1
00:00:07,051 --> 00:00:09,603
การค้นพบโครงสร้าง DNA

2
00:00:09,603 --> 00:00:14,170
เป็นหนึ่งในการค้นพบที่สำคัญที่สุด
ทางวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ผ่านมา

3
00:00:14,170 --> 00:00:16,224
ในประวัติศาสตร์มนุษยชาติเลยก็ว่าได้

4
00:00:16,224 --> 00:00:20,163
โครงสร้างเกลียวคู่ที่โด่งดัง
แทบจะเป็นตัวแทนของวัตสันและคริก

5
00:00:20,163 --> 00:00:24,327
สองนักวิทยาศาสตร์เจ้าของรางวัลโนเบล 
ในฐานะผู้ค้นพบสิ่งดังกล่าว

6
00:00:24,327 --> 00:00:26,442
แต่ยังมีอีกชื่อหนึ่งที่คุณอาจรู้จัก

7
00:00:26,442 --> 00:00:28,382
โรสริน แฟรงคลิน

8
00:00:28,382 --> 00:00:32,567
คุณอาจเคยได้ยินว่าข้อมูลของเธอ
สนับสนุนแนวคิดที่ยอดเยี่ยมของวัตสันและคริก

9
00:00:32,567 --> 00:00:36,850
หรือนักวิทยาศาสตร์ที่แต่งตัวเรียบ ๆ 
จอมหาเรื่อง

10
00:00:36,850 --> 00:00:41,859
อย่างที่วัตสันบรรยายเอาไว้ในหนังสือ
"เดอะ ดับเบิล ฮีลิกซ์"

11
00:00:41,859 --> 00:00:43,852
แต่ต้องขอบคุณผู้เขียนชีวประวัติของเธอ

12
00:00:43,852 --> 00:00:47,191
ที่สืบประวัติชีวิตของเธอ
และสัมภาษณ์ผู้ใกล้ชิด

13
00:00:47,191 --> 00:00:50,917
เรารู้แล้วว่านั่นไม่ได้ใกล้เคียงกับเรื่องจริงเลย

14
00:00:50,917 --> 00:00:54,851
และการอุทิศเพื่อวิทยาศาสตร์ของเธอ
ก็ไม่ได้ถูกตีแผ่ออกมาอย่างเต็มที่

15
00:00:54,851 --> 00:00:56,721
ลองมาฟังเรื่องจริงกัน

16
00:00:56,721 --> 00:01:01,475
โรสริน เอลซี แฟรงคลิน 
เกิดที่กรุงลอนดอน ในค.ศ. 1920

17
00:01:01,475 --> 00:01:04,612
เธออยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น

18
00:01:04,612 --> 00:01:08,764
ซึ่งไม่ใช่เรื่องทั่วไปหรือเป็นเส้นทางอาชีพ
ที่เหมือนกับเด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ ในเวลานั้น

19
00:01:08,764 --> 00:01:11,039
แต่อย่างไรเสียเธอก็มีความสามารถด้านวิทยาศาสตร์

20
00:01:11,039 --> 00:01:14,325
เธอได้รับทุนการศึกษาที่เคมบริดจ์
เพื่อศึกษาด้านเคมี

21
00:01:14,325 --> 00:01:16,112
ที่ซึ่งเธอได้รับปริญญาเอก

22
00:01:16,112 --> 00:01:19,397
และต่อมาได้ทำการวิจัยเรื่องโครงสร้างของถ่าน

23
00:01:19,397 --> 00:01:23,700
ที่นำไปสู่การพัฒนาหน้ากากป้องกันก๊าซ
ของอังกฤษระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง

24
00:01:23,700 --> 00:01:26,256
ในปี ค.ศ. 1951 เธอไปที่คิงส์ คอลเลจ

25
00:01:26,256 --> 00:01:29,790
เพื่อใช้เทคนิคเอ็กซ์เรย์
เพื่อศึกษาโครงสร้างของดีเอ็นเอ

26
00:01:29,790 --> 00:01:32,414
ซึ่งต่อมาเป็นหัวข้อหนึ่งที่ร้อนแรงที่สุด
ในวงการวิทยาศาสตร์

27
00:01:32,414 --> 00:01:35,449
แฟรงคลินพัฒนาห้องทดลองเอ็กซ์เรย์
และทำการวิจัย

28
00:01:35,449 --> 00:01:40,120
โดยยิงเอ็กซ์เรย์ที่มีพลังงานสูง
ลงบนผลึกเปียกที่มีขนาดเล็กของดีเอ็นเอ

29
00:01:40,120 --> 00:01:43,804
แต่วัฒนธรรมองค์กรในวงการศึกษาในเวลานั้น
ไม่เป็นมิตรต่อผู้หญิงสักเท่าไรนัก

30
00:01:43,804 --> 00:01:46,286
และแฟรงคลินก็ถูกแยก
ออกจากเพื่อนร่วมงานของเธอ

31
00:01:46,286 --> 00:01:48,609
เธอปะทะกับ มัวริส วิลคินส์

32
00:01:48,609 --> 00:01:52,974
เพื่อนร่วมวิจัยที่ทึกทักเอาว่า
แฟรงคลินถูกจ้างมาเป็นผู้ช่วยของเขา

33
00:01:52,974 --> 00:01:54,472
แต่แฟรงคลินก็ยังคงทำงานต่อไป

34
00:01:54,472 --> 00:02:01,193
และในปี ค.ศ. 1952 เธอได้ภาพถ่ายที่ 51
ซึ่งเป็นภาพเอ็กเรย์ดีเอ็นเอที่โด่งดังที่สุด

35
00:02:01,193 --> 00:02:03,630
แค่จะได้ภาพมาก็ต้องใช้เวลา 100 ชั่วโมงแล้ว

36
00:02:03,630 --> 00:02:07,485
การคำนวณที่สำคัญต่อการวิเคราะห์นั้น
ต้องใช้เวลาเป็นปี

37
00:02:07,485 --> 00:02:10,448
ในขณะนั้น นักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกา
เจมส์ วัตสัน

38
00:02:10,448 --> 00:02:12,787
และนักฟิสิกส์ชาวอังกฤษ ฟราซิส คริก

39
00:02:12,787 --> 00:02:15,730
กำลังศึกษาเพื่อค้นหาโครงสร้างดีเอ็นเออยู่

40
00:02:15,730 --> 00:02:17,252
โดยที่แฟรงคลินไม่ได้ล่วงรู้

41
00:02:17,252 --> 00:02:21,667
วิลคินส์นำเอาภาพ 51 ไป
และแสดงให้วัตสันกับคลิกดู

42
00:02:21,667 --> 00:02:25,078
แทนที่จะคำนวณตำแหน่งของแต่ละอะตอม

43
00:02:25,078 --> 00:02:27,942
พวกเขาทำการวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว
จากข้อมูลของเฟรงคลิน

44
00:02:27,942 --> 00:02:31,442
และใช้สิ่งนั้น เพื่อสร้างโครงสร้างต่าง ๆ 
ที่น่าจะเป็นไปได้

45
00:02:31,442 --> 00:02:34,220
ท้ายที่สุด พวกเขาก็ได้โครงสร้างที่ถูกต้อง

46
00:02:34,220 --> 00:02:37,169
ดีเอ็นเอ ประกอบด้วยสองสายเกลียว

47
00:02:37,169 --> 00:02:42,416
ตั้งอยู่ตรงข้ามกันโดยมีเบสอยู่ตรงกลาง
เหมือนกับขั้นของบันได

48
00:02:42,416 --> 00:02:46,670
วัตสันและคริกตีพิมพ์แบบจำลองของพวกเขา
ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1953

49
00:02:46,670 --> 00:02:50,215
ในขณะนั้น แฟรงคลินทำการคำนวณสำเร็จ

50
00:02:50,215 --> 00:02:51,664
และได้ข้อสรุปเดียวกัน

51
00:02:51,664 --> 00:02:54,398
และส่งผลงานของเธอเองเพื่อตีพิมพ์

52
00:02:54,398 --> 00:02:56,721
นิตยสารตีพิมพ์ผลงานทั้งสองนี้ด้วยกัน

53
00:02:56,721 --> 00:02:58,883
แต่เอาผลงานของแฟรงคลินไว้สุดท้าย

54
00:02:58,883 --> 00:03:02,882
ทำให้เหมือนกับว่าการทดลองของเธอ
เป็นแค่การยืนยันการค้นพบของวัตสันและคลิก

55
00:03:02,882 --> 00:03:05,381
แทนที่จะเป็นการจุดประกายให้งานดังกล่าว

56
00:03:05,381 --> 00:03:07,920
แต่แฟรงคลินได้หยุดงานวิจัย
เกี่ยวกับดีเอ็นเอไปแล้ว

57
00:03:07,920 --> 00:03:11,018
และเสียชีวิตด้วยมะเร็งในปี ค.ศ. 1958

58
00:03:11,018 --> 00:03:15,107
โดยไม่เคยรู้ว่าวัตสันและคลิกเห็นภาพของเธอ

59
00:03:15,107 --> 00:03:19,326
วัตสัน คลิก และวิลคินส์ 
ได้รับรางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1962

60
00:03:19,326 --> 00:03:21,421
สำหรับงานวิจัยเกี่ยวกับดีเอ็นเอของพวกเขา

61
00:03:21,421 --> 00:03:25,006
บ่อยครั้งที่ว่ากันว่าเฟรงคลิน
น่าจะได้รับการยอมรับโดยผู้ให้รางวัลโนเบล

62
00:03:25,006 --> 00:03:28,288
ถ้าพวกเขาสามารถให้รางวัล
หลังจากผู้นั้นเสียชีวิตไปแล้วได้

63
00:03:28,288 --> 00:03:31,638
และ อันที่จริง มันเป็นไปได้ว่า
เธออาจได้รางวัลถึงสองครั้ง

64
00:03:31,638 --> 00:03:37,302
งานของเธอเกี่ยวกับโครงสร้างของไวรัส ทำให้
เพื่อนร่วมงานของเธอได้รางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1982

65
00:03:37,302 --> 00:03:42,636
มันถึงเวลาแล้วที่จะเล่าเรื่องราวอันกล้าหาญ
ของผู้หญิงที่ต่อสู้กับการเหยียดเพศในวงการวิทยาศาสตร์

66
00:03:42,636 --> 00:03:47,514
และผู้ที่งานวิจัยของเขาได้ปฏิวัติวงการแพทย์
ชีววิทยา และการเกษตร

67
00:03:47,514 --> 00:03:51,039
มันถึงเวลาแล้วที่จะยกย่อง
โรสริน เอลซี่ แฟรงคลิน

68
00:03:51,039 --> 00:03:53,534
มารดาของโครงสร้างเกลียวคู่ที่โลกลืม