1
00:00:00,000 --> 00:00:02,000
Ուրեմն, այսպես.

2
00:00:02,000 --> 00:00:04,000
մի քանի տարի առաջ ինձ մի միջոցառման կազմակերպիչ զանգեց,

3
00:00:04,000 --> 00:00:06,000
որովհետև ես պատրաստվում էի հանդես գալ իմ ելույթով:

4
00:00:06,000 --> 00:00:08,000
Նա զանգեց ու ասաց.

5
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
«Ես իսկապես չգիտեմ, թե

6
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
ինչպես ներկայացնեմ Ձեզ փոքրիկ թռուցիկի մեջ»:

7
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
Ես էլ մտածեցի. «Լավ, ո՞րն է խնդիրը»:

8
00:00:14,000 --> 00:00:16,000
Իսկ նա պատասխանեց. «Դե, ես տեսել եմ Ձեր ելույթներից մեկը

9
00:00:16,000 --> 00:00:19,000
և կարծում եմ`Ձեզ կարելի է որպես գիտաշխատող ներկայացնել,

10
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
սակայն մտավախություն ունեմ, որ եթե Ձեզ այդպես կոչեմ, ոչ ոք չի գա,

11
00:00:21,000 --> 00:00:23,000
որովհետև կմտածեն` Դուք ձանձրալի եք և անհետաքրքիր»

12
00:00:23,000 --> 00:00:25,000
(Ծիծաղ)

13
00:00:25,000 --> 00:00:27,000
Եվ ես ընդամենը պատասխանեցի. «Լավ»:

14
00:00:27,000 --> 00:00:29,000
Նա էլ ասաց. «Բայց ես Ձեր ելույթում հավանեցի այն,

15
00:00:29,000 --> 00:00:31,000
որ սիրում եք պատմություններ պատմել:

16
00:00:31,000 --> 00:00:34,000
Այնպես որ, ես Ձեզ ուղղակի պատմություն պատմող կկոչեմ»:

17
00:00:34,000 --> 00:00:37,000
Եվ այդ պահին իմ մեջ անվստահ խոսեց գիտնականի հպարտությունը.

18
00:00:37,000 --> 00:00:39,000
«Ինչպե՞ս եք ներկայացնելու»:

19
00:00:39,000 --> 00:00:42,000
Եվ նա ասաց. «Ես Ձեզ պատմություն պատմող կանվանեմ»:

20
00:00:42,000 --> 00:00:45,000
Եվ ես մտածեցի. «Ինչու՞ ոչ հեքիաթասաց»:

21
00:00:45,000 --> 00:00:48,000
(Ծիծաղ)

22
00:00:48,000 --> 00:00:51,000
Ես ասացի. «Թույլ տվեք` մի րոպե մտածեմ»:

23
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
Ես քաջություն հավաքեցի:

24
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
Եվ գիտեք, մտածեցի, որ ես իսկապես պատմություններ պատմող եմ:

25
00:00:57,000 --> 00:00:59,000
Ես որակավորված հետազոտող եմ:

26
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
Ես հավաքում եմ պատմություններ, դա է իմ աշխատանքը:

27
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
Գուցե պատմությունները հենց կենդանի փաստեր են:

28
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
Ես գուցե ես հենց պատմություն պատմող եմ:

29
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
Ուստի ասացի. «Գիտեք ի՞նչ,

30
00:01:08,000 --> 00:01:11,000
Ինչու՞ ուղղակի ինձ հետազոտող-պատմիչ չեք անվանում»:

31
00:01:11,000 --> 00:01:14,000
Նա քահ-քահ ծիծաղեց` ասելով, որ նման բան չկա:

32
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
(Ծիծաղ)

33
00:01:16,000 --> 00:01:18,000
Այսպիսով, ես հետազոտող-պատմիչ եմ

34
00:01:18,000 --> 00:01:20,000
և ես այսօր կզրուցեմ ձեզ հետ

35
00:01:20,000 --> 00:01:22,000
մտահորիզոնի ընդլայնման մասին.

36
00:01:22,000 --> 00:01:24,000
ես ցանկանում եմ խոսել ձեզ հետ, պատմություններ պատմել

37
00:01:24,000 --> 00:01:27,000
իմ հետազոտության մի մասի վերաբերյալ,

38
00:01:27,000 --> 00:01:30,000
որը հիմնովին ընդլայնեց իմ մտահորիզոնը

39
00:01:30,000 --> 00:01:33,000
և իրապես փոխեց իմ ապրելու և սիրելու,

40
00:01:33,000 --> 00:01:35,000
աշխատելու և ծնող լինելու մասին պատկերացումները:

41
00:01:35,000 --> 00:01:37,000
Ահա թե ինչպես է սկսվում իմ պատմությունը:

42
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
Երբ ես երիտասարդ հետազոտող էի, ասպիրանտուրայի ուսանող,

43
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
առաջին կուրսում մի դասախոս ունեինք,

44
00:01:42,000 --> 00:01:44,000
որը մեզ ասում էր.

45
00:01:44,000 --> 00:01:46,000
«Բանն այն է,

46
00:01:46,000 --> 00:01:49,000
որ եթե մի բան չես կարողանում չափել, ուրեմն այն գոյություն չունի»:

47
00:01:49,000 --> 00:01:52,000
Այն ժամանակ ես կարծում էի, որ նա պարզապես մտերմիկ զրուցում է:

48
00:01:52,000 --> 00:01:55,000
«Իսկապե՞ս», -հարցրի ես: «Միանշանակ», - եղավ պատասխանը:

49
00:01:55,000 --> 00:01:57,000
Ուստի ասեմ, որ

50
00:01:57,000 --> 00:01:59,000
ես ունեմ սոցիոլոգիայի ոլորտում բակալավրի և մագիստրոսի աստիճան,

51
00:01:59,000 --> 00:02:01,000
իսկ հիմա գիտությունների թեկնածու եմ

52
00:02:01,000 --> 00:02:03,000
այնպես որ, իմ ողջ ակադեմիական կարիերայի ընթացքում

53
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
ես շրջապատված եմ եղել այնպիսի մարդկանցով,

54
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
որոնք հավատացած էին

55
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
«կյանքը բազմազան է, սիրի՛ր այն»:

56
00:02:10,000 --> 00:02:12,000
Ես հետյալ կարծիքին եմ. «Կյանքը խառնաշփոթ է,

57
00:02:12,000 --> 00:02:15,000
կանոնակարգի՛ր այն, դասակարգի՛ր

58
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
և ամեն ինչ դի'ր իրենց դարակներում»:

59
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
(Ծիծաղ)

60
00:02:19,000 --> 00:02:22,000
Ես ուստի մտածել, որ գտել եմ իմ ճանապարհը,

61
00:02:22,000 --> 00:02:25,000
ինձ հետաքրքրող մասնագիտությունը.

62
00:02:25,000 --> 00:02:28,000
iսկապես, հասարակական աշխատանքի գլխավոր կարգախոսներից է.

63
00:02:28,000 --> 00:02:31,000
«Ապավինել դժվարություններին»:

64
00:02:31,000 --> 00:02:34,000
Եվ ես որոշեցի ուղղակի ազատվել այդ անհարմարություններից

65
00:02:34,000 --> 00:02:36,000
Առաջնոդվելով այս սկզբունքով` կարելի է բարձունքների հասնել:

66
00:02:36,000 --> 00:02:39,000
Դա էր իմ սկզբունքը:

67
00:02:39,000 --> 00:02:41,000
Այդ ամենն ինձ շատ էր ոգևորում:

68
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
Կարող եմ ասել, որ այս մասնագիտությունն ինձ համար է,

69
00:02:44,000 --> 00:02:47,000
քանի որ ես հետաքրքրված եմ խրթին թեմաներով:

70
00:02:47,000 --> 00:02:49,000
Բայց ես ցանկանում եմ պարզաբանել դրանք:

71
00:02:49,000 --> 00:02:51,000
Ցանկանում եմ հասկանալ դրանք:

72
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
Ուզում եմ խորամուխ լինել

73
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
ինձ համար կարևոր այս երևույթների մեջ

74
00:02:55,000 --> 00:02:57,000
և հասանելի դարձնել դրանք բոլորի համար:

75
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
Այսպիսով, սկսեցի շփումներից:

76
00:03:00,000 --> 00:03:03,000
Քանի որ տասը տարի աշխատելով սոցիալական ոլորտում`

77
00:03:03,000 --> 00:03:05,000
վերջապես հասկանում ես,

78
00:03:05,000 --> 00:03:08,000
որ ամենից կարևոր բանը շփումն է:

79
00:03:08,000 --> 00:03:11,000
Սա մեր կյանքին նպատակ և իմաստ է հաղորդում:

80
00:03:11,000 --> 00:03:13,000
Ահա ամենը:

81
00:03:13,000 --> 00:03:15,000
Կարևոր չէ` զրուցում ես մարդկանց հետ,

82
00:03:15,000 --> 00:03:18,000
որոնց աշխատանքը կապված է սոցիալական արդարության, հոգեկան առողջության, չարաշահման կամ անտեսման հետ,

83
00:03:18,000 --> 00:03:20,000
մի բան հաստատ է` շփումը,

84
00:03:20,000 --> 00:03:23,000
շփման ունակությունը,

85
00:03:23,000 --> 00:03:26,000
որը նյարդակենսաբանորեն կապում է մեզ,

86
00:03:26,000 --> 00:03:28,000
ամենից կարևորն է:

87
00:03:28,000 --> 00:03:31,000
Դե երևի հասկացաք, որ խոսելու եմ շփման մասին:

88
00:03:31,000 --> 00:03:34,000
Երևի հայտնվել եք մի իրավիճակում,

89
00:03:34,000 --> 00:03:36,000
երբ գնահատանքի եք արժանանում Ձեր ղեկավարի կողմից,

90
00:03:36,000 --> 00:03:39,000
և նա թվարկում է 37 բան, որ դուք հրաշալի եք անում,

91
00:03:39,000 --> 00:03:41,000
և մեկ բան, որում դեռ «աճելու տեղ ունեք»:

92
00:03:41,000 --> 00:03:43,000
(Ծիծաղ)

93
00:03:43,000 --> 00:03:46,000
Եվ դուք սկսում եք մտածել առաջխաղացման մասին, ճի՞շտ է:

94
00:03:47,000 --> 00:03:50,000
Իրականում հենց այսպես էլ լինում է:

95
00:03:50,000 --> 00:03:53,000
Չէ՞ որ երբ հարցնում ես մարդկանց սիրո մասին,

96
00:03:53,000 --> 00:03:55,000
նրանք պատմում են իրենց կոտրված սրտերի մասին:

97
00:03:55,000 --> 00:03:57,000
Երբ մարդկանց հարցնում ես շրջապատում իրենց ներգրավվածության մասին,

98
00:03:57,000 --> 00:04:00,000
նրանք քեզ պատմում եմ կյանքում անտեսված լինելու

99
00:04:00,000 --> 00:04:02,000
իրենց դառը փորձի մասին:

100
00:04:02,000 --> 00:04:04,000
Եվ երբ հարցնում ես շփման մասին,

101
00:04:04,000 --> 00:04:07,000
նրանք պատմում են իրենց միայնության մասին:

102
00:04:07,000 --> 00:04:10,000
Ուստի շատ արագ՝ ընդամենը 6 շաբաթվա ընթացքում, զբաղվելով այս հետազոտությամբ`

103
00:04:10,000 --> 00:04:13,000
ես կանգնեցի այս անանուն երևույթի առջև,

104
00:04:13,000 --> 00:04:16,000
որը լիովին վեր հանեց շփման էությունը,

105
00:04:16,000 --> 00:04:19,000
մի բան, որ նախկինում ոչ տեսել, ոչ էլ լսել էի:

106
00:04:19,000 --> 00:04:21,000
Ուստի ես դադարեցրի հետազոտությունը

107
00:04:21,000 --> 00:04:24,000
և մտածեցի, որ ես պետք է հասկանամ` ինչ է սա:

108
00:04:24,000 --> 00:04:27,000
Պարզվեց, որ պատճառն ամոթի զգացումն է:

109
00:04:27,000 --> 00:04:29,000
Ամոթը հեշտությամբ կարելի է հասկանալ այնպես,

110
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
ինչպես միայնության վախը.

111
00:04:31,000 --> 00:04:33,000
«տեսնես` կա իմ մեջ մի բան,

112
00:04:33,000 --> 00:04:36,000
որի մասին իմանալով`

113
00:04:36,000 --> 00:04:39,000
մարդիկ այլևս չեն շփվի ինձ հետ»:

114
00:04:39,000 --> 00:04:41,000
Մի բան կարող եմ ասել,

115
00:04:41,000 --> 00:04:43,000
դա համընդհանուր է, մեզնից ոչ ոք անմասն չի մնում դրանից:

116
00:04:43,000 --> 00:04:45,000
Միայն ամոթի զգացում չունեցող մարդիկ են,

117
00:04:45,000 --> 00:04:47,000
որ ունակ չեն կարեկցանքի և շփման:

118
00:04:47,000 --> 00:04:49,000
Ոչ ոք չի ուզում խոսել դրա մասին,

119
00:04:49,000 --> 00:04:52,000
և որքան քիչ ենք խոսում, այնքան ավելի է արմատավորվում այն:

120
00:04:54,000 --> 00:04:56,000
Այդ ամոթի հիմքում ընկած է

121
00:04:56,000 --> 00:04:58,000
«Ես այնքան էլ լավը չեմ» սկզբունքը,

122
00:04:58,000 --> 00:05:00,000
որը բոլորին էլ ծանոթ է.

123
00:05:00,000 --> 00:05:02,000
«ես այնքան էլ սպիտակամաշկ չեմ, նրբիրան չեմ,

124
00:05:02,000 --> 00:05:04,000
հարուստ չեմ, գեղեցիկ չեմ, խելացի

125
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
կամ հաջողակ չեմ…»:

126
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
Սրա հիմքում ընկած է

127
00:05:08,000 --> 00:05:11,000
տանջալից խոցելիությունը.

128
00:05:11,000 --> 00:05:13,000
այն գաղափարը,

129
00:05:13,000 --> 00:05:15,000
ըստ որի շփումն իրականացնելու համար

130
00:05:15,000 --> 00:05:18,000
պետք է թույլ տալ մարդկանց ճանաչել մեզ,

131
00:05:18,000 --> 00:05:20,000
իսկապես ճանաչել:

132
00:05:20,000 --> 00:05:23,000
Եվ գիտեք` ինչ կարծիքի եմ խոցելիության մասին: Ես ատում եմ այն:

133
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
Եվ ես մտածեցի, որ սա իմ հնարավորությունն է

134
00:05:25,000 --> 00:05:28,000
հաղթահարելու այն իմ չափանիշների օգնությամբ:

135
00:05:28,000 --> 00:05:31,000
Ես որոշեցի ուսումնասիրել այս երևույթը, բացահայտել դրա էությունը`

136
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
գործին հատկացնելով մեկ տարի և նպատակ ունենալով հիմնովին փոխել ամոթի ընկալումը,

137
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
հասկանալ` ինչ է խոցելիությունը

138
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
և խորամանկությամբ հաղթահարել այն:

139
00:05:39,000 --> 00:05:42,000
Ուստի ես պատրաստ էի և ոգևորված:

140
00:05:44,000 --> 00:05:46,000
Ինչպես գիտեք, այս ամենը լավ չի ավարտվելու:

141
00:05:46,000 --> 00:05:49,000
(Ծիծաղ)

142
00:05:49,000 --> 00:05:51,000
Դուք գիտեք սա:

143
00:05:51,000 --> 00:05:53,000
Այսպիսով, ամոթի մասին կարող եմ երկար խոսել,

144
00:05:53,000 --> 00:05:55,000
բայց այդ կերպ կխլեմ մյուսների ժամանակը:

145
00:05:55,000 --> 00:05:58,000
Բայց ահա, թե ինչի է այս ամենը հանգեցնոմ.

146
00:05:58,000 --> 00:06:01,000
սա ամենակարևոր բանն էր, որ ես իմացա

147
00:06:01,000 --> 00:06:04,000
այս տասնամյա հետզաոտության ընթացքում:

148
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
Մեկ տարին

149
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
դարձավ վեց.

150
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
հազարավոր պատմություններ,

151
00:06:10,000 --> 00:06:13,000
հարյուրավոր երկար հարցազրույցներ, թիրախային խմբեր:

152
00:06:13,000 --> 00:06:15,000
Մի պահ եկավ, երբ մարդիկ ինձ ուղարկում էին իրենց օրագրերի էջերը

153
00:06:15,000 --> 00:06:18,000
կամ իրենց պատմությունն էին ուղարկում.

154
00:06:18,000 --> 00:06:21,000
այսպիսով, վեց տարվա ընթացքում հավաքեցի տվյալների մեծ պաշար

155
00:06:21,000 --> 00:06:23,000
և սկսեցի կիրառել այն:

156
00:06:23,000 --> 00:06:25,000
Կարծես թե հասկացել էի.

157
00:06:25,000 --> 00:06:27,000
ահա թե որն է ամոթի զգացումը, ահա թե ինչ է այն իրականում:

158
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
Ես գիրք գրեցի,

159
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
տեսություն հրատարակեցի,

160
00:06:31,000 --> 00:06:34,000
բայց ինչ-որ բան այն չէր:

161
00:06:34,000 --> 00:06:36,000
և սխալն այն էր,

162
00:06:36,000 --> 00:06:38,000
որ ես անփութորեն էի մարդկանցից հարցազրույց էի վերցրել

163
00:06:38,000 --> 00:06:41,000
ու բաժանել առանձին խմբերի`

164
00:06:41,000 --> 00:06:44,000
մարդիկ, ովքեր ունեն պատվի զգացում:

165
00:06:44,000 --> 00:06:46,000
Ահա թե ինչին է այն հանգում.

166
00:06:46,000 --> 00:06:48,000
մարդիկ, ովքեր ունեն պատվի զգացում,

167
00:06:48,000 --> 00:06:51,000
ունեն սիրո և նվիրվածության ուժգին զգացում:

168
00:06:51,000 --> 00:06:53,000
Այսպիսով` մարդիկ, որ պայքարում են սիրո եվ նվիրվածության ուժեղ զգացումի համար,

169
00:06:53,000 --> 00:06:55,000
եվ մարդիկ, ովքեր միշտ անհանգստանում են` արդյոք իրենք լավն են:

170
00:06:55,000 --> 00:06:57,000
Միայն մի բան կա,

171
00:06:57,000 --> 00:06:59,000
որ մարդկանց բաժանում է հետևյալ երկու խմբի՝

172
00:06:59,000 --> 00:07:01,000
մարդիկ, որ ունեն սիրո եվ նվիրվածության ուժեղ զգացում,

173
00:07:01,000 --> 00:07:03,000
եվ մարդիկ, որ իսկապես պայքարում են դրա համար:

174
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
Եվ արդյունքում մարդիկ, ովքեր ունեն

175
00:07:05,000 --> 00:07:07,000
սիրո և նվիրվածության ուժեղ զգացում,

176
00:07:07,000 --> 00:07:10,000
վստահ են, որ իսկապես արժանի են սիրո և նվիրվածության:

177
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
Հենց այդպես:

178
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
Նրանք վստահ են, որ արժանի են դրան:

179
00:07:15,000 --> 00:07:18,000
Իսկ ինչ վերաբերում է ինձ, կասեմ, որ

180
00:07:18,000 --> 00:07:21,000
մեզ շփումից հեռու պահող խոչընդոտներից մեկը

181
00:07:21,000 --> 00:07:24,000
մեր` շփման արժանի չլինելու վախն է:

182
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
Ես, անձնական և մասնագիտական տեսանկյունից ելնելով,

183
00:07:26,000 --> 00:07:29,000
գտնում էի, որ այդ երևույթը պետք է ավելի լավ հասկանամ:

184
00:07:29,000 --> 00:07:32,000
Ուստի ես

185
00:07:32,000 --> 00:07:34,000
հավաքեցի այն բոլոր հարցազրույցները,

186
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
որտեղ նկատում էի պատվի զգացում, դրանով ապրող մարդկանց,

187
00:07:37,000 --> 00:07:40,000
և պարզապես ուսումնասիրեցի նրանք:

188
00:07:40,000 --> 00:07:42,000
Ի՞նչ ընդհանրություն ունեն այս մարդիկ։

189
00:07:42,000 --> 00:07:44,000
Ես գրասենյակային իրերի նկատմամբ թուլություն ունեմ,

190
00:07:44,000 --> 00:07:47,000
բայց դա այլ զրույց է:

191
00:07:47,000 --> 00:07:50,000
Մանիլա թղթապանակ ունեի, ինչպես նաև Շարփի ապրանքանիշի գրենական պիտույքներ:

192
00:07:50,000 --> 00:07:52,000
Մտածում էի՝ ինչ եմ անվանելու այս ուսումնասիրությունը:

193
00:07:52,000 --> 00:07:54,000
Եվ առաջին բառը, որ մտքովս անցավ

194
00:07:54,000 --> 00:07:56,000
«սրտաբացն» էր:

195
00:07:56,000 --> 00:07:59,000
Ուսումնասիրվողները սրտաբաց մարդիկ են, ովքեր ապրում են արժեքայնության խորը ընկալմամբ:

196
00:07:59,000 --> 00:08:02,000
Հենց այդպես էլ գրեցի թղթապանակի վերևում

197
00:08:02,000 --> 00:08:04,000
և սկսեցի ուսունասիրել տվյալները:

198
00:08:04,000 --> 00:08:06,000
Իրականում ես դա արեցի սկզբում,

199
00:08:06,000 --> 00:08:08,000
տվյալների 4-օրյա ինտենսիվ վերլուծությամբ`

200
00:08:08,000 --> 00:08:11,000
տվյալների 4-օրյա ինտենսիվ վերլուծությամբ`

201
00:08:11,000 --> 00:08:14,000
ետ գնալով, հավաքելով հարցազրույցները, պատմությունները և դեպքերը:

202
00:08:14,000 --> 00:08:17,000
Ո՞րն է թեման, ո՞րն է նմուշը:

203
00:08:17,000 --> 00:08:20,000
Ամուսինս երեխաների հետ մեկնեց քաղաքից այն պատճառով,

204
00:08:20,000 --> 00:08:23,000
որ ես միշտ Ջեքսոն Փոլլոքին հատուկ մոլուցքով խորանում էի աշխատանքի մեջ՝

205
00:08:23,000 --> 00:08:25,000
գրելով ու

206
00:08:25,000 --> 00:08:28,000
ուսումնասիրություններ կատարելով:

207
00:08:28,000 --> 00:08:30,000
Եվ ահա թե ինչ գտա:

208
00:08:32,000 --> 00:08:34,000
Նրանց ընդհանրությունը

209
00:08:34,000 --> 00:08:36,000
քաջության զգացմումն է։

210
00:08:36,000 --> 00:08:39,000
Մի պահ եկեք տարբերակենք քաջություն ու համարձակություն բառերը։

211
00:08:39,000 --> 00:08:41,000
Քաջություն բառը,

212
00:08:41,000 --> 00:08:43,000
որն առաջացել է լատիներեն «cor» բառից

213
00:08:43,000 --> 00:08:46,000
և նշանակում է «սիրտ»,

214
00:08:46,000 --> 00:08:48,000
անգլերենում սկզբնապես նշանակել է

215
00:08:48,000 --> 00:08:51,000
սրտանց մեկին մի բան պատմել/ասել։

216
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
Այսպիսով, այս մարդիկ

217
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
պարզապես ունեին քաջություն ընդունելու,

218
00:08:55,000 --> 00:08:57,000
որ իրենք կատարյալ չեն։

219
00:08:58,000 --> 00:09:00,000
Մարդիկ կարիք ունեն

220
00:09:00,000 --> 00:09:03,000
նախ և առաջ իրենց հանդեպ բարի լինելու, և հետո միայն ուրիշների,

221
00:09:03,000 --> 00:09:06,000
որովհետև, ինչպես գիտենք մենք չենք կարող կարեկցել մյուսներին ,

222
00:09:06,000 --> 00:09:09,000
եթե չենք սիրում ինքներս մեզ։

223
00:09:09,000 --> 00:09:11,000
Եվ հավելենք, որ շփման մեջ խոչընդոտը,

224
00:09:11,000 --> 00:09:13,000
ու, թերևս, ամենաբարդը,

225
00:09:13,000 --> 00:09:16,000
որպես իրակության արդյունք,

226
00:09:16,000 --> 00:09:19,000
այն է, որ նրանք ուզում էին ազատ արձակել իրենց մտացածին <<Ես>>-ին,

227
00:09:19,000 --> 00:09:21,000
որպեսզի լինեն այն ինչ կային,

228
00:09:21,000 --> 00:09:24,000
մի բան, որ միանշանակ անհրաժեշտ է

229
00:09:24,000 --> 00:09:26,000
շփման համար։

230
00:09:28,000 --> 00:09:30,000
Մյուս ընդհանրությունը

231
00:09:30,000 --> 00:09:32,000
այն էր , որ

232
00:09:35,000 --> 00:09:38,000
նրանք լիովին ընդունում էին խոցելիությունը:

233
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
Նրանք կարծում էին,

234
00:09:43,000 --> 00:09:46,000
որ այն, ինչ իրենց խոցելի էր դարձնում,

235
00:09:46,000 --> 00:09:48,000
նաև գրավչություն էր հաղորդում:

236
00:09:50,000 --> 00:09:52,000
Նրանք չէին խոսում խոցելիության

237
00:09:52,000 --> 00:09:54,000
ոչ հարմարավետության,

238
00:09:54,000 --> 00:09:57,000
ոչ էլ իրականում տանջալից լինելու մասին,

239
00:09:57,000 --> 00:09:59,000
մի բան , որի մասին նախկինում լսել էի, ամոթի զգացումի վերաբերյալ հարցազրույցում:

240
00:09:59,000 --> 00:10:02,000
Նրանք ուղղակի խոսում էին դրա անհրաժեշտության մասին:

241
00:10:03,000 --> 00:10:05,000
Նրանք խոսում էին

242
00:10:05,000 --> 00:10:08,000
«Ես քեզ սիրում եմ» առաջինը ասելու պատրաստակամության մասին,

243
00:10:08,000 --> 00:10:11,000
պատրաստակամություն

244
00:10:11,000 --> 00:10:13,000
ինչ- որ բան անելու,

245
00:10:13,000 --> 00:10:16,000
երբ որևէ երաշխիք չկա,

246
00:10:16,000 --> 00:10:18,000
պատրաստակամություն

247
00:10:18,000 --> 00:10:20,000
մամոգրաֆիայից հետո

248
00:10:20,000 --> 00:10:22,000
շունչը պահած բժշկի զանգին սպասելու համար:

249
00:10:23,000 --> 00:10:26,000
Նրանք պատրաստ էին իրենց ներդրումն ունենալ հարաբերությունների մեջ,

250
00:10:26,000 --> 00:10:29,000
անկախ նրանից որևէ արդյունքի կհասնեին, թե ոչ:

251
00:10:29,000 --> 00:10:32,000
Նրանց կարծիքով դա էր հիմնասյունը:

252
00:10:32,000 --> 00:10:35,000
Ես անձամբ դա համարում էի ինքնախաբեություն:

253
00:10:35,000 --> 00:10:38,000
Չեմ ուզում հավատալ, որ հավատարմության երդում եմ տվել

254
00:10:38,000 --> 00:10:40,000
մի ուսումնասիրության, որտեղ մեր գործը,

255
00:10:40,000 --> 00:10:42,000
ինչպես գիտեք, գիտակարգի սահմանումը

256
00:10:42,000 --> 00:10:45,000
վերահսկելն ու կանխագուշակելն է, ուսումնասիրել երևույթը

257
00:10:45,000 --> 00:10:47,000
և ակնհայտ պատճառի համար

258
00:10:47,000 --> 00:10:49,000
վերահսկել այն և կանխագուշակել:

259
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
Իսկ հիմա

260
00:10:51,000 --> 00:10:53,000
վերահսկելու և կանխագուշակելու իմ առաքելությունը

261
00:10:53,000 --> 00:10:56,000
տալիս է հետևյալ պատասխանը. միակ կենսաձևը խոցելիությամբ ապրելն է

262
00:10:56,000 --> 00:10:59,000
և վերջ տալ վերահսկումներին և կանխագուշակումներին:

263
00:10:59,000 --> 00:11:02,000
Սա հանգեցրեց հուսալքության

264
00:11:02,000 --> 00:11:06,000
(Ծիծաղ)

265
00:11:06,000 --> 00:11:09,000
որ իրականում հետևյալ տեսքն ուներ:

266
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
(Ծիծաղ):

267
00:11:11,000 --> 00:11:13,000
Եվ այպես էլ եղավ:

268
00:11:13,000 --> 00:11:16,000
Ես կոչեցի այն հուսալքություն. իմ թերապևտը կոչում է այն հոգևոր զարթոնք:

269
00:11:17,000 --> 00:11:19,000
Հոգևոր զարթոնքն ավելի բարեհունչ է, քան հուսալքությունը,

270
00:11:19,000 --> 00:11:21,000
բայց հավաստիացնում եմ ձեզ` դա հենց հուսալքություն է:

271
00:11:21,000 --> 00:11:23,000
Եվ ես ստիպված էի մի կողմ դնել իմ բոլոր գործերը և թերապևտ փնտրել:

272
00:11:23,000 --> 00:11:26,000
Թույլ տվեք մի բան ասեմ. դու սկսում ես իրականում քեզ ճանաչել,

273
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
երբ զանգում ես ընկերներիդ և ասում. «Ինչ-որ մեկի կարիքն ունեմ:

274
00:11:29,000 --> 00:11:32,000
Ի՞նչ կառաջարկեք»:

275
00:11:32,000 --> 00:11:34,000
Եվ իմ ընկերներից մոտ հինգը այսպես արձագանքեցին.

276
00:11:34,000 --> 00:11:36,000
«Է~, ես չէի ցանկանա քո թերապևտը լինել»:

277
00:11:36,000 --> 00:11:39,000
(Ծիծաղ):

278
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
Ես հարցրի` ինչ նկատի ունեք:

279
00:11:41,000 --> 00:11:44,000
Իսկ նրանք. «Լավ էլ հասկանում ես:

280
00:11:44,000 --> 00:11:46,000
Քո չափաձողը մի կիրառիր այստեղ»:

281
00:11:46,000 --> 00:11:49,000
Ես ասացի` դե լավ:

282
00:11:51,000 --> 00:11:53,000
Այսպիսով, ես թերապևտ գտա:

283
00:11:53,000 --> 00:11:56,000
Իմ առաջին հանդիպմանը Դիանայի հետ

284
00:11:56,000 --> 00:11:58,000
ես բերեցի

285
00:11:58,000 --> 00:12:01,000
լիարժեք ապրելու կետերի ցուցակն ու նստեցի:

286
00:12:01,000 --> 00:12:03,000
Նա ասաց. «Ինչպե՞ս եք»:

287
00:12:03,000 --> 00:12:06,000
Ես էլ ասացի. «Հրաշալի, լավ»:

288
00:12:06,000 --> 00:12:08,000
Դիանան հարցրեց. «Ի՞նչ է պատահել»:

289
00:12:08,000 --> 00:12:11,000
Եվ սա թերապևտ է, որը տեսնում է թերապևտների,

290
00:12:11,000 --> 00:12:13,000
որովհետև մենք ստիպված ենք գնալ նրանց մոտ,

291
00:12:13,000 --> 00:12:16,000
քանի որ նրանք լավ են տարբերակում ճիշտն ու սուտը:

292
00:12:16,000 --> 00:12:18,000
(Ծիծաղ):

293
00:12:18,000 --> 00:12:20,000
Եվ ուստի ես ասացի.

294
00:12:20,000 --> 00:12:22,000
«Ահա թե որն է իմ կռիվը»:

295
00:12:22,000 --> 00:12:24,000
Նա ասաց. «Ո՞րն է»:

296
00:12:24,000 --> 00:12:27,000
Ես էլ ասացի. «Դե, ես խոցելիության խնդիր ունեմ»:

297
00:12:27,000 --> 00:12:30,000
Եվ ես գիտեմ, որ խոցելիությունը արմատավորում է

298
00:12:30,000 --> 00:12:32,000
ամոթն ու վախը,

299
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
արժանի լինելու համար պայքարը,

300
00:12:34,000 --> 00:12:37,000
բայց պարզում է, որ այն նաև ծնունդ է տալիս

301
00:12:37,000 --> 00:12:40,000
երջանկությանը, ստեղծարարությանը,

302
00:12:40,000 --> 00:12:42,000
կապվածությանը, սիրուն:

303
00:12:42,000 --> 00:12:44,000
Եվ կարծում եմ` խնդիր ունեմ,

304
00:12:44,000 --> 00:12:47,000
օգնության կարիք եմ զգում»:

305
00:12:47,000 --> 00:12:49,000
Եվ ես մտածեցի.«Խնդիրը հետևյալն է`

306
00:12:49,000 --> 00:12:51,000
ոչ ընտանիք,

307
00:12:51,000 --> 00:12:53,000
ոչ մանկություն»

308
00:12:53,000 --> 00:12:55,000
(Ծիծաղ)

309
00:12:55,000 --> 00:12:58,000
«Ես պարզապես մի լավ մարտավարության կարիք ունեմ»:

310
00:12:58,000 --> 00:13:02,000
(Ծիծաղ)

311
00:13:02,000 --> 00:13:05,000
(Ծափահարություններ)

312
00:13:05,000 --> 00:13:07,000
Շնորհակալ եմ:

313
00:13:09,000 --> 00:13:12,000
Նա այսպիսի տեսք ուներ:

314
00:13:12,000 --> 00:13:14,000
(Ծիծաղ)

315
00:13:14,000 --> 00:13:17,000
Եվ հետո ես հարցրի. «Դա վատ է, այնպե՞ս չէ»

316
00:13:17,000 --> 00:13:20,000
Եվ նա պատասխանեց. «Ո'չ վատ է, ո'չ էլ լավ»

317
00:13:20,000 --> 00:13:22,000
(Ծիծաղ)

318
00:13:22,000 --> 00:13:24,000
«Պարզապես այն է, ինչ կա»:

319
00:13:24,000 --> 00:13:27,000
Եվ ես մտածեցի. «Աստվա~ծ իմ, սրանից լավ բան դուրս չի գա»:

320
00:13:27,000 --> 00:13:30,000
(Ծիծաղ)

321
00:13:30,000 --> 00:13:32,000
Եվ այդպես էր, և այպես չէր:

322
00:13:32,000 --> 00:13:35,000
Դա ինձնից մեկ տարի խլեց:

323
00:13:35,000 --> 00:13:37,000
Եվ դուք գիտեք, որ կան մարդիկ,

324
00:13:37,000 --> 00:13:40,000
որոնք, գիտակցելով խոցելիության և քնքշության կարևորությունը,

325
00:13:40,000 --> 00:13:43,000
հանձնվում և ընդունում են դա:

326
00:13:43,000 --> 00:13:45,000
Առաջին` ես այդպիսին չեմ,

327
00:13:45,000 --> 00:13:48,000
երկրորդ`ես նույնիսկ չեմ էլ շփվում նման մարդկանց հետ:

328
00:13:48,000 --> 00:13:51,000
(Ծիծաղ)

329
00:13:51,000 --> 00:13:54,000
Ինձ համար դա մեկամյա փողոցային կռիվ էր:

330
00:13:54,000 --> 00:13:56,000
Դա մի հարված էր:

331
00:13:56,000 --> 00:13:58,000
Խոցելիությունը առաջ էր գալիս, ես նրան հետ էի մղում:

332
00:13:58,000 --> 00:14:01,000
Ես պարտվեցի կռվում,

333
00:14:01,000 --> 00:14:03,000
բայց հավանաբար հետ նվաճեցի իմ կյանքը:

334
00:14:03,000 --> 00:14:05,000
Եվ հետո նորից,երբ անդրադարձա իմ հետազոտությանը,

335
00:14:05,000 --> 00:14:07,000
անցկացրի մի քանի տարի`

336
00:14:07,000 --> 00:14:10,000
փորձելով հասկանալ` ինչ են նրանք,

337
00:14:10,000 --> 00:14:12,000
ինչ ընտրություններ էին կատարում

338
00:14:12,000 --> 00:14:14,000
և ինչ ենք մենք անում

339
00:14:14,000 --> 00:14:16,000
խոցելիության հետ:

340
00:14:16,000 --> 00:14:18,000
Ինչու՞ ենք մենք այդքան պայքարում դրա հետ:

341
00:14:18,000 --> 00:14:21,000
Միայն ե՞ս եմ պայքարում խոցելիության դեմ:

342
00:14:21,000 --> 00:14:23,000
Ո'չ:

343
00:14:23,000 --> 00:14:25,000
Ահա այն, ինչ ես հասկացա:

344
00:14:26,000 --> 00:14:29,000
Մենք ընդարմացնում ենք խոցելիությունը,

345
00:14:29,000 --> 00:14:31,000
երբ սպասում ենք զանգի:

346
00:14:31,000 --> 00:14:33,000
Շատ ծիծաղելի էր: Ես ֆեյսբուքով և թվիթերով մի հարց էի տեղադրել.

347
00:14:33,000 --> 00:14:35,000
«Ինչպե՞ս կսահմանեիք խոցելիությունը:

348
00:14:35,000 --> 00:14:37,000
Ի՞նչն է ձեր խոցելիության պատճառը»:

349
00:14:37,000 --> 00:14:40,000
Եվ մեկ ու կես ժամվա ընթացքում ես ստացա 150 պատախան:

350
00:14:40,000 --> 00:14:42,000
Քանի որ ես ուզում էի պարզել

351
00:14:42,000 --> 00:14:44,000
դրա պատճառը:

352
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
Ստիպված եղա օգնություն խնդրել ամուսնուցս,

353
00:14:47,000 --> 00:14:50,000
քանի որ հիվանդ էի, և մենք դեռ նոր էինք ամուսնացել.

354
00:14:50,000 --> 00:14:53,000
ամուսնուս հետ սեռական հարաբերությունների մեջ մտնել,

355
00:14:53,000 --> 00:14:55,000
կնոջ հետ սեռական հարաբերությունների մեջ մտնել.

356
00:14:55,000 --> 00:14:58,000
մերժվել.ինչ-որ մեկին մի տեղ հրավիրել.

357
00:14:58,000 --> 00:15:00,000
սպասել,որ բժիշկը հետ զանգի.

358
00:15:00,000 --> 00:15:03,000
արհամարհել, լինել արհամարհված`

359
00:15:03,000 --> 00:15:05,000
սա է կյանքը:

360
00:15:05,000 --> 00:15:08,000
Մենք ապրում ենք խոցելի աշխարհում:

361
00:15:08,000 --> 00:15:10,000
Եվ այն հաղթահարելու միջոցներից մեկը

362
00:15:10,000 --> 00:15:12,000
խոցելիությունն ընդարմացնելն է:

363
00:15:12,000 --> 00:15:14,000
Ու ես կարծում եմ փաստեր կան,

364
00:15:14,000 --> 00:15:16,000
ու դա միակ պատճառը չէ, որ այս ապացույցները գոյություն ունեն,

365
00:15:16,000 --> 00:15:18,000
իմ կարծիքով սա է հիմնական պատճառը,

366
00:15:18,000 --> 00:15:22,000
սրանով է պայմանավորված, որ մենք համարվում ենք

367
00:15:22,000 --> 00:15:25,000
ամենագեր,

368
00:15:25,000 --> 00:15:28,000
ամենակախյալ, անառողջ և պարտքերի մեջ խրված

369
00:15:28,000 --> 00:15:30,000
սերունդը Միացյալ Նահանգների պատմության մեջ:

370
00:15:33,000 --> 00:15:36,000
Խնդիրն այն է (ես այս եզրահանգմանը եկել եմ հետազոտությունից),

371
00:15:36,000 --> 00:15:39,000
որ պարզապես ցանկության դեպքում էլ հնարավոր չէ բթացնել զգացմունքները:

372
00:15:40,000 --> 00:15:43,000
Դու ուղղակի չես կարող ասել սա վատն է,

373
00:15:43,000 --> 00:15:45,000
սա խոցելիությունն է, սա թախիծն է, սա ամոթի զգացումն է,

374
00:15:45,000 --> 00:15:47,000
սա վախն է, իսկ սա` հիասթափությունը:

375
00:15:47,000 --> 00:15:49,000
Ես չեմ ուզում այդ ամենը զգալ:

376
00:15:49,000 --> 00:15:52,000
Ես պատրաստվում եմ մի քանի բաժակ գարեջուր ըմպել և բանանով ու ընկույզով կեքս ուտել:

377
00:15:52,000 --> 00:15:54,000
(Ծիծաղ):

378
00:15:54,000 --> 00:15:56,000
Ես չեմ ուզում այդ ամենը զգալ:

379
00:15:56,000 --> 00:15:58,000
Հասկանում եմ ձեր ծիծաղի պատճառը:

380
00:15:58,000 --> 00:16:01,000
Այս կերպ ես ձեր կյանք եմ ներթափանցում:

381
00:16:01,000 --> 00:16:03,000
Աստվա~ծ իմ:

382
00:16:03,000 --> 00:16:05,000
(Ծիծաղ):

383
00:16:05,000 --> 00:16:08,000
Հնարավոր չէ վերացնել ծանր ապրումները,

384
00:16:08,000 --> 00:16:10,000
առանց բթացնելու մեր զգացմունքները:

385
00:16:10,000 --> 00:16:12,000
Չես կարող պարզապես ընտրությամբ անզգայացնել:

386
00:16:12,000 --> 00:16:15,000
Այսպիսով, երբ մենք սառեցնում ենք դրանք,

387
00:16:15,000 --> 00:16:17,000
մենք այլևս չենք զգում ո'չ ուրախություն,

388
00:16:17,000 --> 00:16:19,000
ո'չ երախտագիտություն,

389
00:16:19,000 --> 00:16:21,000
ո'չ էլ երջանկություն:

390
00:16:21,000 --> 00:16:24,000
Իսկ դրանից հետո մենք մեզ դժբախտ ենք զգում,

391
00:16:24,000 --> 00:16:26,000
և նպատակ ու իմաստ փնտրում:

392
00:16:26,000 --> 00:16:28,000
Հետո մենք մեզ խոցելի ենք զգում,

393
00:16:28,000 --> 00:16:31,000
ապա ըմպում մի քանի բաժակ գարեջուր և բանանով ու ընկույզով կեքս ուտում:

394
00:16:31,000 --> 00:16:34,000
Ապա հայտնվում ես մի վտանգավոր շրջապտույտի մեջ:

395
00:16:36,000 --> 00:16:39,000
Իմ կարծիքով պետք է խորհենք,

396
00:16:39,000 --> 00:16:41,000
թե ինչու և ինպես ենք ընդարմանում:

397
00:16:41,000 --> 00:16:44,000
Պարտադիր չէ, որ պատճառը կախվածությունը լինի:

398
00:16:44,000 --> 00:16:46,000
Մեկ ուրիշ բան, որ անում ենք,

399
00:16:46,000 --> 00:16:49,000
անորոշը որոշակի դարձնելն է:

400
00:16:50,000 --> 00:16:53,000
Կրոնը համոզմունքից և խորհրդավորությունից վերածվել է

401
00:16:53,000 --> 00:16:55,000
որոշակիության:

402
00:16:55,000 --> 00:16:58,000
Ես ճիշտ եմ, դուք`սխալ: Լռե’ք:

403
00:16:58,000 --> 00:17:00,000
Սա է ամենը:

404
00:17:00,000 --> 00:17:02,000
Պարզ է:

405
00:17:02,000 --> 00:17:04,000
Ինչքան շատ ենք վախենում, այնքան խոցելի ենք դառնում,

406
00:17:04,000 --> 00:17:06,000
և այդքան ավելի ենք վախենում:

407
00:17:06,000 --> 00:17:08,000
Սա նման է այսօրվա քաղաքականությանը:

408
00:17:08,000 --> 00:17:10,000
Այլեւս երկխոսություններ չկան:

409
00:17:10,000 --> 00:17:12,000
Այլևս զրույց չկա:

410
00:17:12,000 --> 00:17:14,000
Լոկ մեղադրանքներ:

411
00:17:14,000 --> 00:17:17,000
Գիտեք` ինչպես է հետազոտությունների մեջ բնորոշվում մեղադրանքը`

412
00:17:17,000 --> 00:17:20,000
ցավն ու նեղվածությունը դարմանելու միջոց:

413
00:17:21,000 --> 00:17:23,000
Մենք կատարելագործվում ենք:

414
00:17:23,000 --> 00:17:26,000
Եթե կա մեկը, որ ցանկանում է` կյանքն այսպիսին լինի `ես եմ.

415
00:17:26,000 --> 00:17:28,000
բայց չի ստացվում:

416
00:17:28,000 --> 00:17:30,000
Քանի որ մեր գործը

417
00:17:30,000 --> 00:17:32,000
ուտելն ու պառկելն է:

418
00:17:32,000 --> 00:17:35,000
(Ծիծաղ)

419
00:17:35,000 --> 00:17:37,000
Հուսով եմ` 100 տարի անց

420
00:17:37,000 --> 00:17:39,000
մարդիկ հետ կնայեն ու կասեն «Ա'յ քեզ բան»:

421
00:17:39,000 --> 00:17:41,000
(Ծիծաղ)

422
00:17:41,000 --> 00:17:43,000
Եվ մենք կատարյալ ենք, և որ ամենավտանգավորն է՝ մեր

423
00:17:43,000 --> 00:17:45,000
մեր երեխաներն են կատարյալ:

424
00:17:45,000 --> 00:17:47,000
Թույլ տվեք ասել, թե ինչ ենք մենք մտածում երեխաների մասին:

425
00:17:47,000 --> 00:17:50,000
Նրանք ի ծնե կոչված են պայքարելու:

426
00:17:50,000 --> 00:17:53,000
Եվ երբ պահում ենք այդ կատարյալ փոքրիկ երեխաներին մեր ձեռքերում,

427
00:17:53,000 --> 00:17:55,000
մեր գործն այն չէ, որ ասենք. «Նայեք նրան, նա կատարյալ է»:

428
00:17:55,000 --> 00:17:57,000
Մեր գործն է նրան կատարյալ պահելը,

429
00:17:57,000 --> 00:18:00,000
որպեսզի թենիսի գնա 5-րդ դասարանից, իսկ Յեյլ` 7-րդից:

430
00:18:00,000 --> 00:18:02,000
Դա մեր գործը չէ:

431
00:18:02,000 --> 00:18:04,000
Մեր գործն է նայել ու ասել.

432
00:18:04,000 --> 00:18:07,000
«Գիտես ինչ, դու կատարյալ չես և դու պետք է պայքարես,

433
00:18:07,000 --> 00:18:09,000
բայց դու արժանիս ես սիրված և ընդունված լինելու»:

434
00:18:09,000 --> 00:18:11,000
Դա է մեր գործը:

435
00:18:11,000 --> 00:18:13,000
Ցույց տվեք ինձ այդպես դաստիարակված սերունդ

436
00:18:13,000 --> 00:18:16,000
և ես կարծում եմ, որ վերջ կդրվի մեր՝ այսօր առկա խնդիրներին:

437
00:18:16,000 --> 00:18:20,000
Մենք ձևացնում ենք, որ այն ինչ անում ենք

438
00:18:20,000 --> 00:18:23,000
չի անդրադառնում մարդկանց վրա:

439
00:18:23,000 --> 00:18:25,000
Նույնը նաև մեր անձնական կյանքում է:

440
00:18:25,000 --> 00:18:27,000
Մենք միասնական ձևով ենք դա անում.

441
00:18:27,000 --> 00:18:29,000
լինի դա օդապարիկով թռիչքը,

442
00:18:29,000 --> 00:18:31,000
թե նավթահանություն.

443
00:18:31,000 --> 00:18:33,000
մենք ձևացնում ենք, որ մեր գործողությունները

444
00:18:33,000 --> 00:18:36,000
մեծ ազդեցություն չեն ունենում այլ մարդկանց վրա:

445
00:18:36,000 --> 00:18:39,000
Ես կասեմ, որ սա մեր առաջին մրցավազքը չէ, մարդիկ:

446
00:18:40,000 --> 00:18:42,000
Պարզապես պետք է լինել անկեղծ ու պարզ

447
00:18:42,000 --> 00:18:44,000
և ասել. «Ներողություն,

448
00:18:44,000 --> 00:18:47,000
մենք կուղղենք մեր սխալը»:

449
00:18:50,000 --> 00:18:52,000
Բայց մեկ այլ մեթոդ էլ կա, և ես ուզում եմ այն ձեզ ներկայացնել:

450
00:18:52,000 --> 00:18:54,000
Ահա թե ինչ եմ պարզել.

451
00:18:54,000 --> 00:18:56,000
Թողնենք, որ մեզ տեսնեն,

452
00:18:56,000 --> 00:18:58,000
խորապես հասկանան,

453
00:18:58,000 --> 00:19:01,000
ուժգին ճանաչեն,

454
00:19:01,000 --> 00:19:03,000
սիրեն ամբողջ սրտով,

455
00:19:03,000 --> 00:19:05,000
եթե անգամ ոչ մի երաշխիք չկա.

456
00:19:05,000 --> 00:19:07,000
իսկապես դժվար է:

457
00:19:07,000 --> 00:19:10,000
Եվ իբրև ծնող կարող եմ ձեզ ասել, որ չափազանց դժվար է

458
00:19:12,000 --> 00:19:15,000
ցուցաբերել երախտագիտություն և ուրախություն

459
00:19:15,000 --> 00:19:17,000
այն ծայրահեղ բարդ պահերին,

460
00:19:17,000 --> 00:19:19,000
երբ ինքներս մեզ հարց ենք տալիս. «Հնարավոր է այսքան շատ սիրել,

461
00:19:19,000 --> 00:19:21,000
անվերապահորեն հավատալ դրան

462
00:19:21,000 --> 00:19:24,000
և այդքան ափերից դուրս գալ»:

463
00:19:24,000 --> 00:19:26,000
Սարսափով հետևանքների մասին մտածելու փոխարեն` կարելի է կանգ առնել

464
00:19:26,000 --> 00:19:29,000
ասել. «Ես այնքան շնորհակալ եմ,

465
00:19:29,000 --> 00:19:32,000
որովհետև քանի դեռ խոցելի եմ, ուրեմն ապրում եմ»:

466
00:19:33,000 --> 00:19:36,000
Վերջիվերջո, ամենակարևորը

467
00:19:36,000 --> 00:19:39,000
հավատալն է, որ մենք կատարյալ ենք:

468
00:19:39,000 --> 00:19:41,000
Քանի որ երբ այդ տեսանկյունից ենք նայում,

469
00:19:41,000 --> 00:19:44,000
համարում ենք, որ կատարյալ ենք

470
00:19:45,000 --> 00:19:48,000
ապա այլևս չենք նյարդայնանում և սկսում ենք հասկանալ:

471
00:19:49,000 --> 00:19:51,000
Այդպիսով դառնում ենք ավելի բարի և սիրալիր

472
00:19:51,000 --> 00:19:54,000
թե ինքներս մեզ և թե մեր շրջապատի հանդեպ:

473
00:19:54,000 --> 00:19:56,000
Այսքանը, շնորհակալություն:

474
00:19:56,000 --> 00:19:59,000
(Ծափահարություններ)