Vietnam ormanlarının derinliklerinde,

her iki taraftaki askerler

yaklaşık 20 yıl boyunca ısı kaybına

ve birbirlerine karşı savaştılar.

Ancak Komünist zaferin anahtarı

silah ya da tahammül değildi,

toprak bir yoldu.

Vietnam, Laos

ve Kamboçya'dan geçen
Ho Chi Minh Patikası,

başlarda basit bir toprak yol ağıydı

ve Vietnam Savaşı sırasında

kazanan taraf olan Kuzey Vietnam

stratejisinin merkezini oluşturdu

ve Güney'e silah,

asker ve psikolojik destek sağladı.

Patika, Vietnam ve Laos arasındaki

Truong Son Sıradağları boyunca
kuzey Vietnam

ve güneyi batıya doğru ilerleyen 
parkurlar,

toprak yollar ve nehir geçişlerinden

oluşan bir ağdı.

Güney'e yolculuk aslında altı ay sürerdi.

Ancak, mühendislik ve yaratıcılıkla

Vietnamlılar yolu genişletti
ve geliştirdi.

Savaşın sonuna doğru,

ana yollar Laos'tan geçtiği için

sadece bir hafta sürüyordu.

İşte böyle oldu.

1959'da Kuzey ve Güney

arasındaki ilişkiler kötüleştikçe,

askerlere, silahlara ve tedariklere

Güney Vietnam'a sızmak için
bir patika sistemi inşa edildi.

İlk birlikler yerel etnik gruplar
tarafından

kullanılan yollar boyunca
tek sıra halinde taşındı

ve tozlu kavşaklardaki kırık ağaç dalları

genellikle yönü gösteren şeydi.

Başlangıçta, patikadan inen

Komünist kadroların çoğu,

doğuştan itibaren Kuzey Vietnam'da
eğitim almış Güneylilerdi.

Damalı eşarp, siyah, ipek pijamalarla

sivil köylüler gibi giyinmişlerdi.

Ayaklarında Ho Chi Minh
sandaletleri giyiyorlardı,

kamyon lastiklerinden yaparlardı

ve pişmiş pirinç haklarını

fillerin bağırsaklarında taşıdılar,

vücutlarının etrafına
bir keten tüp asılıydı.

Koşullar zordu

ve birçok insan sıtma

ve amipli dizanteri yüzünden

hayatını kaybetti.

Kaybolmak,

açlıktan ölmek

ve vahşi kaplan veya ayıların saldırması

olasılığı tehdidi vardı.

Yemekler her zaman sadece pirinç ve tuzdu

ve çok kolay biterdi.

Korku, can sıkıntısı

ve ev özlemi baskın duygulardı.

Askerler boş zamanlarını

mektup yazarak,

eskiz çizerek

ve yerel köylülerle içki
ve sigara içerek harcadılar.

Patikadaki ilk askerler

çok fazla çatışmaya girmediler.

Altı aylık yorucu bir yolculuktan sonra,

güneye gelmek,

genellikle şarkı söylenerek 
kutlanan bir olaydı.

1965 yılına gelindiğinde, patikada
yolculuk kamyonla yapılabilirdi.

Çin ve Rusya tarafından sağlanan
binlerce kamyon,

vahşi B-52 bombardımanının
ortasında görevi üstlendi

ve kamyon şoförleri yer pilotları
olarak bilinir hale geldi.

Patikadaki trafik arttıkça

ABD bombardımanı da arttı.

Hava saldırılarını önlemek için

gece veya sabah erken saatlerde sürdüler

ve bekçiler düşman uçaklarının
sürücülerini

uyarmaya hazırdılar.

Patikadaki köyler,
trafik akışını garantilemek

ve sürücülerin hava saldırılarının
neden olduğu hasarı

onarmasına yardımcı olmak için
ekipler kurdu.

Onların yakalama sloganları

"Güneyli kardeşlerimiz için!"

ve "Araçlar henüz geçmediyse

evlerimiz için endişelenmeyeceğiz." idi.

Bazı aileler yolları onarmak için
kapılarını

ve ahşap yataklarını bağışladılar.

Vietnam kuvvetleri, yol yapımında

ve bakımında ince çakıl yapmak için

dağları bombalamaları amacıyla

ABD uçaklarını kandırdılar.

Her yerde dolaşan kırmızı toz,
her kuytu ve köşeye sızdı.

Ho Chi Minh Patikası,
Vietnam Savaşı üzerinde

derin bir etkiye sahipti

ve bu Hanoi'nin başarısının anahtarıydı.

Kuzey Vietnam zaferi
savaş alanları tarafından değil,

politik, stratejik

ve ekonomik olarak temel taş olan

patika tarafından belirlendi.

Amerikalılar, "20. yüzyılın

askeri mühendisliğindeki

büyük başarılardan biri" diyerek

patikanın başarısını kabul etti.

Patika, Vietnam halkının iradesinin

gücünün bir kanıtıdır

ve bu yolu kullanan kadın ve erkekler

halk kahramanları haline gelmiştir.