WEBVTT

00:00:00.320 --> 00:00:01.940
สวัสดีค่า วิวจากแชนเนล Point of View ค่ะ

00:00:01.940 --> 00:00:04.680
กลับมาพบกันอีกครั้งนะคะ กับทุกวันพุธที่วิวจะนำเอา

00:00:04.720 --> 00:00:09.380
บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เล่มนี้

00:00:09.380 --> 00:00:10.440
มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

00:00:10.460 --> 00:00:12.920
ซึ่งหลายคนนะคะ จากอาทิตย์ที่แล้วที่เห็นว่า

00:00:12.920 --> 00:00:15.800
ทศกัณฐ์ตายไปแล้วเนี่ย ก็เข้าใจว่าเรื่องใกล้จบแล้วค่ะ

00:00:15.800 --> 00:00:18.320
แต่อย่างที่วิวบอกไว้ตั้งแต่คลิปแรกๆ นะคะ ว่า

00:00:18.320 --> 00:00:20.440
เรื่องรามเกียรติ์เนี่ย มีทั้งหมด 4 เล่มค่ะ

00:00:20.440 --> 00:00:24.200
และนี่เพิ่งจะถึงเล่ม 3 ช่วงปลายๆ เท่านี้ แค่นั้นเองค่ะ

00:00:24.200 --> 00:00:26.480
ดังนั้นยังมีเรื่องราวต่ออีกมากมายนะคะ

00:00:26.480 --> 00:00:28.680
อย่างไรก็ตาม ช่วงนี้เราอยู่ในช่วงที่

00:00:28.680 --> 00:00:30.620
เนื้อหาค่อนข้างจะเข้มข้นนิดนึงค่ะ

00:00:30.620 --> 00:00:32.780
เพราะว่าหลังจากที่ทศกัณฐ์ตายไป

00:00:32.780 --> 00:00:34.980
ก็ยังมีอีเว้นต์ใหญ่ๆ อยู่อีกหนึ่งอีเว้นต์นะคะ

00:00:34.980 --> 00:00:36.700
เห็นจากชื่อคลิปด้านล่างแล้วใช่มั้ย?

00:00:36.700 --> 00:00:39.120
ตอนนี้เป็นตอนที่นางสีดาจะลุยไฟ

00:00:39.120 --> 00:00:41.940
และเป็นตอนที่หลายๆ คนเข้าใจพระรามผิดค่ะ

00:00:41.940 --> 00:00:44.000
ดังนั้นนะคะ ถ้าใครยังไม่ได้ดูตอนก่อนๆ

00:00:44.000 --> 00:00:45.680
อย่าลืมกดไปดูได้ตรงนี้นะคะ

00:00:45.680 --> 00:00:47.040
วิวทำเป็นเพลย์ลิสต์ไว้ให้แล้ว

00:00:47.040 --> 00:00:49.520
และที่สำคัญนะคะ ถ้ารู้สึกว่า "เฮ้ย มันยาวเกินไป

00:00:49.520 --> 00:00:52.260
นี่ 80 กว่าตอน จะ 90 ตอนแล้ว ใครจะไปดูไหว" นะคะ

00:00:52.260 --> 00:00:53.440
ก็ ตรงนี้เช่นกันค่ะ

00:00:53.440 --> 00:00:55.980
วิวเคยเล่าไว้แค่ 10 นาทีจบเท่านั้นนะคะ

00:00:55.980 --> 00:00:57.360
นอกจากนี้นะคะ บอกเลยว่า

00:00:57.360 --> 00:00:58.900
วิวไม่ได้ทำแค่เรื่องรามเกียรติ์นะคะ

00:00:58.900 --> 00:01:01.080
ยังมีเรื่องอื่นๆ อีกที่น่าสนใจ เพียบเลยค่ะ

00:01:01.080 --> 00:01:03.860
ดังนั้นอย่าลืมติดตามวิวให้ครบทุกช่องทางนะคะ

00:01:03.860 --> 00:01:05.260
ไม่ว่าจะเป็นทาง Facebook, Youtube,

00:01:05.260 --> 00:01:06.320
Twitter, Instagram นะคะ

00:01:06.320 --> 00:01:08.360
แต่ละช่องทางเนื้อหาไม่เหมือนกันค่ะ

00:01:08.360 --> 00:01:10.040
ตอนนี้พร้อมจะไปฟังเรื่องราวที่

00:01:10.040 --> 00:01:12.160
ทั้งสนุกแล้วก็ได้สาระกันรึยังคะ?

00:01:12.440 --> 00:01:14.400
ถ้าพร้อมกันแล้วก็ไปฟังกันเลยค่ะ

00:01:18.340 --> 00:01:19.600
ความเดิมจากตอนที่แล้วนะคะ

00:01:19.600 --> 00:01:21.980
ทศกัณฐ์โดนพระรามยิงศรปักอกค่ะ

00:01:21.980 --> 00:01:23.200
แล้วก็ล้มลงที่พื้น

00:01:23.200 --> 00:01:24.800
จากนั้นก็มีงาช้างอันหนึ่งเนี่ย

00:01:24.800 --> 00:01:26.560
กระเด็นออกมาจากตัวทศกัณฐ์นะคะ

00:01:26.560 --> 00:01:28.480
ทศกัณฐ์นอนพะงาบๆ อยู่ที่พื้น

00:01:28.480 --> 00:01:30.540
สิบปากตะโกนสั่งเรื่องนั้นเรื่องนี้

00:01:30.540 --> 00:01:31.340
จนกระทั่งในที่สุด

00:01:31.340 --> 00:01:33.580
หนุมานก็ขยี้กล่องดวงใจของทศกัณฐ์

00:01:33.580 --> 00:01:35.520
ทำให้ทศกัณฐ์ตายจากไปค่ะ

00:01:35.520 --> 00:01:36.680
เหตุการณ์หลังจากนั้นนะคะ

00:01:36.680 --> 00:01:37.860
คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น?

00:01:37.860 --> 00:01:40.200
ร้องสั่งขนาดนี้ พิเภกน่าจะร้องไห้ใช่มะ?

00:01:40.200 --> 00:01:40.860
เปล่าเลยค่ะ

00:01:40.860 --> 00:01:43.180
พิเภกเป็นคนที่ค่อนข้างจะรู้หน้าที่ตัวเองนะคะ

00:01:43.180 --> 00:01:45.040
เพราะว่าทันทีที่ทศกัณฐ์ตายเนี่ย

00:01:45.040 --> 00:01:46.240
พิเภกยังไม่ฟูมฟายค่ะ

00:01:46.240 --> 00:01:48.980
เพราะว่าพระรามหันมาถามเรื่องราวกับพิเภกก่อน

00:01:48.980 --> 00:01:51.480
พระรามนี่หันมาถามว่า "พิเภก เกิดอะไรขึ้น?

00:01:51.480 --> 00:01:54.800
ข้าไม่เข้าใจเลย ทำไมตอนที่ข้ายิงลูกธนูโดนทศกัณฐ์เนี่ย

00:01:54.800 --> 00:01:57.920
อยู่ดีๆ ทำไมถึงมีงาช้างอันหนึ่งกระเด็นออกมาจากอกทศกัณฐ์

00:01:57.920 --> 00:02:00.660
มันมาจากไหน ข้าก็ไม่ได้ยิงธนูเป็นงาช้างนี่?"

00:02:00.660 --> 00:02:02.340
ซึ่งพิเภกก็เล่าให้ฟังนะคะ บอกว่า

00:02:02.340 --> 00:02:04.200
"อ๋อ ตอนนั้นเนี่ยทศกัณฐ์ไปแย่งชิง

00:02:04.200 --> 00:02:06.380
บุษบกแก้วมาจากพี่ชายตัวเอง

00:02:06.380 --> 00:02:09.460
ตอนนั้นพระอิศวรเนี่ยนะ เอางาช้างปักอกทศกัณฐ์ไว้

00:02:09.460 --> 00:02:10.520
แล้วก็สาปไว้ว่า

00:02:10.520 --> 00:02:12.920
ให้ถอนไม่ออกจนกระทั่งถึงวันสุดท้ายของชีวิต

00:02:12.920 --> 00:02:14.420
นี่แหละ ตอนที่ท่านยิงทศกัณฐ์

00:02:14.420 --> 00:02:17.100
ทศกัณฐ์ก็รู้ว่านี่คือวันสุดท้ายของชีวิตตัวเองแล้ว

00:02:17.100 --> 00:02:19.500
งาช้างก็เลยกระเด็นออกมาจากตัว ประมาณนั้น

00:02:19.500 --> 00:02:20.560
ท่านมีอะไรจะถามอีกมั้ย?

00:02:20.560 --> 00:02:22.100
ถ้าไม่มีแล้วข้าขอไปเศร้าก่อนได้มั้ย

00:02:22.100 --> 00:02:23.960
ที่พี่ข้าตายทั้งคนนะ นอนอยู่ตรงนั้นน่ะ

00:02:23.960 --> 00:02:25.940
ซึ่งพระรามก็ไม่มีอะไรจะถามแล้วนะคะ

00:02:25.940 --> 00:02:28.580
พิเภกก็เลย ไปแล้วก็ร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายค่ะ

00:02:28.580 --> 00:02:30.640
ประมาณว่า "พี่ทศ พี่ไม่น่าเลย

00:02:30.640 --> 00:02:32.560
ข้าเตือนพี่แล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำแบบนี้

00:02:32.560 --> 00:02:34.320
ข้าเตือนพี่แล้วให้คืนนางสีดา"

00:02:34.320 --> 00:02:36.020
ก็ร้องไห้ฟูมฟายไปมานะคะ

00:02:36.020 --> 00:02:38.560
หลังจากที่ตัวเองร้องไห้ฟูมฟายใหญ่โตไปแล้วเนี่ย

00:02:38.560 --> 00:02:40.160
พิเภกก็เงยหน้าขึ้นมาค่ะ

00:02:40.160 --> 00:02:42.200
เห็นลูกน้องของทศกัณฐ์อยู่สองตนนะคะ

00:02:42.200 --> 00:02:43.960
แอบอยู่ริมป่าค่ะ สองตนนี้

00:02:43.960 --> 00:02:46.340
เรียกได้ว่า จริงๆ เป็นยักษ์ที่ถึกที่สุดของกรุงลงกา

00:02:46.340 --> 00:02:48.300
ไม่ใช่ทศกัณฐ์ ไม่ใช่อินทรชิต

00:02:48.300 --> 00:02:49.920
ไม่ใช่กุมภกรรณ ไม่ใช่อะไรค่ะ

00:02:49.920 --> 00:02:51.120
สองตัวนี้แหละ ก็คือ

00:02:51.260 --> 00:02:53.840
หนึ่ง โลทัน โลทันคือสารทีนะคะ

00:02:53.840 --> 00:02:55.220
คนขับรถของทศกัณฐ์เนี่ย

00:02:55.220 --> 00:02:57.200
ออกมากี่รอบไม่เคยตายเลย ไม่รู้ทำไม

00:02:57.200 --> 00:02:59.180
กับอีกตัวหนึ่งก็คือ เปาวนาสูรค่ะ

00:02:59.180 --> 00:03:00.700
เปาวนาสูรนี่เป็นเหมือนกับ

00:03:00.700 --> 00:03:03.140
ราชเลขาประจำตัวทศกัณฐ์อะไรอย่างเนี้ย

00:03:03.140 --> 00:03:04.520
ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นตำแหน่งอะไรนะ

00:03:04.520 --> 00:03:05.900
เป็นเสนาบดี ประมาณนั้นอะ

00:03:05.920 --> 00:03:08.940
คือเป็นคนที่ทศกัณฐ์คอยให้วิ่งไปบอกคนนั้นสิว่าอย่างนั้น

00:03:08.940 --> 00:03:10.560
เอ้า วิ่งไปบอกคนนี้สิว่าอย่างนี้

00:03:10.560 --> 00:03:12.920
วิ่งไปบอกเพื่อนข้าหน่อยว่ากรุงลงกามีศึก

00:03:12.920 --> 00:03:13.980
ประมาณนั้นนะคะ

00:03:14.000 --> 00:03:16.060
ทั้งสองตนเนี่ยแอบอยู่ที่ริมป่าค่ะ

00:03:16.080 --> 00:03:17.100
ก็ยังไม่ตาย

00:03:17.140 --> 00:03:18.940
ดังนั้นนะคะ พิเภกก็เลยบอกว่า

00:03:18.940 --> 00:03:20.720
"เปาวนาสูร โลทัน มานี่สิ

00:03:20.720 --> 00:03:23.260
เข้าไปในเมือง รีบไปแจ้งนางมณโฑกับนางอัคคี"

00:03:23.260 --> 00:03:24.480
ที่เป็นเมียทศกัณฐ์เนี่ย

00:03:24.500 --> 00:03:27.260
"ว่าตอนนี้ทศกัณฐ์ตายแล้ว มารับศพไปหน่อย" นะคะ

00:03:27.260 --> 00:03:29.540
ทั้งสองตนก็เลยรีบเข้าไปในเมืองค่ะ

00:03:29.540 --> 00:03:31.400
ไปแจ้งนางมณโฑกับนางอัคคีนะคะ

00:03:31.420 --> 00:03:33.180
ซึ่งทั้งสองนางเนี่ย พอได้ยินก็

00:03:33.180 --> 00:03:34.820
จริงๆ ก็เตรียมใจอยู่แล้วแหละว่าแบบ

00:03:34.820 --> 00:03:36.420
เออทศกัณฐ์ออกไปต้องตายแน่นอน

00:03:36.420 --> 00:03:39.760
แต่พอมันมาถึงจริงๆ ก็ไม่ได้แปลว่าจะทำใจได้นะคะ

00:03:39.760 --> 00:03:42.500
ทั้งสองนางก็ออกมา แล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายค่ะ

00:03:42.520 --> 00:03:45.360
พร้อมกับเหล่าสนมกำนัลของทศกัณฐ์มากมายนะคะ

00:03:45.380 --> 00:03:48.200
ทุกตนก็ออกมา แล้วก็ร้องห่มร้องไห้ ประมาณว่า

00:03:48.200 --> 00:03:51.300
"ทศกัณฐ์ไม่น่าตายเลย ข้าบอกท่านแล้วใช่มั้ย

00:03:51.300 --> 00:03:52.980
บอกว่าให้เอาไปคืน"

00:03:52.980 --> 00:03:54.820
น่ะ นางมณโฑก็ฟูมฟายๆ

00:03:54.820 --> 00:03:56.760
ฝั่งนางอัคคีนี่ก็มีสติเหมือนกันนะ

00:03:56.760 --> 00:03:58.740
จริงๆ เมียทศกัณฐ์มีสติทุกคนเลยนะคะ

00:03:58.780 --> 00:04:01.220
แต่ไม่มีใครสามารถเตือนสติทศกัณฐ์ได้นะ

00:04:01.220 --> 00:04:04.320
นางอัคคีก็แบบ "ข้าบอกแล้วอีสำมนักขามันชั่ว!

00:04:04.320 --> 00:04:06.280
บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปเชื่อมัน!

00:04:06.280 --> 00:04:08.700
นี่ไง เห็นมั้ยฉิบหายทั้งโคตรทั้งวงศ์เลย

00:04:08.700 --> 00:04:11.360
ตอนนี้จะทำยังไงกันต่อล่ะ!?" ก็ฟูมฟายๆ

00:04:11.360 --> 00:04:13.800
พิเภกนะคะ ซึ่งตั้งสติได้แล้วก็บอกว่า

00:04:13.800 --> 00:04:16.920
"เอาล่ะทุกคน เกิดแก่เจ็บตายล้วนเป็นเรื่องธรรมดา

00:04:16.920 --> 00:04:18.660
อย่าร้องไห้ฟูมฟายไปเลย"

00:04:18.660 --> 00:04:20.820
จริงๆ ตอนแรกตัวเองน่ะร้องหนักสุดเลยนะ

00:04:20.840 --> 00:04:23.120
อย่าร้องไห้ฟูมฟายไปเลย หักใจเสียเถอะ

00:04:23.120 --> 00:04:26.360
เราเอาศพทศกัณฐ์กลับเมืองกันเถอะทุกคน" นะคะ

00:04:26.360 --> 00:04:28.880
ทุกคนก็เลยแห่ศพทศกัณฐ์กลับไปที่เมืองค่ะ

00:04:28.880 --> 00:04:31.680
แล้วก็เอาไปรดนงรดน้ำ ทำอะไรตามพิธีนะคะ

00:04:31.680 --> 00:04:33.720
เสร็จแล้วค่ะ พิเภกก็รู้สึกว่า

00:04:33.720 --> 00:04:35.080
"เออนี่แหละ ถึงเวลาละ

00:04:35.080 --> 00:04:38.640
เราจะต้องเอานางสีดาไปถวายคืนให้กับพระรามซะที

00:04:38.680 --> 00:04:41.300
ดังนั้น พิเภกนะคะ ก็เลยสั่งให้สาวๆ นางยักษ์เนี่ย

00:04:41.300 --> 00:04:43.780
เตรียมตัวเพื่อไปรับนางสีดาไปหาพระรามค่ะ

00:04:43.780 --> 00:04:46.980
ไล่ตั้งแต่นางมณโฑ นางอัคคี เมียของทศกัณฐ์ใช่มะ

00:04:47.000 --> 00:04:49.060
แล้วก็สุวรรณกันยุมา มีอิทรชิต

00:04:49.060 --> 00:04:50.960
จันทวดี เมียของกุมภกรรณ

00:04:50.960 --> 00:04:52.900
แล้วก็แห่กันไปที่สวนขวัญค่ะ

00:04:52.920 --> 00:04:56.560
ไปถึงก็ไปบอกนางสีดาว่า "ตอนนี้ทศกัณฑ์ตายแล้วนะ

00:04:56.560 --> 00:04:58.880
อะ เชิญพระแม่ไปหาพระรามได้จ้า"

00:04:58.880 --> 00:05:00.440
ซึ่งนางสีดานะคะ ได้ยินแบบนั้นก็แบบ

00:05:00.440 --> 00:05:04.160
"ในที่สุดฉันก็เป็นอิสระแล้ว! ดีใจจังเลย

00:05:04.200 --> 00:05:06.980
แต่ว่าก่อนที่จะไปเนี่ย ข้าขออาบน้ำก่อนได้มั้ย?

00:05:06.980 --> 00:05:10.740
คือตลอดระยะเวลาที่ทศกัณฐ์จับนางสีดามานะคะ

00:05:10.740 --> 00:05:13.360
นางสีดาไม่ยอมอาบน้ำค่ะทุกคน

00:05:13.360 --> 00:05:15.800
คือแบบว่าทั้งเนื้อทั้งตัวทิ้งเนื้อทิ้งตัวมาก

00:05:15.800 --> 00:05:18.220
แบบว่าผมเผ้าก็ไม่ทำ ฉันจะเละให้ถึงที่สุด

00:05:18.220 --> 00:05:21.400
น่าจะคิดประมาณว่าแบบ "ทศกัณฐ์ แกจะได้ไม่กล้าแตะตัวฉัน"

00:05:21.400 --> 00:05:24.140
หรือไม่ก็แบบ "ฉันไม่มีอารมณ์อาบน้ำแต่งตัวสวยๆ เข้าใจมั้ย

00:05:24.140 --> 00:05:26.620
ฉันโดนพรากจากผัว ฉันโดนลักพาตัวมา

00:05:26.620 --> 00:05:29.340
เอามากักขังหน่วงเหนี่ยวไว้" ทำนองนั้นนะคะ

00:05:29.480 --> 00:05:31.500
ซึ่งพอนางสีดาจะอาบน้ำเนี่ย

00:05:31.500 --> 00:05:33.860
บอกเลยว่าคนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นปีๆ เนี่ยนะคะ

00:05:33.860 --> 00:05:36.400
อีเว้นต์การอาบน้ำของนางสีดาเนี่ยใหญ่มาก

00:05:36.400 --> 00:05:39.440
ถึงระดับที่ว่าอยู่ดีๆ พระอินทร์ที่อยู่บนสวรรค์เนี่ยก็รู้ตัว

00:05:39.440 --> 00:05:40.840
ประมาณว่า "เอ๊ ได้ข่าวว่า

00:05:40.840 --> 00:05:42.900
นางสีดาจะอาบน้ำไปหาพระรามเหรอ?

00:05:42.900 --> 00:05:44.620
อีเว้นต์นี้มันจะต้องใหญ่มากแน่ๆ เลย

00:05:44.620 --> 00:05:47.120
อะๆ นางอัปสรรัมภากับนางอรุณวดี

00:05:47.120 --> 00:05:48.840
ลงไปช่วยนางสีดาอาบน้ำหน่อย

00:05:48.840 --> 00:05:51.560
แล้วก็เอาชุดสวยๆ บนสวรรค์เนี่ยลงไปถวายด้วย

00:05:51.560 --> 00:05:54.660
คือนางมีแต่ชุดเดิมเนี่ย ที่ใส่มาตั้งแต่อยู่ที่กุฏินะ

00:05:54.660 --> 00:05:56.540
ดังนั้นลงไปช่วยนางหน่อย" นะคะ

00:05:56.680 --> 00:05:59.480
ซึ่งนางอัปสรก็ลงมา แล้วก็ช่วยนางสีดาอาบน้ำ

00:05:59.480 --> 00:06:01.080
ขัดสีฉวีวรรณต่างๆ นานา

00:06:01.080 --> 00:06:02.960
ทำสปา ทำเล็บ ทำผมนะคะ

00:06:02.960 --> 00:06:05.500
เรียกได้ว่าเตรียมพร้อมจะกลับไปพบกับพระรามค่ะ

00:06:05.500 --> 00:06:07.740
ซึ่งพอหลังจากเตรียมตัวเสร็จแล้วเนี่ยนะคะ

00:06:07.740 --> 00:06:09.180
เหล่าพวกนางยักษ์ทั้งหลายเนี่ย

00:06:09.180 --> 00:06:11.180
ก็แห่นางสีดาออกจากเมืองกันไปค่ะ

00:06:11.180 --> 00:06:12.900
โดยที่นั่งกันเป็นคู่ๆ นะคะ

00:06:12.900 --> 00:06:16.300
ก็ไล่ตั้งแต่ยามลิวันกันยุเวก ที่เป็นลูกของอินทรชิต

00:06:16.300 --> 00:06:19.160
ก็เป็นเด็กน้อยสองตัวนะคะ ถือขงถือของไป

00:06:19.160 --> 00:06:22.140
มาเป็นนางเบญกาย ลูกพิเภกที่เป็นเมียหนุมานไปแล้ว

00:06:22.160 --> 00:06:24.640
แล้วก็สุวรรณกันยุมา เมียอินทรชิต

00:06:24.640 --> 00:06:26.000
ซึ่งก็เป็นเมียหนุมานไปแล้ว

00:06:26.000 --> 00:06:27.520
ก็แห่กันมาอีกคู่หนึ่ง

00:06:27.540 --> 00:06:29.580
คู่ถัดไปนะคะ ก็เป็นนางจันทวดี

00:06:29.580 --> 00:06:31.000
ซึ่งเป็นเมียของกุมภกรรณ

00:06:31.000 --> 00:06:33.180
นั่งคู่กับตรีชฎา เมียพิเภก

00:06:33.180 --> 00:06:35.520
แล้วก็สุดท้ายเป็นนางมณโฑกับนางอัคคีค่ะ

00:06:35.580 --> 00:06:38.660
ก็เรียกได้ว่า สาวๆ ทั้งเมืองยักษ์ที่เหลืออยู่ ที่ไม่ได้ออกไปรบเนี่ย

00:06:38.660 --> 00:06:40.020
ก็แห่กันออกไปหมดนะคะ

00:06:40.020 --> 00:06:41.760
นั่งไปในรถกับนางสีดาด้วย

00:06:41.760 --> 00:06:44.320
ทีนี้เหลือสาวอยู่คนหนึ่ง จำได้มั้ยคะว่าใคร?

00:06:44.380 --> 00:06:46.500
คนๆ นั้นก็คือสำมนักขานั่นเอง

00:06:46.500 --> 00:06:48.240
สำมนักขา ต้นเรื่องทั้งหมดเนี่ย

00:06:48.240 --> 00:06:49.660
เห็นญาติๆ ออกไปกันหมด

00:06:49.660 --> 00:06:51.620
จะไม่ไปก็แบบ อ่าวเราเป็นเมืองขึ้นเขาแล้ว

00:06:51.620 --> 00:06:53.520
เดี๋ยวเขาเข้ามา จะหาว่าเราไม่เคารพ

00:06:53.520 --> 00:06:55.400
แต่จะออกไป เราก็เป็นคนก่อเรื่อง

00:06:55.400 --> 00:06:57.880
เราก็เป็นคนไปหาเรื่องพระลักษมณ์ พระรามไว้ตั้งแต่แรกเลย

00:06:57.880 --> 00:06:59.440
จะทำยังไงดีน้า

00:06:59.440 --> 00:07:01.200
ก็เลยแอบวิ่งตามรถไปด้วยค่ะ

00:07:01.200 --> 00:07:03.560
วิ่งตามไปแล้วก็แอบตะกายๆ เกาะหลังรถไปด้วยนะคะ

00:07:03.560 --> 00:07:05.680
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจนางค่ะ

00:07:05.680 --> 00:07:08.760
ระหว่างทางค่ะ นางสีดาก็มีความกังวลมาตลอดว่าแบบ

00:07:08.780 --> 00:07:11.380
"เอ้ ฉันก็อยากจะวิ่งเข้าไป"

00:07:11.380 --> 00:07:13.300
นึกสภาพคนไม่เจอแฟนมานานๆ

00:07:13.300 --> 00:07:16.440
ก็เห็นก็อยากจะวิ่งเข้าไปแบบ "พระราม ฉันกลับมาแล้วจ้า"

00:07:16.440 --> 00:07:17.360
อะไรอย่างนี้ใช่มั้ย?

00:07:17.360 --> 00:07:19.320
"แต่ว่าเราก็มีชนักปักหลัง"

00:07:19.320 --> 00:07:21.880
คือผู้หญิงสมัยก่อนเนี่ย เรื่องความบริสุทธิ์สำคัญมากใช่มั้ยคะ?

00:07:21.880 --> 00:07:25.640
ดังนั้นแบบ "โดนทศกัณฑ์จับมาขังไว้ตั้งเป็นปี

00:07:25.800 --> 00:07:29.920
แล้วทศกัณฑ์ ทุกคนก็รู้ว่าเป็นคนแบบไหน เป็นยักษ์แบบไหน

00:07:29.940 --> 00:07:33.120
เอ้ คือเราเนี่ยรู้ตัวเองว่าเราไม่ได้โดนอะไร

00:07:33.120 --> 00:07:35.000
แต่ว่าคนอื่นเขาจะรู้กับเรามั้ย?

00:07:35.000 --> 00:07:37.940
ทำยังไงดีน้า? ปากคนเนี่ยเขาก็เม้าท์กันไปได้เรื่อยๆ

00:07:37.940 --> 00:07:39.860
ทำยังไงดี? ทำยังไงดี? ทำยังไงดี?" นะคะ

00:07:40.060 --> 00:07:43.300
พอไปถึงค่ะ นางสีดาก็เลยไม่กล้าทำอะไรมากนะคะ

00:07:43.300 --> 00:07:45.440
แทนที่จะแบบ "เสด็จพี่ขา กลับมาแล้วค่ะ"

00:07:45.440 --> 00:07:46.640
อะไรอย่างเนี่ย ก็ไม่กล้านะคะ

00:07:46.640 --> 00:07:48.320
ก็เลยหมอบกราบพระรามค่ะ

00:07:48.320 --> 00:07:49.940
แล้วก็หมอบค้างอยู่อย่างนั้นนะคะ

00:07:50.000 --> 00:07:52.740
ฝั่งพระรามเนี่ย ถามว่าดีใจมั้ย? เห็นนางสีดา

00:07:52.780 --> 00:07:55.360
แน่นอนนะคะว่าสู้มาขนาดนี้ก็ต้องดีใจ

00:07:55.360 --> 00:07:57.360
คืออยากได้นางสีดาคืนใจจะขาดอยู่แล้วแหละ

00:07:57.360 --> 00:08:00.100
แต่ความเป็นกษัตริย์มันค้ำคอ ประมาณว่าแบบ

00:08:00.100 --> 00:08:01.420
"ถ้าสมมุติเราวิ่งเข้าไป

00:08:01.420 --> 00:08:03.100
แล้วเราก็วิ่งไปกอดนางสีดาเลยเนี่ยนะ

00:08:03.100 --> 00:08:06.280
ถึงเราจะรู้ว่านางสีดาเป็นพระลักษมีอวตาร

00:08:06.280 --> 00:08:09.640
ยังไงก็บริสุทธิ์ผุดผ่อง ยังไงทศกัณฑ์ก็จับตัวไม่ได้หรอก

00:08:09.640 --> 00:08:11.580
แต่คนอื่นเขาไม่ได้มารู้กับเราด้วย

00:08:11.580 --> 00:08:14.320
คนอื่นเขาก็จะแบบ "โอ้ย อีนี่หลงเมียจนหน้ามืดตามัว

00:08:14.320 --> 00:08:17.040
มันไปตกเป็นของใครมาแล้ว ยังจะไปสนใจมันอีก" นะคะ

00:08:17.060 --> 00:08:19.420
ดังนั้นค่ะ พระรามก็เลยต้องเก๊กนะคะ

00:08:19.460 --> 00:08:20.140
ประมาณว่าแบบ

00:08:20.140 --> 00:08:22.580
"อืม เรารู้แหละว่าเมียเราดี แต่เราต้องเก๊กไว้ก่อน

00:08:22.680 --> 00:08:24.900
ก็เลยประมาณว่า "อะ สีดา

00:08:25.060 --> 00:08:28.180
เป็นยังไงบ้าง? เราเนี่ยได้ข่าวว่าเจ้าโดนจับตัวมา

00:08:28.180 --> 00:08:29.680
เราก็เลยมาช่วยเหลือเจ้า

00:08:29.680 --> 00:08:31.680
ด้วยความยากลำบากต่างๆ นานา

00:08:31.680 --> 00:08:33.640
ตอนนี้ทศกัณฑ์ก็ตายแล้ว

00:08:33.660 --> 00:08:36.220
ว่าแต่เจ้าไปอยู่กับทศกัณฑ์มาตั้งนานเนี่ยนะ

00:08:36.220 --> 00:08:39.520
ทศกัณฑ์ให้ของอะไรมาบ้างละ? เพชรนิลจินดา

00:08:39.520 --> 00:08:40.740
เอามาอวดเราบ้างสิ"

00:08:40.740 --> 00:08:42.880
มีความใจร้ายนะคะ แต่อย่างไรก็ตาม

00:08:42.880 --> 00:08:44.860
เวอร์ชั่นนี้ไม่ได้ให้พระรามใจร้ายขนาดนั้นนะ

00:08:44.880 --> 00:08:47.260
เพราะมันมีเหตุผลอยู่เบื้องหลัง อย่างที่เล่าไปเมื่อกี้นะคะ

00:08:47.300 --> 00:08:49.620
อย่าเพิ่งมองพระรามร้ายขนาดนั้นนะทุกคน

00:08:49.740 --> 00:08:51.360
นางสีดานะคะ ได้ยินแบบนั้น

00:08:52.260 --> 00:08:54.260
ตกใจมาก นางสีดาแบบ "นี่มันเจ็บปวด

00:08:54.280 --> 00:08:57.040
เจ็บปวดยิ่งกว่าตอนโดนทศกัณฑ์ฉุดไปอีก

00:08:57.060 --> 00:08:59.740
นี่คืออะไร? ทำไมจะต้องมาว่าฉันขนาดนี้

00:08:59.740 --> 00:09:01.720
เจ็บ เจ็บมากๆ ทำยังไงดี?"

00:09:01.760 --> 00:09:04.540
ดังนั้นนะคะ นางสีดีก็เลยเงยหน้าขึ้นมาค่ะ

00:09:04.540 --> 00:09:06.460
แล้วก็บอกพระรามว่า "ข้าเข้าใจ

00:09:06.460 --> 00:09:09.020
ข้ามันเป็นผู้หญิง เรื่องแบบนี้มันไม่มีใครมาเก็ตด้วยหรอก

00:09:09.040 --> 00:09:11.440
ดังนั้นเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวข้า

00:09:11.440 --> 00:09:13.980
ข้าจะขอลุยไฟพิสูจน์ความบริสุทธิ์

00:09:13.980 --> 00:09:15.480
ท่านยิงลูกศรขึ้นฟ้าไปเลย

00:09:15.480 --> 00:09:17.540
เรียกเหล่าเทวดาลงมาเป็นพยาน

00:09:17.560 --> 00:09:19.740
เดี๋ยวข้าจะเดินลุยไฟให้ดูเลย" นะคะ

00:09:19.740 --> 00:09:21.140
ซึ่งพระรามก็ได้ยินก็แบบ

00:09:21.160 --> 00:09:24.780
"อืม เมียเราฉลาด ดีมากๆๆ อื้ม เริ่ด!" นะคะ

00:09:24.840 --> 00:09:27.600
ดังนั้นพระรามนะคะ ก็เลยยิงลูกศรขึ้นไปบนฟ้าค่ะ

00:09:27.600 --> 00:09:29.260
ซึ่งพวกเหล่าพระอินทร์อะไรต่างๆ เนี่ย

00:09:29.300 --> 00:09:30.540
ได้ยินเสียงลูกศรนะคะ

00:09:30.540 --> 00:09:32.860
ก็ลงมาประชุมพร้อมกันโดยพร้อมเพรียงค่ะ

00:09:32.860 --> 00:09:35.220
มาถึงปุ๊บ พระรามก็บอกว่า "โอเคทุกคน

00:09:35.220 --> 00:09:38.160
พวกเจ้าจงมาเป็นพยานนะ เดี๋ยวนางสีดาจะลุยไฟ

00:09:38.160 --> 00:09:41.360
อะ สุครีพ ไปเอาเชื้อไฟอะไรต่างๆ มากองให้ได้เยอะๆ เลย

00:09:41.360 --> 00:09:44.200
พอกองๆๆ เสร็จนะคะ พระรามก็เอาลูกศรอัคนิวาตนะคะ

00:09:44.200 --> 00:09:46.180
ยิงใส่กองเชื้อเพลิงพวกนั้นนะคะ

00:09:46.180 --> 00:09:48.520
ก็ลุกเป็นไฟใหญ่โตมโหฬารเลยนะคะ

00:09:48.540 --> 00:09:51.300
นางสีดานะคะ ก็ยกมือขึ้นไหวค่ะ แล้วก็บอกว่า

00:09:51.320 --> 00:09:53.340
"เอาล่ะ ด้วยเดชะความสัตย์ของข้า

00:09:53.380 --> 00:09:55.640
ถ้าสมมุติว่าข้าไม่ได้โดนทศกัณฑ์ทำอะไร

00:09:55.640 --> 00:09:57.760
ถ้าสมมุติว่าจิตใจของข้าไม่เคยหวั่นไหว

00:09:57.760 --> 00:09:59.860
ไม่เคยหลงรักทศกัณฐ์แม้แต่นิดเดียว

00:09:59.860 --> 00:10:02.740
ไม่เคยทำอะไรผิด ไม่เคยทำอะไรที่ไม่เหมาะไม่ควร

00:10:02.740 --> 00:10:04.560
ขอให้เดินเข้าไปในกองไฟเนี่ยนะ

00:10:04.560 --> 00:10:06.300
ขอให้ไฟเนี่ย ไม่ไหม้ข้า

00:10:06.300 --> 00:10:08.440
แต่ถ้าข้าคิดอะไรแย่ๆ แม้แต่นิดเดียวนะ

00:10:08.480 --> 00:10:11.360
ขอให้ไหม้ข้าเป็นจุล ตกนรกหมกไหม้เลยนะ

00:10:11.460 --> 00:10:14.340
ว่าแล้วนะคะ นางสีดาก็ก้าวเข้าไปในกองไฟค่ะ

00:10:14.360 --> 00:10:16.360
ซึ่ง ด้วยความบริสุทธิ์ของนางสีดานะคะ

00:10:16.360 --> 00:10:19.040
ทำให้ 1. นางไม่รู้สึกร้อนเลยแม้แต่น้อย

00:10:19.060 --> 00:10:21.820
2. เกิดดอกบัวค่ะ ผุดขึ้นมากลายกองไฟ

00:10:21.820 --> 00:10:24.820
รองรับเท้าของนางไว้ไม่ให้แตะกองไฟนะคะ

00:10:24.820 --> 00:10:26.300
พระอินทร์เห็นแบบนั้นค่ะ ก็แบบ

00:10:26.300 --> 00:10:28.740
"เห็นมั้ยย นางสีดาบริสุทธิ์ ทุกคนน

00:10:28.740 --> 00:10:30.620
อะ นางสีดาออกมาได้จ้า"

00:10:30.620 --> 00:10:32.220
นางสีดาก็เลยเดินออกมานะคะ

00:10:32.260 --> 00:10:34.540
ตอนนี้พระรามก็เคลียร์ชื่อให้นางสีดาแล้วใช่มะ

00:10:34.540 --> 00:10:37.360
ก็เลยวิ่งเข้าไปรับนางสีดาได้ค่ะ แล้วก็บอกว่า

00:10:37.380 --> 00:10:39.420
"จริงๆ พี่ก็รู้นะว่าเจ้าอะบริสุทธิ์

00:10:39.420 --> 00:10:42.000
แต่ว่าพี่กลัวคนนินทา พี่ก็เลยต้องทำแบบนี้

00:10:42.040 --> 00:10:44.920
ดีใจจังเลยที่ในที่สุดเราก็ได้มาอยู่ร่วมกันแล้ว

00:10:44.920 --> 00:10:46.600
นี่ รู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น?"

00:10:46.660 --> 00:10:50.260
ว่าแล้วนะคะ พระรามก็เล่าเรื่องราวฝั่งตัวเองให้นางสีดาฟังค่ะ

00:10:50.260 --> 00:10:52.700
ไล่ตั้งแต่ "พี่ออกไปจากกุฏิอยู่ดีๆ นะ

00:10:52.700 --> 00:10:55.440
พระลักษมณ์ก็วิ่งตามมา พี่ก็รู้สึกว่ามันไม่ปกติแล้ว

00:10:55.440 --> 00:10:58.140
พี่กลับมา อุ้ย! ไม่เจอเจ้าเลย แย่มาก

00:10:58.140 --> 00:11:01.340
พี่เข้าไปในป่านะ ไปเจอพญานกนอนตายอยู่

00:11:01.340 --> 00:11:04.340
อู้หู! ตกใจสุดๆ เลย สดายุเนี่ยนะ

00:11:04.380 --> 00:11:07.220
หลังจากนั้นพี่ก็ติดตามเจ้าไป เก็บนู่นเก็บนี่

00:11:07.220 --> 00:11:10.000
ได้กองทัพลิงมา" ก็เล่าๆๆ นะคะ

00:11:10.060 --> 00:11:12.420
ฝั่งนางสีดาก็เล่าเรื่องตัวเองให้ฟังบ้างค่ะว่า

00:11:12.420 --> 00:11:14.820
"เนี่ย ทศกัณฐ์มันปลอมตัวมา ฉุดข้ามานะ

00:11:14.820 --> 00:11:16.220
ข้าก็ทำอย่างนั้นอย่างนี้

00:11:16.240 --> 00:11:18.180
อยู่ในสวนขวัญนะ มันก็มาจีบข้า

00:11:18.200 --> 00:11:20.020
ข้าก็ไม่ชอบ ก็ด่ามันไป

00:11:20.080 --> 00:11:22.200
มันก็ให้เหล่านางกำนัลมาจิกหัวข้าเนี่ย

00:11:22.200 --> 00:11:24.820
ข้าจะฆ่าตัวตายอยู่แล้ว ดีนะหนุมานมาช่วยไว้ทัน

00:11:24.820 --> 00:11:27.020
ก็เล่าเรื่องกันไปเล่าเรื่องกันมานะคะ

00:11:27.060 --> 00:11:29.640
ซึ่งทำให้วิวคิดว่าคลิปวิดิโอนี้ยาวพอสมควรแล้ว

00:11:29.640 --> 00:11:31.980
เดี๋ยวเราไปดูกันที่สัปดาห์หน้าดีกว่าค่ะว่า

00:11:31.980 --> 00:11:34.220
เมื่อพระรามยึดกรุงลงกาได้แล้วเนี่ย

00:11:34.220 --> 00:11:36.920
พระรามจะจัดการยังไงกับกรุงลงกาต่อไปนะคะ

00:11:36.940 --> 00:11:38.980
เรื่องรามเกียรติ์ยังไม่จบนะคะทุกคน

00:11:38.980 --> 00:11:42.140
ขอย้ำอีกรอบว่ายังไม่จบ อย่าลืมติดตามกันต่อไปค่ะ

00:11:42.140 --> 00:11:43.640
สำหรับวันนี้ ถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้

00:11:43.640 --> 00:11:44.980
อย่าลืมกดไลก์เป็นกำลังใจให้วิว

00:11:44.980 --> 00:11:47.120
แล้วก็กดแชร์เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันค่ะ

00:11:47.120 --> 00:11:49.100
วันนี้ลาไปก่อนนะคะทุกคน บ๊ายบาย~

00:11:49.160 --> 00:11:49.740
สวัสดีค่ะ

00:11:49.740 --> 00:11:51.820
เอาจริงตอนนี้อะ เป็นตอนที่แต่ละเวอร์ชั่น

00:11:51.820 --> 00:11:53.700
ให้พระรามใจร้ายไม่เท่ากันนะคะ

00:11:53.700 --> 00:11:55.380
บางเวอร์ชั่นก็จะบอกว่าใจร้ายมาก

00:11:55.380 --> 00:11:58.020
ถึงขนาดที่ประกาศว่า "นี่ ฉันไม่ได้มารบเพื่อหล่อนหรอกนะ

00:11:58.020 --> 00:12:00.800
ฉันแค่ต้องการจะบอกว่า ฉันฆ่าได้หยามไม่ได้

00:12:00.800 --> 00:12:02.280
มาขโมยเมียฉัน คือการหยามฉัน

00:12:02.280 --> 00:12:03.940
ฉันก็เลยมารบ ฆ่าทศกัณฐ์ทิ้ง

00:12:03.940 --> 00:12:06.460
ส่วนตอนนี้เธอจะไปไหนก็ไป" อะไรแบบนี้ก็มีนะ

00:12:06.480 --> 00:12:09.460
แต่ว่าเวอร์ชั่นร.1 เนี่ย พระรามไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นค่ะ

00:12:09.460 --> 00:12:11.340
ดังนั้นอย่าด่าพระรามขนาดนั้นเลยทุกคน

00:12:11.340 --> 00:12:13.820
สงสารนะ สงสารพระเอกของเราหน่อยนะคะ

00:12:13.920 --> 00:12:16.020
เอาเป็นว่ารอติดตามตอนถัดๆ แล้วกันค่ะ

00:12:16.020 --> 00:12:17.940
มีตอนที่น่าด่ากว่านี้อีกหลายตอนเลยนะ

00:12:17.940 --> 00:12:19.500
สำหรับวันนี้ลาไปก่อนแล้วกันค่ะทุกคน

00:12:19.500 --> 00:12:20.260
บ๊ายบาย~

00:12:20.660 --> 00:12:21.340
สวัสดีค่ะ