WEBVTT

00:00:01.060 --> 00:00:07.091
จดหมายรักถึงทหาร

00:00:22.022 --> 00:00:24.074
ซัมซุลที่รัก

00:00:24.074 --> 00:00:32.000
ซัมซุล ฉันเขียนจดหมายถึงเธอสองฉบับแต่เธอไม่เคยตอบ

00:00:32.010 --> 00:00:40.060
หวังว่า ผ่านทางวิดีโอจดหมายนี้ เธอจจะได้เห็นลูกสาวของเธอและได้รับแรงบันดาลที่จะตอบ

00:00:48.054 --> 00:00:56.050
ฉันส่งวิดีโอจดหมายนี้จากบูพุลไปยังเมโรกีเพื่อเธอจะได้เห็น

00:00:58.069 --> 00:01:04.020
ซัมซุล ฉันยังอยู่ที่หมู่บ้านบูพุลกับแม่และพ่อ

00:01:05.002 --> 00:01:09.080
หมู่บ้านนี้ยังคงเหมือนเดิม อากาศยังคงสดชื่น

00:01:10.024 --> 00:01:14.034
แต่จนกระทั่งวันนี้ มันยังคงไม่มีไฟฟ้าและโทรศัพท์

00:01:21.029 --> 00:01:27.055
ระหว่างทางไปเมโรกี เราผ่านด่านตรวจของเจ้าหน้าที่หลายด่าน

00:01:28.057 --> 00:01:32.055
ด่าน TNI ที่เคยอยู่ใกล้สะพานข้ามแม่น้ำมาโร

00:01:32.055 --> 00:01:36.065
ถูกย้ายไปอยู่ใกล้สำนักงานเขตเอลิโกเบล

00:01:43.074 --> 00:01:51.008
อย่างที่เธอรู้ การเดินทางจากบูพุลไปเมโรกีค่อนข้างลำบาก

00:01:54.007 --> 00:01:56.038
ปกติใช้เวลา 4-5 ชั่วโมง

00:02:00.014 --> 00:02:07.032
ซัมซุล ฉันคิดถึงเธอ

00:02:07.032 --> 00:02:09.053
หลังจากเธอจากไป ตอนที่ฉันตั้งท้องลูกเราได้ 5 เดือน

00:02:11.009 --> 00:02:16.041
ชีวิตฉันลำบาก

00:02:17.028 --> 00:02:27.025
หลายคนถามฉันว่าใครเป็นพ่อของเด็ก

00:02:30.019 --> 00:02:33.056
พวกที่รู้ว่าพ่อของแกเป็นทหาร TNI เรียกเขาว่าลูกทหารเหลือขอ

00:02:33.056 --> 00:02:37.059
บางครั้ง ตอนยานิจุกจิกและขี้โมโห

00:02:37.059 --> 00:02:45.001
พ่อกับแม่เริ่มหงุดหงิดและพูดกับแกว่า

00:02:57.084 --> 00:03:05.049
"พ่อของเธอรู้จักแค่วิธีทำเธอ แต่เขาไม่รับผิดชอบ"

00:03:05.049 --> 00:03:08.063
ปกติฉันจะเงียบและยอมรับคำพูดนั้นของพ่อแม่ฉัน

00:03:09.012 --> 00:03:16.034
ซัมซุล เธอจำตอนเราเจอกันครั้งแรกในปี 2551 ได้มั้ย

00:03:23.037 --> 00:03:28.086
เธอเคยสุภาพและใจดีมาก

00:03:29.012 --> 00:03:32.072
เธอเคยมาเยี่ยมบ้านเราบ่อย เอาขนมปังกรอบ เครื่องดื่มซีเรียลกับนมมาให้

00:03:33.012 --> 00:03:36.061
เธอมาที่บ้านทุกวันจนเราเริ่มคบกัน

00:03:37.049 --> 00:03:42.037
ฉันยังเป็นเด็กมัธยมตอนนั้น

00:03:43.052 --> 00:03:50.016
ฉันคิดไปว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน

00:03:54.005 --> 00:04:02.080
แต่เธอจากไปบันดุงในเดือนพฤศจิกายน 2551 ตอนฉันท้อง 5 เดือน

00:04:03.032 --> 00:04:05.066
เธอสัญญาจะย้ายไปเมโรกีและขอให้ฉันดูแลลูกสาวของเรา

00:04:06.092 --> 00:04:12.056
วันที่ 17 มีนาคม 2551 ลูกสาวของเรา อนิต้า มาเรียนิ เกิดในหมู่บ้านบูพุล

00:04:13.010 --> 00:04:20.015
ฉันเรียกแกว่ายานิ

00:05:03.017 --> 00:05:07.001
ตอนนี้ยานิโตขึ้นแล้ว แกอายุสามขวบ

00:05:07.029 --> 00:05:14.092
แกอยากไปโรงเรียนและเป็นประโยชน์ต่อชาติ

00:05:15.090 --> 00:05:23.007
ซัมซุล แม่กับพ่อเริ่มแก่ตัวลง

00:05:23.070 --> 00:05:29.063
เขาทำงานเพื่อเลี้ยงดูลูกเราไม่ไหวแล้ว

00:05:30.054 --> 00:05:38.087
มันยากสำหรับฉันที่จะทำงานเพราะฉันต้องดูแลยานิตลอดเวลา

00:05:39.092 --> 00:05:46.023
แต่ฉันยังคงสู้ต่อเพื่อลูกของเรา

00:05:48.034 --> 00:05:53.030
ถ้าเธอกลับมาหาเรา แน่นอน ฉันจะยินดีอ้าแขนรับเธอ

00:05:54.001 --> 00:05:56.041
ฉันจะรอเธอต่อไป ซัมซุล

00:05:59.085 --> 00:06:08.081
ฉันไม่สนสิ่งที่คนอื่นพูด

00:06:09.001 --> 00:06:14.026
รัก จากบูพุลและเมโรกี, 21 พฤศจิกายน 2554

00:06:14.072 --> 00:06:22.098
มาเรีย โกเรติ เมกิว