Είμαι εδώ για να σας προσφέρω
μια νέα οπτική για τον τομέα μου,
που είναι η τεχνητή νοημοσύνη.
Πιστεύω πως ο σκοπός
της τεχνητής νοημοσύνης
είναι η ενδυνάμωση των ανθρώπων
μέσω της νοημοσύνης των μηχανών.
Όσο οι μηχανές γίνονται εξυπνότερες,
γινόμαστε κι εμείς εξυπνότεροι.
Αυτό το ονομάζω ανθρωπιστική
τεχνητή νοημοσύνη --
τεχνητή νοημοσύνη σχεδιασμένη
να καλύψει ανθρώπινες ανάγκες
συνεργαζόμενη με τους ανθρώπους
κι ενισχύοντάς τους.
Με χαρά διαπιστώνω,
πως η ιδέα του ψηφιακού βοηθού
είναι πλέον διαδεδομένη.
Πρόκειται για μια διεπαφή μεταξύ
ανθρώπων και τεχνητής νοημοσύνης.
Αυτή που βοήθησα να δημιουργηθεί
ονομάζεται Σίρι.
Σίγουρα τη γνωρίζετε.
Η Σίρι γνωρίζει τον σκοπό σου
και σε βοηθά να τον πετύχεις,
να κάνεις αυτό που θέλεις.
Κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε,
είναι ότι σχεδιάσαμε τη Σίρι,
σαν ανθρωπιστική τεχνητή νοημοσύνη,
για να ενισχύει τους ανθρώπους
με μία πλατφόρμα επικοινωνίας,
που έκανε εφικτή τη χρήση
κινητού λογισμικού,
ανεξαρτήτως της ταυτότητας
και των ικανοτήτων των χρηστών της.
Για τους περισσότερους από εμάς,
ο ρόλος αυτής της τεχνολογίας
είναι να κάνει τα πράγματα
λιγάκι ευκολότερα στη χρήση.
Αλλά όσον αφορά τον φίλο μου τον Ντάνιελ,
η τεχνητή νοημοσύνη του άλλαξε τη ζωή.
Βλέπετε ο Ντάνιελ είναι
ιδιαίτερα κοινωνικός τύπος,
και είναι τυφλός και παραπληγικός,
πράγμα που καθιστά δύσκολη τη χρήση
συσκευών που εμείς θεωρούμε δεδομένες.
Μια φορά που πήγα σπίτι του,
ο αδερφός του μου είπε,
«Ο Νταν δεν είναι έτοιμος,
μιλάει στο τηλέφωνο με μια γυναίκα
που γνώρισε στο διαδίκτυο».
Κι εγώ ρώτησα πώς τα κατάφερε.
Ο Ντάνιελ λοιπόν χρησιμοποιεί τη Σίρι
για να κουμαντάρει την κοινωνική του ζωή,
το μέιλ, τα μηνύματα και τα τηλέφωνα,
χωρίς να βασίζεται πλέον
σε αυτούς που τον φροντίζουν.
Ενδιαφέρον έτσι;
Η ειρωνία εδώ είναι μεγάλη.
Η σχέση αυτού του ανθρώπου
με την τεχνητή νοημοσύνη,
τον βοηθάει να έχει σχέση
με αληθινά ανθρώπινα όντα.
Κι αυτό ακριβώς είναι
η ανθρωπιστική τεχνητή νοημοσύνη.
Ένα άλλο παράδειγμα,
θέμα ζωής και θανάτου,
είναι η διάγνωση του καρκίνου.
Όταν ένας γιατρός υποπτεύεται καρκίνο
παίρνει ένα δείγμα,
το στέλνει σ' έναν παθολόγο,
που το αναλύει στο μικροσκόπιο.
Οι παθολόγοι κοιτάνε εκατοντάδες εικόνες,
εκατομμύρια κύτταρα κάθε ημέρα.
Για να τους βοηθήσουν,
κάποιοι ερευνητές έφτιαξαν
έναν ψηφιακό ταξιθέτη.
Αυτός ο ταξιθέτης αναρωτιέται,
είναι ή δεν είναι καρκίνος αυτό εδώ,
κοιτώντας τις εικόνες.
Η ταξιθέτηση είναι αρκετά καλή,
μα όχι τόσο όσο η ανθρώπινη,
που το πετυχαίνει τις περισσότερες φορές.
Συνδυάζοντας όμως τις δύο ικανότητες
της μηχανής και του ανθρώπου μαζί,
η ακρίβεια φθάνει στο 99.5 %.
Αυτή συνεργασία κατάφερε να μειώσει
κατά 86% τα διαγνωστικά λάθη,
που ένας ανθρώπινος παθολόγος
θα έκανε άμα δούλευε μονάχος.
Πρόκειται για πολλούς καρκίνους,
που αλλιώς θα παρέμεναν χωρίς θεραπεία.
Για τους περίεργους, προκύπτει
ότι οι άνθρωποι ήταν καλύτεροι
στην ανίχνευση λαθών σε θετικές διαγνώσεις
ενώ οι μηχανές ανίχνευαν
καλύτερα τις δύσκολες διαγνώσεις.
Το μήνυμα εδώ όμως δεν έχει να κάνει
με το ποιος είναι καλύτερος
σε αυτήν τη χωροταξική εργασία.
Αυτά αλλάζουν κάθε μέρα.
Το μήνυμα είναι,
πως συνδυάζοντας τις ανθρώπινες
και τις ψηφιακές δυνατότητες,
δημιουργήθηκε μια συνεργασία
με υπεράνθρωπη αποτελεσματικότητα.
Κι αυτό είναι ανθρωπιστική
τεχνητή νοημοσύνη.
Ας δούμε τώρα κι ένα άλλο παράδειγμα
με εντυπωσιακές επιδόσεις.
Πρόκειται για τον σχεδιασμό.
Ας πούμε ότι είστε μηχανικός
και θέλετε να σχεδιάσετε ένα νέο κέλυφος
για μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Επιλέγετε τα αγαπημένα σας
σχεδιαστικά εργαλεία,
επιλέγετε τη μορφή και τα υλικά
κι ύστερα μελετάτε τις επιδόσεις.
Αυτό σας δίνει ένα σχέδιο.
Εάν δώσετε τα ίδια εργαλεία
στη τεχνητή νοημοσύνη,
θα παράξει χιλιάδες σχέδια.
Αυτό το βίντεο της Autodesk
είναι καταπληκτικό.
Είναι αληθινό το βίντεο.
Πραγματικά αλλάζει τον τρόπο
με τον οποίο σχεδιάζουμε.
Ο ανθρώπινος μηχανικός τώρα
λέει τι πρέπει να πετύχει το σχέδιο,
και η μηχανή λέει, ορίστε οι επιλογές.
Η δουλειά του μηχανικού
είναι να επιλέξει το σχέδιο
που ικανοποιεί τους σχεδιαστικούς στόχους,
τους οποίους, ως άνθρωπος, γνωρίζει
καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον,
μέσω της ανθρώπινης
κρίσης κι επιδεξιότητας.
Εδώ το σχέδιο που κερδίζει,
μοιάζει σαν κάτι που θα μπορούσε
να είχε φτιάξει η φύση
μερικά εκατομμύρια
εξελικτικά χρόνια αργότερα,
και μάλιστα χωρίς αυτή την άχρηστη γούνα.
Ας δούμε λοιπόν που μας οδηγεί
η ανθρωπιστική τεχνητή νοημοσύνη,
χρησιμοποιώντας τη φαντασία μας.
Τι είδους ενδυνάμωση
θα θέλαμε να πετύχουμε;
Τι θα λέγατε για νοητική ενδυνάμωση;
Αντί να ρωτάμε,
πόσο έξυπνες μπορούμε
να κάνουμε τις μηχανές μας,
ας ρωτήσουμε πόσο έξυπνους
μπορούν να μας κάνουν οι μηχανές μας.
Ας πάρουμε τη μνήμη για παράδειγμα.
Η μνήμη είναι η βάση
της ανθρώπινης νοημοσύνης.
Μα η ανθρώπινη μνήμη
έχει σημαντικές ελλείψεις.
Είμαστε πολύ καλοί στο να λέμε ιστορίες,
μα όχι στο να θυμόμαστε τις λεπτομέρειες.
Και η μνήμη μας χειροτερεύει με τον καιρό.
Που πήγε η δεκαετία του 60,
μπορώ να πάω κι εγώ εκεί;
(Γέλια)
Αν είχαμε κι εμείς μνήμη
το ίδιο καλή με τους υπολογιστές,
για όσα συμβαίνουν στη ζωή μας;
Να θυμόμασταν όλους τους ανθρώπους
που έχουμε γνωρίσει;
Πώς προφέρεται το όνομά τους,
την οικογενειακή τους κατάσταση,
το αγαπημένο τους άθλημα,
την τελευταία μας συνομιλία.
Αν είχαμε αυτήν τη μνήμη όλη μας τη ζωή,
θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε
όλες τις συνομιλίες που είχαμε
με όλους, όλα αυτά τα χρόνια,
και να μπορέσουμε να εξετάσουμε
σε βάθος χρόνου τις σχέσεις μας.
Και αν βάζαμε την μνήμη αυτή
να διαβάσει όλα όσα έχουμε διαβάσει
και να ακούσει όλα τα τραγούδια
που έχουμε ακούσει;
Με το παραμικρό ερέθισμα, θα μπορούσαμε
να φέρουμε στη μνήμη μας όλα
όσα έχουμε δει ή ακούσει στο παρελθόν.
Σκεφτείτε τις επιδράσεις
στην ικανότητά μας να κάνουμε
νέες συνδέσεις, να έχουμε νέες ιδέες.
Και για το σώμα μας;
Αν μπορούσαμε να θυμόμαστε τις συνέπειες
κάθε φαγητού που φάγαμε,
κάθε χαπιού που πήραμε,
κάθε ξενυχτιού που κάναμε;
Θα μπορούσαμε να μελετήσουμε
τον εαυτό μας με τα δικά μας δεδομένα,
το τι μας κάνει να αισθανόμαστε καλά
και να παραμένουμε υγιείς.
Φανταστείτε πώς θα άλλαζε άρδην
τον τρόπο που χειριζόμαστε
τις αλλεργίες και τις χρόνιες ασθένειες.
Πιστεύω πως η τεχνητή νοημοσύνη
θα καταφέρει πράγματι να ενισχύσει
την προσωπική μας μνήμη.
Δεν μπορώ να πω πότε ή τι μορφή θα έχει,
μα νομίζω πως είναι αναπόφευκτο.
Διότι αυτά που κάνουν επιτυχημένη
την τεχνητή νοημοσύνη σήμερα --
η πληθώρα περιεκτικών δεδομένων
και η ικανότητα των μηχανών
να κατανοούν αυτά τα δεδομένα --
μπορεί να χρησιμοποιηθούν
και στα δεδομένα της ζωής μας.
Κι αυτά βρίσκονται ανάμεσά μας
και είναι διαθέσιμα σε όλους μας,
διότι ζούμε ψηφιακές ζωές
στα κινητά μας και στο διαδίκτυο.
Κατ΄ εμέ η προσωπική μνήμη είναι ιδιωτική.
Επιλέγουμε τι ανακαλούμε και τι κρατάμε.
Είναι πολύ σημαντικό
να παραμείνουν αυτά ασφαλή.
Για τους περισσότερους από εμάς,
η αυξημένη προσωπική μνήμη
θα σήμαινε αυξημένες νοητικές ικανότητες.
Ίσως και λιγάκι περισσότερα
κοινωνικά χαρίσματα.
Μα για τα εκατομμύρια που πάσχουν
από Αλτσχάιμερ και άνοια,
η αύξηση της μνήμης θα μπορούσε
να μετατρέψει μία ζωή απομονωμένη,
σε μία ζωή αξιοπρεπή και συνδεδεμένη.
Βρισκόμαστε στα μέσα μίας αναγέννησης
της τεχνητής νοημοσύνης.
Τα τελευταία χρόνια,
ξεκινήσαμε να βλέπουμε λύσεις
σε προβλήματα τεχνητής νοημοσύνης,
με τα οποία παλεύαμε
κυριολεκτικά δεκαετίες:
αναγνώριση φωνής, αναγνώριση κειμένων,
αναγνώριση εικόνων.
Έχουμε την επιλογή πλέον στο πώς
θα χρησιμοποιήσουμε αυτήν την τεχνολογία.
Μπορούμε να επιλέξουμε τεχνητή νοημοσύνη
που θα αυτοματοποιεί
και θα συναγωνίζεται μαζί μας,
ή να επιλέξουμε τεχνητή νοημοσύνη
που θα μας ενισχύει
και θα συνεργάζεται μαζί μας,
να ξεπεράσουμε νοητικούς περιορισμούς
και να μας βοηθήσει
να κάνουμε ό,τι θελήσουμε,
και καλύτερα.
Και όπως θα ανακαλύπτουμε νέους τρόπους
να δίνουμε στις μηχανές μας νοημοσύνη,
θα μπορούμε να τη μοιράζουμε
σε όλους τους ψηφιακούς
βοηθούς ανά τον κόσμο,
κι επομένως σε κάθε άνθρωπο
ανεξαρτήτως περιστάσεων.
Και να γιατί,
κάθε φορά που η μηχανή γίνεται εξυπνότερη,
γινόμαστε κι εμείς εξυπνότεροι.
Αυτή είναι τεχνητή νοημοσύνη
που αξίζει να διαδωθεί.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)