WEBVTT

00:00:07.645 --> 00:00:12.249
Αnn Hamilton
Τo Συμβάν μιας Κλωστής

00:00:15.519 --> 00:00:21.538
[Ραδιοφωνικά παράσιτα] 
[Η φωνή της εκφωνήτριας από τα ηχεία]

00:00:23.825 --> 00:00:27.131
[Ραδιοφωνικά παράσιτα] 
[Η φωνή του εκφωνητή από τα ηχεία]

00:00:54.157 --> 00:00:57.994
Το χέρι μου είναι ένα χέρι που ράβει, 
ένα χέρι που υφαίνει,

00:00:58.021 --> 00:01:02.275
είναι ο συνδετικός κρίκος 
μεταξύ κειμένου και υφάσματος.


00:01:02.465 --> 00:01:06.001
Ο τίτλος του έργου είναι
Τo Συμβάν μιας Κλωστής.

00:01:06.574 --> 00:01:10.974
Τον όρο αυτόν εισήγαγε η Anni Albers,
η οποία περιέγραψε την ύφανση

00:01:10.974 --> 00:01:14.445
ως την κάθετη και οριζόντια διάβαση
μιας κλωστής,

00:01:14.445 --> 00:01:18.348
που αγγίζει και εφάπτεται
στα σημεία όπου διασταυρώνεται.

00:01:19.417 --> 00:01:23.215
To ύφασμα ανυψώνεται ή χαμηλώνει αναλόγως 
με τις ταλαντεύσεις της κάθε κούνιας.

00:01:23.215 --> 00:01:27.407
Η παρουσία όλων των επισκεπτών 
εγγράφεται στις ίνες του υφάσματος.

00:01:27.407 --> 00:01:31.067
Κι αυτή η διαδικασία, με τη σειρά της,
δημιουργεί τις δικές της υφάνσεις.

NOTE Paragraph

00:01:46.544 --> 00:01:50.246
[Ήχοι και φωνές επισκεπτών 
αντηχούν στην αίθουσα]

00:01:51.304 --> 00:01:54.119
[Ραδιοφωνικά παράσιτα]
[Η φωνή της εκφωνήτριας από τα ηχεία]

00:01:54.119 --> 00:02:01.087
[Εκφωνητής]...«Ασύμβατες αρχές». 
«Ασύμβατα ψήγματα επιστήμης».

00:02:01.740 --> 00:02:04.161
[Εκφωνητής] «Η αδικία ενός ανθρώπου»...

00:02:04.161 --> 00:02:07.847
[Η φωνή του εκφωνητή από τα ηχεία]
...«αποτελεί αδικία ενός άλλου ανθρώπου».

00:02:07.964 --> 00:02:11.343
[ Ann Hamilton] Αρχικά αναρωτηθήκαμε
αν οι επισκέπτες θα έκαναν κούνια.

00:02:11.343 --> 00:02:14.306
«Ελπίζουμε να μην κάθονται απλώς εκεί
σαν να κρέμονται» λέγαμε.

00:02:14.306 --> 00:02:17.700
Συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο 
όταν αιωρείται κανείς πάνω σε μια κούνια.

00:02:17.700 --> 00:02:24.314
Σίγουρα υπάρχει κάποια νευρολογική εξήγηση
για αυτήν την αίσθηση ευχαρίστησης

00:02:24.448 --> 00:02:27.750
και πιστεύω ότι άνθρωποι ενδίδουν 
στην αίσθηση αυτή.

00:02:29.085 --> 00:02:33.022
Ήρθε εδώ μια οικογένεια χθες
που παρέμεινε στον χώρο για τρεις ώρες.

00:02:33.124 --> 00:02:37.161
Έχει δημιουργηθεί εδώ
κάτι σαν παιδική χαρά.

00:02:43.967 --> 00:02:47.270
Πιστεύω πως εδώ συναντά κανείς 
κάτι πολύ οικείο

00:02:47.270 --> 00:02:50.801
αλλά και κάτι το οποίο είναι πολύ ευρύ 
και παρέχει μια αίσθηση ανωνυμίας.

00:02:50.801 --> 00:02:56.241
Αυτές οι ιδιότητες της μοναχικότητας
αλλά και της ομαδικής συνύπαρξης

00:02:56.241 --> 00:02:59.616
θεωρώ ότι δημιουργούν 
μια πραγματικά παρηγορητική αίσθηση

00:02:59.616 --> 00:03:02.957
και κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη.

00:03:08.625 --> 00:03:11.271
Στην μέση, κάτω από το ύφασμα...

00:03:11.271 --> 00:03:14.136
....το ήξερα πως θα ήταν υπέροχα
να σταθεί κανείς εκεί,

00:03:14.136 --> 00:03:19.354
να περιβάλλεται από τον στροβιλισμό
και τη ρευστότητα του υφάσματος.

00:03:19.354 --> 00:03:23.775
Όμως δεν είχα καν φανταστεί 
ότι οι άνθρωποι θα ξάπλωναν στο πάτωμα


00:03:23.775 --> 00:03:27.777
και ότι θα παρέμεναν σε οριζόντια θέση
για πάρα πολλή ώρα.

00:03:38.240 --> 00:03:41.991
Αποφάσισα εξ΄ αρχής ότι θα βρίσκομαι εδώ
καθ΄ όλη τη διάρκεια της έκθεσης.

00:03:41.991 --> 00:03:44.074
Η κάθε μέρα φέρνει 
και κάτι διαφορετικό.

00:03:44.074 --> 00:03:47.164
Κάθε μέρα παρατηρείται
και κάποιος νέος τρόπος αλληλεπίδρασης...

00:03:47.164 --> 00:03:51.134
....και μοιάζει σαν το έργο να επιστρέφει
με κριτικό τρόπο ξανά σε εμένα.

00:04:00.277 --> 00:04:06.617
Ένα κορίτσι είπε ότι ένιωσε πολύ ελεύθερη 
αλλά και παράλληλα ασφαλής.

00:04:06.617 --> 00:04:11.907
'Οταν το άκουσα αυτό...σκέφτηκα 
ότι είναι πράγματι καταπληκτικό.

00:04:11.907 --> 00:04:14.925
Υπάρχουν τόσες συναισθηματικές αποχρώσεις

00:04:14.925 --> 00:04:19.128
ώστε προσπαθώ να δώσω ή να δημιουργήσω
τις ευκαιρίες για τέτοιες εμπειρίες,

00:04:19.128 --> 00:04:22.087
χωρίς όμως να προκαθορίζω
ποιες θα είναι αυτές τις εμπειρίες.

00:04:22.087 --> 00:04:25.337
Με τη σειρά της, αυτή η προσέγγιση 
με ανταμείβει ουσιαστικά

00:04:25.337 --> 00:04:28.024
μέσα από όλα όσα
οι ίδιοι επισκέπτες προσφέρουν στο έργο.

00:04:28.024 --> 00:04:33.591
Το να είμαι παρούσα και να βιώνω τα πάντα,
είναι φοβερά ικανοποιητικό.