0:00:00.200,0:00:01.880
สวัสดีค่ะ วิวจากแชนเนล Point of View ค่ะ

0:00:01.880,0:00:03.680
จำกันได้ไหมคะว่าช่วงต้นปีที่แล้วเนี่ย

0:00:03.680,0:00:06.040
วิวมีโอกาสมาบอกเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ ว่าช่วงเนี้ย

0:00:06.040,0:00:09.540
วิวมีโอกาสได้มาเป็น curator ของนิทรรศการๆ นึงนะคะ

0:00:09.540,0:00:12.740
ก็คือนิทรรศการมหาวชิราวุธราชบรรณาลัยนั่นเอง

0:00:12.740,0:00:15.640
เป็นนิทรรศการเกียวกับรัชกาลที่ 6 ใช่ไหมคะ

0:00:15.640,0:00:18.780
ซึ่งในนิทรรศการนี้ วิวกับพี่ฮ่องเต้ก็ร่วมมือกันนะคะ

0:00:18.780,0:00:19.620
เป็น curator

0:00:19.620,0:00:21.560
จัดนิทรรศการอะไรขึ้นมามากมาย

0:00:21.560,0:00:24.600
ซึ่งเดี๋ยววิวจะมาอัปเดตให้ฟังต่อไปค่ะว่ามันมีเรื่องราวอะไร

0:00:24.600,0:00:26.900
แต่จากที่วิวเคยทำคลิปเล่าไว้เนี่ย

0:00:26.900,0:00:28.100
วิวก็สัญญากับทุกคนว่า

0:00:28.100,0:00:30.960
เนื่องจากตอนนี้วิวกำลังทำนิทรรศการ กำลังอินได้ที่

0:00:30.960,0:00:34.520
วิวก็จะนำเอาวรรณคดีประราชนิพนธ์ใน[br]พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

0:00:34.520,0:00:35.860
มาเล่าให้ทุกคนฟังใช่ไหมคะ

0:00:35.860,0:00:38.020
โดยเฉพาะวรรณคดีทั้งหมด 6 เรื่อง

0:00:38.020,0:00:40.980
ซึ่งมีนางในวรรณคดี 6 นางที่น่าสนใจ

0:00:40.980,0:00:43.940
แล้วพี่ฮ่องเต้เนี่ย ได้นำเอานางในวรรณคดีเหล่าเนี้ย

0:00:43.940,0:00:47.000
มา redesign ใหม่ให้เป็นนางในวรรณคดีเก๋ๆ

0:00:47.000,0:00:48.440
ที่แบบ น่ารักมากนะคะ

0:00:48.440,0:00:50.020
อย่างที่ทุกคนเห็นภาพกันมา

0:00:50.020,0:00:53.280
วิวก็จะเอาเรื่องราวของทั้ง 6 นางเนี่ย มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

0:00:53.280,0:00:55.800
ซึ่งในวันเนี้ย วิวจะพูดถึงหนึ่งใน 6 นางเนี่ยละค่ะ

0:00:55.800,0:00:57.060
แต่ในบรรดา 6 นางนะคะ

0:00:57.060,0:00:59.540
ไม่ว่าจะเป็นนางศกุนตลา นางมัทนา

0:00:59.540,0:01:01.560
นางจูเลียต นางอันโดรเมดา

0:01:01.560,0:01:02.740
หรือว่านางอุษาเนี่ย

0:01:02.740,0:01:04.560
ก็เชื่อว่าในบรรดา 5 นางที่เหลือเนี่ย

0:01:04.560,0:01:06.260
หลายๆ คนน่าจะรู้จักกันแล้วละค่ะ

0:01:06.260,0:01:08.000
เพราะว่าเป็นนางที่ดังๆ ทั้งนั้นเลยนะ

0:01:08.000,0:01:10.260
แต่มีอยู่นางนึงนะคะ ที่หลายคนอาจจะแบบ

0:01:10.260,0:01:11.680
ฟังชื่อปุ๊บแล้วแบบ ใครอะ

0:01:11.680,0:01:13.780
นั่นก็คือนางลออนั่นเองนะคะ

0:01:13.780,0:01:17.280
ขอบอกว่านางลออเนี่ยเป็นหนึ่งในสาวคนที่เก๋มากๆ เลย

0:01:17.280,0:01:18.920
เพราะว่าเป็นนางที่สมัยใหม่ที่สุด

0:01:18.920,0:01:20.800
ในบรรดา 6 นางที่วิวพูดถึงเลยค่ะ

0:01:20.800,0:01:22.240
ที่เนี้ย ปัญหาก็คือ

0:01:22.240,0:01:24.380
นางเป็นใคร นางมาจากเรื่องไหนนะคะ

0:01:24.380,0:01:25.880
ก็เห็นจากด้านล่างแล้วใช่ไหมคะ

0:01:25.880,0:01:28.860
นางลออเนี่ยนะคะ มาจากบทละครเรื่องเห็นแก่ลูกค่ะ

0:01:28.860,0:01:30.520
ซึ่งหลายๆ คนฟังปุ๊บก็จะแบบ

0:01:30.520,0:01:33.180
"เห็นแก่ลูก.. เห็นแก่ลูก เรื่องอะไรอะ ไม่รู้จัก" นะคะ

0:01:33.400,0:01:34.840
ยกเว้นน้องๆ ม.3 ใช่ไหมคะ

0:01:34.840,0:01:36.620
ที่มีโอกาสได้เรียนเรื่องนี้ในห้องเรียน

0:01:36.620,0:01:38.280
ดังนั้นวันนี้วิวก็เลยคิดว่า

0:01:38.280,0:01:40.680
วิวควรจะมาเล่าเรื่องเห็นแก่ลูกให้ทุกคนฟังค่ะ

0:01:40.680,0:01:42.840
จะได้รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับนางลออ

0:01:42.840,0:01:43.900
นางในวรรณคดีรัชกาลที่ 6

0:01:43.900,0:01:46.280
ที่หลายๆ คนอาจจะไม่ค่อยได้รู้จักเท่าไรค่ะ

0:01:46.280,0:01:47.280
แต่สำหรับตอนนี้นะคะ

0:01:47.280,0:01:49.200
อย่าลืมกดติดตามวิวให้ครบทุกช่องทางค่ะ

0:01:49.200,0:01:50.660
ไม่ว่าจะเป็นทาง Youtube, Facebook,

0:01:50.660,0:01:51.980
Twitter, Instagram นะคะ

0:01:51.980,0:01:54.020
เพื่อที่จะได้ติดตามคลิปวิดิโอสนุกๆ

0:01:54.020,0:01:56.700
แล้วก็ติดตามข่าวสารดีๆ จากช่อง Point of View ค่ะ

0:01:56.700,0:01:57.840
รวมไปถึงข่าวสารดีๆ

0:01:57.840,0:02:00.400
เกี่ยวกับมหาวชิราวุธราชบรรณาลัยด้วยนะคะ

0:02:00.400,0:02:02.500
ว่านิทรรศการนี้จะเป็นยังไงต่อไป

0:02:02.500,0:02:05.100
ขอบอกว่าสนุกแน่ๆ อย่าพลาดกันนะคะทุกคน

0:02:05.100,0:02:06.900
เอาละ สำหรับตอนนี้พร้อมจะไปฟัง

0:02:06.900,0:02:09.520
เรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระกันรึยังคะ

0:02:09.740,0:02:11.540
ถ้าพร้อมกันแล้วก็ไปฟังกันเลยค่ะ

0:02:15.560,0:02:17.220
บทละครเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

0:02:17.220,0:02:18.960
เป็นบทละครพูดองค์เดียวค่ะ

0:02:18.960,0:02:21.340
เรียกได้ว่าเป็นบทละครพูดที่สั้นมากๆ เลยนะคะ

0:02:21.340,0:02:23.800
แล้วก็มีตัวละครน้อยมากค่ะ

0:02:23.800,0:02:26.300
มีตัวละครแค่ทั้งหมด 4 ตัวด้วยกันนะคะ

0:02:26.300,0:02:30.160
ซึ่งเรื่องนี้เป็นพระราชนิพนธ์[br]ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

0:02:30.160,0:02:31.760
รัชกาลที่ 6 นั่นเองค่ะ

0:02:31.760,0:02:33.460
โดยตอนที่ท่านพระราชนิพนธ์เนี่ยนะคะ

0:02:33.460,0:02:34.720
ท่านใช้พระนามแฝงค่ะ

0:02:34.720,0:02:37.340
ท่านลงพระนามแฝงไว้ว่าพระขรรค์เพ็ชรค่ะ

0:02:37.340,0:02:40.440
ซึ่งเรื่องนี้นะคะ เราเชื่อกันว่าเป็นบทละครพูดเรื่องแรกเลยค่ะ

0:02:40.440,0:02:43.680
ที่พระองค์เนี่ย พระราชนิพนธ์ขึ้นมาเองใหม่ทั้งหมดเลย

0:02:43.680,0:02:45.700
ไม่ได้พระราชนิพนธ์แปลมาจากภาษาอังกฤษ

0:02:45.700,0:02:46.960
หรือภาษาอะไรนะคะ

0:02:46.960,0:02:48.680
ซึ่งหลังจากที่พระราชนิพนธ์ขึ้นมาแล้วนะคะ

0:02:48.680,0:02:50.420
ก็ได้มีการนำมาใช้เล่นจริงด้วยนะคะ

0:02:50.420,0:02:51.740
เพราะว่าในยุคสมัยของท่านเนี่ยนะคะ

0:02:51.740,0:02:54.120
เป็นยุคที่แบบว่า เรียกได้ว่าเป็นการบุกเบิก

0:02:54.120,0:02:56.880
ละครแบบสไตล์ตะวันตกในประเทศไทยเลยทีเดียว

0:02:56.880,0:02:59.380
คือจริงๆ ก็แอบเข้ามาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 แล้วแหละ

0:02:59.380,0:03:01.600
แต่ว่ามาบูมจริงๆ ในสมัยรัชกาลที่ 6 นะคะ

0:03:01.600,0:03:04.100
เพราะว่าก่อนหน้านี้นะคะ ถ้าเรานึกถึงละครไทยจะเป็นยังไง

0:03:04.180,0:03:06.020
หยุด! อย่าเพิ่งไปนึกถึงฉากตบๆ

0:03:06.020,0:03:07.640
แล้วนางเอกล้ม อะไรอย่างนี้นะคะ

0:03:07.640,0:03:09.100
นั่นไม่ใช่ นั่นละครสมัยใหม่

0:03:09.100,0:03:10.820
นึกภาพละครไทยสมัยก่อน

0:03:10.820,0:03:13.260
เราก็จะไปนึกถึงละครรำแบบอิเหนา

0:03:13.260,0:03:15.360
ไปนึกถึงบทละครแบบรามเกียรติ์

0:03:15.360,0:03:16.120
อะไรอย่างนี้ใช่ไหมคะ

0:03:16.120,0:03:19.680
ก็จะเป็นรำๆ ร้องๆ เน้นฉากสวยงาม

0:03:19.680,0:03:21.240
คือทุกคนรู้เรื่องหมดอยู่แล้ว

0:03:21.240,0:03:23.780
แค่เน้นมาว่าแบบ เออ รำสวยนะ

0:03:23.780,0:03:25.960
ภาพสวยนะ ฟังเพราะเนอะ

0:03:25.960,0:03:26.920
อะไรอย่างนี้นะคะ

0:03:26.920,0:03:29.760
แล้วเวลาเล่าเรื่องราวเนี่ย มันก็จะเป็นเรื่องราวที่แบบ

0:03:29.760,0:03:31.480
เออ ก็รู้อยู่แล้วแหละ หรือว่าถ้าใครยังไม่รู้

0:03:31.480,0:03:33.100
ก็จะต้องทวนให้รู้ทั้งเรื่อง

0:03:33.100,0:03:34.460
เหมือนกับพวกตัวละครเนี่ยนะคะ

0:03:34.460,0:03:36.200
เล่าเรื่องออกมาตรงๆ เลยใช่มะ เช่น

0:03:36.200,0:03:38.720
อะ ตอนนั้นพระรามกำลังคิดว่าอย่างนี้

0:03:38.720,0:03:42.680
เพราะในสมัยอดีตนั้น หนุมานได้เป็นลูกของคนนั้นคนนี้

0:03:42.680,0:03:44.760
คือเล่าออกมาตรงๆ เลย ว่าอย่างนั้นเถอะ

0:03:44.760,0:03:47.660
เรียกได้ว่าเสพง่ายๆ เน้นเสพศิลปะว่าหยังงั้นเถอะค่ะ

0:03:47.660,0:03:49.520
แต่จุดแตกต่างของละครตะวันตก

0:03:49.520,0:03:51.820
ที่เข้ามาในช่วงสมัยรัชกาลที่ 6 เนี่ยคือ

0:03:51.820,0:03:53.160
มันจะเป็นละครเหมือนที่แบบ

0:03:53.160,0:03:54.800
เราดูหนังดูละครปัจจุบันเนี่ย

0:03:54.800,0:03:56.620
คือเราต้องฟังบทพูดของเขาไง

0:03:56.620,0:03:58.300
คือมันจะไม่มีการรำการร้องอะไรหรอก

0:03:58.300,0:04:00.280
เพราะว่ามันก็ขึ้นชื่อว่าบทละครพูดอะนะ

0:04:00.280,0:04:03.060
แล้วเราต้องคอยฟังคำพูดอะไรต่างๆ ของเขา

0:04:03.060,0:04:04.880
แล้วก็มาปะติดปะต่อเป็นเรื่องราวกันเอง

0:04:04.880,0:04:08.120
คือมันจะไม่มาบอกตรงๆ ว่า "สวัสดี ข้าเป็นพระเอกนะ

0:04:08.120,0:04:10.860
ข้าเป็นลูกของคนนั้น สืบเชื้อสายมาจากคนนี้

0:04:10.860,0:04:13.400
ในอดีตได้มีวีรกรรมนั้นวีรกรรมนี้มา"

0:04:13.400,0:04:15.060
มันจะไม่ใช่แบบนั้นนะคะ มันจะเป็นแบบ

0:04:15.060,0:04:16.740
"เฮ้ยแก พ่อแกเป็นไงบ้างล่ะ"

0:04:16.740,0:04:18.480
"อ๋อ พ่อข้าก็อยู่สบายดี"

0:04:18.480,0:04:20.780
"อ๋อ พ่อแกที่เป็นคนนั้นใช่ไหม" อะไรอย่างเนี้ย

0:04:20.780,0:04:22.660
แล้วเราก็ต้องมาปะติดปะต่อเองใช่ไหมคะ

0:04:22.660,0:04:23.960
ดังนั้นนี่ก็คือจุดนึงนะคะ

0:04:23.960,0:04:26.560
ที่ทำให้วงการละครไทยเนี่ยเปลี่ยนแปลงไป

0:04:26.560,0:04:27.440
ประมาณนั้นเลยค่ะ

0:04:27.440,0:04:29.560
เอาล่ะ เกริ่นมายาวนานมากพอแล้วนะคะ

0:04:29.560,0:04:31.520
เดี๋ยวเราไปเข้าเรื่องเห็นแก่ลูกกันดีกว่า

0:04:31.520,0:04:33.280
ว่าเรื่องราวของเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

0:04:33.280,0:04:36.160
มันเห็นแก่ลูกยังไง มันเป็นใคร เรื่องราวเป็นยังไงบ้าง

0:04:36.160,0:04:38.000
ขอบอกว่าเรื่องราวไม่ยาวเลยค่ะ

0:04:38.000,0:04:39.940
สั้นๆ แต่ว่าจับใจนะคะ

0:04:39.940,0:04:40.900
อะ ไปฟังกัน

0:04:41.020,0:04:42.740
บทละครเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ยนะคะ

0:04:42.740,0:04:46.340
บอกเลยว่าเป็นบทละครพูดที่ใช้ตัวละครน้อยมากค่ะ

0:04:46.340,0:04:47.140
อย่างที่วิวบอกไป

0:04:47.140,0:04:49.820
ก็คือมีตัวละครทั้งหมดแค่ 4 ตัวด้วยกันนะคะ

0:04:49.820,0:04:52.100
ตัวละครแรกนะคะ ก็คือพระยาภักดีนฤนาถค่ะ

0:04:52.100,0:04:53.380
ผู้เป็นเจ้าของบ้าน

0:04:53.380,0:04:57.020
แล้วก็เป็นเจ้าของห้องทำงานที่เป็นฉากๆ เดียวของเรื่องนี้นะคะ

0:04:57.020,0:04:58.820
ส่วนตัวละครที่สองค่ะ ก็คือ

0:04:58.820,0:05:00.380
ตัวละครนายล้ำนั่นเองค่ะ

0:05:00.380,0:05:03.900
ซึ่งเคยรับราชการนะคะ แล้วก็มีราชทินนามว่าทิพเดชะค่ะ

0:05:03.900,0:05:05.900
ส่วนอีกสองตัวละครเนี่ย ก็ได้แก่

0:05:05.900,0:05:08.860
อ้ายคำนะคะ ซึ่งเป็นคนรับใช้ของพระยาภักดี

0:05:08.860,0:05:11.680
แล้วก็ตัวละครสุดท้าย แม่ลออของเราเนี่ยละค่ะ

0:05:11.680,0:05:13.520
นางเอกผู้มีบทน้อยมากๆ นะคะ

0:05:13.520,0:05:16.220
มีบทพูดแค่ทั้งหมด 10 ประโยคถ้วนด้วยกันค่ะ

0:05:16.220,0:05:18.700
นี่นับรวมแบบ "นั่นใครคะ" อย่างนี้แล้วด้วยนะ

0:05:18.700,0:05:20.100
ก็เรียกได้ว่าบทน้อยจริงๆ

0:05:20.100,0:05:21.440
แต่ว่าเรื่องราวทั้งหมดเนี่ย

0:05:21.440,0:05:23.760
มันก็จะวนอยู่รอบตัวแม่ลออของเรานี่ละค่ะ

0:05:23.760,0:05:25.100
อย่างที่วิวบอกไปเมื่อกี้นะคะ

0:05:25.100,0:05:26.880
เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเรื่องเห็นแก่ลูกเนี่ย

0:05:26.880,0:05:29.460
เกิดขึ้นที่ห้องหนังสือของพระยาภักดีนฤนาถค่ะ

0:05:29.460,0:05:31.680
ในตอนนั้นเนี่ยพระยาภักดียังไม่ได้ออกมานะคะ

0:05:31.680,0:05:34.200
คนแรกที่ออกมาเนี่ยนะคะ ก็คือนายล้ำนั่นเองค่ะ

0:05:34.200,0:05:37.240
กับอ้ายคำ ซึ่งเป็นคนรับใช้ของพระยาภักดีนะคะ

0:05:37.240,0:05:40.080
เรื่องของเรื่องคือนายล้ำเนี่ย มาเยี่ยมพระยาภักดีค่ะ

0:05:40.080,0:05:43.440
ทีนี้พอเข้ามาถึง ปรากฏว่าพระยาภักดียังไม่อยู่บ้านนะคะ

0:05:43.440,0:05:44.480
นายล้ำก็เลยบอกว่า

0:05:44.480,0:05:46.880
เออ เดี๋ยวจะเข้ามารอพระยาภักดีที่ห้องหนังสือนะ

0:05:46.880,0:05:49.780
ซึ่งอ้ายคำเนี่ยนะคะ ก็พานายล้ำเนี่ย มาที่ห้องนี้ปุ๊บ

0:05:49.780,0:05:52.340
แล้วตัวเองก็นั่งแปะ รออยู่ในห้องหนังสือด้วยค่ะ

0:05:52.340,0:05:54.500
นายล้ำก็พยายามจะบอกอ้ายคำ ประมาณว่า

0:05:54.500,0:05:57.760
"เอ้า จะมารออยู่ตรงนี้ทำไม จะไปทำอะไรก็ไปสิ ไปๆๆ

0:05:57.760,0:05:59.260
ชั้นเป็นเพื่อนพระยาภักดีนะ"

0:05:59.260,0:06:01.000
แต่อ้ายคำเนี่ยนะคะ ก็ไม่ยอมไปไหน

0:06:01.000,0:06:03.540
คือก็ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ เพราะว่ากลัวเสียมารยาทนะ

0:06:03.540,0:06:04.740
จริงๆ แล้วอ้ายคำเนี่ยนะคะ

0:06:04.740,0:06:07.280
นั่งเฝ้าอยู่เพราะเห็นสารรูปของนายล้ำแล้วรู้สึกว่าแบบ

0:06:07.280,0:06:08.340
"ไอ้นี่ไม่น่าไว้ใจเลย

0:06:08.340,0:06:10.820
จะเข้ามาขโมยของบ้านเจ้านายชั้นรึเปล่าเนี่ย"

0:06:10.820,0:06:13.580
เพราะว่านายล้ำเนี่ยนะคะ แต่งตัวปอนๆ ค่ะ

0:06:13.580,0:06:16.400
โทรมๆ แล้วก็หน้าตาดูแบบ เป็นคนติดเหล้าเต็มที่

0:06:16.400,0:06:18.560
แถมยังดูแก่ๆ หง่อมๆ อีก คือแบบ

0:06:18.560,0:06:21.820
เรียกได้ว่าหน้าตาดูแบบ ไม่น่าใช่เพื่อนพระยาภักดีอะ

0:06:21.820,0:06:24.180
ระดับพระยาภักดีนฤนาถ เจ้านายของเราเนี่ย

0:06:24.180,0:06:26.540
น่าจะมีเพื่อนที่ดูดีกว่านี้ไหม

0:06:26.540,0:06:28.960
ไม่น่าจะคบหาสมาคมอะไรคนแบบนี้นะคะ

0:06:28.960,0:06:30.620
อย่างไรก็ตามค่ะ นายล้ำก็แบบ

0:06:30.620,0:06:32.220
"อ้าว เจ้ามารออยู่ทำไม" นะคะ

0:06:32.220,0:06:34.300
ก็ถามไปถามมาจนได้คำตอบว่า

0:06:34.300,0:06:35.600
พระยาภักดีนฤนาถเนี่ยนะคะ

0:06:35.600,0:06:38.300
จะกลับมาจากการทำงานประมาณ 5 โมงเศษๆ ค่ะ

0:06:38.300,0:06:39.500
นายล้ำก็รอไปเรื่อยๆ

0:06:39.500,0:06:41.820
จนกระทั่งพระยาภักดีกลับมาบ้านนะคะ

0:06:41.820,0:06:44.420
กลับมาถึง อ้ายคำก็รีบไปรายงานค่ะ ประมาณว่า

0:06:44.560,0:06:47.280
"ท่านๆ มีเพื่อนท่านมาเยี่ยมอะ อยู่นู่นๆ

0:06:47.280,0:06:49.820
คือไล่ไปไหนก็ไม่ไป ก็เลยนั่งเฝ้าอยู่นี่แหละ"

0:06:49.820,0:06:51.820
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็ชื่นชมอ้ายคำค่ะ

0:06:51.820,0:06:54.340
ซึ่งทำงานอย่างซื่อสัตย์นะ นั่งเฝ้าไว้ให้

0:06:54.340,0:06:56.240
แล้วก็บอกว่า "อะ ไปรออยู่หน้าห้องแล้วกัน

0:06:56.240,0:06:57.460
เดี๋ยวมีอะไรเดี๋ยวชั้นเรียก

0:06:57.460,0:06:59.780
แล้วก็ถ้าสมมุติว่าคุณลออเนี่ยกลับมา

0:06:59.780,0:07:01.000
เรียกชั้นด้วยแล้วกันนะ"

0:07:01.000,0:07:02.760
เรื่องก็เริ่มเปิดเผยมากขึ้นนะคะ

0:07:02.760,0:07:05.960
ว่าคุณลออเนี่ย เหมือนจะเป็นลูกสาวของพระยาภักดีนะคะ

0:07:05.960,0:07:09.280
อย่างไรก็ตามค่ะ พระยาภักดีก็เดินเข้าไปคุยกับนายล้ำนะคะ

0:07:09.280,0:07:11.400
เรื่องราวที่คุยกัน เนื้อหาก็ประมาณว่าแบบ

0:07:11.400,0:07:13.340
"อ้าว สวัสดี มาหาใครล่ะ"

0:07:13.340,0:07:15.900
นายล้ำก็มีความแบบ "จำผมไม่ได้เหรอ ใต้เท้า"

0:07:15.900,0:07:17.720
ประมาณนี้ ก็เริ่มคุยๆ กันประมาณว่า

0:07:17.720,0:07:20.060
อะไร จำเพื่อนไม่ได้เหรอ นี่เพื่อนเองนะ

0:07:20.060,0:07:21.480
ได้ดีแล้วลืมเพื่อนเหรอจ้ะ

0:07:21.480,0:07:22.700
ซึ่งพระยาภักดีก็แบบ

0:07:22.700,0:07:25.320
"อืม หน้าตาเปลี่ยนไปเยอะนะเรา ใครเนี่ย

0:07:25.320,0:07:26.900
อ๋อ นายล้ำใช่ไหม"

0:07:26.900,0:07:29.840
นายล้ำก็บอกว่า "ใช่ เนี่ย นายล้ำ ทิพเดชะเอง

0:07:29.840,0:07:32.440
ที่เคยเป็นเพื่อนเก่า ก็ไม่ได้มาตั้งนาน

0:07:32.440,0:07:34.680
เรื่องก็เริ่มเปิดเผยขึ้นนะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

0:07:34.680,0:07:37.520
หายไปจากชีวิตเจ้าคุณทั้งหมด 15 ปีด้วยกันค่ะ

0:07:37.520,0:07:39.400
ถามว่าทำไมนายล้ำถึงหายตัวไป

0:07:39.400,0:07:41.880
สาเหตุที่นายล้ำหายตัวไปเนี่ยนะคะ เพราะว่า

0:07:41.880,0:07:44.500
นายล้ำเนี่ยเคยรับราชการอยู่กับเจ้าคุณค่ะ

0:07:44.500,0:07:47.200
สมัยก่อนก็เป็นเหมือนเพื่อนกัน ตำแหน่งพอๆ กันเนี่ย

0:07:47.200,0:07:50.200
ตั้งแต่สมัยที่พระยาภักดีนฤนาถเนี่ย เป็นแค่หลวงนะคะ

0:07:50.200,0:07:52.380
ก็เรียกได้ว่าตำแหน่งเล็กกว่านี้เยอะเลยนะ

0:07:52.380,0:07:54.920
ถ้าใครงงก็ไปดูคลิปที่วิวเคยไล่ลำดับยศ

0:07:54.920,0:07:57.200
ลำดับตำแหน่งของขุนนางไทยไว้นะคะ

0:07:57.200,0:07:59.400
ก็น่าจะเก็ตว่าตำแหน่งมันห่างกันค่อนข้างเยอะ

0:07:59.400,0:08:02.360
15 ปีที่แล้วค่ะ พระยาภักดีเนี่ย เป็นแค่หลวงเท่านั้นแหละ

0:08:02.360,0:08:05.200
และนายล้ำเนี่ยก็มีราชทินนามว่าทิพเดชะ

0:08:05.200,0:08:07.400
รับราชการอยู่ด้วยกันนะคะ เป็นเพื่อนกัน

0:08:07.400,0:08:09.960
ปรากฏว่านายล้ำเนี่ย ไปฉ้อโกงค่ะ

0:08:09.960,0:08:11.820
ประมาณว่าไปโกงหลวงว่าอย่างนั้นเถอะ

0:08:11.820,0:08:13.980
ก็เลยติดคุกไปทั้งหมด 10 ปีนะคะ

0:08:13.980,0:08:16.640
ซึ่งก็ทำให้พระยาภักดีเนี่ยก็ถามนายล้ำต่อค่ะว่า

0:08:16.640,0:08:17.860
"อ้าว แล้วออกจากคุกมาแล้วเนี่ย

0:08:17.860,0:08:19.440
ไปทำอะไร ที่ไหน ยังไง" นะคะ

0:08:19.440,0:08:21.340
เรื่องราวก็ค่อยๆ เปิดเผยมากขึ้นค่ะ

0:08:21.340,0:08:23.840
ว่านายล้ำเนี่ยก็บอกว่า "เออ ติดคุกแล้วชั้นก็อายไหม

0:08:23.840,0:08:26.240
จะให้ชั้นอยู่ที่พระนครต่อไปก็ไม่ใช่เรื่อง

0:08:26.240,0:08:28.180
ชั้นก็เลยขึ้นไปที่พิษณุโลกนะ

0:08:28.180,0:08:29.840
แล้วก็ไปทำงานทำการอยู่ที่นั่น"

0:08:29.840,0:08:32.000
พระยาภักดีนะคะ ก็ถามต่อ ประมาณว่า

0:08:32.000,0:08:34.120
"แล้วไปทำงานทำการอะไรอยู่ที่พิษณุโลกล่ะ

0:08:34.120,0:08:35.200
เล่าให้ชั้นฟังบ้างสิ"

0:08:35.200,0:08:37.460
นายล้ำก็เลยเล่าให้ฟังนะคะ ว่าตอนแรกเนี่ย

0:08:37.460,0:08:39.740
ขึ้นไปพิษณุโลกก็ไปทำงานเป็นเสมียนนี่แหละ

0:08:39.740,0:08:41.340
แต่ว่าเหมือนไม่ค่อยรอดเท่าไร

0:08:41.340,0:08:42.800
ประมาณว่ามันก็ไม่พอกินน่ะ

0:08:42.800,0:08:45.520
ก็เลยหันมาเอาดีทางด้านการค้าขายแทน

0:08:45.520,0:08:47.340
โดยร่วมมือกับชาวจีน 2 คนนะคะ

0:08:47.340,0:08:50.580
ค้าขาย ได้นั่นได้นี่ ก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้

0:08:50.580,0:08:53.540
ตอนแรกพระยาภักดีก็รู้สึกว่าแบบ "อ้าว ก็โอเคนี่

0:08:53.540,0:08:55.560
แต่เอ้ มาอย่างนี้มันผิดปกตินะ

0:08:55.560,0:08:57.080
อ้าว แล้วค้าขายเป็นยังไงบ้างล่ะ"

0:08:57.080,0:08:58.760
นายล้ำนะคะ ก็เลยเล่าให้ฟังว่า

0:08:58.760,0:09:00.860
"ตอนแรกค้าขายก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้แหละ

0:09:00.860,0:09:03.740
แต่ค้าขายไปซักพัก มันก็ไม่ได้รุ่งเรืองขนาดนั้น

0:09:03.740,0:09:06.020
นิสัยเก่ามันก็เลยกำเริบ ประมาณว่าแบบ

0:09:06.020,0:09:07.960
อยากได้กำไรเยอะๆ อะ เข้าใจไหม

0:09:07.960,0:09:10.060
คือความโลภเริ่มครอบงำอีกรอบนะคะ

0:09:10.060,0:09:13.540
ดังนั้นเขาก็เลยหาช่องทางทำกินใหม่ที่มันได้เร็วๆ ค่ะ

0:09:13.540,0:09:15.840
ซึ่งพระยาภักดีก็มีความพยายามถาม ประมาณว่า

0:09:15.840,0:09:18.080
"อะไร ไปโกงอะไรเขาอีกเหรอ" อะไรอย่างนี้นะคะ

0:09:18.080,0:09:20.540
ซึ่งนายล้ำก็บอกว่า "จะบ้าเหรอ ไปโกงไม่ได้

0:09:20.540,0:09:22.700
ใครจะไปโกงซ้ำให้ติดคุกอีกรอบล่ะ

0:09:22.700,0:09:25.380
ชั้นไม่ใช่ข้าราชการแล้ว ชั้นไปโกงแบบเดิมไม่ได้

0:09:25.380,0:09:28.420
แต่ชั้นเนี่ยก็ค้าขายอะไรที่มันกำไรเยอะนิดนึง

0:09:28.420,0:09:30.860
ก็เลยไปลงทุนร่วมกับคนจีน 2 คนเนี่ย

0:09:30.860,0:09:32.220
ค้าขายสิ่งนึงแหละ

0:09:32.220,0:09:33.800
พระยาภักดีก็ถามว่า "อะไรอะ"

0:09:33.800,0:09:36.180
นายล้ำก็เลยเฉลยออกมานะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

0:09:36.180,0:09:37.300
ไปค้าฝิ่นค่ะ

0:09:37.300,0:09:40.060
ซึ่งพระยาภักดีก็แบบ "อุ้ย ค้าฝิ่นแล้วเป็นยังไง

0:09:40.060,0:09:41.600
นายล้ำก็บอกว่า "เจ๊งไง"

0:09:41.600,0:09:42.900
คือถามว่าทำไมเจ๊งนะคะ

0:09:42.900,0:09:45.580
เรื่องของเรื่องก็คือค้าฝิ่นเนี่ย มันผิดกฎหมายค่ะ

0:09:45.580,0:09:47.880
ดังนั้นนายล้ำก็เลยโดนจับได้นะคะ

0:09:47.880,0:09:49.920
แต่ว่าตัวเองเนี่ย ไม่ได้ติดคุกเพราะว่า

0:09:49.920,0:09:52.400
ที่ผ่านมาไม่เคยออกหน้าเลยว่าตัวเองค้าฝิ่น

0:09:52.400,0:09:54.560
คือให้เงินเนี่ย แล้วไปค้าขายแทนค่ะ

0:09:54.640,0:09:57.020
ทีเนี้ยพอโดนจับได้ก็เลยไม่มีพยานหลักฐานไง

0:09:57.020,0:09:59.100
ว่าตัวเองเป็นคนร่วมค้ากับเขาด้วย

0:09:59.100,0:10:01.820
เวลาที่เขาไปขึ้นศงขึ้นศาลกัน ก็ไปบอกเขาประมาณว่า

0:10:01.820,0:10:04.300
ไม่รู้เรื่องๆ แค่ชาวจีน 2 คนเนี้ย

0:10:04.300,0:10:06.420
มาขอเงินไปทำทุนไปทำกำไร

0:10:06.420,0:10:09.660
ตัวเองก็เข้าใจว่าชาวจีน 2 คนนี้จะไปค้าข้าวไปค้าอะไร

0:10:09.660,0:10:11.340
ไม่ได้คิดว่าเขาจะไปค้าฝิ่นนี่

0:10:11.340,0:10:14.140
สุดท้ายนะคะ นายล้ำก็เลยรอดค่ะ แล้วก็ไม่โดนจับ

0:10:14.140,0:10:16.460
แต่ปัญหาก็คือหมดช่องทางทำกินนะคะ

0:10:16.460,0:10:19.200
ดังนั้นนายล้ำนะคะ ก็เลยลงมาหาพระยาภักดีนี่ละค่ะ

0:10:19.200,0:10:22.160
หลังจากที่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบนะคะ เราก็รู้มาได้ว่า

0:10:22.160,0:10:23.460
นายล้ำเนี่ยรอดมาได้แบบ

0:10:23.460,0:10:25.840
ก็ไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นเนี่ยนะคะ

0:10:25.840,0:10:27.460
นายล้ำก็พยายามเปลี่ยนเรื่องค่ะ

0:10:27.460,0:10:29.020
ด้วยการอยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นมาว่า

0:10:29.020,0:10:31.420
"เอ๊ะ คอแห้งจริงเนอะ ตอนนี้อากาศร้อน

0:10:31.420,0:10:33.040
น่าจะมีอะไรให้ดื่มนิดนึงนะ

0:10:33.040,0:10:35.980
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็เลยเรียกอ้ายคำเข้ามาค่ะ บอกว่า

0:10:35.980,0:10:38.980
"อะ ไปเอาโซดามาให้เขากินหน่อยแล้วกันนะ เขาหิวน้ำ"

0:10:38.980,0:10:40.720
นายล้ำนะคะ ก็ยังมีความถามว่า

0:10:40.720,0:10:42.220
"โซดาเปล่าเหรอครับ ใต้เท้า

0:10:42.220,0:10:44.500
คือ ไม่มีอะไรให้กินกับโซดาหน่อยเหรอ

0:10:44.500,0:10:45.960
คือให้กินโซดาเปล่าจริงๆ เหรอ"

0:10:45.960,0:10:48.600
ซึ่งพระยาภักดีก็บอกว่า "หรือจะเอาครีมโซดา

0:10:48.600,0:10:51.480
หรือจะใส่น้ำแดงไหม หรือว่าจะปรุงโซดากับอะไรดี" นะคะ

0:10:51.480,0:10:53.180
นายล้ำก็พยายามจะบอกค่ะ ประมาณว่าแบบ

0:10:53.180,0:10:55.560
"แล้ว แล้วไอ้น้ำเหลืองๆ อะ ไม่มีให้กินหน่อยเหรอ

0:10:55.560,0:10:57.300
คือไม่ได้อยากกินครีมโซดาอะ

0:10:57.300,0:10:59.320
อยากกินโซดากับอะไรบางอย่างเนี่ยแหละ

0:10:59.320,0:11:01.020
ก็แสดงให้เห็นนะคะ ว่านายล้ำเนี่ย

0:11:01.020,0:11:03.160
เป็นคนที่ค่อนข้างจะติดเหล้าพอสมควรเลย

0:11:03.160,0:11:05.260
แต่ว่าพระยาภักดีก็ไม่ได้ให้กินค่ะ

0:11:05.260,0:11:07.080
ปรากฏว่าพอไม่ได้ให้กินเนี่ยนะคะ

0:11:07.080,0:11:09.800
พระยาภักดีก็เลยถามนายล้ำตรงๆ ค่ะ ประมาณว่า

0:11:09.800,0:11:12.520
"อะ ไหนๆ เราก็เป็นเพื่อนเก่ากันมาตั้งขนาดนี้

0:11:12.520,0:11:14.680
ลงมาตรงเนี้ยต้องการอะไร บอกชั้นมาเถอะ

0:11:14.680,0:11:15.900
อย่าเกรงใจกันเลย"

0:11:15.900,0:11:18.260
นายล้ำนะคะ ก็เลยเปิดปากพูดค่ะ ประมาณว่า

0:11:18.260,0:11:21.140
"เออ จริงๆ ลงมาเนี่ย ก็อยากจะมาเจอแม่ลออเนี่ยแหละ

0:11:21.140,0:11:23.000
ได้ข่าวว่าแม่ลออโตเป็นสาวใหญ่แล้วนี่

0:11:23.000,0:11:24.220
อายุ 17 แล้วใช่ไหม"

0:11:24.220,0:11:26.380
นี่ อายุ 17 สมัยนั้นเขาเรียกสาวใหญ่แล้วนะคะ

0:11:26.380,0:11:27.740
อย่างไรก็ตาม ช่างมันเถอะค่ะ

0:11:27.740,0:11:29.700
พระยาภักดีก็มีความแบบ "เออๆ"

0:11:29.700,0:11:31.060
แต่แบบ ก็ยังงงๆ อยู่

0:11:31.060,0:11:33.160
ประมาณว่า "มาถามหาแม่ลออทำไม" นะคะ

0:11:33.160,0:11:35.000
นายล้ำก็ถามต่อค่ะ ประมาณว่า

0:11:35.000,0:11:36.480
"ได้ข่าวว่าหน้าเหมือนแม่เขาไม่ใช่เหรอ

0:11:36.480,0:11:37.820
ขอเจอซักทีได้ไหมอะ"

0:11:37.820,0:11:40.520
ทีนี้นะคะ พระยาภักดีมีความตอบปัดๆ เลยค่ะ

0:11:40.520,0:11:42.460
ประมาณว่า "เออ เดี๋ยวไว้ค่อยบอกแล้วกันนะ

0:11:42.460,0:11:44.320
ว่าเมื่อไรจะมีโอกาสพบแม่ลออ"

0:11:44.320,0:11:46.360
ทั้งๆ ที่ตอนที่พระยาภักดีเดินเข้ามาเนี่ยนะคะ

0:11:46.360,0:11:48.660
ยังได้ยินพระยาภักดีสั่งอ้ายคำอยู่เลย

0:11:48.660,0:11:50.680
ว่าแม่ลออกำลังจะกลับมาใช่ไหมคะ

0:11:50.680,0:11:51.740
นายล้ำก็มีความแบบ

0:11:51.740,0:11:54.040
"อ้าว ทำไมไม่เต็มใจให้ผมพบแม่ลออล่ะ

0:11:54.040,0:11:55.540
ทำไมต้องกีดกันกันด้วยอะ"

0:11:55.540,0:11:57.020
อะ ทีนี้งงกันไหมว่า

0:11:57.020,0:11:59.740
ทำไมอยู่ดีๆ นายล้ำจะต้องอยากเจอแม่ลออนะคะ

0:11:59.740,0:12:01.660
ปรากฏว่าพระยาภักดีกับนายล้ำ

0:12:01.660,0:12:03.280
ก็มีความเถียงกันขึ้นมาค่ะ

0:12:03.280,0:12:04.460
นายล้ำก็มีความพยายามแบบ

0:12:04.460,0:12:05.940
"ทำไมอะ ท่านจะบอกว่าผมเป็นคนเลว

0:12:05.940,0:12:07.520
เป็นคนขี้คุก ขี้ตารางงี้เหรอ

0:12:07.520,0:12:08.960
หลายๆ คนก็เคยติดคุกเหมือนกัน

0:12:08.960,0:12:10.020
เขายังกลับตัวได้เลย

0:12:10.020,0:12:12.200
ทำไมแค่นี้ผมจะเจอแม่ลออไม่ได้"

0:12:12.200,0:12:14.040
พระยาภักดีนะคะ ก็พยายามจะบอกว่า

0:12:14.040,0:12:16.600
"คือติดคุกมาแล้วเนี่ย ถ้าออกมาแล้วกลับตัวกลับใจ

0:12:16.600,0:12:19.540
แสดงให้เห็นอย่างจริงใจว่าตัวเองกลับตัวแล้วมันก็โอเค

0:12:19.540,0:12:21.220
แล้วความผิดเนี่ยมันก็มีหลายสถาน

0:12:21.220,0:12:24.120
มีแบบว่า คนนั้นบางคนก็พลาด บางคนก็อะไรยังไง

0:12:24.120,0:12:26.440
แต่ว่าฉ้อโกงเนี่ย มันก็.. อะไรนิดนึงนะ

0:12:26.440,0:12:29.340
แล้วแกก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าแกตั้งใจจะกลับตัวเลยนะ

0:12:29.340,0:12:32.000
ที่ไปทำงานที่พิษณุโลกนี่ก็ทรงเดิมเลย

0:12:32.000,0:12:34.760
ก็ไม่ได้อยากให้แม่ลออมาคบค้าสมาคมด้วย

0:12:34.760,0:12:36.640
นายล้ำก็มีความแบบ โกรธขึ้นมานะคะ

0:12:36.640,0:12:39.940
ประมาณว่า "แหมท่านเจ้าคุณ พูดอย่างกับตัวเองไม่เคย"

0:12:39.940,0:12:41.760
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็มีความประมาณว่า

0:12:41.760,0:12:43.500
"นี่เห็นว่าเป็นเพื่อนเก่านะ

0:12:43.500,0:12:46.060
ถ้าไม่ใช่เพื่อนเก่านี่ถือว่าหมิ่นประมาทแล้วนะ หื้ม"

0:12:46.060,0:12:48.000
สุดท้ายนะคะ นายล้ำก็เลยสรุปว่า

0:12:48.000,0:12:49.500
"ก็ผมรักชีวิตของผมอะ"

0:12:49.500,0:12:51.440
คือประมาณว่า "ก็ผมไม่มีอะไรจะกิน

0:12:51.440,0:12:54.080
ผมอยากได้เงิน ผมก็เลยทำอะไรได้ก็ทำ" นะคะ

0:12:54.080,0:12:55.320
ซึ่งทำให้พระยาภักดีแบบ

0:12:55.320,0:12:57.380
"เออๆๆ ปล่อยไปเถอะ ขีเกียจเถียงด้วย" นะคะ

0:12:57.380,0:12:58.620
แล้วก็หันมาถามค่ะว่า

0:12:58.620,0:13:00.360
"ว่าแต่อยากเจอแม่ลออทำไมล่ะ"

0:13:00.360,0:13:01.980
นายล้ำนะคะ ก็เลยบอกประมาณว่า

0:13:01.980,0:13:04.880
"ก็ผมไม่ได้เจอแม่ลออมาตั้งแต่อายุ 2 ขวบกว่าแล้ว

0:13:04.880,0:13:06.540
ก็อยากเห็นหน้าค่าตาบ้าง"

0:13:06.540,0:13:08.580
พระยาภักดีนะคะ ก็เลยพยายามบอกประมาณว่า

0:13:08.580,0:13:11.300
"ก็ไม่ต้องเจอตัวหรอก อยากเห็นหน้าก็ดูรูปเอาสิ

0:13:11.300,0:13:13.960
นู่นๆๆ รูปเพิ่งถ่าย วางอยู่นั่นแหละ หยิบมาดูสิ"

0:13:13.960,0:13:16.240
นายล้ำนะคะ ก็หยิบรูปแม่ลออขึ้นมาดูค่ะ

0:13:16.240,0:13:18.400
ดูเสร็จก็เริ่มหลุดออกมาค่ะ ประมาณว่า

0:13:18.400,0:13:19.780
"อ้อ เนี่ยเหรอแม่ลออ

0:13:19.780,0:13:22.040
ได้ข่าวว่ากำลังจะแต่งงานกับคุณทองคำ

0:13:22.040,0:13:23.640
ลูกเจ้าคุณรณชิตใช่ไหม"

0:13:23.640,0:13:25.980
อะฮ่า เรื่องเริ่มเปิดเผยนะคะว่า

0:13:25.980,0:13:28.560
แม่ลออกำลังจะแต่งงานกับลูกคนใหญ่คนโต

0:13:28.560,0:13:30.080
ที่ร่ำรวยมากๆ ค่ะ

0:13:30.080,0:13:32.680
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็ต้องบอกว่าใช่ค่ะ

0:13:32.680,0:13:34.600
ที่นี้นายล้ำก็เอาใหญ่เลยค่ะ ประมาณว่า

0:13:34.600,0:13:37.640
"อ้าวเหรอ แต่งวันไหน บอกผมสิ ผมจะได้มารดน้ำ"

0:13:37.640,0:13:39.540
พระยาภักดีก็พยายามปัดนะคะ ประมาณว่าแบบ

0:13:39.540,0:13:41.540
"จะมาทำไม ไม่ต้องมาหรอก"

0:13:41.540,0:13:43.760
นายล้ำนะคะ ก็เลยเฉลยออกมาค่ะ ประมาณว่า

0:13:43.760,0:13:45.520
"ก็ผมจะไม่มารดน้ำได้ยังไง

0:13:45.520,0:13:48.020
ในเมื่อผมเนี่ยเป็นพ่อแท้ๆ ของแม่ลออ"

0:13:48.020,0:13:49.240
ซึ่งก็ทำให้พระยาภักดีนะคะ

0:13:49.240,0:13:50.760
หันไปถามนายล้ำ ประมาณว่า

0:13:50.760,0:13:52.140
"อ้าว ยังจำได้อยู่อีกเหรอ

0:13:52.140,0:13:53.360
ว่าแม่ลออเป็นลูกตัวเองเนี่ย

0:13:53.360,0:13:55.120
นี่เกือบลืมไปแล้วนะว่าเป็นพ่อเนี่ย

0:13:55.120,0:13:57.620
หายไปนานขนาดนี้ ไม่มาดูแลลูกเลย"

0:13:57.660,0:13:59.960
นายล้ำนะคะ ได้โอกาสก็เลยบอกประมาณว่า

0:13:59.960,0:14:02.860
"ก็นี่ไง ผมนึกได้แล้วว่าผมไม่เคยดูแลแม่ลออเลย

0:14:02.860,0:14:04.720
ตอนนี้ก็เลยจะกลับมาดูแลนั่นแหละ"

0:14:04.720,0:14:06.620
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็มีความประมาณว่า

0:14:06.620,0:14:08.480
"ไม่ต้องดูแลแล้วมั้ง เขาจะแต่งงานแล้ว

0:14:08.480,0:14:10.480
เขาย้ายออกไป มันก็ไม่ต้องดูแลแล้วมั้ย"

0:14:10.480,0:14:12.500
แต่งงานมีสามีแล้ว สมัยก่อนก็คือ

0:14:12.500,0:14:14.600
ถือว่าเป็นแบบ ผู้ใหญ่แล้ว ประมาณนั้นนะคะ

0:14:14.600,0:14:16.600
นายล้ำก็มีความบอกต่อค่ะ ประมาณว่า

0:14:16.600,0:14:19.580
"ก็ตอนอยู่ในบ้านเจ้าคุณเนี่ย ผมก็ไม่ได้ห่วงอะไรเท่าไรหรอก

0:14:19.580,0:14:21.220
แต่ตอนเนี้ยแต่งงานไปอยู่บ้านอื่น

0:14:21.220,0:14:23.160
ผมก็ต้องตามไปดูแลลูกผมสิ"

0:14:23.160,0:14:25.660
ทีนี้พระยาภักดีนะคะ เริ่มไม่โอเคละ

0:14:25.660,0:14:26.540
เริ่มถามประมาณว่า

0:14:26.540,0:14:28.560
"แล้วจะตามไปยังไง จะไปดูแลอะไรเขา"

0:14:28.560,0:14:30.460
นายล้ำนะคะ ก็เลยเฉลยออกมาค่ะ

0:14:30.460,0:14:32.980
ว่าตัวเองเนี่ย ตั้งจะจะตามแม่ลออนะคะ

0:14:32.980,0:14:35.760
ไปอยู่ที่บ้านของสามี ซึ่งเป็นคนร่ำรวยด้วย

0:14:35.760,0:14:38.220
เพราะว่าตั้งใจจะให้ลูกเนี่ย เลี้ยงดูตัวเอง

0:14:38.220,0:14:39.840
ที่แบบหมดสิ้นเนื้อประดาตัว

0:14:39.840,0:14:42.340
แล้วก็ไม่อยากทำงานทำการแล้วนั่นเองค่ะ

0:14:42.340,0:14:44.140
และเรื่องราวก็ยังเฉลยต่อมานะคะ

0:14:44.140,0:14:46.660
ว่านายล้ำก็มีความถามพระยาภักดีนะคะ ประมาณว่า

0:14:46.660,0:14:48.300
"แม่ลออเขารู้รึเปล่าเนี่ย ว่าผมเป็นพ่อ

0:14:48.300,0:14:50.480
หรือเขาคิดว่าใต้เท้าเนี่ยเป็นพ่อจริงๆ แล้วนะ"

0:14:50.480,0:14:51.700
พระยาภักดีนะคะ ก็บอก

0:14:51.700,0:14:53.340
"เขาก็รู้แหละ ว่าชั้นน่ะเป็นพ่อเลี้ยง

0:14:53.340,0:14:55.520
แต่เขาคิดว่าพ่อจริงๆ ของเขาอะ ตายไปแล้ว

0:14:55.520,0:14:58.460
คือก็ไม่ได้อยากให้มารู้ว่าพ่อติดคุกติดตารางอะนะ

0:14:58.460,0:15:00.880
นายล้ำนะคะ ก็เลยมีความถามต่อ ประมาณว่า

0:15:00.880,0:15:02.540
"อ้าว แล้วแม่เขาไม่เล่าอะไรให้ฟังหน่อยเหรอ

0:15:02.540,0:15:04.240
ว่าพ่อเขาเป็นใครมาจากไหน" นะคะ

0:15:04.240,0:15:06.860
ซึ่งเรื่องราวนะคะ ก็เปิดเผยออกมามากขึ้นค่ะ

0:15:06.860,0:15:08.960
ว่าแม่ของแม่ลออ หรือว่าแม่นวลเนี่ยนะคะ

0:15:08.960,0:15:11.620
รู้สึกว่านายล้ำเนี่ยเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องค่ะ

0:15:11.620,0:15:14.380
ก็เลยไม่เล่าเรื่องพ่อของตัวเองให้ลูกฟังนะคะ

0:15:14.380,0:15:17.140
และที่สำคัญนะคะ แม่นวลตายจากไปนานมากแล้วค่ะ

0:15:17.140,0:15:20.340
แม่นวลก็เลยเอาแม่ลออมาฝากพระยาภักดีนะคะ

0:15:20.340,0:15:22.880
ซึ่งเป็นคนที่เคยชอบแม่นวลเหมือนกันเนี่ย

0:15:22.880,0:15:24.140
เลี้ยงเอาไว้ตั้งแต่เด็กค่ะ

0:15:24.140,0:15:25.860
คือประมาณว่า ในตอนแรกเนี่ย

0:15:25.860,0:15:28.560
นายล้ำกับพระยาภักดีเนี่ย เคยจีบแม่นวลแข่งกัน

0:15:28.560,0:15:30.160
แล้วเผอิญว่าแม่นวลเนี่ยเลือกผิด

0:15:30.160,0:15:31.380
ไปเลือกโดนนายล้ำนะคะ

0:15:31.420,0:15:33.360
พระยาภักดีก็เลยเลี้ยงแม่ลออเหมือนกับเป็น

0:15:33.360,0:15:35.820
ลูกแท้ๆ ของตัวเองมาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาค่ะ

0:15:35.820,0:15:38.280
แล้วก็บอกแค่ว่าพ่อเนี่ยตายไปแล้วนะคะ

0:15:38.280,0:15:40.100
หลังจากนั้นค่ะ พระยาภักดีกับนายล้ำ

0:15:40.100,0:15:42.020
ก็มีความโต้เถียงกันใหญ่โตนะคะ

0:15:42.020,0:15:44.680
นายล้ำเนี่ยก็ยืนยันว่าตัวเองจะไปอยู่กับลูกให้ได้

0:15:44.680,0:15:47.160
พระยาภักดีก็ถามว่า "แล้วจะไปอยู่กับเขาในฐานะอะไร

0:15:47.160,0:15:49.160
ทำไมลูกเขยเขาจะต้องเลี้ยงแกด้วย

0:15:49.160,0:15:50.800
คือแกไปมีบุญคุณอะไรกับเขา

0:15:50.800,0:15:51.980
นายล้ำก็พยายามจะบอกอีกว่า

0:15:51.980,0:15:54.740
"ก็ชั้นเป็นพ่อแม่ลออ แค่นี้ก็มีบุญคุณมากพอแล้ว"

0:15:54.740,0:15:56.740
ทีนี้นะคะ พระยาภักดีก็เลยถามว่า

0:15:56.740,0:15:59.980
"งี้แกจะบอกทุกคนไปหมดเลยใช่ไหมว่าแกเนี่ยเป็นพ่อแม่ลออ

0:15:59.980,0:16:02.540
แล้วคนเขาจะไม่รังเกียจแม่ลออเหรอที่มีพ่อแบบนี้

0:16:02.540,0:16:04.880
พ่อเป็นคนขี้คุก เป็นคนขี้โกง

0:16:04.880,0:16:07.020
เป็นคน โอ้ย สารพัดจะแย่

0:16:07.020,0:16:09.040
เดี๋ยวคนเขาก็เลิกคบแม่ลออกันหมดหรอก

0:16:09.040,0:16:11.920
ตอนนี้แม่ลออเป็นผู้ดีอยู่ในสังคมชั้นสูง

0:16:11.920,0:16:13.740
ว่าที่สามีเขาก็เป็นผู้ดี

0:16:13.740,0:16:15.960
เดี๋ยวคนรอบตัวเขาจะเกลียดกันหมดนะ"

0:16:15.960,0:16:18.500
ด้วยความโกรธนะคะ นายล้ำก็เลยหลุดออกมาหมดเลยค่ะ

0:16:18.500,0:16:20.860
ประมาณว่า "อ้าว ก็ผมไม่มีหนทางทำกินแล้ว

0:16:20.860,0:16:22.680
ผมจะทำอะไรได้นอกจากเกาะลูกกินอะ

0:16:22.680,0:16:25.200
ผมมีลูกอยู่ นี่ก็เป็นช่องทางทำกินของผมไง"

0:16:25.340,0:16:27.460
ทำให้พระยาภักดีนะคะ เก็ตค่ะว่า

0:16:27.460,0:16:29.400
"อ๋อ จริงๆ แล้วต้องการเงินใช่ไหม

0:16:29.400,0:16:31.760
อะ ถ้าอยากได้เงิน ไม่ต้องไปยุ่งกับลูก เอาเงินชั้นไป

0:16:31.760,0:16:34.340
จะเอาเท่าไรว่ามา 10 ชั่งพอไหม อะไม่พอ

0:16:34.340,0:16:35.460
20 ชั่งพอป่าว

0:16:35.460,0:16:37.860
อะ 20 ชั่งไม่พอเหรอ 50 ชั่งเลย"

0:16:37.860,0:16:39.560
50 ชั่งนี่เยอะมากนะคะทุกคน

0:16:39.560,0:16:41.560
นายล้ำก็บอกว่า "จะไปพอได้ยังไง

0:16:41.560,0:16:45.320
ที่ผมเจ๊งที่ภาคเหนือเนี่ย ก็เจ๊งไปร่วม 100 ชั่งได้แล้วนะ"

0:16:45.320,0:16:47.400
ถามว่าพระยาภักดีสู้ไหม

0:16:47.400,0:16:49.280
เงิน 100 ชั่งนี่เยอะมากนะคะทุกคน

0:16:49.280,0:16:50.400
ถ้าใครเคยได้ยินสำนวน

0:16:50.400,0:16:52.120
จะเคยได้ยินสำนวน สาวน้อยร้องชั่ง

0:16:52.120,0:16:54.740
แปลว่าผู้หญิงที่มีค่าตัวแพงมาก ประมาณนั้นนะ

0:16:54.740,0:16:57.560
พระยาภักดีสู้ค่ะ ด้วยความที่รักแม่ลออมากนะ

0:16:57.560,0:17:00.160
ก็บอกว่า "100 ชั่ง เอาไปเลย แล้วอย่ามายุ่งกับแม่ลออ"

0:17:00.160,0:17:02.160
ซึ่งถามว่านายล้ำเอาไหมนะคะ นายล้ำบอกว่า

0:17:02.160,0:17:03.940
"100 ชั่ง ผมจะเอาไปทำไม

0:17:03.940,0:17:06.640
ถ้าผมไปเกาะลูกเขยกินเนี่ย ได้เยอะกว่านี้ตั้งเยอะ

0:17:06.640,0:17:07.420
ไม่เอาหรอก"

0:17:07.420,0:17:10.060
หลังจากนั้นนะคะ ทั้งคู่ก็เลยเหมือนจะทะเลาะกันใหญ่โตขึ้น

0:17:10.060,0:17:12.040
ถึงขั้นจะลงไม้ลงมือกันค่ะ

0:17:12.040,0:17:13.740
คือพระยาภักดีนี่หยิบแส้ออกมาแล้วนะ

0:17:13.740,0:17:16.000
เป็นแส้ม้าอะ ตั้งใจจะแบบ ฟาดนายล้ำอะแบบ

0:17:16.000,0:17:18.760
"อย่ามายุ่งกับลูกชั้นนะ เดี๋ยวโดนๆ"

0:17:18.760,0:17:19.780
ประมาณนั้นเลยค่ะ

0:17:19.900,0:17:23.000
ปรากฏว่าในจังหวะที่กำลังจะลงไม้ลงมือกันเนี่ยนะคะ

0:17:23.000,0:17:25.760
บังเอิญว่าอ้ายคำเนี่ยเข้ามาค่ะ บอกว่า

0:17:25.760,0:17:27.020
แม่ลออกลับมาแล้ว

0:17:27.020,0:17:29.340
ซึ่งทำให้นายล้ำนะคะ ยิ้มร่าเลย ประมาณว่า

0:17:29.340,0:17:30.480
"เสียใจด้วยนะใต้เท้า

0:17:30.480,0:17:32.500
ใต้เท้าจะกันผมยังไงก็กันไม่ได้หรอก

0:17:32.500,0:17:33.700
เพราะว่าแม่ลออก็กลับมาแล้ว

0:17:33.700,0:17:36.360
ยังไงแม่ลออก็ต้องมาเจอผมตอนนี้นี่แหละ"

0:17:36.360,0:17:38.360
ปรากฏว่าแม่ลออก็เข้ามานะคะ

0:17:38.360,0:17:40.200
เข้ามาแบบผู้ดีเต็มที่เลย

0:17:40.200,0:17:41.820
ผู้ดี แล้วก็เรียบร้อยน่ารัก

0:17:41.820,0:17:43.820
เป็นผู้หญิงแบบว่าเรียบร้อยจริงๆ นะคะ

0:17:43.820,0:17:46.200
แล้วก็เข้ามาแล้วก็แบบ สวัสดีพระยาภักดีก่อน

0:17:46.200,0:17:50.000
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ ทำไมวันนี้คุณพ่อกลับบ้านเร็วจังเลยอะคะ"

0:17:50.000,0:17:51.220
ซึ่งพระยาภักดีนะคะ ก็แบบ

0:17:51.220,0:17:53.060
"อ๋อ เลิกงานแล้วก็กลับมาเลยล่ะลูก"

0:17:53.060,0:17:54.540
ก็คือเปลี่ยนสีหน้าทันทีนะคะ

0:17:54.540,0:17:56.780
เพื่อไม่ให้แม่ลออรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะ

0:17:56.780,0:17:59.120
ทีนี้แม่ลออนะคะ ก็หันไปเห็นนายล้ำค่ะ

0:17:59.120,0:18:00.380
ก็สวัสดีบ้าง ก็ประมาณว่า

0:18:00.380,0:18:03.000
"สวัสดีค่ะ เพื่อนคุณพ่อเหรอคะ มาทำอะไรเหรอ

0:18:03.000,0:18:05.260
ทำไมไม่เคยรู้จักคุณอาเลย" นะคะ

0:18:05.260,0:18:07.300
ทั้งคู่ก็เลยได้มีโอกาสคุยกันค่ะ

0:18:07.300,0:18:09.280
นายล้ำก็มีความทักทายประมาณว่า

0:18:09.280,0:18:10.680
"อ๋อ หล่อนน่ะไม่เคยเจอชั้น

0:18:10.680,0:18:13.200
แต่ชั้นน่ะเคยเจอหล่อนตั้งแต่ตอนตัวเล็กๆ นั่นแหละ"

0:18:13.200,0:18:15.880
พอพูดแบบนี้นะคะ แม่ลออก็เลยชวนคุยขึ้นมาค่ะ

0:18:15.880,0:18:18.080
ประมาณว่า "อ้าวเหรอ เคยเห็นชั้นตั้งแต่เด็กๆ

0:18:18.080,0:18:20.160
แปลว่าก็ต้องรู้จักคุณพ่อของชั้นด้วยสิ"

0:18:20.160,0:18:23.060
ซึ่งก็เป็นการถามแบบจี้ใจดำนายล้ำเลยนะคะ

0:18:23.060,0:18:24.980
นายล้ำก็เลยบอกว่า "อ๋อ รู้จักสิ

0:18:24.980,0:18:27.100
คุณพ่อของหล่อนน่ะ ชั้นรู้จักดีเลยทีเดียวล่ะ"

0:18:27.100,0:18:29.240
แม่ลออนะ ไม่ทันฟังนายล้ำต่อค่ะ

0:18:29.240,0:18:30.540
ก็พูดขึ้นมาประมาณว่า

0:18:30.540,0:18:32.420
"หู คุณอานี่โชคดีจริงๆ นะคะ

0:18:32.420,0:18:34.800
ที่ได้มีโอกาสรู้จักกับพ่อของดิชั้นเนี่ย

0:18:34.800,0:18:37.320
คือดิชั้นน่ะโชคร้าย คุณพ่อเสียไปตั้งแต่เด็กๆ

0:18:37.320,0:18:39.920
ก็เลยไม่ได้รู้จัก เคยเห็นแต่ในรูปเนี่ยละค่ะ

0:18:39.920,0:18:42.920
ที่วางอยู่ในห้องนอนนะ เห็นว่าเป็นคนตัวสูงๆ โปร่งๆ

0:18:42.920,0:18:45.560
ดูใจดี ดูแล้วเป็นคนดีแน่ๆ เลยนะคะ"

0:18:45.560,0:18:47.180
น่ะ ไปพูดอย่างนี้ใส่เขาอีก

0:18:47.180,0:18:49.040
นายล้ำก็มีความจึ้กอะค่ะ ประมาณว่าแบบ

0:18:49.040,0:18:51.180
"อุ้ยตาย ลูกเข้าใจว่าชั้นเป็นคนดี"

0:18:51.180,0:18:53.260
แล้วก็ยังมีความไปถามนายล้ำอีกนะ ประมาณว่า

0:18:53.260,0:18:55.080
"พ่อของดิชั้นเป็นคนดีจริงไหมคะ

0:18:55.080,0:18:57.200
คือคุณพ่อพระยาภักดีเนี่ยก็เล่าให้ฟังว่า

0:18:57.200,0:18:59.700
พ่อเป็นคนดีมาก เสียดายที่เสียไปตั้งแต่เด็กๆ"

0:18:59.700,0:19:01.520
อะไรอย่างนี้นะคะ พูดไปพูดมาค่ะ

0:19:01.520,0:19:03.900
นึกสภาพนายล้ำ ตั้งใจจะมาไถเงินลูก

0:19:03.900,0:19:06.160
เจอลูกพูดใส่ว่าแบบ พ่อชั้นเป็นคนดี

0:19:06.160,0:19:08.740
พ่อในหัวชั้นนี่แบบว่า สีรุ้งมากๆ

0:19:08.740,0:19:12.160
จะต้องเป็นคนดีสุดๆ ไปเลย พ่อเป็นไอดอลของหนู

0:19:12.160,0:19:13.180
ประมาณนั้นนะคะ

0:19:13.180,0:19:14.780
นายล้ำละอายใจค่ะ

0:19:14.780,0:19:16.720
สุดท้ายก็เลยไม่กล้าทำอะไรนะคะ

0:19:16.720,0:19:19.160
ต่อให้แม่ลออเนี่ย พยายามจะชวน ประมาณว่า

0:19:19.160,0:19:21.800
"คุณอารู้ไหมคะ ว่าชั้นเนี่ยกำลังจะแต่งงานนะ

0:19:21.800,0:19:24.180
คุณอาเนี่ย มารดน้ำสังข์ดิชั้นด้วยนะ"

0:19:24.180,0:19:25.880
นายล้ำก็ไม่กล้านะคะ

0:19:25.880,0:19:28.380
นายล้ำตอนนี้ละอายใจเรียบร้อยแล้วค่ะ ก็เลยบอกว่า

0:19:28.380,0:19:31.700
"เออ เสียใจด้วยนะที่อาคงอยู่รดน้ำสังข์หนูไม่ได้อะ

0:19:31.700,0:19:34.460
คืออาต้องรีบกลับภาคเหนือ เดี๋ยวต้องกลับด่วนเลย"

0:19:34.460,0:19:36.180
แม่ลออนะคะ ด้วยความที่ไม่สนิทใจ

0:19:36.180,0:19:38.120
แล้วก็ไม่รู้ว่านายล้ำเนี่ยมีความสำคัญยังไง

0:19:38.120,0:19:40.340
ก็เลยบอกลาค่ะ แล้วก็ขึ้นห้องไป

0:19:40.340,0:19:42.740
ทิ้งให้นายล้ำเนี่ยนะคะ อยู่กับพระยาภักดีค่ะ

0:19:42.740,0:19:44.900
ก็เลยเกิดความ awkward เล็กๆ ประมาณว่าแบบ

0:19:44.900,0:19:47.140
"เอ้อ เจ้าคุณ ผมไม่เอาอะไรแล้วดีกว่า

0:19:47.140,0:19:48.780
คือตอนนี้ผมอายลูกอะ

0:19:48.780,0:19:51.920
ปล่อยให้ลูกเขาจำภาพผมเป็นคนดีๆ ในหัวต่อไปแล้วกัน

0:19:51.920,0:19:53.440
คือผมไม่อยากให้เขามารู้ว่า

0:19:53.440,0:19:55.300
ตัวผมเองจริงๆ เป็นคนแบบไหนอะ

0:19:55.380,0:19:56.700
คือใต้เท้าอะพูดถูก

0:19:56.700,0:19:59.640
ลูกผมไม่ควรจะต้องลงมาเกลือกกลั้วกับคนอย่างผมหรอก นะ"

0:19:59.640,0:20:01.620
ดังนั้นนะคะ สุดท้ายนายล้ำก็เลย

0:20:01.620,0:20:03.220
พยายามลากลับบ้านไปค่ะ

0:20:03.220,0:20:05.880
ก่อนกลับไปเนี่ย ก็ถอดแหวนของตัวเองไว้วงนึงนะคะ

0:20:05.880,0:20:07.020
บอกพระยาภักดีว่า

0:20:07.020,0:20:08.540
"ฝากแหวนนี้ให้แม่ลออด้วยแล้วกัน

0:20:08.540,0:20:10.540
นี่เป็นของที่แม่นวลเนี่ย ให้ผมเอาไว้

0:20:10.540,0:20:13.140
ส่วนตัวผมคงไม่กล้าอยู่ดูหน้าแม่ลออแล้วแหละ"

0:20:13.140,0:20:14.440
แล้วก็ทำท่าจะกลับนะคะ

0:20:14.500,0:20:16.740
ฝั่งพระยาภักดีค่ะ ก่อนกลับก็เลยบอกว่า

0:20:16.740,0:20:19.240
"อะ ไหนๆ ก็ไหนๆ เอาเงินไปเถอะ จะได้อยู่ได้นะ"

0:20:19.240,0:20:20.940
แล้วก็ให้เงินนายล้ำไปนะคะ

0:20:20.940,0:20:23.800
พร้อมกับมอบรูปของแม่ลออไปให้ด้วยค่ะ บอกว่า

0:20:23.800,0:20:25.260
"เอารูปลูกไปดูนะจ้ะ"

0:20:25.260,0:20:27.700
และเรื่องราวก็จบลงแต่เพียงเท่านี้ค่ะ

0:20:27.700,0:20:30.740
นี่คือเรื่องราวของบทละครพูดเรื่องเห็นแก่ลูกนะคะ

0:20:30.740,0:20:32.100
จะเห็นว่านายล้ำเนี่ย

0:20:32.100,0:20:34.540
แม้ว่าจะมาอย่างคนเห็นแก่ตัวเต็มที่

0:20:34.540,0:20:36.600
ตั้งใจจะมาเกาะลูกกินเต็มที่นะคะ

0:20:36.600,0:20:38.900
แต่ว่าด้วยความดีความงามของแม่ลออเนี่ย

0:20:38.900,0:20:40.900
ก็ทำให้นายล้ำเนี่ย เห็นแก่ลูก

0:20:41.000,0:20:43.120
และในที่สุดก็เลยกลับตัวกลับใจ

0:20:43.120,0:20:45.180
ล่าถอยกลับภาคเหนือไปในที่สุดค่ะ

0:20:45.180,0:20:47.800
เป็นไงบ้างคะ ได้รับรู้เรื่องราวของแม่ลออมากขึ้นไหม

0:20:47.800,0:20:50.540
ว่าแม่ลออเนี่ยเป็นคนที่จิตใจงดงามขนาดไหนค่ะ

0:20:50.540,0:20:52.980
เรียกได้ว่างดงามถึงขั้นที่เปลี่ยนใจของคนๆ นึง

0:20:52.980,0:20:55.760
ที่ตั้งใจจะมาตักตวงผลประโยชน์กับตัวเองได้เลยนะคะ

0:20:55.760,0:20:58.020
โดยที่ตัวเองเนี่ยไม่ได้รู้ตัวซักนิดเดียว

0:20:58.020,0:20:59.940
ว่าตัวเองได้เปลี่ยนใจใครบ้างค่ะ

0:20:59.940,0:21:01.460
สำหรับใครที่ชื่นชอบคลิปนี้นะคะ

0:21:01.460,0:21:02.920
อย่าลืมกดไลก์เป็นกำลังใจให้วิว

0:21:02.920,0:21:05.000
แล้วก็กดแชร์เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันค่ะ

0:21:05.000,0:21:07.240
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ บ๊ายบาย~

0:21:07.420,0:21:08.260
สวัสดีค่ะ

0:21:08.260,0:21:10.660
อย่างที่บอกนะคะว่าแม่ลออเนี่ย เป็นหนึ่งในนางทั้งหก

0:21:10.660,0:21:13.960
ซึ่งประกอบอยู่ในนิทรรศการมหาวชิราวุธราชบรรณาลัย

0:21:13.960,0:21:17.040
ซึ่งเป็น Phase 2 ของจุฬาลงกรณ์ราชบรรณาลัยค่ะ

0:21:17.040,0:21:19.540
ดังนั้นอย่าลืมติดตามข่าวสารของนิทรรศการนี้ค่ะ

0:21:19.540,0:21:21.540
ซึ่งเดี๋ยววิจะมาอัปเดตให้ทุกคนฟังเรื่อยๆ นะคะ

0:21:21.540,0:21:23.960
ดังนั้นอย่าลืมกดติดตามเพจ Point of View ไว้ค่ะ

0:21:23.960,0:21:26.540
สำหรับวันนี้ลาไปก่อนนะคะทุกคน บ๊ายบาย~

0:21:26.860,0:21:28.540
สวัสดีค่ะ