In mijn biografie op mijn Twitter-pagina staat dat ik sceptisch en optimistisch ben, dat ik geloof in wetenschap en in onbegrensde mogelijkheden, en dat is ook wel van toepassing op mijn onderwerp van vandaag. Hoe zou de wereld er uit kunnen zien als we een echt goed geïnformeerde samenleving zouden zijn. Wanneer we als samenleving grofweg alle facetten zouden begijpen van de hedendaagse sociale, politieke, economische en milieuproblematiek. Een nieuwscultuur is vaak een teken dat je goed geïnformeerd zou kunnen zijn. Hallo, ik ben Coleen Christie. Ik ben nieuwspresentator, een tv-journalist dus. Ik zeg dat niet graag, want ik heb onlangs ontdekt dat tv-journalisten op nummer zes staan op de lijst meest geminachtte beroepen. (Gelach) We staan net boven de belastinginspecteurs. Ja, inderdaad, de meeste mensen hebben meer respect voor hun belastinginspecteur. Ik moet denken aan Sally Field's speech toen ze haar Oscar in ontvangst nam, alleen dan omgekeerd: "Jullie haten me, jullie haten me echt." Niet mij persoonlijk, natuurlijk, misschien over een paar minuten. We doen het altijd nog beter dan advocaten, die staan op drie. Dat geeft hoop. (Gelach) Ik ben nieuwslezer bij CTV Vancouver, gelieerd aan de grootste omroep in Canada. Ik had een wat ongewone start in de nieuwswereld. Ik begon bij marketing en promotie en dat geeft me een uniek perspectief op het nieuwsbedrijf. Ik heb altijd begrepen dat nieuws een product is dat je moet verkopen. Maar het is een heel belangrijk product. In mijn ouderlijk huis was nieuws belangrijk. Mijn moeder spelde de ochtendkrant op de dagen dat ze niet werkte. Ze wist alles wat er speelde en wie er bij betrokken waren, en ze had maar tot haar 15de op school gezeten. We keken 's avonds met het hele gezin samen naar het nieuws, en nog aandachtig ook. Misschien omdat mijn ouders opgroeiden in armoede, vonden ze het zo belangrijk dat wij goed werden opgeleid en geïnformeerd. De gesprekken tijdens het eten waren vaak politiek van aard en fel van toon. "Mag ik de jus even? Wat ben je toch een ongelooflijke socialist! Jij nog wat aardappelen?" Zoiets. (Gelach) We hadden toen minder keus, als het ging om waar we ons nieuws vandaan haalden, dat is zeker, maar waar we het ook vandaan haalden, we twijfelden er niet aan dat het allemaal waar was. Er is wel het een en ander veranderd, hè? Informatie is macht in dit nieuwstijdperk, en nooit heeft ons vermogen om die macht te gebruiken meer op de tocht gestaan. In de laatste tien jaar is er opmerkelijk veel veranderd in de manier waarop we nieuws consumeren, voor een belangrijk deel veroorzaakt door de explosie in de digitale media. Door die explosie is er nu meer concurrentie en het heeft de oude media, de televisie en de krant, veranderd. Het heeft zelfs veranderd wat we als 'nieuwswaardig' beschouwen. In een recent onderzoek -- dit vind je vast interessant -- zei bijna 90% van de Noord-Amerikanen dat ze het nieuws geen dag konden missen, maar nu komt het: bijna 50% van hen zei dat ze het niet konden vertrouwen. Het vertrouwen staat onder druk en dat komt volgens mij mede omdat we het gevoel hebben van partijdigheid. Natuurlijk, sommige organisaties komen er openlijk voor uit, zoals het rechtse Fox News en het linkse MSNBC, die laten hun voorkeur duidelijk merken. Maar als insider kan ik je vertellen dat het te simpel is om te veronderstellen dat alle omroepen gekleurd zijn. Sterker nog, het punt wat ik vandaag wil maken, is dat het probleem helemaal niets te maken heeft met partijdigheid. Het probleem met het nieuws op dit moment, dat zijn jullie. Volgens mij is het niet de vraag welk nieuws je kunt vertrouwen, maar kun je op jezelf vertrouwen dat je het verstandig consumeert? Nieuws is in essentie het vertellen van een waar gebeurd verhaal. Iedere dag proberen journalisten in verhaalvorm hun informatie te delen. Laat me iets duidelijk maken voordat we verder gaan. Voor het nieuws zijn er in principe twee soorten bronnen. Je hebt het reguliere betrouwbare nieuws en je hebt al het andere en gezien het gebrek aan vertrouwen kunnen jullie het verschil tussen die twee niet zien. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, die zijn er altijd. De eenvoudigste definitie van 'betrouwbaar nieuws' is: informatie die rigoureus is gecontroleerd op waarheid en eerlijkheid. De meeste mensen consumeren hun dagelijkse nieuws zonder dat te weten, of er überhaupt over na te denken, maar ik denk dat het belangrijk is dat we dit proces begrijpen. Voor de televisie, bijvoorbeeld, komen nieuwsideeën echt overal vandaan. Het is de taak van de redacteur om die ideeën te verzamelen en om een lijst te maken van onderwerpen die we zouden kunnen behandelen. Je zult misschien opkijken van de volgende stap in het proces. Al die verhaalideeën worden echt besproken. Een groep zeer ervaren, getrainde, kundige, uiteenlopende individuen, feitelijk iedereen in de redactieruimte die maar mee wil denken, weegt de nieuwswaardigheid van ieder van de onderwerpen. Is dit iets wat ons publiek wil weten? Is dit iets wat ons publiek nodig heeft? Daarna wijzen we de onderwerpen toe aan journalisten, de mensen in het veld. Zij gaan erop uit om de feiten te achterhalen en om de context bij het verhaal te schetsen. Er zijn wel verschillen in complexiteit, maar in zijn algemeenheid kun je zeggen dat als zo'n onderwerp uiteindelijk niet genoeg nieuwswaarde heeft, of als het gewoon 'niet goed voelt', dan komt het niet in de uitzending. In de meeste redactieruimtes in de wereld werkt het zo. Over het algemeen werkt dat proces ook. Maar waar we niet aan kunnen ontkomen is de indruk van partijdigheid. Al doen we er alles aan om het te vermijden, toch kunnen we die indruk nooit helemaal wegnemen. Laat ik een voorbeeld geven. Wanneer we verslag doen van verkiezingen wordt ons twee dingen verweten. Beide kampen beschuldigen ons van het steunen van hun opponent. (Gelach) Zonder uitzondering. We doen natuurlijk geen van beide. Het reguliere nieuws heeft geen politieke agenda. "Wat?" zul je zeggen. Het is echt waar. Het reguliere nieuws heeft geen politieke agenda. Zeker, er zijn rechtse nieuwsredacties en die hebben hun tegenpolen aan de linkerkant, maar ik heb het over het reguliere nieuws. Voor degenen die in het midden werken is zelfs het idee van partijdigheid echt onzin. Behalve dan die maanlanding, die was gewoon in scene gezet. (Gelach) Nou gaat dat natuurlijk niet op voor organisaties die bewust verhalende journalistiek gebruiken om een specifieke ideologie, een politiek perspectief te steunen. En ze zijn tegenwoordig moeilijker te onderscheiden door de snelle toename in online nieuwsdiensten die hun onderwerpen minder goed controleren en die toch zo gemakkelijk voor legitiem worden aangezien. En, weet je, sommige vergissingen kunnen soms voor partijdigheid worden aangezien, al zijn die volgens mij minder opzettelijk dan je zou denken. En als zulke fouten worden gemaakt, zullen de meeste geloofwaardige omroepen de zaak zelf intern corrigeren. Het nieuwsbedrijf corrigeert zichzelf al meer dan 100 jaar en of we nou vinden of het dat goed doet of niet, we zullen op zijn minst moeten erkennen dat het gebeurt. Discipline is belangrijk in ons werk, maar voor mij persoonlijk niet het moeilijkste facet. Als je dat nog niet had begrepen, wanneer ik 's morgens naar mijn werk ga, hoef ik niet bang te zijn een ziekte op te lopen, of te worden neergeschoten, gemarteld, verkracht of gekidnapt, zoals sommige collega's van mij. Applaus voor mijn collega's in het veld die hun leven wagen in dit werk. (Applaus) Het is een roeping. Ik heb het behoorlijk goed, een slechte dag betekent meestal dat mijn haar niet goed zit. Niet slecht voor mij maar voor jullie, want jullie moeten er naar kijken. Zie je hoe dat werkt? Het moeilijkste voor mij is om mijn mond te houden. Ik heb het niet over de vergaderingen, al zouden mijn collega's graag zien dat ik het daar deed. Ik bedoel wanneer ik feiten presenteer, mag mijn persoonlijke mening over lastige onderwerpen geen rol spelen. Die mag niet duidelijk zijn. Dat kan ik niet riskeren. Als communicator is het mijn taak om het verhaal begrijpelijk te maken, het is niet mijn taak om jullie te vertellen wat je moet denken. Dat kan ik niet riskeren, dat kunnen wíj niet riskeren. De waarheid is: de reguliere omroep kan zich niet permitteren om een kant te kiezen. Ik gebruik opzettelijk het woord 'permitteren'. Partijdigheid is slecht voor je handel. Ik zal je laten zien hoe geld daar sturing aan geeft, we volgen gewoon de geldstroom. Onze democratische samenleving heeft objectief nieuws nodig om geïnformeerd en vrij te blijven. En het nieuwsbedrijf heeft consumenten nodig om te overleven. Voor de televisie zijn de consumenten kijkers. Hoe meer kijkers, hoe hoger de kijkcijfers, hoe hoger de kijkcijfers, hoe hoger de reclame-inkomsten, reclame-inkomsten voeden operationele budgetten, met operationele budgetten worden journalisten betaald die informatie verzamelen die onze vrijheid waarborgt. Zo werkt het. Elke flagrante partijdigheid van ons zou een groot deel van onze kijkers van ons kunnen vervreemden. Dat is geen goed idee. Partijdigheid is gewoon een slecht idee in het nieuwsbedrijf. Recente studies laten wat interessant cijfers zien inzake ons consumentengedrag. De meeste mensen consumeren het nieuws trouwens nog steeds van de televisie. Maar we worden diverser. De meeste Noord-Amerikanen consumeren hun nieuws nu via verschillende media. Maar, bijna 90% van ons betrekt dat nieuws van een en dezelfde nieuwsorganisatie. Ik zal je laten zien hoe dat eruit ziet. Je bent thuis, de tv staat op CNN, op je tablet heb je CNN's web-pagina open en je volgt CNN's breaking news via Twitter op je telefoon. En je hebt geen sociaal leven. (Gelach) Kortzichtig? Misschien. Tenzij je een zwak hebt voor Wolf Blitzer. Dat kan. (Gelach) Maar dit is nu zo ironisch. In een onderzoek gedaan dit jaar, zeiden Noord-Amerikanen dat ze zich nog nooit zo goed geïnformeerd voelden. Natuurlijk voelen we ons geïnformeerd, het voelt alsof we meer nieuws krijgen, maar we krijgen wel meer van hetzelfde soort nieuws. Het komt sneller en sneller op ons af en we weten uit onderzoek dat onze aandachtsboog korter en korter wordt. Dat verandert het soort nieuws dat we willen consumeren. Ergens je aandacht bij houden is nog nooit zo moeilijk geweest. Op de televisie is het gemiddelde item minder dan twee minuten lang. Soms zelfs maar 20 seconden. Stel je voor. Wow. Jullie zijn snel verveeld en als wij jullie niet bezighouden, zijn jullie vertrokken. En we willen jullie niet kwijt. Bij de televisie verzamelen we de hele dag betrouwbare informatie, ook al heeft de helft van jullie daar twijfels bij. (Gelach) Je informatiemaaltijd wordt geserveerd en je krijgt nog een toetje ook. Jazeker, populaire video's. Je weet wel, de bizarre, de gekke, de grappige. Tegenwoordig onderdeel van de meeste nieuwsprogramma's, en nog een van de meest populaire onderdelen ook. Het is echt zo. Gevaarlijk natuurlijk, het nieuws mag niet banaal worden en dat houden we scherp in de gaten. Maar we moeten het wel opnemen tegen Matthijs van Nieuwkerk. (Gelach) We doen onze uiterste best om jullie te informeren en te onderhouden zodat jullie niet weglopen. Maar jullie zeggen: "Het digitale nieuws brengt me wat ik wil, wanneer ik het wil", en dat is absoluut waar, eng genoeg. Je online gedrag wordt gezien, gevolgd en gevoed. Je muisklikken laten een spoor achter van digitale broodkruimels en daarmee voeden ze je meer van hetzelfde. De sociale media maakt je kortzichtiger, dat is echt zo. Sinds 2009 is het bezoek aan sociale mediasites toegenomen met 60%. In een recent onderzoek zei 70% van de Noord-Amerikanen dat sociale media een nieuwsbron voor ze was. Geen slecht woord over sociale media, ik hou ervan. Twitter is fantastisch gereedschap om te communiceren en om actueel nieuws te bezorgen. Maar als je sociale media gebruikt als je voornaamste bron voor nieuws, moet je voorzichtig zijn -- denk er eens over na -- Het is je buurman of je collega op je werk, die zo van kattenvideo's houdt, die is je nieuwsredacteur. (Gelach) En weet je wat? Je redactie op Facebook is enkel zo goed als je vrienden op Facebook. Het ís zo. En op Twitter is helemaal geen nieuwsredactie, echt niet. #trending. #sensatie. #youpvanthek. (Gelach) En Youp zet ik er alleen maar tussen omdat ik hoop dat deze talk dan opkomt iedere keer als iemand zijn naam googelt. (Gelach) #schaamteloos. Jij bent de subjectieve nieuwscurator van jouw wereld en we weten uit onderzoek dat je je nieuws graag krijgt van mensen die denken zoals jij. Dat is een feit. En daar bovenop, online goed geïnformeerd worden vereist meer inzet en meer discipline van je. Je klikt toch alleen maar op de dingen die er aantrekkelijk uitzien? Denk er eens over na, het is net als bij een buffet. Je neemt nooit twee salades. (Gelach) Maar die desserts zien er wel heel aantrekkelijk uit. Niemand kijkt. Ik haal er nog een, wat maakt het uit? We zijn allemaal mensen. We houden van taart. Onze persoonlijke voorkeuren kleuren ons en de keuzes die we maken wakkeren die kleur verder aan. Digitale media zijn ontworpen om ons meer te geven van wat we leuk vinden. Je ontwerpt, zeg maar, je eigen informatie-afspeellijst. Het is een soort Spotify voor nieuws. Het systeem stuurt je alleen nieuws dat je wilt zien. Dat voelt wel prettig, maar hoe ga je ooit iets nieuws tegenkomen? Hoe ga je ooit iets van de andere kant bekijken? Als je altijd luistert naar Radio 10 Gold, hoe ga je dan ooit iets nieuws horen? Kom nou. Of we het ons nu realiseren of niet, onze onderbewuste voorkeuren sturen ons nieuwsconsumptiegedrag en houden ons slechter geïnformeerd dan ooit. En weet je? We weten hoe het werkt. Wanneer ons vertrouwen in de media op een historisch laagtepunt is, betekent dat, dat onze behoefte om nieuwe en meer gevarieerde nieuwsbronnen te vinden vermindert en dat onze voorkeuren zich verharden. We zien het iedere dag. Je hebt hier het ene kamp en daar het andere. Deze mensen luisteren niet naar die mensen. Dat willen ze ook niet; ze vertrouwen elkaar niet. Het is allemaal ego-gedreven, geworteld in angst, hakken in het zand, volstrekte stagnatie. We gedragen ons als kinderen, alleen zouden kinderen straf krijgen, maar als grote mensen zich zo gedragen krijgen ze hun eigen tv-show, of hun eigen kiezers, dat gebeurt ook. Of zoals kunstenaar en activist Ruben Blades het zo mooi zei: "Als we niet uitkijken worden we de best geïnformeerde samenleving die ooit ten onderging aan onnozelheid." (Applaus) Hoe bereiken we het ideaal van de goed geïnformeerde samenleving als we maar rondjes blijven draaien in de informatie die ons bevalt? Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als we een tweede of derde bron voor ons nieuws zouden kiezen, bronnen die afwijken van ons gewoonlijke consumptiegedrag. Meer divers nieuws zou ons beter informeren, we zouden zeker slimmer overkomen, altijd handig op bruiloften en partijen, TED-conferenties, (Gelach) maar slim overkomen is niet het doel. Daar gaat dit niet over. Dit gaat over vrijheid. En de nieuwsmedia zijn de bewakers van onze vrijheid. De autoriteiten moeten verantwoording afleggen aan ons, en wij aan jullie. Je mag de nieuwsbronnen kiezen die jij wil, maar meer van hetzelfde, is dat vrijheid? Als het nieuws je steeds bevestigt in je overtuiging, dat voelt prettig, maar het is een schijnzekerheid, en niet een die verdere groei of een dieper begrip promoot. En het zet ons ook niet aan om kritisch te zijn op onze eigen ideeën. Hoe weten we of er genoeg balans zit in ons nieuwsmenu? Nou, als alles wat je consumeert precies in jouw straatje past, mag je ervan uitgaan dat het te eenzijdig is. De nieuwsmedia heeft daar ook zijn rol in. Wij moeten met relevanter nieuws komen, zeker mijn nieuwsbranche. We moeten mensen helpen begrijpen waarom een onderwerp belangrijk is en wat het voor hen betekent. Iedereen kan feiten verzamelen. Wij moeten context geven. 'Melk is goed voor elk' werkt niet meer, als we één muisklik verder iets aantrekkelijkers vinden. Als wij jullie verliezen, verliezen wij, en dan verliezen we allemaal. Iconisch televisiejournalist Charlie Rose zei het zo mooi: "We leren van elkaar, zelfs als we het oneens zijn, met name als we het oneens zijn." Versterkte waarden als tolerantie, diversiteit en begrip vormen een verdedigingswal tegen de haat en het extremisme die onze wereld zoveel onheil hebben gebracht. Dus, alsjeblieft, vecht tegen je eenzijdigheid. Verbreed je nieuwshorizon. En wie weet, heel misschien, worden we een geïnformeerde samenleving, een écht geïnformeerde samenleving, en beginnen we een nieuwe eeuw van Verlichting. Dankjewel. (Applaus)