1
00:00:15,367 --> 00:00:16,993
ลึกเข้าไปในป่าของประเทศเวียดนาม

2
00:00:16,993 --> 00:00:18,555
ทหารทั้งสองฝ่าย

3
00:00:18,555 --> 00:00:20,369
สู้กันอย่างดุเดือดจนทั้งคู่อ่อนล้า

4
00:00:20,369 --> 00:00:21,858
เป็นเวลายาวนานกว่า 20 ปี

5
00:00:21,858 --> 00:00:23,533
ทว่าฝ่ายคอมมิวนิสต์ไม่ได้รบชนะ

6
00:00:23,533 --> 00:00:25,051
เพราะอาวุธ หรือความแข็งแกร่ง

7
00:00:25,051 --> 00:00:26,881
แต่เป็นถนนดิน

8
00:00:26,881 --> 00:00:28,312
ที่ชื่อว่า เส้นทางโฮจิมินห์

9
00:00:28,312 --> 00:00:30,831
ที่ตัดผ่านเวียดนาม ลาว และกัมพูชา

10
00:00:30,831 --> 00:00:33,336
ตอนแรก มันเป็นแค่โครงข่ายถนนดินธรรมดา

11
00:00:33,336 --> 00:00:35,029
และค่อย ๆ กลายเป็นหัวใจสำคัญ

12
00:00:35,029 --> 00:00:37,051
ในแผนการรบของฝ่ายเวียดนามเหนือ ผู้กำชัยชนะ

13
00:00:37,051 --> 00:00:38,452
ในสงครามเวียดนาม

14
00:00:38,452 --> 00:00:39,480
โดยใช้เพื่อลำเลียงอาวุธ

15
00:00:39,480 --> 00:00:40,348
เคลื่อนกำลังพล

16
00:00:40,348 --> 00:00:42,464
และให้การสนับสนุนทางจิตวิทยา
ไปทางเวียดนามใต้

17
00:00:42,464 --> 00:00:43,753
เส้นทางนี้แต่เดิมเป็นโครงข่ายถนนลูกรัง

18
00:00:43,753 --> 00:00:44,631
ถนนดิน

19
00:00:44,631 --> 00:00:45,979
และทางข้ามแม่น้ำ

20
00:00:45,979 --> 00:00:47,828
ที่แยกออกไปทางทิศตะวันตกของเวียดนามเหนือ

21
00:00:47,828 --> 00:00:50,504
และตัดลงใต้ผ่านเทือกเขาเจื่องเซิน

22
00:00:50,504 --> 00:00:51,959
ที่ตั้งอยู่ระหว่างเวียดนามและลาว

23
00:00:51,959 --> 00:00:54,211
เดิมทีการเดินทางลงใต้นี้จะกินเวลา 6 เดือน

24
00:00:54,211 --> 00:00:56,657
แต่ด้วยวิศวกรรม และความชาญฉลาด

25
00:00:56,657 --> 00:00:58,889
ชาวเวียดนามได้ขยายและปรับปรุงเส้นทางนี้

26
00:00:58,899 --> 00:01:00,304
จนช่วงปลายสงคราม

27
00:01:00,304 --> 00:01:02,075
มันเป็นถนนหลักที่อ้อมผ่านเข้าสู่ลาว

28
00:01:02,075 --> 00:01:04,063
โดยใช้เวลาเดินทางเพียง 1 สัปดาห์เท่านั้น

29
00:01:04,063 --> 00:01:05,261
และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น

30
00:01:05,261 --> 00:01:07,358
ในปี ค.ศ. 1959 ได้เกิดความขัดแย้ง

31
00:01:07,358 --> 00:01:10,022
ระหว่างเวียดนามเหนือและใต้

32
00:01:10,042 --> 00:01:13,272
ระบบทางเส้นทางถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้ลำเลียง

33
00:01:13,272 --> 00:01:17,024
ทหาร อาวุธ และเสบียง เข้าสู่เวียดนามใต้

34
00:01:17,024 --> 00:01:19,446
ทหารชุดแรกเคลื่อนที่แบบแถวเรียงหนึ่ง

35
00:01:19,446 --> 00:01:21,838
ไปตามเส้นทางของชาวพื้นเมืองในระแวกนั้น

36
00:01:21,838 --> 00:01:23,603
และกิ่งไม้หัก ๆ ตรงทางแยกของถนนดิน

37
00:01:23,603 --> 00:01:26,856
ก็มักถูกใช้เพื่อเป็นสัญลักษณ์บอกทิศทาง

38
00:01:26,856 --> 00:01:29,483
ในช่วงแรก แกนนำฝ่ายคอมมิวนิสต์ส่วนใหญ่

39
00:01:29,483 --> 00:01:30,613
ที่ใช้เส้นทางนี้

40
00:01:30,613 --> 00:01:33,307
เป็นคนใต้โดยที่เคยไปฝึกทหารที่เวียดนามเหนือ

41
00:01:33,307 --> 00:01:34,752
พวกเขาแต่งกายเหมือนชาวบ้าน

42
00:01:34,752 --> 00:01:37,230
ใส่ชุดนอนไหมสีดำ กับผ้าโพกลายตาราง

43
00:01:37,230 --> 00:01:39,090
พวกเขาสวมรองเท้าแตะโฮจิมินห์

44
00:01:39,090 --> 00:01:40,501
ที่ทำมาจากยางรถบรรทุก

45
00:01:40,501 --> 00:01:42,608
และพกข้าวหุงสุกขนาดพอประมาณ

46
00:01:42,608 --> 00:01:44,343
บรรจุใส่ภาชนะคล้ายลำไส้ของช้าง

47
00:01:44,343 --> 00:01:46,423
ลักษณะเป็นกระบอกผ้าลินินที่คล้องสะพายได้

48
00:01:46,433 --> 00:01:47,543
สภาพเส้นทางนั้นทุรกันดาร

49
00:01:47,543 --> 00:01:49,298
และมีผู้เสียชีวิตจำนวนมากจากการติดเชื้อ

50
00:01:49,298 --> 00:01:50,345
มาลาเรีย

51
00:01:50,345 --> 00:01:51,907
และบิดมีตัว

52
00:01:51,907 --> 00:01:52,605
หลงทาง

53
00:01:52,605 --> 00:01:53,816
อดตาย

54
00:01:53,816 --> 00:01:56,552
และการถูกจู่โจมโดยเสือและหมีป่า

55
00:01:56,552 --> 00:01:58,227
ก็เป็นภัยคุกคามที่เกิดขึ้นเสมอ

56
00:01:58,227 --> 00:02:00,395
เสบียงอาหาร ก็มีแค่ข้าวกับเกลือ

57
00:02:00,395 --> 00:02:01,939
แถมใช้ไม่นานก็หมด

58
00:02:01,939 --> 00:02:04,152
ความกลัว เบื่อหน่าย และคิดถึงบ้าน

59
00:02:04,152 --> 00:02:05,318
เป็นความรู้สึกที่มีเป็นส่วนใหญ่

60
00:02:05,318 --> 00:02:07,278
ทหารใช้เวลาว่างของพวกเขา

61
00:02:07,278 --> 00:02:08,295
ในการเขียนจดหมาย

62
00:02:08,295 --> 00:02:09,399
วาดภาพ

63
00:02:09,399 --> 00:02:11,962
ดื่มเหล้า และสูบยาร่วมกับชาวบ้านระแวกนั้น

64
00:02:11,962 --> 00:02:13,291
ทหารชุดแรกที่เดินทางลงมานั้น

65
00:02:13,291 --> 00:02:14,959
ไม่ได้เข้าร่วมต่อสู้อะไรมากนัก

66
00:02:14,959 --> 00:02:17,031
และหลังการเดินทางหกเดือนอันเหน็ดเหนื่อย

67
00:02:17,031 --> 00:02:19,314
การได้มาถึงภาคใต้ถือว่าเป็นจุดสำคัญจริง ๆ

68
00:02:19,314 --> 00:02:21,814
พวกเขามักจะฉลองด้วยการร้องรำทำเพลง

69
00:02:21,814 --> 00:02:25,078
ราวปี ค.ศ. 1965 การเดินทางลงใต้
สามารถทำได้โดยรถบรรทุก

70
00:02:25,078 --> 00:02:27,666
รถบรรทุกเป็นพันคันจากจีนและรัสเซีย

71
00:02:27,666 --> 00:02:31,142
ต้องทำงานท่ามกลางดงระเบิด B-52 อันน่ากลัว

72
00:02:31,142 --> 00:02:34,430
จนคนขับรถบรรทุกถูกเรียกว่า นักบินภาคพื้นดิน

73
00:02:34,430 --> 00:02:36,360
ขณะที่การจราจรบนเส้นทางนี้คับคั่งมากขึ้น

74
00:02:36,360 --> 00:02:37,774
จำนวนระเบิดของสหรัฐฯ ก็เช่นกัน

75
00:02:37,774 --> 00:02:40,103
พวกเขาจึงขับรถกันตอนค่ำหรือเช้ามืด

76
00:02:40,103 --> 00:02:41,423
เพื่อเลี่ยงการโจมตีทางอากาศ

77
00:02:41,423 --> 00:02:42,691
และเวรยามก็พร้อม

78
00:02:42,691 --> 00:02:44,558
ที่จะให้สัญญาณคนขับเมื่อพบเครื่องบินข้าศึก

79
00:02:44,558 --> 00:02:46,692
ชาวบ้านที่อาศัยอยู่รายทางได้จัดตั้งกลุ่ม

80
00:02:46,692 --> 00:02:48,436
เพื่อช่วยดูแลสภาพการจราจร

81
00:02:48,436 --> 00:02:51,111
และช่วยซ่อมรถ
ที่เสียหายจากการโจมตีทางอากาศ

82
00:02:51,111 --> 00:02:52,324
วลีปลุกใจของพวกเขา คือ

83
00:02:52,324 --> 00:02:54,145
"ทำทุกอย่างเพื่อพี่น้องชาวใต้"

84
00:02:54,145 --> 00:02:56,543
และ "เราจะไม่กลับบ้าน

85
00:02:56,543 --> 00:02:58,749
ถ้ารถทุกคันยังผ่านไปไม่สำเร็จ"

86
00:02:58,749 --> 00:03:00,291
บางครอบครัวบริจาคประตูบ้าน

87
00:03:00,291 --> 00:03:02,642
และเตียงไม้ เพื่อใช้ซ่อมแซมถนน

88
00:03:02,642 --> 00:03:05,003
กองกำลังชาวเวียดนามยังใช้กลลวง

89
00:03:05,003 --> 00:03:07,525
ล่อเครื่องบินสหรัฐฯ ให้ทิ้งระเบิดลงบริเวณภูเขา

90
00:03:07,525 --> 00:03:09,273
เพื่อจะได้นำหินลูกรังไปใช้

91
00:03:09,273 --> 00:03:11,233
ในการก่อสร้างและซ่อมแซมถนน

92
00:03:11,233 --> 00:03:14,674
จนฝุ่นดินแดงฟุ้งกระจายไปทั่วทุกซอกทุกมุม

93
00:03:14,674 --> 00:03:16,660
เส้นทางโฮจิมินห์มีอิทธิพลอย่างยิ่ง

94
00:03:16,660 --> 00:03:17,766
ในสงครามเวียดนาม

95
00:03:17,766 --> 00:03:19,975
และเป็นกุญแจสู่ความสำเร็จของฝ่ายฮานอย

96
00:03:19,975 --> 00:03:22,731
ชัยชนะของเวียดนามเหนือ
ไม่ได้ถูกกำหนดในสนามรบ

97
00:03:22,731 --> 00:03:24,145
แต่โดยเส้นทาง

98
00:03:24,145 --> 00:03:25,072
ที่เป็นหลักสำคัญทางนโยบาย

99
00:03:25,072 --> 00:03:25,609
กลยุทธ์

100
00:03:25,609 --> 00:03:27,067
และเศรษฐกิจ

101
00:03:27,067 --> 00:03:28,862
ชาวอเมริกันกล่าวยกย่องความสำเร็จนี้

102
00:03:28,862 --> 00:03:29,737
และกล่าวถึงเส้นทางนี้ว่า

103
00:03:29,737 --> 00:03:31,073
"หนึ่งในความสำเร็จครั้งใหญ่

104
00:03:31,073 --> 00:03:33,329
ของวงการวิศวกรรมการทหารในศตวรรษที่ 20 "

105
00:03:33,329 --> 00:03:35,159
เส้นทางนี้เป็นพยานของความปรารถนาอันแรงกล้า

106
00:03:35,159 --> 00:03:36,285
ของชาวเวียดนาม

107
00:03:36,285 --> 00:03:37,795
และชายหญิงที่เคยใช้เส้นทางนี้

108
00:03:37,795 --> 00:03:40,975
ก็ได้กลายเป็นวีรชนพื้นบ้าน