1
00:00:07,645 --> 00:00:12,249
Αnn Hamilton
«To Συμβάν μιας Κλωστής»

2
00:00:15,519 --> 00:00:21,538
[Ραδιοφωνικά παράσιτα, 
και μια γυναικεία φωνή από τα ηχεία]



3
00:00:23,825 --> 00:00:27,131
[Ραδιοφωνικά παράσιτα 
και μια αντρική φωνή από τα ηχεία]

4
00:00:54,157 --> 00:00:57,994
Το χέρι μου είναι ένα χέρι που ράβει, 
ένα χέρι που υφαίνει,

5
00:00:58,021 --> 00:01:02,275
είναι ο συνδετικός κρίκος 
μεταξύ κειμένου και υφάσματος.


6
00:01:02,465 --> 00:01:06,001
Ο τίτλος του έργου είναι
«To Συμβάν μιας Κλωστής».

7
00:01:06,574 --> 00:01:10,974
Τον όρο αυτόν εισήγαγε η Anni Albers,
η οποία περιέγραψε την ύφανση

8
00:01:10,974 --> 00:01:14,445
ως την κάθετη και οριζόντια διάβαση
της κλωστής,

9
00:01:14,445 --> 00:01:18,348
η οποία δημιουργεί άγγιγμα και επαφή
καθώς διασταυρώνεται.

10
00:01:19,417 --> 00:01:22,385
To ύφασμα υψώνεται και χαμηλώνει
μέσα από την ταλάντευση.

11
00:01:22,385 --> 00:01:27,407
Η παρουσία όλων των επισκεπτών 
εγγράφεται μέσα στο υλικό του.

12
00:01:27,407 --> 00:01:31,067
Κι αυτή η διαδικασία, με τη σειρά της,
δημιουργεί τις δικές της υφάνσεις.

13
00:01:46,544 --> 00:01:50,246
[Ήχοι και φωνές των επισκεπτών 
αντηχούν στην αίθουσα]

14
00:01:51,574 --> 00:01:54,938
[Ραδιοφωνικά παράσιτα, 
και μια γυναικεία φωνή από τα ηχεία]

15
00:01:57,979 --> 00:02:00,337
[Αντρική φωνή] 
«Ασύμβατα ψήγματα επιστήμης».

16
00:02:01,740 --> 00:02:04,161
[Αντρική φωνή] «Η αδικία ενός ανθρώπου»...

17
00:02:04,161 --> 00:02:07,597
[Αντρική φωνή από τα ηχεία]
...«γίνεται αδικία ενός άλλου ανθρώπου».

18
00:02:07,964 --> 00:02:11,343
[ Ann Hamilton] Αρχικά αναρωτηθήκαμε
αν οι επισκέπτες θα έκαναν κούνια.

19
00:02:11,343 --> 00:02:14,306
Λέγαμε: «Ελπίζουμε να μην κάθονται απλώς 
σαν να κρέμονται».

20
00:02:14,306 --> 00:02:17,700
Συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο 
όταν κάνεις κούνια.


21
00:02:17,700 --> 00:02:24,314
Σίγουρα υπάρχει κάποια νευρολογική εξήγηση
για αυτήν την αίσθηση ευχαρίστησης

22
00:02:24,448 --> 00:02:27,750
και πιστεύω πως οι άνθρωποι ενδίδουν 
στην αίσθηση αυτή.

23
00:02:29,085 --> 00:02:33,022
Ήρθε εδώ μια οικογένεια χθες
που παρέμεινε στον χώρο για τρεις ώρες.

24
00:02:33,124 --> 00:02:37,161
Έχει δημιουργηθεί εδώ
κάτι σαν παιδική χαρά.

25
00:02:43,967 --> 00:02:47,270
Πιστεύω πως αυτό είναι κάτι πολύ οικείο

26
00:02:47,270 --> 00:02:49,991
αλλά και κάτι πολύ ευρύ 
που παρέχει μια αίσθηση ανωνυμίας.

27
00:02:49,991 --> 00:02:56,241
Αυτές οι ιδιότητες της μοναχικότητας 
αλλά και της ομαδικής συνύπαρξης

28
00:02:56,241 --> 00:02:59,616
θεωρώ ότι δημιουργούν 
μια πραγματικά παρηγορητική αίσθηση

29
00:02:59,616 --> 00:03:02,957
και κάτι που χρειαζόμαστε.

30
00:03:08,625 --> 00:03:11,271
Στην μέση, κάτω από το ύφασμα,

31
00:03:11,271 --> 00:03:14,136
το ήξερα πως θα ήταν ένα υπέροχο σημείο
να σταθεί κανείς,

32
00:03:14,136 --> 00:03:19,354
να νιώθει τον στροβιλισμό
και τη ρευστότητα του υφάσματος γύρω του.

33
00:03:19,354 --> 00:03:23,775
Όμως δεν είχα καν φανταστεί 
ότι οι άνθρωποι θα ξάπλωναν στο πάτωμα


34
00:03:23,775 --> 00:03:27,777
και θα παρέμεναν σε οριζόντια θέση
για πάρα πολλή ώρα.

35
00:03:38,240 --> 00:03:41,991
Αποφάσισα εξ΄αρχής ότι θα βρίσκομαι εδώ
καθ΄όλη τη διάρκεια της έκθεσης.

36
00:03:41,991 --> 00:03:44,074
Κάθε μέρα φέρνει και κάτι το διαφορετικό.

37
00:03:44,074 --> 00:03:47,164
Κάθε μέρα δημιουργείται
και κάποιο άλλο είδος αλληλεπίδρασης...

38
00:03:47,164 --> 00:03:51,134
....και μοιάζει σχεδόν...σαν το έργο 
να απευθύνεται ξανά σε εμένα.

39
00:04:00,277 --> 00:04:06,617
Ένα κορίτσι είπε ότι ένιωθε τόσο ελεύθερη
αλλά και παράλληλα ασφαλής.

40
00:04:06,617 --> 00:04:11,907
'Οταν το άκουσα αυτό...σκέφτηκα 
ότι είναι πράγματι καταπληκτικό.

41
00:04:11,907 --> 00:04:14,925
Υπάρχουν τόσες συναισθηματικές αποχρώσεις

42
00:04:14,925 --> 00:04:19,128
ώστε προσπαθώ να δώσω ή να δημιουργήσω
την ευκαιρία τέτοιων εμπειριών

43
00:04:19,128 --> 00:04:21,407
χωρίς όμως να προκαθορίζω τα πράγματα...

44
00:04:21,407 --> 00:04:24,907
...και με τη σειρά της, αυτή η προσέγγιση 
με ανταμείβει ουσιαστικά,

45
00:04:24,907 --> 00:04:27,604
μέσα από όλα όσα
οι ίδιοι επισκέπτες προσφέρουν στο έργο.

46
00:04:27,604 --> 00:04:33,541
Το να είμαι εδώ παρούσα ώστε να τα βιώσω 
είναι φοβερά ικανοποιητικό.