ในโลกใบนี้

มนุษย์บริโภคอาหารเฉลี่ย
วันละ 1 ถึง 2.7 กิโลกรัม

คิดเป็นกว่าปีละ 365 กิโลกรัมต่อคน

และกว่า 28,800 กิโลกรัม
ตลอดช่วงชีวิต

อาหารจะลำเลียงผ่านระบบย่อยอาหาร

ซึ่งประกอบด้วยอวัยวะกว่า 10 ชิ้น
และมีความยาวกว่า 9 เมตร

มีเซลล์ทำหน้าที่พิเศษถึง 20 ชนิด

นับเป็นระบบที่ซับซ้อนมากที่สุด
ระบบหนึ่งในร่างกายมนุษย์

ทุกส่วนทำงานประสานกันอย่างต่อเนื่อง
เพื่อเป้าหมายหลักอย่างเดียว

คือ ย่อยอาหารที่คุณกิน

ให้กลายเป็นสารอาหารและพลังงาน
จำเป็นต่อการดำรงชีวิต

ระบบย่อยอาหารที่ทอดยาวทั่วร่างกาย

ประกอบด้วย 4 ส่วนหลัก

ส่วนแรก คือ ระบบทางเดินอาหาร

มีลักษณะเป็นท่อที่ขดไปมา
เพื่อส่งผ่านอาหาร

โดยผนังด้านในมีพื้นที่กว้าง
ครอบคลุมถึง 30-40 ตารางเมตร

เทียบขนาดได้กับสนามแบดมินตันครึ่งสนาม

ส่วนที่ 2 ประกอบด้วยตับอ่อน

ถุงน้ำดี

และตับ

อวัยวะทั้ง 3 ใช้น้ำย่อยและน้ำดี
ในการย่อยอาหาร

ส่วนที่ 3 ประกอบด้วยเอนไซม์

ฮอร์โมน

ระบบประสาท

และเลือด

ทั้งหมดทำงานประสานกันเพื่อย่อยอาหาร

ควบคุมระบบการย่อย

และส่งต่อสารอาหารที่ย่อยแล้ว

ส่วนสุดท้าย คือ เยื่อบุช่องท้อง

เนื้อเยื่อขนาดใหญ่ที่รองรับ

และยึดตำแหน่ง
อวัยวะย่อยอาหารในช่องท้อง

เพื่อให้อวัยวะทั้งหมดทำหน้าที่ได้

ระบบย่อยอาหารเริ่มทำงาน
ก่อนที่ลิ้นจะสัมผัสอาหารเสียอีก

ความคาดหวังรสชาติที่จะได้ลิ้มลอง

จะกระตุ้นให้ต่อมน้ำลายให้ทำงาน

โดยผลิตน้ำลายได้มากถึง 1.5 ลิตรต่อวัน

เมื่ออาหารอยู่ในปาก

น้ำลายจะคลุกเคล้ากับอาหาร

เปลี่ยนอาหารให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ
เรียกว่า ก้อนอาหาร

จากนั้น เอนไซม์ในน้ำลายจะย่อยแป้ง

และลำเลียงอาหารไปยังอวัยวะถัดไป

ซึ่งเป็นท่อที่มีความยาวถึง 25 เซนติเมตร
เรียกว่า หลอดอาหาร

และไหลลงสู่กระเพาะอาหาร

เมื่อระบบประสาทรอบ ๆ
เนื้อเยื่อหลอดอาหาร

สัมผัสก้อนอาหาร มันจะกระตุ้น
ให้เกิดกระบวนการเพอริสตัลซิส

หรือการบีบตัวของกล้ามเนื้อ
อย่างต่อเนื่องนั่นเอง

ทั้งนี้ เพื่อให้อาหารเคลื่อนไป
สู่กระเพาะอาหารได้

จากนั้น ก็จะเป็นหน้าที่
ของผนังกระเพาะอาหาร

ที่ย่อยก้อนอาหารออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ

ฮอร์โมนที่หลั่งจากเซลล์ชั้นต่าง ๆ
จะกระตุ้นกรด

และน้ำย่อยที่อุดมด้วยเอนไซม์ 
ออกมาจากผนังกระเพาะอาหาร

เพื่อเริ่มกระบวนการย่อยอาหาร
และโปรตีน

ฮอร์โมนดังกล่าวยังกระตุ้นตับอ่อน

ตับ

และถุงน้ำดี

ให้หลั่งน้ำย่อย

และน้ำดี ของเหลวสีเหลืองปนเขียว
เพื่อย่อยไขมัน

เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไป

หลังจากผ่านไป 3 ชั่วโมง

ก้อนอาหารจะเปลี่ยนสภาพ
เป็นของเหลวมีฟองเรียกว่า ไคม์

พร้อมเข้าสู่ลำไส้เล็กต่อไป

ตับจะได้รับน้ำดีจากถุงน้ำดี

และหลั่งสู่ลำไส้เล็กส่วนต้น
ที่เรียกว่าดูโอดีนัม

จุดนี้เองที่ไขมันซึ่งลอยอยู่ในไคม์
จะถูกแยก

เพื่อให้ย่อยได้ง่ายขึ้น
ด้วยน้ำของย่อยตับอ่อนและลำไส้เล็ก

ที่ไหลมาดังจุดนี้

น้ำย่อยอุดมด้วยเอนไซม์นี้
จะย่อยโมเลกุลไขมันเป็นกรดไขมัน

และกลีเซอรอล เพื่อให้ร่างกาย
ดูดซึมได้ง่ายขึ้น

นอกจากนี้ เอมไซม์ยังช่วยย่อย

โปรตีนเป็นกรดอะมิโน

และย่อยคาร์โบไฮเดรตเป็นกลูโคส

การย่อยสารอาหารที่ว่ามา
เกิดขึ้นในลำไส้เล็กส่วนถัดมา

คือที่ส่วนกลางและส่วนปลาย

ซึ่งมีผนังที่เต็มไปด้วย
ติ่งเล็ก ๆ เรียกว่าวิลไล

เกิดเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่
ช่วยในการดูดซึมโมเลกุล

และส่งต่อเข้าสู่กระแสเลือด

ซึ่งทำหน้าที่เป็นด่านสุดท้าย
ในการลำเลียงสารอาหาร

ไปสู่อวัยวะและเนื้อเยื่อต่าง ๆ ในร่างกาย

แต่การเดินทางยังไม่จบเพียงเท่านี้

กากใยอาหาร

น้ำ

และซากเซลล์จากกระบวนการย่อย

จะถูกส่งไปยังลำไส้ใหญ่
หรือที่เรียกว่าโคลอน

ร่างกายจะดูดซึมน้ำเกือบทั้งหมด
ที่เหลืออยู่ผ่านผนังลำไส้

เหลือเพียงมวลนุ่ม ๆ ที่เรียกว่า อุจจาระ

ลำไส้โคลอนจะบีบของเสียนี้
ไปยังถุงเก็บหรือไส้ตรง

ที่ซึ่งเส้นประสาทจะรับรู้ถึง
ขนาดที่ใหญ่ขึ้น

และส่งสัญญาณให้ร่างกายรู้ว่า
ถึงเวลาต้องขับถ่ายแล้ว

ของเสียจากการย่อยอาหาร
จะถูกขับออกจากทวารหนัก

และการเดินทางที่ยาวนานของอาหาร

ซึ่งกินเวลากว่า 30 ถึง 40 ชั่วโมง

ก็จะสิ้นสุดลง