WEBVTT

00:00:00.371 --> 00:00:01.927
สตีฟ รามิเรส: ในช่วงปีแรกของการเรียนระดับบัณฑิตศึกษา

00:00:01.927 --> 00:00:03.931
ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ในห้องนอน

00:00:03.931 --> 00:00:06.231
กินไอศกรีม (ยี่ห้อ) แบน แอ่น เจอรี่ เยอะเลย

00:00:06.231 --> 00:00:07.915
ดูรายการโทรทัศน์ไร้สาระ

00:00:07.915 --> 00:00:11.142
และ บางครั้ง บางครั้งก็ฟังเพลงเทเลอร์ สวิฟท์ (Taylor Swift)

00:00:11.142 --> 00:00:12.883
ผมกำลังอยู่ในช่วงอกหัก

00:00:12.883 --> 00:00:14.330
(เสียงหัวเราะ)

00:00:14.330 --> 00:00:16.526
ตลอดช่วงเวลาอันแสนยาวนาน สิ่งที่ผมทำก็คือ

00:00:16.526 --> 00:00:20.342
หวนทวนความทรงจำถึง 'คนนั้น' ซ้ำแล้วซ้ำอีก

00:00:20.342 --> 00:00:22.835
หวังจะหลุดพ้น จากความรู้สึกสะเทือนใจ

00:00:22.835 --> 00:00:25.368
อารมณ์อ่อนไหว ที่บอกไม่ถูก

NOTE Paragraph

00:00:25.368 --> 00:00:27.651
จนบัดนี้ ผมกลายเป็นนักประสาทวิทยา

00:00:27.651 --> 00:00:30.053
ผมจึงได้รู้ว่า ความทรงจำเกี่ยวกับ 'คนนั้น'

00:00:30.053 --> 00:00:33.193
กับ ความรู้สึกเลวร้าย ที่ปรุงแต่งความทรงจำ

00:00:33.193 --> 00:00:35.827
แท้จริงแล้ว ควบคุมโดยระบบสมองคนละส่วน

00:00:35.827 --> 00:00:38.192
และผมคิดว่า จะเป็นอย่างไรหากเราสามารถสืบค้นเข้าไปในสมอง

00:00:38.192 --> 00:00:40.282
แล้ว ตัดความรู้สึกที่ก่อความไม่สบายใจออกเสีย

00:00:40.282 --> 00:00:43.252
แต่ยังคงเก็บความทรงจำเกี่ยวกับ 'คนนั้น' เอาไว้

00:00:43.252 --> 00:00:45.663
ผมรู้ว่าตอนนี้ มันอาจฟังดูเลิศหรูเกินไป

00:00:45.663 --> 00:00:48.456
แต่จะเป็นอย่างไร หากเราเริ่มต้นสืบค้นเข้าไปในสมอง

00:00:48.456 --> 00:00:51.089
ด้วยการแค่ ค้นหาสักหนึ่งความทรงจำ

00:00:51.089 --> 00:00:53.603
เราจะดึงความทรงจำนั้นกลับมาอีกครั้งได้ไหม

00:00:53.603 --> 00:00:57.471
บางที อาจถึงกับปรับแต่งเนื้อหาในความทรงจำนั้นด้วย

NOTE Paragraph

00:00:57.471 --> 00:00:59.700
ที่พูดมาทั้งหมดนี้ มีเพียงคนเดียวในโลก

00:00:59.700 --> 00:01:01.755
ที่ผมหวังว่าเขาจะไม่ดูผมบรรยายในวันนี้

NOTE Paragraph

00:01:01.755 --> 00:01:05.696
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:05.696 --> 00:01:08.985
เอาล่ะครับ ใจความสำคัญก็คือว่า

00:01:08.985 --> 00:01:11.773
ความคิดนี้ อาจทำให้คุณคิดถึง (หนังเรื่อง) 'ฅนทะลุโลก'
(Total Recall)

00:01:11.773 --> 00:01:13.747
(หนังเรื่อง) "ลบเธอให้ไม่ลืม"
(Eternal Sunshine of the Spotless Mind)

00:01:13.747 --> 00:01:15.050
หรือ (หนังเรื่อง) "จิตพิฆาตโลก" (Inception)

00:01:15.050 --> 00:01:16.626
แต่ตัวเอก ที่เราใช้คือ

00:01:16.626 --> 00:01:18.569
ดารายอดนิยมของห้องปฎิบัติการ

NOTE Paragraph

00:01:18.569 --> 00:01:20.469
เซีย หลิว: หนูทดลองนั่นเอง

NOTE Paragraph

00:01:20.469 --> 00:01:21.597
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:21.597 --> 00:01:24.751
นักประสาทวิทยาอย่างเรา ทำงานในห้องทดลองกับหนู

00:01:24.751 --> 00:01:28.161
พยายามเข้าใจว่า ความทรงจำทำงานอย่างไร

00:01:28.161 --> 00:01:30.730
วันนี้ เราอยากจะโน้มน้าวให้คุณเชื่อ

00:01:30.730 --> 00:01:33.946
ว่าจริงๆ แล้วเราสามารถ กระตุ้นความทรงจำในสมอง

00:01:33.946 --> 00:01:36.116
ด้วยความเร็วเท่าแสง

00:01:36.116 --> 00:01:39.222
การทำเช่นนี้ ต้องการเพียงสองขั้นตอน

00:01:39.222 --> 00:01:42.732
หนึ่ง คุณหาและติดฉลากความทรงจำในสมอง

00:01:42.732 --> 00:01:46.362
จากนั้น ก็เปิดมันด้วยสวิทช์ มัน

00:01:46.362 --> 00:01:47.807
แค่นั้นแหละ

00:01:47.807 --> 00:01:49.629
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:49.629 --> 00:01:51.474
สตีฟ: คุณเชื่อไหมนี่?

00:01:51.474 --> 00:01:55.195
แต่กลายเป็นว่า การค้นหาความทรงจำในสมอง
นัั้นไม่ง่ายเลย

NOTE Paragraph

00:01:55.195 --> 00:01:57.998
เซีย: ความจริง มันยากมาก ลองนึกถึง

00:01:57.998 --> 00:02:00.402
ค้นหาเข็มในกองฟาง

00:02:00.402 --> 00:02:02.991
อย่างน้อย คุณก็ยังรู้ว่าเข็มมันมีตัวตน

00:02:02.991 --> 00:02:05.491
คุณสามารถใช้นิ้วหยิบมันขึ้นมาได้

00:02:05.491 --> 00:02:07.468
แต่ ความทรงจำไม่ใช่แบบนั้น

00:02:07.468 --> 00:02:10.506
และยังมีเซลล์ประสาทมากมายในสมอง

00:02:10.506 --> 00:02:15.572
มากยิ่งกว่าจำนวนปล้องหญ้า ในกองฟาง

00:02:15.572 --> 00:02:18.451
ดังนั้น งานนี้จึงน่าหวาดหวั่น

00:02:18.451 --> 00:02:22.130
แต่โชคดี ที่เราได้รับความช่วยเหลือจากสมองเอง

00:02:22.130 --> 00:02:24.585
กลายเป็นว่า สิ่งที่เราต้องทำคือ เพียงแค่

00:02:24.585 --> 00:02:26.578
ปล่อยในสมองสร้างความทรงจำ

00:02:26.578 --> 00:02:30.408
แล้ว สมองจะบอกเราว่าเซลล์ประสาทใดเกี่ยวข้อง

00:02:30.408 --> 00:02:32.174
กับความทรงจำนั้น

NOTE Paragraph

00:02:32.174 --> 00:02:34.531
สตีฟ: แล้วมันเกิดอะไรขึ้นในสมองของผม

00:02:34.531 --> 00:02:36.625
เมื่อผม หวนระลึกถึงความทรงจำเรื่องแฟนเก่า

00:02:36.625 --> 00:02:39.027
ถ้าเรา ไม่ต้องสนใจมนุษยธรรม สักวินาที

00:02:39.027 --> 00:02:40.695
แล้ว ตัดสมองผมเป็นแผ่นๆ ตอนนี้

00:02:40.695 --> 00:02:42.713
คุณพบว่า มันมีบริเวณของสมอง มากมายหลายแห่ง

00:02:42.713 --> 00:02:45.891
ที่ตื่นตัว ในขณะระลึกความทรงจำนั้น

00:02:45.891 --> 00:02:48.803
บริเวณหนึ่งของสมอง ที่ตื่นตัวเป็นอย่างยิ่ง

00:02:48.803 --> 00:02:50.810
คือส่วนที่เรียกวา ฮิปโปแคมปัส (hippocampus)

00:02:50.810 --> 00:02:53.265
ซึ่งเป็นเวลาหลายสิบปี ที่มันถูกเข้าใจว่า
เชื่อมโยงกับการสร้าง

00:02:53.265 --> 00:02:55.681
ความทรงจำเกี่ยวกับคนที่เราชื่นชอบ สนิทชิดใกล้

00:02:55.681 --> 00:02:58.255
ซึ่งทำให้มันเป็น เป้าหมาย การสืบค้น

00:02:58.255 --> 00:03:01.040
และการพยายามค้นหา กระตุ้นความทรงจำ

NOTE Paragraph

00:03:01.040 --> 00:03:03.434
เซีย: เมื่อเรามองภาพขยาย ของฮิปโปแคมปัส

00:03:03.434 --> 00:03:05.782
คุณจะเห็นเซลล์จำนวนมหาศาล

00:03:05.782 --> 00:03:08.813
แต่เราสามารถพบเซลล์ที่เกี่ยวข้อง

00:03:08.813 --> 00:03:10.289
กับความทรงจำหนึ่งๆได้

00:03:10.289 --> 00:03:12.907
เพราะ เมื่อไหร่ที่เซลล์ใดตื่นตัว

00:03:12.907 --> 00:03:14.371
เช่น เมื่อมันสร้างความทรงจำ

00:03:14.371 --> 00:03:18.128
มันจะเหลือร่องรอย ที่บอกให้เรารู้ภายหลัง

00:03:18.128 --> 00:03:20.830
ว่าเซลล์นั้นเพิ่ง ตื่นตัวเร็วๆนี้

NOTE Paragraph

00:03:20.830 --> 00:03:22.990
สตีฟ: เหมือนกับ ตอนกลางคืนที่ไฟในตึกเปิดอยู่

00:03:22.990 --> 00:03:25.938
บอกให้คุณรู้ว่า ตอนนั้นน่าจะมีคนทำงานอยู่ที่นั่น

00:03:25.938 --> 00:03:29.226
ในความเป็นจริงนั้น มันมีตัวรับสัญญาณทางชีวภาพ

00:03:29.226 --> 00:03:31.180
ภายในเซลล์ที่มีการเปิดใช้

00:03:31.180 --> 00:03:33.315
ณ เวลาที่เซลล์นั้นทำงานอยู่เท่านั้น

00:03:33.315 --> 00:03:35.191
เหมือนกับ หน้าต่างที่มีแสงทางชีวภาพ

00:03:35.191 --> 00:03:37.169
ที่บอกให้เรารู้ว่า เซลล์เพิ่งตื่นตัว

NOTE Paragraph

00:03:37.169 --> 00:03:39.998
เซีย: ดังนั้น เราตัดเอาส่วนหนึ่งของตัวรับสัญญาณ

00:03:39.998 --> 00:03:43.145
แล้วติดมันเข้ากับปุ่มเปิดปิดเพื่อควบคุมเซลล์

00:03:43.145 --> 00:03:47.045
แล้วเราก็ใส่เข้ามันไปในไวรัสที่มีการดัดแปลงทางพันธุกรรม

00:03:47.045 --> 00:03:49.633
แล้วฉีดไวรัสนี้เข้าไปในสมองหนู

00:03:49.633 --> 00:03:52.267
เมื่อใดก็ตามที่มีการสร้างความทรงจำ

00:03:52.267 --> 00:03:54.615
เซลล์ใดก็ตามที่ตื่นตัวต่อความทรงจำนั้น

00:03:54.615 --> 00:03:57.357
จะมีปุ่มเปิดปิดติดอยู่

NOTE Paragraph

00:03:57.357 --> 00:03:58.982
สตีฟ: นี่คือหน้าตาของสมองส่วน ฮิปโปแคมปัส

00:03:58.982 --> 00:04:01.822
หลังจากสร้างความทรงจำเกี่ยวกับความกลัว เป็นต้น

00:04:01.822 --> 00:04:03.962
แถบสีน้ำเงินที่เราเห็น

00:04:03.962 --> 00:04:05.914
คือ เซลล์สมองที่อัดแน่น

00:04:05.914 --> 00:04:07.459
แต่ส่วนเซลล์สีเขียว

00:04:07.459 --> 00:04:09.555
คือเซลล์สมอง ซื่งบันทึก

00:04:09.555 --> 00:04:11.398
ความทรงจำจำเพาะต่อเรื่องความกลัว

00:04:11.398 --> 00:04:13.377
คุณเห็นการตกผลึก

00:04:13.377 --> 00:04:15.764
ของการก่อตัวอย่างฉับพลันของความกลัว

00:04:15.764 --> 00:04:19.261
คุณกำลังเห็น ภาพตัดขวางของความทรงจำ

NOTE Paragraph

00:04:19.261 --> 00:04:21.669
เซีย: มาที่ปุ่มเปิดปิดที่เราพูดถึง

00:04:21.669 --> 00:04:24.639
ตามอุดมคติแล้ว สวิทช์ต้องทำงานเร็วมาก

00:04:24.639 --> 00:04:27.218
มันไม่ควรใช้เวลาเป็นนาทีหรือเป็นชั่วโมงในการทำงาน

00:04:27.218 --> 00:04:31.482
มันควรใช้เวลาเพียง หนึ่งในพันของวินาที

NOTE Paragraph

00:04:31.482 --> 00:04:32.912
สตีฟ: คุณคิดว่าอย่างไร เซีย?

00:04:32.912 --> 00:04:35.514
ถ้าเราจะใช้ยา

00:04:35.514 --> 00:04:37.352
ในการกระตุ้นหรือยับยั้งเซลล์สมองล่ะ ?

NOTE Paragraph

00:04:37.352 --> 00:04:41.415
เซีย: ไม่ดีมั้ง ยามันค่อนข้างจะยุ่งเหยิง 
พวกมันกระจายทั่วตัวไปหมด

00:04:41.415 --> 00:04:44.423
และมันยังใช้เวลา กว่าจะออกฤทธิ์กับเซลล์

00:04:44.423 --> 00:04:48.072
ดังนั้น มันไม่อนุญาตให้เราควบคุมความทรงจำ
ในแบบติดตามได้จริง

00:04:48.072 --> 00:04:52.366
สตีฟ ถ้างั้นเราใช้ไฟฟ้าช๊อตเลยดีไหม

NOTE Paragraph

00:04:52.366 --> 00:04:54.671
สตีฟ: ไฟฟ้าก็เร็วดี

00:04:54.671 --> 00:04:56.410
แต่บางทีเราไม่สามารถที่จะชี้เป้าได้

00:04:56.410 --> 00:04:58.764
ในการบ่งชี้เซลล์เฉพาะที่เก็บความทรงจำ

00:04:58.764 --> 00:05:00.642
และเราอาจจะย่างสมอง

NOTE Paragraph

00:05:00.642 --> 00:05:03.837
เซีย: เออจริง ฉะนั้นมันจะเป็นอย่างนั้น

00:05:03.837 --> 00:05:06.448
เอาล่า เราจึงต้องมองหาทางอื่น

00:05:06.448 --> 00:05:09.743
ที่จะส่งผลกระทบต่อสมองด้วยความเร็วแสง

NOTE Paragraph

00:05:09.743 --> 00:05:14.829
สตีฟ: กลายเป็นว่า แสงนั้นเดินทางเร็วเท่าแสง

00:05:14.829 --> 00:05:18.312
ดังนั้นเราอาจกระตุ้นหรือระงับความทรงจำได้

00:05:18.312 --> 00:05:19.809
เพียงแค่ใช้แสง

NOTE Paragraph

00:05:19.809 --> 00:05:21.164
เซีย: มันก็เร็วดี

NOTE Paragraph

00:05:21.164 --> 00:05:23.049
และเพราะเซลล์สมองธรรมดา

00:05:23.049 --> 00:05:24.637
ไม่สนองต่อจังหวะกระพริบไฟ

00:05:24.637 --> 00:05:26.595
ดังนั้นสมองส่วนที่จะตอบสนอง

00:05:26.595 --> 00:05:29.059
ต้องมีสวิทช์ติดอยู่

00:05:29.059 --> 00:05:31.005
สิ่งแรกคือ การปรับเซลล์สมอง

00:05:31.005 --> 00:05:32.467
ให้ตอบสนอต่อแสงเลเซอร์

NOTE Paragraph

00:05:32.467 --> 00:05:33.537
เซีย: ฟังดูดี

00:05:33.537 --> 00:05:35.669
เราจึงลองฉายเลเซอร์ที่สมอง

00:05:35.669 --> 00:05:37.414
หัวเราะ

NOTE Paragraph

00:05:37.414 --> 00:05:40.738
เราจึงใช้เทคนิคเรียกว่า ออพโตเจเนทิคส์ (optogenetics)

00:05:40.738 --> 00:05:44.020
ออพโตเจเนทิคส์ นี้ทำให้เรามีสวิตช์

00:05:44.020 --> 00:05:45.528
เพื่อเปิด ปิด เซลล์สมอง

00:05:45.528 --> 00:05:48.045
และปุ่มที่ว่าก็มีชื่อคือ แชนเนลโรดอปซิน (channelrhodopsin)

00:05:48.045 --> 00:05:50.582
เห็นจุดสีเขียวที่ติดกับสมองไหมครับ

00:05:50.582 --> 00:05:53.881
คุณลองคิดว่า แชนเนลโรดอปซิน เป็นปุ่มเปิดปิดไฟที่ไวต่อแสง

00:05:53.881 --> 00:05:56.508
ที่เราสามารถติดตั้งในเซลล์สมองได้

00:05:56.508 --> 00:05:58.422
ทีนี้เราก็ใช้สวิตช์ได้แล้ว

00:05:58.422 --> 00:06:01.435
ในการกระตุ้นหรือยังยั้งการทำงานของสมอง โดยแค่คลิกมัน

00:06:01.435 --> 00:06:03.903
ในที่นี้ เราคลิกด้วยจังหวะความเร็วแสง

00:06:03.903 --> 00:06:07.689
เซีย: เราติดตั้ง สวิตช์ที่ไวต่อแสง ของแชนเนลโรดอปซิน

00:06:07.689 --> 00:06:09.897
ไว้กับตัวจับความเปลี่ยนแปลง ที่เราถึงพูดกัน

00:06:09.897 --> 00:06:12.352
แล้วฉีดเข้าสมอง

00:06:12.352 --> 00:06:15.563
ดังนั้น เมื่อความทรงจำถูกสร้างขึ้น

00:06:15.563 --> 00:06:17.790
เซลล์ใดก็ตามที่ตื่นตัวต่อความทรงจำนั้นๆ

00:06:17.790 --> 00:06:21.274
ก็จะมีสวิตช์ที่ไวต่อแสง ติดตั้งอยู่

00:06:21.274 --> 00:06:23.675
เราจึงสามารถควบคุมเซลล์เหล่านั้นได้

00:06:23.675 --> 00:06:27.939
โดยการกระพริบของเลเซอร์ อย่างที่เห็น

NOTE Paragraph

00:06:27.939 --> 00:06:30.803
สตีฟ: เอาล่ะ ลองมาทดลองกันเลยดีกว่า

00:06:30.803 --> 00:06:32.938
ที่เราทำได้คือ เรานำหนูทดลองมา

00:06:32.938 --> 00:06:35.866
จากนั้น เราเอามันใส่ไว้ในกล่องที่มีหน้าตาแบบนี้

00:06:35.866 --> 00:06:38.206
และเราก็ปล่อยกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ที่เท้า

00:06:38.206 --> 00:06:40.241
ทำให้มันเกิดความทรงจำที่กลัวกล่องนี้

00:06:40.241 --> 00:06:42.220
มันเรียนรู้ ว่ามีสิ่งเลวร้ายบางอย่าง เกิดขึ้นที่นี่

00:06:42.220 --> 00:06:44.562
ในระบบของเรา เซลล์สมองที่ตื่นตัว

00:06:44.562 --> 00:06:47.493
ในฮิปโปแคมปัสที่ทำหน้าที่สร้างความทรงจำ

00:06:47.493 --> 00:06:50.376
แค่เฉพาะเซลล์เหล่านี้เท่านั้น ที่จะมี แชนเนลโรดอปซิน

NOTE Paragraph

00:06:50.376 --> 00:06:53.393
เซีย: เมื่อเราตัวเล็กเท่าหนู

00:06:53.393 --> 00:06:56.988
เราจะรู้สึก เหมือนทั้งโลกกำลังไล่ล่าคุณ

00:06:56.988 --> 00:06:58.736
ฉะนั้นการตอบสนองเพื่อป้องกันตัวที่ดีที่สุด

00:06:58.736 --> 00:07:01.218
ก็คือการพยายามซ่่อนตัว

00:07:01.218 --> 00:07:03.251
เมื่อไหร่หนูกลัว

00:07:03.251 --> 00:07:04.777
มันจะแสดงพฤติกรรมที่เป็นไปตามแบบฉบับนี้

00:07:04.777 --> 00:07:06.546
ด้วยการยืนนิ่งๆ ที่มุมของกล่อง

00:07:06.546 --> 00:07:09.664
ไม่ขยับส่วนไหนของร่างกาย

00:07:09.664 --> 00:07:12.959
ซึ่งเรียกท่าทางนี้ว่า การหยุดชะงัก (freezing)

00:07:12.959 --> 00:07:17.253
ดังนั้นเมื่อหนู จจดำเรื่องเลวร้ายในกล่องนี้ได้

00:07:17.253 --> 00:07:19.876
และเมื่อเราเอามันกลับในกล่องเดิม

00:07:19.876 --> 00:07:21.680
มันก็แสดงอาการนิ่งแบบนั้น เช่นกัน

00:07:21.680 --> 00:07:23.965
เพราะมันกลัวถูกจับได้

00:07:23.965 --> 00:07:26.660
จากสิ่งที่อาจเป็นอันตราย ในกล่องนี้

NOTE Paragraph

00:07:26.660 --> 00:07:28.015
สตีฟ: คุณสามารถคิดถึงอาการชะงักแบบนี้

00:07:28.015 --> 00:07:30.230
ว่าเป็นเหมือนเมื่อคุณเดินไปบนถนน สนใจแต่เรื่องคุณเอง

00:07:30.230 --> 00:07:31.955
และโดยไม่ทันตั้งตัว คุณได้เจอกับ

00:07:31.955 --> 00:07:34.147
แฟนเก่า

00:07:34.147 --> 00:07:36.281
ในช่วงเวลา 2 วินาที แห่งความน่าสะพรึงกลัว

00:07:36.281 --> 00:07:38.157
ที่คุณเริ่มคิดว่า "ทำอย่างไรดี? ทักทายดีไหม?"

00:07:38.157 --> 00:07:39.525
จะจับมือทัก? หรือกลับหลังหันวิ่งหนี?

00:07:39.525 --> 00:07:41.554
อยู่ตรงนี้แต่แกล้งทำเป็นว่าฉันไร้ตัวตน?

00:07:41.554 --> 00:07:44.738
ความคิดที่จะเผ่นแว๊บเหล่านี้ ทำให้คุณไม่สามารถขยับได้

00:07:44.738 --> 00:07:47.484
ทำให้คุณตกอยู่ในสภาพเหมือน กวางที่เจอไฟหน้ารถส่อง

NOTE Paragraph

00:07:47.484 --> 00:07:50.775
เซีย: อย่างไรก็ดีเมื่อเรา นำหนูใส่ในกล่องอันถัดไป

00:07:50.775 --> 00:07:53.936
ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

00:07:53.936 --> 00:07:56.083
มันจะไม่กลัวกล่องนี้

00:07:56.083 --> 00:08:00.812
เพราะมันไม่มีเหตุให้ต้องกลัวสิ่งแวดล้อมใหม่

NOTE Paragraph

00:08:00.812 --> 00:08:03.992
แล้วจะเป็นอย่างไร หากเราเอาหนูใส่ในกล่องใหม่นี้

00:08:03.992 --> 00:08:07.603
แต่ในเวลาเดียวกันเรากระตุ้นความทรงจำที่น่ากลัว

00:08:07.603 --> 00:08:10.282
โดยใช้เลเซอร์เหมือนที่เราทำก่อนหน้านี้

00:08:10.282 --> 00:08:13.136
เราจะดึงความทรงจำที่น่ากลัวจากในกล่องแรก

00:08:13.136 --> 00:08:17.133
มายังที่ซึ่งเป็นสิ่งแวดล้อมใหม่อย่างสมบูรณ์ได้หรือไม่

NOTE Paragraph

00:08:17.133 --> 00:08:19.868
สตีฟ: เอาละ และนี่คืองานวิจัยล้านดอลลาร์

00:08:19.868 --> 00:08:22.781
เพื่อที่จะปลุกเอาความทรงจำวันนั้นกลับมาอีกครั้ง

00:08:22.781 --> 00:08:24.964
ผมจำได้ ตอนนั้นทีม เรดซอกซ์ (Red Sox) เพิ่งชนะการแข่งขัน

00:08:24.964 --> 00:08:26.873
มันเป็นวันในฤดูใบไม้ผลิอันเขียวชะอุ่ม

00:08:26.873 --> 00:08:28.690
เหมาะต่อการล่องไปตามแม่น้ำ

00:08:28.690 --> 00:08:31.024
และบางทีอาจะไปต่อทางทิศเหนือ

00:08:31.024 --> 00:08:33.184
เพื่อลิ้มรส ขนมแคโนลิ อะไรทำนองนั้น

00:08:33.184 --> 00:08:36.286
กลายเป็นว่าตอนนี้ เซีย และผม

00:08:36.286 --> 00:08:39.115
กลับอยู่ในห้องมืดสนิท ไร้หน้าต่าง

00:08:39.115 --> 00:08:42.776
ไม่ขยับตาหรือแม้แต่กระพริบตา

00:08:42.776 --> 00:08:45.242
เพราะตาเรา จ้องแต่จอคอมพิวเตอร์

00:08:45.242 --> 00:08:47.798
พวกเราดูหนูที่จะเราพยายามกระตุ้นความทรงจำ

00:08:47.798 --> 00:08:49.681
เป็นครั้งแรกโดยเทคนิคนี้ของเรา

NOTE Paragraph

00:08:49.681 --> 00:08:52.369
เซีย: และนี่คือสิ่งที่เราเห็น

00:08:52.369 --> 00:08:54.571
เมื่อเราใส่หนูในกล่องนี้

00:08:54.571 --> 00:08:57.684
มันวิ่งสำรวจ, ดมกลิ่น, เดินรอบๆ

00:08:57.684 --> 00:08:59.373
วุ่นวายกับเรื่องของตัวเอง

00:08:59.373 --> 00:09:01.074
เพราะอันที่จริงแล้ว โดยธรรมชาติ

00:09:01.074 --> 00:09:03.053
หนูเป็นสัตว์ขี้สงสัย

00:09:03.053 --> 00:09:05.675
มันอยากรู่วามีอะไรเกิดขึ้น ในกล่องใหม่นี้

00:09:05.675 --> 00:09:07.206
มันช่างน่าสนใจ

00:09:07.206 --> 00:09:10.657
แต่เมื่อเราใส่เลเซอร์

00:09:10.657 --> 00:09:13.689
ทันใดนั้น หนูเข้าสู่อาการหยุดชะงัก

00:09:13.689 --> 00:09:18.120
มันอยู่นิ่งตรงนั้น พยายามไม่ขยับร่างกาย

00:09:18.120 --> 00:09:19.748
ชัดเจน ว่ามันหยุดนิ่งจังงัง

00:09:19.748 --> 00:09:22.331
ครับ มันดูเหมือนว่าเราสามารถ

00:09:22.331 --> 00:09:24.395
นำความทรงจำน่ากลัวจากกล่องแรกนั่นกลับมาได้

00:09:24.395 --> 00:09:27.762
เมื่อหนูอยู่ในสิ่่งแวดล้อมใหม่โดยสิ้นเชิง

NOTE Paragraph

00:09:27.762 --> 00:09:29.874
เมื่อเราเห็นสิ่งนี้ สตีฟกับผม

00:09:29.874 --> 00:09:32.007
ตะลึงเหมือนหนูทดลองเสียเอง

00:09:32.007 --> 00:09:33.269
(เสียงหัวเราะ)

00:09:33.269 --> 00:09:36.576
หลังการทดลอง เราออกจากห้อง

00:09:36.576 --> 00:09:38.329
โดยไม่พูดอะไรเลย

NOTE Paragraph

00:09:38.329 --> 00:09:41.725
หลังจากช่วงเวลาที่เราทำตัวเก้ๆกังๆอยู่นาน

00:09:41.725 --> 00:09:43.937
สตีฟจึงเอ่ยขึ้นว่า

NOTE Paragraph

00:09:43.937 --> 00:09:46.278
สตีฟ "มันสำเร็จใช่ไหม"

NOTE Paragraph

00:09:46.278 --> 00:09:49.252
เซีย: "ใช่" ผมตอบ "มันใช่ได้จริงๆ"

00:09:49.252 --> 00:09:51.369
เราตื่นเต้นมาก

00:09:51.369 --> 00:09:53.993
และเมื่อเราตีพิมพ์ผลการค้นพบ

00:09:53.993 --> 00:09:55.689
ในวารสาร เนเจอร์ (Nature)

00:09:55.689 --> 00:09:58.160
ตั้งแต่ตีพิมพ์ผลงานของเรา

00:09:58.160 --> 00:10:00.575
เราได้รับความเห็นมากมาย

00:10:00.575 --> 00:10:02.700
จากอินเทอร์เน็ตทุกสารทิศ

00:10:02.700 --> 00:10:06.450
เราขอคัดมาเพื่อดูเป็นบางส่วนนะครับ

NOTE Paragraph

00:10:06.450 --> 00:10:08.907
คุณพระ!!!!..ในที่สุด เราก็มาถึง ความจริงเสมือน, การปรับแต่งประสาท, การเลียนแบบความฝัน..การใส่รหัสทางประสาท, 'เขียนและเปลี่ยนแปลงความทรงจำ', ความผิดปกติทางจิต. อาาา อนาคตเนี่ยโคตรเจ๋ง

NOTE Paragraph

00:10:08.907 --> 00:10:10.907
สตีฟ: สิ่งแรกที่เราสังเกตก็คือผู้คน

00:10:10.907 --> 00:10:13.810
ผู้คนมีความเห็นที่เข้มข้นจริงจังต่องานประเภทนี้

00:10:13.810 --> 00:10:16.364
ตอนนี้ผมเห็นด้วยเต็มที่เลยกับพวกที่มองโลกในแง่ดี

00:10:16.364 --> 00:10:17.180
ของความเห็นแรก

00:10:17.180 --> 00:10:19.988
เพราะจากเสียงระดับศูนย์ ถึงระดับ [ของนักแสดง] 
มอร์แกน ฟรีแมน (Morgan Freeman)

00:10:19.988 --> 00:10:22.111
นับว่ามันเป็นรางวัลเกียรติยศที่น่าย้อนระลึกถึงมากที่สุด

00:10:22.111 --> 00:10:23.661
ที่ผมเคยได้ยินมา

00:10:23.661 --> 00:10:25.857
(เสียงหัวเราะ)

00:10:25.857 --> 00:10:27.808
แต่คุณจะเห็นว่า นั่นไม่ใช่แค่ความเห็นเดียว

NOTE Paragraph

00:10:27.808 --> 00:10:29.372
นี่มันขนหัวลุกจริงๆ ถ้าทำแบบนี้กับคนได้ง่ายๆในอีกสักสองสามปีหน้าล่ะ โอ พระเจ้า แย่แล้วๆ

NOTE Paragraph

00:10:29.372 --> 00:10:31.290
เซีย: ครับ ถ้าเราดูความเห็นที่สอง

00:10:31.290 --> 00:10:33.397
ผมคิดว่าเราอาจเห็นตรงกันว่า แหม..

00:10:33.397 --> 00:10:35.772
มันอาจไม่เป็นไปในเชิงบวกเท่าไร

00:10:35.772 --> 00:10:37.957
แต่มันก็เตือนเราว่า

00:10:37.957 --> 00:10:40.143
แม้เรายังคงทดลองแค่ในหนู

00:10:40.143 --> 00:10:43.660
บางทีมันเป็นเรื่องดี ที่เราจะเริ่มคิดและอภิปราย

00:10:43.660 --> 00:10:46.651
ถึงเป็นไปได้ในความเห็นต่างเรื่องจริยธรรม

00:10:46.651 --> 00:10:48.599
ของการควบคุมความจำ

NOTE Paragraph

00:10:48.599 --> 00:10:50.799
สตีฟ: จากแรงบันดาลใจ จากความเห็นที่สาม

00:10:50.799 --> 00:10:52.773
เราอยากบอกคุณ ถึงงานชิ้นล่าสุดที่เรากำลังทำการทดลองอยู่

00:10:52.773 --> 00:10:55.201
ซึ่งเรียกว่า โครงการแห่งความริเริ่ม (Project Inception)

00:10:55.201 --> 00:10:58.444
"พวกเขาควรสร้างหนังเกี่ยวกับสิ่งนี้ ซึ่งเกี่ยวกับการใส่ความคิดในจิตใจผู้คน เพื่อที่จะให้เขาสามารถควบคุมตัวเองเพื่อประโยชน์ของพวกเขาเอง เราเรียกมันว่า ความริเริ่ม"

00:10:58.444 --> 00:11:02.178
ด้วยเหตุผลที่ ว่าตอนนี้เราสามารถเรียกคืนความทรงจำได้

00:11:02.178 --> 00:11:05.130
จะเป็นอย่างไรถ้าหากเราทำอย่างนั้น
และเริ่มที่จะเชื่อมต่อความทรงจำ

00:11:05.130 --> 00:11:08.163
เราอาจเปลี่ยนมันเป็นความทรงจำที่ผิดเพี้ยนได้หรือไม่

NOTE Paragraph

00:11:08.163 --> 00:11:12.262
เซีย: ความทรงจำ มีความซับซ้อนและเปลี่ยนแปลงได้ตลอด

00:11:12.262 --> 00:11:15.241
แต่หากคิดง่ายๆ ลองนึกถึง

00:11:15.241 --> 00:11:16.643
คลิปวีดีโอ

00:11:16.643 --> 00:11:19.313
ถึงตอนนี้เราบอกคุณว่า เราสามารถควบคุมมันได้ง่ายๆ โดย

00:11:19.313 --> 00:11:21.244
กดปุ่ม "เล่น"

00:11:21.244 --> 00:11:25.829
แล้วเราก็สามารถเล่นวีดีโอได้ทุกที่ ทุกเวลา

00:11:25.829 --> 00:11:28.360
แต่จะเป็นไปได้ไหมว่าเราอาจจะ

00:11:28.360 --> 00:11:31.220
เข้าไปในสมอง แล้วตัดต่อคลิปหนังนี้

00:11:31.220 --> 00:11:34.116
ทำให้มันแตกต่างไปจากของเดิม

00:11:34.116 --> 00:11:36.294
ใช่ เราทำได้

00:11:36.294 --> 00:11:38.424
กลายเป็นว่า สิ่งที่เราต้องทำ ง่ายๆก็คือ

00:11:38.424 --> 00:11:42.699
เรียกคืนความทรงจำด้วยเลเซอร์ เหมือนที่เราทำในงานก่อน

00:11:42.699 --> 00:11:46.138
แต่ในเวลาเดียวกัน เรามีข้อมูลใหม่ใส่เข้าไปด้วย

00:11:46.138 --> 00:11:50.112
และให้ข้อมูลใหม่นี้ประสานเข้าไปในข้อมูลเก่า

00:11:50.112 --> 00:11:52.550
นั่นมันจะเปลี่ยนความทรงจำ

00:11:52.550 --> 00:11:56.213
มันเหมือนกับการทำ เทปรีมิกซ์

NOTE Paragraph

00:11:56.213 --> 00:11:59.071
สตีฟ: แล้วเราทำได้อย่างไร

00:11:59.071 --> 00:12:01.028
แทนที่จะค้นหาความทรงจำที่น่ากลัวในสมอง

00:12:01.028 --> 00:12:02.744
เราเริ่มโดยนำสัตว์ทดลอง

00:12:02.744 --> 00:12:05.677
ใส่ในกล่องสีน้ำเงินแบบนี้

00:12:05.677 --> 00:12:08.171
และค้นหาเซลล์สมองส่วนรับรู้เกี่ยวกับกล่องสีน้ำเงิน

00:12:08.171 --> 00:12:10.244
จากนั้นเรา ทำให้เซลล์นั้นตอบสนองต่อแสง

00:12:10.244 --> 00:12:12.365
อย่างที่เราพูดก่อนหน้านี้

00:12:12.365 --> 00:12:14.489
วันต่อมา เรานำหนูทดลอง มาวาง

00:12:14.489 --> 00:12:17.188
ในกล่องแดงที่มันไม่เคยอยู่มาก่อน

00:12:17.188 --> 00:12:19.214
เราใช้เลเซอร์ยิงเข้าไปกระตุ้นสมอง

00:12:19.214 --> 00:12:21.323
เพื่อเรียกคืนความทรงจำกล่องน้ำเงิน

00:12:21.323 --> 00:12:23.067
จะเกิดอะไรขึ้น หากขณะที่หนูทดลอง

00:12:23.067 --> 00:12:24.961
กำลังเรียกคืนความทรงจำกล่องน้ำเงิน

00:12:24.961 --> 00:12:27.604
เราก็ให้กระแสไฟอ่อนช็อคที่เท้ามันด้วย

00:12:27.604 --> 00:12:30.297
ณ ตรงนี้ เราพยายามสร้าง ความเชื่อมโยงแบบจำแลง

00:12:30.297 --> 00:12:32.212
ระหว่างความทรงจำกับกล่องน้ำเงิน

00:12:32.212 --> 00:12:33.715
กับ การช็อคที่เท้า

00:12:33.715 --> 00:12:35.494
เราพยายามเชื่อมสองสิ่งนั้น

00:12:35.494 --> 00:12:37.037
เพื่อทดสอบว่าเราทำได้จริงๆ

00:12:37.037 --> 00:12:38.365
เรานำหนูทดลอง

00:12:38.365 --> 00:12:40.311
ใส่ในกล่องน้ำเงินอีกครั้ง

00:12:40.311 --> 00:12:43.049
และเป็นอีกครัง ที่เราเรียกความทรงจำ ตอนที่มันอยู่ในกล่องน้ำเงิน

00:12:43.049 --> 00:12:45.216
และโดนช็อคเท้าในกล่องแดง

00:12:45.216 --> 00:12:47.586
ปรากฎว่า หนูมีอาการหยุดนิ่ง

00:12:47.586 --> 00:12:50.788
เป็นไปดังคาด มันเรียกคืนควาทรงจำที่โดนช็อคในสิ่งแวดล้อมนี้

00:12:50.788 --> 00:12:53.790
แม้มันไม่เคยเกิดมาก่อนในที่แห่งนี้

00:12:53.790 --> 00:12:55.652
มันสร้างความทรงจำที่ผิด

00:12:55.652 --> 00:12:57.663
เพราะมันกลัวในนสิ่งแวดล้อมผิด

00:12:57.663 --> 00:12:58.917
ซึ่งทางเทคนิค เรากล่าวได้ว่า

00:12:58.917 --> 00:13:01.266
ไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดที่นี่จริงๆ

NOTE Paragraph

00:13:01.266 --> 00:13:03.719
เซีย: ถึงตอนี้ เราแค่กำลังพูดถึง

00:13:03.719 --> 00:13:06.085
การใช้แสง เป็นปุ่ม "เปิด"

00:13:06.085 --> 00:13:09.373
จริงๆ แล้ว เราสามารถใช้แสง เป็นปุ่ม "ปิด" ได้ด้วย

00:13:09.373 --> 00:13:11.453
และคิดง่ายๆ ก็คือ

00:13:11.453 --> 00:13:13.931
โดยการติดตั้ง ปุ่มปิด ที่ใช้แสงควบคุม

00:13:13.931 --> 00:13:19.519
เราสามารถปิด ความทรงจำ ที่ไหน เมื่อไหร่ก็ได้

NOTE Paragraph

00:13:19.519 --> 00:13:21.733
ครับ ทุกอย่างที่เราพูดถึงในวันนี้

00:13:21.733 --> 00:13:26.410
ตั้งอยู่บนการเปลี่ยนแปลงทางปรัชญาของประสาทวิทยาพื้นฐาน

00:13:26.410 --> 00:13:30.528
ที่ว่าจิตใจ ที่มันเหมือนจะมีคุณสมบัติอันลึกลับ

00:13:30.528 --> 00:13:34.173
แท้จริงแล้ว มันทำขึ้นจากสิ่งที่จับต้องได้
และเราสามารถเชื่อมต่อมันได้

NOTE Paragraph

00:13:34.173 --> 00:13:35.648
สตีฟ: โดยส่วนตัวแล้ว

00:13:35.648 --> 00:13:37.229
ผมเห็นโลก ที่เราสามารถกระตุ้นเรียกคืน

00:13:37.229 --> 00:13:39.345
ความทรงจำใดก็ได้ที่เราต้องการ

00:13:39.345 --> 00:13:42.643
และผมยังเห็นโลกที่เราสามารถลบความทรงจำที่ไม่ต้องการได้

00:13:42.643 --> 00:13:44.579
ตอนนี้ ผมเห็นแม้กระทั่งโลก ที่การถปรับแต่งความทรงจำ

00:13:44.579 --> 00:13:46.118
ใกล้ความเป็นจริง

00:13:46.118 --> 00:13:47.823
เพราะเรากำลังอยู่ในช่วงเวลาแห่งความเป็นไปได้

00:13:47.823 --> 00:13:50.048
ที่จะดึงคำถามจากต้นไม้แห่งนิยายวิทยาศาสตร์

00:13:50.048 --> 00:13:52.468
และปลูกมันในการทดลองจริง

NOTE Paragraph

00:13:52.468 --> 00:13:54.351
เซีย: ทุกวันนี้ คนในห้องทดลอง

00:13:54.351 --> 00:13:56.737
และคนกลุ่มอื่นๆทั่วโลก

00:13:56.737 --> 00:14:00.554
กำลังใช้วิธีเดียวกันนี้กระตุ้นหรือปรับแต่งความทรงจำ

00:14:00.554 --> 00:14:04.395
ไม่ว่าจะเป็นสิ่ง ใหม่ เก่า บวกหรือลบ

00:14:04.395 --> 00:14:07.067
ทุกประเภทของความทรงจำ เพื่อที่เราจะสามารถเข้าใจ

00:14:07.067 --> 00:14:08.931
ว่าความทรงจำทำงานอย่างไร

NOTE Paragraph

00:14:08.931 --> 00:14:10.715
สตีฟ: ตัวอย่างเช่น คนในกลุ่มเรา

00:14:10.715 --> 00:14:13.353
สามารถพบเซลล์สมองที่สร้างความทรงจำน่ากลัว

00:14:13.353 --> 00:14:16.128
แล้วปรับเปลี่ยนเป็นความทรงจำที่สวยงามน่าพิศมัย

00:14:16.128 --> 00:14:19.190
นั่นคือสิ่งที่ผมหมายถึง เกี่ยวกับการปรับแต่งกระบวนการเหล่านี้

00:14:19.190 --> 00:14:21.002
ตอนนี้คนหนึ่งในทีม ทำได้กระทั่ง

00:14:21.002 --> 00:14:23.503
เรียกคืนความทรงจำเกี่ยวกับหนูตัวเมีย ในหนูตัวผู้

00:14:23.503 --> 00:14:26.498
ซึ่งลือกันว่ามันเป็นประสบการณ์ที่น่าพิศมัยเชียว

NOTE Paragraph

00:14:26.498 --> 00:14:30.615
เซีย: แน่นอน เราอยู่ในช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้น

00:14:30.615 --> 00:14:34.420
เมื่อวิทยาศาสตร์ สามารถก้าวหน้าได้อย่างไร้ขอบเขต

00:14:34.420 --> 00:14:37.607
มันถูกจำกัดเพียงแค่จินตนาการของเรา

NOTE Paragraph

00:14:37.607 --> 00:14:39.754
สตีฟ: สุดท้าย เราได้อะไรจากทั้งหมดนี้

00:14:39.754 --> 00:14:41.725
เราจะผลักดันเทคโนโลยีนี้ไปข้างหน้าได้อย่างไร

00:14:41.725 --> 00:14:43.562
นี่ยังคงมีคำถามที่ไม่ควรเก็บไว้

00:14:43.562 --> 00:14:45.237
เพียงแต่ในห้องทดลอง

00:14:45.237 --> 00:14:47.809
และเป้าหมายหนึ่งของการบรรยายของเราในวันนี้ คือการนำทุกคน

00:14:47.809 --> 00:14:50.128
ทันกับสิ่งเหล่านี้ที่เป็นไปได้

00:14:50.128 --> 00:14:51.512
ในประสาทวิทยาสมัยใหม่

00:14:51.512 --> 00:14:53.022
แต่ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน

00:14:53.022 --> 00:14:56.354
ก็คือ เพื่อให้ทุกท่านมีส่วนร่วมคิดในบทสนทนานี้

00:14:56.354 --> 00:14:58.683
ลองช่วยกันคิดด้วยกัน ว่าทั้งหมดนี้มันคืออะไร

00:14:58.683 --> 00:15:01.157
เราจะสามารถทำสิ่งใดได้ และควรดำเนินไปในลู่ทางใด

00:15:01.157 --> 00:15:03.255
เพราะ เซียและผมคิดว่า เราทุกคน

00:15:03.255 --> 00:15:05.791
มีการตัดสินใจครั้งใหญ่ รอเราอยู่ข้างหน้า

NOTE Paragraph

00:15:05.791 --> 00:15:06.916
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:15:06.916 --> 00:15:08.550
(เสียงปรบมือ)