1
00:00:00,370 --> 00:00:01,928
ฉันเป็นนักเขียนพจนานุกรมคะ

2
00:00:01,928 --> 00:00:03,682
ฉันทำพจนานุกรม

3
00:00:03,682 --> 00:00:05,121
และหน้าที่ของฉันก็คือ

4
00:00:05,121 --> 00:00:08,841
พยายามใส่คำทุกคำลงใน
พจนานุกรม

5
00:00:08,841 --> 00:00:14,924
หน้าที่ฉันไม่ใช่การตัดสินว่าคำนั้นๆ แปล
ว่าอะไร นั่นเป็นงานของคุณ

6
00:00:14,924 --> 00:00:17,821
ทุกคนที่พูดภาษาอังกฤษ 
ตัดสินร่วมกัน

7
00:00:17,821 --> 00:00:20,153
อะไรใช่คำ และไม่ใช่คำ

8
00:00:20,153 --> 00:00:25,305
ทุกภาษาก็แค่กลุ่มคนที่ตกลง
ที่จะเข้าใจซึ่งกันและกัน

9
00:00:25,305 --> 00:00:29,909
เดี๋ยวนี้ บางครั้งเวลาที่ผู้คนพยายาม
ตัดสินว่านี่เป็นคำที่ดีหรือไม่ดี

10
00:00:29,909 --> 00:00:31,677
พวกเขาไม่ได้มีเหตุผลดีๆ นักหรอก

11
00:00:31,677 --> 00:00:34,488
ก็มักจะพูดกันว่า
"เพราะมันเป็นแกรมม่า (ไวยากรณ์)"

12
00:00:34,488 --> 00:00:36,422
(เสียงหัวเราะ)

13
00:00:36,862 --> 00:00:40,425
ฉันไม่ค่อยใส่ใจแกรมม่ามากนัก
อย่าไปบอกใครเชียว

14
00:00:40,425 --> 00:00:43,564
แต่คำว่า "แกรมม่า" จริงๆ แล้ว
มีอยู่ 2 ประเภท

15
00:00:43,564 --> 00:00:46,434
คือ แกรมม่าประเภทที่อาศัยอยู่
ในสมองของเรา

16
00:00:46,434 --> 00:00:48,543
และถ้าคุณเป็นเจ้าของภาษา
ในภาษานั้น

17
00:00:48,543 --> 00:00:50,132
หรือเก่งภาษานั้น

18
00:00:50,132 --> 00:00:53,531
มันเป็นกฎที่ใช้แบบไม่รู้ตัว
เวลาที่คุณพูดภาษานั้นๆ

19
00:00:53,531 --> 00:00:56,552
และนี่คือการเรียนภาษา
เมื่อเราเรียนตอนเด็ก

20
00:00:56,552 --> 00:00:58,189
มาดูตัวอย่างกันค่ะ

21
00:00:58,189 --> 00:00:59,714
นี่คือ วัค ใช่ไหมคะ

22
00:00:59,714 --> 00:01:01,775
นี่คือ วัค

23
00:01:01,775 --> 00:01:03,471
และนี่ก็อีกตัว

24
00:01:03,471 --> 00:01:04,634
มีตัวแบบนี้ 2 ตัว

25
00:01:04,634 --> 00:01:05,923
พวกนั้นเป็น...

26
00:01:05,923 --> 00:01:07,107
ผู้ชม: วัคส์

27
00:01:07,107 --> 00:01:10,820
เอริน แม็คคีน: ใช่เลย คุณรู้ว่า
ต้องแปลง วัค เป็นพหูพจน์ยังไง

28
00:01:10,820 --> 00:01:12,301
กฎนั้นอยู่ในหัวของเรา

29
00:01:12,301 --> 00:01:15,250
มันไม่จำเป็นต้องสอน
คุณก็แค่เข้าใจมันเอง

30
00:01:15,250 --> 00:01:18,879
นี่เป็นการทดลองที่สร้างโดย
ศาสตราจารย์ (ที่มหาวิทยาลัยบอสตัน)

31
00:01:18,879 --> 00:01:22,024
ชื่อว่าชอน เบอร์โก กลีสัน ในปี 1958

32
00:01:22,024 --> 00:01:25,049
ที่จริงเราก็พูดเรื่องนี้กันมานานแล้ว

33
00:01:25,049 --> 00:01:28,563
กฎธรรมชาติที่อยู่
ในสมองคุณ

34
00:01:28,563 --> 00:01:32,785
มันไม่เหมือนกับกฎจราจร
มันเหมือนกับกฎของธรรมชาติมากกว่า

35
00:01:32,785 --> 00:01:36,140
และไม่มีใครมาเตือนคุณให้ทำ
ตามกฎนี้ด้วย จริงไหมคะ

36
00:01:36,140 --> 00:01:39,093
พอคุณออกจากบ้านในตอนเช้า
แม่คุณก็ไม่ได้พูดว่า

37
00:01:39,093 --> 00:01:41,972
"ลูกรัก แม่ว่าวันนี้น่าจะหนาว 
ใส่เสื้อมีหมวกซะ

38
00:01:41,972 --> 00:01:44,439
แล้วอย่าลืมทำตามกฎแรงโน้มถ่วงด้วยนะลูก"

39
00:01:44,439 --> 00:01:46,325
ไม่มีใครพูดแบบนี้กันหรอก

40
00:01:46,325 --> 00:01:53,182
มาถึงอีกกฎกันบ้าง ที่จะออกทาง
มารยาท มากกว่าทางธรรมชาติ

41
00:01:53,182 --> 00:01:56,046
เช่นคุณคิดถึงคำว่าหมวก

42
00:01:56,046 --> 00:01:58,296
เมื่อคุณรู้ว่าหมวกใช้ยังไง

43
00:01:58,296 --> 00:02:01,163
ไม่มีใครต้องบอกคุณว่า
"อย่าใส่หมวกที่เท้านะ"

44
00:02:01,163 --> 00:02:04,507
สิ่งที่เขาต้องบอกคุณคือ
"คุณใส่หมวกในอาคารได้ไหม"

45
00:02:04,507 --> 00:02:06,264
ใครสามารถใส่หมวกได้

46
00:02:06,264 --> 00:02:09,396
หมวกแบบไหนที่คุณใส่ได้

47
00:02:09,396 --> 00:02:11,818
เหล่านี้คือแกรมม่าในประเภท
ที่สอง

48
00:02:11,818 --> 00:02:16,121
ซึ่งนักภาษาศาสตร์เรียกบ่อยครั้ง
ว่าการใช้งานแบบตรงข้ามแกรมม่า

49
00:02:16,121 --> 00:02:20,255
บางครั้งคนเราใช้กฎนี้เป็น
หลักแกรมม่า

50
00:02:20,255 --> 00:02:23,043
เพื่อกดให้คนไม่กล้าคิดคำใหม่ๆ

51
00:02:23,043 --> 00:02:25,727
และฉันคิดว่ามัน.. อืม โง่

52
00:02:25,727 --> 00:02:28,993
ตัวอย่างเช่น คนที่มัก
พูดกับคุณเสมอว่าให้

53
00:02:28,993 --> 00:02:34,233
คิดนอกกรอบ สร้างเพลงใหม่ งานศิปะ
ประดิษฐ์ของ พัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

54
00:02:34,233 --> 00:02:36,271
แต่พอพูดถึงเรื่อง คำ
พวกเขาก็แบบ

55
00:02:36,271 --> 00:02:40,991
"ไม่! อย่า ความคิดสร้างสรรค์หยุดตรงนั้น 
เจ้าคนอ่อนวัยไร้เดียงสา พับเก็บไปซะ"

56
00:02:41,004 --> 00:02:42,421
(เสียงหัวเราะ)

57
00:02:42,421 --> 00:02:44,142
แต่นั่นมันไม่จริงสำหรับฉันเลย

58
00:02:44,142 --> 00:02:46,474
คำต่างๆ มันเจ๋ง
เราควรมีคำเยอะๆ

59
00:02:46,474 --> 00:02:50,530
ฉันอยากให้คุณสร้าง
คำให้มากที่สุด เท่าที่ทำได้

60
00:02:50,530 --> 00:02:55,538
และฉันจะบอก 6 วิธีที่คุณ
สามารถสร้างคำในภาษาอังกฤษได้

61
00:02:55,550 --> 00:02:57,639
วิธีแรกเป็นวิธีที่ง่ายที่สุด

62
00:02:57,639 --> 00:02:59,862
ง่ายๆ เลย ขโมยจากภาษาอื่น

63
00:02:59,862 --> 00:03:02,686
["ไปขโมยชาวบ้านกัน"]
(เสียงหัวเราะ)

64
00:03:03,936 --> 00:03:05,764
นักภาษาศาสตร์เรียกว่า การยืม

65
00:03:05,764 --> 00:03:08,824
แต่ เราไม่เคยคืนคำเหล่านั้น
ดังนั้น ฉันจะเรียกแบบซื่อๆ

66
00:03:08,824 --> 00:03:10,784
เลยนะว่า การขโมย

67
00:03:10,784 --> 00:03:14,154
เรามักเลือกเอาคำต่างๆ จาก
สิ่งที่เราชอบ เช่น อาหารที่อร่อย

68
00:03:14,154 --> 00:03:17,944
เราเอา "คุมเควท" (ส้มจี้ด) จากภาษาจีน
แล้วก็ "คาราเมล" จากภาษาฝรั่งเศส

69
00:03:17,944 --> 00:03:20,851
แล้วเราก็เลือกเอาคำ จากของเจ๋งๆ
อย่างเช่น "นินจา" ใช่ไหมคะ

70
00:03:20,851 --> 00:03:22,301
คำนี้เราเอามาจากภาษาญี่ปุ่น

71
00:03:22,301 --> 00:03:25,570
ซึ่งเป็นเทคนิคที่เจ๋งมากเพราะ
มันยากที่จะขโมยนินจาจริงๆ

72
00:03:25,570 --> 00:03:27,684
(เสียงหัวเราะ)

73
00:03:27,684 --> 00:03:30,944
อีกวิธีที่คุณจะสร้างคำ
ในภาษาอังกฤษคือ

74
00:03:30,944 --> 00:03:33,885
ยำคำภาษาอังกฤษ
2 คำเข้าด้วยกัน

75
00:03:33,885 --> 00:03:35,572
วิธีนี้เรียกว่า การประสม

76
00:03:35,572 --> 00:03:37,082
คำในภาษาอังกฤษเหมือนกับเลโก้

77
00:03:37,082 --> 00:03:40,447
ถ้าคุณใช้กำลังมากพอ
คุณสามารถยำ 2 คำไหนเข้าด้วยกันก็ได้

78
00:03:40,447 --> 00:03:42,112
(เสียงหัวเราะ)

79
00:03:42,832 --> 00:03:44,627
เราทำแบบนี้ในภาษาอังกฤษเสมอแหละ

80
00:03:44,627 --> 00:03:50,105
อย่างเช่น "อกหัก" "หนอนหนังสือ"
"ปราสาททราย" ทั้งหมดนี้ก็ประสมกัน

81
00:03:50,105 --> 00:03:53,606
ดังนั้นก็ลุยเลย ลองสร้างคำอย่าง
"หน้าเป็ด" แต่อย่าทำหน้าแบบนั้นก็พอ

82
00:03:53,606 --> 00:03:55,085
(เสียงหัวเราะ)

83
00:03:55,835 --> 00:03:59,848
อีกหนึ่งทางในการสร้างคำใน
ภาษาอังกฤษก็คล้ายๆ การประสม

84
00:03:59,848 --> 00:04:04,899
แต่คุณใช้แรงมากเกินไป
ตอนที่คุณอัดมันเข้าด้วยกัน

85
00:04:04,899 --> 00:04:06,534
ทำให้บางส่วนหลุดออกไป

86
00:04:06,534 --> 00:04:08,215
วิธีนี้คือการสนธิคำ

87
00:04:08,215 --> 00:04:12,064
อย่าง "บรันช์" คือการกลืนกันของ
"มื้อเช้า" และ "มื้อกลางวัน"

88
00:04:12,064 --> 00:04:14,796
"โมเทล" กลืนระหว่าง "รถ" กับ "โรงแรม"

89
00:04:14,796 --> 00:04:17,737
มีใครในที่นี้รู้บ้างว่า "โมเทล" เป็นคำสนธิ

90
00:04:17,737 --> 00:04:19,581
ใช่ คำนี้เก่ามากในภาษาอังกฤษ

91
00:04:19,581 --> 00:04:22,692
ที่หลายคนไม่ทราบว่ามีบาง
ส่วนหายไป

92
00:04:22,692 --> 00:04:26,987
"เอ็ดดูเทนเม้นท์" ก็สนธิ
ระหว่าง "การศึกษา" และ "ความบันเทิง"

93
00:04:26,987 --> 00:04:32,197
และแน่นอน "อิเล็กโทรคิวท์" สนธิกัน
ของ "ไฟฟ้า" กับ "การประหาร"

94
00:04:32,197 --> 00:04:34,007
(เสียงหัวเราะ)

95
00:04:34,007 --> 00:04:37,328
คุณสามารถสร้างคำใหม่
โดยการเปลี่ยนการทำงานมันซะ

96
00:04:37,328 --> 00:04:38,941
วิธีนี้เรียกว่า เปลี่ยนการใช้งาน

97
00:04:38,941 --> 00:04:41,242
คุณเอาคำหนึ่งที่เป็นหนึ่งใน
บทพูด

98
00:04:41,242 --> 00:04:43,522
แล้วเปลี่ยนไปไว้อีกส่วน
ของบทพูด

99
00:04:43,522 --> 00:04:47,541
โอเค ใครในที่นี้รู้บ้างว่า
"เพื่อน" ไม่ได้เป็นกริยาตลอด

100
00:04:48,881 --> 00:04:53,076
"เพื่อน" ใช้เป็นคำนาม แล้วเรา
เอามาใช้เป็นกริยาด้วย

101
00:04:53,076 --> 00:04:56,345
คำเกือบทุกคำในภาษาอังกฤษใช้เป็นกริยาได้

102
00:04:56,345 --> 00:04:58,978
คุณสามารถเอาคำคุณศัพท์
มาใช้เป็นคำนามได้

103
00:04:58,978 --> 00:05:02,705
"คอมเมอร์เชียล" เป็นคำคุณศัพท์
แต่ตอนนี้เราใช้เป็นคำนามด้วย

104
00:05:02,705 --> 00:05:05,151
และแน่นอนว่า คุณทำให้เป็นสีเขียวได้

105
00:05:05,151 --> 00:05:08,489
อีกวิธีนึงในการสร้างคำภาษาอังกฤษ
คือการตัดทอนรูปคำ

106
00:05:08,489 --> 00:05:11,747
คุณก็เอาคำมา แล้วก็บีบ
ให้มันเล็กลงหน่อย

107
00:05:11,747 --> 00:05:16,568
เช่นว่า ในภาษาอังกฤษ เรามีคำว่า
"เอดิเตอร์" ก่อนหน้าคำว่า "เอดิต"

108
00:05:16,568 --> 00:05:18,320
คำว่า "เอดิต" มาจาก "เอดิเตอร์"

109
00:05:18,320 --> 00:05:21,065
บางครั้งวิธีลดทอนนี้ก็ฟังดูตลกๆ

110
00:05:21,065 --> 00:05:25,453
บูล์โดเซอร์ บูล์โดซ บัทเลอร์ บัททัล
แล้วก็ บักเกลอร์ เบอร์เกิล

111
00:05:25,453 --> 00:05:27,078
(เสียงหัวเราะ)

112
00:05:27,278 --> 00:05:29,050
อีกวิธีสำหรับภาษาอังกฤาในการสร้างคำ

113
00:05:29,050 --> 00:05:32,220
คือ การเอาตัวอักษรแรกของคำ
มารวมกัน

114
00:05:32,220 --> 00:05:35,251
เช่น องค์การอวกาศแห่งชาติของประเทศอเมริกา
กลางเป็น นาซ่า

115
00:05:35,251 --> 00:05:38,963
และแน่นอนว่าคุณใช้ได้กับทุกคำ
โอ เอ็ม จี!

116
00:05:38,963 --> 00:05:44,602
ดังนั้น มันไม่เกี่ยวว่า
คำจะดูตลกแค่ไหน

117
00:05:44,602 --> 00:05:46,608
มันสามารถเป็นคำที่ดีในภาษาอังฤษได้

118
00:05:46,608 --> 00:05:50,626
"สุดจี้ดจริงๆ" ก็เป็นคำที่ใช่
สำหรับภาษาอังกฤษ

119
00:05:50,626 --> 00:05:53,489
"คนเป็นกลาง" ก็ดีสำหรับ
ภาษาอังกฤษ

120
00:05:53,489 --> 00:05:58,067
คำ ไม่จำเป็นต้องฟังดูปกติ
มันสามารถฟังดูขำๆ ได้

121
00:05:58,067 --> 00:06:00,256
ทำไมคุณไม่สร้างคำล่ะ

122
00:06:00,256 --> 00:06:02,397
คุณควรสร้างคำขึ้นเพราะทุกคำ

123
00:06:02,397 --> 00:06:06,918
คือโอกาสในการสื่อความคิด
และความหมายของคุณออกมา

124
00:06:06,918 --> 00:06:09,514
และคำใหม่ได้ความสนใจจากคนรอบๆ

125
00:06:09,514 --> 00:06:12,163
ทำให้คนทั่วไปจับจ้อง
ว่าคุณพูดว่าอะไร

126
00:06:12,163 --> 00:06:15,427
และให้โอกาสที่ดีกว่ากับคุณ
ในการส่งความหมายต่อ

127
00:06:15,427 --> 00:06:18,376
คนในวงการนี้ พูดว่า

128
00:06:18,376 --> 00:06:19,938
"ในอนาคตคุณสามารถทำแบบนี้

129
00:06:19,938 --> 00:06:23,471
ช่วยแบบนั้น ช่วยค้นพบ ช่วย
ประดิษฐ์ต่างๆ"

130
00:06:23,471 --> 00:06:25,100
คุณสร้างคำได้เดี๋ยวนี้

131
00:06:25,100 --> 00:06:27,433
ภาษาอังกฤษไม่มีเลขอายุจำกัด

132
00:06:27,433 --> 00:06:29,859
เอาเลยค่ะ เริ่มสร้างคำตั้งแต่วันนี้

133
00:06:29,859 --> 00:06:33,546
ส่งมาให้ฉัน แล้วฉันจะดึงพวกมัน
มาอยู่ในพจนานุกรมออนไลน์ Wordnik

134
00:06:33,546 --> 00:06:34,835
ขอบคุณมากค่ะ

135
00:06:34,835 --> 00:06:39,642
(เสียงปรบมือ)