[Robert Mangold: Sol LeWitt & MoMA]

[ΗΧΟΙ ΠΟΥΛΙΩΝ ΠΟΥ ΚΕΛΑΗΔΟΥΝ]

Υπήρχε αυτή η περιοχή οδοστρώματος εκεί έξω, πίσω από τον αχυρώνα και δεν έχω ιδέα γιατί ήταν εκεί.

Υπήρχαν τρία μεγάλα μπλοκ σκυροδέματος που έκαναν μια πλακόστρωτη περιοχή.

Κάθε φορά που περνούσα από αυτή το πρωί ή το βράδυ, σκεφτόμουν,

"Αυτό θα είναι ένα υπέροχο μέρος για ένα από τα τσιμεντένια μπλοκ γλυπτά του Sol."

Έτσι του έδειξα εικόνες από αυτή και κάναμε μια ανταλλαγή για ένα μεγάλο πίνακα ζωγραφικής.

O Sol ήταν ίσως ο καλύτερος φίλος μου όλα αυτά τα χρόνια.

Ήμασταν φίλοι για χρόνια και χρόνια και χρόνια.

Συναντηθήκαμε στο MoMA, όταν ήμασταν και οι δύο φύλακες στις αρχές της δεκαετίας του '60.

Αρκετοί άνθρωποι εργάστηκαν εκεί εκείνη τη στιγμή, συμπεριλαμβανομένου τους Ryman

και Flavin...αν και, ο Flavin δεν ήταν εκεί όταν ήμουν εγώ εκεί.

Μυστικό καπέλου στο MoMA γιατί συνήθιζαν να προσλαμβάνουν ποιητές και ζωγράφους

και συγγραφείς διαφόρων τύπων για να είναι φύλακες.

Ήταν μια ωραία δουλειά--το μουσείο άνοιξε στις 11 και έκλεισε στις 5--

έτσι δεν ήταν άσχημα. [ΓΕΛΙΑ]

Ήταν ένωση μισθών και άρεσε σε όλους.

Αν και έχεις διαφορετικές αναθέσεις--

Μπορεί να έχεις έναν όροφο και άλλον όροφο σε διαφορετικές μέρες, αλλά...

Να έρχεσαι μέσα κάθε μέρα και να είσαι μέρος της συλλογής ήταν υπέροχο.