1
00:00:00,760 --> 00:00:04,936
ผมอยากจะพูดกับคุณ
เกี่ยวกับอนาคตของวงการแพทย์

2
00:00:04,960 --> 00:00:09,056
แต่ก่อนที่ผมจะทำอย่างนั้น
ผมอยากจะพูดถึงอดีตนิดหน่อย

3
00:00:09,080 --> 00:00:12,696
ตลอดประวัติศาสตร์ทางการแพทย์
จนถึงเมื่อไม่นานมานี้

4
00:00:12,720 --> 00:00:16,536
เรามีแนวคิดเกี่ยวกับความเจ็บป่วย
และการรักษา

5
00:00:16,560 --> 00:00:19,936
ในรูปแบบที่ค่อนข้างเรียบง่ายชัดเจน

6
00:00:19,960 --> 00:00:22,656
อันที่จริง รูปแบบนั้นมันก็เรียบง่ายจริง ๆ

7
00:00:22,680 --> 00:00:25,736
จนคุณสามารถสรุปมันได้ในเพียงหกคำ

8
00:00:25,760 --> 00:00:29,840
เป็นโรค กินยา ฆ่ามัน

9
00:00:31,080 --> 00:00:35,816
ครับ เหตุผลที่รูปแบบนั้นเป็นที่นิยม

10
00:00:35,840 --> 00:00:38,456
ก็เพราะการปฏิวัติทางยาปฏิชีวนะ

11
00:00:38,480 --> 00:00:41,656
พวกคุณหลายคนคงจะไม่รู้
แต่เราได้ผลบุญ

12
00:00:41,680 --> 00:00:45,736
ของการใช้ยาปฏิชีวนะเป็นปีที่หนึ่งร้อย
ในสหรัฐอเมริกา

13
00:00:45,760 --> 00:00:47,376
แต่สิ่งที่คุณรู้ก็คือ

14
00:00:47,400 --> 00:00:51,640
การนำมันมาใช้นั้น
เป็นเหมือนช่วงแห่งการเปลี่ยนแปลง

15
00:00:52,880 --> 00:00:56,736
คุณมีสารเคมี
ไม่ว่ามันจะมาจากธรรมชาติ

16
00:00:56,760 --> 00:00:59,496
หรือจากการสังเคราะห์ในห้องทดลอง

17
00:00:59,520 --> 00:01:02,776
และมันจะกระจายไปทั่วร่างกายของคุณ

18
00:01:02,800 --> 00:01:05,576
และไปหาเป้าหมายของมัน

19
00:01:05,600 --> 00:01:07,256
เข้าจับกับเป้าหมาย --

20
00:01:07,280 --> 00:01:09,496
ซึ่งเป็นจุลชีพ 
หรือส่วนหนึ่งของจุลชีพ --

21
00:01:09,520 --> 00:01:12,960
และจากนั้นก็ปิดกั้น
แม่กุญแจและลูกกุญแจ

22
00:01:13,960 --> 00:01:17,496
ด้วยความคล่องแคล่ว
และจำเพาะเจาะจงอย่างยิ่ง

23
00:01:17,520 --> 00:01:21,816
และคุณอาจติดโรคร้ายแรง
อะไรสักอย่างมาก่อนหน้านี้

24
00:01:21,840 --> 00:01:24,976
เช่น ปอดบวม ซิฟิลิส วัณโรค --

25
00:01:25,000 --> 00:01:29,040
และการเปลี่ยนมันให้กลายเป็น
ความเจ็บป่วยที่รักษาและบำบัดได้

26
00:01:30,080 --> 00:01:31,560
คุณมีเชื้อปอดบวม

27
00:01:32,480 --> 00:01:33,856
คุณกินเพนิซิลิน

28
00:01:33,880 --> 00:01:35,416
คุณฆ่าจุลชีพ

29
00:01:35,440 --> 00:01:37,576
และคุณก็หายจากโรค

30
00:01:37,600 --> 00:01:40,536
แนวคิดที่น่าดึงดูด

31
00:01:40,560 --> 00:01:44,736
ศักยภาพที่เทียบได้กับ
แม่กุญแจกับลูกกุญแจ

32
00:01:44,760 --> 00:01:46,296
และการฆ่าอะไรสักอย่าง

33
00:01:46,320 --> 00:01:48,336
มันแพร่กระจายไปทั่ววงการชีววิทยา

34
00:01:48,360 --> 00:01:50,480
มันเป็นการเปลี่ยนแปลง
อย่างที่ไม่มีอะไรเหมือน

35
00:01:52,160 --> 00:01:55,336
และเราก็ใช้เวลา 100 ปีที่ผ่านมา

36
00:01:55,360 --> 00:01:58,816
ในการพยายามทำตามแบบแผนนั้น
ครั้งแล้วครั้งเล่า

37
00:01:58,840 --> 00:02:00,079
กับโรคที่ไม่ใช่โรคติดต่อ

38
00:02:00,103 --> 00:02:04,223
ในโรคเรื้อรัง อย่างเช่น เบาหวาน
ความดันโลหิตสูง และโรคหัวใจ

39
00:02:05,120 --> 00:02:08,759
และมันก็ได้ผล
แต่มันได้ผลแค่บางส่วน

40
00:02:09,120 --> 00:02:10,776
ให้ผมแสดงให้คุณดูนะครับ

41
00:02:10,800 --> 00:02:13,696
ครับ ถ้าคุณพิจารณาองค์รวมทั้งหมด

42
00:02:13,720 --> 00:02:17,216
ของปฏิกิริยาเคมีทั้งหมดในร่างกายมนุษย์

43
00:02:17,240 --> 00:02:20,536
ทุก ๆ ปฏิกิริยาเคมี 
ที่ร่างกายของคุณจะทำได้

44
00:02:20,560 --> 00:02:23,576
คนส่วนใหญ่คิดว่ามันมีจำนวนเป็นล้าน

45
00:02:23,600 --> 00:02:24,896
เอาเป็นว่ามีประมาณล้านหนึ่งก็แล้วกัน

46
00:02:24,920 --> 00:02:26,616
และคุณก็ตั้งคำถามว่า

47
00:02:26,640 --> 00:02:29,296
มีส่วนปฏิกิริยาจำนวนเท่าไร

48
00:02:29,320 --> 00:02:31,136
ที่จะสามารถใช้เป็นเป้าหมาย

49
00:02:31,160 --> 00:02:35,976
ของเภสัชภัณฑ์ทั้งหลาย
ซึ่งก็คือสารเคมีทางการแพทย์ทั้งหมด

50
00:02:36,000 --> 00:02:38,040
จำนวนนั้นก็คือ 250

51
00:02:39,680 --> 00:02:42,216
ที่เหลือคือสารเคมีที่เราไม่รู้จัก

52
00:02:42,240 --> 00:02:48,416
หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ 0.025 เปอร์เซ็นต์
ของปฏิกิริยาเคมีทั้งหมดในร่างกาย

53
00:02:48,440 --> 00:02:52,560
อันที่จริงแล้วสามารถเป็นเป้าหมาย
ของกลไกแม่กุญแจและลูกกุญแจได้

54
00:02:53,680 --> 00:02:56,736
ครับ ถ้าคุณคิดว่าสรีรวิทยาของมนุษย์

55
00:02:56,760 --> 00:03:00,216
เป็นดั่งเครือข่ายโทรศัพท์ระหว่างประเทศ

56
00:03:00,240 --> 00:03:04,120
ที่มีจุดที่มีปฏิสัมพันธ์กัน
และส่วนที่มีปฏิสัมพันธ์กัน

57
00:03:04,600 --> 00:03:07,776
จากนั้นสารเคมีทางการแพทย์ของเราทั้งหมด

58
00:03:07,800 --> 00:03:10,056
ก็จัดการในส่วนมุมเล็ก ๆ

59
00:03:10,080 --> 00:03:12,776
ที่ขอบ ที่ส่วนนอกของเครือข่ายนั้น

60
00:03:12,800 --> 00:03:16,616
มันเหมือนกับว่า
สารเคมีทางเภสัชกรรมของเราทั้งหมด

61
00:03:16,640 --> 00:03:20,416
เป็นเหมือนเจ้าหน้าที่ชุมสาย
ใน วิชิตา แคนซัส

62
00:03:20,440 --> 00:03:23,400
ที่ง่วนอยู่กับโทรศัพท์ 10 หรือ 15 สาย

63
00:03:24,880 --> 00:03:27,040
แล้วเราจะทำอย่างไรกับแนวคิดนี้ล่ะ

64
00:03:28,160 --> 00:03:30,520
จะเป็นอย่างไร ถ้าเราสามารถจัดระเบียบ
วิธีการนี้ใหม่ได้

65
00:03:32,080 --> 00:03:35,456
อันที่จริง มันกลายเป็นว่า ธรรมชาติ

66
00:03:35,480 --> 00:03:40,536
ได้ให้แนวคิดว่าเราจะรู้สึก
ต่อความเจ็บป่วยอย่างไร

67
00:03:40,560 --> 00:03:42,216
ในทางที่แตกต่างกันไป

68
00:03:42,240 --> 00:03:45,960
แทนที่จะเป็นเรื่องของโรค
ยา และเป้าหมาย

69
00:03:47,080 --> 00:03:50,456
อันที่จริง ธรรมชาติถูกจัดระเบียบ
ตามลำดับจากด้านล่างสู่ด้านบน

70
00:03:50,480 --> 00:03:52,336
ไม่ใช่จากด้านบนลงมา

71
00:03:52,360 --> 00:03:58,600
และเราเริ่มต้นจากหน่วยที่ทำงานด้วยตัวเอง
แบบกึ่งอัตโนมัติ ซึ่งเรียกว่า เซลล์

72
00:03:59,640 --> 00:04:02,856
หน่วยที่ทำงานด้วยตัวเอง
แบบกึ่งอัตโนมัตินี้

73
00:04:02,880 --> 00:04:07,696
ก่อกำเนิดเป็นหน่วยที่ทำงานด้วยตัวเอง
แบบกึ่งอัตโนมัติ ซึ่งเรียกว่า อวัยวะ

74
00:04:07,720 --> 00:04:10,720
และอวัยวะเหล่านี้รวมตัวกัน
เพื่อก่อกำเนิดเป็นสิ่งที่เรียกว่า มนุษย์


75
00:04:11,920 --> 00:04:15,816
และสิ่งมีชีวิตเหล่านี้
สุดท้ายแล้ว ใช้ชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อม

76
00:04:15,840 --> 00:04:19,440
ซึ่งส่วนหนึ่งทำงานด้วยตัวเอง
และส่วนหนึ่งเป็นแบบกึ่งอัตโนมัติ

77
00:04:20,920 --> 00:04:23,736
แผนภาพที่มีการลดหลั่นเป็นลำดับนี้
มันเจ๋งตรงที่

78
00:04:23,760 --> 00:04:26,456
มันถูกสร้างขึ้นมาจากด้านล่าง
แทนที่จะเป็นการสร้างมาจากด้านบน

79
00:04:26,480 --> 00:04:29,856
มันทำให้เราสามารถคิดถึง
เรื่องความเจ็บป่วย

80
00:04:29,880 --> 00:04:31,214
ในแบบที่แตกต่างออกไปได้

81
00:04:32,400 --> 00:04:34,520
ลองพิจารณาดูโรค อย่างเช่น มะเร็ง

82
00:04:36,120 --> 00:04:37,416
ตั้งแต่ยุค 1950

83
00:04:37,440 --> 00:04:42,967
เราพยายามง่วนอยู่กับการหารูปแบบ
แม่กุญแจและลูกกุญแจให้กับมะเร็ง

84
00:04:42,991 --> 00:04:45,880
เราพยายามที่จะฆ่าเซลล์

85
00:04:45,905 --> 00:04:50,252
โดยใช้เคมีบำบัดมากมาย
หรือการบำบัดแบบกำหนดเป้าหมาย

86
00:04:50,276 --> 00:04:52,696
และอย่างที่เรารู้ ๆ กัน
มันได้ผล

87
00:04:52,720 --> 00:04:54,578
มันได้ผลสำหรับโรคอย่าง มะเร็งเม็ดเลือดขาว

88
00:04:54,602 --> 00:04:56,976
มันได้ผลกับบางรูปแบบ
ของมะเร็งเต้านม

89
00:04:57,000 --> 00:05:00,736
แต่สุดท้ายแล้ว คุณก็ไปถึงจุดสูงสุด
ของวิธีการนั้น

90
00:05:00,760 --> 00:05:03,256
และเมื่อประมาณ 10 ปีที่ผ่านมานี้เอง

91
00:05:03,280 --> 00:05:06,416
เราเพิ่งจะเริ่มคิดที่จะใช้ระบบภูมิคุ้มกัน

92
00:05:06,440 --> 00:05:09,536
จำไว้นะครับว่าอันที่จริง
เซลล์มะเร็งไม่ได้เติบโตขึ้นมาในสุญญากาศ

93
00:05:09,560 --> 00:05:11,616
มันเติบโตอยู่ในร่างกายมนุษย์

94
00:05:11,640 --> 00:05:13,936
และคุณจะใช้ความสามารถของเรา

95
00:05:13,960 --> 00:05:17,103
ระบบภูมิคุ้มกันของมนุษย์เรา
ในการโจมตีมะเร็งไม่ได้เชียวหรือ

96
00:05:17,127 --> 00:05:21,327
อันที่จริง มันนำเราไปสู่ยาใหม่
ที่น่าทึ่งที่สุดสำหรับรักษามะเร็ง

97
00:05:22,480 --> 00:05:25,814
และท้ายที่สุด
มันมีระดับของสิ่งแวดล้อมไม่ใช่หรือ

98
00:05:26,160 --> 00:05:29,136
รู้ไหมครับ ว่าเราไม่ได้คิดถึงมะเร็ง
ว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม

99
00:05:29,160 --> 00:05:34,056
แต่ให้ผมได้ยกตัวอย่างให้คุณฟังเกี่ยวกับ
สิ่งแวดล้อมที่ก่อให้เกิดมะเร็งอย่างมาก

100
00:05:34,080 --> 00:05:35,280
มันเรียกว่า คุก

101
00:05:36,160 --> 00:05:41,296
คุณเอาความเดียวดาย ความเครียด
และการถูกกักขัง

102
00:05:41,320 --> 00:05:42,520
ลองนึกต่อไปนะครับว่ามีอะไรอีก

103
00:05:43,400 --> 00:05:45,960
พับม้วนมันด้วยกระดาษสีขาวแผ่นเล็ก ๆ

104
00:05:47,000 --> 00:05:50,776
หนึ่งในสารกระตุ้นประสาทที่มีฤทธิ์มากที่สุด
ที่เรารู้จักในนาม นิโคติน

105
00:05:50,800 --> 00:05:55,736
และเอาหนึ่งในสารเสพติดที่มีฤทธิ์มากทึ่สุด
ที่คุณรู้จักเติมเข้าไป

106
00:05:55,760 --> 00:05:58,556
และคุณก็จะได้สิ่งแวดล้อม
ที่พร้อมจะก่อให้เกิดมะเร็ง


107
00:05:59,520 --> 00:06:01,976
แต่คุณสามารถมีสิ่งแวดล้อม
ที่ต้านการเกิดมะเร็งได้เช่นกัน

108
00:06:02,000 --> 00:06:04,696
มีความพยายามที่จะสร้างสื่อกลาง

109
00:06:04,720 --> 00:06:07,482
ยกตัวอย่างเช่น เปลี่ยนแปลงสื่อกลาง
ที่เป็นฮอร์โมนที่ทำให้เกิดมะเร็งเต้านม

110
00:06:08,440 --> 00:06:11,856
เราพยายามเปลี่ยนสื่อกลางเมตาบอลิก
สำหรับมะเร็งรูปแบบอื่น ๆ

111
00:06:11,880 --> 00:06:14,296
หรือลองพิจารณาโรคอื่น อย่างเช่น
โรคเครียด

112
00:06:14,320 --> 00:06:16,976
เช่นเดียวกัน มันก่อตัวจากด้านล่างขึ้นไป

113
00:06:17,000 --> 00:06:21,016
ตั้งแต่ยุค 1960 และ 1970
เราพยายามอย่างมาก

114
00:06:21,040 --> 00:06:25,216
ในการปิดการทำงานของโมเลกุล
ที่กำกับทำงานระหว่างเซลล์ประสาท --

115
00:06:25,240 --> 00:06:27,416
เซราโทนิน โดปามีน --

116
00:06:27,440 --> 00:06:29,256
และพยายามรักษาอาการเครียด
ด้วยวิธีการนั้น

117
00:06:29,280 --> 00:06:31,720
และมันก็ได้ผล
แต่จากนั้น เราก็ไปถึงทางตัน

118
00:06:33,000 --> 00:06:35,620
และตอนนี้เราก็รู้ว่า
สิ่งที่คุณจะต้องทำจริง ๆ ก็คือ

119
00:06:35,644 --> 00:06:38,616
เปลี่ยนสรีรวิทยาของอวัยวะ
ซึ่งก็คือสมอง

120
00:06:38,640 --> 00:06:40,776
ย้อนมันกลับ จัดรูปแบบมันใหม่

121
00:06:40,800 --> 00:06:43,376
และจากนั้น แน่นอนครับ
การศึกษามากมายได้แสดงว่า

122
00:06:43,400 --> 00:06:45,115
การบำบัดด้วยการพูดคุย
ทำให้เกิดสิ่งดังกล่าวเหล่านี้

123
00:06:45,139 --> 00:06:47,395
และการศึกษามากมาย
ได้แสดงให้เห็นว่า การบำบัดด้วยการพูดคุย

124
00:06:47,419 --> 00:06:50,536
เมื่อใช่ร่วมกับเภสัชภัณฑ์ และยาแล้ว

125
00:06:50,560 --> 00:06:52,989
มีประสิทธิภาพมากกว่า
ใช้แค่อย่างใดอย่างหนึ่ง

126
00:06:53,840 --> 00:06:57,416
เราจะสามารถจินตนาการถึงสิ่งแวดล้อม
ที่จะเปลี่ยนความเครียดนั้นได้หรือไม่

127
00:06:57,440 --> 00:07:01,496
เราจะสามารถกั้นสัญญาณ
ที่กระตุ้นให้เกิดความเครียดได้หรือเปล่า

128
00:07:01,520 --> 00:07:07,000
เช่นเดียวกันครับ เคลื่อนขึ้นไป
ตามสายโซ่ที่ลดหลั่นกันอย่างเป็นระเบียบนี้

129
00:07:07,760 --> 00:07:10,456
สิ่งที่สำคัญจริง ๆ

130
00:07:10,480 --> 00:07:13,736
อาจจะไม่ใช่ตัวยาเอง แต่เป็นการเปรียบเปรย

131
00:07:13,760 --> 00:07:15,816
แทนที่จะเป็นการฆ่าอะไรสักอย่าง

132
00:07:15,840 --> 00:07:19,536
ในกรณีของโรคเกี่ยวกับการเสื่อมสภาพ
ที่เรื้อรัง --

133
00:07:19,560 --> 00:07:23,056
เช่น ไตล้มเหลว เบาหวาน
ความดันโลหิตสูง ข้อเสื่อม --

134
00:07:23,080 --> 00:07:26,652
บางที สิ่งที่เราต้องทำกันจริง ๆ
ก็คือการเปลี่ยนการเปรียบเปรย

135
00:07:26,676 --> 00:07:28,616
และบางที นั่นก็เป็นกุญแจสำคัญ

136
00:07:28,640 --> 00:07:31,136
เพื่อสร้างกรอบการคิดใหม่ของเรา
เกี่ยวกับวงการแพทย์

137
00:07:31,160 --> 00:07:34,616
เอาล่ะครับ แนวคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง

138
00:07:34,640 --> 00:07:36,976
ของการสร้างแนวคิดใหม่นี้

139
00:07:37,000 --> 00:07:40,296
พาผมกลับไปยังรากเหง้า
ในแบบที่เป็นส่วนตัว เมื่อประมาณ 10 ปีก่อน

140
00:07:40,320 --> 00:07:43,096
ประมาณ 10 ปีก่อน --
ผมเป็นนักวิ่งมาเกือบทั้งชีวิต --

141
00:07:43,120 --> 00:07:45,096
ผมออกไปวิ่ง ตอนเช้าวันเสาร์

142
00:07:45,120 --> 00:07:47,776
และกลับมา ตื่นขึ้นมา
และไม่อาจขยับตัวได้

143
00:07:47,800 --> 00:07:49,816
เข่าขวาของผมบวม

144
00:07:49,840 --> 00:07:53,360
และคุณก็ได้ยินเสียงกรุบกรับของกระดูก
ที่กระทบกัน ที่เป็นการสื่อลางร้าย

145
00:07:54,240 --> 00:07:59,136
และประโยชน์หนึ่งของการเป็นแพทย์ก็คือ
คุณสามารถส่งตัวเองไปตรวจ MRI ได้

146
00:07:59,160 --> 00:08:03,136
ผมได้ผล MRI ในอีกสัปดาห์ต่อมา
และมันก็มีหน้าตาเป็นแบบนี้

147
00:08:03,160 --> 00:08:07,456
โดยรวมแล้วกระดูกอ่อนมินิสคัส
ที่อยู่ระหว่างกระดูก

148
00:08:07,480 --> 00:08:10,896
ถูกฉีกเสียจนไม่เหลือ
และกระดูกเองก็แตกด้วย

149
00:08:10,920 --> 00:08:13,376
เอาล่ะครับ ถ้าคุณมองมาที่ผม
และรู้สึกเสียใจไปกับผม

150
00:08:13,400 --> 00:08:15,216
ให้ผมได้บอกอะไรคุณสักนิดนะครับ

151
00:08:15,240 --> 00:08:19,416
ถ้าผมได้ผล MRI ของทุกคนในที่นี้

152
00:08:19,440 --> 00:08:21,496
เราจะพบว่า พวกคุณ 60 เปอร์เซ็นต์

153
00:08:21,520 --> 00:08:24,296
จะมีอาการของการเสื่อมของกระดูก
และการเสื่อมของกระดูกอ่อน

154
00:08:24,320 --> 00:08:28,096
85 เปอร์เซ็นต์ของผู้หญิงทุกคน
ตอนมีอายุประมาณ 70 ปี

155
00:08:28,120 --> 00:08:31,376
จะมีอาการกระดูกอ่อนเสื่อม
ในระดับปานกลางถึงรุนแรง

156
00:08:31,400 --> 00:08:33,696
50 ถึง 60 เปอร์เซ็นต์
ของผู้ชายในที่นี้

157
00:08:33,720 --> 00:08:35,056
จะมีอาการแบบนั้นเช่นกัน

158
00:08:35,080 --> 00:08:36,856
ฉะนั้น มันเป็นโรคที่พบได้มาก

159
00:08:36,880 --> 00:08:38,976
ครับ อีกประโยชน์หนึ่งของการเป็นแพทย์

160
00:08:39,000 --> 00:08:42,135
ก็คือคุณสามารถทำการทดลอง
กับอาการป่วยของตัวเองได้

161
00:08:42,159 --> 00:08:44,376
ฉะนั้น ประมาณ 10 ปีก่อน

162
00:08:44,400 --> 00:08:46,816
ผมนำกระบวนการนี้ไปยังห้องทดลอง

163
00:08:46,840 --> 00:08:48,856
และเราก็เริ่มทำการทดลองง่าย ๆ

164
00:08:48,880 --> 00:08:51,336
พยายามแก้ไขการเสื่อมสภาพนี้

165
00:08:51,360 --> 00:08:56,176
เราพยายามที่จะฉีดสารเคมี
เข้าไปในช่องว่างระหว่างเขาของสัตว์

166
00:08:56,200 --> 00:08:58,856
เพื่อพยายามย้อน
การเสื่อมสภาพของกระดูกอ่อนกลับ

167
00:08:58,880 --> 00:09:03,416
และเราสรุปกระบวนการ
ที่แสนจะยาวนานนั้นได้ง่าย ๆ ว่า

168
00:09:03,440 --> 00:09:05,216
ที่สุดแล้ว มันไม่เหลืออะไรเลย

169
00:09:05,240 --> 00:09:06,440
มันไม่เกิดอะไรขึ้นเลยครับ

170
00:09:06,880 --> 00:09:11,656
และจากนั้นประมาณเจ็ดปีก่อน ผมก็ได้
นักเรียนวิจัยของผมคนหนึ่งจากออสเตรเลีย

171
00:09:11,680 --> 00:09:13,205
สิ่งที่น่ารักสำหรับชาวออสเตรเลีย

172
00:09:13,205 --> 00:09:16,521
ก็คือพวกเขาชอบมองอะไรกลับหัว

173
00:09:16,546 --> 00:09:17,703
(เสียงหัวเราะ)

174
00:09:17,727 --> 00:09:21,816
และแดนก็บอกผมว่า "รู้อะไรไหม 
บางทีมันไม่ใช่ปัญหาเรื่องกลไกหรอก

175
00:09:21,840 --> 00:09:25,840
บางทีมันอาจเป็นปัญหาทางเคมี
บางทีมันอาจเป็นปัญหาเรื่องสเต็มเซลล์"

176
00:09:27,760 --> 00:09:29,656
หรือพูดอีกนัยหนึ่ง เขามีสองสมมติฐาน

177
00:09:29,680 --> 00:09:33,496
อย่างแรก มันมีสิ่งที่เรียกว่า
สเต็มเซลล์โครงกระดูก --

178
00:09:33,520 --> 00:09:37,040
ซึ่งก็คือ สเต็มเซลล์โครงกระดูก 
ที่สร้างโครงกระดูก

179
00:09:37,064 --> 00:09:39,596
กระดูกแข็ง กระดูกอ่อน 
และโครงสร้างเส้นใยของโครงกระดูก

180
00:09:39,620 --> 00:09:41,485
ของสัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง
เช่นเดียวกับสเต็มเซลล์ในเลือด

181
00:09:41,510 --> 00:09:43,945
เช่นเดียวกับที่มันมีสเต็มเซลล์
ในระบบประสาท

182
00:09:43,969 --> 00:09:47,529
และอย่างที่สองก็คือ การเสื่อมสภาพ
หรือการพร่องประสิทธิภาพของสเต็มเซลล์นี้

183
00:09:47,554 --> 00:09:51,056
คือสิ่งที่ทำให้เกิดข้อกระดูกเสื่อม
ซึ่งเป็นอาการที่พบได้มาก

184
00:09:51,080 --> 00:09:54,296
ฉะนั้น คำถามก็คือ
เรากำลังมองหายารักษา

185
00:09:54,320 --> 00:09:56,936
ในเมื่อเราควรที่จะมองหาเซลล์หรือเปล่า

186
00:09:56,960 --> 00:09:59,816
เราก็เลยเปลี่ยนแบบจำลองของเรา

187
00:09:59,840 --> 00:10:02,960
และตอนนี้ เราก็เริ่มมองหา
สเต็มเซลล์โครงกระดูก

188
00:10:03,560 --> 00:10:06,056
และเพื่อเป็นการสรุปเรื่องให้กระชับ

189
00:10:06,080 --> 00:10:09,000
ประมาณห้าปีก่อน เราพบเซลล์เหล่านี้

190
00:10:09,800 --> 00:10:12,296
พวกมันอยู่ในโครงกระดูก

191
00:10:12,320 --> 00:10:15,216
นี่คือแผนภาพและภาพถ่ายจริงของพวกมัน

192
00:10:15,240 --> 00:10:17,176
ส่วนสีขาวคือกระดูก

193
00:10:17,200 --> 00:10:20,216
และคอลัมสีแดงที่คุณเห็นเหล่านี้
และเซลล์สีเหลือง

194
00:10:20,240 --> 00:10:23,496
คือเซลล์ที่เกิดขึ้น
จากสเต็มเซลล์โครงกระดูกเซลล์เดียว --

195
00:10:23,520 --> 00:10:26,816
คอลัมของกระดูกอ่อน กระดูกแข็ง
เกิดมาจากเซลล์เพียงเซลล์เดียว

196
00:10:26,840 --> 00:10:30,136
เซลล์เหล่านี้น่าทึ่งมาก
พวกมันมีคุณสมบัติสี่ประการ

197
00:10:30,160 --> 00:10:33,936
อย่างแรกคือพวกมันอยู่ในที่ที่พวกมันควรอยู่

198
00:10:33,960 --> 00:10:36,336
พวกมันอยู่ใต้พื้นผิวของกระดูก

199
00:10:36,360 --> 00:10:37,896
ใต้กระดูกอ่อน

200
00:10:37,920 --> 00:10:40,540
ครับ ในทางชีววิทยา
บริเวณและสถานที่มันมีความสำคัญ

201
00:10:40,564 --> 00:10:44,816
และพวกมันก็ย้ายเข้าไปในบริเวณที่เหมาะสม
และก่อกำเนิดเป็นกระดูกและกระดูกอ่อน

202
00:10:44,840 --> 00:10:46,096
นั่นครับ

203
00:10:46,120 --> 00:10:47,656
คุณสมบัติที่น่าสนใจอีกประการคือ

204
00:10:47,680 --> 00:10:50,336
คุณสามารถเอาพวกมันออกมา
จากโครงกระดูกของสัตว์มีกระดูกสันหลัง

205
00:10:50,360 --> 00:10:52,936
คุณเลี้ยงพวกมันในจานเลี้ยงเชื้อ
ในห้องทดลอง

206
00:10:52,960 --> 00:10:54,936
และพวกมัน
ก็อยากจะสร้างกระดูกอ่อนใจจะขาดแล้ว

207
00:10:54,960 --> 00:10:57,682
จำไว้นะครับว่า เราไม่สามารถสร้างกระดูกอ่อน
ได้จากความรักหรือว่าเงิน

208
00:10:57,706 --> 00:10:59,625
เซลล์เหล่านี้อยากจะสร้างกระดูกอ่อนมาก

209
00:10:59,650 --> 00:11:02,655
พวกมันสร้างกระดูกอ่อนของพวกมันเอง
ไว้ล้อมรอบพวกมัน

210
00:11:02,680 --> 00:11:04,296
อย่างที่สาม พวกมันยัง

211
00:11:04,320 --> 00:11:08,496
เป็นผู้ซ่อมแซมส่วนที่หักที่มีประสิทธิภาพที่สุด
ที่เราไม่เคยพบมาก่อน

212
00:11:08,520 --> 00:11:11,816
นี่คือกระดูกเล็ก ๆ 
กระดูกของหนูที่เราทำให้มีรอยแตก

213
00:11:11,840 --> 00:11:13,376
และปล่อยให้มันซ่อมตัวเอง

214
00:11:13,400 --> 00:11:16,416
สเต็มเซลล์เหล่านี้เข้ามา
และซ่อมกระดูก ในส่วนสีเหลือง

215
00:11:16,440 --> 00:11:19,056
กระดูกอ่อน ในส่วนสีขาว
เกือบที่จะสมบูรณ์

216
00:11:19,080 --> 00:11:22,616
คุณจะเห็นพวกมันมากมาย
ถ้าย้อมด้วยสีย้อมเรืองแสง

217
00:11:22,640 --> 00:11:26,376
คุณจะเห็นว่าพวกมันดูคล้าย ๆ 
กับกาวในระดับเซลล์

218
00:11:26,400 --> 00:11:28,256
เข้ามาในบริเวณของรอยแตก

219
00:11:28,280 --> 00:11:31,256
ซ่อมบริเวณนั้น
แลจากนั้นก็หยุดการทำงาน

220
00:11:31,280 --> 00:11:33,616
ตอนนี้ อย่างที่สี่ เป็นสิ่งที่ลางร้าย

221
00:11:33,640 --> 00:11:37,776
และมันก็คือ จำนวนของพวกมัน
ลดลงอย่างรวดเร็ว

222
00:11:37,800 --> 00:11:42,496
รวดเร็วประมาณ สิบถึงสิบหน้าเท่า
เมื่อคุณมีอายุมากขึ้น

223
00:11:42,520 --> 00:11:44,096
และสิ่งที่เกิดขึ้นน่ะหรือครับ

224
00:11:44,120 --> 00:11:46,976
ก็คือเราพบว่า
พวกเรามีความเปลี่ยนแปลง

225
00:11:47,000 --> 00:11:49,736
เราพยายามตามล่าหายา

226
00:11:49,760 --> 00:11:52,256
แต่เราก็จบลงที่การมาค้นหาทฤษฎี

227
00:11:52,280 --> 00:11:53,496
และในทำนองเดียวกัน

228
00:11:53,520 --> 00:11:56,136
เรากลับไปได้ความคิดในแบบเก่า ๆ

229
00:11:56,160 --> 00:11:59,056
เกี่ยวกับ เซลล์ สิ่งมีชีวิต
สิ่งแวดล้อม

230
00:11:59,080 --> 00:12:01,656
เพราะว่าเราไม่ได้คิดเกี่ยวกับ
สเต็มเซลล์กระดูก

231
00:12:01,680 --> 00:12:05,120
เราคิดถึงโรคข้อเสื่อม
ในแบบของโรคระดับเซลล์

232
00:12:05,840 --> 00:12:08,126
และจากนั้น คำถามต่อไปก็คือ
แล้วอวัยวะล่ะ

233
00:12:08,150 --> 00:12:10,389
เราสร้างสิ่งนี้เป็นอวัยวะภายนอกร่างกาย
ได้หรือเปล่า

234
00:12:10,413 --> 00:12:14,256
เราจะสามารถปลูกถ่ายกระดูกอ่อน
เข้าไปในบริเวณที่เกิดแผล

235
00:12:14,280 --> 00:12:16,256
และบางทีที่น่าสนใจที่สุด

236
00:12:16,280 --> 00:12:18,656
คุณจะสามารถสร้างขึ้นไป
จนถึงสิ่งแวดล้อมได้หรือเปล่า

237
00:12:18,680 --> 00:12:21,736
ครับ เรารู้ว่าการออกกำลังสร้างกระดูกใหม่

238
00:12:21,760 --> 00:12:24,176
แต่เอาจริง ๆ นะครับ
ไม่มีใครจะออกกำลังกายกันหรอก

239
00:12:24,200 --> 00:12:29,376
แล้วคุณนึกวิธีที่จะเอากระดูกเข้าและออก
อย่างไม่ต้องใช้แรงได้หรือเปล่า

240
00:12:29,400 --> 00:12:34,216
เพื่อที่คุณจะได้สร้างหรือทำให้กระดูกอ่อน
เจริญเกิดขึ้นมาใหม่

241
00:12:34,240 --> 00:12:36,621
และบางทีที่น่าสนใจ
และน่าจะมีความสำคัญมากที่สุด

242
00:12:36,645 --> 00:12:40,096
คำถามก็คือ คุณจะนำเอาแบบจำลองนี้
ไปใช้กับโลกความเป็นจริงนอกวงการแพทย์ได้ไหม

243
00:12:40,120 --> 00:12:44,176
สิ่งที่เป็นความท้าทาย ดังที่ผมได้บอกก่อนหน้านี้
ไม่ใช่การฆ่าอะไรสักอย่าง

244
00:12:44,200 --> 00:12:45,640
แต่เป็นการเลี้ยงอะไรสักอย่าง

245
00:12:46,280 --> 00:12:51,096
และผมก็คิดว่า
มันก็ทำให้เกิดคำถามที่น่าสนใจที่สุด

246
00:12:51,120 --> 00:12:53,640
และการที่เราคิดเกี่ยวกับอนาคตของวงการแพทย์

247
00:12:55,040 --> 00:12:57,920
ยาของคุณจะเป็นเซลล์ ไม่ใช่ยาเม็ด

248
00:12:58,840 --> 00:13:01,216
เราจะเลี้ยงเซลล์ได้อย่างไร

249
00:13:01,240 --> 00:13:04,256
เราจะหยุดการเติบโตอย่างลุกลาม
ของเซลล์เหล่านี้ได้อย่างไร

250
00:13:04,280 --> 00:13:08,176
เราทราบถึงปัญหาที่ทำให้เกิดการเติบโต
แบบลุกลามนี้

251
00:13:08,200 --> 00:13:10,976
เราจะสามารถปลูกถ่ายยีนฆ่าตัวตาย
เข้าไปในเซลล์เหล่านี้ได้หรือเปล่า

252
00:13:11,000 --> 00:13:12,440
เพื่อหยุดการเจริญเติบโตของพวกมัน

253
00:13:13,040 --> 00:13:16,976
ยาของคุณจะเป็นอวัยวะ
ที่ถูกสร้างขึ้นภายนอกร่างกาย

254
00:13:17,000 --> 00:13:18,936
และปลูกถ่ายเข้าไปในร่างกายได้หรือไม่

255
00:13:18,960 --> 00:13:21,696
แล้วมันจะหยุดการเสื่อมถอยได้หรือเปล่า

256
00:13:21,720 --> 00:13:23,625
ถ้าหากอวัยวะที่ต้องการเป็นความทรงจำล่ะ

257
00:13:23,649 --> 00:13:28,416
ในกรณีของโรคที่เกี่ยวกับระบบประสาท
อวัยวะเหล่านี้มีความทรงจำอยู่

258
00:13:28,440 --> 00:13:30,896
เราจะปลูกถ่ายความทรงจำกลับไปได้อย่างไร

259
00:13:30,920 --> 00:13:32,736
เราเก็บรักษาอวัยวะเหล่านี้ได้หรือเปล่า

260
00:13:32,760 --> 00:13:35,903
อวัยวะแต่ละอย่างจะต้องถูกพัฒนา
สำหรับมนุษย์แต่ละคน

261
00:13:35,927 --> 00:13:37,127
และนำมันกลับไปใช่หรือเปล่า

262
00:13:38,520 --> 00:13:41,136
และบางที ที่น่าฉงนที่สุด

263
00:13:41,160 --> 00:13:42,970
ยาของคุณจะเป็นสิ่งแวดล้อมได้หรือไม่

264
00:13:44,160 --> 00:13:45,816
คุณจะจดสิทธิบัตรสิ่งแวดล้อมได้หรือเปล่า

265
00:13:45,840 --> 00:13:49,296
ในทุก ๆ วัฒนธรรม

266
00:13:49,320 --> 00:13:52,256
จอมเวทย์ได้ใช้สิ่งแวดล้อมเป็นยา

267
00:13:52,280 --> 00:13:54,600
เราจะจินตนาการถึงสิ่งนั้น
เพื่ออนาคตของพวกเราได้หรือเปล่า

268
00:13:56,080 --> 00:13:59,456
ผมได้บรรยายไปมากเกี่ยวกับแบบจำลอง
ผมเริ่มการบรรยายนี้ด้วยแบบจำลอง

269
00:13:59,480 --> 00:14:02,176
ฉะนั้น ให้ผมจบการบรรยายนี้
ด้วยแนวคิดเกี่ยวกับการสร้างแบบจำลอง

270
00:14:02,200 --> 00:14:04,296
สิ่งที่เราทำในฐานะนักวิทยาศาสตร์

271
00:14:04,320 --> 00:14:07,616
เมื่อสถาปนิกสร้างแบบจำลอง

272
00:14:07,640 --> 00:14:10,936
เขาหรือเธอก็พยายามที่จะแสดง
โลกขนาดเล็ก ๆ ให้กับคุณ

273
00:14:10,960 --> 00:14:13,856
แต่เมื่อนักวิทยาศาสตร์กำลังสร้างแบบจำลอง

274
00:14:13,880 --> 00:14:16,404
เขาหรือเธอพยายามที่จะสร้าง
โลกในแบบการเปรียบเปรย

275
00:14:17,600 --> 00:14:21,456
เขาหรือเธอพยายามที่จะสร้าง
หนทางใหม่ในการมองเห็น

276
00:14:21,480 --> 00:14:25,600
แบบดั้งเดิมเป็นการเปลี่ยนระดับ
แบบอย่างหลังเป็นการเปลี่ยนการรับรู้

277
00:14:26,920 --> 00:14:31,856
ทีนี้ ยาปฏิชีวนะ
ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนการรับรู้

278
00:14:31,880 --> 00:14:35,696
ในรูปแบบความคิดของเราเกี่ยวกับยา
ที่ทำให้วิธีที่เราคิด

279
00:14:35,720 --> 00:14:39,640
เกี่ยวกับยาในหลายร้อยปีที่ผ่านมา
ถูกเติมแต่งและทำให้บิดเบี้ยวอย่างสมบูรณ์

280
00:14:40,400 --> 00:14:44,816
แต่เราต้องการแบบจำลองใหม่
เพื่อที่จะเป็นแนวคิดด้านการแพทย์ในอนาคต

281
00:14:44,840 --> 00:14:46,320
นั่นคือความท้าทาย

282
00:14:47,480 --> 00:14:50,816
มันมีภาพลักษณ์ที่เป็นที่นิยม

283
00:14:50,840 --> 00:14:54,816
ที่เป็นเหตุผลว่า การที่เรา
ไม่มีในการเปลี่ยนแปลงสำคัญ

284
00:14:54,840 --> 00:14:56,816
เกี่ยวกับการบำบัดรักษาความเจ็บป่วย

285
00:14:56,840 --> 00:14:59,696
ก็เป็นเพราะเราไม่มียาที่มีประสิทธิภาพพอ

286
00:14:59,720 --> 00:15:01,080
และมันก็จริงเพียงบางส่วน

287
00:15:02,120 --> 00:15:03,616
แต่บางทีเหตุผลที่แท้จริงก็คือ

288
00:15:03,640 --> 00:15:06,840
เราไม่มีวิธีคิดอ่านเกี่ยวกับการแพทย์
ที่ทรงพลังพอต่างหาก

289
00:15:08,560 --> 00:15:10,976
มันจริงที่ว่า

290
00:15:11,000 --> 00:15:14,776
มันน่าจะดีทีเดียวที่จะมียาใหม่ ๆ

291
00:15:14,800 --> 00:15:19,456
แต่บางทีสิ่งที่เป็นความท้าทายสำคัญ
คือ M ทั้งสามที่เป็นนามธรรม

292
00:15:19,480 --> 00:15:23,296
ซึ่งได้แก่ กลไกล แบบจำลอง
และการเปรียบเปรย

293
00:15:23,320 --> 00:15:24,656
ของคุณครับ

294
00:15:24,680 --> 00:15:31,520
(เสียงปรบมือ)

295
00:15:33,600 --> 00:15:37,016
คริส แอนเดอร์สัน: 
ผมชอบการเปรียบเปรยจริง ๆ

296
00:15:37,040 --> 00:15:38,576
มันเชื่อมต่อเข้าไปได้อย่างไรครับ

297
00:15:38,600 --> 00:15:41,736
มีการบรรยายมากมายเกี่ยวกับเทคโนโลยี

298
00:15:41,760 --> 00:15:43,896
เกี่ยวกับการแพทย์ส่วนบุคคล

299
00:15:43,920 --> 00:15:47,336
ที่เรามีข้อมูลทั้งหมด
และการบำบัดทางการแพทย์สำหรับอนาคต

300
00:15:47,360 --> 00:15:51,856
จะถูกสร้างขึ้นมาเพื่อคุณอย่างจำเพาะ
จีโนมของคุณ บริบทของคุณตอนนี้

301
00:15:51,880 --> 00:15:55,816
นั่นมันใช้ได้กับแบบจำลอง
ที่คุณมีอยู่ตรงนี้หรือเปล่าครับ

302
00:15:55,840 --> 00:15:58,456
สิทธัตถะ มุกเคอร์จี:
มันเป็นคำถามที่น่าสนใจมากครับ

303
00:15:58,480 --> 00:16:00,696
เราคิดถึงการแพทย์ส่วนบุคคล

304
00:16:00,720 --> 00:16:02,256
อย่างมากในส่วนของจีโนม

305
00:16:02,280 --> 00:16:04,856
นั่นเป็นเพราะว่ายีน
เป็นการเปรียบเปรยที่เด่นชัด

306
00:16:04,880 --> 00:16:07,856
อีกครั้งครับ ถ้าจะใช้คำเดียวกัน
ในการแพทย์ทุกวันนี้

307
00:16:07,880 --> 00:16:11,616
ที่เราคิดว่าจีโนมจะขับเคลื่อน
การแพทย์ส่วนบุคคล

308
00:16:11,640 --> 00:16:14,736
แต่แน่นอน จีโนมเป็นเพียงพื้นฐาน

309
00:16:14,760 --> 00:16:18,576
ของโซ่สายยาวของสิ่งมีชีวิต 
ในแบบที่มันเป็น

310
00:16:18,600 --> 00:16:22,416
โซ่ที่ว่านี้ เป็นหน่วยแรกที่ถูกจัดเรียงของสิ่งนั้น
ซึ่งก็คือเซลล์

311
00:16:22,440 --> 00:16:25,416
ฉะนั้น ถ้าเรากำลังจะทำให้เกิด
การแพทย์ส่วนบุคคลในลักษณะนี้

312
00:16:25,440 --> 00:16:28,256
เราจะต้องคิดถึงการบำบัดระดับเซลล์
แบบส่วนบุคคล

313
00:16:28,280 --> 00:16:31,456
และจากนั้นการบำบัดด้วยอวัยวะ
หรืออวัยวะส่วนบุคคล

314
00:16:31,480 --> 00:16:35,296
และสุดท้ายแล้วการบำบัดส่วนบุคคล
สำหรับสิ่งแวดล้อม

315
00:16:35,320 --> 00:16:38,416
ฉะนั้น ผมคิดว่าทุก ๆ ขั้นตอนครับ

316
00:16:38,440 --> 00:16:40,856
มันมีการเปรียบเปรย
มันเป็นเต่าที่เรียงต่อกันไปเรื่อย ๆ

317
00:16:40,880 --> 00:16:43,261
ครับ ในเรื่องนี้ มันเป็นการแพทย์ส่วนบุคคล
ที่เรียงต่อกันไปเรื่อย ๆ

318
00:16:43,285 --> 00:16:46,176
คริส: ฉะนั้น เมื่อคุณบอกว่า
การแพทย์อาจเป็นเซลลื

319
00:16:46,200 --> 00:16:48,016
และไม่ได้เป็นยา

320
00:16:48,040 --> 00:16:50,296
คุณพูดถึงเซลล์ของตัวคุณเองใช่ไหมครับ

321
00:16:50,320 --> 00:16:52,696
สิทธัตถะ: แน่นอนครับ
คริส: ฉะนั้น เปลี่ยนไปหาสเต็มเซลล์

322
00:16:52,720 --> 00:16:57,256
บางที่อาจทดสอบมันกับยาทุก ๆ แบบ
หรืออะไรแบบนั้น

323
00:16:57,280 --> 00:16:59,816
สิทธัตถะ: และไม่ใช่บางทีหรอกครับ
นั่นคือสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ครับ

324
00:16:59,840 --> 00:17:03,576
นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
อันที่จริง เรากำลังคืบหน้าไปอย่างช้า ๆ

325
00:17:03,600 --> 00:17:07,415
ไม่ได้ไปจากจีโนม
แต่รวมเอาจีโนมไว้ด้วย

326
00:17:07,440 --> 00:17:12,175
กับสิ่งที่เราเรียกว่า ระบบที่กำกับตัวเอง
กึ่งอัตโนมัติ ในหลาย ๆ ระดับ

327
00:17:12,200 --> 00:17:14,816
อย่างเซลล์ อย่างอวัยวะ
อย่างสิ่งแวดล้อม

328
00:17:14,829 --> 00:17:16,207
คริส: ขอบคุณมากครับ

329
00:17:16,227 --> 00:17:17,517
สิทธัตถะ: ยินดีครับ ขอบคุณครับ