[Robert Mangold: Sol LeWitt & MoMA]

[KUŞ SESLERİ]

Ambarın arkasında, kaldırım taşlarının bulunduğu bir alan vardı ve neden orada olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu.

Üç büyük blok halinde duran beton kaplanmış bir alan yaratıyordu.

Oradan sabah ya da akşam her geçtiğimde şunu düşünğyordum;

''Burası Sol'un beton blok heykelleri için mükemmel bir alan olabilir.''

Bu yüzden ona bu alanın fotoğraflarını gösterdim ve büyük bir tablo yapmaya karar verdik.

Sol yıllardır en iyi arkadaşımdı.

Çok uzun yıllardır arkadaştık.

60'lı yılların başında MoMA'da (Modern Sanat Müzesi -MSM) güvenlik görevlisi olarak çalışıyorduk ve o zaman tanıştık.

O zamanlar orada birkaç insan daha çalışıyordu. Ryman

ve Flavin de buna dahildi fakat Flavin ben orada çalışırken yoktu.

MSM'ni tebrik ediyorum çünkü o zamanlar şairleri, ressamları

ve farklı alanlardan yazarları güvenlik görevlisi olarak işe alıyorlardı.

Güzel bir işti, müze 11'de açılıyor ve 5'te kapanıyordu.

bu yüzden iyiydi. [gülüyor]

Sendikanın belirlediği ücretlerle çalışıyorduk ve herkes bundan memnundu.

Farklı görevlerimiz olsa da

Bazı günler bir katta bazı günler diğer katlarda bulunuyorduk fakat...

Her gün müzeye gelip koleksiyonun bir parçası olmak harikaydı.

Etrafta durup sanatı ve sanata bakan insanları izlemek zorundaydık

Mükemmel resimler - çağdaş resimler- gördüğümü hatırlıyorum,

sonrasında aceleyle eve gelip stüdyoya giriyordum

ve tüm gördüklerim aklımda oluyordu.

Bu yoğunluk çok duygusaldı ve kalıcıydı...

bu yüzden yaptığım tabloya bakıp şöyle diyordum;

''Bu tabloda o tablolarda olan şey var mı?'' [gülüyor]

''Burada o tablolarda olan şeyden hiç var mı?''

''Bu tabloda o tablolarda olan şeylerden biraz olmasını isterdim.''

Ne zaman yeni tablolar - yeni işler- yapsam

Tüm bu kültürel bağlantıları düşünürüm.

Bilirsiniz, birlikte büyüdüğünüz insanların kültürü

bir şekilde, sanat sanattan faydalanır,

ve sanatçı da sanatçıdan.