1
00:00:06,864 --> 00:00:10,657
เมื่อเราพูดถึงภาษาอังกฤษ
เรามักจะคิดถึงมันเป็นเพียงภาษาหนึ่ง

2
00:00:10,657 --> 00:00:14,997
แต่ว่าภาษาถิ่นที่ใช้พูดกัน
ในหลากหลายประเทศทั่วโลก

3
00:00:14,997 --> 00:00:17,050
มีอะไรที่เหมือนกัน

4
00:00:17,050 --> 00:00:18,980
หรือเหมือนกับงานประพันธ์ของเชาเซอร์

5
00:00:18,980 --> 00:00:23,028
และมีสักเท่าไรที่เกี่ยวข้องกับคำแปลกๆ
ในบทกวีมหากาพย์เบวูล์ฟ

6
00:00:23,028 --> 00:00:25,271
คำตอบก็คือเช่นเดียวกับภาษาอื่นๆ

7
00:00:25,271 --> 00:00:28,326
ภาษาอังกฤษมีวิวัฒนาการผ่านผู้ใช้ภาษา
จากรุ่นสู่รุ่น

8
00:00:28,326 --> 00:00:31,307
ผ่านการเปลี่ยนแปลงสำคัญต่างๆ ตามกาลเวลา

9
00:00:31,307 --> 00:00:33,340
เมื่อปลดเปลื้องการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้

10
00:00:33,340 --> 00:00:35,779
เราสามารถย้อนรอยภาษาจากในปัจจุบัน

11
00:00:35,779 --> 00:00:38,403
กลับไปยังรากเหง้าโบราณของมันได้

12
00:00:38,403 --> 00:00:40,536
ขณะที่ภาษาอังกฤษยุคใหม่
มีคำคล้ายมากมายร่วมกับ

13
00:00:40,536 --> 00:00:42,938
ภาษาโรมานซ์ที่ถูกดัดแปลงมาจากภาษาละติน

14
00:00:42,938 --> 00:00:44,582
เช่น ภาษาฝรั่งเศสและภาษาสเปน

15
00:00:44,582 --> 00:00:47,723
คำส่วนใหญ่เหล่านั้นไม่ได้เป็น
ส่วนหนึ่งของภาษามาตั้งแต่ต้น

16
00:00:47,723 --> 00:00:50,271
แต่ทว่า พวกมันเริ่มที่จะเข้ามาในภาษานี้

17
00:00:50,271 --> 00:00:55,087
พร้อมกับการบุกรุกอังกฤษของชาวนอร์มัน
ในปี ค.ศ. 1066

18
00:00:55,087 --> 00:00:57,632
เมื่อชาวนอร์มันผู้ใช้ภาษาฝรั่งเศส
ยึดครองอังกฤษ

19
00:00:57,632 --> 00:00:59,649
และกลายเป็นชนชั้นปกครอง

20
00:00:59,649 --> 00:01:01,793
พวกเขานำภาษาของพวกเขาเข้ามาด้วย

21
00:01:01,793 --> 00:01:05,267
เป็นการเพิ่มคำศัพท์ฝรั่งเศสและละตินจำนวนมาก

22
00:01:05,267 --> 00:01:08,286
ให้กับภาษาอังกฤษที่ที่นั่นใช้กันอยู่ก่อนหน้านี้

23
00:01:08,286 --> 00:01:11,049
ทุกวันนี้เราเรียกภาษานั้นว่า 
ภาษาอังกฤษโบราณ (Old English)

24
00:01:11,049 --> 00:01:13,495
มันเป็นภาษาของเบวูล์ฟ

25
00:01:13,495 --> 00:01:15,609
มันอาจดูไม่เป็นที่คุ้นเคยมากนัก

26
00:01:15,609 --> 00:01:19,915
แต่มันเป็นที่คุ้นตามากขึ้น 
ถ้าคุณรู้ภาษาเยอรมัน

27
00:01:19,915 --> 00:01:23,807
นั่นเป็นเพราะว่า ภาษาอังกฤษโบราณ
เป็นภาษาในตระกูลเยอรมันนิก

28
00:01:23,807 --> 00:01:27,595
ที่ถูกนำเข้ามายังหมู่เกาะบริติชเป็นครั้งแรก
ในศตวรรษที่ 5 และ 6

29
00:01:27,595 --> 00:01:31,179
โดยชาวแองเกล แซกซอน และจูท

30
00:01:31,179 --> 00:01:35,901
ภาษาถิ่นเยอรมันนิกที่พวกเขาใช้กัน
อาจเป็นที่รู้จักกันในชื่อ แองโกล-แซกซอน

31
00:01:35,901 --> 00:01:38,931
ผู้บุกรุกชาวไวกิ้งในศตวรรษที่ 8 ถึง 11

32
00:01:38,931 --> 00:01:42,943
เพิ่มคำยืมจากภาษาเยอรมันโบราณ (Old Norse)
เข้าไปอีก

33
00:01:42,943 --> 00:01:45,771
มันอาจจะไม่ง่ายนัก
ที่จะเห็นรากของภาษาอังกฤษยุคใหม่

34
00:01:45,771 --> 00:01:47,634
ภายใต้คำทั้งหมดนี้ที่ยืมมา

35
00:01:47,634 --> 00:01:51,738
จากภาษาฝรั่งเศส ละติน เยอรมันโบราณ
และภาษาอื่นๆ

36
00:01:51,738 --> 00:01:56,904
แต่ภาษาศาสตร์เปรียบเทียบสามารถช่วยเรา
ให้จดจ่อไปที่โครงสร้างทางไวยกรณ์

37
00:01:56,904 --> 00:01:58,733
รูปแบบของการเปลี่ยนเสียง

38
00:01:58,733 --> 00:02:01,175
และคำศัพท์หลักบางคำ

39
00:02:01,175 --> 00:02:03,682
ยกตัวอย่างเช่น หลังจากศตวรรษที่ 6

40
00:02:03,682 --> 00:02:09,011
คำเยอรมันที่ขึ้นต้นด้วย "p"
เปลี่ยนไปเป็นเสียง "pf" อย่างเป็นระบบ

41
00:02:09,011 --> 00:02:13,109
ในขณะที่ภาษาอังกฤษโบราณคู่ของมัน
ยังคงเสียง "p" ไว้ไม่เปลี่ยนแปลง

42
00:02:13,109 --> 00:02:16,977
อีกความแตกต่างหนึ่งคือ
คำที่มีเสียง "sk" จากภาษาสวีดิช

43
00:02:16,977 --> 00:02:20,394
พัฒนาไปเป็นเสียง "sh" ในภาษาอังกฤษ

44
00:02:20,394 --> 00:02:23,236
ยังคงมีคำภาษาอังกฤษบางคำที่มี "sk"

45
00:02:23,236 --> 00:02:25,257
เช่น "skirt" และ "skull"

46
00:02:25,257 --> 00:02:27,988
แต่พวกมัน
ถูกยืมมาจากภาษาเยอรมันโบราณโดยตรง

47
00:02:27,988 --> 00:02:31,781
ที่มาหลังจากการเปลี่ยน "sk" เป็น "sh"

48
00:02:31,781 --> 00:02:33,710
ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เราเห็นว่า

49
00:02:33,710 --> 00:02:37,628
เช่นเดียวกับภาษาโรมานซ์ต่างๆ 
ที่มีรากมาจากภาษาละติน

50
00:02:37,628 --> 00:02:41,603
ภาษาอังกฤษ, สวีดิช, เยอรมัน
และอีกหลายภาษา

51
00:02:41,603 --> 00:02:46,006
มีรากมาจากภาษาต้นตระกูลร่วมของพวกมัน
ที่รู้จักกันในชื่อ โปรโต-เยอรมันนิค

52
00:02:46,006 --> 00:02:48,854
ที่ใช้กันในช่วง 500 ก่อนคริสกาล

53
00:02:48,854 --> 00:02:52,301
เพราะว่าภาษาโบราณนี้ไม่เคยถูกจารึก

54
00:02:52,301 --> 00:02:56,184
เราได้แต่บูรณะโครงสร้างมันขึ้นใหม่
โดยการเปรียบเทียบกับภาษาที่พัฒนามาจากมัน

55
00:02:56,184 --> 00:02:59,302
ซึ่งบางทีอาจต้องขอบคุณการเปลี่ยนแปลง
ที่สม่ำเสมอ

56
00:02:59,302 --> 00:03:03,671
เราสามารถใช้กระบวนการเดียวกัน
ย้อนขั้นตอนกลับขึ้นไป

57
00:03:03,671 --> 00:03:09,741
และย้อนจากภาษาโปรโต-เยอรมันนิค
ไปยังภาษาที่เรียกว่า โปรโต-อินโด-ยูโรเปียน

58
00:03:09,741 --> 00:03:11,922
ที่ใช้กันราวๆ 6000 ปีก่อน

59
00:03:11,922 --> 00:03:16,512
ในพอนทิค สเตปป์ (Pontic steppe)
ที่ตั้งในปัจจุบันของยูเครนและรัสเซีย

60
00:03:16,512 --> 00:03:20,843
นี่เป็นภาษาโบราณในตระกูล
อินโด-ยูโรเปียนที่ได้รับการบูรณะ

61
00:03:20,843 --> 00:03:25,371
ที่รวมเอาเกือบทุกภาษา
ที่ใช้กันในประวัติศาสตร์ยุโรป

62
00:03:25,371 --> 00:03:28,711
เช่นเดียวกับในส่วนใหญ่ของเอเชียใต้
และตะวันตก

63
00:03:28,711 --> 00:03:31,453
และแม้ว่าจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นอีกนิด

64
00:03:31,453 --> 00:03:35,890
เราก็สามารถพบความคล้ายเชิงระบบ
ที่เหมือนๆ กันหรือเกี่ยวข้องกัน

65
00:03:35,890 --> 00:03:39,864
ระหว่างคำที่เกี่ยวข้องกันในภาษาต่างๆ 
ในกลุ่มอินโด-ยูโรเปียน

66
00:03:39,864 --> 00:03:42,085
เมื่อเปรียบเทียบภาษาอังกฤษกับละติน

67
00:03:42,085 --> 00:03:45,690
เราจะเห็นว่าภาษาอังกฤษมี "t"
ในขณะที่ภาษาละตินมี "d"

68
00:03:45,690 --> 00:03:49,728
และ "f" ในขณะที่ภาษาละตินมี "p"
ที่ต้นคำ

69
00:03:49,728 --> 00:03:53,681
สำหรับภาษาที่ห่างจากภาษาอังกฤษไปมากกว่านั้น
เช่น ฮินดี, เปอร์เซียน

70
00:03:53,681 --> 00:03:58,109
และเซลติก พวกมันถูกนำไปใช้
ในบริเวณที่ตอนนี้คืออังกฤษ

71
00:03:58,109 --> 00:04:02,769
โปรโต-อินโด-ยูโรเปียน เองนั้นมีรากมาจาก
ภาษาที่โบราณไปมากกว่านั้น

72
00:04:02,769 --> 00:04:07,908
แต่เสียดาย ที่หลักฐานทางประวัติศาสตร์
และโบราณคดี

73
00:04:07,908 --> 00:04:10,088
พาเราย้อนเวลากลับไปได้ไกลสุดเท่านั้น

74
00:04:10,088 --> 00:04:12,280
ปริศนาอีกมากมายยังคงไกลเกินเอื้อม


75
00:04:12,280 --> 00:04:15,658
เช่น จริงหรือไม่
ที่มันอาจมีตัวเชื่อมระหว่าง อินโด-ยูโรเปียน

76
00:04:15,658 --> 00:04:17,842
และตระกูลภาษาหลักอื่นๆ

77
00:04:17,842 --> 00:04:22,522
และธรรมชาติของภาษาที่ใช้กันในยุโรป
ก่อนที่ภาษานี้จะเข้ามาคืออะไร

78
00:04:22,522 --> 00:04:27,418
แต่ความจริงอันน่าอัศจรรย์คือ
การที่คนเกือบสามพันล้านคนทั่วโลก

79
00:04:27,418 --> 00:04:29,980
ที่ส่วนใหญ่ไม่เข้าใจภาษาของอีกฝ่าย

80
00:04:29,980 --> 00:04:36,360
ยังพูดคำเดียวกันที่ถูกสรรค์สร้างขึ้นมา
ด้วยประวัติศาสตร์ 6000 ปี