[Damian Ortega: Alias]
[Meksiko]
Ben kariyerimi sol basında
bir karikatürist
olarak kurmaya çalıştım.
Bu karikatürleri üreterek uzun yıllar
hayatımı idame ettirebildim.
Bu iş eğlenceliydi,
ancak sınırlayıcıydı.
Sanatı ve karikatürü
bir araya getirmeye başladım.
Karikatürlerimi üretirken takma ad kullandım
çünkü karikatürleri üreten ile
sanat eserlerini üretenin aynı
kişiliğe sahip olmadığını düşünüyorum.
Benlik algım hakkında tamamen bölünmüştüm.
Ama, bu Alias kitapları
fikrime ilk yaklaşımımdı.
Alias Editorial heyecanlı bir projeydi--
yeni bir deneyimdi--
çünkü başka bir dile de çevrilmişti.
O bilginin tahsis ediminin
kendi hayatımıza uyarlanmasıydı,
Meksiko'daki kendi bağlamımıza.
Gabriel Orozco bana orijinal
Marcel Duchamp röportajını vermişti
ve demişti ki, "Bu kitabın her sayfasını
okumalısın, çünkü çok seveceksin."
İngilizcem şu an olduğundan daha kötüydü--
ve okumaya gayret ettim,
ama çok da iyi anlayamadım.
Bir arkadaşımdan metnin bir kısmını
İspanyolca'ya çevirmesini rica ettim.
Sonunda, kitabın tamamını çevirttirdim,
çeviride çokça espri vardı.
Bu çok güzel, çünkü sonuçta
Duchamp'ın tamamen kendi bağlamında çıkması
yeni bir bağlama oturtulması ve
Meksikalı bir adam olmasına [GÜLÜŞMELER]
Colonia Roma'da gibi bir yerde
yaşayan birine dönüşmesine sebep oldu.
Bu, Cildo Meireles'den Lawrence Weiner'a--
çeviriler aynı şekilde yapıldı.
Kendisi fikri çok beğendi,
ve kapağı yapmayı teklif etti.
Bu gerçekten harikaydı.
Benim jenerasyonum çağdaş sanat
hakkındaki bu bilgilere sahip değillerdi.
İnternetimizin, cep telefonlarımızın
olmadığı bir zamandı.
Biz bilgileri fotokopilerden
ve kitaplardan edinirdik.
İçimizden biri Avrupa'ya, Amerika'ya
ya da Güney Amerika'ya gittiğinde
uluslararası sanatçılar
hakkındaki kitapları getirirdi.
Uyarlama bir ifade biçimi çünkü bilgiyi
yeniden üretmenize olanak sağlıyor.
Sonuçta, her ülke kendine özgü
bir düşünce biçimi sunuyor.