การค้นพบโครงสร้าง DNA เป็นหนึ่งในการค้นพบที่สำคัญที่สุด ทางวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ผ่านมา ในประวัติศาสตร์มนุษยชาติเลยก็ว่าได้ โครงสร้างเกลียวคู่ที่โด่งดัง แทบจะเป็นตัวแทนของวัตสันและคริก สองนักวิทยาศาสตร์เจ้าของรางวัลโนเบล ในฐานะผู้ค้นพบสิ่งดังกล่าว แต่ยังมีอีกชื่อหนึ่งที่คุณอาจรู้จัก โรสริน แฟรงคลิน คุณอาจเคยได้ยินว่าข้อมูลของเธอ สนับสนุนแนวคิดที่ยอดเยี่ยมของวัตสันและคริก หรือนักวิทยาศาสตร์ที่แต่งตัวเรียบ ๆ จอมหาเรื่อง อย่างที่วัตสันบรรยายเอาไว้ในหนังสือ "เดอะ ดับเบิล ฮีลิกซ์" แต่ต้องขอบคุณผู้เขียนชีวประวัติของเธอ ที่สืบประวัติชีวิตของเธอ และสัมภาษณ์ผู้ใกล้ชิด เรารู้แล้วว่านั่นไม่ได้ใกล้เคียงกับเรื่องจริงเลย และการอุทิศเพื่อวิทยาศาสตร์ของเธอ ก็ไม่ได้ถูกตีแผ่ออกมาอย่างเต็มที่ ลองมาฟังเรื่องจริงกัน โรสริน เอลซี แฟรงคลิน เกิดที่กรุงลอนดอน ในค.ศ. 1920 เธออยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น ซึ่งไม่ใช่เรื่องทั่วไปหรือเป็นเส้นทางอาชีพ ที่เหมือนกับเด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ ในเวลานั้น แต่อย่างไรเสียเธอก็มีความสามารถด้านวิทยาศาสตร์ เธอได้รับทุนการศึกษาที่เคมบริดจ์ เพื่อศึกษาด้านเคมี ที่ซึ่งเธอได้รับปริญญาเอก และต่อมาได้ทำการวิจัยเรื่องโครงสร้างของถ่าน ที่นำไปสู่การพัฒนาหน้ากากป้องกันก๊าซ ของอังกฤษระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง ในปี ค.ศ. 1951 เธอไปที่คิงส์ คอลเลจ เพื่อใช้เทคนิคเอ็กซ์เรย์ เพื่อศึกษาโครงสร้างของดีเอ็นเอ ซึ่งต่อมาเป็นหัวข้อหนึ่งที่ร้อนแรงที่สุด ในวงการวิทยาศาสตร์ แฟรงคลินพัฒนาห้องทดลองเอ็กซ์เรย์ และทำการวิจัย โดยยิงเอ็กซ์เรย์ที่มีพลังงานสูง ลงบนผลึกเปียกที่มีขนาดเล็กของดีเอ็นเอ แต่วัฒนธรรมองค์กรในวงการศึกษาในเวลานั้น ไม่เป็นมิตรต่อผู้หญิงสักเท่าไรนัก และแฟรงคลินก็ถูกแยก ออกจากเพื่อนร่วมงานของเธอ เธอปะทะกับ มัวริส วิลคินส์ เพื่อนร่วมวิจัยที่ทึกทักเอาว่า แฟรงคลินถูกจ้างมาเป็นผู้ช่วยของเขา แต่แฟรงคลินก็ยังคงทำงานต่อไป และในปี ค.ศ. 1952 เธอได้ภาพถ่ายที่ 51 ซึ่งเป็นภาพเอ็กเรย์ดีเอ็นเอที่โด่งดังที่สุด แค่จะได้ภาพมาก็ต้องใช้เวลา 100 ชั่วโมงแล้ว การคำนวณที่สำคัญต่อการวิเคราะห์นั้น ต้องใช้เวลาเป็นปี ในขณะนั้น นักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกา เจมส์ วัตสัน และนักฟิสิกส์ชาวอังกฤษ ฟราซิส คริก กำลังศึกษาเพื่อค้นหาโครงสร้างดีเอ็นเออยู่ โดยที่แฟรงคลินไม่ได้ล่วงรู้ วิลคินส์นำเอาภาพ 51 ไป และแสดงให้วัตสันกับคลิกดู แทนที่จะคำนวณตำแหน่งของแต่ละอะตอม พวกเขาทำการวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว จากข้อมูลของเฟรงคลิน และใช้สิ่งนั้น เพื่อสร้างโครงสร้างต่าง ๆ ที่น่าจะเป็นไปได้ ท้ายที่สุด พวกเขาก็ได้โครงสร้างที่ถูกต้อง ดีเอ็นเอ ประกอบด้วยสองสายเกลียว ตั้งอยู่ตรงข้ามกันโดยมีเบสอยู่ตรงกลาง เหมือนกับขั้นของบันได วัตสันและคริกตีพิมพ์แบบจำลองของพวกเขา ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1953 ในขณะนั้น แฟรงคลินทำการคำนวณสำเร็จ และได้ข้อสรุปเดียวกัน และส่งผลงานของเธอเองเพื่อตีพิมพ์ นิตยสารตีพิมพ์ผลงานทั้งสองนี้ด้วยกัน แต่เอาผลงานของแฟรงคลินไว้สุดท้าย ทำให้เหมือนกับว่าการทดลองของเธอ เป็นแค่การยืนยันการค้นพบของวัตสันและคลิก แทนที่จะเป็นการจุดประกายให้งานดังกล่าว แต่แฟรงคลินได้หยุดงานวิจัย เกี่ยวกับดีเอ็นเอไปแล้ว และเสียชีวิตด้วยมะเร็งในปี ค.ศ. 1958 โดยไม่เคยรู้ว่าวัตสันและคลิกเห็นภาพของเธอ วัตสัน คลิก และวิลคินส์ ได้รับรางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1962 สำหรับงานวิจัยเกี่ยวกับดีเอ็นเอของพวกเขา บ่อยครั้งที่ว่ากันว่าเฟรงคลิน น่าจะได้รับการยอมรับโดยผู้ให้รางวัลโนเบล ถ้าพวกเขาสามารถให้รางวัล หลังจากผู้นั้นเสียชีวิตไปแล้วได้ และ อันที่จริง มันเป็นไปได้ว่า เธออาจได้รางวัลถึงสองครั้ง งานของเธอเกี่ยวกับโครงสร้างของไวรัส ทำให้ เพื่อนร่วมงานของเธอได้รางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1982 มันถึงเวลาแล้วที่จะเล่าเรื่องราวอันกล้าหาญ ของผู้หญิงที่ต่อสู้กับการเหยียดเพศในวงการวิทยาศาสตร์ และผู้ที่งานวิจัยของเขาได้ปฏิวัติวงการแพทย์ ชีววิทยา และการเกษตร มันถึงเวลาแล้วที่จะยกย่อง โรสริน เอลซี่ แฟรงคลิน มารดาของโครงสร้างเกลียวคู่ที่โลกลืม