[Damian Ortega: Alias]

[Meksiko]

Ben kariyerimi sol basında

bir karikatürist 
olarak kurmaya çalıştım.

Bu karikatürleri üreterek uzun yıllar
hayatımı idame ettirebildim.

Bu iş eğlenceliydi, 
ancak sınırlayıcıydı.

Sanatı ve karikatürü
bir araya getirmeye başladım.

Karikatürlerimi üretirken takma ad kullandım

çünkü karikatürleri üreten ile

sanat eserlerini üretenin aynı 
kişiliğe sahip olmadığını düşünüyorum.

Benlik algım hakkında tamamen bölünmüştüm.

Ama, bu Alias kitapları
fikrime ilk yaklaşımımdı.

Alias Editorial heyecanlı bir projeydi--

yeni bir deneyimdi--

çünkü başka bir dile de çevrilmişti.

O bilginin tahsis ediminin 
kendi hayatımıza uyarlanmasıydı,

Meksiko'daki kendi bağlamımıza.

Gabriel Orozco bana orijinal 
Marcel Duchamp röportajını vermişti

ve demişti ki, "Bu kitabın her sayfasını 
okumalısın, çünkü çok seveceksin."

İngilizcem şu an olduğundan daha kötüydü--

ve okumaya gayret ettim,
ama çok da iyi anlayamadım.

Bir arkadaşımdan metnin bir kısmını
İspanyolca'ya çevirmesini rica ettim.

Sonunda, kitabın tamamını çevirttirdim,

çeviride çokça espri vardı.

Bu çok güzel, çünkü sonuçta
Duchamp'ın tamamen kendi bağlamında çıkması

yeni bir bağlama oturtulması ve 
Meksikalı bir adam olmasına [GÜLÜŞMELER]

Colonia Roma'da gibi bir yerde 
yaşayan birine dönüşmesine sebep oldu.

Bu, Cildo Meireles'den Lawrence Weiner'a--

çeviriler aynı şekilde yapıldı.

Kendisi fikri çok beğendi,

ve kapağı yapmayı teklif etti.

Bu gerçekten harikaydı.

Benim jenerasyonum çağdaş sanat 
hakkındaki bu bilgilere sahip değillerdi.

İnternetimizin, cep telefonlarımızın 
olmadığı bir zamandı.

Biz bilgileri fotokopilerden 
ve kitaplardan edinirdik.

İçimizden biri Avrupa'ya, Amerika'ya 
ya da Güney Amerika'ya gittiğinde

uluslararası sanatçılar 
hakkındaki kitapları getirirdi.

Uyarlama bir ifade biçimi çünkü bilgiyi 
yeniden üretmenize olanak sağlıyor.

Sonuçta, her ülke kendine özgü 
bir düşünce biçimi sunuyor.