Ik ben hier om jullie een nieuwe denkwijze
aan te bieden over mijn vakgebied,
artificiële intelligentie.
Ik denk dat het doel van AI is
om mensen te versterken
met machine intelligentie.
Wanneer machines slimmer worden,
worden wij slimmer.
Ik noem dit: 'humanistische AI' --
artificiële intelligentie ontworpen om
aan menselijke noden tegemoet te komen
door samenwerking met
en het aanvullen van mensen.
Nu, vandaag, ben ik blij om te zien
dat het idee van
een intelligente assistent
normaal is.
Het is de breed aanvaarde metafoor
voor het raakvlak tussen mensen en AI.
En degene die ik hielp
te ontwerpen noemt men Siri.
Je kent Siri.
Siri is het ding dat je bedoeling weet
en helpt het voor je te doen --
je helpt iets gedaan te krijgen.
Maar wat je misschien niet weet
is dat we Siri hebben ontworpen
als humanistische AI,
om mensen aan te vullen
met een conversationele interface
dat het voor hen mogelijk maakte
om mobiele informatica te gebruiken,
ongeacht wie ze waren
en hun mogelijkheden.
Voor de meesten onder ons
is de impact van deze technologie
om dingen wat gemakkelijker
te maken in gebruik.
Maar voor mijn vriend, Daniel,
is de impact van AI in
deze systemen levensveranderend.
Daniel is een heel sociale kerel,
en hij is blind en quadriplegisch,
wat het moeilijk maakt om de apparaten
te gebruiken die wij voor lief nemen.
De laatste keer dat ik
bij hem thuis was zei z'n broer:
"Wacht even, Daniel is niet klaar.
Hij is aan de telefoon met
een vrouw die hij online ontmoette."
Ik zeg: "Dat is cool,
hoe heeft hij het gedaan?"
Wel Daniel gebruikt Siri om
zijn eigen sociale leven te beheren --
zijn email, berichten en gsm --
zonder afhankelijkheid
van zijn verzorgers.
Dat is wel interessant hé?
De ironie hier is fantastisch.
Hier is de man wiens relatie met AI
hem helpt om relaties
te hebben met echte mensen.
Dit is humanistische AI.
Een ander voorbeeld met
levensveranderende gevolgen
is kanker diagnosticeren.
Wanneer een dokter kanker vermoedt,
nemen ze een staal en
zenden het naar een patholoog,
die het dan bekijkt onder een microscoop.
Pathologen kijken naar honderden dia's
en miljoenen cellen per dag.
Dus om deze taak te ondersteunen
maakten enkele onderzoekers
een AI-classificator.
De classificator zegt dan:
'Is dit kanker of geen kanker?'
terwijl hij naar de foto's kijkt.
De classificator was best goed,
maar niet zo goed als de persoon.
Die had het meestal juist.
Maar wanneer ze de vaardigheid
van de machine en de mens combineerden
steeg de nauwkeurigheid naar 99,5 procent.
Het toevoegen van AI aan een samenwerking
elimineert 85 procent van de fouten
die de menselijke patholoog
zou gemaakt hebben bij het alleen werken.
Dat is een hoop kanker die
anders onbehandeld zou blijven.
Nu, voor de nieuwsgierigen, het blijkt
dat de mens beter was
om valse positieven te verwerpen
en de machine beter was
in het herkennen van moeilijke gevallen.
Maar de les die we hier leren
is niet wie beter is
in deze classificatie van afbeeldingen.
Dat verandert iedere dag.
De les hier
is dat door de vaardigheden
van de mens en de machine te combineren,
er een samenwerking werd gecreëerd
met bovenmenselijke prestatie.
Dat is humanistische AI.
Nu een ander voorbeeld
met buitengewone prestatie.
Dit is design.
Laten we zeggen, je bent een ingenieur.
Je wil een nieuw frame
ontwerpen voor een drum.
Je neemt je favoriete software,
een CAD-programma,
en je voert de vorm en de materialen in
en dan analyseer je de prestaties.
Dat geeft je één ontwerp.
Als je dezelfde werktuigen
aan een AI geeft
kan het duizenden ontwerpen genereren.
Deze video door Autodesk is fantastisch.
Dit is echt.
Dus dit verandert hoe we ontwerpen.
De menselijke ingenieur zegt nu
wat het ontwerp moet bereiken.
En de machine zegt:
"Dit zijn de mogelijkheden."
Haar job, als ingenieur,
is te kiezen welke het best
de doelen bereikt van het ontwerp.
Als mens weet ze dat beter dan wie ook,
door menselijke oordeelsvermogen
en expertise.
In dit geval lijkt de winnende vorm
op iets dat de natuur zou hebben gemaakt,
maar zonder enkele miljoenen jaar evolutie
en al die onnodige vacht.
Laten we eens kijken waar dit idee
van humanistische AI ons kan brengen
als we het volgen
in de speculatieve toekomst.
Wat is de soort aanvulling
die we allemaal zouden willen?
Wel, wat denk je van
cognitieve verbetering?
In plaats van te vragen:
'Hoe slim kunnen we onze machines maken?'
laten we vragen
'Hoe slim kunnen onze machines óns maken?'
Neem nu geheugen als voorbeeld.
Geheugen is de fundering
van menselijke intelligentie.
Maar het menselijke geheugen
is enorm gebrekkig.
We zijn goed in het vertellen van verhalen
maar niet in het onthouden van details.
En onze herinneringen --
die vergaan na een tijd.
Ik bedoel maar, waar zijn
de jaren 60 naartoe? Kan ik daarheen?
(Gelach)
Maar wat als je een geheugen kon hebben
die zo goed was als dat van een computer
en over je leven ging?
Wat als je je iedereen kon herinneren
die je ooit hebt ontmoet,
hoe je hun naam uitspreekt,
details over hun familie, favoriete sport,
de laatste conversatie die jullie hadden?
Als je dit geheugen je hele leven al had
dan kon je de AI laten kijken
naar alle interacties
die je met mensen had
en laten helpen met reflecteren
over de langdurige relaties met hen.
Wat als je de AI alles
kon laten lezen die je ooit las
en laten luisteren naar
elk liedje dat je ooit hoorde?
Met de kleinste hint
zou het je kunnen helpen
om je iets te herinneren
dat je ooit zag of hoorde.
Beeld je in wat dat zou betekenen
voor het maken van nieuwe connecties
en het vormen van nieuwe ideeën.
En dan onze lichamen.
Stel je kon je alle gevolgen herinneren
van alle voedsel dat je at,
elke pil die je slikte,
ieder nachtje opblijven?
Dan konden we wetenschappelijk
kijken naar onze eigen data
over wat ons een goed gevoel
geeft en gezond houdt.
Beeld je in hoe dit
een revolutie zou kunnen zijn
voor de manier waarop we allergieën
en chronische ziekten behandelen.
Ik geloof dat AI verbetering
van persoonlijk geheugen zal realiseren.
Ik kan niet zeggen wanneer
of welke factoren betrokken zijn
maar ik denk dat het onvermijdelijk is.
Want de dingen die AI
vandaag succesvol maken --
de beschikbaarheid van uitgebreide data
en machines die in staat zijn
om die data te begrijpen --
kunnen worden toegepast
op de data van ons leven.
Die data zijn hier vandaag
voor ons allemaal beschikbaar
dankzij onze digitaal bemiddelde levens,
mobiel en online.
In mijn ogen is een persoonlijke
herinnering een privé herinnering.
Wij kunnen kiezen wat wel of niet
herinnerd en bewaard wordt.
Het is echt essentieel dat dit
heel veilig wordt gehouden.
Voor de meesten onder ons
zal de impact van een verbeterde
persoonlijke herinnering
een mentale verbetering zijn,
misschien, hopelijk, meer sociale glans.
Maar voor miljoenen mensen
die lijden aan Alzheimer en dementie
is het verschil dat
verbeterd geheugen kan maken
het verschil tussen een leven van isolatie
en een leven van waardigheid en contact.
We zijn nu midden in een renaissance
van artificiële intelligentie.
Enkel in de laatste jaren
beginnen we oplossingen
te zien op AI-problemen
waar we letterlijk
al decennia mee worstelen:
het begrijpen van spraak,
tekst en afbeeldingen.
We hebben een keuze in hoe we
deze krachtige technologie gebruiken.
We kunnen met AI automatiseren
en het met ons laten concurreren,
of we kunnen AI gebruiken als aanvulling
en om met ons samen te werken.
Om onze cognitieve limieten te overwinnen
en ons te helpen doen wat we willen doen,
alleen beter.
En als we nieuwe manieren ontdekken
om machines intelligentie te geven,
kunnen we die intelligentie verdelen
naar alle AI-assistenten ter wereld
en dus naar alle personen,
ongeacht hun situatie.
Dat is waarom
elke keer een machine slimmer wordt,
wij slimmer worden.
Dat is een AI die het waard is
om te verspreiden.
Dank je.
(Applaus)