WEBVTT

00:00:08.676 --> 00:00:11.806
[เฟร็ด วิลสัน: ความงาม และความอัปลักษณ์]

00:00:11.806 --> 00:00:14.497
ความงาม...

00:00:14.497 --> 00:00:16.661
ความงาม ความงาม ความงาม...

00:00:16.661 --> 00:00:18.718
ฉันสนใจในความงามมาก

00:00:18.718 --> 00:00:20.895
[เวนิส เบียนนาเลย์, 2003]

00:00:20.895 --> 00:00:22.307
ฉันสนใจในความงาม

00:00:22.307 --> 00:00:24.220
ถ้าคุณคิดถึงความงามในรูปของ

00:00:24.220 --> 00:00:25.749
สุดยอดแห่งประสบการณ์การทรรศนะ

00:00:25.749 --> 00:00:27.558
แต่ฉันก็สนใจในความงาม

00:00:27.558 --> 00:00:33.583
ที่มันสามารถซ่อนความนัยแฝงไว้เช่นกัน

00:00:33.583 --> 00:00:38.471
โลกช่างซับซ้อน

00:00:38.471 --> 00:00:40.185
และบ่อยครั้งพวกเรามักจะ

00:00:40.185 --> 00:00:40.654
แบ่งแยกประสบการณ์การทรรศนะทั้งหลาย

00:00:40.654 --> 00:00:43.987
"สิ่งนี้งาม" "สิ่งนี้อัปลักษณ์"

00:00:43.987 --> 00:00:46.179
"นี่คือประสบการณ์ที่งาม--นั่นคือทั้งหมดที่มันเป็น..."

00:00:46.179 --> 00:00:47.648
"...นั่นไม่มีความหมาย"

00:00:47.648 --> 00:00:57.818
หรือ "ความหมายไม่มีความสำคัญ"

00:00:57.818 --> 00:00:59.447
ผู้คนต้องเผชิญกับความจริงที่ว่า

00:00:59.447 --> 00:01:03.051
มันมีความหมายในความงาม--

00:01:03.051 --> 00:01:04.814
มันมีความหมายในความอัปลักษณ์

00:01:04.814 --> 00:01:05.759
[The Studio Museum, เมืองฮาร์เลม, 2004]

00:01:05.759 --> 00:01:08.932
และดังนั้น ในงานทั้งหลายของฉัน--ถ้าฉันสามารถ--

00:01:08.932 --> 00:01:18.327
ฉันพยายามดึงความหมายของมันออกมา

00:01:18.327 --> 00:01:20.096
แท่นโบยและเก้าอี้เป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบ

00:01:20.096 --> 00:01:21.412
นั่นเพราะว่าเก้าอี้นั้นสวยงามมาก

00:01:21.412 --> 00:01:25.296
โดยที่แท่นโบยนั้นไม่เลย

00:01:25.296 --> 00:01:27.174
แท่นโบยและเก้าอี้นี้มาจากงานแสดงแรกที่ฉันทำ

00:01:27.174 --> 00:01:29.727
กับของสะสมในพิพิธภัณฑ์

00:01:29.727 --> 00:01:31.937
งานแสดงนี้จัดที่ Maryland Historical Society ในปี 1992

00:01:31.937 --> 00:01:39.189
มันเป็นงานแสดงที่ดั้งเดิมมากในรูปแบบที่แน่นอน

00:01:39.189 --> 00:01:41.050
ไม่มีการทำอะไรกับสิ่งของเหล่านั้น

00:01:41.050 --> 00:01:42.558
นอกจากการจัดวาง

00:01:42.558 --> 00:01:44.716
และมันก็เปลี่ยนความหมาย

00:01:44.716 --> 00:01:46.823
หรือความสัมพันธ์

00:01:46.823 --> 00:01:48.138
หรือสิ่งที่คุณคิดถึงพวกมัน

00:01:48.138 --> 00:01:50.474
และนี่คือทุกสิ่งที่ฉันเกี่ยวข้อง

00:01:50.474 --> 00:01:51.668
เมื่อตอนที่ทำงานกับพิพิธภัณฑ์

00:01:51.668 --> 00:01:55.652
และค่อนข้างบ่อยเมื่อทำงานในสตูดิโอ

00:01:55.652 --> 00:01:59.062
เมื่อมองดูงานศิลปะชั้นสูงที่ประดับในเก้าอี้

00:01:59.062 --> 00:02:02.565
และที่แท่นโบย

00:02:02.565 --> 00:02:03.974
มันมีเรื่องราวที่แตกต่างกันอย่างมาก

00:02:03.974 --> 00:02:06.412
แต่มันเกี่ยวข้องกันอย่างโดยตรงที่ว่า

00:02:06.412 --> 00:02:08.202
ผู้คนที่นั่งบนเก้าอี้

00:02:08.202 --> 00:02:10.633
มีความสัมพันธ์บางอย่างกับ

00:02:10.633 --> 00:02:18.173
ผู้คนที่อยู่บนแท่นโบย

00:02:18.173 --> 00:02:20.275
โดยที่ไม่ยอมรับว่าสิ่งทั้งหลายนั้นซับซ้อน--

00:02:20.275 --> 00:02:22.818
ว่าความงามนั้นซับซ้อน--

00:02:22.818 --> 00:02:24.726
ฉันคิดว่ามันคือปัญหา

00:02:24.726 --> 00:02:26.486
ที่ผู้คนอยากจะแบ่งแยกมัน

00:02:26.486 --> 00:02:29.323
ดังนั้น ฉันเลยสนุกกับการทำให้มันซับซ้อนสำหรับผู้คน

00:02:29.323 --> 00:02:32.294
[หัวเราะ]

00:02:32.294 --> 00:02:35.052
เพราะว่านั่นคือโลกของฉัน, คุณก็รู้ใช่มั้ย

00:02:35.052 --> 00:02:37.615
[หัวเราะ]

00:02:37.615 --> 00:02:41.615
เฟร็ด วิลสัน: ความงาม และความอัปลักษณ์ |"Exclusive"| Art21