1 00:00:01,060 --> 00:00:07,091 จดหมายรักถึงทหาร 2 00:00:22,022 --> 00:00:24,074 ซัมซุลที่รัก 3 00:00:24,074 --> 00:00:32,000 ซัมซุล ฉันเขียนจดหมายถึงเธอสองฉบับแต่เธอไม่เคยตอบ 4 00:00:32,010 --> 00:00:40,060 หวังว่า ผ่านทางวิดีโอจดหมายนี้ เธอจจะได้เห็นลูกสาวของเธอและได้รับแรงบันดาลที่จะตอบ 5 00:00:48,054 --> 00:00:56,050 ฉันส่งวิดีโอจดหมายนี้จากบูพุลไปยังเมโรกีเพื่อเธอจะได้เห็น 6 00:00:58,069 --> 00:01:04,020 ซัมซุล ฉันยังอยู่ที่หมู่บ้านบูพุลกับแม่และพ่อ 7 00:01:05,002 --> 00:01:09,080 หมู่บ้านนี้ยังคงเหมือนเดิม อากาศยังคงสดชื่น 8 00:01:10,024 --> 00:01:14,034 แต่จนกระทั่งวันนี้ มันยังคงไม่มีไฟฟ้าและโทรศัพท์ 9 00:01:21,029 --> 00:01:27,055 ระหว่างทางไปเมโรกี เราผ่านด่านตรวจของเจ้าหน้าที่หลายด่าน 10 00:01:28,057 --> 00:01:32,055 ด่าน TNI ที่เคยอยู่ใกล้สะพานข้ามแม่น้ำมาโร 11 00:01:32,055 --> 00:01:36,065 ถูกย้ายไปอยู่ใกล้สำนักงานเขตเอลิโกเบล 12 00:01:43,074 --> 00:01:51,008 อย่างที่เธอรู้ การเดินทางจากบูพุลไปเมโรกีค่อนข้างลำบาก 13 00:01:54,007 --> 00:01:56,038 ปกติใช้เวลา 4-5 ชั่วโมง 14 00:02:00,014 --> 00:02:07,032 ซัมซุล ฉันคิดถึงเธอ 15 00:02:07,032 --> 00:02:09,053 หลังจากเธอจากไป ตอนที่ฉันตั้งท้องลูกเราได้ 5 เดือน 16 00:02:11,009 --> 00:02:16,041 ชีวิตฉันลำบาก 17 00:02:17,028 --> 00:02:27,025 หลายคนถามฉันว่าใครเป็นพ่อของเด็ก 18 00:02:30,019 --> 00:02:33,056 พวกที่รู้ว่าพ่อของแกเป็นทหาร TNI เรียกเขาว่าลูกทหารเหลือขอ 19 00:02:33,056 --> 00:02:37,059 บางครั้ง ตอนยานิจุกจิกและขี้โมโห 20 00:02:37,059 --> 00:02:45,001 พ่อกับแม่เริ่มหงุดหงิดและพูดกับแกว่า 21 00:02:57,084 --> 00:03:05,049 "พ่อของเธอรู้จักแค่วิธีทำเธอ แต่เขาไม่รับผิดชอบ" 22 00:03:05,049 --> 00:03:08,063 ปกติฉันจะเงียบและยอมรับคำพูดนั้นของพ่อแม่ฉัน 23 00:03:09,012 --> 00:03:16,034 ซัมซุล เธอจำตอนเราเจอกันครั้งแรกในปี 2551 ได้มั้ย 24 00:03:23,037 --> 00:03:28,086 เธอเคยสุภาพและใจดีมาก 25 00:03:29,012 --> 00:03:32,072 เธอเคยมาเยี่ยมบ้านเราบ่อย เอาขนมปังกรอบ เครื่องดื่มซีเรียลกับนมมาให้ 26 00:03:33,012 --> 00:03:36,061 เธอมาที่บ้านทุกวันจนเราเริ่มคบกัน 27 00:03:37,049 --> 00:03:42,037 ฉันยังเป็นเด็กมัธยมตอนนั้น 28 00:03:43,052 --> 00:03:50,016 ฉันคิดไปว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน 29 00:03:54,005 --> 00:04:02,080 แต่เธอจากไปบันดุงในเดือนพฤศจิกายน 2551 ตอนฉันท้อง 5 เดือน 30 00:04:03,032 --> 00:04:05,066 เธอสัญญาจะย้ายไปเมโรกีและขอให้ฉันดูแลลูกสาวของเรา 31 00:04:06,092 --> 00:04:12,056 วันที่ 17 มีนาคม 2551 ลูกสาวของเรา อนิต้า มาเรียนิ เกิดในหมู่บ้านบูพุล 32 00:04:13,010 --> 00:04:20,015 ฉันเรียกแกว่ายานิ 33 00:05:03,017 --> 00:05:07,001 ตอนนี้ยานิโตขึ้นแล้ว แกอายุสามขวบ 34 00:05:07,029 --> 00:05:14,092 แกอยากไปโรงเรียนและเป็นประโยชน์ต่อชาติ 35 00:05:15,090 --> 00:05:23,007 ซัมซุล แม่กับพ่อเริ่มแก่ตัวลง 36 00:05:23,070 --> 00:05:29,063 เขาทำงานเพื่อเลี้ยงดูลูกเราไม่ไหวแล้ว 37 00:05:30,054 --> 00:05:38,087 มันยากสำหรับฉันที่จะทำงานเพราะฉันต้องดูแลยานิตลอดเวลา 38 00:05:39,092 --> 00:05:46,023 แต่ฉันยังคงสู้ต่อเพื่อลูกของเรา 39 00:05:48,034 --> 00:05:53,030 ถ้าเธอกลับมาหาเรา แน่นอน ฉันจะยินดีอ้าแขนรับเธอ 40 00:05:54,001 --> 00:05:56,041 ฉันจะรอเธอต่อไป ซัมซุล 41 00:05:59,085 --> 00:06:08,081 ฉันไม่สนสิ่งที่คนอื่นพูด 42 00:06:09,001 --> 00:06:14,026 รัก จากบูพุลและเมโรกี, 21 พฤศจิกายน 2554 43 00:06:14,072 --> 00:06:22,098 มาเรีย โกเรติ เมกิว