0:00:00.760,0:00:04.936
ผมอยากจะพูดกับคุณ[br]เกี่ยวกับอนาคตของวงการแพทย์

0:00:04.960,0:00:09.056
แต่ก่อนที่ผมจะทำอย่างนั้น[br]ผมอยากจะพูดถึงอดีตนิดหน่อย

0:00:09.080,0:00:12.696
ตลอดประวัติศาสตร์ทางการแพทย์[br]จนถึงเมื่อไม่นานมานี้

0:00:12.720,0:00:16.536
เรามีแนวคิดเกี่ยวกับความเจ็บป่วย[br]และการรักษา

0:00:16.560,0:00:19.936
ในรูปแบบที่ค่อนข้างเรียบง่ายชัดเจน

0:00:19.960,0:00:22.656
อันที่จริง รูปแบบนั้นมันก็เรียบง่ายจริง ๆ

0:00:22.680,0:00:25.736
จนคุณสามารถสรุปมันได้ในเพียงหกคำ

0:00:25.760,0:00:29.840
เป็นโรค กินยา ฆ่ามัน

0:00:31.080,0:00:35.816
ครับ เหตุผลที่รูปแบบนั้นเป็นที่นิยม

0:00:35.840,0:00:38.456
ก็เพราะการปฏิวัติทางยาปฏิชีวนะ

0:00:38.480,0:00:41.656
พวกคุณหลายคนคงจะไม่รู้[br]แต่เราได้ผลบุญ

0:00:41.680,0:00:45.736
ของการใช้ยาปฏิชีวนะเป็นปีที่หนึ่งร้อย[br]ในสหรัฐอเมริกา

0:00:45.760,0:00:47.376
แต่สิ่งที่คุณรู้ก็คือ

0:00:47.400,0:00:51.640
การนำมันมาใช้นั้น[br]เป็นเหมือนช่วงแห่งการเปลี่ยนแปลง

0:00:52.880,0:00:56.736
คุณมีสารเคมี[br]ไม่ว่ามันจะมาจากธรรมชาติ

0:00:56.760,0:00:59.496
หรือจากการสังเคราะห์ในห้องทดลอง

0:00:59.520,0:01:02.776
และมันจะกระจายไปทั่วร่างกายของคุณ

0:01:02.800,0:01:05.576
และไปหาเป้าหมายของมัน

0:01:05.600,0:01:07.256
เข้าจับกับเป้าหมาย --

0:01:07.280,0:01:09.496
ซึ่งเป็นจุลชีพ [br]หรือส่วนหนึ่งของจุลชีพ --

0:01:09.520,0:01:12.960
และจากนั้นก็ปิดกั้น[br]แม่กุญแจและลูกกุญแจ

0:01:13.960,0:01:17.496
ด้วยความคล่องแคล่ว[br]และจำเพาะเจาะจงอย่างยิ่ง

0:01:17.520,0:01:21.816
และคุณอาจติดโรคร้ายแรง[br]อะไรสักอย่างมาก่อนหน้านี้

0:01:21.840,0:01:24.976
เช่น ปอดบวม ซิฟิลิส วัณโรค --

0:01:25.000,0:01:29.040
และการเปลี่ยนมันให้กลายเป็น[br]ความเจ็บป่วยที่รักษาและบำบัดได้

0:01:30.080,0:01:31.560
คุณมีเชื้อปอดบวม

0:01:32.480,0:01:33.856
คุณกินเพนิซิลิน

0:01:33.880,0:01:35.416
คุณฆ่าจุลชีพ

0:01:35.440,0:01:37.576
และคุณก็หายจากโรค

0:01:37.600,0:01:40.536
แนวคิดที่น่าดึงดูด

0:01:40.560,0:01:44.736
ศักยภาพที่เทียบได้กับ[br]แม่กุญแจกับลูกกุญแจ

0:01:44.760,0:01:46.296
และการฆ่าอะไรสักอย่าง

0:01:46.320,0:01:48.336
มันแพร่กระจายไปทั่ววงการชีววิทยา

0:01:48.360,0:01:50.480
มันเป็นการเปลี่ยนแปลง[br]อย่างที่ไม่มีอะไรเหมือน

0:01:52.160,0:01:55.336
และเราก็ใช้เวลา 100 ปีที่ผ่านมา

0:01:55.360,0:01:58.816
ในการพยายามทำตามแบบแผนนั้น[br]ครั้งแล้วครั้งเล่า

0:01:58.840,0:02:00.079
กับโรคที่ไม่ใช่โรคติดต่อ

0:02:00.103,0:02:04.223
ในโรคเรื้อรัง อย่างเช่น เบาหวาน[br]ความดันโลหิตสูง และโรคหัวใจ

0:02:05.120,0:02:08.759
และมันก็ได้ผล[br]แต่มันได้ผลแค่บางส่วน

0:02:09.120,0:02:10.776
ให้ผมแสดงให้คุณดูนะครับ

0:02:10.800,0:02:13.696
ครับ ถ้าคุณพิจารณาองค์รวมทั้งหมด

0:02:13.720,0:02:17.216
ของปฏิกิริยาเคมีทั้งหมดในร่างกายมนุษย์

0:02:17.240,0:02:20.536
ทุก ๆ ปฏิกิริยาเคมี [br]ที่ร่างกายของคุณจะทำได้

0:02:20.560,0:02:23.576
คนส่วนใหญ่คิดว่ามันมีจำนวนเป็นล้าน

0:02:23.600,0:02:24.896
เอาเป็นว่ามีประมาณล้านหนึ่งก็แล้วกัน

0:02:24.920,0:02:26.616
และคุณก็ตั้งคำถามว่า

0:02:26.640,0:02:29.296
มีส่วนปฏิกิริยาจำนวนเท่าไร

0:02:29.320,0:02:31.136
ที่จะสามารถใช้เป็นเป้าหมาย

0:02:31.160,0:02:35.976
ของเภสัชภัณฑ์ทั้งหลาย[br]ซึ่งก็คือสารเคมีทางการแพทย์ทั้งหมด

0:02:36.000,0:02:38.040
จำนวนนั้นก็คือ 250

0:02:39.680,0:02:42.216
ที่เหลือคือสารเคมีที่เราไม่รู้จัก

0:02:42.240,0:02:48.416
หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ 0.025 เปอร์เซ็นต์[br]ของปฏิกิริยาเคมีทั้งหมดในร่างกาย

0:02:48.440,0:02:52.560
อันที่จริงแล้วสามารถเป็นเป้าหมาย[br]ของกลไกแม่กุญแจและลูกกุญแจได้

0:02:53.680,0:02:56.736
ครับ ถ้าคุณคิดว่าสรีรวิทยาของมนุษย์

0:02:56.760,0:03:00.216
เป็นดั่งเครือข่ายโทรศัพท์ระหว่างประเทศ

0:03:00.240,0:03:04.120
ที่มีจุดที่มีปฏิสัมพันธ์กัน[br]และส่วนที่มีปฏิสัมพันธ์กัน

0:03:04.600,0:03:07.776
จากนั้นสารเคมีทางการแพทย์ของเราทั้งหมด

0:03:07.800,0:03:10.056
ก็จัดการในส่วนมุมเล็ก ๆ

0:03:10.080,0:03:12.776
ที่ขอบ ที่ส่วนนอกของเครือข่ายนั้น

0:03:12.800,0:03:16.616
มันเหมือนกับว่า[br]สารเคมีทางเภสัชกรรมของเราทั้งหมด

0:03:16.640,0:03:20.416
เป็นเหมือนเจ้าหน้าที่ชุมสาย[br]ใน วิชิตา แคนซัส

0:03:20.440,0:03:23.400
ที่ง่วนอยู่กับโทรศัพท์ 10 หรือ 15 สาย

0:03:24.880,0:03:27.040
แล้วเราจะทำอย่างไรกับแนวคิดนี้ล่ะ

0:03:28.160,0:03:30.520
จะเป็นอย่างไร ถ้าเราสามารถจัดระเบียบ[br]วิธีการนี้ใหม่ได้

0:03:32.080,0:03:35.456
อันที่จริง มันกลายเป็นว่า ธรรมชาติ

0:03:35.480,0:03:40.536
ได้ให้แนวคิดว่าเราจะรู้สึก[br]ต่อความเจ็บป่วยอย่างไร

0:03:40.560,0:03:42.216
ในทางที่แตกต่างกันไป

0:03:42.240,0:03:45.960
แทนที่จะเป็นเรื่องของโรค[br]ยา และเป้าหมาย

0:03:47.080,0:03:50.456
อันที่จริง ธรรมชาติถูกจัดระเบียบ[br]ตามลำดับจากด้านล่างสู่ด้านบน

0:03:50.480,0:03:52.336
ไม่ใช่จากด้านบนลงมา

0:03:52.360,0:03:58.600
และเราเริ่มต้นจากหน่วยที่ทำงานด้วยตัวเอง[br]แบบกึ่งอัตโนมัติ ซึ่งเรียกว่า เซลล์

0:03:59.640,0:04:02.856
หน่วยที่ทำงานด้วยตัวเอง[br]แบบกึ่งอัตโนมัตินี้

0:04:02.880,0:04:07.696
ก่อกำเนิดเป็นหน่วยที่ทำงานด้วยตัวเอง[br]แบบกึ่งอัตโนมัติ ซึ่งเรียกว่า อวัยวะ

0:04:07.720,0:04:10.720
และอวัยวะเหล่านี้รวมตัวกัน[br]เพื่อก่อกำเนิดเป็นสิ่งที่เรียกว่า มนุษย์[br]

0:04:11.920,0:04:15.816
และสิ่งมีชีวิตเหล่านี้[br]สุดท้ายแล้ว ใช้ชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อม

0:04:15.840,0:04:19.440
ซึ่งส่วนหนึ่งทำงานด้วยตัวเอง[br]และส่วนหนึ่งเป็นแบบกึ่งอัตโนมัติ

0:04:20.920,0:04:23.736
แผนภาพที่มีการลดหลั่นเป็นลำดับนี้[br]มันเจ๋งตรงที่

0:04:23.760,0:04:26.456
มันถูกสร้างขึ้นมาจากด้านล่าง[br]แทนที่จะเป็นการสร้างมาจากด้านบน

0:04:26.480,0:04:29.856
มันทำให้เราสามารถคิดถึง[br]เรื่องความเจ็บป่วย

0:04:29.880,0:04:31.214
ในแบบที่แตกต่างออกไปได้

0:04:32.400,0:04:34.520
ลองพิจารณาดูโรค อย่างเช่น มะเร็ง

0:04:36.120,0:04:37.416
ตั้งแต่ยุค 1950

0:04:37.440,0:04:42.967
เราพยายามง่วนอยู่กับการหารูปแบบ[br]แม่กุญแจและลูกกุญแจให้กับมะเร็ง

0:04:42.991,0:04:45.880
เราพยายามที่จะฆ่าเซลล์

0:04:45.905,0:04:50.252
โดยใช้เคมีบำบัดมากมาย[br]หรือการบำบัดแบบกำหนดเป้าหมาย

0:04:50.276,0:04:52.696
และอย่างที่เรารู้ ๆ กัน[br]มันได้ผล

0:04:52.720,0:04:54.578
มันได้ผลสำหรับโรคอย่าง มะเร็งเม็ดเลือดขาว

0:04:54.602,0:04:56.976
มันได้ผลกับบางรูปแบบ[br]ของมะเร็งเต้านม

0:04:57.000,0:05:00.736
แต่สุดท้ายแล้ว คุณก็ไปถึงจุดสูงสุด[br]ของวิธีการนั้น

0:05:00.760,0:05:03.256
และเมื่อประมาณ 10 ปีที่ผ่านมานี้เอง

0:05:03.280,0:05:06.416
เราเพิ่งจะเริ่มคิดที่จะใช้ระบบภูมิคุ้มกัน

0:05:06.440,0:05:09.536
จำไว้นะครับว่าอันที่จริง[br]เซลล์มะเร็งไม่ได้เติบโตขึ้นมาในสุญญากาศ

0:05:09.560,0:05:11.616
มันเติบโตอยู่ในร่างกายมนุษย์

0:05:11.640,0:05:13.936
และคุณจะใช้ความสามารถของเรา

0:05:13.960,0:05:17.103
ระบบภูมิคุ้มกันของมนุษย์เรา[br]ในการโจมตีมะเร็งไม่ได้เชียวหรือ

0:05:17.127,0:05:21.327
อันที่จริง มันนำเราไปสู่ยาใหม่[br]ที่น่าทึ่งที่สุดสำหรับรักษามะเร็ง

0:05:22.480,0:05:25.814
และท้ายที่สุด[br]มันมีระดับของสิ่งแวดล้อมไม่ใช่หรือ

0:05:26.160,0:05:29.136
รู้ไหมครับ ว่าเราไม่ได้คิดถึงมะเร็ง[br]ว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม

0:05:29.160,0:05:34.056
แต่ให้ผมได้ยกตัวอย่างให้คุณฟังเกี่ยวกับ[br]สิ่งแวดล้อมที่ก่อให้เกิดมะเร็งอย่างมาก

0:05:34.080,0:05:35.280
มันเรียกว่า คุก

0:05:36.160,0:05:41.296
คุณเอาความเดียวดาย ความเครียด[br]และการถูกกักขัง

0:05:41.320,0:05:42.520
ลองนึกต่อไปนะครับว่ามีอะไรอีก

0:05:43.400,0:05:45.960
พับม้วนมันด้วยกระดาษสีขาวแผ่นเล็ก ๆ

0:05:47.000,0:05:50.776
หนึ่งในสารกระตุ้นประสาทที่มีฤทธิ์มากที่สุด[br]ที่เรารู้จักในนาม นิโคติน

0:05:50.800,0:05:55.736
และเอาหนึ่งในสารเสพติดที่มีฤทธิ์มากทึ่สุด[br]ที่คุณรู้จักเติมเข้าไป

0:05:55.760,0:05:58.556
และคุณก็จะได้สิ่งแวดล้อม[br]ที่พร้อมจะก่อให้เกิดมะเร็ง[br]

0:05:59.520,0:06:01.976
แต่คุณสามารถมีสิ่งแวดล้อม[br]ที่ต้านการเกิดมะเร็งได้เช่นกัน

0:06:02.000,0:06:04.696
มีความพยายามที่จะสร้างสื่อกลาง

0:06:04.720,0:06:07.482
ยกตัวอย่างเช่น เปลี่ยนแปลงสื่อกลาง[br]ที่เป็นฮอร์โมนที่ทำให้เกิดมะเร็งเต้านม

0:06:08.440,0:06:11.856
เราพยายามเปลี่ยนสื่อกลางเมตาบอลิก[br]สำหรับมะเร็งรูปแบบอื่น ๆ

0:06:11.880,0:06:14.296
หรือลองพิจารณาโรคอื่น อย่างเช่น[br]โรคเครียด

0:06:14.320,0:06:16.976
เช่นเดียวกัน มันก่อตัวจากด้านล่างขึ้นไป

0:06:17.000,0:06:21.016
ตั้งแต่ยุค 1960 และ 1970[br]เราพยายามอย่างมาก

0:06:21.040,0:06:25.216
ในการปิดการทำงานของโมเลกุล[br]ที่กำกับทำงานระหว่างเซลล์ประสาท --

0:06:25.240,0:06:27.416
เซราโทนิน โดปามีน --

0:06:27.440,0:06:29.256
และพยายามรักษาอาการเครียด[br]ด้วยวิธีการนั้น

0:06:29.280,0:06:31.720
และมันก็ได้ผล[br]แต่จากนั้น เราก็ไปถึงทางตัน

0:06:33.000,0:06:35.620
และตอนนี้เราก็รู้ว่า[br]สิ่งที่คุณจะต้องทำจริง ๆ ก็คือ

0:06:35.644,0:06:38.616
เปลี่ยนสรีรวิทยาของอวัยวะ[br]ซึ่งก็คือสมอง

0:06:38.640,0:06:40.776
ย้อนมันกลับ จัดรูปแบบมันใหม่

0:06:40.800,0:06:43.376
และจากนั้น แน่นอนครับ[br]การศึกษามากมายได้แสดงว่า

0:06:43.400,0:06:45.115
การบำบัดด้วยการพูดคุย[br]ทำให้เกิดสิ่งดังกล่าวเหล่านี้

0:06:45.139,0:06:47.395
และการศึกษามากมาย[br]ได้แสดงให้เห็นว่า การบำบัดด้วยการพูดคุย

0:06:47.419,0:06:50.536
เมื่อใช่ร่วมกับเภสัชภัณฑ์ และยาแล้ว

0:06:50.560,0:06:52.989
มีประสิทธิภาพมากกว่า[br]ใช้แค่อย่างใดอย่างหนึ่ง

0:06:53.840,0:06:57.416
เราจะสามารถจินตนาการถึงสิ่งแวดล้อม[br]ที่จะเปลี่ยนความเครียดนั้นได้หรือไม่

0:06:57.440,0:07:01.496
เราจะสามารถกั้นสัญญาณ[br]ที่กระตุ้นให้เกิดความเครียดได้หรือเปล่า

0:07:01.520,0:07:07.000
เช่นเดียวกันครับ เคลื่อนขึ้นไป[br]ตามสายโซ่ที่ลดหลั่นกันอย่างเป็นระเบียบนี้

0:07:07.760,0:07:10.456
สิ่งที่สำคัญจริง ๆ

0:07:10.480,0:07:13.736
อาจจะไม่ใช่ตัวยาเอง แต่เป็นการเปรียบเปรย

0:07:13.760,0:07:15.816
แทนที่จะเป็นการฆ่าอะไรสักอย่าง

0:07:15.840,0:07:19.536
ในกรณีของโรคเกี่ยวกับการเสื่อมสภาพ[br]ที่เรื้อรัง --

0:07:19.560,0:07:23.056
เช่น ไตล้มเหลว เบาหวาน[br]ความดันโลหิตสูง ข้อเสื่อม --

0:07:23.080,0:07:26.652
บางที สิ่งที่เราต้องทำกันจริง ๆ[br]ก็คือการเปลี่ยนการเปรียบเปรย

0:07:26.676,0:07:28.616
และบางที นั่นก็เป็นกุญแจสำคัญ

0:07:28.640,0:07:31.136
เพื่อสร้างกรอบการคิดใหม่ของเรา[br]เกี่ยวกับวงการแพทย์

0:07:31.160,0:07:34.616
เอาล่ะครับ แนวคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง

0:07:34.640,0:07:36.976
ของการสร้างแนวคิดใหม่นี้

0:07:37.000,0:07:40.296
พาผมกลับไปยังรากเหง้า[br]ในแบบที่เป็นส่วนตัว เมื่อประมาณ 10 ปีก่อน

0:07:40.320,0:07:43.096
ประมาณ 10 ปีก่อน --[br]ผมเป็นนักวิ่งมาเกือบทั้งชีวิต --

0:07:43.120,0:07:45.096
ผมออกไปวิ่ง ตอนเช้าวันเสาร์

0:07:45.120,0:07:47.776
และกลับมา ตื่นขึ้นมา[br]และไม่อาจขยับตัวได้

0:07:47.800,0:07:49.816
เข่าขวาของผมบวม

0:07:49.840,0:07:53.360
และคุณก็ได้ยินเสียงกรุบกรับของกระดูก[br]ที่กระทบกัน ที่เป็นการสื่อลางร้าย

0:07:54.240,0:07:59.136
และประโยชน์หนึ่งของการเป็นแพทย์ก็คือ[br]คุณสามารถส่งตัวเองไปตรวจ MRI ได้

0:07:59.160,0:08:03.136
ผมได้ผล MRI ในอีกสัปดาห์ต่อมา[br]และมันก็มีหน้าตาเป็นแบบนี้

0:08:03.160,0:08:07.456
โดยรวมแล้วกระดูกอ่อนมินิสคัส[br]ที่อยู่ระหว่างกระดูก

0:08:07.480,0:08:10.896
ถูกฉีกเสียจนไม่เหลือ[br]และกระดูกเองก็แตกด้วย

0:08:10.920,0:08:13.376
เอาล่ะครับ ถ้าคุณมองมาที่ผม[br]และรู้สึกเสียใจไปกับผม

0:08:13.400,0:08:15.216
ให้ผมได้บอกอะไรคุณสักนิดนะครับ

0:08:15.240,0:08:19.416
ถ้าผมได้ผล MRI ของทุกคนในที่นี้

0:08:19.440,0:08:21.496
เราจะพบว่า พวกคุณ 60 เปอร์เซ็นต์

0:08:21.520,0:08:24.296
จะมีอาการของการเสื่อมของกระดูก[br]และการเสื่อมของกระดูกอ่อน

0:08:24.320,0:08:28.096
85 เปอร์เซ็นต์ของผู้หญิงทุกคน[br]ตอนมีอายุประมาณ 70 ปี

0:08:28.120,0:08:31.376
จะมีอาการกระดูกอ่อนเสื่อม[br]ในระดับปานกลางถึงรุนแรง

0:08:31.400,0:08:33.696
50 ถึง 60 เปอร์เซ็นต์[br]ของผู้ชายในที่นี้

0:08:33.720,0:08:35.056
จะมีอาการแบบนั้นเช่นกัน

0:08:35.080,0:08:36.856
ฉะนั้น มันเป็นโรคที่พบได้มาก

0:08:36.880,0:08:38.976
ครับ อีกประโยชน์หนึ่งของการเป็นแพทย์

0:08:39.000,0:08:42.135
ก็คือคุณสามารถทำการทดลอง[br]กับอาการป่วยของตัวเองได้

0:08:42.159,0:08:44.376
ฉะนั้น ประมาณ 10 ปีก่อน

0:08:44.400,0:08:46.816
ผมนำกระบวนการนี้ไปยังห้องทดลอง

0:08:46.840,0:08:48.856
และเราก็เริ่มทำการทดลองง่าย ๆ

0:08:48.880,0:08:51.336
พยายามแก้ไขการเสื่อมสภาพนี้

0:08:51.360,0:08:56.176
เราพยายามที่จะฉีดสารเคมี[br]เข้าไปในช่องว่างระหว่างเขาของสัตว์

0:08:56.200,0:08:58.856
เพื่อพยายามย้อน[br]การเสื่อมสภาพของกระดูกอ่อนกลับ

0:08:58.880,0:09:03.416
และเราสรุปกระบวนการ[br]ที่แสนจะยาวนานนั้นได้ง่าย ๆ ว่า

0:09:03.440,0:09:05.216
ที่สุดแล้ว มันไม่เหลืออะไรเลย

0:09:05.240,0:09:06.440
มันไม่เกิดอะไรขึ้นเลยครับ

0:09:06.880,0:09:11.656
และจากนั้นประมาณเจ็ดปีก่อน ผมก็ได้[br]นักเรียนวิจัยของผมคนหนึ่งจากออสเตรเลีย

0:09:11.680,0:09:13.205
สิ่งที่น่ารักสำหรับชาวออสเตรเลีย

0:09:13.205,0:09:16.521
ก็คือพวกเขาชอบมองอะไรกลับหัว

0:09:16.546,0:09:17.703
(เสียงหัวเราะ)

0:09:17.727,0:09:21.816
และแดนก็บอกผมว่า "รู้อะไรไหม [br]บางทีมันไม่ใช่ปัญหาเรื่องกลไกหรอก

0:09:21.840,0:09:25.840
บางทีมันอาจเป็นปัญหาทางเคมี[br]บางทีมันอาจเป็นปัญหาเรื่องสเต็มเซลล์"

0:09:27.760,0:09:29.656
หรือพูดอีกนัยหนึ่ง เขามีสองสมมติฐาน

0:09:29.680,0:09:33.496
อย่างแรก มันมีสิ่งที่เรียกว่า[br]สเต็มเซลล์โครงกระดูก --

0:09:33.520,0:09:37.040
ซึ่งก็คือ สเต็มเซลล์โครงกระดูก [br]ที่สร้างโครงกระดูก

0:09:37.064,0:09:39.596
กระดูกแข็ง กระดูกอ่อน [br]และโครงสร้างเส้นใยของโครงกระดูก

0:09:39.620,0:09:41.485
ของสัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง[br]เช่นเดียวกับสเต็มเซลล์ในเลือด

0:09:41.510,0:09:43.945
เช่นเดียวกับที่มันมีสเต็มเซลล์[br]ในระบบประสาท

0:09:43.969,0:09:47.529
และอย่างที่สองก็คือ การเสื่อมสภาพ[br]หรือการพร่องประสิทธิภาพของสเต็มเซลล์นี้

0:09:47.554,0:09:51.056
คือสิ่งที่ทำให้เกิดข้อกระดูกเสื่อม[br]ซึ่งเป็นอาการที่พบได้มาก

0:09:51.080,0:09:54.296
ฉะนั้น คำถามก็คือ[br]เรากำลังมองหายารักษา

0:09:54.320,0:09:56.936
ในเมื่อเราควรที่จะมองหาเซลล์หรือเปล่า

0:09:56.960,0:09:59.816
เราก็เลยเปลี่ยนแบบจำลองของเรา

0:09:59.840,0:10:02.960
และตอนนี้ เราก็เริ่มมองหา[br]สเต็มเซลล์โครงกระดูก

0:10:03.560,0:10:06.056
และเพื่อเป็นการสรุปเรื่องให้กระชับ

0:10:06.080,0:10:09.000
ประมาณห้าปีก่อน เราพบเซลล์เหล่านี้

0:10:09.800,0:10:12.296
พวกมันอยู่ในโครงกระดูก

0:10:12.320,0:10:15.216
นี่คือแผนภาพและภาพถ่ายจริงของพวกมัน

0:10:15.240,0:10:17.176
ส่วนสีขาวคือกระดูก

0:10:17.200,0:10:20.216
และคอลัมสีแดงที่คุณเห็นเหล่านี้[br]และเซลล์สีเหลือง

0:10:20.240,0:10:23.496
คือเซลล์ที่เกิดขึ้น[br]จากสเต็มเซลล์โครงกระดูกเซลล์เดียว --

0:10:23.520,0:10:26.816
คอลัมของกระดูกอ่อน กระดูกแข็ง[br]เกิดมาจากเซลล์เพียงเซลล์เดียว

0:10:26.840,0:10:30.136
เซลล์เหล่านี้น่าทึ่งมาก[br]พวกมันมีคุณสมบัติสี่ประการ

0:10:30.160,0:10:33.936
อย่างแรกคือพวกมันอยู่ในที่ที่พวกมันควรอยู่

0:10:33.960,0:10:36.336
พวกมันอยู่ใต้พื้นผิวของกระดูก

0:10:36.360,0:10:37.896
ใต้กระดูกอ่อน

0:10:37.920,0:10:40.540
ครับ ในทางชีววิทยา[br]บริเวณและสถานที่มันมีความสำคัญ

0:10:40.564,0:10:44.816
และพวกมันก็ย้ายเข้าไปในบริเวณที่เหมาะสม[br]และก่อกำเนิดเป็นกระดูกและกระดูกอ่อน

0:10:44.840,0:10:46.096
นั่นครับ

0:10:46.120,0:10:47.656
คุณสมบัติที่น่าสนใจอีกประการคือ

0:10:47.680,0:10:50.336
คุณสามารถเอาพวกมันออกมา[br]จากโครงกระดูกของสัตว์มีกระดูกสันหลัง

0:10:50.360,0:10:52.936
คุณเลี้ยงพวกมันในจานเลี้ยงเชื้อ[br]ในห้องทดลอง

0:10:52.960,0:10:54.936
และพวกมัน[br]ก็อยากจะสร้างกระดูกอ่อนใจจะขาดแล้ว

0:10:54.960,0:10:57.682
จำไว้นะครับว่า เราไม่สามารถสร้างกระดูกอ่อน[br]ได้จากความรักหรือว่าเงิน

0:10:57.706,0:10:59.625
เซลล์เหล่านี้อยากจะสร้างกระดูกอ่อนมาก

0:10:59.650,0:11:02.655
พวกมันสร้างกระดูกอ่อนของพวกมันเอง[br]ไว้ล้อมรอบพวกมัน

0:11:02.680,0:11:04.296
อย่างที่สาม พวกมันยัง

0:11:04.320,0:11:08.496
เป็นผู้ซ่อมแซมส่วนที่หักที่มีประสิทธิภาพที่สุด[br]ที่เราไม่เคยพบมาก่อน

0:11:08.520,0:11:11.816
นี่คือกระดูกเล็ก ๆ [br]กระดูกของหนูที่เราทำให้มีรอยแตก

0:11:11.840,0:11:13.376
และปล่อยให้มันซ่อมตัวเอง

0:11:13.400,0:11:16.416
สเต็มเซลล์เหล่านี้เข้ามา[br]และซ่อมกระดูก ในส่วนสีเหลือง

0:11:16.440,0:11:19.056
กระดูกอ่อน ในส่วนสีขาว[br]เกือบที่จะสมบูรณ์

0:11:19.080,0:11:22.616
คุณจะเห็นพวกมันมากมาย[br]ถ้าย้อมด้วยสีย้อมเรืองแสง

0:11:22.640,0:11:26.376
คุณจะเห็นว่าพวกมันดูคล้าย ๆ [br]กับกาวในระดับเซลล์

0:11:26.400,0:11:28.256
เข้ามาในบริเวณของรอยแตก

0:11:28.280,0:11:31.256
ซ่อมบริเวณนั้น[br]แลจากนั้นก็หยุดการทำงาน

0:11:31.280,0:11:33.616
ตอนนี้ อย่างที่สี่ เป็นสิ่งที่ลางร้าย

0:11:33.640,0:11:37.776
และมันก็คือ จำนวนของพวกมัน[br]ลดลงอย่างรวดเร็ว

0:11:37.800,0:11:42.496
รวดเร็วประมาณ สิบถึงสิบหน้าเท่า[br]เมื่อคุณมีอายุมากขึ้น

0:11:42.520,0:11:44.096
และสิ่งที่เกิดขึ้นน่ะหรือครับ

0:11:44.120,0:11:46.976
ก็คือเราพบว่า[br]พวกเรามีความเปลี่ยนแปลง

0:11:47.000,0:11:49.736
เราพยายามตามล่าหายา

0:11:49.760,0:11:52.256
แต่เราก็จบลงที่การมาค้นหาทฤษฎี

0:11:52.280,0:11:53.496
และในทำนองเดียวกัน

0:11:53.520,0:11:56.136
เรากลับไปได้ความคิดในแบบเก่า ๆ

0:11:56.160,0:11:59.056
เกี่ยวกับ เซลล์ สิ่งมีชีวิต[br]สิ่งแวดล้อม

0:11:59.080,0:12:01.656
เพราะว่าเราไม่ได้คิดเกี่ยวกับ[br]สเต็มเซลล์กระดูก

0:12:01.680,0:12:05.120
เราคิดถึงโรคข้อเสื่อม[br]ในแบบของโรคระดับเซลล์

0:12:05.840,0:12:08.126
และจากนั้น คำถามต่อไปก็คือ[br]แล้วอวัยวะล่ะ

0:12:08.150,0:12:10.389
เราสร้างสิ่งนี้เป็นอวัยวะภายนอกร่างกาย[br]ได้หรือเปล่า

0:12:10.413,0:12:14.256
เราจะสามารถปลูกถ่ายกระดูกอ่อน[br]เข้าไปในบริเวณที่เกิดแผล

0:12:14.280,0:12:16.256
และบางทีที่น่าสนใจที่สุด

0:12:16.280,0:12:18.656
คุณจะสามารถสร้างขึ้นไป[br]จนถึงสิ่งแวดล้อมได้หรือเปล่า

0:12:18.680,0:12:21.736
ครับ เรารู้ว่าการออกกำลังสร้างกระดูกใหม่

0:12:21.760,0:12:24.176
แต่เอาจริง ๆ นะครับ[br]ไม่มีใครจะออกกำลังกายกันหรอก

0:12:24.200,0:12:29.376
แล้วคุณนึกวิธีที่จะเอากระดูกเข้าและออก[br]อย่างไม่ต้องใช้แรงได้หรือเปล่า

0:12:29.400,0:12:34.216
เพื่อที่คุณจะได้สร้างหรือทำให้กระดูกอ่อน[br]เจริญเกิดขึ้นมาใหม่

0:12:34.240,0:12:36.621
และบางทีที่น่าสนใจ[br]และน่าจะมีความสำคัญมากที่สุด

0:12:36.645,0:12:40.096
คำถามก็คือ คุณจะนำเอาแบบจำลองนี้[br]ไปใช้กับโลกความเป็นจริงนอกวงการแพทย์ได้ไหม

0:12:40.120,0:12:44.176
สิ่งที่เป็นความท้าทาย ดังที่ผมได้บอกก่อนหน้านี้[br]ไม่ใช่การฆ่าอะไรสักอย่าง

0:12:44.200,0:12:45.640
แต่เป็นการเลี้ยงอะไรสักอย่าง

0:12:46.280,0:12:51.096
และผมก็คิดว่า[br]มันก็ทำให้เกิดคำถามที่น่าสนใจที่สุด

0:12:51.120,0:12:53.640
และการที่เราคิดเกี่ยวกับอนาคตของวงการแพทย์

0:12:55.040,0:12:57.920
ยาของคุณจะเป็นเซลล์ ไม่ใช่ยาเม็ด

0:12:58.840,0:13:01.216
เราจะเลี้ยงเซลล์ได้อย่างไร

0:13:01.240,0:13:04.256
เราจะหยุดการเติบโตอย่างลุกลาม[br]ของเซลล์เหล่านี้ได้อย่างไร

0:13:04.280,0:13:08.176
เราทราบถึงปัญหาที่ทำให้เกิดการเติบโต[br]แบบลุกลามนี้

0:13:08.200,0:13:10.976
เราจะสามารถปลูกถ่ายยีนฆ่าตัวตาย[br]เข้าไปในเซลล์เหล่านี้ได้หรือเปล่า

0:13:11.000,0:13:12.440
เพื่อหยุดการเจริญเติบโตของพวกมัน

0:13:13.040,0:13:16.976
ยาของคุณจะเป็นอวัยวะ[br]ที่ถูกสร้างขึ้นภายนอกร่างกาย

0:13:17.000,0:13:18.936
และปลูกถ่ายเข้าไปในร่างกายได้หรือไม่

0:13:18.960,0:13:21.696
แล้วมันจะหยุดการเสื่อมถอยได้หรือเปล่า

0:13:21.720,0:13:23.625
ถ้าหากอวัยวะที่ต้องการเป็นความทรงจำล่ะ

0:13:23.649,0:13:28.416
ในกรณีของโรคที่เกี่ยวกับระบบประสาท[br]อวัยวะเหล่านี้มีความทรงจำอยู่

0:13:28.440,0:13:30.896
เราจะปลูกถ่ายความทรงจำกลับไปได้อย่างไร

0:13:30.920,0:13:32.736
เราเก็บรักษาอวัยวะเหล่านี้ได้หรือเปล่า

0:13:32.760,0:13:35.903
อวัยวะแต่ละอย่างจะต้องถูกพัฒนา[br]สำหรับมนุษย์แต่ละคน

0:13:35.927,0:13:37.127
และนำมันกลับไปใช่หรือเปล่า

0:13:38.520,0:13:41.136
และบางที ที่น่าฉงนที่สุด

0:13:41.160,0:13:42.970
ยาของคุณจะเป็นสิ่งแวดล้อมได้หรือไม่

0:13:44.160,0:13:45.816
คุณจะจดสิทธิบัตรสิ่งแวดล้อมได้หรือเปล่า

0:13:45.840,0:13:49.296
ในทุก ๆ วัฒนธรรม

0:13:49.320,0:13:52.256
จอมเวทย์ได้ใช้สิ่งแวดล้อมเป็นยา

0:13:52.280,0:13:54.600
เราจะจินตนาการถึงสิ่งนั้น[br]เพื่ออนาคตของพวกเราได้หรือเปล่า

0:13:56.080,0:13:59.456
ผมได้บรรยายไปมากเกี่ยวกับแบบจำลอง[br]ผมเริ่มการบรรยายนี้ด้วยแบบจำลอง

0:13:59.480,0:14:02.176
ฉะนั้น ให้ผมจบการบรรยายนี้[br]ด้วยแนวคิดเกี่ยวกับการสร้างแบบจำลอง

0:14:02.200,0:14:04.296
สิ่งที่เราทำในฐานะนักวิทยาศาสตร์

0:14:04.320,0:14:07.616
เมื่อสถาปนิกสร้างแบบจำลอง

0:14:07.640,0:14:10.936
เขาหรือเธอก็พยายามที่จะแสดง[br]โลกขนาดเล็ก ๆ ให้กับคุณ

0:14:10.960,0:14:13.856
แต่เมื่อนักวิทยาศาสตร์กำลังสร้างแบบจำลอง

0:14:13.880,0:14:16.404
เขาหรือเธอพยายามที่จะสร้าง[br]โลกในแบบการเปรียบเปรย

0:14:17.600,0:14:21.456
เขาหรือเธอพยายามที่จะสร้าง[br]หนทางใหม่ในการมองเห็น

0:14:21.480,0:14:25.600
แบบดั้งเดิมเป็นการเปลี่ยนระดับ[br]แบบอย่างหลังเป็นการเปลี่ยนการรับรู้

0:14:26.920,0:14:31.856
ทีนี้ ยาปฏิชีวนะ[br]ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนการรับรู้

0:14:31.880,0:14:35.696
ในรูปแบบความคิดของเราเกี่ยวกับยา[br]ที่ทำให้วิธีที่เราคิด

0:14:35.720,0:14:39.640
เกี่ยวกับยาในหลายร้อยปีที่ผ่านมา[br]ถูกเติมแต่งและทำให้บิดเบี้ยวอย่างสมบูรณ์

0:14:40.400,0:14:44.816
แต่เราต้องการแบบจำลองใหม่[br]เพื่อที่จะเป็นแนวคิดด้านการแพทย์ในอนาคต

0:14:44.840,0:14:46.320
นั่นคือความท้าทาย

0:14:47.480,0:14:50.816
มันมีภาพลักษณ์ที่เป็นที่นิยม

0:14:50.840,0:14:54.816
ที่เป็นเหตุผลว่า การที่เรา[br]ไม่มีในการเปลี่ยนแปลงสำคัญ

0:14:54.840,0:14:56.816
เกี่ยวกับการบำบัดรักษาความเจ็บป่วย

0:14:56.840,0:14:59.696
ก็เป็นเพราะเราไม่มียาที่มีประสิทธิภาพพอ

0:14:59.720,0:15:01.080
และมันก็จริงเพียงบางส่วน

0:15:02.120,0:15:03.616
แต่บางทีเหตุผลที่แท้จริงก็คือ

0:15:03.640,0:15:06.840
เราไม่มีวิธีคิดอ่านเกี่ยวกับการแพทย์[br]ที่ทรงพลังพอต่างหาก

0:15:08.560,0:15:10.976
มันจริงที่ว่า

0:15:11.000,0:15:14.776
มันน่าจะดีทีเดียวที่จะมียาใหม่ ๆ

0:15:14.800,0:15:19.456
แต่บางทีสิ่งที่เป็นความท้าทายสำคัญ[br]คือ M ทั้งสามที่เป็นนามธรรม

0:15:19.480,0:15:23.296
ซึ่งได้แก่ กลไกล แบบจำลอง[br]และการเปรียบเปรย

0:15:23.320,0:15:24.656
ของคุณครับ

0:15:24.680,0:15:31.520
(เสียงปรบมือ)

0:15:33.600,0:15:37.016
คริส แอนเดอร์สัน: [br]ผมชอบการเปรียบเปรยจริง ๆ

0:15:37.040,0:15:38.576
มันเชื่อมต่อเข้าไปได้อย่างไรครับ

0:15:38.600,0:15:41.736
มีการบรรยายมากมายเกี่ยวกับเทคโนโลยี

0:15:41.760,0:15:43.896
เกี่ยวกับการแพทย์ส่วนบุคคล

0:15:43.920,0:15:47.336
ที่เรามีข้อมูลทั้งหมด[br]และการบำบัดทางการแพทย์สำหรับอนาคต

0:15:47.360,0:15:51.856
จะถูกสร้างขึ้นมาเพื่อคุณอย่างจำเพาะ[br]จีโนมของคุณ บริบทของคุณตอนนี้

0:15:51.880,0:15:55.816
นั่นมันใช้ได้กับแบบจำลอง[br]ที่คุณมีอยู่ตรงนี้หรือเปล่าครับ

0:15:55.840,0:15:58.456
สิทธัตถะ มุกเคอร์จี:[br]มันเป็นคำถามที่น่าสนใจมากครับ

0:15:58.480,0:16:00.696
เราคิดถึงการแพทย์ส่วนบุคคล

0:16:00.720,0:16:02.256
อย่างมากในส่วนของจีโนม

0:16:02.280,0:16:04.856
นั่นเป็นเพราะว่ายีน[br]เป็นการเปรียบเปรยที่เด่นชัด

0:16:04.880,0:16:07.856
อีกครั้งครับ ถ้าจะใช้คำเดียวกัน[br]ในการแพทย์ทุกวันนี้

0:16:07.880,0:16:11.616
ที่เราคิดว่าจีโนมจะขับเคลื่อน[br]การแพทย์ส่วนบุคคล

0:16:11.640,0:16:14.736
แต่แน่นอน จีโนมเป็นเพียงพื้นฐาน

0:16:14.760,0:16:18.576
ของโซ่สายยาวของสิ่งมีชีวิต [br]ในแบบที่มันเป็น

0:16:18.600,0:16:22.416
โซ่ที่ว่านี้ เป็นหน่วยแรกที่ถูกจัดเรียงของสิ่งนั้น[br]ซึ่งก็คือเซลล์

0:16:22.440,0:16:25.416
ฉะนั้น ถ้าเรากำลังจะทำให้เกิด[br]การแพทย์ส่วนบุคคลในลักษณะนี้

0:16:25.440,0:16:28.256
เราจะต้องคิดถึงการบำบัดระดับเซลล์[br]แบบส่วนบุคคล

0:16:28.280,0:16:31.456
และจากนั้นการบำบัดด้วยอวัยวะ[br]หรืออวัยวะส่วนบุคคล

0:16:31.480,0:16:35.296
และสุดท้ายแล้วการบำบัดส่วนบุคคล[br]สำหรับสิ่งแวดล้อม

0:16:35.320,0:16:38.416
ฉะนั้น ผมคิดว่าทุก ๆ ขั้นตอนครับ

0:16:38.440,0:16:40.856
มันมีการเปรียบเปรย[br]มันเป็นเต่าที่เรียงต่อกันไปเรื่อย ๆ

0:16:40.880,0:16:43.261
ครับ ในเรื่องนี้ มันเป็นการแพทย์ส่วนบุคคล[br]ที่เรียงต่อกันไปเรื่อย ๆ

0:16:43.285,0:16:46.176
คริส: ฉะนั้น เมื่อคุณบอกว่า[br]การแพทย์อาจเป็นเซลลื

0:16:46.200,0:16:48.016
และไม่ได้เป็นยา

0:16:48.040,0:16:50.296
คุณพูดถึงเซลล์ของตัวคุณเองใช่ไหมครับ

0:16:50.320,0:16:52.696
สิทธัตถะ: แน่นอนครับ[br]คริส: ฉะนั้น เปลี่ยนไปหาสเต็มเซลล์

0:16:52.720,0:16:57.256
บางที่อาจทดสอบมันกับยาทุก ๆ แบบ[br]หรืออะไรแบบนั้น

0:16:57.280,0:16:59.816
สิทธัตถะ: และไม่ใช่บางทีหรอกครับ[br]นั่นคือสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ครับ

0:16:59.840,0:17:03.576
นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น[br]อันที่จริง เรากำลังคืบหน้าไปอย่างช้า ๆ

0:17:03.600,0:17:07.415
ไม่ได้ไปจากจีโนม[br]แต่รวมเอาจีโนมไว้ด้วย

0:17:07.440,0:17:12.175
กับสิ่งที่เราเรียกว่า ระบบที่กำกับตัวเอง[br]กึ่งอัตโนมัติ ในหลาย ๆ ระดับ

0:17:12.200,0:17:14.816
อย่างเซลล์ อย่างอวัยวะ[br]อย่างสิ่งแวดล้อม

0:17:14.829,0:17:16.207
คริส: ขอบคุณมากครับ

0:17:16.227,0:17:17.517
สิทธัตถะ: ยินดีครับ ขอบคุณครับ