วันนี้
หญิงที่มีความสับสน สังเกตเห็น
เปลือกนอก ที่จิตวิญญาณของดิฉันพำนักอยู่
และประกาศว่า ดิฉันนั้น
"ใช้ภาษาเป็น"
ซึ่งก็หมายความว่า เมื่อมาถึงเรื่องของ
การออกเสียงที่ชัดเจน และการเลือกใช้คำ
ฉันไม่เคยภะวงถึงเลย
เพราะฉัน "ใช้ภาษาเป็น"
ดังนั้นเมื่ออาจารย์ของดิฉัน ถามคำถาม
และคำตอบของฉันแฝงไปด้วยความนัย
แบบคนเมืองๆ
จึงไม่มีความตั้งใจที่จะพูดผิดประเด็น
ตั้งใจหน่อยนะ
เพราะว่าดิฉัน "ใชัภาษาเป็น"
ดังนั้นเมื่อพ่อถามว่า "ไอ้นี่มันอะไรหือ?"
คำตอบที่ "ใช้ภาษาเป็น" ของดิฉันไม่เคยพลาด
ฉันตอบ "พ่อ นี่เป็นปัญหาที่ใกล้เข้ามาแล้ว"
และเมื่อฉันอยู่ในละแวกบ้าน
ฉันก็สับเปลี่ยนมันไป เพราะฉันทำได้
เมื่อแฟนฉันพูดว่า "ลูกชายเป็นอย่างไร"
ก็แค่บอกว่า "ทะเลาะกับมัน แต่ตอนนี้เสร็จละ"
และบางครั้งในห้องเรียน
ฉันจะหยุดกระแสภูมิปัญญาชั่วครู่ เพื่อถาม
"เฮ่! ทำไมหนังสือพวกนี้ ไม่มีเรื่องพวกชั้นเลย"
ค่ะ ฉันได้ตกลงใจ ที่จะปฏิบัติกับ
ภาษาทั้งสามแบบของดิฉัน ให้เท่าเทียมกัน
เพราะว่าดิฉัน "ใช้ภาษาเป็น"
แต่ใครล่ะ ควบคุมการใช้ภาษาว่าถูกหรือผิด?
เพราะว่าภาษาอังกฤษนั้น เป็นโวหารที่ซับซ้อน
ทำให้เปลี่ยนไปได้ โดยไม่มีขอบเขตจำกัด
คุณอาจคิดว่า การพูดผิดๆถูกๆเป็นการไม่รู้
แต่ฉันมาที่นี่ เพื่อบอกว่า แม้อเมริกันที่
"ใช้ภาษาเป็น" ก็ฟังดูแปร่งๆ สำหรับคนอังกฤษ
เมื่ออาจารย์มาแถวบ้าน ทักทายว่า "Hello"
ฉันจึงหยุดเขา และบอกว่า "ไม่ช่ายยยย...
อาจารย์ใช้ภาษาไม่เป็น...
ที่ถูก ต้องพูดว่า 'what's good'"
คุณอาจคิดว่า เป็นภาษาคนดำเกินไป ไม่เจ๋ง
แต่ฉันมาเพื่อบอกว่า แม้ภาษาของเราเองก็มีกฎ
ดังนั้นเมื่อคุณแม่ล้อเลียนดิฉัน ว่า
"ya'll-be-madd-going-to-the-store"
ฉันจึงบอกว่า "แม่ ไม่ได้ ประโยคนั่นผิดกฎ"
อย่าใช้คำว่า "madd" หน้าคำกริยาเติม ing
เป็นกฎง่ายๆของภาษาอังกฤษ
ถ้ามีพลังในการเปล่งเสียง ฉันจะ
ร้องเพลงนี้ จากยอดเขาทุกๆยอด
จากทุกๆย่านชานเมือง ทุกๆละแวกบ้านคนดำ
เพราะพระเจ้าองค์เดียวของภาษาคือ บันทึกของ Genesis
กล่าวไว้ในคัมภีร์ของโลกนี้บอกว่า "ดีแล้ว"
ดังนั้นฉันอาจไม่ได้มาอยู่ต่อหน้าท่าน
พร้อมกับการพูดที่ดีเยี่ยมเสมอไป
แต่อย่าตัดสินฉันจากการใช้ภาษา และคิดเองว่า
ฉันขาดความรู้ พอที่จะสอนหนังสือ
เพราะว่าดิฉันพูดได้สามภาษา
หนึ่งภาษา ต่อหนึ่งสภาวะ
บ้าน โรงเรียน และเพื่อน
ดิฉันพูดได้สามภาษา
บางทีก็ใช้ภาษาอย่างคงเส้นคงวา เช่นตอนนี้
แล้วก็เปลี่ยน เพื่อไม่ให้เบื่อ
บางทีก็อดกลั้นสองภาษาไว้
และใช้อีกภาษาที่เหลือ ขณะอยู่ในชั้นเรียน
และเมื่อใดที่ดิฉันใช้ภาษาทั้งหมด ปนเปกัน
จะรู้สึกแปลกๆคล้าย...ไปทำกับข้าวในห้องนํ้า
ดิฉันรู้ว่า ต้องยืมภาษาของพวกคุณมาใช้
เพราะว่า ภาษาของฉันถูกขโมยไป
อย่าหวังให้เล่าประวัติฯของพวกคุณทั้งหมดเลย
ในเมื่อของฉันนั้น แตกสลายไป
คำพูดเหล่านี้ ถูกพูดโดย
คนที่แค่เบื่อหน่าย ต่ออุดมคติที่
ถือยุโรปเป็นศูนย์กลาง ของยุคสมัยนิยมนี้
เหตุที่ดิฉันพูดภาษาของคุณ แบบเอามารวมๆกัน
ก็เพราะ ภาษาฉันและประวัติศาสตร์ถูกทำลายไป
ฉันพูดอังกฤษผิดๆถูกๆ เพื่อให้แผลลึกมากมาย
เตือนเราได้ว่า ฐานะปัจจุบันของเราไม่ลี้ลับ
ฉันล้าต่อภาพพจน์เชิงลบ ที่ทำให้พวกฉันโกรธ
ยกเว้นเห็นปล้นธนาคาร เลิกเรียกพวกเราว่าเลว
ฉันเบื่อความต่างด้านเชื้อชาติที่เหลวไหลนี้
จึงอย่าบอกว่าดี เว้นแต่เมื่อเป็นที่รู้ๆกัน
ว่าพวกคุณบริจาคเพื่อการกุศล
เท่าๆกับที่ได้ข่มขืนเอาไปจากพวกเรา
คุณคาดหวังให้ฉัน ทำรอยประทับบนภาษาคุณ
เหมือนเป็นสิ่งที่เท่าเทียมกันได้อย่างไร
ขออย่ามีความสับสน
ขออย่ามีความรีรอ
นี่ไม่ได้เป็นการส่งเสริมการไม่รู้
นี่เป็นการเฉลิมฉลองภาษาศาสตร์
เป็นเหตุให้ฉันใส่ "สามภาษา" ในใบสมัครงาน
ฉันช่วยให้ตลาดผู้บริโภคของคุณหลากหลายได้
คือ สิ่งที่ฉันต้องการให้พวกเขารู้
และเมื่อเขาเรียกฉันไปสัมภาษณ์
ฉันจะยินดียิ่ง เพื่อให้เห็นว่า
ฉันทักทายได้ว่า
"What's good"
"Whatagwan"
และก็แน่ละ..."Hello"
เพราะว่า ฉันนั้น "ใช้ภาษาเป็น"
ขอบคุณคะ
(เสียงปรบมือ)