[Damian Ortega: Alias]

[Meksiko]

Ben, kariyerimi sol görüşteki bir gazetede

çizen bir karikatürist olarak 
planlamaya çalıştım.

Bu karikatürleri çizerek yıllarca
hayatımı idame ettirebildim.

O iş eğlenceliydi, 
ancak çok zahmetliydi.

Sanatı ve karikatürü
bir araya getirmeye başladım.

Karikatürlerimde takma ad kullandım

çünkü karikatürleri üreten ile

sanat eserlerini üretenin aynı 
kişiliğe sahip olduğunu düşünmüyorum.

Benlik algım hakkında tamamen bölünmüştüm.

Ama, bu Alias kitapları
fikrime ilk yaklaşımımdı.

Alias Editorial heyecanlı bir projeydi--

yeni bir deneyimdi--

çünkü başka bir dile çevrilmişti.

O, bilginin yeniden üretimi,
kendi hayatımıza,

Meksiko'daki bağlamımıza
uyarlanmasıydı.

Gabriel Orozco bana orijinal 
Marcel Duchamp röportajını vermişti--

ve "Bu kitabın her sayfasını okumalısın, 
çünkü çok seveceksin." demişti.

İngilizcem şu an olduğundan daha kötüydü--

ve okumaya gayret ettim,
ama çok da iyi anlayamadım.

Bir arkadaşımdan metnin bir kısmını
İspanyolca'ya çevirmesini rica ettim.

Sonunda, kitabın tamamını çevirttirdim,

çeviride bolca espri vardı.

Bu çok güzel, çünkü sonuçta, Duchamp'ın 
tamamen kendi bağlamından çıkması

yeni bir bağlama uyarlanması ve 
sanki Meksikalı bir adama, [GÜLÜŞMELER]

Colonia Roma gibi bir yerde yaşayan 
birine dönüşmesine sebep oldu.

Cildo Meireles'den Lawrence Weiner'a--

çeviriler aynı şekilde yapıldı.

Kendisi fikri çok beğendi,

ve kapağı yapmayı teklif etti.

Bu gerçekten harikaydı.

Benim jenerasyonum çağdaş sanat 
hakkında bu bilgilere sahip değildi.

İnternetimizin, cep telefonlarımızın 
olmadığı bir zamandı.

Biz bilgileri fotokopilerle
ve kitaplarla paylaşırdık.

İçimizden biri Avrupa'ya, ABD'ye 
ya da Güney Amerika'ya gider,

ve uluslararası sanatçılar 
hakkındaki kitapları getirirdi.

Uyarlama bir ifade biçimi, çünkü bilgiyi 
yeniden üretmenize olanak sağlıyor.

Sonuçta, her ülke kendine özgü 
bir düşünce biçimi sunuyor.