دورانی عفونتهای ساده کشنده بودند.
اما امروزه به لطف طیف وسیع آنتی بیوتیکها،
این صرفاً یادگار گذشته است.
اما در واقع، باید بگویم «بود»
زیرا امروزه، به اندازهای از
آنتی بیوتیکها استفاده میکنیم
که باکتریهایی که باعث این عفونتها
میشوند
نبست به آنها مقاوم میشوند.
و این واقعا باید ما را بترساند.
اگر رفتار خود را تغییر ندهیم و
مصرف آنتی بیوتیکها را متوقف نکنیم،
سازمان ملل پیش بینی میکند که تا سال ۲۰۵۰،
مقاومت ضد میکروبی به تنها بزرگترین قاتل
ما تبدیل خواهد شد.
پس باید اقدامی انجام دهیم.
اما «از کجا شروع کنیم؟» سؤالی جالب است،
اما ما انسانها تنها کسانی نیستیم که از
آنتی بیوتیکها استفاده میکنیم.
در سراسر دنیا، ۵۰ تا ۸۰ درصد از کل
آنتی بیوتیکها توسط حیوانات مصرف میشوند.
همه اینها برای سلامتی انسان بحرانی
نیستند،
اما اگر هم اکنون آن را تحت کنترل نگیریم،
به دنبال یک آینده بسیار ترسناک برای انسان
و حیوانات هستیم.
ابتدای امر، اجازه دهید راجع اینکه چطور
به اینجا رسیدیم صحبت کنیم.
اولین استفاده گسترده از آنتی بیوتیکها
در اوایل دهه ۵۰ قرن گذشته بود.
در دنیای غرب، رفاه در حال افزایش بود
و مردم تمایل به مصرف
پروتئینهای حیوانی بیشتری داشتند.
وقتی حیوانات بیمار میشدند، میتوانستید
با آنتی بیوتیکها آنها را درمان کنید
بنابراین زنده میماندند و رشد میکردند.
اما به زودی کشف شد،
که اضافه کردن مقادیر کمی و منظم
آنتی بیوتیک به خوراک
حیوانات را سالم نگه میدارد،
باعث رشد سریعتر آنها میشود
و باعث میشود که آنها به خوراک کمتری
نیاز داشته باشند.
بنابراین این آنتی بیوتیکها
به خوبی جواب دادهاند
واقعا خوب.
و با افزایش تولید محصولات حیوانی،
همچنین استفاده از آنتی بیوتیکها در سرتاسر
جهان رو به افزایش بود.
متأسفانه، مقاومت آنتی بیوتیکی وجود آمد.
دلیل اینکه پزشک به شما میگوید
کل بطری آنتی بیوتیکها را تمام کنید
این است که اگر دوز مصرف خود را کوتاه کنید،
تمام میکروبها را ازبین نخواهید برد.
و آنهایی که باقی میمانند مقاومت
آنتی بیوتیکی را تقویت میکنند.
همان مشکل در مورد دادن دوزهای کم و منظم
آنتی بیوتیک به حیوانات وجود دارد:
برخی از میکروبهای مضر میمیرند
اما نه همه آنها.
آن را در کل صنعت تعمیم دهید،
و متوجه میشوید که به طور تصادفی
یک مخزن بزرگ از باکتریهای مقاوم به
آنتی بیوتیک ایجاد میکنیم.
اما متاسفانه باید به شما اعلام کنم--
مشکل در اینجا متوقف نمیشود.
میدانید چه کس دیگری آنتی بیوتیک
مصرف میکند؟
فلافی، گربه شما، راور، سگ شما.
(خنده حضار)
حیوانات خانگی حتی در زمره شدیدترین
مصرفکنندگان رتبه بندی میشوند.
از آنتی بیوتیکهایی استفاده میکنند
که برای سلامتی انسان بسیار حیاتی هستند.
این را با میزان نزدیکی زندگی ما به
حیوانات همدممان ترکیب کنید
و خطر ابتلا به
باکتریهای مقاوم به آنتی بیوتیک را
از حیوان خانگی خود درک میکنید.
اما این باکتریهای مقاوم به آنتی بیوتیک
در دامها چه تاثیری بر شما دارند؟
اجازه دهید نمونه ای نشان دهم
که دربارهی آن داده داریم.
سطح سالمونلا مقاوم به آنتی بیوتیک
خوکها در اروپا
در برابر انواع مختلف آنتی بیوتیکها
از کمتر از یک درصد تا ۶۰ درصد گوناگون است
این بدان معنا است که در بیشتر موارد،
این آنتی بیوتیک دیگر برای نابودی این
نوع سالمونلا کارساز نخواهد بود.
و بین سالمونلا مقاوم به آنتی
بیوتیک در خوک
همبستگی بالایی
در محصول نهایی وجود دارد.
خواه گوشت خوک خرد شده،
دندههای نازک یا گوشت چرخ کرده باشد.
حال، خوشبختانه، به طور معمول کمتر
از یک درصد
از کل گوشت خام، ماهی یا تخم مرغ
حاوی سالمونلا هستند.
و تنها در صورت برخورد نامناسب
خطر ایجاد میکنند.
هنوز بیش از ۱۰۰,۰۰۰ مورد
سالمونلا انسانی در اروپا
و بیش از یک میلیون مورد در ایالات متحده
وجود دارد.
در ایالات متحده، که منجر به بستری شدن
۲۳,۰۰۰ در بیمارستان
و مرگ ۴۵۰ نفر در سال میشود.
با افزایش سالمونلا مقاوم به آنتی بیوتیک،
احتمالاً این تعداد مرگ افزایش مییابد.
این فقط مربوط به مصرف خودتان نیست.
امسال، بیش از ۱۰۰ نفر
به یک سالمونلا مقاوم در برابر
چند دارو آلوده شدند
بعد از تغذیه سگهایشان با
گوشهای خوک به عنوان تشویقی.
بنابراین واقعاً باید مصرف آنتی بیوتیکها
را در محصولات حیوانی کاهش دهیم.
و خوشبختانه، این مهم شروع شده است.
اتحادیه اروپا اولین منطقهای بود
که قرار دادن آنتی بیوتیکها
را با دوز کم در خوراک ممنوع کرد.
از سال ۹۹ به بعد در چند مرحله
مقدار انواع آنتی بیوتیک مجاز کاهش یافت.
و در سال ۲۰۰۶ ممنوعیت کامل اعمال شد.
آنتی بیوتیکها تنها زمانی مجاز شدند
که یک دامپزشک تشخیص میداد
که حیوان بیمار بود.
عالی به نظر می رسد، درست است؟
مشکل حل شد.
نه، صبر کنید، نه اینقدر سریع.
به محض این که عملیات احیا پی ریزی شد،
خیلی سریع کشف شد که
آنتی بیوتیکها پوششی مناسب برای
پوشاندن بسیاری از روشهای بد
مزرعهداری بوده است.
حیوانات بیشتر و بیشتری بیمار شده
و نیاز به درمان...
با آنتی بیوتیکها داشتند.
بنابراین به جای کاهش مقدار کل،
افزایش پیدا کرد.
مطمئناً این راه درستی نبود.
اما خوشبختانه، این پایان داستان نبود.
کل بخش کشاورزی اروپا با یک سفر آغاز شد.
و من فکر میکنم این سفری است
که همه از آن میتوانند یاد بگیرند.
همچنین زمانی است که من
شخصاً وارد صحنه شدم.
من به یک ترکیب کننده بزرگ
خوراک اروپا پیوستم.
یک ترکیب دهنده خوراک جیره کلی دام را
برای یک کشاورز تهیه می کند
و غالباً توصیههایی در مورد نحوه
پرورش حیوانات به بهترین وجه ارائه میدهد.
من واقعاً انگیزه داشتم که با همکارانم،
دامپزشکان و البته کشاورزان همکاری کنم
تا بفهمم چگونه حیوانات سالم و بدون
آنتی بیوتیک نگهداری شوند.
اکنون سه مورد اصلی وجود دارد
که باید برای تولید عاری از
آنتی بیوتیکها اتفاق بیفتد
بگذارید شما را با
دستورالعمل آشنا کنم.
ابتدا -- بسیار واضح است-- که
بهداشت نقطه شروع است.
بهترتمیز کردن اصطبل و خطوط آب
آشامیدنی
باعث میشود که بیماری سختتر
وارد شود و در طول اصطبل گسترش یابد.
اینها همه بسیار مهم هستند،
اما بخشی که من شخصاً بیشتر به آن
علاقه مند بودم
تغذیه بهتر حیوانات بود.
مواد خوراکی بهتر.
تغذیه یک رژیم غذایی مناسب و متعادل مهم است
به این روش فکر کنید:
وقتی خودتان فیبر کافی نخورید،
احساس خوبی ندارید.
بخشی از مواد غذایی که مصرف میکنید
توسط خودتان هضم نمیشود
بلکه توسط باکتریها در روده بزرگ
شما تخمیر میشود.
بنابراین در حال تغذیه آن میکروبها
با بخشی از رژیم غذایی خود هستید.
در ابتدا، بیشتر حیوانات جوان از
رژیمهای دارای فیبر کم،
نشاسته و پروتئین بالا،
و دارای ریزمغذی بسیار
و هضم آسان تغذیه میشدند.
مثل اینکه خودتان را در رژیم غذایی
نانهای همبرگر،
برنج، وافل و تنقلات
با پروتئین بالا قرار دهید
ما این رژیم را به رژیمی با پروتئین کمتر،
فیبر بالاتر، و ذرات زمختتر تغییر دادیم.
مانند قرار گرفتن در رژیم غذایی از غلات
سبوسدار، سالاد با گوشت یا لوبیا.
این امر فلور باکتریایی
در روده حیوانات را
به سمت فلورهای مفیدتر سوق داد
و احتمال شکوفا شدن عوامل
بیماریزا را کاهش داد.
ممکن است تعجب کنید
اما نه تنها ترکیب رژیم، بلکه
ساختار رژیم نیز نقش دارد.
صرفاً این واقعیت که همان
رژیم غذایی با موادی زمختتر باشد
منجر به توسعه دستگاه گوارش بهتر
و در نتیجه حیوان سالم تر میشود.
اما بهترین نکته این بود که کشاورزان نیز
در واقع خرید خود را آغاز کردند.
بر خلاف سایر نقاط جهان،
کشاورزان غرب اروپا عمدتا هنوز تصمیم خود
را در مورد خرید مستقل میگیرند:
از چهکسی خوراک را خریداری کنند
و به چهکسی حیوانات را بفروشند.
بنابراین آنچه که نهایتا میفروشید
نشاندهنده نیاز واقعی بومی این
کشاورزان است.
به عنوان مثال،
میزان پروتئین موجود در جیرههای خوکچه
در کشورهایی که بیشتر درکاهش
آنتی بیوتیکها مراقب هستند
مثل، آلمان وهلند،
قبلاً ۱۰ تا۱۵ درصد کمتر از
کشوری مانند انگلستان بودند که کندتر این
مهم را بر میگزیدند.
اما، همانند بهداشت بهتر،
تغذیه بهتر نیز کمک میکند
اما کاملا مانع بیمارشدن شما نمیشود.
پس چیز بیشتری نیاز است.
و به همین دلیل ما به میکروبیوم
روی آوردیم.
تهیه آب با غذای اسیدی بیشتر
به ایجاد محیطی کمک میکند
که برای باکتریهای مفید بیشتری سودمند باشد
و عوامل بیماری زا را مهار کند.
مانند غذای تخمیری،
خواه ماست، کلمترش یا سالامی باشد،
همه آنها نیز، با سرعت کمتری فاسد میشوند.
اکنون، با تکنیکهای مدرن،
مانند روش های مبتنی بر آزمایش DNA،
میتوانیم ببینیم که میکروارگانیسمهای
مختلف دیگری وجود دارند.
این اکوسیستم که ما آن را
میکروبیوم مینامیم،
بسیار پیچیدهتر است.
به نظر میرسد که در حدود هشت برابر
میکروارگانیسمهای بیشتری
در روده شما به عنوان سلولهای بافتی در
بدن شما وجود دارد.
و برای حیوانات، انباشتگی کمتر نیست.
بنابراین اگر میخواهیم بدون آنتی بیوتیکها
در محصولات حیوانی کار کنیم،
باید سلامت جسمانی حیوانات
را بسیار قویتر کنیم.
به طوری که وقتی یک بیماری حمله میکند،
حیوانات بسیار بهبود پذیرتر هستند.
و این رویکرد تغذیهای سه گانه
شامل میزبان، تغذیه و میکروبیوم
روش انجام آن است.
عمل پرورش حیوانات در رژیم غذایی
حاوی آنتی بیوتیک
یا محرک استفاده از آنتی بیوتیکها در
سطح مزرعه کمی ارزانتر است.
اما ما در مورد درصد کمی
در سطح مصرف کننده صحبت میکنیم.
که در واقع برای قشر متوسط
و پردرآمد جمعیت جهان بسیار
مقرون به صرفه است.
هزینه بسیار ناچیزی که
وقتی سلامتی ما یا سلامتی عزیزانمان
در معرض خطر است باید بپردازیم.
بنابراین، شما چه فکر میکنید،
چه مسیری را انتخاب میکنیم؟
آیا اجازه میدهیم با هزینههای
هنگفت مالی و با هزینه شخصی خاص،
مقاومت ضد میکروبی به
بزرگترین قاتل ما تبدیل شود؟
یا ما، علاوه بر کاهش مصرف
آنتی بیوتیکهای انسانی،
واقعاً شروع به پذیرش محصولات حیوانی
بدون آنتیبیوتیک میکنیم؟
برای من انتخاب بسیار آشکار است.
اما برای تحقق این امر،
باید اهدافی برای میزان کاهش تعیین کنیم
و اطمینان حاصل کنیم که آنها
در سراسر جهان دنبال میشوند.
چرا که کشاورزان با یکدیگر رقابت میکنند.
و در سطح کشور،
قالب تجاری یا بازار جهانی،
هزینهها، بسیار مهم هستند.
و همچنین باید واقع بین باشیم
که کشاورزان باید
امکان سرمایه گذاری بیشتر
روی مدیریت بهتر و تغذیه بهتر داشته باشند
تا به این میزان کاهش دستیابیم.
و علاوه بر محدودیتهای قانونی،
بازار میتواند با ارائه
محصولات کم آنتی بیوتیک و یا عاری
از آنتی بیوتیکها نقش ایفا کند.
با افزایش آگاهی مصرف کننده،
این نیروهای بازار قدرتمندتر میشوند.
به نظر همه چیزهایی که درباره آنها
صحبت میکردم برای ما عالی باشند.
اما در مورد حیوانات چطور؟
زندگی آنها نیز بهتر میشود.
سلامتی بهتر، استرس کمتر، زندگی شادتر.
پس حالا میدانید.
ما میدانیم که چگونه میتوان گوشت،
تخم مرغ و شیر را
بدون یا با مقادیر بسیار کمی
آنتی بیوتیک تولید کرد،
و میگویم این هزینهای اندک است
که باید پرداخت شود تا ازعفونتهای
باکتریایی که در آینده
دوباره به بزرگترین قاتل ما
تبدیل میشوند جلوگیری کنیم.
سپاسگزارم
(تشویق حضار)