1
00:00:00,359 --> 00:00:02,008
สวัสดีครับ ผมเป็นสถาปนิก

2
00:00:02,008 --> 00:00:04,456
ผมเป็นสถาปนิกคนเดียวในโลก

3
00:00:04,456 --> 00:00:07,772
ที่สร้างอาคารจากกระดาษ เหมือนท่อกระดาษแข็งแบบนี้

4
00:00:07,772 --> 00:00:10,338
และนี่คืองานแสดงนิทรรศการแรกที่ผมทำไว้

5
00:00:10,338 --> 00:00:11,846
ใช้ท่อกระดาษ

6
00:00:11,846 --> 00:00:16,271
ปี 1986 มันนาน นานมาก ก่อนที่คนจะเริ่มพูด

7
00:00:16,271 --> 00:00:20,474
ถึงประเด็น สิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศน์

8
00:00:20,474 --> 00:00:23,764
ผมเพิ่งได้เริ่มทดลองใช้ท่อกระดาษ

9
00:00:23,764 --> 00:00:26,499
เพื่อใช้มันเป็นโครงสร้างอาคาร

10
00:00:26,499 --> 00:00:31,652
มันซับซ้อนมาก ที่จะทดสอบวัสดุสำหรับอาคาร

11
00:00:31,652 --> 00:00:34,150
แต่มันแข็งแรงเกินกว่าที่ผมคาดไว้

12
00:00:34,150 --> 00:00:36,362
และ ทำให้มันกันน้ำได้ง่ายมาก

13
00:00:36,362 --> 00:00:38,257
และ....เพราะมันเป็นวัสดุอุตสาหกรรม

14
00:00:38,257 --> 00:00:40,960
มันก็ยังทนไฟอีกด้วย

15
00:00:40,960 --> 00:00:44,793
แล้วผมก็สร้างโครงสร้างชั่วคราวขึ้น เมื่อ ปี 1990

16
00:00:44,793 --> 00:00:47,800
นี้เป็นอาคารชั่วคราวหลังแรกที่ทำจากกระดาษ

17
00:00:47,800 --> 00:00:51,870
มีท่อขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 55 เซนติเมตร อยู่ 330 หลอด

18
00:00:51,870 --> 00:00:53,512
มีเพียง 12 หลอดที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง

19
00:00:53,512 --> 00:00:56,282
120 เซนติเมตร หรือกว้าง 4 ฟุต

20
00:00:56,282 --> 00:00:58,902
ตามที่คุณเห็นในภาพ, ด้านในเป็นห้องสุขา

21
00:00:58,902 --> 00:01:01,553
ในกรณีที่คุณปิดผิวด้วยกระดาษชำระ

22
00:01:01,553 --> 00:01:03,873
คุณสามารถฉีกด้านในของผนังได้ (หัวเราะ)

23
00:01:03,873 --> 00:01:06,265
ดังนั้นมันจึงมีประโยชน์มาก

24
00:01:06,265 --> 00:01:10,304
ปี 2000 มีงานแสดงสินค้า ที่ประเทศเยอรมนี

25
00:01:10,304 --> 00:01:12,923
ผมถูกขอให้ออกแบบอาคาร

26
00:01:12,923 --> 00:01:15,717
เพราะรูปแบบหลักของงานแสดงสินค้า
ก็คือ ปัญหาสิ่งแวดล้อม

27
00:01:15,717 --> 00:01:20,205
ดังนั้นผมจึงได้รับเลือกให้สร้างศาลา จากท่อกระดาษ

28
00:01:20,205 --> 00:01:21,932
กระดาษรีไซเคิล

29
00:01:21,932 --> 00:01:24,902
เป้าหมายการออกแบบของผม ไม่ใช่ว่า เมื่อมันแล้วเสร็จ

30
00:01:24,902 --> 00:01:26,986
เป้าหมายของผมก็คือเมื่อตอนที่อาคารมันถูกรื้อ

31
00:01:26,986 --> 00:01:30,962
เพราะแต่ละประเทศได้ทำศาลาไว้มากมาย

32
00:01:30,962 --> 00:01:34,062
แต่หลังจากนั้นครึ่งปี เราได้ผลิตของเสีย 
อุตสาหกรรมจำนวนมากไว้

33
00:01:34,062 --> 00:01:38,743
ดังนั้นอาคารของผมจะต้องมีการนำกลับมาใช้ใหม่
หรือรีไซเคิลได้

34
00:01:38,743 --> 00:01:40,846
หลังจากนั้น อาคารได้ถูกนำมารีไซเคิล

35
00:01:40,846 --> 00:01:43,492
นั้นแหละคือเป้าหมายในการออกแบบของผม

36
00:01:43,492 --> 00:01:46,580
แล้วผมก็โชคดีมากที่จะชนะการประกวดแบบ

37
00:01:46,580 --> 00:01:49,238
ให้สร้างศูนย์ปอมปิดูหลังที่สองในฝรั่งเศส

38
00:01:49,238 --> 00:01:50,713
ในเมืองเม็ตซ์ (Metz)

39
00:01:50,713 --> 00:01:52,209
เพราะผมยากจนมากตอนนั้น

40
00:01:52,209 --> 00:01:54,376
ผมต้องการที่จะเช่าสำนักงานในปารีส

41
00:01:54,376 --> 00:01:55,893
แต่ผมก็ไม่สามารถจ่ายได้

42
00:01:55,893 --> 00:01:57,934
ดังนั้น ผมเลยตัดสินใจ นำนักเรียนของผมไปยังปารีส

43
00:01:57,934 --> 00:02:01,450
ไปสร้างสำนักงานของเราที่ด้านบนของศูนย์ปอมปิดูในปารีส

44
00:02:01,450 --> 00:02:02,685
ด้วยพวกเราเอง

45
00:02:02,685 --> 00:02:06,014
แล้วเราก็นำท่อกระดาษและข้อต่อทำด้วยไม้

46
00:02:06,014 --> 00:02:10,099
เพื่อทำสำนักงานยาว 35 เมตร

47
00:02:10,099 --> 00:02:13,133
เราพักอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหกปีโดยไม่ต้องจ่ายค่าเช่าใด ๆ

48
00:02:13,133 --> 00:02:17,004
(หัวเราะ) (ปรบมือ)

49
00:02:17,004 --> 00:02:19,391
ขอบคุณ ผมได้มีปัญหาใหญ่อย่างหนึ่ง

50
00:02:19,391 --> 00:02:21,745
เพราะเราเป็นส่วนหนึ่งของงานนิทรรศการนั่น

51
00:02:21,745 --> 00:02:25,049
แม้ว่าเพื่อนของผมต้องการที่จะพบผม
พวกเขาก็ต้องซื้อตั๋วเพื่อที่จะพบผม

52
00:02:25,049 --> 00:02:27,252
นั่นแหละคือปัญหา

53
00:02:27,252 --> 00:02:30,020
แล้วผมก็เสร็จงานที่ ศูนย์ปอมปิดูในเมืองเมทซ์

54
00:02:30,020 --> 00:02:31,974
มันเป็นพิพิธภัณฑ์ที่ได้รับความนิยมมากในขณะนี้

55
00:02:31,974 --> 00:02:35,140
และผมได้สร้างอนุสรณ์สถานที่ยิ่งใหญ่ขึ้น สำหรับรัฐบาล

56
00:02:35,140 --> 00:02:37,039
แต่แล้วผมก็ผิดหวังมาก

57
00:02:37,039 --> 00:02:39,635
ในอาชีพของผม ในฐานะสถาปนิก

58
00:02:39,635 --> 00:02:43,663
เพราะเราไม่ได้ช่วยเหลือ เราไม่ได้ทำงานเพื่อสังคมเลย

59
00:02:43,663 --> 00:02:46,907
แต่เรากำลังทำงานสำหรับอภิสิทธิ์ชน

60
00:02:46,907 --> 00:02:50,099
คนรวย รัฐบาล นักพัฒนา

61
00:02:50,099 --> 00:02:52,619
พวกเขามีอำนาจและเงินตรา

62
00:02:52,619 --> 00:02:54,416
เป็นสิ่งที่มองไม่เห็น

63
00:02:54,416 --> 00:02:58,244
แล้วเขาเลยจ้างเรา ให้สร้างภาพเพื่อสนองอำนาจ
และเงินตราของพวกเขา

64
00:02:58,244 --> 00:03:00,462
โดยการทำอนุสรณ์สถาปัตยกรรม

65
00:03:00,477 --> 00:03:02,642
นั่นคืออาชีพของเรา แม้ในอดีตก็เช่นเดียวกัน

66
00:03:02,642 --> 00:03:04,994
แม้แต่ปัจจุบันนี้ เราก็กำลังทำแบบเดียวกัน

67
00:03:04,994 --> 00:03:08,318
ดังนั้น ผมจึงรู้สึกผิดหวังมาก
ที่เราไม่ได้ทำงานให้กับสังคมเลย

68
00:03:08,318 --> 00:03:12,305
แม้ว่าจะมีผู้คนจำนวนมาก

69
00:03:12,320 --> 00:03:15,212
ที่สูญเสียบ้านของเขา จากภัยพิบัติทางธรรมชาติ

70
00:03:15,212 --> 00:03:18,255
แต่ผมต้องบอกว่า
พวกเขาจะต้องไม่ได้รับภัยพิบัติทางธรรมชาติอีกแล้ว

71
00:03:18,255 --> 00:03:21,240
ตัวอย่างเช่น การเกิดแผ่นดินไหวไม่ได้ฆ่าคน

72
00:03:21,240 --> 00:03:23,413
แต่การวิบัติของอาคารต่างหาก ที่ฆ่าคน

73
00:03:23,413 --> 00:03:25,453
นั่นเป็นความรับผิดชอบของสถาปนิก

74
00:03:25,453 --> 00:03:27,190
แล้วคนเหล่านั้นก็ต้องการที่อยู่อาศัยชั่วคราว

75
00:03:27,190 --> 00:03:28,852
แต่ไม่มีสถาปนิกที่ทำงานนี้

76
00:03:28,852 --> 00:03:32,512
เพราะเรายุ่งกับการทำงานให้เหล่าอภิสิทธิ์ชน

77
00:03:32,512 --> 00:03:36,391
ดังนั้นผมเลยคิดว่า อย่างสถาปนิกแบบเรานี้

78
00:03:36,391 --> 00:03:41,147
เราก็สามารถมีส่วนร่วมในการสร้างที่อยู่อาศัยชั่วคราวได้

79
00:03:41,147 --> 00:03:42,939
เราสามารถทำมันได้ดีกว่า

80
00:03:42,939 --> 00:03:46,972
ดังนั้น นั่นละคือเหตุผลที่ผมเริ่มทำงานในพื้นที่ภัยพิบัติ

81
00:03:46,972 --> 00:03:50,698
ปี 1994 มีภัยพิบัติใหญ่ในรวันดา ทวีป แอฟริกา

82
00:03:50,698 --> 00:03:53,430
สองเผ่าพันธุ์ ฮูตูและตุ๊ทซี่ ได้ต่อสู้กัน

83
00:03:53,430 --> 00:03:55,928
กว่าสองล้านคนได้กลายเป็นผู้ลี้ภัย

84
00:03:55,928 --> 00:03:59,679
แต่ผมรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นที่เพิงพักพิง ค่ายผู้ลี้ภัย

85
00:03:59,679 --> 00:04:01,913
ที่จัดให้โดยสหประชาชาติ

86
00:04:01,913 --> 00:04:05,207
พวกเขายากจนมากและ พวกเขาหนาวมาก

87
00:04:05,207 --> 00:04:07,330
อยู่ด้วยผ้าห่มในช่วงฤดูฝน

88
00:04:07,330 --> 00:04:10,085
ในบรรดาเพิงที่กำบัง ที่สร้างขึ้นโดยสหประชาชาติ

89
00:04:10,085 --> 00:04:12,391
พวกเขาเพียงให้แค่แผ่นพลาสติก

90
00:04:12,391 --> 00:04:16,540
และผู้ลี้ภัยก็ไปตัดต้นไม้ และสภาพเป็นเช่นนี้

91
00:04:16,540 --> 00:04:18,306
แต่กว่าสองล้านคนที่เข้าตัดต้นไม้เหล่านั้น

92
00:04:18,306 --> 00:04:21,097
มันได้กลายเป็นการตัดไม้ทำลายป่าอย่างหนักหน่วง

93
00:04:21,097 --> 00:04:22,830
และเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อม

94
00:04:22,830 --> 00:04:26,060
นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาเริ่มให้ท่อเหล็กแบบเต๊นท์ทหาร

95
00:04:26,060 --> 00:04:28,347
ที่มีราคาแพงมาก, พวกเขาโยนเงินทิ้งออกไป

96
00:04:28,347 --> 00:04:30,273
แล้วกลับไปตัดต้นไม้อีกครั้ง

97
00:04:30,273 --> 00:04:34,294
ดังนั้นผมจึงเสนอความคิดที่จะแก้ไขสถานการณ์

98
00:04:34,294 --> 00:04:36,454
นำท่อกระดาษเหล่านี้กลับมาใช้ใหม่

99
00:04:36,454 --> 00:04:39,387
เพราะมันราคาถูกมากและทั้งยังแข็งแรง

100
00:04:39,387 --> 00:04:42,134
แต่งบประมาณของผมมีเพียง 50 ดอลลาร์สหรัฐต่อหลัง

101
00:04:42,134 --> 00:04:45,095
เราสร้าง 50 หลัง เพื่อเป็นแบบทดสอบ

102
00:04:45,095 --> 00:04:50,801
หาความทนทาน ความชื้นและปลวกและอื่น ๆ

103
00:04:50,801 --> 00:04:55,381
และจากนั้นในปีต่อมา, ในปี 1995 ที่โกเบ, ญี่ปุ่น,

104
00:04:55,381 --> 00:04:57,174
เรามีแผ่นดินไหวครั้งใหญ่

105
00:04:57,174 --> 00:04:59,686
คนตายเกือบ 7,000 คน

106
00:04:59,686 --> 00:05:02,677
และที่เมืองแบบนี้ อำเภอนากาตะ,

107
00:05:02,677 --> 00:05:05,995
ทั้งเมืองที่ถูกเผาในกองเพลิงหลังเกิดแผ่นดินไหว

108
00:05:05,995 --> 00:05:09,936
และนอกจากนี้ ผมได้พบว่ามีผู้ลี้ภัยชาวเวียดนามจำนวนมาก

109
00:05:09,936 --> 00:05:12,531
ทนทุกข์ทรมานและได้ชุมนุมกันที่โบสถ์คาทอลิก

110
00:05:12,531 --> 00:05:14,450
อาคารทั้งหลังได้ถูกทำลายหมดสิ้น

111
00:05:14,450 --> 00:05:17,951
ดังนั้นผมเลยไปที่นั่นและผมก็เสนอแก่พระท่านว่า

112
00:05:17,951 --> 00:05:20,569
"ทำไมเราไม่สร้างโบสถ์ขึ้นใหม่จากท่อกระดาษเหล่านี้"

113
00:05:20,569 --> 00:05:23,709
และเขาบอกว่า "โอ้พระเจ้า คุณเป็นบ้าไปแล้ว?

114
00:05:23,709 --> 00:05:25,818
หลังจากเกิดไฟไหม้, สิ่งที่คุณเสนอคืออะไรหรือ? "

115
00:05:25,818 --> 00:05:29,446
แล้วเขาก็ไม่เคยเชื่อผม.. แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้นะ

116
00:05:29,446 --> 00:05:31,328
ผมเริ่มเดินทางไปเมืองโกเบ

117
00:05:31,328 --> 00:05:33,957
และผมได้พบกับกลุ่มสังคมคนเวียดนาม

118
00:05:33,957 --> 00:05:36,624
พวกเขาอาศัยอยู่เช่นนี้...กับแผ่นพลาสติกที่แร้นแค้นมาก

119
00:05:36,624 --> 00:05:37,905
ในสวนสาธารณะ

120
00:05:37,905 --> 00:05:41,147
แล้วผมก็เสนอให้สร้างใหม่ ผมระดมทุนมาได้

121
00:05:41,147 --> 00:05:43,703
ผมทำที่กำบังด้วยท่อกระดาษให้พวกเขา

122
00:05:43,703 --> 00:05:46,661
และเพื่อที่จะทำให้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะสร้างได้โดยนักเรียน

123
00:05:46,661 --> 00:05:48,244
และยังง่ายต่อการรื้อถอน

124
00:05:48,244 --> 00:05:51,453
ผมใช้ลังเบียร์เป็นฐานราก

125
00:05:51,453 --> 00:05:54,043
ผมร้องขอได้จากบริษัทเบียร์กิริน

126
00:05:54,043 --> 00:05:56,763
เพราะในเวลานั้น บริษัทเบียร์อาซาฮี

127
00:05:56,763 --> 00:05:58,775
ทำลังเบียร์ของเขาเป็นพลาสติกสีแดง

128
00:05:58,775 --> 00:06:01,189
ซึ่งเข้ากันไม่ได้กับสีของท่อกระดาษเหล่านั้น

129
00:06:01,189 --> 00:06:03,507
การจัดสีให้สอดคล้องกันเป็นสิ่งสำคัญมาก

130
00:06:03,507 --> 00:06:06,700
และนอกจากนี้ผมยังจำได้ว่า, เราได้คาดหวังว่า

131
00:06:06,700 --> 00:06:09,055
จะมีเบียร์อยู่ภายในลังเบียร์พลาสติกบ้าง

132
00:06:09,055 --> 00:06:10,949
แต่มันก็ว่างเปล่า (เสียงหัวเราะ)

133
00:06:10,949 --> 00:06:14,341
แล้วผมก็จำได้ว่า...มันน่าผิดหวังเสียจริง

134
00:06:14,341 --> 00:06:16,579
แล้วในช่วงฤดูร้อน กับนักเรียนของผม

135
00:06:16,579 --> 00:06:18,765
เราสร้างที่พักอาศัยได้กว่า 50 หลัง

136
00:06:18,765 --> 00:06:21,536
ในที่สุดพระท่าน, ในที่สุดเขาก็ไว้ใจให้ผมสร้าง

137
00:06:21,536 --> 00:06:23,827
เขาได้บอกว่า "ตราบใดที่คุณเก็บเงินได้ด้วยตัวคุณเอง

138
00:06:23,827 --> 00:06:26,081
นำนักเรียนของคุณมาสร้างเอง, คุณก็สามารถทำมันได้"

139
00:06:26,081 --> 00:06:28,564
ซึ่งเราได้ใช้เวลาสร้างโบสถ์อยู่ห้าสัปดาห์

140
00:06:28,564 --> 00:06:32,062
มันหมายความว่า.. มันควรอยู่ได้แค่ สามปี

141
00:06:32,062 --> 00:06:35,360
แต่จริงๆแล้วมันอยู่ที่นั่นเป็น 10 ปีเพราะผู้คนรักมัน

142
00:06:35,360 --> 00:06:39,169
จากนั้น, ในไต้หวัน, พวกเขามีแผ่นดินไหวขนาดใหญ่

143
00:06:39,169 --> 00:06:43,119
และเราเสนอที่จะบริจาคโบสถ์แห่งนี้ให้

144
00:06:43,119 --> 00:06:44,720
ดังนั้น เราจึงได้รื้อถอนมัน

145
00:06:44,720 --> 00:06:46,965
เราส่งมันไปยังที่จะสร้าง โดยอาสาสมัคร

146
00:06:46,965 --> 00:06:50,589
มันอยู่ที่นั่นในไต้หวัน ซึ่งกลายเป็นโบสถ์ถาวรจนถึงตอนนี้

147
00:06:50,589 --> 00:06:53,080
ดังนั้นอาคารหลังนี้ได้กลายเป็นอาคารถาวร

148
00:06:53,080 --> 00:06:57,729
แล้วผมก็สงสัยว่า, อะไรคือสิ่งถาวรและอะไรคืออาคารชั่วคราว

149
00:06:57,729 --> 00:06:59,662
แม้อาคารที่ทำด้วยกระดาษ

150
00:06:59,662 --> 00:07:03,192
สามารถจะเป็นสิ่งถาวรได้ตราบเท่าที่คนรักมัน

151
00:07:03,192 --> 00:07:05,488
แม้อาคารคอนกรีตก็สามารถเป็นสิ่งชั่วคราวได้

152
00:07:05,488 --> 00:07:07,505
ถ้าทำมันเพื่อให้ได้เงินตรา

153
00:07:07,505 --> 00:07:10,215
ในปี 1999 เกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ในตุรกี

154
00:07:10,215 --> 00:07:14,365
ผมไปที่นั่น เพื่อจะใช้วัสดุในท้องถิ่นมาสร้างที่กำบัง

155
00:07:14,365 --> 00:07:18,219
ปี 2001 ในอินเดียตะวันตก ผมก็ได้สร้างที่กำบังอีก

156
00:07:18,219 --> 00:07:22,300
ในปี 2004 ในศรีลังกา 
หลังจากเกิดแผ่นดินไหวที่เกาะสุมาตรา

157
00:07:22,300 --> 00:07:25,981
และสึนามิ ที่ผมได้สร้างหมู่บ้านชาวประมงอิสลาม ขึ้นมาใหม่

158
00:07:25,981 --> 00:07:31,432
และในปี 2008 ในเฉินตู พื้นที่มณฑลเสฉวนในประเทศจีน

159
00:07:31,432 --> 00:07:34,358
มีคนตาย เกือบ 70,000 คน

160
00:07:34,358 --> 00:07:37,443
และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โรงเรียนหลายแห่งถูกทำลาย

161
00:07:37,443 --> 00:07:40,893
เนื่องจากการฉ้อราษฎร์บังหลวง 
ระหว่างผู้มีอำนาจและผู้รับเหมา

162
00:07:40,893 --> 00:07:43,861
ผมถูกขอร้องให้สร้างโบสถ์ชั่วคราว

163
00:07:43,861 --> 00:07:47,647
ผมนำนักเรียนญี่ปุ่นของผม ทำงานร่วมกับนักศึกษาจีน

164
00:07:47,647 --> 00:07:50,508
ในหนึ่งเดือนเราทำเสร็จไปได้ 9 ห้องเรียน

165
00:07:50,508 --> 00:07:52,160
กว่า 500 ตารางเมตร

166
00:07:52,160 --> 00:07:56,632
มันยังคงใช้ได้ แม้หลังจากที่เกิดแผ่นดินไหวเมื่อเร็วๆนี้ ในประเทศจีน

167
00:07:56,632 --> 00:08:02,096
ในปี 2009 ในอิตาลี จังหวัดลาควิลา, มีแผ่นดินไหวใหญ่

168
00:08:02,096 --> 00:08:04,448
และนี่คือภาพที่น่าสนใจมาก:

169
00:08:04,448 --> 00:08:07,165
อดีตนายกรัฐมนตรีเบอร์ลุสโกนี

170
00:08:07,165 --> 00:08:11,583
และอดีต..อดีต..อดีต...อดีต...นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น นายอาโซะ

171
00:08:11,583 --> 00:08:15,464
คุณรู้ไหมว่า, เพราะว่าเรามีการเปลี่ยนแปลงนายกรัฐมนตรีทุกปี

172
00:08:15,464 --> 00:08:20,426
และพวกเขาดีมาก, ตอบรับกับแบบของผม

173
00:08:20,426 --> 00:08:24,825
ผมเสนอให้บูรณะห้องโถงดนตรีชั่วคราว ครั้งใหญ่

174
00:08:24,825 --> 00:08:27,269
เพราะ จังหวัดลาควิลามีชื่อเสียงมาก สำหรับการฟังเพลง

175
00:08:27,269 --> 00:08:28,694
และโรงคอนเสิร์ตถูกทำลายสิ้น

176
00:08:28,694 --> 00:08:30,826
นักดนตรีจึงถูกย้ายออก

177
00:08:30,826 --> 00:08:32,253
ดังนั้นผมจึงได้เสนอต่อนายกเทศมนตรี

178
00:08:32,253 --> 00:08:34,488
ผมต้องการที่จะสร้างห้องประชุมชั่วคราว

179
00:08:34,488 --> 00:08:37,434
เขาบอกว่า "ตราบใดที่คุณนำเงินของคุณมา, คุณก็สามารถทำมันได้."

180
00:08:37,434 --> 00:08:38,617
และผมก็โชคดีมาก

181
00:08:38,617 --> 00:08:40,918
ท่านเบอร์ลุสโคนี่ ได้นำเรื่องเข้าประชุมสุดยอด จี8

182
00:08:40,918 --> 00:08:43,024
และนายกรัฐมนตรีคนก่อนของเราก็เข้ามา

183
00:08:43,024 --> 00:08:46,229
แล้วพวกเขาได้ช่วยเราหาเงินทุน

184
00:08:46,229 --> 00:08:49,072
และผมก็ได้มาสักครึ่งล้านยูโร จากรัฐบาลญี่ปุ่น

185
00:08:49,072 --> 00:08:51,959
ที่จะสร้างหอประชุมชั่วคราวหลังนี้

186
00:08:51,959 --> 00:08:56,679
ปี 2010 ในเฮติ, มีแผ่นดินไหวใหญ่

187
00:08:56,679 --> 00:08:58,270
แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะนั่งเครื่องบินไป

188
00:08:58,270 --> 00:09:01,287
ดังนั้นผมจึงไปซานโต โดมิงโก ประเทศอยุ่ถัดออกไป

189
00:09:01,287 --> 00:09:04,202
เพื่อที่จะขับรถราวหกชั่วโมง ไปยังเฮติ

190
00:09:04,202 --> 00:09:07,493
กับนักเรียนท้องถิ่น จากซานโต โดมิงโก

191
00:09:07,493 --> 00:09:10,946
เพื่อไปสร้างที่กำบังสัก 50 หลังจากท่อกระดาษหาได้ในท้องถิ่นนั้น

192
00:09:10,946 --> 00:09:14,559
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในประเทศญี่ปุ่นในสองปีที่ผ่านมา, ในภาคเหนือของญี่ปุ่น

193
00:09:14,559 --> 00:09:16,434
หลังจากที่เกิดแผ่นดินไหวและสึนามิ

194
00:09:16,434 --> 00:09:20,221
ผู้คนต้องอพยพมาอยู่ในห้องพักขนาดใหญ่ดังเช่นโรงยิมเนเซียม

195
00:09:20,221 --> 00:09:22,122
แต่มองดูสิ ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย

196
00:09:22,122 --> 00:09:24,989
ผู้คนต้องทนทุกข์ทรมานทั้งทางจิตใจและร่างกาย

197
00:09:24,989 --> 00:09:28,380
แล้วเราได้ไปที่นั่น เพื่อสร้างฝากั้น

198
00:09:28,380 --> 00:09:31,643
ด้วยท่อกระดาษ ร่วมกับนักศึกษาอาสาสมัคร

199
00:09:31,643 --> 00:09:35,874
เป็นเพียงแค่ที่พักพิงอย่างง่าย ด้วยกรอบจากท่อกระดาษและผ้าม่าน

200
00:09:35,874 --> 00:09:38,390
แต่อย่างไรก็ตาม ผู้มีอำนาจดูแลเรื่องสิ่งอำนวยความสะดวก

201
00:09:38,390 --> 00:09:40,437
ไม่ต้องการให้เราทำมัน, เพราะ...พวกเขากล่าวว่า

202
00:09:40,437 --> 00:09:43,634
ง่ายๆคือ จะทำให้การควบคุมของพวกเขายากขึ้น

203
00:09:43,634 --> 00:09:46,116
แต่มันจำเป็นจริงๆที่จะต้องทำมัน

204
00:09:46,116 --> 00:09:48,621
พวกเขาไม่ได้มีที่ราบมากพอที่จะสร้างมัน

205
00:09:48,621 --> 00:09:51,906
เป็นที่อยู่อาศัยแบบมาตรฐานของรัฐบาลเช่นนี้

206
00:09:51,906 --> 00:09:54,156
ดูนี่สิ.. แม้รัฐบาลพลเรือนที่กำลังทำ

207
00:09:54,156 --> 00:09:58,285
การก่อสร้างก็ได้ไม่ดีแบบที่อยู่อาศัยชั่วคราว

208
00:09:58,285 --> 00:10:04,816
หนาแน่นมากและยุ่งเหยิงมาก เพราะไม่มีการจัดเก็บ..ไม่มีอะไรเลย..มีน้ำรั่ว

209
00:10:04,816 --> 00:10:08,085
ดังนั้นผมจึงคิดว่า, เราจะต้องทำอาคารเป็นหลายชั้น

210
00:10:08,085 --> 00:10:11,110
เพราะไม่มีที่ดินและไม่สะดวกสบายอย่างมาก

211
00:10:11,110 --> 00:10:16,040
แล้วผมจึงเสนอต่อนายกเทศมนตรี ในขณะที่ผมกำลังทำฝากั้น

212
00:10:16,040 --> 00:10:19,671
ในที่สุด..ผมได้พบกับนายกเทศมนตรีที่ดีมากใน หมู่บ้านโอนากาว่า

213
00:10:19,671 --> 00:10:20,991
ในจังหวัดมิยากิ

214
00:10:20,991 --> 00:10:25,377
เขาขอให้ผมสร้างที่อยู่อาศัยแบบสามชั้นบนสนามเบสบอล

215
00:10:25,377 --> 00:10:28,103
ผมใช้ตู้ขนส่ง คอนเทนเนอร์

216
00:10:28,103 --> 00:10:30,556
และนักเรียนก็ช่วยทำให้เรา

217
00:10:30,556 --> 00:10:33,354
เฟอร์นิเจอร์ของอาคารทั้งหมด

218
00:10:33,354 --> 00:10:35,046
เพื่อให้มันเกิดความสะดวกสบาย

219
00:10:35,046 --> 00:10:37,321
ภายในงบประมาณของรัฐบาล

220
00:10:37,321 --> 00:10:41,230
ทั้งพื้นที่ของบ้านก็ต้องเป็นเหมือนกัน

221
00:10:41,230 --> 00:10:42,370
แต่สะดวกสบายมากขึ้น

222
00:10:42,370 --> 00:10:45,502
หลายคนต้องการที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไป

223
00:10:45,502 --> 00:10:48,064
ผมมีความสุขมากที่ได้ยิน

224
00:10:48,064 --> 00:10:52,001
ตอนนี้ผมทำงานในนิวซีแลนด์ เมืองไครต์เชริช

225
00:10:52,001 --> 00:10:55,848
ประมาณ 20 วันก่อนที่จะเกิดแผ่นดินไหวในญี่ปุ่น

226
00:10:55,848 --> 00:10:57,353
มันก็เกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ที่นั่นด้วย

227
00:10:57,353 --> 00:10:59,914
และนักศึกษาญี่ปุ่นหลายคนล้มตาย

228
00:10:59,914 --> 00:11:02,233
และโบสถ์ที่สำคัญที่สุดของเมือง

229
00:11:02,233 --> 00:11:05,004
สัญลักษณ์ของเมืองไครท์เชริช ถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง

230
00:11:05,004 --> 00:11:09,102
และผมก็ถูกขอร้องให้มาสร้างโบสถ์ชั่วคราว

231
00:11:09,102 --> 00:11:11,389
แล้ว….ก็อยู่ระหว่างการก่อสร้าง

232
00:11:11,389 --> 00:11:14,729
และผมต้องการที่จะเก็บอาคารให้เป็นอนุสรณ์สถาน

233
00:11:14,729 --> 00:11:16,959
ที่เป็นที่รักของผู้คน

234
00:11:16,959 --> 00:11:18,398
ขอบคุณมาก

235
00:11:18,398 --> 00:11:20,334
(ปรบมือ)

236
00:11:20,334 --> 00:11:23,067
ขอบคุณมาก (ปรบมือ)

237
00:11:23,067 --> 00:11:25,824
ขอบคุณมาก (ปรบมือ)