1
00:00:00,000 --> 00:00:02,000
ตอนที่ฉันอายุ 9 ขวบ

2
00:00:02,000 --> 00:00:04,000
ฉันได้ไปค่ายฤดูร้อนเป็นครั้งแรก

3
00:00:04,000 --> 00:00:06,170
และแม่จัดกระเป๋าเดินทาง

4
00:00:06,470 --> 00:00:08,000
ที่เต็มไปด้วยหนังสือให้ฉัน

5
00:00:08,000 --> 00:00:10,790
สำหรับฉันแล้ว มันเป็นสิ่งที่ดีเยี่ยมเลย

6
00:00:10,790 --> 00:00:12,000
เพราะในครอบครัวเรา

7
00:00:12,000 --> 00:00:15,000
การอ่านเป็นกิจกรรมหลักของเรา

8
00:00:15,000 --> 00:00:17,290
สำหรับคุณ อาจดูเหมือนต่อต้านสังคมเล็กน้อย

9
00:00:17,290 --> 00:00:20,920
แต่สำหรับเรา มันแค่เป็นวิธีในการเข้าสังคม
ที่แตกต่างออกไป

10
00:00:20,930 --> 00:00:24,170
คุณจะได้สัมผัสถึงไออุ่นรัก
จากครอบครัวที่นั่งถัดจากคุณ

11
00:00:24,220 --> 00:00:26,000
และยังมีอิสระที่จะเข้าไปในผจญภัย

12
00:00:26,000 --> 00:00:28,000
ในดินแดนภายในจิตใจของคุณเอง

13
00:00:28,000 --> 00:00:30,000
และฉันก็คิดว่า

14
00:00:30,000 --> 00:00:32,000
ค่ายฤดูร้อนก็น่าจะเป็นแบบนี้
แต่อาจจะดีกว่าหน่อย

15
00:00:32,000 --> 00:00:35,540
(เสียงหัวเราะ)

16
00:00:35,680 --> 00:00:38,000
มีจินตนาการเห็นเด็กหญิง 10 คนนั่งในห้อง

17
00:00:38,000 --> 00:00:40,000
อ่านหนังสือชิวๆ ในชุดนอนแบบเดียวกัน

18
00:00:40,000 --> 00:00:42,000
(เสียงหัวเราะ)

19
00:00:42,000 --> 00:00:45,000
การเข้าค่ายเหมือนปาร์ตี้ที่ไม่มีแอลกอฮอล์

20
00:00:45,000 --> 00:00:48,000
และในวันแรก

21
00:00:48,000 --> 00:00:50,000
ที่ปรึกษาเรา เรียกพวกเรามารวมกัน

22
00:00:50,000 --> 00:00:52,000
และสอนเราเชียร์ ซึ่งบอกว่าจะต้องพูดเชียร์

23
00:00:52,000 --> 00:00:56,370
ทุกวันเพื่อให้เข้าถึงหัวใจของการเข้าค่าย

24
00:00:56,450 --> 00:00:58,520
มันคือ:

25
00:00:58,940 --> 00:01:00,000
"R-O-W-D-I-E

26
00:01:00,000 --> 00:01:02,000
นั่นคือวิธีที่เราสะกด rowdie (เกเร)

27
00:01:02,000 --> 00:01:04,980
Rowdie, rowdie, จัดไป rowdie "

28
00:01:05,000 --> 00:01:07,970
(เสียงหัวเราะ)

29
00:01:07,970 --> 00:01:09,000
ใช่

30
00:01:09,000 --> 00:01:11,000
อืม ฉันคิดไม่ออกเลยว่าชีวิตฉัน

31
00:01:11,000 --> 00:01:13,000
ทำไมเราควรจะ rowdy มากนัก

32
00:01:13,000 --> 00:01:16,000
หรือทำไมเราต้องสะกดคำนี้ไม่ถูกต้อง

33
00:01:16,000 --> 00:01:23,000
(หัวเราะ)

34
00:01:23,010 --> 00:01:25,710
แต่ฉันต้องท่องคำเชียร์ ไปพร้อมกับคนอื่นๆ

35
00:01:25,710 --> 00:01:27,000
ฉันทำดีที่สุดแล้ว

36
00:01:27,000 --> 00:01:29,000
และฉันเพียงแค่รอเวลา

37
00:01:29,000 --> 00:01:32,430
ที่จะออกจากค่ายและอ่านหนังสือของฉัน

38
00:01:32,440 --> 00:01:34,940
แต่พอหยิบหนังสือออกจากกระเป๋าเดินทาง

39
00:01:34,940 --> 00:01:37,020
สาวสุดเจ๋งก็มาถามฉันว่า

40
00:01:37,020 --> 00:01:39,000
"ทำไมถึงดูสุขุมจัง"

41
00:01:39,000 --> 00:01:41,000
สุขุม แน่นอน ความหมายมันตรงข้ามกับ

42
00:01:41,000 --> 00:01:43,000
ความหมายของ R-O-W-D-I-E

43
00:01:43,000 --> 00:01:45,000
แล้วครั้งที่สองที่ฉันจะหยิบขึ้นมาอ่านอีก

44
00:01:45,000 --> 00:01:48,520
ที่ปรึกษาก็มาหาฉันด้วยสีหน้าที่ดูกังวล

45
00:01:48,520 --> 00:01:50,990
และเธอย้ำจุดยืนของการเข้าค่ายฤดูร้อน

46
00:01:50,990 --> 00:01:52,480
ว่าเราควรออกไป

47
00:01:52,480 --> 00:01:55,000
เข้าสังคมให้มาก

48
00:01:55,000 --> 00:01:56,990
ดังนั้น...ฉันจึงนำหนังสือ

49
00:01:56,990 --> 00:02:00,980
กลับเข้าไปไว้ในกระเป๋าเดินทาง

50
00:02:00,980 --> 00:02:04,000
และวางไว้ใต้เตียงของฉัน

51
00:02:04,000 --> 00:02:06,240
และก็อยู่อย่างนั้นตลอดการอยู่ค่ายฤดูร้อน

52
00:02:06,240 --> 00:02:08,000
ฉันรู้สึกผิดที่ทำแบบนี้ เพราะ

53
00:02:08,000 --> 00:02:10,990
ฉันรู้สึกว่าหนังสือต้องการฉัน

54
00:02:10,990 --> 00:02:12,000
เรียกหาฉัน

55
00:02:12,000 --> 00:02:14,970
แต่ฉันกลับไม่สนใจและไม่เปิดดกระเป๋าอีก

56
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
จนกระทั่งฉันกลับบ้านพร้อมครอบครัว

57
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
หลังจากค่ายฤดูร้อนจบลง

58
00:02:19,000 --> 00:02:22,000
ตอนนี้ ฉันเล่าเรื่องเข้าค่ายฤดูร้อน

59
00:02:22,000 --> 00:02:25,000
ฉันบอกคุณเลยว่า อีก 50 คนชอบการเข้าค่าย

60
00:02:25,000 --> 00:02:27,980
ทุกครั้งที่ฉันได้รับคำพูดที่บอกว่า

61
00:02:27,980 --> 00:02:31,000
การที่ฉันเงียบและเก็บตัว

62
00:02:31,000 --> 00:02:33,000
ไม่ใช่การทำตัวที่ถูกที่ควรเท่าไร

63
00:02:33,000 --> 00:02:36,980
และฉันควรจะเปิดตัวออกมาบ้าง

64
00:02:36,980 --> 00:02:39,000
ฉันรู้สึกลึกๆ ว่ามันไม่จริงนะ

65
00:02:39,000 --> 00:02:41,000
คนชอบเก็บตัวหลายคนเจ๋งอย่างที่พวกเขาเป็น

66
00:02:41,000 --> 00:02:44,980
หลายปีเลยที่ฉันปฎิเสธความรู้สึกนี้

67
00:02:44,980 --> 00:02:47,000
ฉันเป็นทนายความในบริษัทยักษ์ใหญ่

68
00:02:47,000 --> 00:02:50,000
แทนที่จะเป็นนักเขียนอย่างที่อยากจะเป็น

69
00:02:50,000 --> 00:02:52,000
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะอยากจะพิสูจน์ตัวเอง

70
00:02:52,000 --> 00:02:54,000
ว่า ฉันกล้าและมีความมุ่งมั่นด้วย

71
00:02:54,000 --> 00:02:56,510
และฉันก็มักจะไปบาร์ที่มีคนเยอะๆ

72
00:02:56,510 --> 00:03:00,030
ทั้งที่จริงๆ แล้วอยากจะไปที่ที่ดี
สำหรับทานมื้อเย็นกับเพื่อนๆ มากกว่า

73
00:03:00,030 --> 00:03:02,990
ฉันทำสิ่งที่ปั่นป่วนตัวเอง

74
00:03:02,990 --> 00:03:04,000
อัตโนมัติ

75
00:03:04,000 --> 00:03:08,000
โดยไม่รู้เลยว่า ฉันเป็นคนทำตัวเองแท้ๆ

76
00:03:08,000 --> 00:03:10,510
นี่เป็นสิ่งที่คนชอบเก็บตัวหลายคนทำ

77
00:03:10,510 --> 00:03:13,500
และมันทำให้เราล้มเหลวแน่ๆ

78
00:03:13,500 --> 00:03:16,022
ทั้งเพื่อนร่วมงาน ชุมชนของเราล้มเหลวไปด้วย

79
00:03:16,022 --> 00:03:17,741
ถ้าจะให้พูดให้มันใหญ่ขึ้น

80
00:03:17,741 --> 00:03:19,100
เป็นการล้มเหลวระดับโลก

81
00:03:19,100 --> 00:03:21,510
เพราะเมื่อนึกถึงการสร้างสรรค์
และการเป็นผู้นำ

82
00:03:21,510 --> 00:03:24,480
เราต้องการให้คนที่ชอบเก็บตัวได้ทำ
ในสิ่งที่พวกเขาถนัดที่สุด

83
00:03:24,480 --> 00:03:27,510
หนึ่งในสาม ถึงครึ่งของประชากร
คือคนที่ชอบเก็บตัว

84
00:03:27,510 --> 00:03:28,520
หนึ่งในสามถึงครึ่ง

85
00:03:28,520 --> 00:03:31,510
ก็คือหนึ่งในสองหรือสามคนที่คุณรู้จัก

86
00:03:31,510 --> 00:03:34,000
หรือแม้ตัวคุณเอง อาจจะเป็นคนที่ชอบเก็บตัว

87
00:03:34,000 --> 00:03:36,020
ฉันพูดถึงเพื่อนร่วมงานของคุณ

88
00:03:36,020 --> 00:03:38,510
คู่สมรสของคุณและลูกๆ ของคุณ

89
00:03:38,510 --> 00:03:41,000
หรือคนนั่งถัดจากคุณตอนนี้-

90
00:03:41,000 --> 00:03:43,000
ทุกคนล้วนมีอคตินี้

91
00:03:43,000 --> 00:03:45,980
ค่อนข้างจะเป็นจริงอยู่ลึกๆ ในสังคมของเรา

92
00:03:46,000 --> 00:03:48,500
เราเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ตั้งแต่ยังเล็ก

93
00:03:48,500 --> 00:03:51,500
โดยที่ยังไม่รู้ภาษามาอธิบาย
สิ่งที่เราทำด้วยซ้ำ

94
00:03:51,500 --> 00:03:53,500
มาดูอคตินี้กันให้ชัดยิ่งขึ้น

95
00:03:53,500 --> 00:03:56,000
คุณจำเป็นต้องเข้าใจว่าการเก็บตัวคืออะไร

96
00:03:56,000 --> 00:03:58,000
มันต่างจากความเขินอาย

97
00:03:58,000 --> 00:04:00,490
ความเขินอายเป็นการกลัว
การตัดสินจากสังคม

98
00:04:00,490 --> 00:04:02,200
การเก็บตัว เป็นอะไรที่เกี่ยวกับ

99
00:04:02,200 --> 00:04:04,000
การตอบสนองต่อการกระตุ้น

100
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
รวมทั้งกระตุ้นจากสังคม ดังนั้น

101
00:04:06,000 --> 00:04:08,770
คนที่ไม่ชอบเก็บตัวก็อยากจะได้การกระตุ้น

102
00:04:08,770 --> 00:04:11,000
ในขณะที่คนชอบเก็บตัว
จะรู้สึกถึงการมีชีวิต

103
00:04:11,000 --> 00:04:13,000
เวลาที่ตื่นตัวและทำอะไรต่ออะไรได้มากที่สุด

104
00:04:13,000 --> 00:04:15,350
เมื่อพวกเขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ

105
00:04:15,350 --> 00:04:18,000
ไม่ได้เกิดขึ้นตลอดเวลา-- 
และไม่แน่นอน--

106
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
แต่เกิดขึ้นซะเป็นส่วนใหญ่

107
00:04:20,000 --> 00:04:21,950
ดังนั้นการที่จะทำให้

108
00:04:21,950 --> 00:04:24,000
ความสามารถของเราเพิ่มสูงสุด

109
00:04:24,000 --> 00:04:26,500
ก็ต้องให้พวกเราอยู่ในที่ที่เหมาะสม

110
00:04:26,500 --> 00:04:29,510
ในโซนที่มีการกระตุ้นที่เหมาะกับพวกเรา

111
00:04:29,510 --> 00:04:31,510
แต่ขณะนี้ หลายที่มีความอคติเข้ามา

112
00:04:31,510 --> 00:04:33,500
สถาบันที่สำคัญที่สุดของเรา

113
00:04:33,500 --> 00:04:35,500
โรงเรียนของเราและที่ทำงาน

114
00:04:35,500 --> 00:04:37,990
ถูกออกแบบมาเพื่อคนที่ไม่ชอบเก็บตัว

115
00:04:37,990 --> 00:04:40,510
และสำหรับคนเหล่านี้จำเป็นต้องมี
การกระตุ้นมากมาย

116
00:04:40,510 --> 00:04:44,000
และยังมีระบบความเชื่อในปัจจุบันนี้

117
00:04:44,000 --> 00:04:46,500
ฉันเรียกการคิดตามกลุ่มแบบใหม่

118
00:04:46,500 --> 00:04:48,480
ซึ่งยึดถึงความคิดสร้างสรรค์

119
00:04:48,480 --> 00:04:49,960
และประสิทธิภาพทั้งหมด

120
00:04:49,960 --> 00:04:54,000
มาจากการที่ต้องรวมกันเป็นกลุ่มสุดๆ

121
00:04:54,000 --> 00:04:57,010
ถ้าคุณมองภาพห้องเรียนในปัจจุบันนี้:

122
00:04:57,010 --> 00:04:58,740
สมัยที่ฉันไปโรงเรียน

123
00:04:58,740 --> 00:05:00,000
เรานั่งเป็นแถว

124
00:05:00,000 --> 00:05:02,000
เรานั่งอยู่ในแถวของโต๊ะเช่นนี้

125
00:05:02,000 --> 00:05:04,500
และทำงานส่วนใหญ่ด้วยตัวเอง

126
00:05:04,500 --> 00:05:06,540
แต่ปัจจุบัน ชั้นเรียนทั่วไป

127
00:05:06,540 --> 00:05:10,050
มีโต๊ะเรียนที่เด็ก สี่ หรือ ห้า หรือ หก หรือ เจ็ดคน

128
00:05:10,050 --> 00:05:11,520
หันหน้าเข้าหากัน

129
00:05:11,520 --> 00:05:13,980
และต้องทำงานกันเป็นกลุ่ม

130
00:05:13,980 --> 00:05:16,510
แม้ในวิชาคณิตศาสตร์และการเขียนเชิงสร้างสรรค์

131
00:05:16,510 --> 00:05:19,070
ที่คุณคิดว่าจะต้องเป็นการคิดเองคนเดียว

132
00:05:19,070 --> 00:05:21,000
ปัจจุบันนี้ เด็กถูกคาดหวังให้

133
00:05:21,000 --> 00:05:23,510
ต้องทำเหมือนเป็นสมาชิกคณะกรรมการ

134
00:05:23,510 --> 00:05:25,750
สำหรับเด็กที่ต้องการทำด้วยตัวเอง

135
00:05:25,750 --> 00:05:27,000
หรือทำงานคนเดียว

136
00:05:27,000 --> 00:05:29,990
เด็กเหล่านั้นจะถูกมองว่าแตกจากกลุ่ม

137
00:05:29,990 --> 00:05:34,000
หรือมองว่าเป็นปัญหา

138
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
และครูส่วนใหญ่รายงานความเชื่อที่ว่า

139
00:05:36,000 --> 00:05:38,000
นักเรียนในอุดมคติ คือกลุ่มที่ไม่ชอบเก็บตัว

140
00:05:38,000 --> 00:05:40,000
ดูต่อต้านนักเรียนที่ชอบเก็บตัว

141
00:05:40,000 --> 00:05:42,510
แม้กลุ่มที่ชอบเก็บตัวจะได้รับเกรดดีกว่า

142
00:05:42,510 --> 00:05:44,520
และมีความรู้มากกว่า

143
00:05:44,520 --> 00:05:46,510
จากผลการวิจัย

144
00:05:46,510 --> 00:05:48,500
(หัวเราะ)

145
00:05:48,500 --> 00:05:51,780
เอาล่ะ มันเกิดขึ้นในที่ทำงานของเราเช่นกัน

146
00:05:51,780 --> 00:05:54,520
ที่ทำงานเราส่วนใหญ่เป็นที่ทำงานแบบเปิด

147
00:05:54,520 --> 00:05:56,250
ไม่มีผนังกั้น

148
00:05:56,250 --> 00:05:58,000
ที่ที่เราหันเข้าหาเสียงรบกวนต่างๆ

149
00:05:58,000 --> 00:06:00,000
และสายตาของเพื่อนร่วมงาน

150
00:06:00,000 --> 00:06:02,000
และเมื่อพูดถึงความเป็นผู้นำ

151
00:06:02,000 --> 00:06:04,520
คนที่ชอบเก็บตัวมักจะพลาดตำแหน่งผู้นำเสมอ

152
00:06:04,520 --> 00:06:06,520
แม้ว่าจะมีความระมัดระวังมาก

153
00:06:06,520 --> 00:06:08,540
และดูเหมือนจะไม่ค่อยทำอะไรที่เสี่ยง

154
00:06:08,540 --> 00:06:12,000
ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเราน่าจะชอบในปัจจุบันนี้

155
00:06:12,000 --> 00:06:15,450
งานวิจัยที่น่าสนใจของอดัม แกรนท์ (Adam Grant) 
ที่โรงเรียนวาร์ตัน (Wharton)

156
00:06:15,450 --> 00:06:17,000
พบว่าผู้นำที่ชอบเก็บตัว

157
00:06:17,000 --> 00:06:20,000
มักจะทำงานได้ดีกว่าผู้นำที่ไม่ชอบเก็บตัว

158
00:06:20,000 --> 00:06:23,000
เนื่องจากเมื่อพวกเขาบริหารพนักงานเชิงรุก

159
00:06:23,000 --> 00:06:25,520
พวกเขาจะให้พนักงานทำงาน
ด้วยความคิดพนักงานเอง

160
00:06:25,520 --> 00:06:27,520
ในขณะที่เป็นผู้นำที่ไม่ชอบเก็บตัว

161
00:06:27,520 --> 00:06:29,000
มักจะตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาใส่ความคิดของเขา


162
00:06:29,000 --> 00:06:32,000
ลงในสิ่งต่างๆอย่างไม่ได้ตั้งใจ

163
00:06:32,000 --> 00:06:34,490
ทำให้ความคิดของคนอื่นไม่สามารถแสดงออกมาได้

164
00:06:34,490 --> 00:06:36,500
ง่ายๆ เหมือนฟองอากาศขึ้นสู่ผิวน้ำ

165
00:06:36,500 --> 00:06:40,770
ข้อเท็จจริงก็คือ ผู้นำในอดีตหลายคน
เป็นคนที่ชอบเก็บตัว

166
00:06:40,770 --> 00:06:41,970
ตัวอย่างเช่น

167
00:06:41,970 --> 00:06:45,000
อิลินอร์ รูสเวลต์ (Eleanor Roosevelt)
โรซ่า พาร์ค (Rosa Parks) คานธี (Gandhi)

168
00:06:45,000 --> 00:06:47,510
คนเหล่านี้ นิยามตัวเองเป็นคนเงียบๆ

169
00:06:47,510 --> 00:06:50,000
พูดน้อยและขี้อาย

170
00:06:50,000 --> 00:06:51,300
และพวกเขาก็เด่นดัง

171
00:06:51,300 --> 00:06:53,510
แม้ว่าทุกส่วนในร่างกายของพวกเขา

172
00:06:53,510 --> 00:06:56,000
จะไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น

173
00:06:56,000 --> 00:06:58,740
กลายเป็นว่ามันเหมือนพลังพิเศษ

174
00:06:58,740 --> 00:07:01,000
เนื่องจากเรารู้สึกได้ว่าผู้นำที่ถือหางเสือ

175
00:07:01,000 --> 00:07:03,000
เหล่านี้ ไม่ไช่เพราะชอบกำกับคนอื่น ๆ

176
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
และไม่ใช่เพราะอยากโดดเด่น

177
00:07:05,000 --> 00:07:07,000
พวกเขาอยู่ตรงนั้น เพราะไม่มีทางเลือก

178
00:07:07,000 --> 00:07:11,430
และพวกเขาทำในสิ่งที่คิดว่าเป็นสิ่งที่ถูก

179
00:07:11,430 --> 00:07:12,500
ตอนนี้

180
00:07:12,500 --> 00:07:15,000
ฉันคิดว่า ณ จุดนี้ สิ่งสำคัญที่ฉันจะพูด

181
00:07:15,000 --> 00:07:18,000
ก็คือ จริงๆ ฉันรักที่คนที่ไม่เก็บตัว

182
00:07:18,000 --> 00:07:21,020
ฉันอยากจะบอกว่า เพื่อนสนิทของฉันหลายคน

183
00:07:21,020 --> 00:07:24,530
เป็นคนไม่ชอบเก็บตัว รวมทั้งสามีที่ฉันรัก

184
00:07:24,530 --> 00:07:26,890
และแน่นอน เราอยู่ในจุดที่แตกต่างกัน

185
00:07:26,890 --> 00:07:29,500
บนลักษณะของคนที่เก็บตัวและคนไม่ชอบเก็บตัว

186
00:07:29,500 --> 00:07:33,000
แม้คาร์ล ยุง (Carl Jung) นักจิตวิทยา
ที่ใช้สองคำนี้เป็นคนแรกๆ

187
00:07:33,000 --> 00:07:34,820
กล่าวว่า ไม่มีคนที่ชอบเก็บตัวสุดขั้ว

188
00:07:34,820 --> 00:07:36,520
และคนที่ไม่ชอบเก็บตัวสุดขั้วเช่นกัน

189
00:07:36,520 --> 00:07:39,000
เขากล่าวว่า คนที่เป็นสุดขั้ว
คงจะต้องอยู่โรงพยาบาลบ้า

190
00:07:39,000 --> 00:07:42,000
ถ้ามีคนแบบนั้นอยู่จริงๆ

191
00:07:42,000 --> 00:07:43,430
และบางคนตกอยู่ตรงกลาง

192
00:07:43,430 --> 00:07:45,540
ของการเป็นคนชอบเก็บตัวและชอบแสดงตัว

193
00:07:45,540 --> 00:07:47,000
เราเรียกว่า ประเภทปกติ (Ambivert)

194
00:07:47,000 --> 00:07:51,500
ฉันมักคิดว่าพวกเขามีสิ่งที่ดีที่สุดในโลกเลย

195
00:07:51,500 --> 00:07:54,510
แต่พวกเรารู้ตัวเราเองว่าเป็นแบบใดแบบหนึ่ง

196
00:07:54,510 --> 00:07:58,000
สิ่งที่ฉันกำลังบอกก็คือเราต้องการความสมดุล

197
00:07:58,000 --> 00:08:01,500
เราต้องการทั้งหยินและหยางของทั้งสองแบบ

198
00:08:01,500 --> 00:08:03,500
มันค่อนข้างสำคัญอย่างยิ่ง

199
00:08:03,500 --> 00:08:05,510
เมื่อพูดถึงความคิดสร้างสรรค์และประสิทธิภาพ

200
00:08:05,510 --> 00:08:07,240
เพราะเมื่อนักจิตวิทยาดู

201
00:08:07,240 --> 00:08:09,500
ชีวิตของคนที่มีความสร้างสรรค์มากๆ

202
00:08:09,500 --> 00:08:11,000
พวกเขาพบว่า

203
00:08:11,000 --> 00:08:13,530
คนเหล่านี้เก่งในการแลกเปลี่ยนความคิด

204
00:08:13,530 --> 00:08:15,500
และมีความคิดก้าวหน้า

205
00:08:15,500 --> 00:08:18,500
แต่มีความเป็นคนชอบเก็บตัวค่อนข้างมาก

206
00:08:18,500 --> 00:08:20,490
และนี่เป็นเพราะความสันโดษ

207
00:08:20,490 --> 00:08:23,300
ที่เป็นส่วนประกอบที่สำคัญการสร้างสรรค์

208
00:08:23,300 --> 00:08:24,560
อย่างเช่น ดาร์วิน (Darwin)

209
00:08:24,560 --> 00:08:26,450
เขาเดินเข้าไปในป่าเพียงคนเดียว

210
00:08:26,450 --> 00:08:30,230
เพื่อเน้นย้ำการปฎิเสธคำเชิญ
งานเลี้ยงอาหารค่ำ

211
00:08:30,230 --> 00:08:33,000
ธีโอดอร์ เกเซล์ (Theodor Geisel) 
ที่รู้จักกันในนาม ดร.ซู๊ส (Seuss)

212
00:08:33,000 --> 00:08:35,500
เขาฝันถึงการสร้างสรรค์สิ่งมหัศจรรย์มากมาย

213
00:08:35,500 --> 00:08:37,000
ในห้องทำงานที่หอระฆังที่อยู่

214
00:08:37,000 --> 00:08:39,490
หลังบ้านของเขาในลาจอนลา (La Jolla) 
แคลิฟอร์เนีย

215
00:08:39,490 --> 00:08:41,490
และเขากลัวที่จะพบปะเด็กๆ

216
00:08:41,490 --> 00:08:43,000
ที่อ่านหนังสือของเขา

217
00:08:43,000 --> 00:08:45,000
เพราะกลัวว่าเด็กๆ จะคาดหวังว่า

218
00:08:45,000 --> 00:08:47,500
เขาจะสนุกสนานเหมือนซานตาคลอส

219
00:08:47,500 --> 00:08:51,500
และจะผิดหวังกับบุคลิกภาพของเขา

220
00:08:51,500 --> 00:08:54,000
สตีฟ วอซเนียก (Steve Wozniak) 
สร้างเครื่องคอมพิวเตอร์แอปเปิ้ลเครื่องแรก

221
00:08:54,000 --> 00:08:55,970
ตอนที่นั่งคนเดียวในห้องทำงานเล็กๆ

222
00:08:55,970 --> 00:08:57,770
ที่ฮิวเลตต์-แพคการ์ด (Hewlett-Packard) 
ที่ทำงานของเขา

223
00:08:57,770 --> 00:09:01,000
เขาบอกว่า เขาอาจจะไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ

224
00:09:01,000 --> 00:09:03,510
ถ้าเขาเก็บตัวจนเกินไปจนไม่กล้าออกจากบ้าน

225
00:09:03,510 --> 00:09:06,090
เมื่อเขาโตขึ้น

226
00:09:06,090 --> 00:09:08,496
เอาล่ะ

227
00:09:08,496 --> 00:09:09,223
แน่นอน

228
00:09:09,223 --> 00:09:11,490
ไม่ได้หมายความว่าเราควรหยุดร่วมมือกัน

229
00:09:11,490 --> 00:09:15,250
เช่น กรณีสตีฟ วอซเนียก ทำงานร่วมกับสตีฟ จอบส์

230
00:09:15,250 --> 00:09:18,000
สร้างแอปเปิ้ลคอมพิวเตอร์-

231
00:09:18,000 --> 00:09:20,810
แต่มันหมายถึงว่า ความสันโดษก็สำคัญเช่นกัน

232
00:09:20,810 --> 00:09:24,500
สำหรับบางคน มันคืออากาศที่เขาใช้หายใจ

233
00:09:24,500 --> 00:09:27,000
ในความเป็นจริง เรารู้กันมานานหลายศตวรรษ

234
00:09:27,000 --> 00:09:30,500
ถึงพลังที่เหนือธรรมชาติของความสันโดษ

235
00:09:30,500 --> 00:09:34,250
มันแปลกที่เราเริ่มที่จะลืมว่า
เมื่อไม่นานมานี่

236
00:09:34,250 --> 00:09:37,000
ถ้าคุณมองดูศาสนาสำคัญๆ ของโลก

237
00:09:37,000 --> 00:09:38,490
คุณจะพบนักค้นหา

238
00:09:38,490 --> 00:09:41,000
โมเสส พระเยซู พระพุทธเจ้า มูฮัมหมัด

239
00:09:41,000 --> 00:09:44,960
นักคันหาคือคนที่ปิดตัวเองอยู่ในความลำบาก

240
00:09:44,960 --> 00:09:48,200
ที่ต่อจากนั้น พวกเขาค้นพบสิ่งที่ลึกซึ้ง
และศักดิ์สิทธิ์

241
00:09:48,200 --> 00:09:50,910
และนำกลับมาให้ชุมชน

242
00:09:50,910 --> 00:09:55,000
ดังนั้น ถ้าไม่มีความลำบากก็ไม่มีการค้นพบ

243
00:09:55,000 --> 00:09:56,310
จึงไม่น่าแปลกใจว่า

244
00:09:56,310 --> 00:09:59,500
ถ้ามองดูที่ปรัชญาร่วมสมัย

245
00:09:59,500 --> 00:10:03,000
จะเห็นว่า เราไม่สามารถอยู่ในสังคม

246
00:10:03,000 --> 00:10:06,000
โดยไม่มีการเลียนแบบความคิด
หรือสัญชาตญาณของกันและกัน

247
00:10:06,000 --> 00:10:08,530
แม้แต่สิ่งที่เป็นส่วนตัวหรือสิ่งที่อยู่ภายใน

248
00:10:08,530 --> 00:10:10,010
เช่น ถ้าคุณมีคนที่คุณสนใจ

249
00:10:10,010 --> 00:10:12,260
คุณจะเริ่มเลียนแบบความเชื่อของคนรอบๆ ตัว

250
00:10:12,260 --> 00:10:15,000
โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังทำแบบนั้นอยู่

251
00:10:15,000 --> 00:10:17,000
คนในสังคม จะทำตามความคิด แนวคิด

252
00:10:17,000 --> 00:10:20,000
ของคนที่มีอำนาจหรือคนที่เก่งๆ

253
00:10:20,000 --> 00:10:21,770
แม้ว่าจะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรก็ตาม

254
00:10:21,770 --> 00:10:24,500
ระหว่างนักพูดที่เก่งที่สุด 
กับการมีความคิดดีที่สุด

255
00:10:24,500 --> 00:10:26,000
หมายถึง ไม่เกี่ยวกันเลย

256
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
ดังนั้น...

257
00:10:28,000 --> 00:10:31,000
(เสียงหัวเราะ)

258
00:10:31,000 --> 00:10:33,480
คุณอาจจะติดตามหรือเลียนแบบ
คนที่มีความคิดดีๆ

259
00:10:33,480 --> 00:10:35,750
หรือคุณอาจจะไม่

260
00:10:35,750 --> 00:10:38,000
และคุณอยากจะปล่อยให้ขึ้นกับโชคชะตา

261
00:10:38,000 --> 00:10:40,000
คงจะดีถ้าทุกคนค้นพบด้วยตนเอง

262
00:10:40,000 --> 00:10:42,000
สร้างความคิดของตนเอง

263
00:10:42,000 --> 00:10:44,000
ไม่ถูกบิดเบือนแนวคิดจากกลุ่มหรือสังคม

264
00:10:44,000 --> 00:10:46,000
แล้วมาร่วมกันเป็นทีม

265
00:10:46,000 --> 00:10:49,000
พูดคุยแนวคิดในสภาพแวดล้อมที่มี
การจัดการอย่างเป็นระบบ

266
00:10:49,000 --> 00:10:52,000
และให้ได้ผลลัพธ์จากจุดนั้น

267
00:10:52,000 --> 00:10:53,570
คราวนี้ ถ้ามันเป็นจริงได้

268
00:10:53,570 --> 00:10:56,490
แล้วทำไมเราถึงไปในทางที่ผิดล่ะ

269
00:10:56,490 --> 00:10:58,000
ทำไมถึงใช้วิธีนี้ในโรงเรียนและที่ทำงาน

270
00:10:58,000 --> 00:11:00,500
ทำไมถึงทำให้กลุ่มคนที่ชอบเก็บตัวรู้สึกผิด

271
00:11:00,500 --> 00:11:04,500
ที่อยากจะทำอะไรด้วยตัวเองบ้างบางครั้ง

272
00:11:04,500 --> 00:11:08,000
มีคำตอบหนึ่งอยู่ในวัฒนธรรมเก่าแก่ของเรา

273
00:11:08,000 --> 00:11:09,000
สังคมตะวันตก

274
00:11:09,000 --> 00:11:10,990
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหรัฐอเมริกา

275
00:11:10,990 --> 00:11:13,000
ชื่นชอบคนที่ลงทำมากกว่า

276
00:11:13,000 --> 00:11:15,630
คนที่ชอบคิดพิจารณา

277
00:11:15,630 --> 00:11:19,990
อืม..คนที่ชอบคิดพิจารณา

278
00:11:19,990 --> 00:11:22,490
แต่ ในอเมริกายุคแรก ๆ

279
00:11:22,490 --> 00:11:25,490
เราอยู่แบบที่นักประวัติศาสตร์เรียกว่า
วัฒนธรรมทางลักษณะคน

280
00:11:25,490 --> 00:11:28,030
ซึ่งในจุดนั้น เราให้ค่าของคน

281
00:11:28,030 --> 00:11:30,250
จากภายในและความถูกต้องทางศีลธรรมของเขา

282
00:11:30,250 --> 00:11:32,000
ถ้าคุณดูหนังสือการพัฒนาตนเองในยุคนี้

283
00:11:32,000 --> 00:11:34,000
จะเจอชื่อหนังสือ อย่างเช่น

284
00:11:34,000 --> 00:11:37,000
"บุคลิกคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลก"

285
00:11:37,000 --> 00:11:40,000
ในหนังสือจะมีบุคคลต้นแบบ เช่น 
อับราฮัม ลินคอล์น (Abraham Lincoln)

286
00:11:40,000 --> 00:11:42,000
ผู้ที่ได้รับการยกย่องในด้านความสุภาพ
และการถ่อมตัว

287
00:11:42,000 --> 00:11:44,000
ราล์ฟ วอลโด เอเมอร์สัน (Ralph Waldo Emerson)

288
00:11:44,000 --> 00:11:48,000
เรียกเขาว่า "ผู้ที่ไม่ถูกความเป็นชนชั้นสูงรุกราน"

289
00:11:48,000 --> 00:11:50,500
แต่แล้วในศตวรรษที่ 20

290
00:11:50,500 --> 00:11:52,000
และเราเข้าสู่วัฒนธรรมใหม่ๆ ที่

291
00:11:52,000 --> 00:11:54,000
นักประวัติศาสตร์เรียกวัฒนธรรมของบุคลิกภาพ

292
00:11:54,000 --> 00:11:57,000
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เราผลักดันเศรษฐกิจการเกษตร

293
00:11:57,000 --> 00:11:58,990
เข้าไปสู่โลกของธุรกิจขนาดใหญ่

294
00:11:58,990 --> 00:12:02,250
ผู้คนย้ายจากเมืองเล็กเข้าสู่เมืองใหญ่

295
00:12:02,250 --> 00:12:05,790
แทนที่จะทำงานกับผู้คนที่รู้จักมาตลอด

296
00:12:05,790 --> 00:12:09,000
กลับไปทำงานกับคนแปลกหน้าเพื่อพิสูจน์ตัวเอง

297
00:12:09,000 --> 00:12:11,000
จึงค่อนข้างเข้าใจได้ว่า

298
00:12:11,000 --> 00:12:13,090
ลักษณะที่ดึงดูดและมีความสามารถพิเศษต่างๆ

299
00:12:13,090 --> 00:12:15,000
กลายเป็นสิ่งที่สำคัญจริงๆ

300
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
และแน่นอน หนังสือการพัฒนาตนเอง เปลี่ยนแปลง

301
00:12:18,000 --> 00:12:20,760
เพื่อตอบสนองความต้องการใหม่ๆ เหล่านี้
จะมีหนังสืออย่างเช่น

302
00:12:20,760 --> 00:12:23,000
"วิธีชนะใจเพื่อนและโน้มน้าวผู้อื่น"

303
00:12:23,000 --> 00:12:24,990
โดยจะมีบุคคลต้นแบบเหมือน

304
00:12:24,990 --> 00:12:28,000
เป็นนักขายที่ยิ่งใหญ่

305
00:12:28,000 --> 00:12:30,050
และนี่คือโลกที่เราอาศัยอยู่ในวันนี้

306
00:12:30,050 --> 00:12:34,000
นี่เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของเรา

307
00:12:34,000 --> 00:12:35,880
สิ่งที่จะพูดไม่ได้หมายความว่า

308
00:12:35,880 --> 00:12:38,510
ทักษะทางสังคมไม่สำคัญ

309
00:12:38,510 --> 00:12:40,490
และไม่ได้ต้องการจะบอกว่า

310
00:12:40,490 --> 00:12:43,000
ให้ยกเลิกการทำงานเป็นทีม

311
00:12:43,000 --> 00:12:47,000
ศาสนาเดียวกันกับที่ส่งนักปราชญ์ของพวกเขา
ไปยังยอดเขาเพียงลำพัง

312
00:12:47,000 --> 00:12:49,500
สอนเราให้รักและไว้วางใจ

313
00:12:49,500 --> 00:12:51,250
ปัญหาที่เรากำลังเผชิญในวันนี้

314
00:12:51,250 --> 00:12:53,000
ในด้านวิทยาศาสตร์ และเศรษฐศาสตร์

315
00:12:53,000 --> 00:12:55,000
คือมันกว้างมากและค่อนข้างซับซ้อน

316
00:12:55,000 --> 00:12:57,000
ที่เราต้องการกองกำลังให้มาร่วมกัน

317
00:12:57,000 --> 00:12:59,000
มาแก้ไขปัญหาการทำงานร่วมกัน

318
00:12:59,000 --> 00:13:00,980
ที่ฉันกำลังจะบอกคือ มันจะอิสระมากกว่า

319
00:13:00,980 --> 00:13:04,010
ถ้าให้กลุ่มคนที่ชอบเก็บตัวเป็นอย่างที่พวกเขาเป็น

320
00:13:04,010 --> 00:13:05,500
มันเหมือนกับว่าพวกเขา

321
00:13:05,500 --> 00:13:09,000
จะคิดวิธีแก้ปัญหาที่ไม่เหมือนใคร 
เพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้

322
00:13:09,000 --> 00:13:12,000
ในตอนนี้ สิ่งที่ฉันจะบอกคุณ

323
00:13:12,000 --> 00:13:15,540
ว่าอะไรอยู่ในกระเป๋าเดินทางของฉันวันนี้

324
00:13:19,000 --> 00:13:21,000
คุณคิดว่าอะไร

325
00:13:21,000 --> 00:13:23,000
หนังสือ

326
00:13:23,000 --> 00:13:24,000
กระเป๋าเดินทางที่เต็มไปด้วยหนังสือ

327
00:13:24,000 --> 00:13:27,000
นี่คือ มาร์กาเรต แอ็ทวูด (Margaret Atwood)
"ตาแมว"

328
00:13:27,000 --> 00:13:30,000
นี่คือนวนิยาย โดย มิลาน คูนเดร่า 
(Milan Kundera)

329
00:13:30,000 --> 00:13:32,010
และนี่ "ข้อแนะนำสำหรับความงงงวย"

330
00:13:32,010 --> 00:13:34,230
โดย มามอนนีดี (Maimonides)

331
00:13:34,230 --> 00:13:38,000
จริงๆ แล้ว นี่ไม่ใช่หนังสือของฉัน

332
00:13:38,000 --> 00:13:39,980
ฉันนำหนังสือเหล่านี้มา เพราะเป็น

333
00:13:39,980 --> 00:13:44,000
หนังสือของผู้เขียนที่ปู่ของฉันชื่นชอบ

334
00:13:44,000 --> 00:13:46,000
ปู่ของฉันเป็นอาจารย์ในศาสนายิว (rabbi)

335
00:13:46,000 --> 00:13:47,510
และเขาเป็นพ่อม่าย

336
00:13:47,510 --> 00:13:50,500
ที่อาศัยในอพาร์ทเมนท์เล็กๆ ในบรู๊คลินเพียงลำพัง

337
00:13:50,500 --> 00:13:53,000
เป็นสถานที่ที่หนึ่งในโลกที่ฉันชอบ
หลังจากฉันโตขึ้น

338
00:13:53,000 --> 00:13:57,000
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความอ่อนโยน
และช่างเอาใจของปู่

339
00:13:57,000 --> 00:13:59,500
อีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะมันเต็มไปด้วยหนังสือ

340
00:13:59,500 --> 00:14:02,500
ฉันหมายถึงโต๊ะและเก้าอี้ทุกตัวในห้องนั้น

341
00:14:02,500 --> 00:14:04,480
ที่นอกจากจะใช้งานตามลักษณะของมันแล้ว

342
00:14:04,480 --> 00:14:08,000
ยังใช้เป็นพื้นที่สำหรับกองหนังสืออีกด้วย

343
00:14:08,000 --> 00:14:10,050
เหมือนกับคนอื่นๆ ในครอบครัวฉันนั่นแหละ

344
00:14:10,050 --> 00:14:13,000
ปู่มีสิ่งที่ชอบทำที่สุดในโลกก็คือการอ่าน

345
00:14:13,000 --> 00:14:16,000
แต่ปู่ก็ยังรักการพบปะกัน

346
00:14:16,000 --> 00:14:18,610
คุณจะรู้สึกถึงความรักในคำสอนที่ปู่ให้ได้

347
00:14:18,610 --> 00:14:23,000
ทุกอาทิตย์ เป็นเวลา 62 ปีที่ปู่เป็นอาจารย์

348
00:14:23,000 --> 00:14:25,270
เขาจะเก็บพืชผลที่ได้จากอ่านในแต่ละสัปดาห์

349
00:14:25,270 --> 00:14:28,730
และเรียบเรียงความคิดของผู้คนและแนวคิดเก่าแก่

350
00:14:28,730 --> 00:14:30,050
ผู้คนจึงมาจากทั่วโลก

351
00:14:30,050 --> 00:14:33,000
เพื่อมาฟังคำสอนจากเขา

352
00:14:33,000 --> 00:14:36,520
สิ่งที่เกี่ยวกับคุณปู่ก็คือ

353
00:14:36,520 --> 00:14:38,380
ภายใต้บทบาทพิธีการนี้

354
00:14:38,380 --> 00:14:41,020
ปู่ถ่อมตัวและเป็นคนชอบเก็บตัว

355
00:14:41,020 --> 00:14:42,020
มากจนกระทั่ง

356
00:14:42,020 --> 00:14:44,000
เวลาที่เขาจะให้คำสอน

357
00:14:44,000 --> 00:14:45,860
เขาจะมีปัญหาในการสบตา

358
00:14:45,860 --> 00:14:47,120
แม้ว่าจะกับกลุ่มคนเดิมๆ

359
00:14:47,120 --> 00:14:50,000
ที่ปู่ให้คำสอนมาตลอด 62 ปี

360
00:14:50,000 --> 00:14:51,720
แม้จะยืนห่างจากโพเดียมก็ตาม

361
00:14:51,720 --> 00:14:54,000
เมื่อคุณทักปู่ด้วยคำว่า สวัสดี

362
00:14:54,000 --> 00:14:56,000
ปู่มักจะจบการสนทนาเร็วกว่าปกติ

363
00:14:56,000 --> 00:14:59,990
เพราะกังวลว่าเขาจะใช้เวลาของคุณมากเกินไป

364
00:14:59,990 --> 00:15:02,520
เมื่อเขาเสียชีวิตตอนอายุ 94 ปี

365
00:15:02,520 --> 00:15:05,510
ตำรวจต้องปิดถนนบริเวณใกล้เคียง

366
00:15:05,510 --> 00:15:08,000
เพื่อรองรับผู้คนที่ออกมาอย่างหนาแน่น

367
00:15:08,000 --> 00:15:10,000
เพื่อไว้อาลัยให้เขา

368
00:15:12,000 --> 00:15:13,786
ดังนั้นวันนี้ฉันพยายามเรียนรู้

369
00:15:13,786 --> 00:15:15,333
ตัวอย่างจากปู่

370
00:15:15,333 --> 00:15:16,745
ในรูปแบบของตัวเอง

371
00:15:16,745 --> 00:15:18,260
ฉันเพิ่งจะตีพิมพ์หนังสือ

372
00:15:18,260 --> 00:15:19,276
เกี่ยวกับคนชอบเก็บตัว

373
00:15:19,276 --> 00:15:22,506
ใช้เวลาทั้งหมด 7 ปีในการเขียน

374
00:15:22,506 --> 00:15:25,026
สำหรับฉัน เป็น 7 ปีแห่งความสุข

375
00:15:25,026 --> 00:15:27,506
เพราะฉันได้อ่าน เขียน

376
00:15:27,506 --> 00:15:29,610
คิด และค้นคว้าข้อมูล

377
00:15:29,610 --> 00:15:32,135
มันเหมือนเป็นรูปแบบของฉัน

378
00:15:32,135 --> 00:15:34,995
ในการใช้เวลาอยู่ในห้องสมุดของปู่
เพียงลำพัง

379
00:15:34,995 --> 00:15:38,600
ตอนนี้ งานของฉันมันช่างแตกต่าง

380
00:15:38,600 --> 00:15:40,104
งานของฉันคือการออกมาพูดตรงนี้

381
00:15:40,104 --> 00:15:44,620
พูดเกี่ยวกับคนที่ชอบเก็บตัว

382
00:15:44,620 --> 00:15:47,748
(เสียงหัวเราะ)

383
00:15:47,748 --> 00:15:49,234
มันยากมากสำหรับฉัน

384
00:15:49,234 --> 00:15:50,890
ด้วยเกียรติที่ฉันได้รับ

385
00:15:50,890 --> 00:15:53,490
ที่ได้มาอยู่กับพวกคุณที่นี่ เวลานี้

386
00:15:53,490 --> 00:15:56,990
นี่ไม่ใช่ลักษณะธรรมชาติของฉัน

387
00:15:56,990 --> 00:15:59,020
ดังนั้นฉันต้องเตรียมตัวเพื่อช่วงเวลาแบบนี้

388
00:15:59,020 --> 00:16:00,490
ให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้

389
00:16:00,490 --> 00:16:03,490
ฉันใช้เวลาปีที่แล้วฝึกการพูดในที่สาธารณะ

390
00:16:03,490 --> 00:16:05,080
ทุกโอกาสที่ฉันสามารถทำได้

391
00:16:05,080 --> 00:16:08,780
เรียกปีนี้ว่า ปีแห่งการพูดที่อันตรายของฉัน

392
00:16:08,780 --> 00:16:10,240
(เสียงหัวเราะ)

393
00:16:10,240 --> 00:16:12,500
มันค่อนข้างช่วยฉันได้มากเลยทีเดียว

394
00:16:12,500 --> 00:16:14,060
แต่รู้ไหม สิ่งที่ช่วยฉันได้มาก ก็คือ

395
00:16:14,060 --> 00:16:16,230
ความรู้สึก ความเชื่อ ความหวัง

396
00:16:16,230 --> 00:16:18,460
ที่เกี่ยวข้องกับทัศนคติของพวกเรา

397
00:16:18,460 --> 00:16:20,533
การชอบเก็บเนื้อเก็บตัว การอยู่เงียบๆ 
และความสันโดษ

398
00:16:20,533 --> 00:16:22,273
เราเหมือนทรงตัวอยู่บนก้อนอิฐ

399
00:16:22,273 --> 00:16:24,248
บนการเปลี่ยนแปลงของบทชีวิต

400
00:16:24,248 --> 00:16:26,000
ฉันหมายถึง พวกเราเป็นอย่างนั้น

401
00:16:26,000 --> 00:16:27,030
ฉันจะหยุดตรงนี้

402
00:16:27,030 --> 00:16:29,000
โดยให้คุณ ทำ 3 สิ่ง

403
00:16:29,000 --> 00:16:31,510
สำหรับการร่วมวิสัยทัศน์นี้

404
00:16:31,510 --> 00:16:32,750
หนึ่ง:

405
00:16:32,750 --> 00:16:35,020
หยุดความบ้าในการทำงานกลุ่ม

406
00:16:35,020 --> 00:16:36,000
แค่หยุดมันซะ

407
00:16:36,000 --> 00:16:39,000
(หัวเราะ)

408
00:16:39,000 --> 00:16:41,000
ขอบคุณ

409
00:16:41,000 --> 00:16:44,010
(เสียงปรบมือ)

410
00:16:44,010 --> 00:16:45,730
เพื่อให้ชัดเจนในสิ่งที่ฉันจะพูด

411
00:16:45,730 --> 00:16:47,850
เพราะลึกๆ ฉันเชื่อว่าที่ทำงานของเรา

412
00:16:47,850 --> 00:16:49,100
ควรสนับสนุนให้

413
00:16:49,100 --> 00:16:50,740
มีความเป็นการเอง การคุยกัน

414
00:16:50,740 --> 00:16:52,480
และการปฏิสัมพันธ์กัน

415
00:16:52,480 --> 00:16:53,970
คุณรู้ใช่ไหม การที่คนมาร่วมกัน

416
00:16:53,970 --> 00:16:55,990
มาแลกเปลี่ยนความคิดกัน

417
00:16:55,990 --> 00:16:57,000
มันดีมากเลย

418
00:16:57,000 --> 00:16:58,523
มันดีมากสำหรับคนที่ชอบเก็บตัว

419
00:16:58,523 --> 00:16:59,986
และดีสำหรับคนที่ไม่ชอบเก็บตัว

420
00:16:59,986 --> 00:17:00,777
เราต้องการความเป็นส่วนตัวมากกว่านี้

421
00:17:00,777 --> 00:17:02,528
และต้องการความเป็นอิสระมากกว่านี้

422
00:17:02,528 --> 00:17:04,520
และอิสระในการทำงานด้วยตัวเอง

423
00:17:04,520 --> 00:17:05,810
ในโรงเรียนก็เหมือนกัน

424
00:17:05,810 --> 00:17:07,740
เราต้องสอนเด็กให้ทำงานร่วมกัน

425
00:17:07,740 --> 00:17:08,620
และแน่นอน

426
00:17:08,620 --> 00:17:11,000
เราต้องสอนให้เขาทำงานด้วยตัวเอง

427
00:17:11,000 --> 00:17:13,040
มันสำคัญสำหรับเด็กที่ไม่ชอบเก็บตัวเช่นกัน

428
00:17:13,040 --> 00:17:15,000
พวกเขาต้องคิดด้วยตัวเอง

429
00:17:15,000 --> 00:17:18,230
เพราะความคิดในส่วนลึกจะเกิดจากตรงนี้เอง

430
00:17:18,230 --> 00:17:20,520
เอาล่ะ หมายเลขสอง: ไปยังที่ที่ลำบาก

431
00:17:20,520 --> 00:17:21,980
เหมือนกับที่พระพุทธเจ้าทำ

432
00:17:21,980 --> 00:17:24,366
คุณต้องค้นพบด้วยตัวเอง

433
00:17:24,366 --> 00:17:26,333
ฉันไม่ได้จะพูดว่า

434
00:17:26,333 --> 00:17:29,000
เราต้องออกไปและสร้างบ้านไม้ของเราในป่า

435
00:17:29,000 --> 00:17:31,510
และไม่คุยกับใครอีกเลย

436
00:17:31,510 --> 00:17:34,050
แต่ฉันจะบอกว่า เราสามารถยืนด้วยตัวเอง

437
00:17:34,050 --> 00:17:37,700
เข้าไปภายในหัวของเราเองบ่อยขึ้น

438
00:17:39,000 --> 00:17:42,000
หมายเลข 3:

439
00:17:42,000 --> 00:17:44,000
ดูที่สิ่งอยู่ภายในกระเป๋าเดินทางของคุณ

440
00:17:44,000 --> 00:17:46,490
และคิดว่าทำไมคุณถึงใส่มันไว้

441
00:17:46,490 --> 00:17:48,230
ดังนั้นคนที่ไม่ชอบเก็บตัว

442
00:17:48,230 --> 00:17:50,270
บางทีกระเป๋าเดินทางของคุณอาจจะเต็ม

443
00:17:50,270 --> 00:17:51,246
ไปด้วยหนังสือ

444
00:17:51,246 --> 00:17:53,333
หรืออาจจะเต็มไปด้วยแก้วแชมเปญ

445
00:17:53,333 --> 00:17:56,060
หรืออุปกรณ์กระโดดร่ม

446
00:17:56,060 --> 00:17:57,130
ไม่ว่าจะเป็นอะไร

447
00:17:57,130 --> 00:17:59,500
ฉันหวังว่า คุณนำมันออกมาใช้ 
เมื่อมีโอกาส

448
00:17:59,500 --> 00:18:02,790
และให้เราเห็นถึงพลังและความสุขของคุณ

449
00:18:02,790 --> 00:18:05,000
ส่วนคนชอบเก็บตัว ขอให้คุณเป็นคุณ

450
00:18:05,000 --> 00:18:07,000
คุณอาจจะมีแรงผลักดันที่จะปกป้อง

451
00:18:07,000 --> 00:18:10,530
สิ่งที่อยู่ในกระเป๋าเดินทางของคุณอย่างเต็มเปี่ยม

452
00:18:10,530 --> 00:18:12,000
มันก็ดี

453
00:18:12,000 --> 00:18:14,250
เพียงแต่บางครั้ง แค่บางครั้ง

454
00:18:14,250 --> 00:18:16,693
ฉันหวังว่า คุณจะเปิดกระเป๋าเดินทางของคุณ

455
00:18:16,693 --> 00:18:18,486
ให้คนอื่นดู เพราะโลกต้องการคุณ

456
00:18:18,486 --> 00:18:20,040
และต้องการสิ่งที่คุณมี

457
00:18:20,750 --> 00:18:22,830
ฉันขอให้คุณได้ในสิ่งที่ดีที่สุด

458
00:18:22,830 --> 00:18:24,530
ในการเดินทางของคุณ

459
00:18:24,530 --> 00:18:27,010
และความกล้าที่จะพูดเบาๆ

460
00:18:27,010 --> 00:18:28,760
ขอบคุณมากๆ ค่ะ

461
00:18:28,760 --> 00:18:32,950
(เสียงปรบมือ)

462
00:18:32,950 --> 00:18:35,550
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ

463
00:18:35,550 --> 00:18:37,530
ขอบคุณค่ะ

464
00:18:37,530 --> 00:18:42,000
(เสียงปรบมือ)