Ik ben hier om jullie een nieuwe denkwijze aan te bieden over mijn vakgebied, artificiële intelligentie. Ik denk dat het doel van AI is om mensen te versterken met machine intelligentie. Wanneer machines slimmer worden, worden wij slimmer. Ik noem dit: 'humanistische AI' -- artificiële intelligentie ontworpen om aan menselijke noden tegemoet te komen door samenwerking met en het aanvullen van mensen. Nu, vandaag, ben ik blij om te zien dat het idee van een intelligente assistent normaal is. Het is de breed aanvaarde metafoor voor het raakvlak tussen mensen en AI. En degene die ik hielp te ontwerpen noemt men Siri. Je kent Siri. Siri is het ding dat je bedoeling weet en helpt het voor je te doen -- je helpt iets gedaan te krijgen. Maar wat je misschien niet weet is dat we Siri hebben ontworpen als humanistische AI, om mensen aan te vullen met een conversationele interface dat het voor hen mogelijk maakte om mobiele informatica te gebruiken, ongeacht wie ze waren en hun mogelijkheden. Voor de meesten onder ons is de impact van deze technologie om dingen wat gemakkelijker te maken in gebruik. Maar voor mijn vriend, Daniel, is de impact van AI in deze systemen levensveranderend. Daniel is een heel sociale kerel, en hij is blind en quadriplegisch, wat het moeilijk maakt om de apparaten te gebruiken die wij voor lief nemen. De laatste keer dat ik bij hem thuis was zei z'n broer: "Wacht even, Daniel is niet klaar. Hij is aan de telefoon met een vrouw die hij online ontmoette." Ik zeg: "Dat is cool, hoe heeft hij het gedaan?" Wel Daniel gebruikt Siri om zijn eigen sociale leven te beheren -- zijn email, berichten en gsm -- zonder afhankelijkheid van zijn verzorgers. Dat is wel interessant hé? De ironie hier is fantastisch. Hier is de man wiens relatie met AI hem helpt om relaties te hebben met echte mensen. Dit is humanistische AI. Een ander voorbeeld met levensveranderende gevolgen is kanker diagnosticeren. Wanneer een dokter kanker vermoedt, nemen ze een staal en zenden het naar een patholoog, die het dan bekijkt onder een microscoop. Pathologen kijken naar honderden dia's en miljoenen cellen per dag. Dus om deze taak te ondersteunen maakten enkele onderzoekers een AI-classificator. De classificator zegt dan: 'Is dit kanker of geen kanker?' terwijl hij naar de foto's kijkt. De classificator was best goed, maar niet zo goed als de persoon. Die had het meestal juist. Maar wanneer ze de vaardigheid van de machine en de mens combineerden steeg de nauwkeurigheid naar 99,5 procent. Het toevoegen van AI aan een samenwerking elimineert 85 procent van de fouten die de menselijke patholoog zou gemaakt hebben bij het alleen werken. Dat is een hoop kanker die anders onbehandeld zou blijven. Nu, voor de nieuwsgierigen, het blijkt dat de mens beter was om valse positieven te verwerpen en de machine beter was in het herkennen van moeilijke gevallen. Maar de les die we hier leren is niet wie beter is in deze classificatie van afbeeldingen. Dat verandert iedere dag. De les hier is dat door de vaardigheden van de mens en de machine te combineren, er een samenwerking werd gecreëerd met bovenmenselijke prestatie. Dat is humanistische AI. Nu een ander voorbeeld met buitengewone prestatie. Dit is design. Laten we zeggen, je bent een ingenieur. Je wil een nieuw frame ontwerpen voor een drum. Je neemt je favoriete software, een CAD-programma, en je voert de vorm en de materialen in en dan analyseer je de prestaties. Dat geeft je één ontwerp. Als je dezelfde werktuigen aan een AI geeft kan het duizenden ontwerpen genereren. Deze video door Autodesk is fantastisch. Dit is echt. Dus dit verandert hoe we ontwerpen. De menselijke ingenieur zegt nu wat het ontwerp moet bereiken. En de machine zegt: "Dit zijn de mogelijkheden." Haar job, als ingenieur, is te kiezen welke het best de doelen bereikt van het ontwerp. Als mens weet ze dat beter dan wie ook, door menselijke oordeelsvermogen en expertise. In dit geval lijkt de winnende vorm op iets dat de natuur zou hebben gemaakt, maar zonder enkele miljoenen jaar evolutie en al die onnodige vacht. Laten we eens kijken waar dit idee van humanistische AI ons kan brengen als we het volgen in de speculatieve toekomst. Wat is de soort aanvulling die we allemaal zouden willen? Wel, wat denk je van cognitieve verbetering? In plaats van te vragen: 'Hoe slim kunnen we onze machines maken?' laten we vragen 'Hoe slim kunnen onze machines óns maken?' Neem nu geheugen als voorbeeld. Geheugen is de fundering van menselijke intelligentie. Maar het menselijke geheugen is enorm gebrekkig. We zijn goed in het vertellen van verhalen maar niet in het onthouden van details. En onze herinneringen -- die vergaan na een tijd. Ik bedoel maar, waar zijn de jaren 60 naartoe? Kan ik daarheen? (Gelach) Maar wat als je een geheugen kon hebben die zo goed was als dat van een computer en over je leven ging? Wat als je je iedereen kon herinneren die je ooit hebt ontmoet, hoe je hun naam uitspreekt, details over hun familie, favoriete sport, de laatste conversatie die jullie hadden? Als je dit geheugen je hele leven al had dan kon je de AI laten kijken naar alle interacties die je met mensen had en laten helpen met reflecteren over de langdurige relaties met hen. Wat als je de AI alles kon laten lezen die je ooit las en laten luisteren naar elk liedje dat je ooit hoorde? Met de kleinste hint zou het je kunnen helpen om je iets te herinneren dat je ooit zag of hoorde. Beeld je in wat dat zou betekenen voor het maken van nieuwe connecties en het vormen van nieuwe ideeën. En dan onze lichamen. Stel je kon je alle gevolgen herinneren van alle voedsel dat je at, elke pil die je slikte, ieder nachtje opblijven? Dan konden we wetenschappelijk kijken naar onze eigen data over wat ons een goed gevoel geeft en gezond houdt. Beeld je in hoe dit een revolutie zou kunnen zijn voor de manier waarop we allergieën en chronische ziekten behandelen. Ik geloof dat AI verbetering van persoonlijk geheugen zal realiseren. Ik kan niet zeggen wanneer of welke factoren betrokken zijn maar ik denk dat het onvermijdelijk is. Want de dingen die AI vandaag succesvol maken -- de beschikbaarheid van uitgebreide data en machines die in staat zijn om die data te begrijpen -- kunnen worden toegepast op de data van ons leven. Die data zijn hier vandaag voor ons allemaal beschikbaar dankzij onze digitaal bemiddelde levens, mobiel en online. In mijn ogen is een persoonlijke herinnering een privé herinnering. Wij kunnen kiezen wat wel of niet herinnerd en bewaard wordt. Het is echt essentieel dat dit heel veilig wordt gehouden. Voor de meesten onder ons zal de impact van een verbeterde persoonlijke herinnering een mentale verbetering zijn, misschien, hopelijk, meer sociale glans. Maar voor miljoenen mensen die lijden aan Alzheimer en dementie is het verschil dat verbeterd geheugen kan maken het verschil tussen een leven van isolatie en een leven van waardigheid en contact. We zijn nu midden in een renaissance van artificiële intelligentie. Enkel in de laatste jaren beginnen we oplossingen te zien op AI-problemen waar we letterlijk al decennia mee worstelen: het begrijpen van spraak, tekst en afbeeldingen. We hebben een keuze in hoe we deze krachtige technologie gebruiken. We kunnen met AI automatiseren en het met ons laten concurreren, of we kunnen AI gebruiken als aanvulling en om met ons samen te werken. Om onze cognitieve limieten te overwinnen en ons te helpen doen wat we willen doen, alleen beter. En als we nieuwe manieren ontdekken om machines intelligentie te geven, kunnen we die intelligentie verdelen naar alle AI-assistenten ter wereld en dus naar alle personen, ongeacht hun situatie. Dat is waarom elke keer een machine slimmer wordt, wij slimmer worden. Dat is een AI die het waard is om te verspreiden. Dank je. (Applaus)