1
00:00:00,371 --> 00:00:01,927
Στιβ Ραμιρεζ: Στο πρώτο έτος 
του μεταπτυχιακού μου,

2
00:00:01,927 --> 00:00:03,931
βρέθηκα στο δωμάτιό μου

3
00:00:03,931 --> 00:00:06,231
να τρώω πολύ παγωτό

4
00:00:06,231 --> 00:00:07,915
βλέποντας σκουπίδια στην τηλεόραση

5
00:00:07,915 --> 00:00:11,142
και ίσως, ακούγοντας Τέιλορ Σουίφτ.

6
00:00:11,142 --> 00:00:12,883
Είχα μόλις χωρίσει.

7
00:00:12,883 --> 00:00:14,330
(Γέλια)

8
00:00:14,330 --> 00:00:16,526
Έτσι για μεγάλο διάστημα, 
το μόνο που έκανα

9
00:00:16,526 --> 00:00:20,342
ήταν να φέρνω στη μνήμη μου 
αυτό το άτομο ξανά και ξανά,

10
00:00:20,342 --> 00:00:22,835
ελπίζοντας ότι θα μπορούσα 
να ξεφορτωθώ αυτό το οδυνηρό,

11
00:00:22,835 --> 00:00:25,368
ενστικτώδες, ενοχλητικό συναίσθημα.

12
00:00:25,368 --> 00:00:27,651
Τελικά, όπως αποδείχθηκε, 
είμαι νευροεπιστήμονας,

13
00:00:27,651 --> 00:00:30,053
έτσι ήξερα ότι η ανάμνηση 
εκείνου του ατόμου

14
00:00:30,053 --> 00:00:33,193
και οι απαίσιοι, συναισθηματικοί συνειρμοί 
που χρωματίζουν αυτή την ανάμνηση,

15
00:00:33,193 --> 00:00:35,827
διευθετούνται σε μεγάλο ποσοστό 
από ξεχωριστά συστήματα του εγκεφάλου.

16
00:00:35,827 --> 00:00:38,192
Αναρωτήθηκα τι θα γινόταν αν μπορούσαμε 
να εισχωρήσουμε στον εγκέφαλο

17
00:00:38,192 --> 00:00:40,282
και να αφαιρέσουμε 
αυτό το εμετικό συναίσθημα

18
00:00:40,282 --> 00:00:43,252
διατηρώντας όμως, 
τη μνήμη του ατόμου άθικτη.

19
00:00:43,252 --> 00:00:45,663
Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτό ίσως 
να είναι μεγαλεπήβολο για την ώρα.

20
00:00:45,663 --> 00:00:48,456
Τι θα γινόταν αν εισχωρήσουμε
στον εγκέφαλο σε πρώτη φάση

21
00:00:48,456 --> 00:00:51,089
και απλά να βρούμε μία μόνο ανάμνηση 
για να ξεκινήσουμε;

22
00:00:51,089 --> 00:00:53,603
Θα μπορούσαμε να ξαναζωντανέψουμε 
αυτή την ανάμνηση,

23
00:00:53,603 --> 00:00:57,471
ίσως μάλιστα και να παίξουμε 
με το περιεχόμενό της;

24
00:00:57,471 --> 00:00:59,700
Μετά τα όσα είπα, υπάρχει 
ένα άτομο σε όλο τον κόσμο

25
00:00:59,700 --> 00:01:01,755
που ελπίζω να μην παρακολουθεί 
αυτή την ομιλία.

26
00:01:01,755 --> 00:01:05,696
(Γέλια)

27
00:01:05,696 --> 00:01:08,985
Σίγουρα κάποιο λάκκο θα έχει η φάβα.

28
00:01:08,985 --> 00:01:11,773
Αυτές οι ιδέες πιθανόν να θυμίζουν ταινίες
όπως «Ολική Επαναφορά»,

29
00:01:11,773 --> 00:01:13,747
η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού»,

30
00:01:13,747 --> 00:01:15,050
ή το «Ινσέψιον».

31
00:01:15,050 --> 00:01:16,626
Όμως οι πρωταγωνιστές 
με τους οποίους δουλεύουμε εμείς

32
00:01:16,626 --> 00:01:18,569
είναι οι διασημότητες του εργαστηρίου.

33
00:01:18,569 --> 00:01:20,469
Σου Λου: Ποντίκια εργαστηρίου.

34
00:01:20,469 --> 00:01:21,597
(Γέλια)

35
00:01:21,597 --> 00:01:24,751
Ως νευροεπιστήμονες, στο εργαστήριο 
δουλεύουμε με ποντίκια

36
00:01:24,751 --> 00:01:28,161
προσπαθώντας να καταλάβουμε 
πώς λειτουργεί η μνήμη.

37
00:01:28,161 --> 00:01:30,730
Σήμερα, ελπίζουμε να σας πείσουμε 
ότι τώρα είμαστε σε θέση

38
00:01:30,730 --> 00:01:33,946
να ενεργοποιούμε 
μια ανάμνηση στον εγκέφαλο

39
00:01:33,946 --> 00:01:36,116
με την ταχύτητα του φωτός.

40
00:01:36,116 --> 00:01:39,222
Για να γίνει αυτό, ακολουθούμε
μόνο δύο απλά βήματα.

41
00:01:39,222 --> 00:01:42,732
Πρώτα, βρίσκουμε και ονομάζουμε
μια ανάμνηση στον εγκέφαλο,

42
00:01:42,732 --> 00:01:46,362
και έπειτα την ενεργοποιούμε 
με έναν διακόπτη.

43
00:01:46,362 --> 00:01:47,807
Τόσο απλά.

44
00:01:47,807 --> 00:01:49,629
(Γέλια)

45
00:01:49,629 --> 00:01:51,474
ΣΡ: Σας πείσαμε;

46
00:01:51,474 --> 00:01:55,195
Απ' ό,τι φαίνεται, δεν είναι τόσο εύκολο 
να βρεις μια ανάμνηση στον εγκέφαλο.

47
00:01:55,195 --> 00:01:57,998
ΣΛ: Πράγματι. Είναι πολύ πιο δύσκολο 
από το να βρεις ας πούμε,

48
00:01:57,998 --> 00:02:00,402
βελόνα στ' άχυρα,

49
00:02:00,402 --> 00:02:02,991
επειδή ξέρεις ότι η βελόνα είναι κάτι

50
00:02:02,991 --> 00:02:05,491
που μπορείς να πιάσεις στα χέρια σου.

51
00:02:05,491 --> 00:02:07,468
Ενώ η ανάμνηση όχι.

52
00:02:07,468 --> 00:02:10,506
Κι έπειτα, υπάρχουν πολλά περισσότερα 
κύτταρα στον εγκέφαλό σου

53
00:02:10,506 --> 00:02:15,572
από τα άχυρα σε έναν συνηθισμένο αχυρώνα.

54
00:02:15,572 --> 00:02:18,451
Οπότε, ναι, το έργο αυτό 
μοιάζει αποθαρρυντικό.

55
00:02:18,451 --> 00:02:22,130
Ευτυχώς όμως, 
μας βοήθησε ο ίδιος ο εγκέφαλος.

56
00:02:22,130 --> 00:02:24,585
Αποδείχθηκε ότι το μόνο 
που χρειαζόταν να κάνουμε ήταν

57
00:02:24,585 --> 00:02:26,578
να αφήσουμε τον εγκέφαλο 
να σχηματίσει μια ανάμνηση,

58
00:02:26,578 --> 00:02:30,408
και μετά να μας πει 
ποια κύτταρα εμπλέκονται

59
00:02:30,408 --> 00:02:32,174
σε αυτή τη συγκεκριμένη ανάμνηση.

60
00:02:32,174 --> 00:02:34,531
ΣΡ: Τι συνέβαινε λοιπόν στον εγκέφαλό μου

61
00:02:34,531 --> 00:02:36,625
ενώ ανακαλούσα την ανάμνηση μιας πρώην;

62
00:02:36,625 --> 00:02:39,027
Αν παραβλέπατε εντελώς την ανθρώπινη ηθική
για ένα δευτερόλεπτο

63
00:02:39,027 --> 00:02:40,695
και τεμαχίζατε τον εγκέφαλό μου 
αυτή την στιγμή,

64
00:02:40,695 --> 00:02:42,713
θα βλέπατε ότι υπάρχει 
ένας απίστευτος αριθμός

65
00:02:42,713 --> 00:02:45,891
από εγκεφαλικές περιοχές που είναι ενεργές
ενώ εγώ ανακαλώ την ανάμνηση.

66
00:02:45,891 --> 00:02:48,803
Συγκεκριμένα, μία περιοχή του εγκεφάλου

67
00:02:48,803 --> 00:02:50,810
με ιδιαίτερα έντονη δραστηριότητα 
που ονομάζεται ιππόκαμπος,

68
00:02:50,810 --> 00:02:53,265
και για δεκαετίες εμπλεκόταν 
στην επεξεργασία

69
00:02:53,265 --> 00:02:55,681
των αναμνήσεων που θεωρούμε
ως πιο αγαπημένες,

70
00:02:55,681 --> 00:02:58,255
τον καθιστά ιδανικό στόχο 
για να εισχωρήσουμε

71
00:02:58,255 --> 00:03:01,040
και να προσπαθήσουμε να βρούμε και ίσως 
να επανενεργοποιήσοτμε μια ανάμνηση.

72
00:03:01,040 --> 00:03:03,434
ΣΛ: Όταν κάνετε ζουμ στον ιππόκαμπο,

73
00:03:03,434 --> 00:03:05,782
θα δείτε φυσικά πολλά κύτταρα,

74
00:03:05,782 --> 00:03:08,813
όμως εμείς μπορούμε να βρούμε 
ποια κύτταρα εμπλέκονται

75
00:03:08,813 --> 00:03:10,289
σε μια συγκεκριμένη ανάμνηση,

76
00:03:10,289 --> 00:03:12,907
καθώς, κάθε φορά 
που ένα κύτταρο είναι ενεργό,

77
00:03:12,907 --> 00:03:14,371
όπως όταν σχηματίζει μια ανάμνηση,

78
00:03:14,371 --> 00:03:18,128
θα αφήσει ένα αποτύπωμα
που θα μας επιτρέψει να δούμε

79
00:03:18,128 --> 00:03:20,830
ότι αυτά τα κύτταρα 
ενεργοποιήθηκαν πρόσφατα.

80
00:03:20,830 --> 00:03:22,990
Σ.Ρ: Όταν βλέπουμε τα αναμμένα φώτα 
ενός κτιρίου τη νύχτα

81
00:03:22,990 --> 00:03:25,938
ξέρουμε ότι κάποιος μάλλον εργάζεται εκεί.

82
00:03:25,938 --> 00:03:29,226
Με τον ίδιο τρόπο, 
υπάρχουν βιολογικοί αισθητήρες

83
00:03:29,226 --> 00:03:31,180
εντός του κυττάρου που ανάβουν

84
00:03:31,180 --> 00:03:33,315
μόνο όταν το κύτταρο 
είχε μόλις δουλέψει.

85
00:03:33,315 --> 00:03:35,191
Είναι σαν βιολογικά παράθυρα που φωτίζουν

86
00:03:35,191 --> 00:03:37,169
για να μας αποκαλύψουν 
ότι το κύτταρο ήταν μόλις ενεργό.

87
00:03:37,169 --> 00:03:39,998
ΣΛ: Αποσπάσαμε λοιπόν 
μέρος αυτού του αισθητήρα,

88
00:03:39,998 --> 00:03:43,145
και το συνάψαμε σε ένα διακόπτη
για να ελέγχουμε τα κύτταρα.

89
00:03:43,145 --> 00:03:47,045
Μετά, ενσωματώσαμε αυτόν τον διακόπτη
σε έναν κατασκευασμένο ιό

90
00:03:47,045 --> 00:03:49,633
και το χορηγήσαμε 
στον εγκέφαλο των ποντικιών.

91
00:03:49,633 --> 00:03:52,267
Κάθε φορά που θα σχηματιζόταν μια ανάμνηση,

92
00:03:52,267 --> 00:03:54,615
όλα τα ενεργά κύτταρα 
για την ανάμνηση αυτή

93
00:03:54,615 --> 00:03:57,357
θα είχαν επίσης αυτόν 
τον διακόπτη εγκατεστημένο.

94
00:03:57,357 --> 00:03:58,982
ΣΡ: Ορίστε λοιπόν 
πώς είναι ο ιππόκαμπος

95
00:03:58,982 --> 00:04:01,822
αφού σχηματίσει για παράδειγμα,
μια ανάμνηση φόβου.

96
00:04:01,822 --> 00:04:03,962
Η μπλε θάλασσα που βλέπετε εδώ

97
00:04:03,962 --> 00:04:05,914
είναι συμπυκνωμένα εγκεφαλικά κύτταρα,

98
00:04:05,914 --> 00:04:07,459
ενώ τα πράσινα εγκεφαλικά κύτταρα,

99
00:04:07,459 --> 00:04:09,555
είναι εκείνα που συγκρατούν

100
00:04:09,555 --> 00:04:11,398
μια συγκεκριμένη ανάμνηση φόβου.

101
00:04:11,398 --> 00:04:13,377
Βλέπετε λοιπόν την αποκρυστάλλωση

102
00:04:13,377 --> 00:04:15,764
της παροδικής δημιουργίας του φόβου.

103
00:04:15,764 --> 00:04:19,261
Αυτή τη στιγμή, βλέπετε 
την εγκάρσια τομή μιας ανάμνησης.

104
00:04:19,261 --> 00:04:21,669
ΣΛ: Τώρα, όσον αφορά 
τον διακόπτη που λέγαμε,

105
00:04:21,669 --> 00:04:24,639
ιδανικά, πρέπει να ενεργήσει πολύ γρήγορα.

106
00:04:24,639 --> 00:04:27,218
Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται 
λεπτά ή ώρες για να δουλέψει.

107
00:04:27,218 --> 00:04:31,482
Θα πρέπει να δράσει με την ταχύτητα του 
εγκεφάλου, σε χιλιοστά του δευτερολέπτου.

108
00:04:31,482 --> 00:04:32,912
ΣΠ: Οπότε τι λες, Σου;

109
00:04:32,912 --> 00:04:35,514
Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε 
φαρμακευτικές ουσίες

110
00:04:35,514 --> 00:04:37,352
για να ενεργοποιήσουμε ή να 
απενεργοποιήσουμε εγκεφαλικά κύτταρα;

111
00:04:37,352 --> 00:04:41,415
ΣΛ: Μπα. Τα φάρμακα είναι δύσκολο
να τα διαχειριστείς. Πάνε παντού.

112
00:04:41,415 --> 00:04:44,423
Επιπλέον καθυστερεί απίστευτα
η δράση τους στα κύτταρα.

113
00:04:44,423 --> 00:04:48,072
Έτσι δε θα μας επιτρέψουν να ελέγξουμε 
μια ανάμνηση σε πραγματικό χρόνο.

114
00:04:48,072 --> 00:04:52,366
Στιβ, τι θα έλεγες να χτυπήσουμε 
τον εγκέφαλο με ηλεκτρικό ρεύμα;

115
00:04:52,366 --> 00:04:54,671
ΣΡ: Ο ηλεκτρισμός είναι αρκετά γρήγορος,

116
00:04:54,671 --> 00:04:56,410
όμως μάλλον δεν θα μπορούσαμε 
να τον διοχετεύσουμε στοχευμένα

117
00:04:56,410 --> 00:04:58,764
στα συγκεκριμένα μόνο κύτταρα 
που συγκρατούν μια ανάμνηση,

118
00:04:58,764 --> 00:05:00,642
και πιθανόν θα ψήναμε τον εγκέφαλο.

119
00:05:00,642 --> 00:05:03,837
ΣΛ: Ωχ, αυτό είναι αλήθεια. 
Άρα λοιπόν φαίνεται πως

120
00:05:03,837 --> 00:05:06,448
όντως χρειάζεται να βρούμε 
έναν καλύτερο τρόπο

121
00:05:06,448 --> 00:05:09,743
να επιδράσουμε στον εγκέφαλο
με την ταχύτητα του φωτός.

122
00:05:09,743 --> 00:05:14,829
ΣΡ:Το φως όμως, ταξιδεύει 
με την ταχύτητα του φωτός.

123
00:05:14,829 --> 00:05:18,312
Ίσως να μπορούσαμε να ενεργοποιήσουμε 
ή να απενεργοποιήσουμε αναμνήσεις

124
00:05:18,312 --> 00:05:19,809
χρησιμοποιώντας απλά το φως--

125
00:05:19,809 --> 00:05:21,164
ΣΛ: Που είναι αρκετά γρήγορο.

126
00:05:21,164 --> 00:05:23,049
ΣΡ: -- και επειδή δεν ανταποκρίνονται όλα

127
00:05:23,049 --> 00:05:24,637
τα εγκεφαλικά κύτταρα στο παλμικό φώς,

128
00:05:24,637 --> 00:05:26,595
όσα ανταποκρίνονταν στο παλμικό φως

129
00:05:26,595 --> 00:05:29,059
θα περιείχαν έναν φωτοευαίσθητο διακόπτη.

130
00:05:29,059 --> 00:05:31,005
Για να γίνει αυτό, πρώτα χρειάζεται
να ξεγελάσουμε τα εγκεφαλικά κύτταρα

131
00:05:31,005 --> 00:05:32,467
ώστε να ανταποκρίνονται σε ακτίνες λέιζερ.

132
00:05:32,467 --> 00:05:33,537
ΣΛ: Κι όμως, καλά ακούσατε.

133
00:05:33,537 --> 00:05:35,669
Προσπαθούμε να χτυπήσουμε 
με λέιζερ τον εγκέφαλο.

134
00:05:35,669 --> 00:05:37,414
(Γέλια)

135
00:05:37,414 --> 00:05:40,738
Σ.Ρ: Και η τεχνική που μας επιτρέπει
κάτι τέτοιο είναι η οπτογενετική.

136
00:05:40,738 --> 00:05:44,020
Η οπτογενετική μας έδωσε 
αυτόν τον διακόπτη φωτός

137
00:05:44,020 --> 00:05:45,528
για να ανάβουμε ή να σβήνουμε 
εγκεφαλικά κύτταρα.

138
00:05:45,528 --> 00:05:48,045
Το όνομα αυτού του διακόπτη 
είναι καναλοροδοψίνη,

139
00:05:48,045 --> 00:05:50,582
τη βλέπουμε εδώ ως πράσινες κουκκίδες 
συνδεδεμένες με το εγκεφαλικό κύτταρο.

140
00:05:50,582 --> 00:05:53,881
Μπορείτε να φανταστείτε την καναλοροδοψίνη 
ως ένα είδος φωτοευαίσθητου διακόπτη

141
00:05:53,881 --> 00:05:56,508
που μπορεί να τοποθετηθεί 
τεχνητά στα εγκεφαλικά κύτταρα

142
00:05:56,508 --> 00:05:58,422
ώστε να μπορούμε με αυτόν τον διακόπτη

143
00:05:58,422 --> 00:06:01,435
να ενεργοποιούμε ή να απενεργοποιούμε 
το εγκεφαλικό κύτταρο, απλά πατώντας τον.

144
00:06:01,435 --> 00:06:03,903
Στην περίπτωση αυτή 
τον ανοίγουμε με παλμικό φως.

145
00:06:03,903 --> 00:06:07,689
ΣΛ: Έτσι λοιπόν συνδέουμε αυτόν τον 
φωτοευαίσθητο διακόπτη καναλοροδοψίνης

146
00:06:07,689 --> 00:06:09,897
με τον αισθητήρα που λέγαμε

147
00:06:09,897 --> 00:06:12,352
και τους εγχέουμε μέσα στον εγκέφαλο.

148
00:06:12,352 --> 00:06:15,563
Έτσι κάθε φορά που σχηματίζεται 
μια ανάμνηση,

149
00:06:15,563 --> 00:06:17,790
οποιοδήποτε ενεργό κύτταρο 
για τη συγκεκριμένη ανάμνηση

150
00:06:17,790 --> 00:06:21,274
θα έχει επίσης τον φωτοευαίσθητο 
διακόπτη εγκατεστημένο μέσα του

151
00:06:21,274 --> 00:06:23,675
ώστε να μπορούμε να ελέγξουμε 
αυτά τα κύτταρα

152
00:06:23,675 --> 00:06:27,939
αναβοσβήνοντας τα με ένα λέιζερ
ακριβώς σαν αυτό που βλέπετε.

153
00:06:27,939 --> 00:06:30,803
ΣΡ: Ας εφαρμόσουμε λοιπόν 
όλα τα παραπάνω στο πείραμα.

154
00:06:30,803 --> 00:06:32,938
Παίρνουμε τα ποντίκια μας 
και να τα βάζουμε

155
00:06:32,938 --> 00:06:35,866
μέσα σε ένα κουτί, 
ακριβώς σαν αυτό εδώ,

156
00:06:35,866 --> 00:06:38,206
και μετά να τα υποβάλλουμε 
σε ήπιο ηλεκτροσόκ στα πόδια

157
00:06:38,206 --> 00:06:40,241
ώστε να σχηματίσουν μια
ανάμνηση φόβου για το κουτί.

158
00:06:40,241 --> 00:06:42,220
Μαθαίνουν πως κάτι κακό συνέβη εκεί.

159
00:06:42,220 --> 00:06:44,562
Τώρα, τα κύτταρα που είναι ενεργά

160
00:06:44,562 --> 00:06:47,493
στον ιππόκαμπο κατά τον σχηματισμό 
αυτής της ανάμνησης,

161
00:06:47,493 --> 00:06:50,376
μόνο αυτά τα κύτταρα, 
θα περιέχουν καναλοροδοψίνη.

162
00:06:50,376 --> 00:06:53,393
ΣΛ: Όταν είσαι μικρός σαν ποντίκι,

163
00:06:53,393 --> 00:06:56,988
έχεις την αίσθηση ότι όλος ο κόσμος
προσπαθεί να σε πιάσει.

164
00:06:56,988 --> 00:06:58,736
Έτσι η καλύτερη αμυντική στάση

165
00:06:58,736 --> 00:07:01,218
είναι να προσπαθήσεις 
να περάσεις απαρατήρητος.

166
00:07:01,218 --> 00:07:03,251
Κάθε φορά που ένα ποντίκι φοβάται,

167
00:07:03,251 --> 00:07:04,777
θα εμφανίσει 
μια πολύ χαρακτηριστική συμπεριφορά:

168
00:07:04,777 --> 00:07:06,546
Θα μείνει στη μια γωνία του κουτιού,

169
00:07:06,546 --> 00:07:09,664
προσπαθώντας να μην κουνήσει
κανένα μέλος του σώματός του.

170
00:07:09,664 --> 00:07:12,959
Η στάση αυτή ονομάζεται πάγωμα.

171
00:07:12,959 --> 00:07:17,253
Έτσι αν ένα ποντίκι θυμάται ότι κάτι κακό 
συνέβη σε αυτό το κουτί,

172
00:07:17,253 --> 00:07:19,876
όταν το ξαναβάλουμε στο ίδιο κουτί,

173
00:07:19,876 --> 00:07:21,680
βασικά θα παγώσει

174
00:07:21,680 --> 00:07:23,965
επειδή θέλει να περάσει απαρατήρητο

175
00:07:23,965 --> 00:07:26,660
από οποιαδήποτε πιθανή απειλή 
σε αυτό το κουτί.

176
00:07:26,660 --> 00:07:28,015
ΣΡ: Μπορείτε να φανταστείτε 
το πάγωμα σαν την περίπτωση

177
00:07:28,015 --> 00:07:30,230
που περπατάτε στο δρόμο,

178
00:07:30,230 --> 00:07:31,955
και από το πουθενά συναντάτε

179
00:07:31,955 --> 00:07:34,147
μια πρώην ή έναν πρώην,

180
00:07:34,147 --> 00:07:36,281
και εκείνα τα τρομακτικά δύο δευτερόλεπτα

181
00:07:36,281 --> 00:07:38,157
σκέφτεστε, «Τι κάνω τώρα; Χαιρετάω;

182
00:07:38,157 --> 00:07:39,525
Κάνω χειραψία; Φεύγω τρέχοντας;

183
00:07:39,525 --> 00:07:41,554
Κάνω ότι δεν υπάρχω;»

184
00:07:41,554 --> 00:07:44,738
Αυτού του είδους οι σκέψεις που
σας καθιστούν σωματικά ανίκανο,

185
00:07:44,738 --> 00:07:47,484
και σας δίνουν το ύφος του ελαφιού
που κοκαλώνει μπροστά σε προβολείς.

186
00:07:47,484 --> 00:07:50,775
ΣΛ: Ωστόσο, αν βάλουμε το ποντίκι
σε ένα εντελώς διαφορετικό

187
00:07:50,775 --> 00:07:53,936
καινούριο κουτί, όπως το επόμενο,

188
00:07:53,936 --> 00:07:56,083
δε θα φοβηθεί επειδή δεν υπάρχει

189
00:07:56,083 --> 00:08:00,812
λόγος να φοβηθεί 
αυτό το καινούριο περιβάλλον.

190
00:08:00,812 --> 00:08:03,992
Όμως τι θα συνέβαινε αν βάζαμε
το ποντίκι στο καινούριο κουτί

191
00:08:03,992 --> 00:08:07,603
αλλά ταυτόχρονα ενεργοποιήσουμε 
την ανάμνηση φόβου

192
00:08:07,603 --> 00:08:10,282
χρησιμοποιώντας λέιζερ όπως κάναμε πριν;

193
00:08:10,282 --> 00:08:13,136
Θα επαναφέρουμε την ανάμνηση φόβου

194
00:08:13,136 --> 00:08:17,133
για το πρώτο κουτί σε αυτό 
το εντελώς καινούριο περιβάλλον;

195
00:08:17,133 --> 00:08:19,868
ΣΡ: Ορίστε και το πείραμα του 
ενός εκατομμυρίου δολλαρίων.

196
00:08:19,868 --> 00:08:22,781
Ας ζωντανέψουμε την ανάμνηση 
εκείνης της μέρας.

197
00:08:22,781 --> 00:08:24,964
Θυμάμαι ότι οι Ρέντ Σοξ 
είχαν μόλις κερδίσει,

198
00:08:24,964 --> 00:08:26,873
ήταν μια πράσινη ανοιξιάτικη μέρα,

199
00:08:26,873 --> 00:08:28,690
ιδανική για να κάνεις βόλτα στο ποτάμι

200
00:08:28,690 --> 00:08:31,024
κι έπειτα να πας ίσως στο Νόρθ Έντ

201
00:08:31,024 --> 00:08:33,184
για να φας μπουρεκάκια.

202
00:08:33,184 --> 00:08:36,286
Ο Σου κι εγώ, από την άλλη,

203
00:08:36,286 --> 00:08:39,115
ήμασταν σε ένα σκότεινο δωμάτιο
χωρίς ούτε ένα παράθυρο

204
00:08:39,115 --> 00:08:42,776
δίχως να ανοιγοκλείνουμε 
καν τα μάτια μας

205
00:08:42,776 --> 00:08:45,242
καθώς ήταν προσηλωμένα 
στην οθόνη του υπολογιστή.

206
00:08:45,242 --> 00:08:47,798
Κοιτάζαμε αυτό εδώ το ποντίκι προσπαθώντας
να ενεργοποιήσουμε μια ανάμνηση

207
00:08:47,798 --> 00:08:49,681
χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά 
την τεχνική μας.

208
00:08:49,681 --> 00:08:52,369
ΣΛ: Και ορίστε τι είδαμε.

209
00:08:52,369 --> 00:08:54,571
Όταν πρωτοβάλουμε το ποντίκι 
σε αυτό το κουτί,

210
00:08:54,571 --> 00:08:57,684
αυτό εξερευνά, οσφραίνεται 
τον γύρω χώρο, τριγυρίζει,

211
00:08:57,684 --> 00:08:59,373
κοιτώντας τη δουλειά του,

212
00:08:59,373 --> 00:09:01,074
επειδή από τη φύση τους,

213
00:09:01,074 --> 00:09:03,053
τα ποντίκια είναι αρκετά περίεργα ζώα.

214
00:09:03,053 --> 00:09:05,675
Θέλουν να ξέρουν, τι συμβαίνει
σε αυτό το καινούριο κουτί;

215
00:09:05,675 --> 00:09:07,206
Είναι ενδιαφέρον.

216
00:09:07,206 --> 00:09:10,657
Αλλά μόλις ανοίξαμε το λέιζερ, 
όπως βλέπετε τώρα,

217
00:09:10,657 --> 00:09:13,689
ξαφνικά το ποντίκι πάγωσε.

218
00:09:13,689 --> 00:09:18,120
Έμεινε εδώ και προσπάθησε να μην κινεί 
κάνενα μέλος του σώματός του.

219
00:09:18,120 --> 00:09:19,748
Κοκάλωσε.

220
00:09:19,748 --> 00:09:22,331
Φαίνεται λοιπόν, πως είμαστε
σε θέση να επαναφέρουμε

221
00:09:22,331 --> 00:09:24,395
την ανάμνηση φόβου για το πρώτο κουτί

222
00:09:24,395 --> 00:09:27,762
σε αυτό το εντελώς καινούριο περιβάλλον.

223
00:09:27,762 --> 00:09:29,874
Ενώ το βλέπαμε, ο Στίβ κι εγώ

224
00:09:29,874 --> 00:09:32,007
ήμασταν το ίδιο σοκαρισμένοι με το ποντίκι.

225
00:09:32,007 --> 00:09:33,269
(Γέλια)

226
00:09:33,269 --> 00:09:36,576
Έτσι μετά το πείραμα, 
βγήκαμε από το δωμάτιο

227
00:09:36,576 --> 00:09:38,329
χωρίς να πούμε τίποτα.

228
00:09:38,329 --> 00:09:41,725
Μετά από ένα μάλλον μεγάλο,
χρονικό διάστημα,

229
00:09:41,725 --> 00:09:43,937
ο Στιβ έσπασε τη σιωπή.

230
00:09:43,937 --> 00:09:46,278
ΣΡ: Δούλεψε η είναι ιδέα μου;

231
00:09:46,278 --> 00:09:49,252
ΣΛ: Ναι, είπα. Πράγματι δούλεψε!

232
00:09:49,252 --> 00:09:51,369
Ήμασταν πραγματικά 
ενθουσιασμένοι με αυτό.

233
00:09:51,369 --> 00:09:53,993
Έπειτα δημοσιεύσαμε τα ευρήματά μας

234
00:09:53,993 --> 00:09:55,689
στο περιοδικό Nature.

235
00:09:55,689 --> 00:09:58,160
Από τη δημοσίευση 
της δουλειάς μας και μετά,

236
00:09:58,160 --> 00:10:00,575
έχουμε λάβει άπειρα σχόλια

237
00:10:00,575 --> 00:10:02,700
από όλο το διαδίκτυο.

238
00:10:02,700 --> 00:10:06,450
Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια από αυτά.

239
00:10:06,450 --> 00:10:08,907
[«ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...τι άλλο να περιμένουμε, εικονική πραγματικότητα, νευρωνικός χειρισμός, οπτική εξομοίωση ονείρων... νευρωνικοί κώδικες, 'εγγραφή και επανεγγραφή αναμνήσεων', ψυχασθένειες. Ω, το μέλλον είναι φανταστικό»]

240
00:10:08,907 --> 00:10:10,907
ΣΡ: Έτσι το πρώτο πράγμα που 
θα παρατηρήσετε είναι ότι οι άνθρωποι

241
00:10:10,907 --> 00:10:13,810
έχουν πολύ δυνατές απόψεις
για αυτού του είδους τη δουλειά.

242
00:10:13,810 --> 00:10:16,364
Τυχαίνει να συμφωνώ απόλυτα 
με την αισιοδοξία

243
00:10:16,364 --> 00:10:17,180
του πρώτου αποσπάσματος,

244
00:10:17,180 --> 00:10:19,988
επειδή σε μια κλίμακα από το μηδέν 
μέχρι τη φωνή του Μόργκαν Φρίμαν,

245
00:10:19,988 --> 00:10:22,111
τυχαίνει να είναι 
από τους πιο υποβλητικούς επαίνους

246
00:10:22,111 --> 00:10:23,661
που έχουν φτάσει στα αυτιά μας.

247
00:10:23,661 --> 00:10:25,857
(Γέλια)

248
00:10:25,857 --> 00:10:27,808
Αλλά όπως θα δείτε, δεν είναι 
η μοναδική άποψη που κυκλοφορεί.

249
00:10:27,808 --> 00:10:29,372
[«Με κατατρομάζει... Τι θα γινόταν αν μπορούσαν να το κάνουν εύκολα σε ανθρώπους σε μερικά χρόνια;! Ω ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ»]

250
00:10:29,372 --> 00:10:31,290
ΣΛ: Πράγματι, αν κοιτάξουμε το δεύτερο,

251
00:10:31,290 --> 00:10:33,397
νομίζω ότι μπορούμε όλοι 
να συμφωνήσουμε ότι,

252
00:10:33,397 --> 00:10:35,772
δεν είναι και τόσο θετικό.

253
00:10:35,772 --> 00:10:37,957
Όμως αυτό επίσης μας θυμίζει ότι,

254
00:10:37,957 --> 00:10:40,143
παρ'όλο που ακόμα δουλεύουμε με ποντίκια,

255
00:10:40,143 --> 00:10:43,660
είναι μάλλον καλή ιδέα να αρχίσουμε 
να σκεφτόμαστε και να συζητάμε

256
00:10:43,660 --> 00:10:46,651
τις πιθανές ηθικές επιπτώσεις

257
00:10:46,651 --> 00:10:48,599
του ελέγχου μνήμης.

258
00:10:48,599 --> 00:10:50,799
ΣΡ: Τώρα, στο πνεύμα 
του τρίτου αποσπάσματος,

259
00:10:50,799 --> 00:10:52,773
θέλουμε να σας μιλήσουμε 
για μια πρόσφατη εργασία που

260
00:10:52,773 --> 00:10:55,201
δουλεύουμε στο εργαστήριο και 
που ονομάσαμε «Σχέδιο Ινσέψιον».

261
00:10:55,201 --> 00:10:58,444
[«Θα'πρεπε να κάνουν ταινία γι' αυτό. Θα εμφυτεύουν ιδέες στο μυαλό των ανθρώπων, για να τους ελέγχουν για προσωπικό τους όφελος. Θα την ονομάσουμε: Inception.»]

262
00:10:58,444 --> 00:11:02,178
Έτσι καταλήξαμε να μπορούμε 
να επανενεργοποιήσουμε μια ανάμνηση.

263
00:11:02,178 --> 00:11:05,130
Tι θα γινόταν αν μετά αρχίζαμε
να παίζουμε με αυτή την ανάμνηση;

264
00:11:05,130 --> 00:11:08,163
Θα μπορούσαμε ίσως να την μετατρέψουμε 
σε ψεύτικη ανάμνηση;

265
00:11:08,163 --> 00:11:12,262
ΣΛ: Η μνήμη στο σύνολό της 
είναι πολύπλοκη και δυναμική,

266
00:11:12,262 --> 00:11:15,241
αλλά για λόγους απλότητας, 
ας φανταστουμε τη μνήμη

267
00:11:15,241 --> 00:11:16,643
σαν ένα βίντεο κλιπ.

268
00:11:16,643 --> 00:11:19,313
Μέχρι τώρα σας είπαμε 
ότι μπορούμε να ελέγξουμε

269
00:11:19,313 --> 00:11:21,244
το κουμπί «παίξε» του βίντεο κλιπ.

270
00:11:21,244 --> 00:11:25,829
Μπορούμε να το παίξουμε 
ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε.

271
00:11:25,829 --> 00:11:28,360
Μπορούμε,όμως, πραγματικά να μπούμε

272
00:11:28,360 --> 00:11:31,220
στον εγκεφάλο, να επεξεργαστούμε
αυτό το βίντεο κλιπ

273
00:11:31,220 --> 00:11:34,116
και να το κάνουμε διαφορετικό 
από το αυθεντικό;

274
00:11:34,116 --> 00:11:36,294
Ναι, μπορούμε.

275
00:11:36,294 --> 00:11:38,424
Αποδείχθηκε ότι το μόνο 
που χρειαζεται να κάνουμε

276
00:11:38,424 --> 00:11:42,699
είναι να επανενεργοποιήσουμε μία ανάμνηση
με λέιζερ ακριβώς όπως κάναμε πριν,

277
00:11:42,699 --> 00:11:46,138
αλλά ταυτόχρονα, να παρουσιάσουμε

278
00:11:46,138 --> 00:11:50,112
νέες πληροφορίες, επιτρέποντας σε αυτές 
να ενσωματωθούν στην παλιά ανάμνηση.

279
00:11:50,112 --> 00:11:52,550
Αυτό θα αλλάξει την ανάμνηση.

280
00:11:52,550 --> 00:11:56,213
Είναι σαν να φτιάχνουμε 
μια κασέτα με διασκευές.

281
00:11:56,213 --> 00:11:59,071
ΣΡ: Πώς λοιπόν κάνουμε κάτι τέτοιο;

282
00:11:59,071 --> 00:12:01,028
Αντί να βρούμε μια ανάμνηση φόβου 
στον εγκέφαλο,

283
00:12:01,028 --> 00:12:02,744
μπορούμε να ξεκινήσουμε 
παίρνοντας τα ζώα μας

284
00:12:02,744 --> 00:12:05,677
και βάζοντάς τα, σε ένα μπλε κουτί 
όπως αυτό εδώ.

285
00:12:05,677 --> 00:12:08,171
Βρίσκουμε τα εγκεφαλικά κύτταρα 
που αντιπροσωπεύουν αυτό το μπλε κουτί

286
00:12:08,171 --> 00:12:10,244
και τα ξεγελάμε κάνοντάς τα 
να ανταποκριθούν σε παλμικό φως

287
00:12:10,244 --> 00:12:12,365
ακριβώς όπως είχαμε πει προηγουμένως.

288
00:12:12,365 --> 00:12:14,489
Την επόμενη μέρα τώρα, 
μπορούμε να βάλουμε τα ζώα μας

289
00:12:14,489 --> 00:12:17,188
μέσα σε ένα κόκκινο κουτί 
που δεν έχουν ξαναδεί.

290
00:12:17,188 --> 00:12:19,214
Μπορούμε να ρίξουμε φως στον εγκέφαλο
για να επανενεργοποιήσουμε

291
00:12:19,214 --> 00:12:21,323
την ανάμνηση του μπλε κουτιού.

292
00:12:21,323 --> 00:12:23,067
Τι θα συνέβαινε εδώ αν, ενώ το ζώο

293
00:12:23,067 --> 00:12:24,961
ανακαλεί την ανάμνηση του μπλε κουτιού,

294
00:12:24,961 --> 00:12:27,604
του κάναμε μερικά 
ήπια ηλεκτροσόκ στα πόδια;

295
00:12:27,604 --> 00:12:30,297
Εδώ, προσπαθούμε να κάνουμε μια συσχέτιση

296
00:12:30,297 --> 00:12:32,212
ανάμεσα στην ανάμνηση του μπλε κουτιού

297
00:12:32,212 --> 00:12:33,715
και των ηλεκτροσόκ στα πόδια.

298
00:12:33,715 --> 00:12:35,494
Απλά προσπαθούμε 
να συνδέσουμε αυτά τα δύο.

299
00:12:35,494 --> 00:12:37,037
Έτσι για να ελέγξουμε αν τα καταφέραμε,

300
00:12:37,037 --> 00:12:38,365
μπορούμε να πάμε 
τα ζώα μας για άλλη μια φορά

301
00:12:38,365 --> 00:12:40,311
πίσω στο μπλε κουτί.

302
00:12:40,311 --> 00:12:43,049
Και πάλι, επανενεργοποιήσαμε 
την ανάμνηση του μπλε κουτιού

303
00:12:43,049 --> 00:12:45,216
ενώ το ζώο λάμβανε μερικά ήπια ηλεκτροσόκ

304
00:12:45,216 --> 00:12:47,586
στα πόδια, ξαφνικά πάγωσε.

305
00:12:47,586 --> 00:12:50,788
Είναι σαν να ανακαλεί το ήπιο 
ηλεκτροσόκ που υπέστη σε αυτό

306
00:12:50,788 --> 00:12:53,790
το κουτί αν και αυτό 
ποτέ δεν συνέβη πραγματικά.

307
00:12:53,790 --> 00:12:55,652
Έτσι σχημάτισε μια ψεύτικη ανάμνηση,

308
00:12:55,652 --> 00:12:57,663
καθώς φοβάται εσφαλμένα ένα περιβάλλον

309
00:12:57,663 --> 00:12:58,917
όπου, τυπικά,

310
00:12:58,917 --> 00:13:01,266
δεν του συνέβη τίποτα κακό.

311
00:13:01,266 --> 00:13:03,719
ΣΛ: Μέχρι τώρα μιλήσαμε μόνο

312
00:13:03,719 --> 00:13:06,085
γι' αυτόν τον διακόπτη 
που ανοίγει με το φως.

313
00:13:06,085 --> 00:13:09,373
Έχουμε όμως και έναν διακόπτη
που κλείνει με το φως.

314
00:13:09,373 --> 00:13:11,453
Είναι πολύ εύκολο να φανταστείτε ότι

315
00:13:11,453 --> 00:13:13,931
με τον διακόπτη που κλείνει με το φως,

316
00:13:13,931 --> 00:13:19,519
μπορούμε να απενεργοποιήσουμε 
μια ανάμνηση, οποτεδήποτε, οπουδήποτε.

317
00:13:19,519 --> 00:13:21,733
Άρα όλα όσα αναφέραμε 
σήμερα βασίζονται σε αυτήν

318
00:13:21,733 --> 00:13:26,410
τη φιλοσοφικά φορτισμένη αρχή 
της νευροεπιστήμης

319
00:13:26,410 --> 00:13:30,528
ότι το μυαλό, με τις φαινομενικά 
μυστηριώδεις ιδιότητές του,

320
00:13:30,528 --> 00:13:34,173
στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένο από υλικά 
με τα οποία μπορούμε να παίξουμε.

321
00:13:34,173 --> 00:13:35,648
ΣΡ: Και εγώ προσωπικά,

322
00:13:35,648 --> 00:13:37,229
βλέπω έναν κόσμο όπου θα μπορούμε

323
00:13:37,229 --> 00:13:39,345
να επανενεργοποιούμε όποια ανάμνηση θέλουμε.

324
00:13:39,345 --> 00:13:42,643
Βλέπω έναν κόσμο όπου θα μπορούμε
να σβήνουμε ανεπιθύμητες αναμνήσεις.

325
00:13:42,643 --> 00:13:44,579
Βλέπω ακόμα και έναν κόσμο 
όπου η επεξεργασία αναμνήσεων

326
00:13:44,579 --> 00:13:46,118
είναι πραγματικότητα,

327
00:13:46,118 --> 00:13:47,823
επειδή ζούμε σε μια εποχή όπου είναι εφικτό

328
00:13:47,823 --> 00:13:50,048
να μαζέψουμε ερωτήσεις από το δέντρο 
της επιστημονικής φαντασίας

329
00:13:50,048 --> 00:13:52,468
και να τις θεμελιώσουμε στην
πειραματική πραγματικότητα.

330
00:13:52,468 --> 00:13:54,351
ΣΛ: Στις μέρες μας, άνθρωποι στο εργαστήριο

331
00:13:54,351 --> 00:13:56,737
και άνθρωποι σε άλλες ομάδες
σε ολόκληρο τον κόσμο

332
00:13:56,737 --> 00:14:00,554
χρησιμοποιούν παρόμοιες μεθόδους για να 
ενεργοποιήσουν ή να επεξεργαστούν αναμνήσεις,

333
00:14:00,554 --> 00:14:04,395
είτε είναι παλιές, καινούριες, 
θετικές ή αρνητικές,

334
00:14:04,395 --> 00:14:07,067
όλων των ειδών τις αναμνήσεις 
ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε

335
00:14:07,067 --> 00:14:08,931
πώς λειτουργεί η μνήμη.

336
00:14:08,931 --> 00:14:10,715
ΣΡ: Για παράδειγμα, 
μια ομάδα στο εργαστήριο μας

337
00:14:10,715 --> 00:14:13,353
μπόρεσε να βρει τα εγκεφαλικά κύτταρα 
που απαρτίζουν μία ανάμνηση φόβου

338
00:14:13,353 --> 00:14:16,128
και τα μετέτρεψε 
σε μια απολαυστική ανάμνηση.

339
00:14:16,128 --> 00:14:19,190
Αυτό ακριβώς εννοώ με την 
επεξεργασία αυτών των διαδικασιών.

340
00:14:19,190 --> 00:14:21,002
Ένας τύπος μάλιστα στο εργαστήριο
μπόρεσε να επανενεργοποιήσει

341
00:14:21,002 --> 00:14:23,503
αναμνήσεις θηλυκών ποντικιών 
σε αρσενικά ποντίκια,

342
00:14:23,503 --> 00:14:26,498
που, όπως λένε, είναι απολαυστική εμπειρία.

343
00:14:26,498 --> 00:14:30,615
ΣΛ: Πράγματι, ζούμε 
μια πολύ συναρπαστική στιγμή

344
00:14:30,615 --> 00:14:34,420
όπου η επιστήμη 
δεν έχει αυθαίρετα όρια ταχύτητας

345
00:14:34,420 --> 00:14:37,607
αλλά περιορίζεται μόνο 
από την ίδια μας τη φαντασία.

346
00:14:37,607 --> 00:14:39,754
ΣΡ: Και τελικά, 
πού καταλήγουμε με όλα αυτά;

347
00:14:39,754 --> 00:14:41,725
Πώς προωθούμε αυτήν την τεχνολογία;

348
00:14:41,725 --> 00:14:43,562
Αυτά είναι ερωτήματα που 
δεν πρέπει να παραμένουν

349
00:14:43,562 --> 00:14:45,237
μόνο μέσα στο εργαστήριο,

350
00:14:45,237 --> 00:14:47,809
και έτσι ένας στόχος της ομιλίας ήταν

351
00:14:47,809 --> 00:14:50,128
να σας ενημερώσουμε όλους 
για πράγματα που είναι εφικτά

352
00:14:50,128 --> 00:14:51,512
στη σύγχρονη νευροεπιστήμη.

353
00:14:51,512 --> 00:14:53,022
Εξίσου σημαντικό όμως,είναι,

354
00:14:53,022 --> 00:14:56,354
να σας εντάξουμε ενεργά 
σε αυτή την συζήτηση.

355
00:14:56,354 --> 00:14:58,683
Ας σκεφτούμε μαζί σαν ομάδα 
τι σημαίνει όλο αυτό,

356
00:14:58,683 --> 00:15:01,157
πού μπορούμε και πού πρέπει
να πάμε από εδώ και στο εξής

357
00:15:01,157 --> 00:15:03,255
επειδή ο Σου κι εγώ πιστεύουμε 
ότι όλοι έχουμε να πάρουμε

358
00:15:03,255 --> 00:15:05,791
πραγματικά μεγάλες αποφάσεις στο μέλλον.

359
00:15:05,791 --> 00:15:06,916
Σας ευχαριστώ.
ΣΛ: Σας ευχαριστώ.

360
00:15:06,916 --> 00:15:08,550
(Χειροκρότημα)