WEBVTT

00:00:00.201 --> 00:00:01.893
Temat mojej prelekcji to:

00:00:01.893 --> 00:00:05.101
"Bądź artystą, teraz"

00:00:05.101 --> 00:00:08.158
Większość ludzi słysząc to

00:00:08.158 --> 00:00:10.784
sztywnieje i stawia opór:

00:00:10.784 --> 00:00:13.778
"Sztuka chleba nie daje, jestem zajęty.

00:00:13.778 --> 00:00:16.154
Muszę się uczyć, znaleźć pracę,

00:00:16.154 --> 00:00:18.441
posłać dzieci na lekcje.

00:00:18.441 --> 00:00:23.976
Nie mam czasu na sztukę".

00:00:23.976 --> 00:00:27.437
Są setki powodów, 
by nie być artystą.

00:00:27.437 --> 00:00:28.992
Czy nie o tym właśnie myślicie?

NOTE Paragraph

00:00:28.992 --> 00:00:30.815
Z tylu powodów nie możemy być artystami,

00:00:30.815 --> 00:00:33.375
bo niby czemu?

00:00:33.375 --> 00:00:35.068
Nie wiemy, czemu mielibyśmy być artystami,

00:00:35.068 --> 00:00:38.971
ale mamy wiele powodów, 
żeby nimi nie być.

00:00:38.971 --> 00:00:43.346
Czemu idea wiązania się ze sztuką
budzi opór?

00:00:43.346 --> 00:00:47.214
Może myślicie, że sztuka 
jest tylko dla utalentowanych

00:00:47.214 --> 00:00:52.266
albo gruntownie 
i fachowo wykształconych.

00:00:52.266 --> 00:00:56.609
Może sądzicie, 
że oddaliliście się od sztuki.

00:00:56.609 --> 00:01:01.227
Możliwe, ale nie sądzę.

00:01:01.227 --> 00:01:03.696
To temat mojej prelekcji.

00:01:03.696 --> 00:01:05.498
Wszyscy rodzimy się artystami.

NOTE Paragraph

00:01:05.498 --> 00:01:08.542
Rodzice wiedzą, o czym mówię.

00:01:08.542 --> 00:01:13.427
Prawie wszystkie czynności dzieci
są sztuką.

00:01:13.427 --> 00:01:16.005
Rysują kredkami po ścianach.

00:01:16.005 --> 00:01:19.157
Tańczą do piosenek Son Dam Bi,

00:01:19.157 --> 00:01:23.015
ale tańczą po swojemu.

00:01:23.015 --> 00:01:28.301
Zarażają wszystkich śpiewem.

00:01:28.301 --> 00:01:32.275
Może tylko rodzice mogą to znieść.

00:01:32.275 --> 00:01:37.472
Ponieważ dzieci tworzą bez przerwy,

00:01:37.472 --> 00:01:40.751
dorosłych męczy towarzystwo dzieci.

NOTE Paragraph

00:01:40.751 --> 00:01:43.906
Dzieci czasem wystawiają monodramaty,

00:01:43.906 --> 00:01:47.452
zabawa w dom to teatr.

00:01:47.452 --> 00:01:50.131
Nieco starsze dzieci

00:01:50.131 --> 00:01:52.151
zaczynają kłamać.

00:01:52.151 --> 00:01:57.242
Przeważnie rodzice pamiętają
pierwsze kłamstwo dziecka.

00:01:57.242 --> 00:01:58.587
Są wstrząśnięci.

00:01:58.587 --> 00:02:02.155
"Pokazujesz prawdziwe oblicze" - 
mówi mama. "Wykapany ojciec".

00:02:02.155 --> 00:02:05.361
"Co z ciebie wyrośnie?"

NOTE Paragraph

00:02:05.361 --> 00:02:06.932
Ale nie ma powodów do zmartwienia.

00:02:06.932 --> 00:02:13.152
Kłamstwo dzieci to początek opowieści.

00:02:13.152 --> 00:02:15.340
Mówią o rzeczach, których nie widziały.

00:02:15.340 --> 00:02:17.131
To zadziwiające. To wspaniały moment.

00:02:17.131 --> 00:02:19.198
Rodzice powinni świętować.

00:02:19.198 --> 00:02:23.355
"Hurra! Syn wreszcie zaczął kłamać!"

00:02:23.355 --> 00:02:25.584
Świetnie! To zasługuje na fetę.

00:02:25.584 --> 00:02:28.973
Słysząc: "Spotkałem na ulicy kosmitę",

00:02:28.973 --> 00:02:33.424
typowa mama odpowie: 
"Nie opowiadaj bajek".

00:02:33.424 --> 00:02:37.040
Idealny rodzic odpowie:

00:02:37.040 --> 00:02:40.112
"Poważnie? Kosmita, co?
Jak wyglądał? Mówił coś?"

00:02:40.112 --> 00:02:41.816
"Gdzie go spotkałeś?"
"Przed supermarketem".

NOTE Paragraph

00:02:41.816 --> 00:02:44.138
W trakcie rozmowy 
dziecko musi wymyślać kolejne rzeczy,

00:02:44.138 --> 00:02:50.513
żeby wziąć odpowiedzialność za to,
co samo zaczęło.

00:02:50.513 --> 00:02:52.677
Wkrótce opowieść się rozwinie.

00:02:52.677 --> 00:02:57.154
Będzie to, oczywiście, dziecięca opowieść,

00:02:57.154 --> 00:03:00.970
ale wymyślanie 
jednego zdania za drugim

00:03:00.970 --> 00:03:05.038
to dokładnie to samo, co robi pisarz.
Taki, jak ja.

00:03:05.038 --> 00:03:07.417
W gruncie rzeczy nie ma tu różnic.

00:03:07.417 --> 00:03:10.103
Roland Barthes powiedział kiedyś
o powieściach Flauberta:

00:03:10.103 --> 00:03:12.709
"Flaubert nie napisał powieści.

00:03:12.709 --> 00:03:15.714
On tylko połączył ze sobą zdania.

00:03:15.714 --> 00:03:20.441
Esencją powieści Flauberta
jest eros pomiędzy zdaniami".

00:03:20.441 --> 00:03:23.224
Powieść to napisanie jednego zdania,

00:03:23.224 --> 00:03:26.683
a potem drugiego,

00:03:26.683 --> 00:03:28.388
bez naruszania sensu pierwszego.

00:03:28.388 --> 00:03:29.897
I kontynuowanie tworzenia powiązań.

NOTE Paragraph

00:03:29.897 --> 00:03:31.963
Popatrzcie na to zdanie:

00:03:31.963 --> 00:03:34.430
"Gdy Gregor Samsa obudził się 
pewnego rana z niespokojnych snów,

00:03:34.430 --> 00:03:36.876
stwierdził, że zmienił się w łóżku 
w potwornego robaka".

00:03:36.876 --> 00:03:40.044
To pierwsze zdanie 
z "Metamorfozy" Franza Kafki.

00:03:40.044 --> 00:03:42.492
Napisanie niewytłumaczalnego zdania

00:03:42.492 --> 00:03:46.921
i kontynuowanie po to, by je wyjaśnić,
dało arcydzieło literatury.

00:03:46.921 --> 00:03:49.670
Kafka nie pokazywał swych dokonań ojcu.

00:03:49.670 --> 00:03:51.994
Nie miał z nim dobrych relacji.

00:03:51.994 --> 00:03:55.790
Napisał te zdania w samotności.

00:03:55.790 --> 00:03:59.053
Na ich widok ojciec pomyślałby, 
że syn w końcu zwariował.

NOTE Paragraph

00:03:59.053 --> 00:04:00.965
Ale sztuka polega na lekkiej szajbie

00:04:00.965 --> 00:04:03.212
i usprawiedliwianiu zdań,

00:04:03.212 --> 00:04:06.473
czym przypomina 
dziecięce zmyślanie.

00:04:06.473 --> 00:04:08.004
Dziecko, które właśnie zaczęło kłamać,

00:04:08.004 --> 00:04:11.130
stawia pierwsze kroki jako twórca.

00:04:11.130 --> 00:04:13.691
Dzieci tworzą sztukę.

00:04:13.691 --> 00:04:15.116
Nie męczą się i mają z tego ubaw.

00:04:15.116 --> 00:04:16.877
Kilka dni temu byłem na wyspie Czedżu.

00:04:16.877 --> 00:04:21.989
Większość dzieci na plaży
uwielbia zabawę w wodzie.

00:04:21.989 --> 00:04:24.896
Ale niektóre absorbuje piasek.

00:04:24.896 --> 00:04:27.140
Tworzą góry i morza - no, nie morza,

00:04:27.140 --> 00:04:31.087
ale inne rzeczy - ludzi, psy.

00:04:31.087 --> 00:04:32.500
Rodzice jednak mówią im:

00:04:32.500 --> 00:04:34.263
"Fale zmyją to wszystko".

00:04:34.263 --> 00:04:36.085
Innymi słowy - jest to na nic.

00:04:36.085 --> 00:04:37.229
To nie ma sensu.

00:04:37.229 --> 00:04:39.095
Ale dzieciom to nie przeszkadza.

00:04:39.095 --> 00:04:40.266
Mają radochę w danym momencie

00:04:40.266 --> 00:04:42.432
i dalej bawią się piaskiem.

00:04:42.432 --> 00:04:44.698
Budują nie dlatego, 
że ktoś im kazał.

00:04:44.698 --> 00:04:46.294
Nie narzuca im tego szef,

00:04:46.294 --> 00:04:49.219
po prostu to robią.

NOTE Paragraph

00:04:49.219 --> 00:04:54.615
Założę się, że w dzieciństwie 
cieszyła was prymitywna sztuka.

00:04:54.615 --> 00:04:58.977
Opisując najszczęśliwszy moment życia,

00:04:58.977 --> 00:05:04.901
wielu moich studentów pisze
o artystycznych chwilach z dzieciństwa.

00:05:04.901 --> 00:05:07.656
Początki gry na pianinie
i gra na cztery ręce,

00:05:07.656 --> 00:05:12.672
wygłupy z przyjaciółmi
i robienie z siebie durnia.

00:05:12.672 --> 00:05:16.023
Albo wywołanie pierwszego filmu,
nakręconego starą kamerą.

00:05:16.023 --> 00:05:18.346
Studenci opowiadają
o właśnie takich doświadczeniach.

00:05:18.346 --> 00:05:20.611
Musieliście przeżyć taki moment.

00:05:20.611 --> 00:05:22.544
W takich chwilach
sztuka uszczęśliwia,

00:05:22.544 --> 00:05:24.221
ponieważ to nie jest praca.

00:05:24.221 --> 00:05:26.754
Praca nie daje szczęścia, prawda?
Przeważnie jest ciężka.

NOTE Paragraph

00:05:26.754 --> 00:05:29.855
Francuski pisarz Michel Tournier

00:05:29.855 --> 00:05:31.545
powiedział kiedyś przewrotnie:

00:05:31.545 --> 00:05:36.517
"Praca jest sprzeczna z ludzką naturą.
Dowodem jest to, że nas męczy".

00:05:36.517 --> 00:05:38.002
Dlaczego praca męczyłaby,
gdyby leżała w naszej naturze?

00:05:38.002 --> 00:05:39.663
Zabawa nas nie męczy.

00:05:39.663 --> 00:05:41.098
Możemy bawić się całą noc,

00:05:41.098 --> 00:05:43.531
Za pracę w nocy żądalibyśmy nadgodzin,

00:05:43.531 --> 00:05:46.815
bo jest męcząca i nas wyczerpuje.

00:05:46.815 --> 00:05:51.497
Dzieci tworzą sztuką dla zabawy.

00:05:51.497 --> 00:05:54.231
Nie rysują dzieł na sprzedaż.

00:05:54.231 --> 00:05:57.256
nie grają na pianinie, 
by zarobić na utrzymanie rodziny.

00:05:57.256 --> 00:06:00.032
Bywają dzieci, 
które muszą tak robić.

00:06:00.032 --> 00:06:01.334
Znacie tego pana, prawda?

00:06:01.334 --> 00:06:05.420
Musiał odbyć trasę po Europie,
by utrzymać rodzinę.

00:06:05.420 --> 00:06:07.310
Wolfgang Amadeusz Mozart.

00:06:07.310 --> 00:06:10.273
To było dawno, 
więc możemy uznać go za wyjątek.

00:06:10.273 --> 00:06:14.138
Niestety, kiedyś kończy się
nasza sztuka i beztroska młodość.

00:06:14.138 --> 00:06:17.528
Dzieci muszą iść na lekcje, do szkoły,
odrabiać prace domowe,

00:06:17.528 --> 00:06:21.046
chodzić na lekcje
pianina czy baletu,

00:06:21.046 --> 00:06:22.815
ale to już nie jest zabawa.

00:06:22.815 --> 00:06:26.147
Zjawia się przymus i konkurencja.
Gdzie tu zabawa?

00:06:26.147 --> 00:06:31.739
Jeżeli w podstawówce
wciąż rysujesz po ścianach,

00:06:31.739 --> 00:06:35.654
czeka cię przeprawa z mamą.

00:06:35.654 --> 00:06:39.521
Poza tym jeżeli dorastając

00:06:39.521 --> 00:06:42.101
nadal będziesz zachowywać się jak artysta

00:06:42.101 --> 00:06:45.769
odczujesz narastającą presję,

00:06:45.769 --> 00:06:51.824
krytykę i żądania, 
by prowadzić się właściwie.

NOTE Paragraph

00:06:51.824 --> 00:06:58.011
W VIII klasie wziąłem udział 
w konkursie plastycznym

00:06:58.011 --> 00:07:00.918
w szkole w Gyeongbokgung.
Dałem z siebie wszystko,

00:07:00.918 --> 00:07:04.506
a mój nauczyciel zapytał:
"Co ty robisz?"

00:07:04.506 --> 00:07:06.320
"Starannie rysuję" - odparłem.

00:07:06.320 --> 00:07:08.223
"Dlaczego używasz tylko czarnego?"

00:07:08.223 --> 00:07:10.603
Rzeczywiście,
pieczołowicie zaczerniłem szkicownik.

00:07:10.603 --> 00:07:13.672
Wyjaśniłem, że "Jest ciemna noc,

00:07:13.672 --> 00:07:16.919
a kruk przysiadł na gałęzi".

00:07:16.919 --> 00:07:17.917
Wtedy nauczyciel powiedział:

00:07:17.917 --> 00:07:23.239
"Może kiepski z ciebie rysownik, 
ale masz dar opowiadania".

00:07:23.239 --> 00:07:25.974
A raczej to chciałbym usłyszeć.

00:07:25.974 --> 00:07:28.742
Naprawdę powiedział: 
"Zaraz oberwiesz, łobuzie!" (Śmiech)

00:07:28.742 --> 00:07:30.346
"Doigrasz się" - powiedział.

00:07:30.346 --> 00:07:33.028
"Miałeś rysować pałac, Gyeonghoeru".

00:07:33.028 --> 00:07:35.463
Ja zamalowałem wszystko na czarno,

00:07:35.463 --> 00:07:37.147
więc wywlókł mnie z grupy.

00:07:37.147 --> 00:07:39.167
Było tam też sporo dziewczyn,

00:07:39.167 --> 00:07:40.718
więc było mi strasznie wstyd.

NOTE Paragraph

00:07:40.718 --> 00:07:45.170
Nie uwzględniono 
żadnych moich wyjaśnień

00:07:45.170 --> 00:07:48.383
i naprawdę mi się oberwało.

00:07:48.383 --> 00:07:52.901
Idealny nauczyciel zareagowałby, 
jak już mówiłem:

00:07:52.901 --> 00:07:55.214
"Young-ha nie ma 
talentu do rysowania,

00:07:55.214 --> 00:07:58.589
ale potrafi dobrze zmyślać".
Zachęciłby mnie.

00:07:58.589 --> 00:08:02.041
Na takich nauczycieli 
trafia się rzadko.

00:08:02.041 --> 00:08:05.004
Później odwiedzałem galerie w Europie.

00:08:05.004 --> 00:08:06.905
Jako student uznałem to 
za naprawdę niesprawiedliwe.

00:08:06.905 --> 00:08:12.303
Patrzcie, co znalazłem.
(Śmiech)

NOTE Paragraph

00:08:12.303 --> 00:08:16.628
Takie prace wieszano w Bazylei,
a ja zostałem ukarany,

00:08:16.628 --> 00:08:22.021
i stałem przed pałacem
z pracą wetkniętą w usta.

00:08:22.021 --> 00:08:25.027
Spójrzcie. 
Czy to nie wygląda jak tapeta?

00:08:25.027 --> 00:08:26.943
Odkryłem, że sztuki współczesnej

00:08:26.943 --> 00:08:30.888
nie objaśnia się 
marnymi historyjkami o krukach.

00:08:30.888 --> 00:08:34.221
Większość prac nie ma tytułu. 
Bez Tytułu.

00:08:34.221 --> 00:08:37.322
Sztuka współczesna XX wieku

00:08:37.322 --> 00:08:42.691
to robienie dziwnych rzeczy
i zapełnienie próżni interpretacją.

00:08:42.691 --> 00:08:44.170
Czyli to, co sam zrobiłem.

00:08:44.170 --> 00:08:46.918
Moja praca była bardzo amatorska,

00:08:46.918 --> 00:08:50.207
ale zajmijmy się 
bardziej znanymi przykładami.

NOTE Paragraph

00:08:50.207 --> 00:08:52.808
Picasso przyczepił kierownicę 
do siodełka rowerowego

00:08:52.808 --> 00:08:58.609
i nazwał to "Głową byka".
Brzmi przekonująco, prawda?

00:08:58.609 --> 00:09:03.253
Tutaj obrócono pisuar 
i nazwano "Fontanną".

00:09:03.253 --> 00:09:04.847
To był Duchamp.

00:09:04.847 --> 00:09:09.297
Wypełnienie luki pomiędzy 
wyjaśnieniem a osobliwością,

00:09:09.297 --> 00:09:13.424
o to właśnie chodzi 
we współczesnej sztuce.

00:09:13.424 --> 00:09:14.812
Picasso powiedział nawet:

00:09:14.812 --> 00:09:18.989
"Rysuję nie to, co widzę, 
ale to, co myślę".

00:09:18.989 --> 00:09:21.506
Czyli że nie musiałem 
rysować Gyeonghoeru.

00:09:21.506 --> 00:09:25.577
Niestety, nie znałem wtedy słów Picassa. 
Lepiej dyskutowałbym z nauczycielem.

00:09:25.577 --> 00:09:29.379
Niestety mali artyści w nas 
zostają zduszeni

00:09:29.379 --> 00:09:34.866
zanim staniemy do walki 
z ciemiężcami sztuki.

00:09:34.866 --> 00:09:36.471
Zostają zablokowani.

00:09:36.471 --> 00:09:37.554
To nasza tragedia.

NOTE Paragraph

00:09:37.554 --> 00:09:42.814
Co dzieje się, gdy małych artystów 
zablokowano, wygnano lub zabito?

00:09:42.814 --> 00:09:44.197
Nasze artystyczne żądze nie znikają.

00:09:44.197 --> 00:09:47.294
Po śmierci artysty

00:09:47.294 --> 00:09:52.532
artystyczne żądze 
objawiają się w mrocznej formie.

00:09:52.532 --> 00:09:55.499
W barach karaoke często słyszy się

00:09:55.499 --> 00:09:58.041
"She's Gone" czy "Hotel California",

00:09:58.041 --> 00:10:00.361
przy naśladowaniu akompaniamentu gitary.

00:10:00.361 --> 00:10:02.603
Przeważnie brzmi okropnie.

00:10:02.603 --> 00:10:05.082
Niektórzy zmieniają się w gwiazdy rocka.

00:10:05.082 --> 00:10:07.155
Inni tańczą w klubach.

00:10:07.155 --> 00:10:10.557
Tacy, których bawiłoby 
opowiadanie historii,

00:10:10.557 --> 00:10:13.567
trolują po nocach w Internecie.

00:10:13.567 --> 00:10:16.962
To talent pisarski po ciemnej stronie.

NOTE Paragraph

00:10:16.962 --> 00:10:20.915
Czasem bardziej niż ich dzieci,
ojcowie podniecają się

00:10:20.915 --> 00:10:23.900
zabawą klockami Lego
albo plastikowymi robotami.

00:10:23.900 --> 00:10:25.633
Mówią: "Nie dotykaj. 
Tata to zrobi za ciebie".

00:10:25.633 --> 00:10:27.268
Dzieciak już stracił zainteresowanie

00:10:27.268 --> 00:10:31.277
i robi coś innego, 
a tata samotnie buduje zamki.

00:10:31.277 --> 00:10:35.755
To pokazuje, że nasze odruchy artystyczne
są zduszone, ale nie zniknęły.

00:10:35.755 --> 00:10:39.547
Mogą się też objawić negatywnie,
w postaci zazdrości.

00:10:39.547 --> 00:10:44.841
Znacie "I would love to be on TV"?
Czemu tak się podoba?

00:10:44.841 --> 00:10:48.669
W telewizji pełno ludzi robi to,
na co sami mamy ochotę,

00:10:48.669 --> 00:10:50.609
ale nigdy nam się nie udało.

00:10:50.609 --> 00:10:56.738
Im dłużej tańczą, grają, 
tym więcej ich chwalą.

00:10:56.738 --> 00:10:59.888
Zaczynamy im zazdrościć.

00:10:59.888 --> 00:11:03.982
Zostajemy dyktatorami z pilotem
i zaczynamy krytykować.

00:11:03.982 --> 00:11:09.835
"On nie umie grać".
"To ma być śpiew? Ona fałszuje".

00:11:09.835 --> 00:11:12.125
Takie rzeczy bez trudu
przechodzą nam przez gardło.

00:11:12.125 --> 00:11:15.068
Zazdrościmy nie ze złości,

00:11:15.068 --> 00:11:19.605
ale dlatego, że w środku 
mamy spętanych małych artystów.

00:11:19.605 --> 00:11:23.191
Tak uważam.

NOTE Paragraph

00:11:23.191 --> 00:11:25.029
Co więc powinniśmy zrobić?

00:11:25.029 --> 00:11:25.806
Zgadza się.

00:11:25.806 --> 00:11:29.000
Teraz musimy zacząć własną sztukę.

00:11:29.000 --> 00:11:30.009
Możemy wyłączyć telewizor,

00:11:30.009 --> 00:11:32.458
wylogować się z Internetu,

00:11:32.458 --> 00:11:35.158
wstać i zacząć coś robić.

00:11:35.158 --> 00:11:36.893
W szkole teatralnej, gdzie uczę,

00:11:36.893 --> 00:11:39.627
jest przedmiot pod nazwą 
"Technika sceniczna".

00:11:39.627 --> 00:11:43.817
Studenci muszą wystawić sztukę.

00:11:43.817 --> 00:11:47.929
Jednak studentom-aktorom
nie wolno grać.

00:11:47.929 --> 00:11:49.949
Mogą, na przykład, pisać scenariusz,

00:11:49.949 --> 00:11:52.673
a scenarzyści 
mogą pracować nad dekoracjami.

00:11:52.673 --> 00:11:54.969
Studenci-dekoratorzy mogą grać.

00:11:54.984 --> 00:11:58.732
Na początku wątpią, 
czy im się to uda,

00:11:58.732 --> 00:12:03.295
ale później świetnie się bawią.
Rzadko ktoś się męczy.

00:12:03.295 --> 00:12:07.457
W szkole, w armii, w psychiatryku,
ludzie świetnie się bawią.

00:12:07.457 --> 00:12:12.353
Widziałem to w wojsku.

NOTE Paragraph

00:12:12.353 --> 00:12:15.285
Mam jeszcze inne doświadczenie.

00:12:15.285 --> 00:12:18.919
Na zajęciach z pisania 
studenci dostają zadanie specjalne.

00:12:18.919 --> 00:12:24.819
Często pisanie nie jest ich specjalnością.

00:12:24.819 --> 00:12:29.396
Specjalizują się w sztuce lub muzyce
i myślą, że nie umieją pisać.

00:12:29.396 --> 00:12:33.123
Daję im czyste kartki i temat.

00:12:33.123 --> 00:12:34.737
Może to być coś prostego:

00:12:34.737 --> 00:12:37.251
Napisz o pechowym 
zdarzeniu z dzieciństwa.

00:12:37.251 --> 00:12:41.164
Jest jeden warunek: 
trzeba pisać po wariacku.

00:12:41.164 --> 00:12:43.897
Chodzę i zachęcam: "Dawaj, dawaj".

00:12:43.897 --> 00:12:47.641
Muszą tak pisać 
przez godzinę czy dwie.

00:12:47.641 --> 00:12:50.849
Udaje im się myśleć 
przez pierwsze pięć minut.

NOTE Paragraph

00:12:50.849 --> 00:12:54.071
Zmuszam ich do tego,

00:12:54.071 --> 00:12:56.829
bo jeżeli piszesz powoli
i przez głowę przelatuje ci mnóstwo myśli,

00:12:56.829 --> 00:12:59.276
wkrada się artystyczny diabeł.

00:12:59.276 --> 00:13:03.308
Diabeł poda ci setki powodów,

00:13:03.308 --> 00:13:06.238
dlaczego nie potrafisz pisać:

00:13:06.238 --> 00:13:09.073
"Ludzie będą się z ciebie śmiali.
To nie jest dobre pisanie!"

00:13:09.073 --> 00:13:10.623
"Co to za zdanie?
Ale bazgroły!"

00:13:10.623 --> 00:13:12.200
Będzie mówił bardzo wiele rzeczy.

00:13:12.200 --> 00:13:14.704
Musisz pędzić, żeby nie mógł nadążyć.

00:13:14.704 --> 00:13:18.776
Naprawdę dobre pisanie,
jakie widziałem na zajęciach,

00:13:18.776 --> 00:13:21.449
nie powstało z zadań
o odległym terminie oddania,

00:13:21.449 --> 00:13:24.933
ale z 40- 60-minutowego 
szalonego pisania,

00:13:24.933 --> 00:13:28.335
ołówkiem, tuż obok mnie.

00:13:28.335 --> 00:13:30.174
Studenci wpadają w rodzaj transu.

00:13:30.174 --> 00:13:34.636
Po 30 czy 40 minutach 
piszą, co popadnie.

00:13:34.636 --> 00:13:37.601
Wtedy dokuczliwy diabeł znika.

NOTE Paragraph

00:13:37.601 --> 00:13:39.310
Mogę więc powiedzieć:

00:13:39.310 --> 00:13:43.325
Setki powodów, żeby nie być artystą, 
nie są ważne.

00:13:43.325 --> 00:13:47.575
Ważny jest ten jeden, 
który czyni nas artystami.

00:13:47.575 --> 00:13:49.284
Wymówki są nieistotne.

00:13:49.284 --> 00:13:52.434
Większość artystów staje się nimi 
z jednego powodu.

00:13:52.434 --> 00:13:56.104
Kiedy uśpimy diabła w sercach
i zaczniemy własną sztukę,

00:13:56.104 --> 00:13:58.438
wrogowie przyjdą z zewnątrz.

00:13:58.438 --> 00:14:01.294
Przeważnie będą mieli 
twarze naszych rodziców. (Śmiech)

00:14:01.294 --> 00:14:04.395
Czasami wyglądają 
jak małżonkowie,

00:14:04.395 --> 00:14:06.163
ale to nie nasi rodzice 
ani małżonkowie.

00:14:06.163 --> 00:14:09.057
To diabły.

00:14:09.057 --> 00:14:11.001
Przychodzą na Ziemię przekształceni,

00:14:11.001 --> 00:14:14.947
by powstrzymać was
od bycia artystami.

00:14:14.947 --> 00:14:16.869
Zadają magiczne pytanie.

00:14:16.869 --> 00:14:23.027
Kiedy szukamy kółka teatralnego, 
żeby spróbować aktorstwa,

00:14:23.027 --> 00:14:27.504
albo chcemy uczyć się włoskich piosenek,

00:14:27.504 --> 00:14:31.166
pada magiczne pytanie: "Po co?"

00:14:31.166 --> 00:14:34.878
Ale sztuka nie jest po coś.

00:14:34.878 --> 00:14:37.132
Sztuka jest ostatecznym celem.

00:14:37.132 --> 00:14:41.272
Ratuje nasze dusze i powoduje,
że żyjemy szczęśliwi.

00:14:41.272 --> 00:14:46.778
Pomaga nam wyrazić siebie
bez alkoholu czy narkotyków.

00:14:46.778 --> 00:14:51.103
Odpowiadając na tak pragmatyczne pytanie

00:14:51.118 --> 00:14:53.537
musimy być odważni.

00:14:53.537 --> 00:14:57.981
"Dla zabawy. Przykro mi,
że bawię się dobrze bez ciebie".

00:14:57.981 --> 00:15:02.006
Powiedzcie: "I tak to zrobię".

00:15:02.006 --> 00:15:07.106
W idealnej przyszłości
każdy będzie mieć wiele tożsamości,

00:15:07.106 --> 00:15:10.887
z których przynajmniej jedna jest artystą.

NOTE Paragraph

00:15:10.887 --> 00:15:14.056
Kiedyś w Nowym Jorku złapałem taksówkę.

00:15:14.056 --> 00:15:18.213
Z tyłu zobaczyłem 
coś związanego ze teatrem.

00:15:18.213 --> 00:15:19.350
Zapytałem kierowcę: "Co to jest?"

00:15:19.350 --> 00:15:23.395
Wyjaśnił, że to jego sylwetka 
i że jest aktorem.

00:15:23.395 --> 00:15:26.818
Był taksówkarzem i aktorem. 
Zapytałem, jakie role grywa.

00:15:26.818 --> 00:15:28.844
Z dumą odpowiedział, 
że grał Króla Leara.

00:15:28.844 --> 00:15:30.289
Króla Leara.

00:15:30.289 --> 00:15:31.915
"Kto mi potrafi powiedzieć, kim jestem?"

00:15:31.915 --> 00:15:35.306
Wspaniałe zdanie z "Króla Leara".
O takim świecie marzę.

00:15:35.306 --> 00:15:39.241
Ktoś jest za dnia golfistą, 
a nocą - aktorem.

00:15:39.241 --> 00:15:41.760
Albo taksówkarzem i aktorem,
bankierem i malarzem,

00:15:41.760 --> 00:15:47.336
w tajemnicy lub publicznie 
tworzącym własną sztukę.

NOTE Paragraph

00:15:47.336 --> 00:15:52.207
W 1990 r. legendarna tancerka, 
Martha Graham, przyjechała do Korei.

00:15:52.207 --> 00:15:57.963
Wspaniała artystka, 
już po dziewięćdziesiątce,

00:15:57.979 --> 00:16:01.044
Na lotnisku reporter zadał jej 
bardzo typowe pytanie:

00:16:01.044 --> 00:16:03.651
"Jak zostać wspaniałą tancerką?

00:16:03.651 --> 00:16:06.231
Ma pani jakieś porady
dla ambitnych tancerzy z Korei?"

00:16:06.231 --> 00:16:11.226
To zdjęcie z 1948 r.,
gdy już była znaną artystką.

00:16:11.226 --> 00:16:13.417
To pytanie zadano jej w 1990 r.

00:16:13.417 --> 00:16:16.101
Odpowiedziała:

00:16:16.101 --> 00:16:20.018
"Zwyczajnie to róbcie".

00:16:20.018 --> 00:16:21.536
Byłem poruszony.

00:16:21.536 --> 00:16:25.628
Tylko trzy słowa, 
po czym opuściła lotnisko.

00:16:25.628 --> 00:16:28.859
Co powinniśmy teraz zrobić?

00:16:28.859 --> 00:16:32.585
Bądźmy artystami. Natychmiast. Jak?

00:16:32.585 --> 00:16:33.577
Zwyczajnie to róbmy.

NOTE Paragraph

00:16:33.577 --> 00:16:35.191
Dziękuję.

NOTE Paragraph

00:16:35.191 --> 00:16:36.995
(Oklaski)