --> 00:14:21,220
แต่ตอนเนี้ยแต่งงานไปอยู่บ้านอื่น

403
00:14:21,220 --> 00:14:23,160
ผมก็ต้องตามไปดูแลลูกผมสิ"

404
00:14:23,160 --> 00:14:25,660
ทีนี้พระยาภักดีนะคะ เริ่มไม่โอเคละ

405
00:14:25,660 --> 00:14:26,540
เริ่มถามประมาณว่า

406
00:14:26,540 --> 00:14:28,560
"แล้วจะตามไปยังไง จะไปดูแลอะไรเขา"

407
00:14:28,560 --> 00:14:30,460
นายล้ำนะคะ ก็เลยเฉลยออกมาค่ะ

408
00:14:30,460 --> 00:14:32,980
ว่าตัวเองเนี่ย ตั้งจะจะตามแม่ลออนะคะ

409
00:14:32,980 --> 00:14:35,760
ไปอยู่ที่บ้านของสามี ซึ่งเป็นคนร่ำรวยด้วย

410
00:14:35,760 --> 00:14:38,220
เพราะว่าตั้งใจจะให้ลูกเนี่ย เลี้ยงดูตัวเอง

411
00:14:38,220 --> 00:14:39,840
ที่แบบหมดสิ้นเนื้อประดาตัว

412
00:14:39,840 --> 00:14:42,340
แล้วก็ไม่อยากทำงานทำการแล้วนั่นเองค่ะ

413
00:14:42,340 --> 00:14:44,140
และเรื่องราวก็ยังเฉลยต่อมานะคะ

414
00:14:44,140 --> 00:14:46,660
ว่านายล้ำก็มีความถามพระยาภักดีนะคะ ประมาณว่า

415
00:14:46,660 --> 00:14:48,300
"แม่ลออเขารู้รึเปล่าเนี่ย ว่าผมเป็นพ่อ

416
00:14:48,300 --> 00:14:50,480
หรือเขาคิดว่าใต้เท้าเนี่ยเป็นพ่อจริงๆ แล้วนะ"

417
00:14:50,480 --> 00:14:51,700
พระยาภักดีนะคะ ก็บอก

418
00:14:51,700 --> 00:14:53,340
"เขาก็รู้แหละ ว่าชั้นน่ะเป็นพ่อเลี้ยง

419
00:14:53,340 --> 00:14:55,520
แต่เขาคิดว่าพ่อจริงๆ ของเขาอะ ตายไปแล้ว

420
00:14:55,520 --> 00:14:58,460
คือก็ไม่ได้อยากให้มารู้ว่าพ่อติดคุกติดตารางอะนะ

421
00:14:58,460 --> 00:15:00,880
นายล้ำนะคะ ก็เลยมีความถามต่อ ประมาณว่า

422
00:15:00,880 --> 00:15:02,540
"อ้าว แล้วแม่เขาไม่เล่าอะไรให้ฟังหน่อยเหรอ

423
00:15:02,540 --> 00:15:04,240
ว่าพ่อเขาเป็นใครมาจากไหน" นะคะ

424
00:15:04,240 --> 00:15:06,860
ซึ่งเรื่องราวนะคะ ก็เปิดเผยออกมามากขึ้นค่ะ

425
00:15:06,860 --> 00:15:08,960
ว่าแม่ของแม่ลออ หรือว่าแม่นวลเนี่ยนะคะ

426
00:15:08,960 --> 00:15:11,620
รู้สึกว่านายล้ำเนี่ยเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องค่ะ

427
00:15:11,620 --> 00:15:14,380
ก็เลยไม่เล่าเรื่องพ่อของตัวเองให้ลูกฟังนะคะ

428
00:15:14,380 --> 00:15:17,140
และที่สำคัญนะคะ แม่นวลตายจากไปนานมากแล้วค่ะ

429
00:15:17,140 --> 00:15:20,340
แม่นวลก็เลยเอาแม่ลออมาฝากพระยาภักดีนะคะ

430
00:15:20,340 --> 00:15:22,880
ซึ่งเป็นคนที่เคยชอบแม่นวลเหมือนกันเนี่ย

431
00:15:22,880 --> 00:15:24,140
เลี้ยงเอาไว้ตั้งแต่เด็กค่ะ

432
00:15:24,140 --> 00:15:25,860
คือประมาณว่า ในตอนแรกเนี่ย

433
00:15:25,860 --> 00:15:28,560
นายล้ำกับพระยาภักดีเนี่ย เคยจีบแม่นวลแข่งกัน

434
00:15:28,560 --> 00:15:30,160
แล้วเผอิญว่าแม่นวลเนี่ยเลือกผิด

435
00:15:30,160 --> 00:15:31,380
ไปเลือกโดนนายล้ำนะคะ

436
00:15:31,420 --> 00:15:33,360
พระยาภักดีก็เลยเลี้ยงแม่ลออเหมือนกับเป็น

437
00:15:33,360 --> 00:15:35,820
ลูกแท้ๆ ของตัวเองมาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาค่ะ

438
00:15:35,820 --> 00:15:38,280
แล้วก็บอกแค่ว่าพ่อเนี่ยตายไปแล้วนะคะ

439
00:15:38,280 --> 00:15:40,100
หลังจากนั้นค่ะ พระยาภักดีกับนายล้ำ

440
00:15:40,100 --> 00:15:42,020
ก็มีความโต้เถียงกันใหญ่โตนะคะ

441
00:15:42,020 --> 00:15:44,680
นายล้ำเนี่ยก็ยืนยันว่าตัวเองจะไปอยู่กับลูกให้ได้

442
00:15:44,680 --> 00:15:47,160
พระยาภักดีก็ถามว่า "แล้วจะไปอยู่กับเขาในฐานะอะไร

443
00:15:47,160 --> 00:15:49,160
ทำไมลูกเขยเขาจะต้องเลี้ยงแกด้วย

444
00:15:49,160 --> 00:15:50,800
คือแกไปมีบุญคุณอะไรกับเขา

445
00:15:50,800 --> 00:15:51,980
นายล้ำก็พยายามจะบอกอีกว่า

446
00:15:51,980 --> 00:15:54,740
"ก็ชั้นเป็นพ่อแม่ลออ แค่นี้ก็มีบุญคุณมากพอแล้ว"

447
00:15:54,740 --> 00:15:56,740
ทีนี้นะคะ พระยาภักดีก็เลยถามว่า

448
00:15:56,740 --> 00:15:59,980
"งี้แกจะบอกทุกคนไปหมดเลยใช่ไหมว่าแกเนี่ยเป็นพ่อแม่ลออ

449
00:15:59,980 --> 00:16:02,540
แล้วคนเขาจะไม่รังเกียจแม่ลออเหรอที่มีพ่อแบบนี้

450
00:16:02,540 --> 00:16:04,880
พ่อเป็นคนขี้คุก เป็นคนขี้โกง

451
00:16:04,880 --> 00:16:07,020
เป็นคน โอ้ย สารพัดจะแย่

452
00:16:07,020 --> 00:16:09,040
เดี๋ยวคนเขาก็เลิกคบแม่ลออกันหมดหรอก

453
00:16:09,040 --> 00:16:11,920
ตอนนี้แม่ลออเป็นผู้ดีอยู่ในสังคมชั้นสูง

454
00:16:11,920 --> 00:16:13,740
ว่าที่สามีเขาก็เป็นผู้ดี

455
00:16:13,740 --> 00:16:15,960
เดี๋ยวคนรอบตัวเขาจะเกลียดกันหมดนะ"

456
00:16:15,960 --> 00:16:18,500
ด้วยความโกรธนะคะ นายล้ำก็เลยหลุดออกมาหมดเลยค่ะ

457
00:16:18,500 --> 00:16:20,860
ประมาณว่า "อ้าว ก็ผมไม่มีหนทางทำกินแล้ว

458
00:16:20,860 --> 00:16:22,680
ผมจะทำอะไรได้นอกจากเกาะลูกกินอะ

459
00:16:22,680 --> 00:16:25,200
ผมมีลูกอยู่ นี่ก็เป็นช่องทางทำกินของผมไง"

460
00:16:25,340 --> 00:16:27,460
ทำให้พระยาภักดีนะคะ เก็ตค่ะว่า

461
00:16:27,460 --> 00:16:29,400
"อ๋อ จริงๆ แล้วต้องการเงินใช่ไหม

462
00:16:29,400 --> 00:16:31,760
อะ ถ้าอยากได้เงิน ไม่ต้องไปยุ่งกับลูก เอาเงินชั้นไป

463
00:16:31,760 --> 00:16:34,340
จะเอาเท่าไรว่ามา 10 ชั่งพอไหม อะไม่พอ

464
00:16:34,340 --> 00:16:35,460
20 ชั่งพอป่าว

465
00:16:35,460 --> 00:16:37,860
อะ 20 ชั่งไม่พอเหรอ 50 ชั่งเลย"

466
00:16:37,860 --> 00:16:39,560
50 ชั่งนี่เยอะมากนะคะทุกคน

467
00:16:39,560 --> 00:16:41,560
นายล้ำก็บอกว่า "จะไปพอได้ยังไง

468
00:16:41,560 --> 00:16:45,320
ที่ผมเจ๊งที่ภาคเหนือเนี่ย ก็เจ๊งไปร่วม 100 ชั่งได้แล้วนะ"

469
00:16:45,320 --> 00:16:47,400
ถามว่าพระยาภักดีสู้ไหม

470
00:16:47,400 --> 00:16:49,280
เงิน 100 ชั่งนี่เยอะมากนะคะทุกคน

471
00:16:49,280 --> 00:16:50,400
ถ้าใครเคยได้ยินสำนวน

472
00:16:50,400 --> 00:16:52,120
จะเคยได้ยินสำนวน สาวน้อยร้องชั่ง

473
00:16:52,120 --> 00:16:54,740
แปลว่าผู้หญิงที่มีค่าตัวแพงมาก ประมาณนั้นนะ

474
00:16:54,740 --> 00:16:57,560
พระยาภักดีสู้ค่ะ ด้วยความที่รักแม่ลออมากนะ

475
00:16:57,560 --> 00:17:00,160
ก็บอกว่า "100 ชั่ง เอาไปเลย แล้วอย่ามายุ่งกับแม่ลออ"

476
00:17:00,160 --> 00:17:02,160
ซึ่งถามว่านายล้ำเอาไหมนะคะ นายล้ำบอกว่า

477
00:17:02,160 --> 00:17:03,940
"100 ชั่ง ผมจะเอาไปทำไม

478
00:17:03,940 --> 00:17:06,640
ถ้าผมไปเกาะลูกเขยกินเนี่ย ได้เยอะกว่านี้ตั้งเยอะ

479
00:17:06,640 --> 00:17:07,420
ไม่เอาหรอก"

480
00:17:07,420 --> 00:17:10,060
หลังจากนั้นนะคะ ทั้งคู่ก็เลยเหมือนจะทะเลาะกันใหญ่โตขึ้น

481
00:17:10,060 --> 00:17:12,040
ถึงขั้นจะลงไม้ลงมือกันค่ะ

482
00:17:12,040 --> 00:17:13,740
คือพระยาภักดีนี่หยิบแส้ออกมาแล้วนะ

483
00:17:13,740 --> 00:17:16,000
เป็นแส้ม้าอะ ตั้งใจจะแบบ ฟาดนายล้ำอะแบบ

484
00:17:16,000 --> 00:17:18,760
"อย่ามายุ่งกับลูกชั้นนะ เดี๋ยวโดนๆ"

485
00:17:18,760 --> 00:17:19,780
ประมาณนั้นเลยค่ะ

486
00:17:19,900 --> 00:17:23,000
ปรากฏว่าในจังหวะที่กำลังจะลงไม้ลงมือกันเนี่ยนะคะ

487
00:17:23,000 --> 00:17:25,760
บังเอิญว่าอ้ายคำเนี่ยเข้ามาค่ะ บอกว่า

488
00:17:25,760 --> 00:17:27,020
แม่ลออกลับมาแล้ว

489
00:17:27,020 --> 00:17:29,340
ซึ่งทำให้นายล้ำนะคะ ยิ้มร่าเลย ประมาณว่า

490
00:17:29,340 --> 00:17:30,480
"เสียใจด้วยนะใต้เท้า

491
00:17:30,480 --> 00:17:32,500
ใต้เท้าจะกันผมยังไงก็กันไม่ได้หรอก

492
00:17:32,500 --> 00:17:33,700
เพราะว่าแม่ลออก็กลับมาแล้ว

493
00:17:33,700 --> 00:17:36,360
ยังไงแม่ลออก็ต้องมาเจอผมตอนนี้นี่แหละ"

494
00:17:36,360 --> 00:17:38,360
ปรากฏว่าแม่ลออก็เข้ามานะคะ

495
00:17:38,360 --> 00:17:40,200
เข้ามาแบบผู้ดีเต็มที่เลย

496
00:17:40,200 --> 00:17:41,820
ผู้ดี แล้วก็เรียบร้อยน่ารัก

497
00:17:41,820 --> 00:17:43,820
เป็นผู้หญิงแบบว่าเรียบร้อยจริงๆ นะคะ

498
00:17:43,820 --> 00:17:46,200
แล้วก็เข้ามาแล้วก็แบบ สวัสดีพระยาภักดีก่อน

499
00:17:46,200 --> 00:17:50,000
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ ทำไมวันนี้คุณพ่อกลับบ้านเร็วจังเลยอะคะ"

500
00:17:50,000 --> 00:17:51,220
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็แบบ

501
00:17:51,220 --> 00:17:53,060
"อ๋อ เลิกงานแล้วก็กลับมาเลยล่ะลูก"

502
00:17:53,060 --> 00:17:54,540
ก็คือเปลี่ยนสีหน้าทันทีนะคะ

503
00:17:54,540 --> 00:17:56,780
เพื่อไม่ให้แม่ลออรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะ

504
00:17:56,780 --> 00:17:59,120
ทีนี้แม่ลออนะคะ ก็หันไปเห็นนายล้ำค่ะ

505
00:17:59,120 --> 00:18:00,380
ก็สวัสดีบ้าง ก็ประมาณว่า

506
00:18:00,380 --> 00:18:03,000
"สวัสดีค่ะ เพื่อนคุณพ่อเหรอคะ มาทำอะไรเหรอ

507
00:18:03,000 --> 00:18:05,260
ทำไมไม่เคยรู้จักคุณอาเลย" นะคะ

508
00:18:05,260 --> 00:18:07,300
ทั้งคู่ก็เลยได้มีโอกาสคุยกันค่ะ

509
00:18:07,300 --> 00:18:09,280
นายล้ำก็มีความทักทายประมาณว่า

510
00:18:09,280 --> 00:18:10,680
"อ๋อ หล่อนน่ะไม่เคยเจอชั้น

511
00:18:10,680 --> 00:18:13,200
แต่ชั้นน่ะเคยเจอหล่อนตั้งแต่ตอนตัวเล็กๆ นั่นแหละ"

512
00:18:13,200 --> 00:18:15,880
พอพูดแบบนี้นะคะ แม่ลออก็เลยชวนคุยขึ้นมาค่ะ

513
00:18:15,880 --> 00:18:18,080
ประมาณว่า "อ้าวเหรอ เคยเห็นชั้นตั้งแต่เด็กๆ

514
00:18:18,080 --> 00:18:20,160
แปลว่าก็ต้องรู้จักคุณพ่อของชั้นด้วยสิ"

515
00:18:20,160 --> 00:18:23,060
ซึ่งก็เป็นการถามแบบจี้ใจดำนายล้ำเลยนะคะ

516
00:18:23,060 --> 00:18:24,980
นายล้ำก็เลยบอกว่า "อ๋อ รู้จักสิ

517
00:18:24,980 --> 00:18:27,100
คุณพ่อของหล่อนน่ะ ชั้นรู้จักดีเลยทีเดียวล่ะ"

518
00:18:27,100 --> 00:18:29,240
แม่ลออนะ ไม่ทันฟังนายล้ำต่อค่ะ

519
00:18:29,240 --> 00:18:30,540
ก็พูดขึ้นมาประมาณว่า

520
00:18:30,540 --> 00:18:32,420
"หู คุณอานี่โชคดีจริงๆ นะคะ

521
00:18:32,420 --> 00:18:34,800
ที่ได้มีโอกาสรู้จักกับพ่อของดิชั้นเนี่ย

522
00:18:34,800 --> 00:18:37,320
คือดิชั้นน่ะโชคร้าย คุณพ่อเสียไปตั้งแต่เด็กๆ

523
00:18:37,320 --> 00:18:39,920
ก็เลยไม่ได้รู้จัก เคยเห็นแต่ในรูปเนี่ยละค่ะ

524
00:18:39,920 --> 00:18:42,920
ที่วางอยู่ในห้องนอนนะ เห็นว่าเป็นคนตัวสูงๆ โปร่งๆ

525
00:18:42,920 --> 00:18:45,560
ดูใจดี ดูแล้วเป็นคนดีแน่ๆ เลยนะคะ"

526
00:18:45,560 --> 00:18:47,180
น่ะ ไปพูดอย่างนี้ใส่เขาอีก

527
00:18:47,180 --> 00:18:49,040
นายล้ำก็มีความจึ้กอะค่ะ ประมาณว่าแบบ

528
00:18:49,040 --> 00:18:51,180
"อุ้ยตาย ลูกเข้าใจว่าชั้นเป็นคนดี"

529
00:18:51,180 --> 00:18:53,260
แล้วก็ยังมีความไปถามนายล้ำอีกนะ ประมาณว่า

530
00:18:53,260 --> 00:18:55,080
"พ่อของดิชั้นเป็นคนดีจริงไหมคะ

531
00:18:55,080 --> 00:18:57,200
คือคุณพ่อพระยาภักดีเนี่ยก็เล่าให้ฟังว่า

532
00:18:57,200 --> 00:18:59,700
พ่อเป็นคนดีมาก เสียดายที่เสียไปตั้งแต่เด็กๆ"

533
00:18:59,700 --> 00:19:01,520
อะไรอย่างนี้นะคะ พูดไปพูดมาค่ะ

534
00:19:01,520 --> 00:19:03,900
นึกสภาพนายล้ำ ตั้งใจจะมาไถเงินลูก

535
00:19:03,900 --> 00:19:06,160
เจอลูกพูดใส่ว่าแบบ พ่อชั้นเป็นคนดี

536
00:19:06,160 --> 00:19:08,740
พ่อในหัวชั้นนี่แบบว่า สีรุ้งมากๆ

537
00:19:08,740 --> 00:19:12,160
จะต้องเป็นคนดีสุดๆ ไปเลย พ่อเป็นไอดอลของหนู

538
00:19:12,160 --> 00:19:13,180
ประมาณนั้นนะคะ

539
00:19:13,180 --> 00:19:14,780
นายล้ำละอายใจค่ะ

540
00:19:14,780 --> 00:19:16,720
สุดท้ายก็เลยไม่กล้าทำอะไรนะคะ

541
00:19:16,720 --> 00:19:19,160
ต่อให้แม่ลออเนี่ย พยายามจะชวน ประมาณว่า

542
00:19:19,160 --> 00:19:21,800
"คุณอารู้ไหมคะ ว่าชั้นเนี่ยกำลังจะแต่งงานนะ

543
00:19:21,800 --> 00:19:24,180
คุณอาเนี่ย มารดน้ำสังข์ดิชั้นด้วยนะ"

544
00:19:24,180 --> 00:19:25,880
นายล้ำก็ไม่กล้านะคะ

545
00:19:25,880 --> 00:19:28,380
นายล้ำตอนนี้ละอายใจเรียบร้อยแล้วค่ะ ก็เลยบอกว่า

546
00:19:28,380 --> 00:19:31,700
"เออ เสียใจด้วยนะที่อาคงอยู่รดน้ำสังข์หนูไม่ได้อะ

547
00:19:31,700 --> 00:19:34,460
คืออาต้องรีบกลับภาคเหนือ เดี๋ยวต้องกลับด่วนเลย"

548
00:19:34,460 --> 00:19:36,180
แม่ลออนะคะ ด้วยความที่ไม่สนิทใจ

549
00:19:36,180 --> 00:19:38,120
แล้วก็ไม่รู้ว่านายล้ำเนี่ยมีความสำคัญยังไง

550
00:19:38,120 --> 00:19:40,340
ก็เลยบอกลาค่ะ แล้วก็ขึ้นห้องไป

551
00:19:40,340 --> 00:19:42,740
ทิ้งให้นายล้ำเนี่ยนะคะ อยู่กับพระยาภักดีค่ะ

552
00:19:42,740 --> 00:19:44,900
ก็เลยเกิดความ awkward เล็กๆ ประมาณว่าแบบ

553
00:19:44,900 --> 00:19:47,140
"เอ้อ เจ้าคุณ ผมไม่เอาอะไรแล้วดีกว่า

554
00:19:47,140 --> 00:19:48,780
คือตอนนี้ผมอายลูกอะ

555
00:19:48,780 --> 00:19:51,920
ปล่อยให้ลูกเขาจำภาพผมเป็นคนดีๆ ในหัวต่อไปแล้วกัน

556
00:19:51,920 --> 00:19:53,440
คือผมไม่อยากให้เขามารู้ว่า

557
00:19:53,440 --> 00:19:55,300
ตัวผมเองจริงๆ เป็นคนแบบไหนอะ

558
00:19:55,380 --> 00:19:56,700
คือใต้เท้าอะพูดถูก

559
00:19:56,700 --> 00:19:59,640
ลูกผมไม่ควรจะต้องลงมาเกลือกกลั้วกับคนอย่างผมหรอก นะ"

560
00:19:59,640 --> 00:20:01,620
ดังนั้นนะคะ สุดท้ายนายล้ำก็เลย

561
00:20:01,620 --> 00:20:03,220
พยายามลากลับบ้านไปค่ะ

562
00:20:03,220 --> 00:20:05,880
ก่อนกลับไปเนี่ย ก็ถอดแหวนของตัวเองไว้วงนึงนะคะ

563
00:20:05,880 --> 00:20:07,020
บอกพระยาภักดีว่า

564
00:20:07,020 --> 00:20:08,540
"ฝากแหวนนี้ให้แม่ลออด้วยแล้วกัน

565
00:20:08,540 --> 00:20:10,540
นี่เป็นของที่แม่นวลเนี่ย ให้ผมเอาไว้

566
00:20:10,540 --> 00:20:13,140
ส่วนตัวผมคงไม่กล้าอยู่ดูหน้าแม่ลออแล้วแหละ"

567
00:20:13,140 --> 00:20:14,440
แล้วก็ทำท่าจะกลับนะคะ

568
00:20:14,500 --> 00:20:16,740
ฝั่งพระยาภักดีค่ะ ก่อนกลับก็เลยบอกว่า

569
00:20:16,740 --> 00:20:19,240
"อะ ไหนๆ ก็ไหนๆ เอาเงินไปเถอะ จะได้อยู่ได้นะ"

570
00:20:19,240 --> 00:20:20,940
แล้วก็ให้เงินนายล้ำไปนะคะ

571
00:20:20,940 --> 00:20:23,800
พร้อมกับมอบรูปของแม่ลออไปให้ด้วยค่ะ บอกว่า

572
00:20:23,800 --> 00:20:25,260
"เอารูปลูกไปดูนะจ้ะ"

573
00:20:25,260 --> 00:20:27,700
และเรื่องราวก็จบลงแต่เพียงเท่านี้ค่ะ

574
00:20:27,700 --> 00:20:30,740
นี่คือเรื่องราวของบทละครพูดเรื่องเห็นแก่ลูกนะคะ

575
00:20:30,740 --> 00:20:32,100
จะเห็นว่านายล้ำเนี่ย

576
00:20:32,100 --> 00:20:34,540
แม้ว่าจะมาอย่างคนเห็นแก่ตัวเต็มที่

577
00:20:34,540 --> 00:20:36,600
ตั้งใจจะมาเกาะลูกกินเต็มที่นะคะ

578
00:20:36,600 --> 00:20:38,900
แต่ว่าด้วยความดีความงามของแม่ลออเนี่ย

579
00:20:38,900 --> 00:20:40,900
ก็ทำให้นายล้ำเนี่ย เห็นแก่ลูก

580
00:20:41,000 --> 00:20:43,120
และในที่สุดก็เลยกลับตัวกลับใจ

581
00:20:43,120 --> 00:20:45,180
ล่าถอยกลับภาคเหนือไปในที่สุดค่ะ

582
00:20:45,180 --> 00:20:47,800
เป็นไงบ้างคะ ได้รับรู้เรื่องราวของแม่ลออมากขึ้นไหม

583
00:20:47,800 --> 00:20:50,540
ว่าแม่ลออเนี่ยเป็นคนที่จิตใจงดงามขนาดไหนค่ะ

584
00:20:50,540 --> 00:20:52,980
เรียกได้ว่างดงามถึงขั้นที่เปลี่ยนใจของคนๆ นึง

585
00:20:52,980 --> 00:20:55,760
ที่ตั้งใจจะมาตักตวงผลประโยชน์กับตัวเองได้เลยนะคะ

586
00:20:55,760 --> 00:20:58,020
โดยที่ตัวเองเนี่ยไม่ได้รู้ตัวซักนิดเดียว

587
00:20:58,020 --> 00:20:59,940
ว่าตัวเองได้เปลี่ยนใจใครบ้างค่ะ

588
00:20:59,940 --> 00:21:01,460
สำหรับใครที่ชื่นชอบคลิปนี้นะคะ

589
00:21:01,460 --> 00:21:02,920
อย่าลืมกดไลก์เป็นกำลังใจให้วิว

590
00:21:02,920 --> 00:21:05,000
แล้วก็กดแชร์เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันค่ะ

591
00:21:05,000 --> 00:21:07,240
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ บ๊ายบาย~

592
00:21:07,420 --> 00:21:08,260
สวัสดีค่ะ

593
00:21:08,260 --> 00:21:10,660
อย่างที่บอกนะคะว่าแม่ลออเนี่ย เป็นหนึ่งในนางทั้งหก

594
00:21:10,660 --> 00:21:13,960
ซึ่งประกอบอยู่ในนิทรรศการมหาวชิราวุธราชบรรณาลัย

595
00:21:13,960 --> 00:21:17,040
ซึ่งเป็น Phase 2 ของจุฬาลงกรณ์ราชบรรณาลัยค่ะ

596
00:21:17,040 --> 00:21:19,540
ดังนั้นอย่าลืมติดตามข่าวสารของนิทรรศการนี้ค่ะ

597
00:21:19,540 --> 00:21:21,540
ซึ่งเดี๋ยววิจะมาอัปเดตให้ทุกคนฟังเรื่อยๆ นะคะ

598
00:21:21,540 --> 00:21:23,960
ดังนั้นอย่าลืมกดติดตามเพจ Point of View ไว้ค่ะ

599
00:21:23,960 --> 00:21:26,540
สำหรับวันนี้ลาไปก่อนนะคะทุกคน บ๊ายบาย~

600
00:21:26,860 --> 00:21:28,540
สวัสดีค่ะ