Rozważ następujący problem:

wyobraź sobie dwa pokoje

w każdym z pokoi jest włącznik

W jednym z pokoi jest człowiek, który przełącza swój włącznik

w zależności od wyniku rzutu monetą.

Jeśli wypadnie orzeł, włącznik jest włączony

a jeśli wypadnie reszka - wyłączony.

W drugim pokoju, kobieta włącza światło

w oparciu o ślepy strzał.

Próbuje stymulować losowość bez monety.

Teraz uruchamiamy zegar

i oboje robią przełączenia zgodnie.

Czy jesteśmy w stanie ustalić, która żarówka

jest włączana na podstawie rzutu monetą?

Odpowiedzią na to pytanie jest Tak.

Ale jak?

Sztuczką jest myślenie o właściwościach każdej sekwencji

raczej niż szukanie określonego schematu.

Na przykład, możemy najpierw spróbować

policzyć liczbę jedynek i zer,

które występują w każdej z sekwencji.

To nas przybliża, ale nie wystarczająco

ponieważ oba wydają się być mniej więcej podobne.

Odpowiedzią jest policzenie sekwencji liczb,

na przykład trzy kolejne przełączenia.

Prawdziwa sekwencja losowa będzie z równym prawdopodobieństwem

zawierała każdą sekwencję dowolnej długości.

Nazywamy tę właściwość stabilizacją częstotliwości

i jest ona zademonstrowana przez ten wykres.

Fałszerstwo jest teraz oczywiste.

Ludzie preferują niektóre sekwencje, kiedy sami ustalają wyniki

co skutkuje nierówno występującym schematami, tak jak widzimy tutaj.

Jednym z powodów dlaczego to występuje

jest popełnianie przez nad błędów myślowych

że niektóre wyniki są mniej losowe od pozostałych.

Ale trzeba zdać sobie sprawę, że nie ma czegoś takiego jak szczęśliwa liczba.

Ani czegoś takiego jak szczęśliwa sekwencja.

Kiedy rzucamy monetą 10 razy, z równym prawdopodobieństwem dostaniemy

same orły, same reszki, a także dowolną inną sekwencję.