0:00:06.513,0:00:07.893
ในโลกใบนี้

0:00:07.893,0:00:13.712
มนุษย์บริโภคอาหารเฉลี่ย[br]วันละ 1 ถึง 2.7 กิโลกรัม

0:00:13.712,0:00:17.534
คิดเป็นกว่าปีละ 365 กิโลกรัมต่อคน

0:00:17.534,0:00:23.072
และกว่า 28,800 กิโลกรัม[br]ตลอดช่วงชีวิต

0:00:23.072,0:00:27.384
อาหารจะลำเลียงผ่านระบบย่อยอาหาร

0:00:27.384,0:00:30.103
ซึ่งประกอบด้วยอวัยวะกว่า 10 ชิ้น[br]และมีความยาวกว่า 9 เมตร

0:00:30.103,0:00:33.423
มีเซลล์ทำหน้าที่พิเศษถึง 20 ชนิด

0:00:33.423,0:00:38.123
นับเป็นระบบที่ซับซ้อนมากที่สุด[br]ระบบหนึ่งในร่างกายมนุษย์

0:00:38.123,0:00:42.693
ทุกส่วนทำงานประสานกันอย่างต่อเนื่อง[br]เพื่อเป้าหมายหลักอย่างเดียว

0:00:42.693,0:00:45.393
คือ ย่อยอาหารที่คุณกิน

0:00:45.393,0:00:48.914
ให้กลายเป็นสารอาหารและพลังงาน[br]จำเป็นต่อการดำรงชีวิต

0:00:48.914,0:00:51.384
ระบบย่อยอาหารที่ทอดยาวทั่วร่างกาย

0:00:51.384,0:00:54.705
ประกอบด้วย 4 ส่วนหลัก

0:00:54.705,0:00:57.594
ส่วนแรก คือ ระบบทางเดินอาหาร

0:00:57.594,0:00:59.995
มีลักษณะเป็นท่อที่ขดไปมา[br]เพื่อส่งผ่านอาหาร

0:00:59.995,0:01:05.625
โดยผนังด้านในมีพื้นที่กว้าง[br]ครอบคลุมถึง 30-40 ตารางเมตร

0:01:05.625,0:01:08.589
เทียบขนาดได้กับสนามแบดมินตันครึ่งสนาม

0:01:08.589,0:01:09.977
ส่วนที่ 2 ประกอบด้วยตับอ่อน

0:01:09.977,0:01:10.893
ถุงน้ำดี

0:01:10.893,0:01:11.678
และตับ

0:01:11.678,0:01:16.504
อวัยวะทั้ง 3 ใช้น้ำย่อยและน้ำดี[br]ในการย่อยอาหาร

0:01:16.504,0:01:18.472
ส่วนที่ 3 ประกอบด้วยเอนไซม์

0:01:18.472,0:01:19.253
ฮอร์โมน

0:01:19.253,0:01:19.996
ระบบประสาท

0:01:19.996,0:01:20.727
และเลือด

0:01:20.727,0:01:23.203
ทั้งหมดทำงานประสานกันเพื่อย่อยอาหาร

0:01:23.203,0:01:25.093
ควบคุมระบบการย่อย

0:01:25.093,0:01:27.947
และส่งต่อสารอาหารที่ย่อยแล้ว

0:01:27.947,0:01:29.776
ส่วนสุดท้าย คือ เยื่อบุช่องท้อง

0:01:29.776,0:01:32.095
เนื้อเยื่อขนาดใหญ่ที่รองรับ

0:01:32.095,0:01:35.854
และยึดตำแหน่ง[br]อวัยวะย่อยอาหารในช่องท้อง

0:01:35.854,0:01:37.833
เพื่อให้อวัยวะทั้งหมดทำหน้าที่ได้

0:01:37.833,0:01:42.153
ระบบย่อยอาหารเริ่มทำงาน[br]ก่อนที่ลิ้นจะสัมผัสอาหารเสียอีก

0:01:42.153,0:01:44.184
ความคาดหวังรสชาติที่จะได้ลิ้มลอง

0:01:44.184,0:01:47.644
จะกระตุ้นให้ต่อมน้ำลายให้ทำงาน

0:01:47.644,0:01:52.134
โดยผลิตน้ำลายได้มากถึง 1.5 ลิตรต่อวัน

0:01:52.134,0:01:53.575
เมื่ออาหารอยู่ในปาก

0:01:53.575,0:01:56.055
น้ำลายจะคลุกเคล้ากับอาหาร

0:01:56.055,0:02:00.873
เปลี่ยนอาหารให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ[br]เรียกว่า ก้อนอาหาร

0:02:00.873,0:02:04.550
จากนั้น เอนไซม์ในน้ำลายจะย่อยแป้ง

0:02:04.550,0:02:06.225
และลำเลียงอาหารไปยังอวัยวะถัดไป

0:02:06.225,0:02:10.986
ซึ่งเป็นท่อที่มีความยาวถึง 25 เซนติเมตร[br]เรียกว่า หลอดอาหาร

0:02:10.986,0:02:14.314
และไหลลงสู่กระเพาะอาหาร

0:02:14.314,0:02:16.726
เมื่อระบบประสาทรอบ ๆ[br]เนื้อเยื่อหลอดอาหาร

0:02:16.726,0:02:20.268
สัมผัสก้อนอาหาร มันจะกระตุ้น[br]ให้เกิดกระบวนการเพอริสตัลซิส

0:02:20.268,0:02:23.155
หรือการบีบตัวของกล้ามเนื้อ[br]อย่างต่อเนื่องนั่นเอง

0:02:23.155,0:02:25.905
ทั้งนี้ เพื่อให้อาหารเคลื่อนไป[br]สู่กระเพาะอาหารได้

0:02:25.905,0:02:29.497
จากนั้น ก็จะเป็นหน้าที่[br]ของผนังกระเพาะอาหาร

0:02:29.497,0:02:32.886
ที่ย่อยก้อนอาหารออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ

0:02:32.886,0:02:37.016
ฮอร์โมนที่หลั่งจากเซลล์ชั้นต่าง ๆ[br]จะกระตุ้นกรด

0:02:37.016,0:02:39.936
และน้ำย่อยที่อุดมด้วยเอนไซม์ [br]ออกมาจากผนังกระเพาะอาหาร

0:02:39.936,0:02:43.517
เพื่อเริ่มกระบวนการย่อยอาหาร[br]และโปรตีน

0:02:43.517,0:02:45.988
ฮอร์โมนดังกล่าวยังกระตุ้นตับอ่อน

0:02:45.988,0:02:46.695
ตับ

0:02:46.695,0:02:47.767
และถุงน้ำดี

0:02:47.767,0:02:49.717
ให้หลั่งน้ำย่อย

0:02:49.717,0:02:53.815
และน้ำดี ของเหลวสีเหลืองปนเขียว[br]เพื่อย่อยไขมัน

0:02:53.815,0:02:56.427
เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไป

0:02:56.427,0:02:58.450
หลังจากผ่านไป 3 ชั่วโมง

0:02:58.450,0:03:02.957
ก้อนอาหารจะเปลี่ยนสภาพ[br]เป็นของเหลวมีฟองเรียกว่า ไคม์

0:03:02.957,0:03:05.714
พร้อมเข้าสู่ลำไส้เล็กต่อไป

0:03:05.714,0:03:08.237
ตับจะได้รับน้ำดีจากถุงน้ำดี

0:03:08.237,0:03:14.169
และหลั่งสู่ลำไส้เล็กส่วนต้น[br]ที่เรียกว่าดูโอดีนัม

0:03:14.169,0:03:17.778
จุดนี้เองที่ไขมันซึ่งลอยอยู่ในไคม์[br]จะถูกแยก

0:03:17.778,0:03:22.238
เพื่อให้ย่อยได้ง่ายขึ้น[br]ด้วยน้ำของย่อยตับอ่อนและลำไส้เล็ก

0:03:22.238,0:03:24.467
ที่ไหลมาดังจุดนี้

0:03:24.467,0:03:29.528
น้ำย่อยอุดมด้วยเอนไซม์นี้[br]จะย่อยโมเลกุลไขมันเป็นกรดไขมัน

0:03:29.528,0:03:33.217
และกลีเซอรอล เพื่อให้ร่างกาย[br]ดูดซึมได้ง่ายขึ้น

0:03:33.217,0:03:35.889
นอกจากนี้ เอมไซม์ยังช่วยย่อย

0:03:35.889,0:03:38.479
โปรตีนเป็นกรดอะมิโน

0:03:38.479,0:03:40.829
และย่อยคาร์โบไฮเดรตเป็นกลูโคส

0:03:40.829,0:03:43.900
การย่อยสารอาหารที่ว่ามา[br]เกิดขึ้นในลำไส้เล็กส่วนถัดมา

0:03:43.900,0:03:45.888
คือที่ส่วนกลางและส่วนปลาย

0:03:45.888,0:03:49.877
ซึ่งมีผนังที่เต็มไปด้วย[br]ติ่งเล็ก ๆ เรียกว่าวิลไล

0:03:49.877,0:03:54.410
เกิดเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่[br]ช่วยในการดูดซึมโมเลกุล

0:03:54.410,0:03:56.991
และส่งต่อเข้าสู่กระแสเลือด

0:03:56.991,0:03:59.650
ซึ่งทำหน้าที่เป็นด่านสุดท้าย[br]ในการลำเลียงสารอาหาร

0:03:59.650,0:04:02.450
ไปสู่อวัยวะและเนื้อเยื่อต่าง ๆ ในร่างกาย

0:04:02.450,0:04:04.371
แต่การเดินทางยังไม่จบเพียงเท่านี้

0:04:04.371,0:04:05.669
กากใยอาหาร

0:04:05.669,0:04:06.401
น้ำ

0:04:06.401,0:04:09.300
และซากเซลล์จากกระบวนการย่อย

0:04:09.300,0:04:13.390
จะถูกส่งไปยังลำไส้ใหญ่[br]หรือที่เรียกว่าโคลอน

0:04:13.390,0:04:17.421
ร่างกายจะดูดซึมน้ำเกือบทั้งหมด[br]ที่เหลืออยู่ผ่านผนังลำไส้

0:04:17.421,0:04:20.029
เหลือเพียงมวลนุ่ม ๆ ที่เรียกว่า อุจจาระ

0:04:20.029,0:04:24.031
ลำไส้โคลอนจะบีบของเสียนี้[br]ไปยังถุงเก็บหรือไส้ตรง

0:04:24.031,0:04:26.200
ที่ซึ่งเส้นประสาทจะรับรู้ถึง[br]ขนาดที่ใหญ่ขึ้น

0:04:26.200,0:04:29.193
และส่งสัญญาณให้ร่างกายรู้ว่า[br]ถึงเวลาต้องขับถ่ายแล้ว

0:04:29.193,0:04:32.051
ของเสียจากการย่อยอาหาร[br]จะถูกขับออกจากทวารหนัก

0:04:32.051,0:04:33.557
และการเดินทางที่ยาวนานของอาหาร

0:04:33.557,0:04:36.684
ซึ่งกินเวลากว่า 30 ถึง 40 ชั่วโมง

0:04:36.684,0:04:38.784
ก็จะสิ้นสุดลง